Κράτος-τρομοκράτης το Ισραήλ

Του Βασίλη Μουλόπουλου από το ΒΗΜΑ
Το Ισραήλ είναι ένα κράτος ισχυρό. Γεννήθηκε από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ένοχες συνειδήσεις του δυτικού κόσμου και το πάθος του λαού του για μια δική του πατρίδα. Είναι ένα κράτος που δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Κατάφερε μέσα σε 60 χρόνια να γίνει οικονομικά, τεχνολογικά και στρατιωτικά πανίσχυρο, αλλά δεν αναπτύχθηκε, δεν ολοκληρώθηκε. Παραμένει ένα τεχνητό κατασκεύασμα που επεκτάθηκε με τη βία και την τρομοκρατία ενάντια σε έναν λαό, τους Παλαιστινίους, φτωχό και αδύναμο, έναν λαό που ζούσε στα ίδια εδάφη από την εποχή της Βίβλου. Η «μόνη δημοκρατία δυτικού τύπου» της Μέσης Ανατολής είναι ένα κράτοςφρούριο που κλείνει έξω από τα τείχη του τους άλλους, τους μη εκλεκτούς λαούς του Θεού. Οποιος προσπάθησε να γκρεμίσει τα τείχη δολοφονήθηκε, όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν, από τον εβραϊκό φονταμενταλισμό.

Ετσι η Γη της Επαγγελίας είναι σήμερα μια επίγεια κόλαση. Τέσσερις γενιές Παλαιστινίων μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς πατρίδα, χωρίς μέλλον, χωρίς διέξοδο. Τέσσερις γενιές Παλαιστινίων γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν μέσα σε ένα περιβάλλον συνεχούς πολέμου, καθημερινής βίας, προσωπικού και συλλογικού εξευτελισμού. Ο τρόμος και το μίσος βασιλεύουν σήμερα στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη, αλλά οι ευθύνες δεν είναι ίδιες.

Υπάρχει ο δυνατός και ο αδύναμος, ο πλούσιος και ο φτωχός, ο κατακτητής και ο κατακτημένος.

Οσοι δηλώνουν έκπληκτοι από το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι Παλαιστίνιοι καταφεύγουν στην τρομοκρατία- ύστερα από δεκαετίες μιας άθλιας ζωής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς δουλειά, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ελπίδα- είναι υποκριτές. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο μίσος. Μεταξύ της κηδείας του πατέρα τους, του αδελφού τους και μιας φονικής επίθεσης της ισραηλινής αεροπορίας. Γεννήθηκαν με πιστόλι στο χέρι και τράφηκαν με πυραύλους, χειροβομβίδες και εκρηκτικά.

Το κράτος του Ισραήλ παίζει ένα κολασμένο παιχνίδι στους τόπους που αποκαλούνται άγιοι. Κράτος τρομοκράτης το ίδιο δημιουργεί τρομοκράτες για να καταστρέψει κάθε απόπειρα ειρήνευσης. Η αντίσταση των Παλαιστινίων ενάντια στην πιο βάρβαρη και πιο μακρά εθνοκάθαρση στην Ιστορία είναι νόμιμο δικαίωμά τους. Ειρήνη στην περιοχή μπορεί να υπάρξει μόνο αν η διεθνής κοινότητα αναγνωρίσει- με έργα και όχι με φαρισαϊκές διακηρύξεις όπως έχει κάνει ως τώρα- στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα να υπάρχουν ως λαός και ως ανθρώπινα όντα και επιβάλει στο Ισραήλ να το αποδεχθεί.

Αν υπάρχει μια κατάσταση για την οποία οι μεγάλες δυνάμεις, η Ευρωπαϊκή Ενωση, ο ΟΗΕ έχουν την υποχρέωση να επέμβουν, είναι αυτή. Ειδάλλως, ας μην κοροϊδευόμαστε συζητώντας περί διεθνούς δικαίου, διεθνούς νομιμότητας, πολυπολιτισμικότητας και δυτικού πολιτικού πολιτισμού.

vmoulopoulos@dolnet.gr

"Έλληνας μέχρι τα άκρα των δαχτύλων του"

Άντε, για να κλείσει καλά το 2008
Αφιερωμένο στους άρρωστους Ανδρεϊκούς

«Σε αυτή τη φάση, το κόμμα εξακολουθεί να είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι η πλέον ευφυής, λαμπρή αλλά και η πλέον διφορούμενη προσωπικότητα στην πολιτική σκηνή της σύγχρονης Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι έχει ζήσει τη μισή ζωή του μέχρι σήμερα στην Αμερική παραμένει Έλληνας μέχρι τα άκρα των δαχτύλων του. Δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρείται σοσιαλιστής. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι όπως ο Θεμιστοκλής, ο οποίος αφού έσωσε την πόλη - κράτος της Αθήνας από τους Πέρσες, αυτομόλησε στον εχθρό ή όπως ο Καραϊσκάκης ο οποίος στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έλεγε "Όποτε θέλω είμαι άγγελος και όποτε θέλω είμαι διάβολος". Στις αντικοινοτικές θέσεις που έχει ο Ανδρέας Παπανδρέου υπάρχουν περιθώρια για να κάνει διορθώσεις, αλλά η εχθρότητα που έχει εναντίον της Αμερικής και του ΝΑΤΟ είναι θεμελιώδης. Το όραμά του είναι για μια Ελλάδα αδέσμευτη, ουδέτερη που θα μπορεί να ζει με τις δικές της δυνατότητες και με τα πετροδολάρια του Καντάφι»

Aπό την αναφορά του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα Σερ Μπρούκς Ρίτσαρντς το 1978

Πάγκαλος ο μοναδικός...

Τα συναισθήματα οργής της πλειονότητας του ελληνικού λαού για την αεροπορική επιδρομή των ισραηλινών δυνάμεων εναντίον των Παλαιστινίων και της Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας εξέφρασε με εύγλωττο τρόπο ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ο εκρηκτικός πολιτικός κατηγορεί την κυβέρνηση του Ισραήλ ότι ασκεί «πολιτική συλλογικής τιμωρίας η οποία εφαρμόστηκε σε μαζική κλίμακα από τον Χίτλερ» και επισημαίνει ότι το μακελειό στη Γάζα θυμίζει τη ... σφαγή των ναζί εναντίον των Ελλήνων στα Καλάβρυτα και το Δίστομο.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών επέστρεψε στον κ. Αλί Γιαχία το δώρο που δέχθηκε από τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα, χαρακτηρίζοντας το (επρόκειτο για τρεις φιάλες κρασί από τα υψώματα του Γκολάν) σαν «προϊόν κλοπής»! Η ενέργεια του κ. Πάγκαλου θεωρείται τουλάχιστον ασυνήθιστη (με βάση το διπλωματικό πρωτόκολλο), σίγουρα όμως δεν προκαλεί εντύπωση αφού στο παρελθόν και από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είχε χαρακτηρίσει τη Γερμανία «οικονομικό γίγαντα, αλλά πολιτικό νάνο», δήλωση που είχε προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Αθηνών και Βερολίνου.

Με αφορμή τις εορτές, η Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα έστειλε στον κ. Πάγκαλο τρία μπουκάλια κρασί ως δώρο με τις ευχές του πρέσβη κ. Αλί Γιάχια.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος επέστρεψε το δώρο της ισραηλινής πρεσβείας και ευχαρίστησε τον Πρέσβη με την ακόλουθη επιστολή (το πρωτότυπο κείμενο είναι γραμμένο στην αγγλική):

«Αγαπητέ Κύριε Πρέσβη, σας ευχαριστώ για τις τρεις φιάλες κρασιού που μου στείλατε ως δώρο εορτών. Εύχομαι σε σας, την οικογένειά σας και σε καθέναν στην Πρεσβεία σας ευτυχισμένο τον καινούργιο χρόνο. Υγεία και πρόοδος σε όλους σας. Δυστυχώς παρατήρησα ότι το κρασί που στείλατε, έχει παραχθεί στα Υψώματα του Γκολάν. Έχω διδαχθεί απ’ όταν ήμουν πολύ νέος να μην κλέβω και να μην δέχομαι τα προϊόντα κλοπής. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να δεχθώ αυτό το δώρο και πρέπει να σας το επιστρέψω. Όπως γνωρίζετε, η χώρα σας κατέχει παρανόμως τα Υψώματα του Γκολάν τα οποία ανήκουν στην Συρία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αλλά και με πολυάριθμες αποφάσεις της Διεθνούς Κοινότητας. Με την ευκαιρία αυτή εκφράζω την ελπίδα μου ότι το Ισραήλ θα βρει ασφάλεια εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του και οι τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον του ισραηλινού εδάφους από τη Χαμάς ή οποιονδήποτε άλλον θα περιοριστούν και θα πάψουν οριστικά αλλά ελπίζω επίσης ότι η κυβέρνησή σας θα σταματήσει να εξασκεί πολιτική συλλογικής τιμωρίας η οποία εφαρμόστηκε σε μαζική κλίμακα από τον Χίτλερ και τις στρατιές του. Πράξεις όπως αυτές που συμβαίνουν τούτες τις μέρες από τους ισραηλινούς στρατιωτικούς στη Γάζα μας θυμίζουν ολοκαυτώματα όπως εκείνα των Καλαβρύτων, του Δοξάτου ή του Διστόμου και οπωσδήποτε εκείνο του γκέτο της Βαρσοβίας. Με αυτές τις σκέψεις, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω τις καλύτερες ευχές μου για εσάς, τον ισραηλινό λαό και όλους τους λαούς της δικής μας περιοχής του κόσμου.

Μέχρι αυτή την ώρα δεν έχει γίνει γνωστή η αντίδραση της ισραηλινής πρεσβείας.

Θύτες και θύματα στο ίδιο τσουβάλι

«Καλώ όλες τις πλευρές να δείξουν υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση ώστε να σταματήσουν άμεσα οι εχθροπραξίες και να δοθεί τέλος στις ενέργειες απαράδεκτης βίας»
Γ. Παπανδρέου.

Κάτι καλύτερο περίμενα από τον Γιώργο. Τόσο ως ΠΑΣΟΚ -ποιό άλλο ευρωπαικό κόμμα είχε στηρίξει τόσο πολύ τον Αραφάτ; - όσο και ως πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς. Κρίμα!..

Η νέα σφαγή στην Παλαιστίνη

Του Πάνου Χαρίτου από το http://www.panosharitos.com (γιατί υπάρχουν ακόμα αληθινοί δημοσιογράφοι)

Σύνορα Γάζας - Ισραήλ 1η ημέρα 28/12/2008
Μεσάνυχτα και κάτι στη πόλη του Σντερότ στα σύνορα Ισραήλ - Γάζας. Οι δρόμοι έρημοι. Αραιά και που, κάποια σρατιωτικά οχήματα ή αυτοκίνητα δημοσιογράφικών αποστολών διασχίζουν με μεγάλη ταχύτητα την εθνική οδό που περνά μπροστά από την πόλη. Οι ισραηλινοί κάτοικοι της περιοχής κρυμένοι σε καταφύγια παρακολουθούν τις ειδήσεις και ακολουθούν πιστά τις οδηγίες. Μέχρι την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της επιχείρησης όσοι διαμένουν σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από τα σύνορα με τη Γάζα δεν θα πρέπει εγκαταλείψουν τα καταφύγια για κανένα λόγο. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δυο μαχητικά αεροσκάφη του Ισραήλ σφυροκοπούν μια περιοχή περίπου τρια χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που βρισκόμαστε......

Είναι η περίμετρος του Μπέιτ Χανούν (παλαιστινιακός προσφυγικός καταυλισμός της Γάζας). Από εκεί ξεκινούν οι επιθέσεις παλαιστίνιων μαχητών της Χαμάς και της ισλαμικής Τζιχάντ με πυραύλους τύπου κασάμ, κατά του Ισραήλ. Από τις 6:30 το απόγευμα μέχρι και αυτή την ώρα μετρήσαμε περίπου 11 ρουκέτες παλαιστίνιων. Συνολικά 67 ρουκέτες κατάφεραν να πλήξουν το Ισραήλ από τα χαράματα μέχρι τα μεσάνυχτα. Μόνο μια από αυτές χτύπησε μια κατοικία σκοτώνοντας έναν πολίτη και τραυματίζοντας άλλους τέσσερις. Μια από τις ρουκέτες της Χαμάς έπεσε σε απόσταση περίπου 800 μέτρων από το σημείο που βρισκόμασταν με τον εικονολήπτη. Η αίσθηση τρομαχτική. Πέσαμε κι οι δυο πίσω από ένα κομμάτι τσιμέντου δίχως δεύτερη σκέψη. Ένας ξερός μακρόσυρτος ήχος που χάνεται στους δρόμους και τα στενά σοκάκια της πόλης, ο ήχος της έκρηξης. Περιμέναμε δυο λεπτά και αφού δεν δόθηκε συνέχεια, σηκωθήκαμε, ξεσκονιστήκαμε και συνεχίσαμε το ρεπορτάζ. Η μέρα κύλησε, το ρεπορτάζ τελείωσε και με την αίσθηση ότι τρομάξαμε αρκετά κι αποφύγαμε τα χειρότερα από τύχη επιστρέψαμε με τον Όρεν (ισραηλινός εικονολήπτης) στο ξενοδοχείο.

Σήκωσα το τηλέφωνο και κάλεσα την άλλη μεριά των συνόρων. Η φωνή του Γιούσεφ (παλαιστίνιος εικονολήπτης) απάντησε πνιγμένη από φωνές ανθρώπων, ουρλιαχτά και κλάματα. Ήταν στους διαδρόμους του νοσοκομείου Σίφα στη Γάζα. Δεκάδες συγγενείς παλαιστίνιων τραυματιών φώναζαν στους γιατρούς, εκλιπαρούσαν, για βοήθεια, προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν γνωριμίες και συγγένειες για να ασχοληθούν οι γιατροί με το δικό τους ασθενή ή για να τους φέρουν μια μπουκάλα αίμα. Όμως οι γιατροί δεν έφταναν και το αίμα τελείωσε. Οι νεκροί είχαν φτάσει τους 225 και οι τραυματίες τους 780.
Κοίταξα το ρολόι και η ώρα έδειχνε 37 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις κάποια πράγματα όμως... το άκουσμα των αριθμών από το στόμα του Γιούσεφ μας τρόμαξε περισσότερο από την απογευματινή ρουκέτα.
Ο Γιούσεφ συνέχισε περιγράφοντας τη κατάσταση, ενώ ο κόσμος τον διέκοπτε φωνάζοντάς του και πολλές φορές τραβώντας τον από τα μανίκια. "’νοιξε τη κάμερα και τράβα, γιατί δεν τραβάς να δουν όλοι τι συμβαίνει εδώ "; κι έπειτα ξεσπούσαν σε κλάματα.
Αραιά και που ισχυρές εκρήξεις διέκοπταν τις φωνές και αμέσως μετά αναφωνούσαν όλοι μαζί "Allah Awakbar" δηλαδή "Ο Θεός είναι μεγάλος".
Είπα στο Γιούσεφ ότι τα σύνορα είναι κλειστά και πως ίσως την Τρίτη να επιτρέψει ο ισραηλινός στρατός στους ξένους δημοσιογράφους να μπούμε στη Γάζα. Τον ρώτησα αν χρειάζεται κάτι για να του πάω και μου απάντησε χαριτολογώντας ........Τέσσερα διαβατήρια, για τη γυναίκα μου και τα τρια μου παιδιά κι έναν προορισμό μακριά από εδώ. Όλα τα άλλα τα έχουμε.

Έκλεισα το τηλέφωνο κι έπιασα το κομπιούτερ με διάθεση να γράψω ένα κομμάτι, με στοιχεία ανάλυσης για το τι αναμένεται από εδώ κι έπειτα. Οι πληροφορίες που είχα ανέφεραν ότι οι πρώτες μονάδες τεθωρακισμένων είχαν λάβει εντολή να είναι σε ετοιμότητα με το πρώτο φώς της ημέρας. Δοκίμασα να βάλω πληροφορίες και σκέψεις σε μια σειρά κι έπειτα πάνω στο χαρτί. Μάταια όμως. Η απογευματινή ρουκέτα, τα λόγια του Γιούσεφ, οι άδειοι δρόμοι στις παραμεθόριες πόλεις του Ισραήλ και οι φωνές της Γάζας κυριαρχούσαν.

28/12/08, σύνορα Γάζας - Ισραήλ

Ιδιωτική η Πάρνηθα;

O κόσμος με τα παιδιά του που επισκέφτηκε σήμερα την Πάρνηθα βρήκε την ιδιωτική ασφάλεια (με τη βοήθεια της κρατικής αστυνομίας βέβαια!) να επιτρέπει την είσοδο και τη μεταφορά μέσω του τελεφερίκ μόνο των πελατών του καζίνο. Μας ανακοίνωσαν ότι δεν θα επιτρέπεται η πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο του καζίνο , στο χιονισμένο βουνό δηλαδή , και ότι οι όλες εγκαταστάσεις είναι ιδιωτικές . Το τελεφερίκ , ως γνωστόν , οδηγεί ΜΕΣΑ στο καζίνο . Έτσι, το Μον-Παρνέ προστατεύει την καλοσιδερωμένη μπουρζουαζία από τις λασπωμένες μπότες και τα χαχανητά αυτών των ανεκδιήγητων ακοστουμάριστων μισθοσυντήρητων συμπολιτών μας που έχουν τη μικροαστική συνήθεια , αντί να τζογάρουν , να αναθρέφουν παιδιά που να τους αρέσει - άκουσον άκουσον! - το χιόνι !
Όλοι στις τηλεοράσεις μας και στους καναπέδες μας λοιπόν!!
Η Πάρνηθα είναι ιδιωτική περιουσία - προαύλιο του καζίνο!!
Αναγνώστης
citypress-gr

Έχει ο Θεός...

Του Γιάννη Γερονικολού

Στην αρχή νόμιζα οτι είναι η ιδέα μου, αλλά τώρα που πέρασαν και τα Χριστούγεννα είμαι πια σίγουρος οτι αυτές οι γιορτές έχουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το μίζερο. Κάπως σα να είναι όλοι «μουδιασμένοι», σα να ντρέπονται να χαρούν, να γελάσουν, να αφεθούν. Κάπως σα να μην μας επισκεύθηκε φέτος το «πνεύμα των Χριστουγέννων» με τη διάθεση για γλέντια, για δώρα και ξεσάλωμα.

Η εύκολη θεωρία είναι να πούμε οτι η ελλάδα πενθεί τη δολοφονία του άτυχου Αλέξη. Είναι κάτι το οποίο δεν θα το πίστευα για καμιά κοινωνία, πόσο μάλλον για την ελληνική όπου κάθε χαρά κρατά σαράντα μέρες και κάθε λύπη σαράντα λεπτά. Καλώς ή κακώς τον Αλέξανδρο τον θρηνεί πια μόνο η οικογένειά του και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι απλά ψεύτης. Η μεγάλη μάζα τον ξέχασε με το που έσβησε η τελευταία φωτιά και η κάμερα που την κατέγραφε και οι υπόλοιποι τον μελετούν ως αφορμή προβληματισμού. Αυτό απέχει πολύ από το θρήνο.

Άλλωστε και ο δήμαρχος των Αθηναίων με το που εψάλη το μνημόσυνο για το τριήμερο, ξανασήκωσε τις μεσίστιες σημαίες και επέβαλλε με την παρουσία των ΜΑΤ το γιορτινό δεντράκι στο Σύνταγμα. Γιορτές με το ζόρι δηλαδή και άλλη μια διεθνής ξεφτίλα με τα πιτσιρίκια να παραφράζουν τα κάλαντα και να τραγουδάνε γύρω από το έλατο του Κακλαμάνη «τι ωραία την πρωτοχρονιά, φυτρώνουν μπάτσοι στα κλαδιά...».

Υπερβολή η χρησιμοποίηση των ΜΑΤ για ένα κωλόδεντρο; Προφανώς. Όπως υπερβολή είναι και η απαίτηση για στάση εμπορίου λόγω της δολοφονίας. Όπως υπερβολή είναι να κατεβάζεις με πλήρη εξάρτηση τα ΕΚΑΜ για να αντιμετωπίσουν τους μαθητές. Όπως υπερβολή είναι να κάνεις στάχτη και μπούρμπερη ό,τι βρεθεί στο δρόμο σου όταν διαδηλώνεις. Υπερβολή είναι και ο πρωθυπουργικός χαρακτηρισμός των διαδηλωτών ως «εχθρών της Δημοκρατίας» την ώρα που αθωώνονται πάντα άπαντες οι καταχραστές δημοσίου πλούτου. Υπερβολή και ο χαρακτηρισμός του Αλέξη από τους Τσίπρες ως Πέτρουλα και Παναγούλη (έλεος). Καθαρά φασιστικό και υπερβολικό το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», ή το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», εξίσου φασιστική και υπερβολική όμως και η εξομοίωση όλων όσων συμμετέχουν σε μια διαδήλωση, με αυτούς που προκαλούν τα επεισόδια.

Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί και να γίνει βιβλίο ολόκληρο εαν την επεκτείνουμε σε κάθε δραστηριότητα των πολιτών ή της Πολιτείας. Η υπερβολή είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει ως λαό. Κάπου είναι μέχρι και συμπαθητικό καθώς μας κάνει να ξεχωρίζουμε κατάτι από την αγέλη των δυτικοευρωπαίων. Καταντάει όμως μεγάλο πρόβλημα όταν τα πράγματα σφίγγουν και ο ψευτοτσαμπουκάς, η τσάμπα μαγκιά και η χωρίς πρόγραμμα πρόσκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων, δε φτάνουν ούτε για το σύνηθες κουκούλωμα.

Η οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση είναι εδώ, άρχισε να μας αγγίζει υποσχόμενη να μας αγγαλιάσει σφιχτά και ουδείς έχει όπλα ή προτάσεις να την αντιμετωπίσει. Μαγικά βέλη δεν υπάρχουν σε κανενός φορέα τη φαρέτρα. Μερικές φορές φαίνεται οτι δεν υπάρχουν καν βέλη. Το είδαν πρώτα τα παιδιά και αντέδρασαν. Το κατάλαβαν οι πολίτες και λούφαξαν. Το ξέρουν οι πολιτικοί και το έχουν ρίξει στη μπουρδολογία και την ανάλυση του τίποτα.

Αντιδράσαμε πάλι υπερβολικά; Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα, εαν αντιδράσει υπερβολικά και η αγορά. Γι αυτό και αυτές οι γιορτές δε μοιάζουν με τις προηγούμενες. Γιατί το πατροπαράδοτο «έχει ο Θεός» δε μας καλύπτει πια, μιας και γνωρίζουμε οτι δεν... «έχει» κανείς άλλος.

Χρόνια πολλά

ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

(από το preza tv)
Ο Ταξιάρχης χρειάζεται ένα καινούργιο ειδικό καροτσάκι το οποίο θα τον βοηθήσει να κινείται καλύτερα αλλά και ν' αναπνέει καλύτερα λόγω της θέσης του σώματός του σε αυτό. Το καροτσάκι αυτό, αξίας 13.000 ευρώ, αγόρασε με δάνειο από τράπεζα η μητέρα τού Ταξιάρχη Βασιλική Χατζηκομνηνού, η οποία εργάζεται σαν καθαρίστρια με εισόδημα 400 ευρώ τον μήνα!

Οταν ο Ταξιάρχης μόλις 18 μηνών οι γονείς του αντιλήφθηκαν το πρόβλημα υγείας του. Στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχει από το σπάνιο σύνδρομο «Ντουσέν», προέβλεψαν μάλιστα ότι όταν θα φθάσει πέντε ετών, ο μικρός δεν θα μπορεί πλέον να κινείται. «Αντί για πέντε ετών, έφθασε 12. Τότε και σταμάτησε να περπατά... Τότε του αγόρασε ο ηθοποιός Σπύρος Παπαδόπουλος το καροτσάκι», λέει η κ. Χατζηκομνηνού.
Ο Γολγοθάς για μάνα και γιο δεν έχει τέλος. Η κ. Βασιλική, διαζευγμένη, ζει μόνη της με τον γιο της. Οσο περνάνε τα χρόνια παραλύει το σώμα του και χρειάζεται συνεχή ειδική φροντίδα, ενώ η ίδια αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό πρόβλημα δισκοπάθειας.
Στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, τον περασμένο Απρίλιο, οι γιατροί τής συνέστησαν ν' αγοράσει ένα άλλο αμαξίδιο αξίας 13.000 ευρώ που θα τον βοηθήσει ουσιαστικά. Ο ΟΓΑ όπου είναι ασφαλισμένος ο νεαρός Ταξιάρχης καλύπτει όμως μόνο ένα μέρος αυτού του ποσού, γύρω στα 2.500 - 3.000 ευρώ. Τότε και ήρθε το δάνειο από την τράπεζα. «Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο, έπρεπε ν' αγοραστεί το καροτσάκι γιατί ήδη έχουν επιβαρυνθεί οι πνεύμονές του από τη θέση που το παιδί κάθεται σήμερα. Ξέρω ότι θα βοηθηθεί πάρα πολύ με αυτό το αμαξίδιο γι' αυτό το αγόρασα και ας πληρώνω για χρόνια χρέος και τόκους. Ζούμε με 400 ευρώ τον μήνα, που παίρνω φροντίζοντας μια ηλικιωμένη και με 50 ευρώ από μια πολυκατοικία που καθαρίζω τις σκάλες. Ομως δεν γινόταν αλλιώς από το να προσφύγω στην τράπεζα».
Ο Ταξιάρχης πήγαινε στο Ειδικό Σχολείο Μυτιλήνης μέχρι την 1η Γυμνασίου, όμως σταμάτησε το σχολείο γιατί ήταν πολύ δύσκολο για τη μητέρα του να τον μετακινεί καθημερινά στο σχολείο και να εργάζεται παράλληλα.

*Στην Ελλαδα υπάρχουν μονο 5 παιδια με το σύνδρομο Ντουσεν, αρρώστια η οποία παρουσιάζεται εξαιρετικά σπανια, και βέβαια και εδώ η βοήθεια της πολιτείας είναι ανύπαρκτη. Από τον ΟΓΑ κάποιοι έχουν φάει τον αγλέορα, χρήματα όμως για τον Ταξιάρχη δεν μπορούσαν να δόσουν οι κωλογραφειοκράτες.
Αν αύριο είναι το δικό σας παιδί σας ρε πουσταράδες;..

Πάμε ν ακούσουμε κι ένα τραγουδάκι

ΕΙΔΗ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ

Δεν μπόρεσα ν αντισταθώ στον πειρασμό να το αναδημοσιεύσω από το kolotrixes και το http://citypress-gr.blogspot.com


ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ ΑΠΛΟΣ

Επαναστάτης, τρυφερός, αγωνιστής, ιδεολόγος, τα κάνει λίμπα με άποψη, στοχεύοντας τράπεζες, πολυκαταστήματα και κρατικά κτήρια. Όνειρο του μιά Βουλή στα κάρβουνα.

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ ΑΣΦΑΛΙΤΗΣ

Άνθρωπος μέσος, οικογενειάρχης, τα κάνει όλα γιά τα παιδιά του, να μην τους λείψει τίποτε. Καλά αμειβόμενος με το κομμάτι, σπάει περίπτερα, ψιλικατζίδικα, μικρομάγαζα, καίει από Fiat και κάτω. Στόχος του να πεις "γαμήστε τα κωλόπαιδα", "α ρε Παπαδόπουλε που είσαι", "Παπαρήγα θεά πάρε την ΕΣΑ".

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ-ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ (ΠΑΤΡΙΝΟΣ) ΠΟΛΙΤΗΣ

Πολυταξιδεμένος με έξοδα της ελληνικής αστυνομίας, της ασφάλειας και της ΕΥΠ. Γυρνά την Ελλάδα και σε συνεργασία με τις Αρχές επιβάλει τον Νόμο και την Τάξη. Κάτω από την κουκούλα κρύβεται ένα καλά ξυρισμένο άδειο κεφάλι. Δεν δέχεται αμοιβή πλήν των εκτός έδρας τα κάνει όλα γιά την Πατρίδα, το Έθνος και την Φυλή άντε και καμιά τυρόπιτα.

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ SHOPPER

Ακολουθεί διακριτικά τους υπόλοιπους κουκουλοφόρους και επιδίδεται σε ανελέητο shopping therapy. Χτυπημένος και αυτός από την παγκόσμια οικονομική κρίση, βρίσκει τη μοναδική ευκαιρία γιά αγορές με πρώτη δόση στις 31 Φεβρουαρίου του 2010 άτοκα. "Αφιντικό εγκό ντεν κουβαλάει τίποτα, χαλάσει πουκάμισος Μπέρμπερις".

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΑ ΓΡΙΑ ΜΕ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΚΙΝΗΤΟ

Είδε τα έκτροπα στην τηλεόραση και επειδή της είχε χαλάσει το κινητό και είχε φάει όλη τη σύνταξη στα φάρμακα είπε να βγει μιά βόλτα βραδιάτικα στα μαγαζιά μπας και πετύχει κανέναν διανυκτερεύοντα Γερμανό. Τελικά βρήκε έναν καμένο και έκανε ντου μαζί με το μπούγιο, διάλεξε κινητό και έφυγε. Κοίταξε και γιά φαρμακείο αλλά δεν είχαν κάψει κανένα κοντινό.

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΗΣ

Καταστρέφει το μαγαζί του γιά το δεκαχίλιαρο και γιά τρίμηνη παράτα στις επιταγές. Σύνθημα του "Καλύτερα καμένος παρά κατεστραμμένος". Είχε σίγουρα τ αρχίδια του σαν τζίρο στις γιορτές, είχε ήδη ετοιμάσει κρεμάλα μέσα στα δοκιμαστήρια.

Για όσους κάνουν οτι δεν καταλαβαίνουν (οι άλλοι είναι έτσι και αλλιώς ηλίθιοι)

Του Jean-Marie Colombani*

O φόβος εξάπλωσης των ταραχών από την Ελλάδα στη Γαλλία ώθησε την κυβέρνηση της χώρας σε αναστολή της εξαγγελθείσας μεταρρύθμισης για το λύκειο. Ο αυξανόμενος αριθμός των νεαρών που διαδηλώνουν στους δρόμους της πόλης, το πλήθος των γεγονότων τα οποία προκαλούνται από τους διαδηλωτές που επιζητούν τη σύγκρουση, οι εικόνες από τις εξεγέρσεις στην Αθήνα που κάνουν μέσω του Διαδικτύου τον γύρο του κόσμου είναι ορισμένοι από τους λόγους που οδήγησαν τον πρόεδρο Σαρκοζί να ζητήσει την προσωρινή μετάθεση της εφαρμογής της μεταρρύθμισης στο μέλλον.

Για να πούμε την αλήθεια, ο φόβος της έκρηξης ελλοχεύει και στην Ιταλία, η οποία βγαίνει από κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις δύο

μηνών εναντίον της εκπαι δευτικής μεταρρύθμισης, εκεί όπου η δυσαρέσκεια της νεολαίας είναι βαθιά. Ομοίως και στην Ισπανία, η κυβέρνηση της οποίας ανησυχεί για το ενδεχόμενο μαζικού ξεσηκωμού των φοιτητών. Είναι επομένως υπαρκτός ο φόβος να δούμε το ξέσπασμα ενός ευρύτερου κινήματος τόσο στο Παρίσι όσο και στη Ρώμη ή στη Μαδρίτη. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν αδύνατο να ελεγχθεί στις δημοκρατικές μας χώρες μέσω αστυνομικών μέτρων, εκτός και αν αποφασίζαμε να αντιπαρατεθούμε με το σύνολο του πληθυσμού.

Στην πραγματικότητα υφίστανται κοινοί παράγοντες- αν δεν εστιάσουμε στα ιδιαίτερα προβλήματα που σχετίζονται με την κατάσταση στην Ελλάδα- που τροφοδοτούν τη δυσθυμία των νέων. Συναντάμε όντως σε όλες τις χώρες μια ρήξη μεταξύ των γενεών, η οποία φέρνει τα στρώματα του παραγωγικά ενεργού πληθυσμού αντιμέτωπα με τις ευθύνες που φέρουν έναντι των επερχόμενων γενεών. Οι αιτίες αυτής της ρήξης είναι πολλές. Μεταξύ άλλων, η διαφορά αγοραστικής δύναμης που χωρίζει τους εργαζομένους των 50 ετών από τους 30χρονους συναδέλφους τους είναι τεράστια.

Η διαφορά αυτή διευρύνθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια, φτάνοντας, για παράδειγμα, σήμερα στη Γαλλία από 15% σε 40%. Στις λατινόφωνες ευρωπαϊκές χώρες ο όρος «mileuristas» χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τους εργαζομένους των 1.000 ευρώ, κάτι που συνιστά τη μόνη προοπτική για τους τριαντάρηδες που αποκτούν πανεπιστημιακό δίπλωμα και στους οποίους οι σπουδές θα έπρεπε να διασφαλίζουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και υψηλότερες αμοιβές.

Ας προσθέσουμε σε αυτά τα δεδομένα την ανατροπή των ευκαιριών κοινωνικής ανέλιξης. Από αυτή την άποψη η γενιά των εικοσάρηδων του 1968 εμφανίζεται ευνοημένη. Είχε την τύχη να γνωρίσει την άμεση πρόσβαση στην αγορά εργασίας και μια ταχύτατη άνοδο τόσο ως προς τον επαγγελματικό τομέα όσο και ως προς την αγοραστική δύναμη. Σήμερα η είσοδος των νέων στον επαγγελματικό χώρο πραγματοποιείται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία, ενώ οι προοπτικές ταχείας εξέλιξης είναι πλέον λιγοστές.

Είναι επίσης γνωστό ότι τα ζητήματα της συνταξιοδότησης και του κρατικού δανεισμού ρίχνουν στις πλάτες των μελλοντικών γενεών βάρη τα οποία αρνούνται να πληρώσουν οι σημερινές και εναποθέτουν στις επόμενες.

Αυτά είναι ορισμένα από τα ζητήματα που δημιουργούν το υπόστρωμα πάνω στο οποίο εδράζονται οι σημερινές διαδηλώσεις. Ας προσθέσουμε σε αυτά το γεγονός ότι σχεδόν παντού στην Ευρώπη αναζωπυρώνεται ο ριζοσπαστισμός, προερχόμενος κυρίως από την Ακρα Αριστερά, με ροπή προς τη βία. Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να παρακινήσουμε τους πολιτικούς να ακολουθήσουν τον δρόμο της εγρήγορσης και της σύνεσης. Θα πρέπει να ανησυχούν, όπως έλεγε και ο Μάο Τσε Τουνγκ, για «τη σπίθα που μπορεί να ανάψει τη φωτιά».
,
*Ο κ. Ζαν-Μαρί Κολομπανί είναι ένας από τους εγκυρότερους ευρωπαίους δημοσιογράφους, πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Le Μonde».

Το άρθρο του είναι γραμμένο αποκλειστικά για «Το Βήμα».

Οι φωτογραφίες είναι του Σπύρου
Τσακίρη από το http://triklopodies.blogspot.com/

Το μαγικό όπλο

Του Γιάννη Γερονικολού

Δεκαπέντε ημέρες πριν, ένας ένστολος δολοφόνος εκτελούσε ένα 15χρονο παιδάκι στα Εξάρχεια, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν στην Αθήνα οι πιο βίαιες ταραχές από τη μεταπολίτευση. Η οργή δεν έχει ακόμα κοπάσει και το ποτάμι της, ξεχειλισμένο, απειλεί να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του.

Τόνοι μελανιού έχουν ήδη χυθεί και θα συνεχίσουν να καταναλώνονται καθώς όλοι, ή σχεδόν όλοι, επιχειρούν να κατανοήσουν τι είναι αυτό που οδήγησε στην εξέγερση των νέων. Κάποιοι λένε οτι οι κουκουλοφόροι ήταν από καιρό έτοιμοι και περίμεναν την αφορμή, κάποιοι άλλοι οτι... μυστικές υπηρεσίες (!) τα οργάνωσαν όλα, κάποιοι μπροστά στο χάος που τους χωρίζει από τα πιτσιρίκια τα... χρεώνουν στον Τσίπρα, κάποιοι ζητούν από τα ΚΝΑΤ να βγουν να μας σώσουν – από τι άραγε(;) – και κάποιοι επιστράτευσαν ξανά τους Χρυσαυγήτες.

«Νοικοκυραίοι» εναντίον της νεολαίας και όλοι εναντίον όλων σε έναν περίεργο, ιδιότυπο «εμφύλιο» μεταξύ των γενεών.

«Αγανάκτηση» είναι η λέξη που και οι δυό πλευρές χρησιμοποιούν. Και δεν είναι τυχαίο. Αν εξαιρέσουμε τις ακραίες φασιστικές φωνές εκατέρωθεν, που βρήκαν ξαφνικά λόγο ύπαρξης, η λέξη «αγανάκτηση» είναι αυτή που όλους μας ενώνει. Και τον καταστηματάρχη που θα κάνει μαύρα Χριστούγεννα χωρίς να φταίει και τον μαθητή που τον προετοιμάζουν από τα μικράτα του να γίνει «εργασιακά ευέλικτος» και απολύτως αναλώσιμος και τον αστυφύλακα που τον χρησιμοποιούν ως εκπαιδευμένο πιτ-μπουλ για 700 ευρώ το μήνα και τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο που βλέπουν τον δέκατο τρίτο μισθό να μην φτάνει ούτε για τα μελομακάρονα του σπιτιού.

Τα 15χρονα στο δρόμο συγκρούονται με τα ΜΑΤ και όλοι οι άλλοι στους χώρους εργασίας, στα καφέ, στα μπάρ, στα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο, άνθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε κομματικής προσέγγισης, «συγκρούονται» μεταξύ τους παίρνοντας θέση αλληλέγγυη ή όχι με τα παιδιά. Ε, αυτή η εικόνα δεν είναι λογική! Τι λείπει; Λείπουν αυτοί ακριβώς που έπρεπε να τα έχουν προβλέψει, να τα έχουν προλάβει, να τα έχουν εκτονώσει, να έχουν δώσει κάποιες απαντήσεις, κάποιες προοπτικές, κάποιο όραμα. Λείπουν οι πολιτικοί, ή καλύτερα ο πολιτικός λόγος γιατί από τηλεμαϊντανούς των κομμάτων άλλο τίποτα.

Η ΝΔ ψάχνει να βρει τι της συνέβη και αυτοκτόνησε, το ΠΑΣΟΚ λουφάζει μην τυχόν και κάνει το μοιραίο λάθος, το ΚΚΕ πανηγυρίζει που κατάφερε πάλι να είναι μόνο του και περιχαρακωμένο από την κοινωνία, στο ΣΥΝ πλακώνονται ξανά παλιοί και νέοι και στο ΛΑΟΣ με το ζόρι συγκρατούνται κάποιοι να μην ζητήσουν επέμβαση του στρατού.

Το πιο... εξτρίμ που ακούσαμε αυτές τις ημέρες από τους πολιτικούς ταγούς ήταν η παπαριά των Σημιταράδων περί... οικουμενικών υπουργών οικονομικών, εσωτερικών και δικαιοσύνης. Λες και αν αλλάξουμε κάποια πρόσωπα ως δια μαγείας θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα και θα σωθούμε. Λες και αν ο Πάγκαλος, τώρα που γέρασε και δουλεύει για τη Γιάννα, θυμηθεί τον παπού του και τσακίσει διακομματικά τους νεολαίους, όλα θα βαίνουν ομαλά. Λες και όλοι ξαφνικά ξέχασαν την μαγεία της πολιτικής και έγιναν λογιστές σαν τον Σημίτη με καλή διαχείριση και ανύπαρκτη προοπτική.

Η σφαίρα, λένε οι ειδικοί, κατέληξε στο σώμα του Αλέξη μετά από εξοστρακισμό. «Το όπλο », τραγούδαγαν κοροϊδεύοντας το πόρισμα οι πιτσιρικάδες, «είναι μαγικό. Ρίχνει στον αέρα και βρίσκει στο ψαχνό». Και η φαντασία των νέων ανέλυσε σωστά την πραγματικότητα. Το «μαγικό» όπλο βρήκε στο ψαχνό, και ανέδειξε τη γύμνια όχι μόνο του «βασιλιά», αλλά όλου του «βασιλείου».

Η κεντρική φωτογραφία είναι του Σπύρου
Τσακίρη από το http://triklopodies.blogspot.com/

«Μπασιο-Γιώργηδες»

..."και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει"

Το παρακάτω κείμενο είναι
από Το Βήμα και τον Αντώνη Καρακούση

Η διήγηση είναι του Αλέκου Παπαδόπουλου, όπως και η αλληγορία για τα εξελισσόμενα στη χώρα.
Στα χρόνια, λοιπόν, του σουλιώτη καπετάνιου Γιώργου Μπότσαρη (πατέρα του πολέμαρχου Μάρκου Μπότσαρη) επικρατούσε ειρήνη με τον Αλή Πασά.
Είχαν επιτύχει ένα είδος μορατόριουμ, χωρίς κλοπές και πράξεις βίας. Κάποια στιγμή μια ομάδα φτωχών Σουλιωτών έσπασε τη συμφωνία και άρχισε τις κλοπές και τα επεισόδια με τις δυνάμεις του Αλή Πασά. Εξαλλος εκείνος κάλεσε στα Γιάννενα τον Γιώργο Μπότσαρη, απαιτώντας εξηγήσεις για τα γεγονότα και την μπέσα που χάθηκε.

«Κάποιοι φτωχοί είναι» του απολογήθηκε εκείνος και βεβαίωσε ότι θα επιλύσει το πρόβλημα.

Θυμωμένος επέστρεψε στο Σούλι και κάλεσε με τη σειρά του σε απολογία τη φάρα των Βάσηδων, που ευθύνονταν για τις κλοπές.
Σαν έφθασαν οι Βάσηδες στο κονάκι του, τους ρώτησε επιθετικά: «Γιατί, ορέ, τα κάμετε αυτά και μου χαλάτε τη συμφωνία με τον Πασά;».
Τον κοίταξαν αγριεμένοι εκείνοι και του αποκρίθηκαν: «Ακου, μπασιο-Γιώργο (σ.σ. αντιστοιχεί στο τωρινό μπαρμπα-Γιώργο και εθεωρείτο περιφρονητικό, υποτιμητικό για έναν καπετάνιο), εσύ έχεις όλα τα καλούδια, αλλά οι φαμίλιες μας πεινάνε». Σφόδρα ενοχλημένος ο καπετάνιος, όχι από την ομολογία αλλά από την επιτίμηση, διέκοψε τη συνάντηση και βγήκε στον δρόμο μονολογώντας: «Σαράντα χρόνια Μπότσαρης και τώρα μπασιο-Γιώργος».

Θα διερωτηθούν πολλοί ποια η αλληγορία με το σήμερα.

Τα γεγονότα όμως τρέχουν και οι πράξεις αμφισβήτησης θεσμών, οργανισμών, κομμάτων, προσώπων, αξιών και ηθών ακόμη πολλαπλασιάζονται, προκαλώντας τουλάχιστον αμηχανία στους βραδυφλεγείς της πολιτικής, της διοίκησης και των ΜΜΕ.
Στην αρχή ήταν οι κάπως γραφικοί «Ρομπέν» των σουπερμάρκετ, που έδρασαν στον καιρό της ακρίβειας.
Στη συνέχεια ήλθαν τα βίαια γεγονότα μετά τη δολοφονία του μικρού Γρηγορόπουλου και ακολούθως η εμπλοκή των μαθητών σε συγκρούσεις, διαδηλώσεις και πετροβολητά αστυνομικών τμημάτων.
Και τελευταίως εξελίσσεται ο ακριβής και απόλυτα συντονισμένος ακτιβισμός απροσδιόριστης ταυτότητας νεανικών ομάδων. Προχθές έδρασαν στη ΝΕΤ και χθες στην Ακρόπολη, έπειτα στο νεοκλαστικό της ΓΣΕΕ και στη συνέχεια επιχείρησαν διαδικτυακές παρεμβάσεις στο κείμενο συλλογής υπογραφών μεταξύ πανεπιστημιακών και επιφανών πολιτών για το πανεπιστημιακό άσυλο.
Ταυτοχρόνως δείχνουν να υπεραναπτύσσουν την εναλλακτική ηλεκτρονική ενημέρωση, που δεν έχει όρια, μήτε ταμπού και ήδη δημιουργεί νέους χώρους έκφρασης και επικοινωνίας, πολύ διαφορετικούς από τους υφιστάμενους και φαινομενικά κυρίαρχους.
Προφανώς ζούμε σε άλλους καιρούς, που φαίνεται πως γεννούν άλλα, διαφορετικά, απροσδιόριστα ακόμη.
Κατά τα φαινόμενα πολλούς θα πλήξουν και ακόμη περισσότερους θα αμφισβητήσουν.

«Κινδυνεύουν πολλοί να γίνουν “μπασιοΓιώργηδες”» όπως λέει ο κυρ Αλέκος.

akarakousis@dolnet.gr

Μολότωφ που τους χρειάζεται...

Την οργή και την έντονη αγανάκτησή της εκφράζει η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) για την απάνθρωπη στάση της ΔΕΗ Ρόδου απέναντι σε οικογένεια αποτελούμενη από μια ηλικιωμένη γυναίκα, ένα παιδί με πρόβλημα όρασης κι έναν 19χρονο τετραπληγικό, με πλήρη εξάρτηση από οξυγόνο που λειτουργεί με ρεύμα.

Η ιστορία έχει ως εξής: Η οικογένεια που ζει με το προνοιακό επίδομα των 400 ευρώ της ηλικιωμένης γυναίκας δεν είχε τη δυνατότητα να εξοφλήσει οφειλές ύψους 924 ευρώ. Έτσι, αποφασίστηκε η αφαίρεση του ρολογιού της ΔΕΗ από το σπίτι, αφήνοντας τον 19χρονο χωρίς την απαραίτητη για τη ζωή του παροχή οξυγόνου.

Την αδιανότητη αυτή ενέργεια έρχεται να συμπληρώσει η άρνηση της ΔΕΗ να δεχτεί το ποσό των 550 ευρώ που κατόρθωσε να συγκεντρώσει ο Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρία της Ρόδου για να βοηθήσει την οικογένεια εξοφλώντας το υπόλοιπο (424 ευρώ) του οφειλόμενου λογαριασμού κατόπιν διακανονισμού εντός δεκαημέρου.

Η Συνομοσπονδία και σύσσωμο το αναπηρικό κίνημα καταγγέλλουν την ξεδιάντροπη αυτή ενέργεια, σε μια περίοδο που η κρίση καταφέρνει αδυσώπητα χτυπήματα στις οικογένειες με μέλη άτομα με αναπηρία. Καλούμε την πολιτεία να πάρει θέση εδώ και τώρα και να παρέμβει προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της οικογένειας της Ρόδου. Σε διαφορετική περίπτωση, κρίνεται η αξιοπιστία της ίδιας της ελληνικής πολιτείας και των εκπροσώπων της, αφού τίθεται ευθέως σε κίνδυνο της ζωή ενός 19χρονου παιδιού με τετραπληγία.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τον Πρόεδρο του Συλλόγου ΑμεΑ της Ρόδου και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ε.Σ.ΑμεΑ., κ. Μανώλη Ζηδιανάκη στο κινητό τηλέφωνο 6949 738191

Κουκουλοφόροι συλλαμβάνουν διαδηλωτή

Δείτε εδώ από το tvxs.gr

Έτσι "σωφρονίζουν" οι κοτούλες οι μπάτσοι

To παρακάρω κείμενο είναι αναρτημένο στο Indymedia από το blog Alepouda. Εμείς το "απαλλοτριώσαμε" από το "ΒΑΘΎ ΚΌΚΚΙΝΟ" Η Ιστορία Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα... Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα. Στο δρόμο:Εχθές, Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ. Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο. Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!». Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερεις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ. Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερεις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά! Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου». Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ. Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ...) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε. Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε. Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε.
Στη Γ.Α.Δ.Α:Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει. Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη. Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την ...διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά. Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π... όλοι μαζί. Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν. Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της. Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα! Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ... Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια... Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο... (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω. Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού. Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται. Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής». Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί. Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους. Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού. Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ: «σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!» Επίλογος: Πώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει. Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα. Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της. Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή.

Οι φωτογραφίες είναι από το http://triklopodies.blogspot.com/

Εμείς και οι άλλοι (διαχρονικά)

Ιδού, γατί θα παραμείνω αυτοεξόριστος

Ο γερμανικός όμιλος Siemens καταδικάστηκε στις ΗΠΑ σε πρόστιμο-ρεκόρ 800 εκατομμυρίων δολαρίων επειδή χρησιμοποίησε τη διαφθορά για να εξασφαλίσει συμβόλαια.

Στην Siemens επιβλήθηκε πρόστιμο 450 εκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο προστίθενται 350 εκατομμύρια δολάρια για να τεθεί τέρμα στις διώξεις που ασκήθηκαν από την αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς, την «Securities and Exchange Commission» (SEC), σύμφωνα με την απόφαση που εκδόθηκε από δικαστήριο της Ουάσινγκτον.

Το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης και η SEC κάλεσαν τους δημοσιογράφους στις 20.00 ώρα Ελλάδας για να δώσουν διευκρινίσεις γιαυτό που χαρακτηρίζουν ως ιστορική «καμπή» στην εφαρμογή του νόμου κατά της διαφθοράς που προκύπτει από τις πρακτικές ξένων εταιρειών. Παράλληλα, η Siemens ανακοίνωσε επίσης ότι καταδικάστηκε σε πρόστιμο 395 εκατομμυρίων ευρώ από την γερμανική δικαιοσύνη επειδή χρησιμοποίησε τη διαφθορά για να εξασφαλίσει συμβόλαια.

Αντίθετα, στην Ελλάδα, όπου η διαφθορά και η πατρωνία επιβραβεύονται και τιμώνται δεόντως η εταιρεία που λάδωσε σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και παράλληλα πολλούς άλλους δημόσιους παράγοντες, έλαβε ως ένδειξη σεβασμού και απεριόριστης εκτίμησης από τους έλληνες ως έπαθλο τον ΟΤΕ, μέσω της Deutsche Telecom.

Αυτή η χώρα με το λαδωτήρι που υπερτιμά τους νταβάδες της και υποτιμά τα παιδιά της, όταν δεν τα σκοτώνει, δεν είναι η δική μου Ελλάδα….ιδού, γατί θα παραμείνω αυτοεξόριστος.


Ιδού, τα χάλια μας ! Ξαναψηφίστε τους!

http://grbloopers.blogspot.com/

Το πιο... σοβαρό δελτίο της ΝΕΤ

Ο εξοστρακισμός της τσίπας…

Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σώπαιναν οι ποιητές τους;
ΜΠΡΕΧΤ

Σωπαίνουν πάλι οι ποιητές… Ένοχη μακρά σιωπή, αφήνει χώρο στους ελεεινούς τηλερήτορες να σκυλεύουν τη μνήμη του γελαστού Αλέξη και να αφήνουν αμήχανο και μουδιασμένο το κοινό τους… Ανίκανο να πονέσει, να πενθήσει, να σκεφτεί…

Καλύτερα να σου καεί το αυτοκίνητο παρά το μυαλό…

Tα πιτσιρίκια κατεβάζουν τα μολύβια σε εκατοντάδες σχολεία.
Και γιατί να μη χάσουν ώρες διδασκαλίας; Σάμπως διδάσκονται και τίποτε; Το ξέρουν το έργο: Όταν χρειαστεί, θα πάνε φροντιστήριο, θα πληρώσει αδρά ο μπαμπάς και κάπου θα περάσουν...
Γιατί να πάρουν σοβαρά τη δημόσια παιδεία, αφού μόνο δημόσια και μόνο παιδεία δεν είναι.. Πόσο μάλλον κοινωνική παιδεία… Σε μια κοινωνία της λαμογιάς που το υπέρτατο αγαθό - της υγείας - περιχαρακώνεται στην «περίθαλψη του ράντζου» εκτός κι αν έχεις μέσον και φουσκωμένο πορτοφόλι… και το άλλο υπέρτατο αγαθό, εκείνο της ελευθερίας, πυροβολείται ανερυθρίαστα στα μάτια ενός δεκαπεντάχρονου που έβρισε δυο μπάτσους…



«Ηταν μόνο 15, ακούτε;;»
«Αλέξη, δεν θα σε ξεχάσουμε».
«Ούτε με τρομοκράτες, ούτε με πιστολιές,
δεν θα λυγίσουν οι μαθητές»
Γεμίζουν συνθήματα οι τοίχοι της Αθήνας για να κοιτούν κατάματα τον περαστικό που δεν τον βολεύει να θυμάται…

Οι πένες ευρωπαίων αναλυτών έχουν πάρει φωτιά, σαν τους κάδους στη Σταδίου. Βλέπουν μέχρι και πανευρωπαϊκό «αντάρτικο πόλης»
(να το δω κι αυτό!) καθώς και «τρίγωνο αναρχικών της Μεσογείου» σε αγαστή συνεργασία με την άκρα αριστερά (!) Στην πλειοψηφία τους πάντως συμφωνούν πως ακόμα δεν είδαμε τίποτε…
Η παγκοσμιοποίηση της μιζέριας φέρνει και μια παγκοσμιοποίηση της εξέγερσης, γράφει έυστοχα ο Ρούσσος Βρανάς (Νέα).
Και αν η φωτιά μπήκε στην Ελλάδα, δείχνει πως στέλνει σπίθες στην Ευρώπη και δεν θα απομονωθεί όπως συνέβη με τη φωτιά στα γαλλικά προάστια. Όμως ξανά τους νέους έχει απέναντι κι ο Σαρκοζί με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που πάει να τους φορέσει. Τα παιδιά δεν έχουν πεί ακόμη την τελευταία λέξη. Υπουργός Εσωτερικών ήταν ακόμη ο γάλλος κοντοπίθαρος γόης, όταν έλεγε πως φοβάται τη στιγμή που οι φοιτητές θα ενωθούν με το λαό. «Το τέλος θα είναι τρομακτικό».
Και οι μετανάστες στην Ελλάδα δεν έχουν μιλήσει ακόμη. Τα παιδιά που γεννήθηκαν σε μια πατρίδα που τα φτύνει, δεν έχουν μπει στο παιχνίδι. Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα…

Έχει προκαλέσει γενική κατακραυγή η ατάκα «Δεν μετανιώνει που τράβηξε πιστόλι». Εμείς όλοι οι «νοικοκυραίοι» άραγε δε μετανιώνουμε που στεκόμαστε αμέτοχοι και ξεχειλίζουμε από οργή για την κατεστραμμένη περιουσία των «φουκαράδων εμποράκων»;
Ο καταλληλότερος, που είδε «πολύ, πάρα πολύ τηλεόραση» το δηλώνει ρητώς και καθημερινώς πως θα αποδοθούν ευθύνες και χορηγηθούν αποζημιώσεις. Θα μοιράσει άραγε τριχίλιαρα, όπως έκανε μετά τις φονικές πυρκαγιές και θα βουλώσει στόματα, οπλίζοντας με το πιο χυδαίο «λάδωμα» τα χέρια των γαλάζιων ψηφοφόρων;

«Eσείς είστε το κράτος»! Έτσι δεν είπε ο Πολύδωρας στους μπάτσους, βαφτίζοντάς τους «πραίτορες της πόλης»; Δεν έστρωσε το δρόμο η επίσημη Πολιτεία στις «ζαρντινιέρες» και τα «μεμονωμένα» - πλην ματωμένα - περιστατικά; Όταν ομάδα αστυνομικών μπήκε το 2006 στα γραφεία της Ρηγίλλης, η φράση του προέδρου τους «Είμαστε στο σπίτι μας» δεν έδωσε επαρκές στίγμα για το τι μας περιμένει; Κι όμως ο άλλος πρόεδρος, αυτός των Ειδικών Φρουρών, παραδέχεται πως «εάν περνούσαν από ψυχιατρικό έλεγχο όσοι από μας οπλοφορούν, οι μισοί θα έπρεπε να παραδώσουν τα όπλα τους»… Πάντως ο Επαμεινώνδας δεν το παρέδωσε.
Αντίθετα το τίμησε δεόντως…

Γιατί δεν είμαστε όλοι στους δρόμους ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;
Γιατί δεν είμαστε εκεί να τα προστατέψουμε από τα γκλομπ των ένστολων Ράμπο που θυμούνται να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους όταν «απειλείται η σωματική τους ακεραιότητα» από 15χρονα λουλούδια, και κάνουν τους κινέζους - χρόνια τώρα - μπροστά στους ασφαλίτες με τις κουκούλες που τα σπάνε, επίσης ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ…



Τα … θεσμικό ξύλο που πέφτει κατά καιρούς στις διαδηλώσεις είναι από κάτι «οργισμένους» μαντραχαλάδες με καλυμμένα πρόσωπα που σε βαράνε με δοκάρια και στη μέση τους φαίνεται ο ασύρματος των μπάτσων.
Αν σεργιανίσεις, σε καιρούς… ειρήνης, έξω από το ΑΤ Εξαρχείων, δεν πιστεύεις στα μάτια σου! Τουλάχιστον εγώ δυσκολεύτηκα να «χωνέψω» την εικόνα: Δεκάδες «πιτσιρικάδες» ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας των Εξαρχείων – και όχι μόνο - ήτοι μπαντάνες, χαμηλοκάβαλα φαρδιά παντελόνια, τσάντες γεμάτες κονκάρδες περασμένες σταυρωτά στο σώμα και μαλλί καρφάκι, να ανεβαίνουν μπουλούκι την Καλλιδρομίου, ανάκατα με τους ένστολους. Προς στιγμήν σκέφτηκα «Ωχ, τους μπαγλαρώσανε;» για να τους δω το επόμενο δευτερόλεπτο να παίζουν σφαλιάρες με τους μπάτσους. Ποιος από μας δεν ξέρει; Εχουν γεμίσει τα blog φωτογραφίες με τις φάτσες τους ΟΛΟΚΑΘΑΡΕΣ σε γκρο πλαν. Ποιος «μασάει» στους «κουκουλοφόρους» που θα τιμωρήσει ο πρωθυπουργός μας;

Κι από την άλλη, οι πολιτικάντηδες τσακώνονται για ποιος χαϊδεύει τους ταραξίες και ποιος όχι... Και τα κανάλια κόπτονται γιατί δεν έγινε δημοσία δαπάνη η κηδεία… Όμως, όλα αυτά τα ανούσια που αναμασώνται τόσες μέρες εντός και εκτός τηλεπαραθύρων δεν σβήνουν αυτό που έγινε:

Σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί…

Στους δρόμους είναι η θέση μας αυτές τις μέρες. Δίπλα στα παιδιά. Όχι να τα αποτρέψουμε από το να κατέβουν στις πορείες, αλλά να κατέβουμε κι εμείς μαζί τους. Τα παιδιά πρωταγωνιστούν κι εμείς, για μια φορά, ας τα προστατέψουμε αληθινά.
Δεν είναι προστασία να τους απαγορεύουμε τις βόλτες στα Εξάρχεια, τη στιγμή που τα χαρτζιλικώνουμε για να πάνε στα σκυλάδικα…
Ας προστατέψουμε τις ελπίδες τους κι ας θυμηθούμε δίπλα τους το νόημα της ζωής.

Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία, γράφει ο blogger. Απουσία κι από τα όνειρα, συμπληρώνω…

nionia

Εξω βλέπουν ο,τι δεν βλέπουμε...

«Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον, αλλά αυτή η ελληνική εξέγερση είναι κατά κάποιο τρόπο στην πρωτοπορία των όσων επέρχονται», λέει ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Μισέλ Λεβί... (από συνέντευξη στην «Αυγή»)
«Στη Γαλλία τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, τα κόμματα κατάφεραν να απομονώσουν τους ανθρώπους των προαστίων, λέγοντας ότι είναι "ξένοι, μετανάστες, ότι δεν είναι πραγματικοί Γάλλοι, ότι καίνε αυτοκίνητα, οποία ιερόσυλη πράξη, κοκ».(...)
Στην Ελλάδα δεν συνέβη το ίδιο. Στην Ελλάδα, αν και δεν έχω δει δημοσκοπήσεις, οι άνθρωποι, αν και καταδικάζουν τη βία, θεωρούν την εξέγερση δικαιολογημένη, θεωρούν σκανδαλώδη την αντίδραση της αστυνομίας, πιστεύουν ότι η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη, ανίκανη να χειριστεί τα προβλήματα της χώρας κ.ά. Υπάρχει περισότερη συμπάθεια για την εξέγερση των νέων"
------------
«Ταραχές; Ποιες ταραχές; Επεισόδια; Οχι, κύριοι. Ετσι λέγαμε και τον Μάη του '68. Πρόκειται για μια εξέγερση της κοινωνίας κατά του κράτους. Ο Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας Ντανιέλ Ριό είναι κατηγορηματικός. Η ελληνική εξέγερση, λέει, ίσως προαναγγέλλει αυτό που θα συμβεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη αν δεν θεραπευτούν άμεσα οι κοινωνικές αρρώστιες.
Ο θάνατος του δεκαπεντάχρονου παιδιού δεν ήταν παρά ο πυροκροτητής. Η βόμβα που πυροδότησε, προϋπήρχε. "Η πτώση του βιοτικού επιπέδου, οι κοινωνικές επιπτώσεις μιας ολιγαρχικής πολιτικής που βαθαίνει τις ανισότητες, οι συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι αγωνίες μιας νεολαίας που της έχουν στερήσει κάθε ορίζοντα ελπίδας και κυρίως η διαρθρωτική κρίση της δημοκρατίας που, μολονότι ονομάζεται αντιπροσωπευτική, αντιπροσωπεύει ολοένα και λιγότερο τους ανθρώπους", όλα αυτά μαζί συνθέτουν την κοινωνική χιονοστιβάδα, λέει ο Ντανιέλ Ριό.
------------
«Οι αναταραχές στην Ελλάδα δεν είναι παρά προμήνυμα κοινωνικών εξεγέρσεων που έρχονται και θα ενταθούν όσο οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα γίνονται πιο αισθητές. Ολοι καθόμαστε σε μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί ή μάλλον "περπατάμε σε ένα ναρκοπέδιο, το οποίο είμαστε σίγουροι ότι θα εκραγεί, μόνο που δεν ξέρουμε πού και πότε θα σημειωθεί η επόμενη έκρηξη", λέει στη συνέντευξή του στα "ΝΕΑ" ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν, ένας από τους κορυφαίους κοινωνιολόγους της εποχής μας.

Συγκλίνουσες αντιθέσεις: ο Αγιος και οι... Bloopers: Ειδικοί Γαλαζιοι Κουκουλοφόροι.

Συγκλίνουσες αντιθέσεις: ο Αγιος και οι... Bloopers: Ειδικοί Γαλαζιοι Κουκουλοφόροι.

Ασφαλίτες - κουκουλοφόροι... Σώωωωωπα!

ποιοί είναι οι μπαχαλάκηδες, ποιοί οι προβοκάτορες ποιοί οι ασφαλίτες;















από το http://triklopodies.blogspot.com

Οι εχθροί της Δημοκρατίας

Του Γιάννη Γερονικολού

«Εχθροί της Δημοκρατίας οι κουκουλοφόροι» είπε από τα ξένα ο πρωθυπουργός και μιας κι εκείνη την ώρα με είχε ψιλοπάρει καταμεσής της Κατεχάκη, νόμισα πως μιλούσε για την κατοχή και τους δοσίλογους ταγματασφαλίτες. Αλλά όχι. Τα πυρά ήταν κατά ριπάς και για αυτούς που έβαζαν φωτιές και έκαιγαν και για αυτούς που έκαναν πλιάτσικο, αλλά και για αυτούς που πέταξαν νεράτζια ή και πέτρες στα ΜΑΤ. Ήταν με λίγα λόγια για όλους όσοι, κατά τον πρωθυπουργό μας, έχουν παραβατική συμπεριφορά. Μετά από αυτό δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα με την απολογία του ειδικού φρουρού!

Όταν ρίχνεις τυφλή βολή, δεν ξέρεις που θα... εξοστρακιστεί και ποιόν θα πάρει η μπάλα. Εχθροί της δημοκρατίας λοιπόν οι κουκουλοφόροι, είτε 13 χρόνων παιδαρέλια, είτε κωλοπαιδαράδες χουλιγκάνια, είτε φτωχοδιάβολοι φουκαράδες, είτε ασφαλίτες σε διατεταγμένη υπηρεσία και μετά την απομάκρυνση της σφαίρας από την κάνη ουδεμία ευθύνη αναγνωρίζουμε.

Μαζί σου σύντροφε πρωθυπουργέ! Μαζί σου και εγώ και, φαντάζομαι, όλοι όσοι κατέβηκαν αυτές τις ημέρες να διαδηλώσουν στο κέντρο ή να αφήσουν ένα λουλούδι εκεί που δολοφονήθηκε ο 15χρονος. Μαζί σου. Να καθαρίσουμε πια με τους εχθρούς της Δημοκρατίας μας. Να τους δείξουμε, να τους φτύσουμε, να τους απομονώσουμε.

Να αρχίσουμε λοιπόν με τους αργυρώνητους υπουργούς που μπαίνουν στην πολιτικοί ξεβράκωτοι και βγαίνουν μην ξέροντας τι έχουν χλαπακιάσει; Με τα κολλητάρια σας που έκαναν το πολιτικό τους γραφείο real estate κτηματομεσητικό; Με αυτούς που δε δίστασαν να πουλάνε μαζί με το παπαδαριό λίμνες και ποτάμια λες και ανήκαν στον παπού τους; Με αυτούς που βάζουν υποθήκη το μέλλον και των δικών σας παιδιών δίνοντας αντιπαροχή στους εργολάβους ό,τι ακόμα δεν έχει χτιστεί;

Δεν είναι εχθροί της Δημοκρατίας αυτοί που άφησαν την ελλάδα να καεί το καλοκαίρι του ΄07; Δεν είναι εχθροί της Δημοκρατίας αυτοί που χάρισαν στα «γκόλντεν μπόις» κουμπαράκια τους τα αποθεματικά των Ταμείων με το κόλπο των δομημένων ομολόγων;

Ποιόν πρέπει να τιμωρήσουμε ως εχθρό της Δημοκρατίας όταν το γεροντάκι που θέλει ένα φάρμακο για να μην πονάει, πρέπει να πάει 5 φορές στο ΙΚΑ και να κλείσει ραντεβού με γιατρό τρεις μήνες μετά όπου, μάλλον, θα παίζει πόρτες και πλακωτό με τον Άγιο Πέτρο;

Ποιόν πρέπει να ανασκολοπίσουμε για τον νέο με τις λαμπρές σπουδές, με τα μάστερ, τα μεταπτυχιακά και με τα σκοτωμένα όνειρα, που δουλεύει τετράωρη απασχόληση διπλώνοντας μπλούζες σε πολυεθνική εμπορική φίρμα;

Ποιός βιάζει τη Δημοκρατία όταν μέρα με τη μέρα πληθαίνουν αυτοί που τσακώνονται με τα αδέσποτα σκυλιά με έπαθλο το περιεχόμενο ενός κάδου απορριμάτων έξω από τα σούπερ μάρκετ ή τα σάπια λαχανικά που κείτονται στο οδόστρωμα μετά τη λαϊκή;

Δεν είναι εχθροί της Δημοκρατίας οι πολιτικοί που ξεφτιλίζονται για ένα... λεμονοστύφτη και ένα ψυγείο από τη Ζίμενς; Που γίνονται ρόμπα για ένα ταξιδάκι με τζέτ και όλα τα κομφόρ including; Που παραδίδουν τις τηλεπικοινωνίες της χώρας σε όποιον τους κάνει την καλύτερη προσφορά για ψυγειοκαταψύκτη;

Δεν είναι εχθροί της Δημοκρατίας όσοι οδήγησαν σε απαξίωση το Κοινοβούλιο και σε γλάστρες τους βουλευτές, με το αρχηγικό σύστημα των κομμάτων που δε δέχεται διαφορετικές φωνές από αυτή του «πάπα» - προέδρου;

Δεν είναι εχθροί της Δημοκρατίας όλοι αυτοί που γυρίζουν την πλάτη στην κραυγή αγωνίας των νέων, αλλά και όλοι αυτοί που επιχειρούν να τους ποδηγετήσουν;

Μαζί σου πρωθυπουργέ μου, να πυροβολήσουμε, να στείλουμε τα ΜΑΤ και να καταστείλουμε τη δράση όλων αυτών των εχθρών της Δημοκρατίας. Και μετά να μαζέψουμε και τους κουκουλοφόρους. Δεν θα έχουν πια λόγο ή άλλοθι για να τα σπάνε...

Ξυπνήστε, πεθαίνω

Betina

«Μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή». Τα δικά μου μάτια έχουν ήδη κατακλυστεί από οργή για τον καομπόυ που με την κρατική ανοχή σκότωσε ένα 16χρονο. Για το σύνολο της αστυνομίας που αντί να αυτοκτονεί ομαδικά, να βγάλει τη στολή και να κλαίει στο Σύνταγμα εξακολουθεί να προκαλεί. Για το μεγαλοτραμπούκο που ακόμα βαφτίζεται δικηγόρος και οι δικαστές τον αφήνουν να πατά σε δικαστικά μέγαρα για να αποφανθούν αν δίκαια πέθανε το παιδάκι. Για τους πολιτικούς που έχουν διαγράψει την πολιτική. Για τον εισαγγελέα της ζαρντινιέρας, αλλά περισσότερο με όλους εσάς εκεί στα σπίτια σας. «Τι έκανε το παιδί τέτοια ώρα εκεί έξω;»...Εσείς τι κάνετε ακόμα στα σπίτια σας;


Όχι, δεν έχω οργιστεί με τους αντι-εξουσιαστές, αναρχικούς, μπαχαλάκια, γνωστούς-άγνωστους που κάψανε την Αθήνα, που σπάσανε τις βιτρίνες, που δεν αφήσανε τράπεζα για τράπεζα. «Αυτοί μιλάνε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές».
Η μεγαλύτερη οργή μου είναι απέναντι σε εσάς και σε εμένα. Την κοινωνία των απλών, καθημερινών νέων και μεσήλικων πολιτών που ζει την κρίση στο πετσί της καθημερινά και δεν αντιδρά, που λυπάται για το χαμό του Αλέξη αλλά δεν αντιδρά, που υποστηρίζει τα άνευ ελπίδας, οράματος και εργασίας παιδιά της αλλά δεν αντιδρά, που πιπιλά την ίδια καραμέλα σα να μην έχει αλλάξει τίποτα. Θα καεί η Ακρόπολη και ακόμη και τότε θα το παρακολουθείτε στεναχωρημένοι στην τηλεόραση, από τον καναπέ αφήνοντας 14χρονα να βγάζουν το φίδι από την τρύπα πριν της ώρας τους. «Το να είσαι νέος σε αυτή τη χώρα είναι θυσία από μόνο του»...τι άλλο να μας πουν;


Τα δε θλιβερά επιχειρήματα περι επεισοδείων στα οποία κανείς δε θέλει να συμμετάσχει δεν είναι παρά ασπιρίνες για ένα πονοκέφαλο που απαιτεί βαριοπούλα. Αρχικά και δυστυχώς, η συζήτηση για τα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα και τα αδιέξοδα της νεολαίας θα είχε περάσει στα χριστουγεννιάτικα αζήτητα αν δεν είχε αφανιστεί στον καπνό η μισή Αθήνα. Έπειτα, ποιος έχει αναγάγει τα συλλαλητήρια και τις πορείες ως τη μοναδική μορφή διαμαρτυρίας; Ποιός από εσάς που μοιρολογεί πρόσφερε στα 12χρονα μια εναλλακτική μορφή αντίδρασης, πέραν αυτής των «αναρχικών»; Ποιος ξερουτίνιασε και άλλαξε στιγμιαία έστω την καθημερινότητά του; Ποιός μπήκε στο μετρό, να αποτίσει φόρο τιμής στη Μεσολογγίου και Τζαβέλα; Να δώσει το παρόν, να γράψει ένα σημείωμα, να ανάψει ένα κερί, να αφήσει ένα λουλούδι. Να γεμίσει το «άβατο» λουλούδια, να στολιστεί η Αθήνα με μνήμη....να γεμίσουν τα λυκειόπαιδα με συμπαράσταση και αγάπη.


Ο καθένας είναι έρμαιο των επιλογών του και η κοινωνία μας δεν είναι παρα ένας συλλογικός καμβάς. Δυστυχώς, η βία που κατακρίνετε έχει οδηγήσει σε μεγάλες οικονομικές ζημιές αλλά και συζητήσεις, η ύπουλη βία της μη-συμμετοχής, δηλαδή του καναπέ, έχει οδηγήσει στο σήμερα. Ο Βασιλιάς πέθανε και κανένας δεν προτίθεται να βροντοφωνάξει Ζήτω ο Βασιλιάς. Περπατήστε λοιπόν στο πλακόστρωτο και διαβάστε το κείμενο-απάντηση που έχουν συντάξει οι κάτοικοι, γιατί εκεί στο άβατο κάποιοι προσπαθούν.


Τα λόγια είναι περιττά και είναι καιρός για πράξεις. «Ξυπνήστε, πεθαίνω» γράφουν οι αναρχικοί στην Πατησίων...Ξυπνήστε, πέθανε.. παραφράζω και θα μπορούσε να είναι το δικό σας το παιδί.

Μ.Π.