Μπράβο στοΓιώργο!

Έτσι μπράβο! Ο Γιώργος αποδεικνύει ότι έχει κοχόνες αρχηγού και ότι εννοεί το «δε χρωστάω σε κανέναν» και πόσο μάλλον στο «αδελφάτο» του ΔΟΛ.

Ο Γ. Παπανδρέου έδωσε χθες το βράδυ εντολή στους επιτελής του να τηλεφωνήσουν στο «μεγάλο αφεντικό» του Συγκροτήματος Σταύρο Ψυχάρη και να αποσύρουν τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ στο Βήμα της Κυριακής. Αιτία η δημοσκόπηση – μαϊμού που δημοσίευσε το ΒΗΜΑ για το ντιμπέιτ και έφερνες κερδισμένο της βραδιάς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Τα στοιχεία του γκάλοπ –πίνακες κτλ - τα οποία ανέβηκαν στην ιστοσελίδα της εφημερίδας, είχαν φτιαχτεί ενώ η τηλεμαχία βρισκόταν σε εξέλιξη κάτι που έγινε αμέσως αντιληπτό και καταγγέλθηκε από χρήστες του διαδικτύου και μπλόγκερς.

Η κίνηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ έχει μεγάλη πολιτική σημασία καθώς είναι ο μόνος εδώ και δεκαετίες που τα βάζει ανοιχτά με το βασίλειο της διαπλοκής και τον «κάπο ντι κάπι» του Τύπου, τον κυρ Σταύρο. Για το γιουσουφάκι του το Γιαννάκη δε γίνεται λόγος διότι η κατηγορία που παίζει φτάνει το πολύ μέχρι τον Βενιζέλο, τον οποίο τώρα φαίνεται γιατί τον επιθυμούσαν τόσο πολύ έναντι του απρόβλεπτου Γιώργου.

Η σφαλιάρα σημειολογικά είναι μεγάλη και θυμίζει την εποχή στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκρούστηκε με τον Λαμπράκη πάλι για το Βήμα. Από τη σύγκρουση τότε ευνοήθηκε – σε πολλαπλό επίπεδο – ο νεόκοπος τότε εκδότης και εργολάβος κ. Μπόμπολας. Τώρα;..

Τηλε-παπαριές

Ωραία… Είδα και το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, το οποίο παρεμπιπτόντως έγινε με αφορμή τις Ευρωεκλογές με τις οποίες όμως ουδείς ασχολήθηκε. Μάλλον πρόκειται για ακόμα δύο χαμένες ώρες της ζωής μου. Σαν ένα αδιάφορο έργο στον κινηματογράφο, ή ένα ματσάκι που βγήκε «φάβα». Ωραία πέρασα, δε λέω. Σίγουρα πολύ καλύτερα από το να έβλεπα τα σώου των οκτώ, αλλά δεν ήταν αυτό το ζητούμενο… Ή μήπως ήταν;

Οι πολιτικοί κατέβηκαν στο γήπεδο με μόνο σκοπό να πάρουνε το «Χ» με κάθε τρόπο και έτσι πρώτο μέλημά τους ήταν να πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα. Ανάθεμα αν απάντησαν κανονικά σε μία ερώτηση. Αλαμάλα κακάλα οι απαντήσεις κι όποιος κατάλαβε μπράβο του, κερδίζει ένα ταξιδάκι στη Γερμανία τώρα που έγινε… και της μοδός.

Οι δε περφόρμερς των οκτώ έπαιζαν για την πάρτη τους. Ποιος θα φανεί πιο έξυπνος, πιο διαβασμένος και με τις πιο έξυπνες ερωτήσεις. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: Ερωτήσεις ηλίθιες (εντάξει, όχι όλες) ακόμα και προσβλητικές από κάποιους, ή με ύφος προσβλητικό.

Όπως δεν καταλαβαίνω γιατί ο πρωθυπουργός δεν απαντά στα ίσα σε μια ερώτηση, αλλά αντ αυτού λέει μιαν άλλη ιστορία, έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί οφείλει να ανέχεται το ύφος του Λιάτσου και την… τοποθέτηση αντί ερώτησης. Το ίδιο βέβαια ισχύει για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Δεν ξέρω, για παράδειγμα, τι υπομονή θα είχα στη θέση τους, απέναντι στις ηλιθιότητες για την κόρη του Παπανδρέου ή τις… άδειες δακτυλίου του ΣΥΝ. Στην τελική, αν θέλουμε τέτοιες ερωτήσεις και βέβαια τις ανάλογες απαντήσεις, γιατί δε βάζουμε τα φυντάνια του Μαλέλη ή τους διάφορους Περήδες να «ανακρίνουν» τους αρχηγούς και ο ΑΝΤ1 στέλνει τον Ευαγγελάτο αντί της Τατιάνας.

Είναι νομοτελειακό και το διδάσκουν στα… νηπιαγωγεία της δημοσιογραφίας και της νομικής: Η ηλίθια ερώτηση θα πάρει μια εξίσου ηλίθια απάντηση. Εξαιρούνται βέβαια απαντήσεις όπως αυτές του Γιώργου ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ανέκαθεν κόμμα της οικολογίας διότι έχει έμβλημα τον ήλιο και σημαία πράσινη!.. Εξαιρείται βεβαίως και η ατάκα της Αλέκας ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να παίρνουν καλό μισθό, εκτός όσων εργάζονται στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ διότι είναι κομμουνιστές. Για τις γνωστές εξυπνάδες του αρχηγού του Πλεύρη, περί ανέμων στα ρετιρέ ας μην επεκταθούμε…

Άρα, τι μάθαμε από από αυτή την «τηλεμαχία»;

• Ότι η Ευρώπη, είναι για το λαό χασούρα! (σύμφωνα με κάποια περίεργα λογιστικά της κας Παπαρήγα) και τίποτε άλλο καθώς οι άλλοι αρχηγοί δεν ασχολήθηκαν.
  
• Ότι σύμφωνα με τη λογική της Αλέκας, εφόσον το ΚΚΕ δεν είναι κόμμα εξουσίας δεν δέχεται έλεγχο από θεσμικά όργανα!
  
• Ότι οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να μην έγιναν εδώ και 5 χρόνια αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
  
• Ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Καραμανλή, έχουμε καταφέρει το 98% της σύγκλισης!
  
• Ότι η πράσινη ανάπτυξη χρειάζεται πόρους από επενδύσεις, αλλά για κάτι τέτοιο χρειάζεται ένα κράτος που θα μπορεί να δανειστεί και όχι ένα χρεωμένο κράτος (άρα πάπαλα η πράσινη ανάπτυξη)!
  
• Ότι το ΛΑΟΣ δεν είναι των άκρων, αφού ποτέ δεν αποκλείει τον διάλογο (πχ με τους Χρυσαυγήτες) και…
  
• Αλαβάνος και Τσίπρας τα έβαλαν με Βραδυνή και Απογευματινή, καθώς ζήτησαν 100.000 προσλήψεις στο Δημόσιο σπάζοντας τα κοντέρ! Είναι νούμερο που κανείς άλλος δεν έχει αποτολμήσει.
  

  Με τις υγείες μας.

Ο...λήστής από το Πέραμα

Λήστεψε τράπεζα, για να πληρώσει τα χρέη του, παραδόθηκε οικειοθελώς στην Αστυνομία και επέστρεψε όσα χρήματα του … περίσσεψαν, αφού προηγουμένως «τακτοποίησε» τους δανειστές του.

Ο 42χρονος από το Πέραμα ήταν άνεργος και όπως είπε στην απολογία του στον Εισαγγελέα επέλεξε τη ληστεία, γιατί είχε περιέλθει σε δεινή οικονομική κατάσταση, εξαιτίας της ανεργίας. Το γεγονός, ότι πήγε μόνος του στο Αστυνομικό τμήμα του Περάματος και παραδόθηκε μάλλον συγκίνησε τον λειτουργό της Δικαιοσύνης, που τον άφησε ελεύθερο, με περιοριστικούς όρους, ορίζοντας τακτική δικάσιμο.

Ο άνεργος ληστής είχε αποσπάσει από υποκατάστημα της τράπεζας Πειραιώς στο Πέραμα 11.000 ευρώ και επέστρεψε τα 2400.

Απ΄ ότι φαίνεται ακόμα και οι… ληστές στο Πέραμα αποπνέουν άλλος ήθος!

ΠΗΓΗ www.antinews.gr

Βάλτε κάλπες στην αμμουδιά

Και τις τελευταίες προεκλογικές ημέρες, κατά τας γραφάς, ανακαλύφθηκαν οι πράσινοι παπαγάλοι, οι μπλέ βάρβαροι, οι κόκκινοι επιχειρηματίες και οι ρόζ… τίποτα!
Δεν ήταν κάτι που δεν περιμέναμε – ίσως άργησε και λίγο η ορχήστρα – ούτε κάτι που μας εξέπληξε. Νερό στο μύλο των ΜΜΕ ήταν, για να ασχοληθούν με κάτι που θα πουλήσει, διότι τα σημαντικά τσούζουν και τα ευρωπαϊκά τα τρώει η μαρμάγκα της AGB και των δελτίων κυκλοφορίας.
Στις επόμενες ημέρες όλα αυτά θα πυκνώσουν σαν τα σύννεφα πριν το μπουρίνι, αλλά πριν να μας έρθει ο ουρανός στο κεφάλι θα καταλαγιάσουν διότι θα υπάρξει η «λαϊκή ετυμηγορία» από την κάλπη.
Τώρα πως στην ευχή θα έχει βγει η απόφαση χωρίς κανείς να έχει ακούσει ούτε μια σοβαρή, υπεύθυνη και τεκμηριωμένη κουβέντα για την ευρωβουλή και τις παρατάξεις της, για τα σχέδια και τις προοπτικές των υποψηφίων και των κομμάτων, για το πρόγραμμά τους και το τι πρεσβεύουν, αυτό είναι απορίας άξιο.
Στήνουμε κάλπες για την ευρωβουλή κι εμείς εδώ τσακωνόμαστε για το τι χρώμα έχουν τα παπαγαλάκια. Σε λίγες μέρες θα έχουμε και το περίφημο ριάλιτι του ντιμπέιτ, με ολιγόλεπτους μονολόγους των πολιτικών αρχηγών σε χλιαρές και συνήθως ανούσιες ερωτήσεις των τηλεπερσόνων. Άλλος γύρος ανοησίας μετά, για το ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις μέχρι το ποιος φόραγε την καλύτερη γραβάτα ή μανικετόκουμπο. Για την ευρώπη, βέβαια, ούτε κουβέντα. Ποιός ασχολείται τώρα με τα φιλικά όταν σε λίγους μήνες έρχεται το ντέρμπι…
Μετά από την σπατάλη τόσου κρατικού χρήματος για διαφημίσεις αλλά και για την εκλογική διαδικασία, μετά από εκατοντάδες στημένους τηλεκαβγάδες και τσακωμούς σε ραδιόφωνα, μετά από τη φόλα-ντιμπέιτ χωρίς διάλογο των αρχηγών, θα πάμε να ψηφίσουμε (όσοι δεν προτιμήσουν τις ακρογιαλιές λόγω τριημέρου). Και τι θα βγάλουμε το οποίο η αντιπολίτευση ονομάζει «δημοψήφισμα»; Είκοσι δύο εθνικούς αντιπροσώπους σε σύνολο 785 που αποτελούν το ευρωκοινοβούλιο! Το 2,8% του συνόλου. Σιγά μη σκίσουμε λοιπόν κανένα καλσόν.
Ακόμα πιο φαιδρό είναι το γεγονός ότι σκοτώνονται όλοι ως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ κτλ όταν ουδεμία σχέση έχουν αυτά τα κόμματα με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα καθώς τα κόμματα της Ευρωβουλής είναι τα εξής: -EPP-ED Ομάδα τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιαvoδημoκράτες) και των Ευρωπαίωv Δημoκρατώv (ανήκει η ΝΔ) -PES Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ανήκει το ΠΑΣΟΚ) -ALDE/ADLE Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη -UEN Ομάδα ΄Εvωση για τηv Ευρώπη τωv Εθvώv -Πράσινοι/EFA Ομάδα τωv Πρασίvωv/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία - GUE-NGL Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (ανήκουν ΚΚΕ και ΣΥΝ) -IND/DEM Ομάδα Ανεξαρτησία και Δημοκρατία (ανήκει το ΛΑΟΣ)
Για να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε από ποιους αποτελούνται και τι πρεσβεύουν αυτές οι ομάδες θέλουμε ολόκληρες σελίδες. Γιατί λοιπόν αντί τα κόμματα να βγάζουν σποτάκια με ζωάκια και οι αρχηγοί να ψάχνουν εναγωνίως να βρούνε «λαμπερά πρόσωπα» για τις λίστες, δε μπαίνουν στη διαδικασία να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει για ποιο πράγμα ψηφίζει και τι πραγματικά διακυβεύεται στις Βρυξέλλες; Μάλλον γιατί είναι πιο εύκολο για τους Μαυρογιαλούριους κομματικούς μηχανισμούς να παίξουν το παιχνίδι της πόλωσης που πολύ καλά γνωρίζουν τόσα χρόνια, παρά να μπούνε στα δύσβατα γι αυτούς χωράφια της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής όπου παίρνονται οι αποφάσεις.
Έτσι, θα λουστούμε καλοκαιριάτικα τον κάθε πικραμένο πολιτικό να μας λέει τα γνωστά παραμύθια σα να μιλάει σε λοβοτομημένους ιδρυματικούς και με επιχειρήματα ζωολογικού κήπου να μας ζητάει να ψηφίσουμε τους εκλεκτούς του αρχηγού του, οι οποίοι θα κάνουν τουρισμό πολυτελείας (οι περισσότεροι τουλάχιστον όπως έχει δείξει η πράξη τόσα χρόνια) στις Βρυξέλλες.
Καλά μπάνια.

Γ.Γ.

Η γνώση είναι άραγε ζήτημα ποσότητας;

Από τον Ρούσσο Βρανά

....Αυτό αναρωτήθηκε ο Τζόρτζιο Ίσραελ, καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης, όταν μια μέρα μια «αυθεντία» τού υπέδειξε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Did you know 3.0».

Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η κοινωνία της γνώσης. Και δείχνει πως ένα στα οκτώ ζευγάρια που παντρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ γνωρίστηκαν μέσα από το Διαδίκτυο (τι να έχουν απογίνει άραγε;), πως η πρώτη χώρα στον κόσμο σε ευρυζωνικές συνδέσεις είναι οι Βερμούδες (σημαίνει άραγε αυτό πως είναι πρώτη και στην κοινωνία της γνώσης;), πως τα χρόνια που χρειάζεται ένα διαφημιστικό μήνυμα για να φτάσει σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους είναι 38 για το ραδιόφωνο, 13 για την τηλεόραση, 4 για το Διαδίκτυο και μόνο 2 για το «Facebook», πως οι τηλεφωνικές επικοινωνίες τριπλασιάζονται κάθε έξι μήνες και πως, ολόκληρο το 2006, η μηχανή αναζήτησης Google είχε δεχθεί 2,6 δισεκατομμύρια ερωτήσεις χρηστών, ενώ σήμερα δέχεται 31 δισεκατομμύρια τον μήνα (πόσο ουσιαστικό είναι άραγε το περιεχόμενό τους;).

Το ντοκιμαντέρ δείχνει επίσης ότι, μέσα σε μία εβδομάδα, οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» προσφέρουν περισσότερες πληροφορίες από όσες μπορούσε να συσσωρεύσει ο άνθρωπος του δέκατου αιώνα σε ολόκληρη τη ζωή του.

Μάλιστα, μόνο φέτος, παρήχθησαν 40x10^19 bytes πληροφοριών (40x10 στη δέκατη ένατη δύναμη), δηλαδή περισσότερες από όσες παρήχθησαν συνολικά τα τελευταία 5.000 χρόνια. «Σημαίνει άραγε αυτό πως ο όγκος των πληροφοριών μάς κάνει πιο μορφωμένους;» συλλογίζεται ο καθηγητής Ίσραελ. Και λέει: «Το αγγλικό λεξιλόγιο διαθέτει σήμερα περίπου 540.000 λέξεις, δηλαδή πέντε φορές περισσότερες από όσες είχε την εποχή του Σαίξπηρ. Όμως, παρά τον σύγχρονο πλούτο των λέξεων, οι άνθρωποι επιμένουν σήμερα να τον διαβάζουν τον ΄΄καημένο΄΄».

Όταν πέθανε ο φιλόσοφος Σπινόζα κι έψαξαν στο σπίτι του, βρήκαν δεν βρήκαν τριακόσια βιβλία. Ωστόσο, ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι υποστηρικτές της μεταμοντέρνας τεχνολογικής κοινωνίας δεν παύουν να ανατρέχουν ακόμη σε αυτόν.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σίγουρα, η αύξηση της ποσότητας είναι πολύ χρήσιμη, αλλά η γνώση δεν μπορεί να περιοριστεί στις πληροφορίες. Δεν θα έφταναν ούτε ένα τρισεκατομμύριο terabytes για να μπορέσουμε να ενοποιήσουμε την κβαντική μηχανική με τη θεωρία της σχετικότητας ή για να αποδείξουμε πως η θεωρία των χορδών είναι σωστή. Θα ήταν ευχής έργον, λοιπόν, να ξέρουμε να διαχειριζόμαστε σωστά την ορμητική ροή των πληροφοριών, χωρίς να ξεχνάμε ποτέ τα μεγάλα προβλήματα της γνώσης που βρίσκονται ακόμη ανοιχτά μπροστά μας.

Η «αυθεντία» συμβουλεύει τους «laudatores tempore acti», τους υμνητές των παλιών καιρών, να δουν οπωσδήποτε αυτό το ντοκιμαντέρ. «Όσο για μένα», λέει ο καθηγητής Ίσραελ, «ζω μια χαρά με τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς και πιστεύω πως ξέρω να τους χρησιμοποιώ καλύτερα από πολλούς υμνητές του παρόντος. Όπως ξέρω και να γράφω σωστά τη φράση ΄΄laudatores temporis acti΄΄, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγω στη βοήθεια του Google».

Ο βάρβαρος Κόναν και τα άλλα ζώα

Από το: monahikoslikos
Βγήκε ο ένας να μας διλληματίσει με το γνωστό δίλλημα που απασχολεί την ανθρωπότητα τον τελευταίο ενάμιση αιώνα: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και τρέξανε τα ζώα να διεκδικήσουν τον τίτλο του βαρβάρου…
Ποια ζώα?
Αυτά που μας κυβερνάνε 5 χρόνια με πρώτο το βάρβαρο …Κόναν.
Ναι!! Τα ζώα…

Καλατράβα η ρεύμα τσάμπα?...

Το στάδιο με την γαλάζια οροφή είναι ο εφιάλτης της κάθε ΔΕΗ.
Το 55.000 θέσεων εθνικό στάδιο της Taiwan που θα φιλοξενήσει του παγκόσμιους αγώνες του 2009, χάρις στην οροφή του από ηλιακούς συλλέκτες , καλύπτει το 75% των αναγκών του σε ηλεκτρικό ρεύμα. Τις υπόλοιπες μέρες (όταν δεν γίνονται παιχνίδια) πουλάει πολλά περισσευούμενα Μεγαβάτ στο δίκτυο της πόλης.
Αυτές λέγονται...
έξυπνες οικολογικές και άκρως συμφέρουσες λύσεις.
Εμείς όμως πληρώσαμε τον Καλατράβα, μόνο για τον σχεδιασμό του αισθητικου μέρος των Σταδίων, ενώ τα υπόλοιπα τα θεωρήσαμε λεπτομέρειες...

Από το http://nonews-news.blogspot.com

His master voice

Μου την έχει δώσει πολύ με αυτόν τον κουμπωμένο τυπάκο του lse που όπως λέγεται (οι άλλοι το ξέρουν;) θα γίνει ο νέος τσάρος της οικονομίας όταν το ΠΑΣΟΚ πάρει την εξουσία.

Μας έχουν ζαλίσει τα ούμπαλα στα κανάλια αν ο Παπακωνσταντίνου και η Μαριέττα θα μείνουν στο ευρωκοινοβούλιο ή θα γυρίσουν στην «κεντρική πολιτική σκηνή», στο θίασο δηλαδή που λέγεται Βουλή. Εν πρώτης χεστήκαμε για το τι θα κάνουν. Κατά δεύτερον σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι αν θα λείπουν στις Βρυξέλλες οι δύο ογκόλιθοι της πολιτικής ζωής του τόπου. Αυτό που με έκανε έξαλλο όμως ήταν η απάντηση του γίγαντα καλοσπουδαγμένου Κοζανίτη στο ως άνω ερώτημα των performers των 8.

Η «συντηρητική» Μαριέττα απάντησε ότι στην πολιτική «ποτέ μη λες ποτέ» αρνούμενη να πάρει θέση, ενώ ο «προοδευτικός» Γεώργιος τι μας είπε… «οι αρχηγοί απαφασίζουν στα κόμματα»!

Τι λες ρε κουμπάρε! Και τα συλλογικά όργανα; Και η προσωπικές φιλοδοξίες; Και η παραγωγή πολιτικής; Και η προσωπική ιστορία του καθενός; Ο εγωισμός; Αυτό είναι το νέο, το φρέσκο και το καινούριο που πρεσβεύεις;

Τίποτα από όλα αυτά για τον πρώην σύμβουλο του Σημίτη. «ό,τι πει ο αρχηγός» και τα σκυλιά δεμένα. Αυτή είναι η προοδευτική σοσιαλιστική (λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα) προσέγγισή του.

Μ αυτούς Γιώργο δεν αλλάζουν τα πράγματα. Αν θέλεις να σε γλύφουν πάρε σκύλο. Αν θέλεις να κυβερνήσεις και να κάνεις τη διαφορά πάρε ανθρώπους με «κοχόνες» που να μπορούν να σε αμφισβητούν, να πολεμούν και να προτείνουν, όχι να περιμένουν από εσένα βόλτα για κατούρημα.

Γ.Γ.

Οδηγίες επιβίωσης στην κρίση

from ANTI WEBLOG by Factorx

__________________________________________________________________________________________
Ο Dr. Marc Faber, γκουρού των επενδύσεων, ολοκλήρωσε τη μηνιαία αναφορά του με τα παρακάτω σχόλια :

«Αν ξοδεύουμε τα χρήματά μας στο Wal-Mart, αυτά καταλήγουν στην Κίνα. Αν τα ξοδέψουμε σε βενζίνη, πάνε στους Άραβες. Αν αγοράσουμε PC πάνε στην Ινδία. Αν αγοράσουμε φρούτα και λαχανικά, πάνε στο Μεξικό, την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα. Αν αγοράσουμε καλό αυτοκίνητο, πάνε στη Γερμανία. Τίποτε απ’ αυτά δε βοηθάει την Αμερικανική Οικονομία. Ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε τα λεφτά εντός συνόρων είναι να τα ξοδέψουμε σε πουτάνες και μπύρες, γιατί αυτά είναι τα μόνα προϊόντα πια, που παράγονται στις ΗΠΑ. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ….»

Λέω να το εφαρμόσουμε κι εδώ μπας και σωθούμε

Η θέση των αναπήρων στην Αθήνα

από http://pitsirikos.blogspot.com

Ονομάζομαι Ανάπηρος Ταλαιπωρημένος και κάθε ημέρα προσπαθώ να προσδιορίσω τον εαυτό μου για να δω πού πάω και τι κάνω στη ζωή μου. Η οικογένειά μου με θεωρεί έξυπνο και ταλαντούχο. Οι άγνωστοι με θεωρούν άχρηστο και καημένο. Και εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι είμαι τελικά μέσα στην κοινωνία.

Ξέρω πως όλοι έχουν ένα σκοπό! Η Ελλάδα έτσι και αλλιώς προσπαθεί να αναδείξει τις καλύτερες δυνατότητες του καθενός μας μέσα από τις κοινωνικές παροχές και την εκπλήρωση των αναγκών. Εμένα μου έχει δώσει ό,τι έχω ζητήσει ώστε να βιώνω άνετα και να εξυπηρετώ το σύνολο. Άλλωστε είπαμε, αγάπη για οτιδήποτε είναι ελληνικό. Με έλεγχο των επιδόσεων το κράτος πρόνοιας στο οποίο ζούμε, αξιολογεί ένα προς ένα στα μέλη του, τα χαρακτηριστικά που διαφαίνονται ξεκάθαρα!

Πέρασα και εγώ από αυτήν τη διαδικασία και η ζωή μου άλλαξε έτσι ξαφνικά. Κατάλαβα τι είμαι για το ελληνικό κράτος και πού με κατατάσσει. Μέχρι χτες φοβόμουν. Μπορούσα να εξαπατήσω τον περίγυρό μου και να πατήσω επί πτωμάτων ή ήμουν ένα τίποτα μέσα σε αυτήν, των ίσων ευκαιριών, κοινωνία; Μεγάλος προβληματισμός, μεγάλη αγωνία για το ποιος είμαι.

Το κράτος με λόγια απλά και λιτά μου έδειξε με μια εικόνα ακριβώς πού ανήκω. Αναδεικνύοντας και εφαρμόζοντας το απόφθεγμα "Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" των αρχαίων ΜΕΓΑΛΩΝ Ελλήνων, αφού και η εποχή μας έχει μεγάλους Έλληνες, μου έδωσε να καταλάβω πως είμαι ένα σκουπίδι. Μια ράμπα κατασκευάστηκε για να εξυπηρετεί την εύκολη τοποθέτηση του φυσικού μου χώρου, ενός σκουπιδοτενεκέ!
Επιτέλους, μπορώ να λέω περήφανα πως είμαι ένα ΣΚΟΥΠΙΔΙ, όχι όμως ένα τυχαίο, βρώμικο, πατημένο, λερωμένο σκουπίδι. ΕΙΜΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ανακυκλώσιμο που μπαίνω στα καλύτερα σαλόνια, σε μπλε κάδο!

Δεν επιβαρύνω το περιβάλλον και εξοικονομώ ενέργεια για το κράτος μου που τόσο με φροντίζει και με προσέχει! Είμαι χαρούμενος γιατί συνειδητοποίησα πολύ εύκολα τη σημασία που έχω για το κράτος μου. Είμαι ένα άχρηστο, με υπόσταση, τίποτα! Πλέον ξέρεις πού θα με βρεις!!! Μπροστά από μια ράμπα, υπενθυμίζοντας την ισότητα.

Άντε, σε αφήνω τώρα. Πάω να συναντήσω την κάστα μου για να χαθούμε και να εξαφανιστούμε ξανά μέσα στην ανυπαρξία που μας έχει τεθεί!

Υ.Γ. Μόλις μετακινήσεις το σπίτι μου κράτος -το μπλε κάδο- μπορείς να το αντικαταστήσεις γρήγορα γρήγορα με ένα αυτοκίνητο ή με μια ταμπέλα βρε αδελφέ! Ή μπορείς να καταστρέψεις τη ράμπα και να κάνεις ομοιόμορφο πεζοδρόμιο για να μη χαλάς και την αισθητική μας! Ιδέες έχω πολλές. Αν θες, κάλεσέ με!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ - stelioskib@hotmail.com

Το κείμενο είναι του κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου, ο οποίος είναι τετραπληγικός και σπουδάζει στην Ιατρική Σχολή. Ευχαριστώ τον κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο και τον συμφοιτητή του κ. Λάμπρο Κουσουλό.

Αήττητοι!

Μας δουλεύουν! Καθαρή περίπτωση. Μας δουλεύουν μπροστά στα μάτια μας και για μια ακόμα φορά το καταπίνουμε αμάσητο. Γέμισαν τα περίπτερα με πολεμικά πρωτοσέλιδα για το φοροκυνηγητό της κυβέρνησης στα ακριβά Ι.Χ. λες και βρήκε ξαφνικά το υπουργείο οικονομίας το μαγικό μαντζούνι που θα γεμίσει τα παντελώς άδεια ταμεία του κράτους.

Πήρε ο χασάπαρος πουλώντας μια καραβιά μπριζόλες χοιρινές το Λέξους (υβριδικό, να μην τον πούνε και βλάχο) και ζήλεψαν οι βουλευτάδες μας. Πόθεν έσχες ο χασάπης σου λέει… Μάλλον θα έκλεψε για να παρκάρει έξω από τα μπουζούκια τέτοιο εργαλείο, ενώ εμείς ιδρώνουμε στα βουλευτικά έδρανα για να μας το πάρει ο θείος Σιούφας. Και έτσι έβαλαν την ΥΠΕΕ (το παλιό ΣΔΟΕ, μόνο που εκείνο έκανε και καμιά δουλειά) να κάνει μπλόκα μαζί με τους Ζητάδες. Οι μεν θα σταματάνε τα παπιά και οι δε τις Πόρσε. Ω Mon Dieu, τι ξεφτίλα για τον φραγκάτο να τον ελέγχουν μαζί με τον ινδιανάκο με το δίχρονο…

Κάπως έτσι φαντάζονται ότι θα μαζέψουν και κανα φράγκο για τον άδειο κρατικό κορβανά. Αυτό που δεν κατάλαβα όμως είναι η υπερπροβολή του θέματος από τις εφημερίδες. Πού είναι η ειδησάρα και εγώ αδυνατώ να τη δώ; Είναι το ότι κάτι θα κάνει η ΥΠΕΕ πέρα από το να τρομοκρατεί περιπτεράδες; Είναι ότι το υπουργείο είχε επιτέλους μία ιδέα για να μαζέψει χρήμα; Είναι η ζήλια των συναδέλφων μου που δεν έχουν Καγιέν ενώ πολύ θα το ήθελαν; Πάντως μέτρο κατά της φοροδιαφυγής δεν είναι.

Δε μπορεί σε μια χώρα που φόρο πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να ανακάλυψαν ξαφνικά ότι κυκλοφορούν πολλές Μερτσέντες. Μια βόλτα στις μαρίνες της παραλιακής, από τον Πειραιά μέχρι το Καβούρι κάνει και τον κάτοικο του Μονακό να κοκκινίσει από τη ζήλια. Δισεκατομμύρια παρκαρισμένα στον ήλιο να κάνουν πλάτσα πλούτσα στα ήρεμα νερά του Αργοσαρωνικού. Πού ποιοί και πώς τα βρήκαν τα χρήματα να αγοράσουν και να συντηρούν αυτά τα θηρία; Δεν είναι μόνο τα είκοσι – τριάντα κότερα των γνωστών οικογενειών. Μιλάμε για εκατοντάδες ελλιμενιζόμενες περιουσίες.

Και δεν είναι μόνον αυτά. Μπλόκο και ελέγχους στα ακίνητα κανείς δε σκέφτηκε να κάνει; Οι βιλάρες του εκατομμυρίου έχουν γίνει πιο πολλές από τα δυάρια σε κάποιες περιοχές και αν πας μια βόλτα στα κοντινά νησιά θα δεις να έχουν γίνει εργοτάξια. Όπου ήταν πριν πλαγιά είναι τώρα οικισμός με πολυτελή πέτρινα σπίτια, με πισίνες για τους θαλασσοφοβικούς και λοιπά νεόπλουτα καλούδια. Ποιος τα αγοράζει αυτά; Ποιος δίνει 500 ή 800 χιλιάδες ευρώ για να πάρει εξοχικό στη Τζιά ή την Αίγινα; Όλοι αυτοί που δηλώνουν σχεδόν άποροι στην εφορία. Αυτούς να πάνε να μαζέψουνε και να αφήσουν τις κατινιές για τη μόστρα με τα πολυτελή ΙΧ. Αυτά είναι για να γράφουν κανένα παραπολιτικό τα κρατικοδίαιτα τσιράκια.

Για την άλλη φοβερή ιδέα με τα λαχεία και τις αποδείξεις δεν έχω λόγια. Είναι από αυτά που επιβεβαιώνουν τη ρήση ότι η ηλιθιότητα είναι ανίκητη… Ο τύπος που το σκέφτηκε και αυτοί που δεν τον άρχισαν στο μπίζ και να τον στείλουν μετά σπίτι του ή σε κάποιο ίδρυμα μέχρι να επανέλθει, χτύπησαν το τζάκ πότ της βλακείας. Μπράβο και σε καλή μεριά.
Γ.Γ.

Το θράσος του γαλατά

Του Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΤΕΤΡΑΔΗ από την "Ε"

Ο πρόεδρος των Ελληνικών Βιομηχανιών - πρώην Ελλήνων Βιομηχάνων- που αντιπροσωπεύει τους Ελληνες βιομήχανους, εμπόρους και πλοιοκτήτες, με μια ιστορική ομιλία του στη συνέλευση του οργάνου, που είναι γνωστό στους θνητούς ως ΣΕΒ, κατακεραύνωσε το σημερινό πολιτικό σύστημα για απιστία, διαφθορά, κομματοκρατία, ανηθικότητα, στείρο δημοσιοϋπαλληλισμό.

Στην κορύφωση της ομιλίας του ο Δ. Δασκαλόπουλος, μέχρι πρόσφατα ιδιοκτήτης της γαλακτοβιομηχανίας Δέλτα, απεφάνθη ότι το μεταπολιτευτικό σύστημα έχει στομώσει.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να τον χειροκροτήσουμε. Διαπιστώνει ό,τι και όλοι οι πολίτες και καταγγέλλει ό,τι οι πιο ανήσυχες πένες της αρθρογραφίας και οι πιο αριστερές πολιτικές φωνές. Μάλιστα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, παρών στη γενική συνέλευση, έσπευσε ενθουσιασμένος να επικροτήσει τις καταγγελίες του προέδρου του ΣΕΒ. Ισως, γιατί οι θητείες του στα υπουργικά αξιώματα ήταν πριν τη μεταπολίτευση...

Εάν χειροκροτούσαμε, όμως, τον κ. Δασκαλόπουλο, που μιλούσε επ' ονόματι των 10.000 κεφαλαιούχων της χώρας θα ήταν σαν να χειροκροτούμε τον Ροκφέλερ εάν κατήγγελλε τον καπιταλισμό για απανθρωπιά. Ο Αμερικανός είχε ευτυχώς και επίγνωση των επιθυμιών του στη ζωή και το θάρρος να τις υπερασπίζεται κιόλας.

Είναι πλέον ή βέβαιο, ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ ξέρει καλύτερα από τον καθένα το μέγεθος της διαφθοράς στη χώρα. Για να είναι τόσο συγκεκριμένος θα ξέρει, ίσως, και ποιοι πολιτικοί και υπάλληλοι διαφθείρονται από ποιους και με ποιον τρόπο. Οχι γιατί έχει κάνει έρευνα. Αλλά, γιατί οι πολιτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι για να διαφθαρούν χρειάζονται κάποιον να τους διαφθείρει. Κοινώς, από κάπου να τα πάρουν, όπως χυδαία λέει ο λαός.

Ισως θα έχει ακούσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ για τα θαλασσοδάνεια των ξενοδόχων, επί δεκαετίες, τις κατασπαταλημένες επιδοτήσεις των βιομηχανιών και ναυτιλιακών εταιρειών, την απόλυτη φοροδιαφυγή κάθε κεφαλαιούχου ως φυσικού προσώπου, την καταλήστευση της τσέπης των φορολογουμένων με τα καρτέλ, την καταλήστευση του δημόσιου χρήματος από τις «δουλειές», τους στημένους διαγωνισμούς, τις προμήθειες, τις υπερτιμολογήσεις μιας απόλυτα κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Αυτής, που διαφθείρει ήδη από προπολεμικά το μεδούλι της ελληνικής κοινωνικότητας. Δηλαδή, της δυνατότητας του συνόλου των πολιτών να συνυπάρχουν, ευημερούντες με αλληλοσεβασμό.

Ο κ. Δασκαλόπουλος είναι ο εκπρόσωπος του ενός πόλου της διαφθοράς. Που έχει στομώσει την πολιτική ζωή από τη μεταπολίτευση και δώθε. Σαν τέτοιος, προφανώς ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα τη βρωμιά και με ονοματεπώνυμα.

Ισως, αν είχε κάτι να προσφέρει στον τόπο, αυτό δεν ήταν μια θρασύτατη, προκλητική στάση απέναντι στον ελληνικό λαό, που αυτοί που εκπροσωπεί κακοποιούν. Η προσφορά του θα ήταν να μας πει με ονοματεπώνυμα ποιοι από τους κεφαλαιούχους των ελληνικών εταιρειών διαφθείρουν ποιους του δημόσιου βίου και της υπαλληλίας. Αυτό μάλιστα.

Η προσφορά του θα ήταν ουσιαστική, επίσης, αν κατήγγελλε τους εργοδότες, που εκπροσωπεί, για απληστία και ανθρωποκυνηγητό, αντί να τους ενθαρρύνει να θεωρούν τους εαυτούς τους ευεργέτες, επειδή «δίνουν δουλειά στον κόσμο»! Χωρίς τον οποίο οι ίδιοι θα ήταν επίσης υπάλληλοι.

Πριν από δύο μέρες πήγα σε μια από τις τρεις γνωστότερες φίρμες εμπορίας επίπλων για να αγοράσω στρώμα, που το 'χε με έκπτωση.

Η ευγενέστατη και πολύ εξυπηρετική υπάλληλος μου ζήτησε -κατά τις επιθυμίες της επιχείρησης- να προκαταβάλω το ένα τρίτο της τιμής (!), να εξοφλήσω το προϊόν, χωρίς να το δω, τρεις μέρες πριν το παραλάβω (!), δεν είχε μηχανισμό πληρωμής με πιστωτική κάρτα από τηλεφώνου όπως έχουν όλες οι επιχειρήσεις της Εσπερίας, και απαιτούσε (η επιχείρηση) να περιμένουμε στο σπίτι 4 ώρες (!) τη μέρα της παραλαβής για να βολευτεί το σύστημα διανομής.

Αυτό δεν είναι ένα παράδειγμα-εξαίρεση. Είναι ο κανόνας για τον Ελληνα, που γίνεται επιχειρηματίας και που δουλεύει με όρους δεσποτείας προς ραγιάδες.

Φταίνε οι ραγιάδες που δεν τον έχουν καρπαζώσει, θα μου πεις. Ναι. Αυτός δεν είναι λόγος για να αποκτάει θράσος και ο πρώην ιδιοκτήτης μιας γαλακτοβιομηχανίας.

"Του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες!"

Από τη στήλη του Μιχάλη Λεάνη στην εφημερίδα Sportday μια άποψη αναγνώστη του, την οποία δημοσιεύει αυτούσια..
Εμένα μου το έστειλε ο νεομπαμπάς καραφλός μου φίλος που όλο παραπονιέται για τον χρόνο που δεν έχει και απειλεί οτι θα την κάνει για το Λούσιο...


Οκτώ ώρες δουλειά, μιάμιση ώρα να πας και να 'ρθεις στη δουλειά, οκτώ ώρες ύπνος, δύο ώρες για φαγητό, μία ώρα για καθαριότητα και φροντίδα του σώματος, μία ώρα για περπάτημα ή γυμναστική, μιάμιση ώρα για να δεις τηλεόραση και μία ώρα για διάφορες άλλες υποχρεώσεις, μας κάνουν σύνολο 24 ώρες. Δηλαδή ένας υγιής εργαζόμενος, χωρίς παιδιά, χωρίς άλλες υποχρεώσεις, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά βίας θα βρει χρόνο για να διαβάσει ένα βιβλίο, να ακούσει προσεκτικά ένα δίσκο κλασικής μουσικής ή να ενημερωθεί απ' την εφημερίδα του. Ολα αυτά συνήθως τα μεταθέτει στο Σαββατοκύριακο, μαζί με όποιας μορφής διασκέδαση, εκδρομή ή απόλαυση μιας συναυλίας ή ενός θεατρικού έργου (που κι αυτά δεν συνιστούν πάντα πνευματική απόλαυση).

Να τη, λοιπόν, η ζωή ενός μικρομεσαίου αστού. Ενός θετικού γενικά προσώπου, που δεν μπεκροπίνει, δεν χάνει τις ώρες του στα καφενεία και στις συζητήσεις, που δεν αναρωτιέται γιατί ο Μπέκετ, ο Σκαλκώτας, ο Στάινμπεργκ και ο Ρίλκε έγραψαν αυτά που έγραψαν, που ποτέ του δεν θα διαβάσει Πλάτωνα, Αριστοτέλη ή Σαρτρ!

Αυτός ο πληροφορημένος άνθρωπος θα σταθεί με απορία μπρος στις κατασκευές των σημερινών εικαστικών σε κάποιο μουσείο ή γκαλερί, θα πάει πιθανώς σε μια παράσταση χοροθεάτρου, θα δει οπωσδήποτε μια ταινία τον μήνα, αλλά δεν θα έχει ποτέ χρόνο και διάθεση να ζήσει ή να συζητήσει σε βάθος τις εντυπώσεις του.

Οταν με το πέρασμα του χρόνου θα αποκτήσει παιδιά, άρρωστους γονείς, βαρετή σχέση, περιττά κιλά, εξοχικό και τα σχετικά γκάτζετ, τότε είναι σίγουρο πως κάθε σκέψη για το ποιος είναι και τι κάνει πάει περίπατο και ο φιλαράκος μας μεταλλάσσεται στον αδιάφορο μέτριο ανθρωπάκο, τον συμπαθή εκείνον δημοκράτη που είναι συμβιβασμένος με τη μετριότητα και την ανημπόρια του.

Ετσι, αναπαράγονται η μελαγχολία που κυριαρχεί στις δυτικές κοινωνίες, ο προστατευτικός πέπλος του καρτεσιανικού καθωσπρεπισμού και η ηθική μέση άποψη. Οποιος έχει χρόνο για φλερτ, για έρωτα, για ποτό, για καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, για παρέα και κουβέντα, εκλαμβάνεται σαν ιδιόρρυθμος ή ψώνιο. Η παραχώρηση χρόνου σε μη παραγωγικές (οικονομικά επωφελείς) δραστηριότητες ή η προσπάθεια να ξεφύγει από την ιδιώτευση (από την ηλιθιότητα, όπως πιστεύει ο Θουκυδίδης, στην οποία ξεπέφτει ο άνθρωπος που αρνείται να είναι πολίτης και που οι Γάλλοι ονομάζουν idiot) θεωρείται ύποπτη. Το σύνθημα σε πολυκατοικία του Παγκρατίου έλεγε ότι "του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες". Το "πεσόντες" μάς το δείχνει καλά. Δεν είναι οι άνθρωποι κατ' ανάγκην κακοί. Πεσόντες είναι οι περισσότεροι. Θύματα της αδυναμίας τους. Ισως και να μην άξιζαν καλύτερη ζωή. Τι να το κάνει ολόκληρο ελεύθερο οκτάωρο ο άδειος;

Εγώ κλαίω αυτόν που το θέλει και δεν το έχει. Κάποιοι είναι ασυμβίβαστοι, τρελοί και ονειροπόλοι. Κάποιοι θέλουν να ζουν την κάθε μέρα με θάμβος! Οι πεσόντες μπορεί και να θέλουν να είναι πεσόντες. Γι' αυτό κι εγώ θα έγραφα στον τοίχο: "Τόλμα να πάρεις τον χρόνο που γουστάρεις"!.

Όταν ο Θεός έφτιαχνε τη Μάνα!..

When God Created Mothers της Erma Bombeck (1927-1996)

Την Έκτη Ημέρα με αρκετές υπερωρίες, κι ενώ ο Θεός είχε καταπιαστεί με τη δημιουργία της μάνας, εμφανίστηκε μπροστά Του ο Άγγελος και Του είπε: "Σαν πολύ το πιλατεύεις ετούτο το μοντέλο."

Και ο Κύριος απάντησε, "Έχεις διαβάσει τις τεχνικές της προδιαγραφές; Πρέπει οπωσδήποτε να πλένεται άφοβα αλλά να μην είναι πλαστική. Να έχει 180 κινητά τεμάχια...όλα με δυνατότητα αντικατάστασης. Να λειτουργεί με σκέτο καφέ και περισσεύματα. Να φοράει μια ποδιά που θα εξαφανίζεται μόλις εκείνη στέκεται όρθια. Να διαθέτει φιλί ικανό να γιατρέψει ο,τιδήποτε - από σπασμένο πόδι μέχρι ερωτική απογοήτευση. Και χέρια...έξι ζευγάρια."

Ο Άγγελος κούνησε αργά το κεφάλι μουρμουρίζοντας, "Έξι ζευγάρια...αδύνατον."

"Δεν είναι τα χέρια που με δυσκολεύουν", αποκρίθηκε ο Κύριος. "Είναι τα τρια ζευγάρια μάτια που πρέπει να διαθέτουν οι μητέρες."

Ο Κύριος έγνεψε προς το κεφάλι της μάνας. "Ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν ρωτάει, "Παιδιά, τι κάνετε εκεί μέσα;" ενώ ήδη γνωρίζει. Ένα ακόμη εδώ στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όλα όσα δε θα 'πρεπε αλλά που οφείλει να γνωρίζει. Και φυσικά ένα ζευγάρι εδώ μπροστά που μπορεί να κοιτά ένα παιδί όποτε κάνει καμιά ανοησία και να του λέει "Καταλαβαίνω και Σ' αγαπώ", χωρίς καν ν' αρθρώσει λέξη...
"Κύριε", είπε ο Άγγελος αγγίζοντας τρυφερά το μανίκι Του, "έλα να ξεκουραστείς. Αύριο πάλι..."

"Δε γίνεται", αποκρίθηκε ο Κύριος, "έχω φτάσει πάρα πολύ κοντά στο ν' αποτελειώσω κάτι που προσεγγίζει τόσο πολύ Εμένα! Έχω ήδη πλάσει εκείνη που γιατρεύεται από μόνη της όποτε αρρωσταίνει... που μπορεί να ταΐσει μια εξαμελή οικογένεια με μισό κιλό κιμά... και που ξέρει πώς να πείσει ένα εννιάχρονο να μπει στο μπάνιο."

Ο Άγγελος περιεργάστηκε αργά κι από όλες τις πλευρές το μοντέλο της μάνας. "Είναι πολύ μαλακή", αναστέναξε.

"Αλλά όμως ανθεκτική!" απάντησε ο Θεός μ' ενθουσιασμό. "Ούτε που φαντάζεσαι τι μπορεί να κάνει ή ν' αντέξει αυτή η μάνα!"

"Μπορεί να σκέπτεται;"

"Όχι απλά να σκέπτεται, μπορεί να πείθει και να διαπραγματεύεται", αποκρίθηκε ο Δημιουργός.

Τέλος, ο Άγγελος έσκυψε και χάιδεψε το μάγουλό της με το δάχτυλο. "Μα από εδώ στάζει!" αποφάνθηκε. "Σ' το είπα...κατέβαλες πάρα πολλή προσπάθεια για τούτο το μοντέλο."

"Δε στάζει", απάντησε ο Κύριος, "δάκρυ είναι."

"Και σε τι χρησιμεύει;"

"Το δάκρυ είναι ο τρόπος που έχει για να εκφράζει τη χαρά της, τη λύπη της, την απογοήτευση, τον πόνο, τη μοναξιά, τη θλίψη και την περηφάνια της."

Ο Άγγελος εντυπωσιάστηκε. "Κύριε, Είσαι Μεγαλοφυΐα! Έχεις σκεφτεί τα πάντα γι' αυτήν. Ακόμη και το δάκρυ δημιούργησες!" Ο Κύριος κοίταξε τον Άγγελο και του αποκρίθηκε χαμογελώντας, "Φίλε μου, φοβάμαι πως πάλι έχεις άδικο. Εγώ έπλασα τη γυναίκα, η ίδια όμως έπλασε το δάκρυ."


ΠΗΓΗ: http://black-mail.blogspot.com

Θα το κλείσω το κομμωτήριο

Τι κούραση κι αυτή, να σε κουβαλάνε στη Βουλή κάθε Παρασκευή πρωί ίσα-ίσα για να σου χαλάσουν το τριήμερο... Τον καταλαβαίνω τον Κουρασμένο. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση του, θα το έκλεινα το κομμωτήριο!

Βρε άι σιχτίρ καλοκαιριάτικο που θα κάτσει ο άνθρωπος να ασχοληθεί με τον κάθε Παυλίδη και όλα τα καρακατσουλιά και να΄ χει και την αντιπολίτευση να κάνει σα τη γριά παρθένα που της πιάσανε τον κώλο. Λουκέτο!

Όλο και πιο πολύ μ αρέσει. Αν κατάφερνε να κοπούν και τα μεροκάματα σε όλους αυτούς μέχρι να ξανανοίξει η Βουλή ίσα που θα τον ψήφιζα κιόλας. Το μοντέλο της ΕΕ για την κρίση στην πράξη: Η Βουλή θ ανοίγει όποτε δε βαριέται ο πρωθυπουργός και οι πληρωμές θα γίνονται με "το κομμάτι". Τα "τυχερά" θα παραμείνουν μαύρα και θα παραγράφονται ανα εξάμηνο. Πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας έτσι για να την πατήσεις... Είναι πολύ μπροστά ο άνθρωπος ρε κωθώνια κι εσείς δεν καταλαβαίνεται τίποτα, στούρνοι.

Άντε αδέλφια μεθαύριο να βγει και ο Παπούλιας να κλείσει κι αυτός το μεγάλο μαγαζί να πάμε να κάνουμε κανα μπανάκι τώρα που είναι πεσμένες οι τιμές.


Ευτυχώς που γίνονται όλα αυτά και καταλαβαίνουμε επακριβώς τι εννοούν οι πολιτικοί όταν μιλούν για «δημοκρατικές διαδικασίες», «συμμετοχική δημοκρατία», «δημοκρατικές δομές», και διάφορα άλλα «δημοκρατικά» παραμύθια.

Αλλά η απαξίωση της Βουλής και των βουλευτών δεν είναι βίτσιο του κουρασμένου που δε γουστάρει και κανέναν από τους δικούς του. Και οι λοιποί τα ίδια κάνουν. Χεσμένους τους έχουν τους βουλευτές τους.

Δεν είμαι εμπαθής (ή τέλος πάντων δεν είναι του παρόντος…), αλλά όταν βγαίνει αυτός ο χιλιοκουμπωμένος ο εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ και λέει ότι η κυβέρνηση έχει χάσει τη δεδηλωμένη διότι δεν πέρασε η τροπολογία για το αφορολόγητο των εκδοτών, τότε ή εγώ έχω χάσει το χιούμορ μου και δεν πιάνω τα αστεία των νεοΠΑΣΟΚων ή άλλος έπινε κι άλλος μεθούσε στην οικογένεια του συντρόφου.

Η κυβέρνηση, λέει επίσης, δε μπορεί να ελέγξει τους βουλευτές της καθώς το πόρισμα της ΝΔ για τον Παυλίδη δε μπόρεσε να συγκεντρώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία! Τι λε ρε συντροφάκο; Τότε γιατί γίνονται οι ψηφοφορίες ρε δημοκράτη μου; Αν είναι έτσι, να τις καταργήσουμε τελείως και οι βουλευτές να είναι κάτι σαν τη βασίλισσα της Αγγλίας στο πιο βλάχικο: παντελώς διακοσμητικοί. Και επειδή δε μου έρχεται κάτι να διακοσμήσω με τον Βενιζέλο, τον Τραγάκη, τον Άδωνη ή τον Χαλβατζή, να το γυρίσουμε σαν τον ημίθεο τον Μπερλουσκόνι και αντί να ψηφίζουμε στις εκλογές το μυαλό του Πάγκαλου να ψηφίζουμε τον πισινό της Μαστροκώστα. Έτσι να τον καταλάβω τον συλλογισμό του Παπακωνσταντίνου και να βοηθήσω μάλιστα εθελοντικά και στον προεκλογικό αγώνα τις συντρόφισσες.

Αν είναι κάθε κόμμα στις ψηφοφορίες να ανοίγει φάμπρικα «χέρι – χέρι από τον Καρατζαφέρη» όπως έφευγαν κλεισμένα και έτοιμα για την κάλπη τα ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ, τότε δεν καταλαβαίνω γιατί να ασχολούμαστε με τα τεκταινόμενα στο κοινοβούλιο και ποιόν αφορούν πέραν των κομματικών επιτελείων. Κατανοώ το γεγονός ότι κάποιοι νόμοι ή ο προϋπολογισμός έχει για τις κυβερνήσεις χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης, αυτό όμως απέχει παρασάγγας από το να φοβάται ο βουλευτής να καταψηφίσει τροπολογία της κυβέρνησής του μη τυχόν και καταγραφεί ως αποστάτης!

Εν τέλη, πρέπει κάποιοι να ξαναθυμηθούν ότι στέλνουμε τους βουλευτές στη βουλή ως εκπρόσωπούς μας και αυτό καλούνται να κάνουν και όχι να είναι άβουλοι εκπρόσωποι κομμάτων, αρχηγών και κάποιων… χορηγών. Δύσκολο; Προφανώς, αλλά γι αυτό υποτίθεται ότι είναι οι εκλεκτοί του λαού και από εκεί πηγάζουν και τα πολλά και διάφορα δυσανάλογα με την προσφορά τους οφέλη και οι ευεργετικές διατάξεις όπως η περίφημη και παρεξηγημένη και από τους ίδιους ασυλία.

Εάν θέλουμε τούβλα για κοινοβουλευτικές ομάδες-«μπετόν αρμέ» όπως έλεγαν στη ΝΔ, ή χειροκροτητές Προέδρων και γλάστρες για μπούγιο στα έδρανα, τότε γιατί να πληρώνουμε τριακόσιους τους περισσότερους εκ των οποίων δεν τους γνωρίζει όχι ο θυρωρός τους αλλά ούτε ο ίδιος ο αρχηγός του κόμματος και να μην τους περιορίσουμε στους 200 που μας επιτρέπει και το Σύνταγμα όπως πολύ σοφά έγραψε πριν μερικές ημέρες ο Κ. Ζούλας στην Καθημερινή.
Το Βέλγιο, η Αυστρία και η Πορτογαλία, με ανάλογο πληθυσμό της Ελλάδος, έχουν 230, 183 και 150 βουλευτές, ενώ ακόμη και η εξαπλάσια Βρετανία τα καταφέρνει μόλις με τους διπλάσιους βουλευτές από μας. Άραγε εκεί γίνεται μείζον ζήτημα για την κοινωνία τι θα ψηφίσει ο… Μανώλης;

20 παιδιά νεκρά κάθε λεπτό

Του Ρούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr

Μια φορά
κι έναν καιρό ήταν ένας πλανήτης όπου ζούσαν δισεκατομμύρια πλάσματα που μαζί δεν έκαναν και χώρια δεν μπορούσαν. Σε αυτόν τον πλανήτη όπου οι πάγοι δεν άντεχαν πια την ανάσα του ήλιου κι όπου τα δάση γίνονταν κάρβουνο, φάνηκε μια μέρα ένας ιός που τρόμαξε τους ανθρώπους, μολονότι δεν ήταν περισσότερο φονικός από άλλους. Θορυβημένοι άρχισαν να κλείνουν αεροδρόμια, ταβέρνες, σχολειά και δεν έβγαιναν στους δρόμους παρά μονάχα με μάσκες. Και τότε ο Περουβιανός δημοσιογράφος Σέζαρ Χίλντεμπραντ αφηγήθηκε αυτήν την ιστορία.

Ένα μικρό
κι έξυπνο κοριτσάκι- όλοι ξέρουμε πόσο είναι έξυπνα τα παιδάκια- ρώτησε ένα βράδυ τον πατέρα του, καθώς έπεφτε στο κρεβατάκι του: «Πες μου, πατέρα, γιατί τόση ταραχή γι΄ αυτόν τον ιό που δεν έχει σκοτώσει παρά μονάχα καμιά δεκαριά ανθρώπους, ενώ κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους ένδεκα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, προτού κλείσουν τα πέντε τους χρόνια, από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν αποφύγει;». Ο πατέρας κοίταξε το κοριτσάκι του κάπως ξαφνιασμένος. Και λέμε κάπως, επειδή δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτό το μικρό κοριτσάκι έκανε κάτι τέτοιες ερωτήσεις που άφηναν άφωνους τους μεγάλους κι έξυναν το κεφάλι τους για να βρουν απαντήσεις. «Είναι επειδή είναι άλλο πράγμα ο θάνατος που σε βρίσκει φυσικά κι άλλο εκείνος που έρχεται με μια επιδημία», αποκρίθηκε ο πατέρας. «Μα είναι φυσικό ένδεκα εκατομμύρια παιδιά, που θα μπορούσαν να μην πεθάνουν, να πεθαίνουν μονάχα επειδή είναι φτωχά ή επειδή δεν υπάρχει γιατρός για να τα πάνε οι γονείς τους;» ρώτησε το κοριτσάκι. «Όχι, δεν είναι φυσικό, αλλά επειδή είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια τώρα χωρίς σταματημό, είναι μια είδηση που δεν προκαλεί καμιά ταραχή σε κανέναν», είπε ο πατέρας, που είχε κιόλας αρχίσει να μη νιώθει σίγουρος για τα λόγια του.

«Εμείς
τα παιδιά, όμως, ανησυχούμε που ένδεκα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν επειδή είναι φτωχά», επέμεινε το κοριτσάκι. «Σύμφωνοι», είπε ο πατέρας, «αλλά κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν από αυτήν την επιδημία». «Ίσως να πεθάνουν πολλοί», είπε το κοριτσάκι του. «Δεν ξέρω πόσοι, ούτε κι εσύ. Μα εγώ σου λέω άλλο πράγμα. Γιατί όλες οι τηλεοράσεις κι όλες οι εφημερίδες μιλούν για εκείνο που θα μπορούσε να μας φέρει αυτός ο ιός και δεν λένε τίποτα για τα ένδεκα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν γλιτώσει; Ένδεκα εκατομμύρια παιδιά τον χρόνο μάς κάνουν πάνω κάτω 30.000 παιδιά την ημέρα, 1.300 την ώρα και 20 το λεπτό, πατέρα. Δεν νομίζεις πως είναι κι αυτό μια είδηση που πρέπει να τη μάθουμε;».

Ο πατέρας
κοίταξε το κοριτσάκι του κι αναστέναξε βαθιά. «Να σβήσω τώρα το φως;», είπε. «Θα κοιμηθείς;».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4515498

Διαφορές που μας πληγώνουν...

Από το nylon.gr:

Την ώρα που η Ελληνική κοινωνία δίνει μάχη για να μην περάσει στο Βουλή η ανανέωση της τροπολογίας που επιτρέπει στις εκδοτικές επιχειρήσεις να διακινούν 2% του τζίρου τους σε μαύρα αφορολόγητα λεφτά, λίγο πιο δίπλα, στην Ισπανία, η κυβέρνηση ανεβάζει αυτό το ποσοστό σε 3%.

Όμως, είναι ένα εντελώς διαφορετικό 3%. Η Ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες ότι σχεδιάζει να φορολογήσει όλες τις ιδιωτικές τηλεοπτικές επιχειρήσεις με ένα επιπλέον 3% επί των ακαθάριστων εσόδων τους, με τα οποία λεφτά θα τροφοδοτήσει το σχέδιο της να απεξαρτήσει πλήρως την κρατική τηλεόραση από τις διαφημίσεις.

Με λίγα λόγια, οι Ισπανοί σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια κρατική τηλεόραση η οποία θα μπει στην υπηρεσία της κοινωνίας, θα πάψει να ανταγωνίζεται με τους νόμους της αγοράς, καταργώντας πλήρως τις διαφημίσεις και στα δύο κρατικά τηλεοπτικά κανάλια . Το επιπλέον αυτό κόστος (από την απώλεια των διαφημίσεων) καλούνται να το πληρώσουν οι ανταγωνιστές της (ιδιωτικά κανάλια) αλλά και οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών (σταθερής και κινητής) με ένα φόρο 0,9% επί των ακαθάριστων εσόδων τους - ένα ποσό γύρω στα 150 εκ. ετησίως.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Από το http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/

Του Γιώργου Κογιάννη, Δημοσιογράφου, μέλους της ΕΣΗΕΑ

Όταν, πριν από περίπου τριάντα χρόνια, ξεκινούσα τη διαδρομή μου στη δημοσιογραφία και για σχεδόν 10 χρόνια, δύσκολα μπορούσα να απαντήσω στην ερώτηση «τι δουλειά κανείς;».

Αισθανόμουν μια συστολή, ένα κόμπο στο λαιμό, όταν έπρεπε να απαντήσω «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ».Θεωρούσα ότι ο τίτλος αυτός ήταν πολύ μεγάλος και δεν ήμουν βέβαιος ότι τον είχα κατακτήσει ακόμη… Συνέβαλε σ’ αυτό και η συντηρητική διοίκηση της ΕΣΗΕΑ που μας κρατούσε πεισματικά έξω από την Ένωση, παρ’ ότι πληρούσαμε τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα!

Την ίδια συστολή, τον ίδιο κόμπο στο λαιμό, αισθάνομαι και σήμερα, όταν καλούμαι να απαντήσω στο ερώτημα «τι δουλειά κάνω;»

Τώρα, δεν είναι οι αμφιβολίες μου για το μέγεθος του «τίτλου» του δημοσιογράφου και της δικής μου προσφοράς στο επάγγελμα που με προβληματίζουν. Άλλωστε η αποτίμηση της προσφοράς ή της παρουσίας, αν θέλετε, του καθένα μας στο χώρο, γίνεται με κριτήρια που διαφέρουν από τον ένα στον άλλον. Για τον ένα «μετράει» πάνω απ’ όλα η θέση του στο μέσον που εργάζεται. Για κάποιον άλλο «μετράει»η τηλεθέαση η ο μισθός που παίρνει. Για κάποιον τρίτο «μετράει»πάνω απ’ όλα η αξιοπρέπεια και η στάση ζωής…

Όλα αυτά περνούν αστραπιαία απ’ το μυαλό μου όταν καλούμαι να δηλώσω επαγγελματική ιδιότητα. Ποιος είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου σήμερα στην κοινωνία και ποιος ήταν πριν από κάποιες δεκαετίες; Ποιος αξιοπρεπής επαγγελματίας δεν ενοχλείται όταν βλέπει το συνομιλητή του να καγχάζει, στο άκουσμα της απάντησης «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ»;

Την ίδια στιγμή - πρέπει να το πω - νιώθω και θυμό με το συνομιλητή μου. «Όχι»,σκέφτομαι και συνήθως το λέω και δυνατά. «ΔΕΝ είμαστε όλοι ίδιοι. ΔΕΝ είμαστε όλοι “νταβατζήδες”, “λαμόγια”, όργανα της εξουσίας - πολιτικής και οικονομικής .ΔΕΝ έχουμε πουλήσει την ψυχή μας στο διάβολο για μια καρέκλα, για την τηλεθέαση ή για το χρήμα. Κάποιοι προβάλλουν ακόμα αντιστάσεις, άλλοι μεγαλύτερες κι άλλοι μικρότερες. Κάποιοι νοιάζονται πρωτίστως για την αξιοπρέπεια τους και μετά για την επαγγελματική τους ανέλιξη στο χώρο».

Όμως τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα:Ποιος ευθύνεται πρωτίστως για την κατάντια αυτή του κλάδου; Ποιος έπρεπε να περιφρουρήσει την έννοια του λειτουργήματος και να μην επιτρέψει να κυριαρχήσουν στον κλάδο -τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων-, οι απατεώνες και οι εκβιαστές;

Οι ευθύνες των διοικήσεων της ΕΣΗΕΑ διαχρονικά είναι τεράστιες. Ας πούνε επιτέλους και δυνατά, αυτά που σκεφτόμαστε όλοι σχεδόν ή τα λέμε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις:

-Ποιος δημοσιογράφος είναι σήμερα περήφανος για τη συνδικαλιστική του εκπροσώπηση; Για τη θέση και το ρόλο της ΕΣΗΕΑ στην κοινωνία;
-Ποιος δημοσιογράφος πιστεύει ότι η ΕΣΗΕΑ θα έχει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου ραδιοτηλεοπτικού τοπίου με την εφαρμογή της ψηφιακής τηλεόρασης; Στο πέρασμα, από την έντυπη στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία;

Και δεν είναι μόνον οι αμοιβές και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Εξίσου σημαντικά -αν όχι σημαντικότερα- είναι οι αρχές και οι κανόνες πάνω στους οποίους θα βαδίσει η νέα μορφή της δημοσιογραφίας.

-Ποιος δημοσιογράφος νιώθει ότι θα έχει την πλήρη κάλυψη της ΕΣΗΕΑ εάν αντιδράσει στις πιέσεις που δέχεται για να «παίξει παιχνίδια» ή να παρουσιάσει το ..άσπρο ως μαύρο;
-Ποιος δημοσιογράφος εμπιστεύεται την τωρινή διοίκηση της ΕΣΗΕΑ για να απαλλάξει τον κλάδο από όλους αυτούς που μας κάνουν να ντρεπόμαστε να δηλώνουμε « δημοσιογράφοι»;
-Ποιος δημοσιογράφος πιστεύει ότι η σημερινή διοίκηση της ΕΣΗΕΑ έχει τη θέληση και το σθένος να προχωρήσει σε εκκαθάριση του μητρώου των μελών της, απ’ όσους έχουν πάψει πλέον να ασκούν το επάγγελμα όπως αυτό ορίζεται στο Καταστατικό της Ένωσης;

Ξέρετε ποια είναι η απάντηση-υπεκφυγή στα απλά αυτά ερωτήματα;

«Υποδείξτε μας ένα όνομα κι εμείς θα πάρουμε μέτρα».

Ωσάν οι κύριοι της διοίκησης να ζουν σ’ άλλον πλανήτη. Εθελοτυφλούν γιατί έτσι βολεύονται, εφόσον όλοι εμείς που υποστηρίζουμε ότι δεν ανήκουμε στα “λαμόγια” και τους “νταβατζήδες”,παραμένουμε απαθείς, αφήνοντας σε άλλους να αποφασίζουν για το μέλλον μας και να προσδιορίζουν το ρόλο και τη θέση μας στην κοινωνία.

Σκέφτομαι όμως ότι τα παιδιά μου, οι φίλοι και οι συνεργάτες, κάθε φορά που με κρίνουν ως κομμάτι αυτού του χώρου, θα κρίνουν εμένα και τη στάση μου, χωρίς το «ελαφρυντικό» της «ανύπαρκτης ΕΣΗΕΑ»! Όμως εγώ, ξέρω, ότι για να έχω τη δύναμη να αντιστέκομαι στις πιέσεις που δέχομαι καθημερινά στο επάγγελμα, χρειάζομαι τη στήριξη της «Ένωσης». Και αυτή δυστυχώς δεν την έχω. Για τον απλό λόγο ότι η ΕΣΗΕΑ δεν έχει το κύρος και την υπόσταση, ώστε να επιβάλει αρχές και κανόνες στο χώρο.

Αν θέλουμε αυτήν την ΕΣΗΕΑ , ας μην διαμαρτυρόμαστε όταν ο συνομιλητής μας στο άκουσμα της λέξης «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ» κουνάει το κεφάλι, μειδιώντας ειρωνικά…

Καθαρός ρατσισμός

Ονομάζομαι Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, είμαι τυφλή και κάτοχος σκύλου-οδηγού. Ερευνήτρια στο ΙΤΕ Ηρακλείου,υποψήφια διδάκτωρ στην ιατρική σχολή του παν/μίου Κρήτης και πρόεδρος της Ελληνικής Σχολής Σκύλων-Οδηγών «Λάρα».

Ζω στο Ηράκλειο Κρήτης όπου η πρόσβαση του σκύλου-οδηγού επιτρέπεται παντού. Και στην πολιτισμένη υποτίθεται πρωτεύουσα;

Προχθές πρωτομαγιά, θέλησα να πάω με μια φίλη για φαγητό στην ταβέρνα «Καλοζύμη» που βρίσκεται δίπλα στο πατρικό μου, στο Χαλάνδρι.

Στην είσοδο της ταβέρνας, ο υπεύθυνος μας .......
πληροφόρησε πως απαγορεύονται τα σκυλιά.
Απαντήσαμε ότι, έτσι κι αλλιώς θα τρώγαμε στην αυλή αφού είχε ωραία μέρα. Εκείνος,
αντέτεινε πως ο σκύλος απαγορεύεται ακόμα και στην αυλή και πρότεινε να. μας βγάλει ένα τραπέζι στο δρόμο!

Φύγαμε και πήγαμε ακριβώς δίπλα στην ταβέρνα «Ιορδάνης».
Δυστυχώς κι εκεί, η ίδια αντιμετώπιση: ο σκύλος δεν επιτρέπονταν ούτε καν στην αυλή.

Κι ερωτώ τους φίλτατους αναγνώστες:
1. Αξίζει ένας άνθρωπος να φάει στο δρόμο, επειδή βλέπει με τα
μάτια ενός σκύλου;
2. Μπορεί ο μάγειρας της εκάστοτε ταβέρνας να μαγειρέψει χωρίς τις
κατσαρόλες του;
3. Εάν ήμουν φορέας της γρίπης των χοίρων και πήγαινα να φάω
δίχως να πω λέξη θα ήμουν εντάξει;

Περισσότερες πληροφορίες για τους σκύλους-οδηγούς στο www.laraguidedogs.gr

ΠΗΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Κτηνωδία

Από http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/

Πώς θα ένιωθες αν το να σε τεμαχίζαν και να σε αποκεφαλίζουν θεωρούνταν το "σπορ";






Η Νορβηγία και ο Καναδάς έχουν τώρα ένα καινούργιο είδος τουρισμού. Αυτούς που σκοτώνουν μωρά φώκιες. Το αποκαλούν "σπορ"..




Θες και εσύ να το αποκαλέις σπορ;

Είναι αυτός αθλητής;




Γιατί;




Είσαι η μόνη μας Ελπίδα !!!




Αυτές οι βαρβαρότητες δε μπορεί να είναι υπαρκτές στην σημερινή κοινωνία..




Μη μας γυρνάς την πλάτη, είμαστε απροστάτευτες..




Ξέρω ότι αυτές οι εικόνες είναι επίπονες, αλλά εμείς είμαστε που νιώθουμε τον πόνο. Μας σφάζουν και συμβαίνει ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ...




Τι τους δίνει το δικαίωμα να μας σκοτώνουν; Ποιός είναι αυτός που αποφασίζει για τη ζωή και το θάνατο;




Τι είδους άθλημα είναι αυτό; Δεν έβλαψα κανέναν..Απλά κολυμπούσα εδώ κοντά




Παρακαλώ, βοήθησε εμένα και τους φίλους μου...




Δε μπορείς να αγνοήσεις αυτές τις εικόνες.. Μένοντας σιωπηλός χωρίς να κάνεις τίποτα γίνεσαι συνένοχος...




Χρειαζόμαστε βοήθεια






ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΦΩΚΙΩΝ




Μπορείς να αντιδράσεις
με το να προωθήσεις το μήνυμα σε όσους περισσότερους μπορείς
και να τους πείσεις να το προωθήσουν επίσης.
Φέρε αυτούς τους δολοφόνους αντιμέτωπους με την δικαιοσύνη.
Σε ευχαριστούμε!!!!

Συνέχισε να προωθείς και να διαδίδεις αυτό το μήνυμα
ΒΑΣΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΣΕΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μετάφραση: Μιχάλης Βαζανέλλης