Έχει ο Θεός...

Του Γιάννη Γερονικολού

Στην αρχή νόμιζα οτι είναι η ιδέα μου, αλλά τώρα που πέρασαν και τα Χριστούγεννα είμαι πια σίγουρος οτι αυτές οι γιορτές έχουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το μίζερο. Κάπως σα να είναι όλοι «μουδιασμένοι», σα να ντρέπονται να χαρούν, να γελάσουν, να αφεθούν. Κάπως σα να μην μας επισκεύθηκε φέτος το «πνεύμα των Χριστουγέννων» με τη διάθεση για γλέντια, για δώρα και ξεσάλωμα.

Η εύκολη θεωρία είναι να πούμε οτι η ελλάδα πενθεί τη δολοφονία του άτυχου Αλέξη. Είναι κάτι το οποίο δεν θα το πίστευα για καμιά κοινωνία, πόσο μάλλον για την ελληνική όπου κάθε χαρά κρατά σαράντα μέρες και κάθε λύπη σαράντα λεπτά. Καλώς ή κακώς τον Αλέξανδρο τον θρηνεί πια μόνο η οικογένειά του και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι απλά ψεύτης. Η μεγάλη μάζα τον ξέχασε με το που έσβησε η τελευταία φωτιά και η κάμερα που την κατέγραφε και οι υπόλοιποι τον μελετούν ως αφορμή προβληματισμού. Αυτό απέχει πολύ από το θρήνο.

Άλλωστε και ο δήμαρχος των Αθηναίων με το που εψάλη το μνημόσυνο για το τριήμερο, ξανασήκωσε τις μεσίστιες σημαίες και επέβαλλε με την παρουσία των ΜΑΤ το γιορτινό δεντράκι στο Σύνταγμα. Γιορτές με το ζόρι δηλαδή και άλλη μια διεθνής ξεφτίλα με τα πιτσιρίκια να παραφράζουν τα κάλαντα και να τραγουδάνε γύρω από το έλατο του Κακλαμάνη «τι ωραία την πρωτοχρονιά, φυτρώνουν μπάτσοι στα κλαδιά...».

Υπερβολή η χρησιμοποίηση των ΜΑΤ για ένα κωλόδεντρο; Προφανώς. Όπως υπερβολή είναι και η απαίτηση για στάση εμπορίου λόγω της δολοφονίας. Όπως υπερβολή είναι να κατεβάζεις με πλήρη εξάρτηση τα ΕΚΑΜ για να αντιμετωπίσουν τους μαθητές. Όπως υπερβολή είναι να κάνεις στάχτη και μπούρμπερη ό,τι βρεθεί στο δρόμο σου όταν διαδηλώνεις. Υπερβολή είναι και ο πρωθυπουργικός χαρακτηρισμός των διαδηλωτών ως «εχθρών της Δημοκρατίας» την ώρα που αθωώνονται πάντα άπαντες οι καταχραστές δημοσίου πλούτου. Υπερβολή και ο χαρακτηρισμός του Αλέξη από τους Τσίπρες ως Πέτρουλα και Παναγούλη (έλεος). Καθαρά φασιστικό και υπερβολικό το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», ή το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», εξίσου φασιστική και υπερβολική όμως και η εξομοίωση όλων όσων συμμετέχουν σε μια διαδήλωση, με αυτούς που προκαλούν τα επεισόδια.

Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί και να γίνει βιβλίο ολόκληρο εαν την επεκτείνουμε σε κάθε δραστηριότητα των πολιτών ή της Πολιτείας. Η υπερβολή είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει ως λαό. Κάπου είναι μέχρι και συμπαθητικό καθώς μας κάνει να ξεχωρίζουμε κατάτι από την αγέλη των δυτικοευρωπαίων. Καταντάει όμως μεγάλο πρόβλημα όταν τα πράγματα σφίγγουν και ο ψευτοτσαμπουκάς, η τσάμπα μαγκιά και η χωρίς πρόγραμμα πρόσκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων, δε φτάνουν ούτε για το σύνηθες κουκούλωμα.

Η οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση είναι εδώ, άρχισε να μας αγγίζει υποσχόμενη να μας αγγαλιάσει σφιχτά και ουδείς έχει όπλα ή προτάσεις να την αντιμετωπίσει. Μαγικά βέλη δεν υπάρχουν σε κανενός φορέα τη φαρέτρα. Μερικές φορές φαίνεται οτι δεν υπάρχουν καν βέλη. Το είδαν πρώτα τα παιδιά και αντέδρασαν. Το κατάλαβαν οι πολίτες και λούφαξαν. Το ξέρουν οι πολιτικοί και το έχουν ρίξει στη μπουρδολογία και την ανάλυση του τίποτα.

Αντιδράσαμε πάλι υπερβολικά; Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα, εαν αντιδράσει υπερβολικά και η αγορά. Γι αυτό και αυτές οι γιορτές δε μοιάζουν με τις προηγούμενες. Γιατί το πατροπαράδοτο «έχει ο Θεός» δε μας καλύπτει πια, μιας και γνωρίζουμε οτι δεν... «έχει» κανείς άλλος.