Έχουμε πόλεμο;

Του Γιάννη Γερονικολού

Και ξαφνικά, ξύπνησαν οι φλώροι έβαλαν τα αμπέχονα και ζώστηκαν τις παλάσκες! «Είμαστε σε πόλεμο» κραύγασαν τα πλουμιστά γραβατοφορεμένα παπαγαλάκια και όπως όριζε το σχέδιο επιφυλακής και άμυνας μπήκαν γρήγορα στα χαρακώματα να αντιμετωπίσουν τον οχθρό.

Μωρέ μπράβο, είπα, και σκέφτηκα αμέσως να καταταγώ στα τάγματα της εμπροσθοφυλακής διότι ναι μεν κούτσαβλος πλην όμως… πατριώτης! Εκεί, λοιπόν, που έψηνα τους στρατολόγους να με δεχτούν με την πατερίτσα και ξεσκόνιζα τις γνώσεις μου με ένα παμπάλαιο λιγδιασμένο εγχειρίδιο χειρισμού του G3A4, έφτασε για έλεγχο ο Στρατηγός. Περίμενα να δω γαλόνια, αστέρια, μουστάκια και προσοχές και αντίκρισα τον… Χρυσοχοϊδη! «Excuse me σύντεκνε τι κάνει εδώ η χαρά της Scotland Yard;» ρώτησα έναν ταλαίπωρο φρουρό και η απάντηση με άφησε ξερό: «συντονίζει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας γιατί γίναμε Καμπούλ!».

Περί αυτού επρόκειτο και μοίρασαν τα φύλλα πορείας! Είμαστε σε πόλεμο με τους ανώμαλους ανοργασμικούς με τα όπλα και τις «σέχτες». Και γιατί δε λένε στο χαφιεδότσουρμο της Κατεχάκη να τους μαζέψει;

Τρόμαξαν λέει γιατί με το γκαζάκι-γίγαντας που δεν εξεράγει μπορούσε να γκρεμιστεί όλο το κτίριο της Citibank. «Τις ίδιες βόμβες φτιάχνουν και οι τρομοκράτες του IRA και της ETA» διέρρευσε μαζικά η αντιτρομοκρατική με κερασάκι στην τούρτα, για να ανατριχιάσουμε, ότι ίδιας κατηγορίας και υλικών βόμβα είχαν χρησιμοποιήσει οι δράστες το ΄95 στην Οκλαχόμα και το 2002 στην Ινδία. Αν υποψιαστώ ότι οι χλεχλέδες έλληνες παρακρατικοί έχουν πάρε δώσε με σοβαρές οργανώσεις, με αμερικάνους της ΚουΚλουξΚλάν και με Πακιστανούς ισλαμιστές, θα πάω εθελοντής τρόφιμος στο Γκουαντάναμο.

Τι λέτε μωρέ; Ούτε η Πετρούλα του Μαλέλη δεν τα χάβει πια αυτά. Με το που ζορίσανε τα πράγματα και το ζωνάρι των εργαζόμενων θέλει άλλο ένα σετάκι τρύπες για να αντιμετωπίσει τα μέτρα για την κρίση, με το που κατάλαβαν οι κάθε χρώματος κυβερνώντες ότι ο Δεκέμβρης μπορεί εύκολα να γίνει Μάρτης, Μάης, ή οποιοσδήποτε άλλος μήνας κοινωνικής αφύπνισης, «γεννήθηκαν» οι αιμοβόρες «αγώνες», οι άτακτες «σέχτες» και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα.

«Φαίνεται ότι στη χώρα υπάρχει αντάρτικο πόλεων» δήλωσε ο Χρυσοχοϊδης, ενώ ο άλλος πρώην υπουργός υποκλοπών και real estate ζήτησε «να κληθούν στην Ελλάδα ειδικοί στο θέμα». Την ίδια ώρα άρχισε να στήνεται ξανά το γνωστό δίκτυο μεγαλόσχημων παπαγάλων που θα αναλάβουν να… «επικοινωνήσουν» το όλο θέμα όπως πολύ αριστοτεχνικά είχε γίνει το 2002. Η αρχή γίνεται με τα «πολεμικά» πρωτοσέλιδα ντιζαϊνάτων γιαλαντζί εφημερίδων, τις κραυγές αγωνίας περί «τρομαγμένης ΕΛΑΣ» από «σοβαρές» φυλλάδες και τις… «πληροφορίες» ότι η αντιτρομοκρατική «φοβάται ακόμα και χτύπημα σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς», από πρακτορίσκους «αποκαλυπτικούς» μπλόγκερ. Τι θα δούμε στην πορεία δεν γνωρίζω, αλλά ελπίζω να μείνουν μόνο στα σενάρια τρομολαγνίας και να μην το χοντρύνουν…

Οκτώ χρόνια μετά τον Μπους εφευρίσκουν ξανά το: «Είμαστε σε πόλεμο». Το γιατί το είδαμε τόσα χρόνια από τις ΗΠΑ και είναι απλό: Στον πόλεμο δεν χωρούν ευαισθησίες, δικαιώματα, νόμοι και δικαιοσύνη. Στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Στον πόλεμο όμως ακόμα και οι νικητές μαζεύουν σακούλες με πτώματα. Γι αυτό ας αφήσουν τις κραυγές και το στήσιμο μηχανισμών και ας κοιτάξουν να κάνουν απλά τη δουλειά τους. Να μαζέψουν αυτούς τους γελοίους που αυτοαποκαλούνται «επαναστάτες» και φτιάχνονται πυροβολώντας παιδάκια με στολές, πούλμαν και τζιπάκια, πριν την πληρώσουμε όλοι άδικα.