Άντε γειά μας...

Και όμως τα πράγματα αλλάζουν

Η συλλογική πολιτική δράση είναι ο λόγος για τον οποίο η ζωή μας είναι καλύτερη από των παππούδων μας

Από τον Johann Ηari |

Oταν είστε απλώς ένα άτομο επάνω σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται, όταν βλέπετε οικονομίες να καταρρέουν, πολέμους να μαίνονται, πώς θα έπρεπε να αντιδράσετε; Τι μπορείτε να κάνετε; Το τρέχον σύμπλεγμα κρίσεων έχει προκαλέσει ως αντίδραση διάφορα αισθήματα τα οποία μπορείτε να ακούσετε να εκφράζονται σε κάθε μπαρ και καφετέρια. Αξίζει να τα εξετάσουμε, διότι πέρα από τα δελεαστικά τους μηνύματα υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί στην πραγματική αλλαγή και στον οποίο αποδίδουμε ελάχιστη σημασία.

Η πρώτη τάση είναι να νιώθει κανείς ανήμπορος και να μετατρέπει αυτό το συναίσθημα σε μια απείθαρχη απαισιοδοξία. Ξέρετε πώς είναι. Δεν μπορώ να κάνω τη διαφορά. Θα αγοράσω μια έξτρα μεγάλη κλειδαριά για την πόρτα μου, θα αγκαλιάζω τα παιδιά λίγο πιο σφιχτά και θα περιμένω να περάσει η καταιγίδα.

Ολοι έχουμε τέτοιες διαθέσεις από καιρό σε καιρό αλλά πλέον αποτελούν την επικρατούσα διάθεση των πολιτών στις υποτιθέμενες προηγμένες δημοκρατίες. Η δεύτερη τάση μοιάζει αντίθετη, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Προστάζει ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι έναν ηρωικό ηγέτη ο οποίος θα μας σώσει. Εμπρός, Μπαράκ Ομπάμα. Είναι έξυπνος, ευφραδής και έχει συνείδηση. Εκείνος θα βρει λύση. Και οι δύο αυτές τάσεις αφήνουν αδρανή τον πολίτη. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επικεντρωθεί στην προσωπική του ζωή και να περιμένει την καταστροφή ή τη σωτηρία αποκλείοντας την πραγματική επιλογή που τον περιμένει. Πρόκειται για το μοναδικό πράγμα που επέφερε πολιτική αλλαγή στο παρελθόν και είναι το μόνο που θα μας βγάλει τώρα από τη δύσκολη θέση: συνηθισμένοι, μεμονωμένοι πολίτες συγκεντρώνονται, ορθώνουν το ανάστημά τους και προτείνουν δικές τους λύσεις.

Για να φθάσουμε εκεί θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε εκείνους που λένε ότι η πολιτική είναι άσχετη και βαρετή και δεν τους νοιάζει. Ας είμαστε σοβαροί. Αυτό ισοδυναμεί με το να λέει κάποιος ότι δεν τον νοιάζει το επίπεδο ζωής του, η υγεία του, η δουλειά του, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του, το μέλλον του ή όποιο μέλλον.

Η συλλογική πολιτική δράση είναι ο ένας και σημαντικότερος λόγος για τον οποίο η ζωή κάποιου είναι σήμερα απερίγραπτα καλύτερη από εκείνη των προπάππων του. Οταν οι άνθρωποι απαίτησαν για πρώτη φορά δικαιώματα για τις γυναίκες ή πρότειναν να πληρώνονται οι συνηθισμένοι εργαζόμενοι τα Σαββατοκύριακα και τις άδειές τους, τους αντιμετώπισαν με την ίδια ετοιμόλογη απαισιοδοξία που ακούμε σήμερα: Δεν θα γίνει ποτέ! Οι καθημερινοί άνθρωποι όμως που πίστευαν ότι είναι απαραίτητοι συγκεντρώθηκαν. Μίλησαν, διαφώνησαν, διαδήλωσαν και άσκησαν πιέσεις και κέρδισαν.

Αυτά τα επιτεύγματα ουδέποτε χαρίστηκαν από όσους βρίσκονται στην κορυφή. Προέκυψαν όμως ως αποτέλεσμα της απαίτησης και της επιμονής εκατομμυρίων καθημερινών ανθρώπων. Αν περιμέναμε να δουν αυθορμήτως οι ηγέτες το φως, θα περιμέναμε ακόμη. Αν δεν στραφείτε στην πολιτική, η πολιτική θα στραφεί σε εσάς. Σε όλες τις κοινωνίες τα άτομα που έχουν ήδη την εξουσία θα προσπαθήσουν να κάνουν το κράτος να λειτουργήσει κατά τα συμφέροντά τους. Κάθε ημέρα οι εταιρείες πετρελαίου και οι δισεκατομμυριούχοι προωθούν τα συμφέροντά τους και μιλούν πολύ ηχηρά για τους αριθμούς που αντιπροσωπεύουν διότι έχουν τόσο πολλά χρήματα. Αν μείνετε πίσω, σηκώσετε τους ώμους και πείτε ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, τα συμφέροντά τους θα επικρατήσουν επί των δικών σας. Ετσι δημιουργήθηκε η χρηματοπιστωτική ασφυξία που απειλεί τις θέσεις εργασίας σας και η περιβαλλοντική κρίση που απειλεί το οικοσύστημά σας.

Οι πολιτικοί ανταποκρίνονται στις πιέσεις που τους ασκούνται. Οι τράπεζες, οι εταιρείες πετρελαίων και οι δισεκατομμυριούχοι δεν σταματούν να ασκούν τη δική τους πίεση, να ανεμίζουν επιταγές και να απειλούν. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι η συλλογική μας φωνή θα ακούγεται πιο δυνατά. Ο μόνος τρόπος να το κάνουμε αυτό είναι να προσφέρουμε τον χρόνο, την ενέργεια και την αφοσίωσή μας απαιτώντας πραγματική δημοκρατία.

Αυτό δεν είναι κάτι μακρινό. Είναι πολύ απλό και πρακτικό. Μπορούμε να διαλέξουμε μία ή δύο ομάδες από τις χιλιάδες εξαιρετικές που υπάρχουν και να τους αφιερώνουμε λίγες ώρες από τον χρόνο μας κάθε εβδομάδα.

Η πολιτική αλλαγή σπανίως επέρχεται μέσω μιας ικανοποιητικής, οργασμικής αναλαμπής, αλλά αν την απαιτήσουν αρκετοί από εμάς στο τέλος επέρχεται. Η πραγματική δημοκρατία απαιτεί συλλογική εργασία.

Δεν είστε ανίσχυροι. Περιβάλλεστε από εκατομμύρια ανθρώπους που μοιράζονται τις απογοητεύσεις σας και το ένστικτό σας για δικαιοσύνη και ορθολογισμό. Είναι καθήκον σας ως πολιτών να ενωθείτε με αυτούς. Μαζί είστε ισχυροί. Αν παραμείνετε μόνοι, απομονωμένοι και βουτηγμένοι στον κυνισμό, οι μεγαλοκαρχαρίες των επιχειρήσεων θα μάχονται υπέρ των δικών τους συμφερόντων και εναντίον των δικών σας και της ανθρωπότητας.

Το Βήμα

Η αποκατάσταση της δημοκρατίας στα μέτρα τους...

Από τον GREEK RIDER by Greek Rider

Αυτό που διαφεύγει της προσοχής μας είναι πόσο σεβασμό δείχνουν οι πλούσιοι και ισχυροί αυτού του πλανήτη στη δημοκρατία. Οι σημερινοί δεξιοί πολιτικοί από παλαιά τζάκια, οι βουλευτές της ΝΔ, του ΛΑΟΣ, οι μεγάλοι επιχειρηματίες της χώρας, ακόμη και ο Μπους με τις καουμπόικες μπότες από το Τέξας πραγματικά λατρεύουν τη δημοκρατία.

Επίσης βλέπω βουλευτές και στελέχη που είναι γνωστό ότι δεν έχουν δημοκρατική ιστορία να βγάζουν εγκάρδιους λόγους υπέρ της δημοκρατίας. Τότε σκέφτομαι ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Σε λίγο οι σκίντζχεντς θα σκοτώνουν μετανάστες στο όνομα τη καθαρότητας της δημοκρατίας μας. Με την ίδια λογική ο Καραμανλής χτες αναγόρευσε τον Καραμανλή (όχι τον εαυτό του αλλά τον θείο του) ως γεννάρχη της ελληνικής δημοκρατίας.

Και νομίζω ότι τελικά ίσως να είχε δίκιο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ο εν Ελλάδι γενάρχης της δημοκρατίας που βιώνουμε.

Σε αυτό το πλαίσιο η ελίτ του 1% λατρεύει το δημοκρατικό της δικαίωμα να κατέχει το 99% του παγκόσμιου πλούτου και γι' αυτό λατρεύει τη δημοκρατία και γιορτάζει για τη δημοκρατία, επειδή η δημοκρατία είναι η καλύτερη εφεύρεση γι' αυτούς μετά την ελέω θεού μοναρχία. Οι ευγενείς, ο κλήρος, οι μονάρχες που αποτελούσαν το 1% του πληθυσμού της προεπαναστατικής Γαλλία κατείχαν όλα τα προνόμια και το 99% του πλούτου. Και σήμερα τα ποσοστά είναι τα ίδια, λες και τίποτα δεν άλλαξε.

Οι πλούσιοι λατρεύουν τη δημοκρατία γιατί την έφεραν επιτέλους ακριβώς στα μέτρα τους, μπορούν πλέον να κάνουν ακριβώς ό,τι θέλουν, ό,τι έκαναν και οι μονάρχες του 16ου αιώνα.

Νομίζω ότι οι σημερινοί "δημοκράτες" είναι έτοιμοι πλέον να υποστηρίξουν δυναμικά τη δημοκρατία που έχει έρθει εκεί που ήθελαν. Θα υποστηρίξουν τη βολική δημοκρατία τους μέσω της στενής επιτήρησης, με τις κάμερες, με τη συλλογή DNA, με την σκληρή αστυνόμευση, με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την άρση κάθε απορρήτου, με την αναγκαστική προστασία μας από τους παράνομους μετανάστες, με την ποινικοποίηση των απεργών και του συνδικαλισμού, με τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών, με την τόνωση του ακραίου ατομικισμού, με την σκληρή στάση του κράτους σε όποιον το αμφισβητεί, με την προστασία των συμφερόντων των επιχειρηματιών, με τις σκληρές διώξεις όσων ταράζουν τα νερά.

Η δημοκρατία έτσι θα επιβιώσει πολλά ακόμη χρόνια, ίσως όσα επιβίωσε και η μοναρχία. Ναι λοιπόν, η δημοκρατία έχει νικήσει!

Ο Τύπος

Από το http://media-industry.blogspot.com/
Τα αποσπάσματα από τους διαλόγους που φέρεται να πρωταγωνιστεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, είναι απολαυστικά. Η προσωπική ζωή του Ιταλού πρωθυπουργού, γίνεται φύλλο και φτερό στα media όμως είναι ο ίδιος που προκαλεί τα Μέσα να τον ελέγξουν. Και ένας πρωθυπουργός πρέπει να ελέγχεται για τα πάντα, σεβόμενοι πάντοτε την προσωπική ζωή των ανωνύμων.
Στην Ελλάδα , στα τέλη της δεκαετίας του 80 αλλά και αργότερα το 1995 τα media έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Για να χτυπήσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου, διέσυραν τη σύζυγό του Δήμητρα, γεμίζοντας τις εφημερίδες με τις γυμνές της φωτογραφίες, ως απόδειξη πως οι υπηρεσίες πάντοτε λειτουργούν.
Γιατί αυτές οι σκέψεις; Διότι ο Τύπος δεν είναι άγιος». Γράφουμε για την κρίση, και προτείνουμε λύσεις , αλλά δεν έχουμε την απάντηση στο κεντρικό ζήτημα. Γιατί ο αναγνώστης γύρισε την πλάτη στην εφημερίδα, και την αγοράζει μόνο για τις προσφορές του. Η απάντηση είναι δυστυχώς πολύ απλή. Διότι όλοι γνωρίζουν πως δεν θα διαβάζουν την αλήθεια. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα με τον απίστευτο αριθμό Μέσων υπάρχει ένας πολύ στενός πυρήνας ανθρώπων που είναι σε θέση να διαμορφώνει την πολιτική και πολιτιστική ατζέντα, σε τέτοιο σημείο που οτιδήποτε βρεθεί εκτός αυτής σχεδόν δεν υπάρχει. Έχοντας ανθρώπους από την αριστερά και τη δεξί μοντάρει καθημερινά την επικαιρότητα, φλερτάροντας με τους ισχυρούς του τόπου. Την ίδια ώρα που δείχνουν με το δάκτυλο κάτι κακόμοιρους πολιτικούς , απολαμβάνουν πολυτελή ταξίδια, χορηγούμενα από τις εταιρείες που ξέρουν ποιους ανθρώπους πρέπει να κολακέψουν. Φανατικοί υποστηρικτές του δόγματος «ανήθικο είναι ό,τι κάνουν οι άλλοι» απολαμβάνουν μια ιδιότυπη εξουσία, στηριγμένοι σε «σαθρά» νούμερα τηλεθέασης.

Θεσμικά

Δεν μπορώ να καταλάβω τι πόνος τους έπιασε όλους καλοκαιριάτικα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ξαφνικά όλοι οι πολιτικοί άρχισαν να κάνουν δηλώσεις λατρείας προς τον Θεσμό και το πρόσωπο λες κάποιος τους είπε ότι θα καταργηθεί. Τέτοια αγάπη, δε, για τον Παπούλια ούτε η Δήμητρα…

Αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας ή στη χειρότερη να πάνε για κανα μπανάκι να ισιώσουν, οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται για το ποιος είναι περισσότερο… «θεσμικός». Αυτός που κλείνει με το έτσι θέλω τη βουλή, ή αυτός που την κοπανάει από την αναθεώρηση του Συντάγματος… Τα παλικάρια (λέμε τώρα) δεν παλεύονται με τίποτα. Τους ακούω στα ραδιόφωνα – διότι «ειδήσεις» αρνούμαι χρόνια τώρα να δω – και θέλω να αλλάξω πλανήτη.

Διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ο Τραγάκης (ναι, αυτός με τα κολπάκια για το άρθρο 24) για το θεσμικό ατόπημα του ΠΑΣΟΚ να λέει ότι θα προκαλέσει εκλογές μη ψηφίζοντας τον Πρόεδρο που θα προτείνει η ΝΔ. Και πού είναι το πρόβλημα; Αν δε γουστάρει ο Γιώργος να ψηφίσει Παπούλια εσείς τι ζόρι τραβάτε; Ας τα βρούνε μόνοι τους. Ή μήπως οι Τραγάκηδες και ο ανεκδιήγητος κυβερνητικός εκπρόσωπος – ούτε ο ίδιος το πιστεύει ακόμα ότι του εμπιστεύτηκαν αυτή τη θέση – θεωρούσαν ότι ο Παπανδρέου που κάνει υπνοθεραπεία με το «θέλω εκλογές» θα τους τη χάριζε;..

Από την άλλη υπάρχουν οι… Ρόβλιες! Ο πολιτικός αυτός γίγαντας με τις αστείρευτες νομικές γνώσεις διέγνωσε ότι «Σαφώς το εθνικό συμφέρον υπερισχύει της ερμηνείας και εφαρμογής ενός νομικού κειμένου, ακόμα και αν αυτό το νομικό κείμενο είναι το Σύνταγμα της χώρας». Θαυμάσια λοιπόν, άρα κατά το δοκούν η εφαρμογή του Συντάγματος. Αν κατά τη γνώμη μας είναι καλύτερα (για το Εθνικό συμφέρον πάντα) να το παρακάμψουμε, τότε το παρακάμπτουμε. Κάπως έτσι σκέφτηκαν ο Παπαδόπουλος και τα φιλαράκια του το ΄67. Κάπως έτσι δίνει άλλοθι στους πραξικοπηματίες ο βουλευτής Καρδίτσας του ΠΑΣΟΚ. Αν αρέσει στο «Κίνημα» το Σύνταγμα καλώς. Αν δεν του αρέσει υπερισχύει το «εθνικό συμφέρον». Βρε ούστ, μπαγλαμάδες.

Οι τύποι μας δουλεύουν για να κάνουν το κομμάτι τους με τα «Λέξους» στα χωριά τους και για να προσπαθούν κάθε λίγο και λιγάκι να περάσουν τροπολογίες για να τους πληρώνουμε εμείς και τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Παραγωγή πολιτικής είναι άγνωστη λέξη για την συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών μας (τους οποίους βέβαια εμείς οι ίδιοι ψηφίζουμε). Το μισό χρόνο της θητείας τους αναλώνονται σε εσωκομματικές ίντριγκες ώστε να αναρριχηθούν πιο κοντά στην κομματική νομενκλατούρα και τον άλλο μισό τρέχουν σε γάμους, κηδείες, βαφτίσια, «πίτες» και συνεστιάσεις για να μαζέψουν κανένα ψηφαλάκι. Στο ενδιάμεσο χειροκροτούν ακατάπαυστα τον αρχηγό, σφάζονται χωρίς λόγο και επιχειρήματα με τους «απέναντι» και λένε του κόσμου τις μπούρδες και αερολογίες στα μικρόφωνα.

Κάπως έτσι μας προκύπτει όλος ο κόσμος να ψάχνεται με την οικονομία, την ανεργία, την κρίση, την υγεία, την παιδεία και –προσφάτως- τη γρίπη, και στην Ελλάδα αντί να προβληματιζόμαστε για το μέλλον των παιδιών μας να ανησυχούμε για το μέλλον του… Παπούλια! Και το χειρότερο;.. Ερήμην του.

Η απόλυτη εξουσία του delete

Του Ρούσου Βρανά από τα Νέα
Το Αmazon...
.. έδωσε τις δικές του εξηγήσεις για την απόφασή του να σβήσει μερικά ψηφιακά βιβλία από αυτά που παρέχει στους πελάτες του. Την περασμένη εβδομάδα, όταν οι χρήστες αυτής της υπηρεσίας κοίταξαν τις οθόνες τους ανακάλυψαν ξαφνικά πως αυτός ο διαδικτυακός εκδοτικός οίκος είχε σβήσει με τηλεχειρισμό τα βιβλία του Όργουελ «1984» και «Φάρμα των ζώων». Με τη δικαιολογία πως δεν είχαν καταβληθεί τα πνευματικά δικαιώματα. Όμως, οι αντιδράσεις των πελατών που είχαν αγοράσει τα βιβλία ήταν τόσο έντονες, που η εταιρεία υποσχέθηκε πως δεν θα ξανασβήσει ποτέ βιβλία.

Ένας...
... που δεν πιστεύει και τόσο σε αυτή την υπόσχεση είναι ο δημοσιογράφος Φάραντ Μάντζου. Αυτό που τον τρομάζει περισσότερο, δεν είναι τόσο η διαγωγή του Αmazon όσο οι τεχνικές δυνατότητες που διαθέτει. «Τώρα πια ξέρουμε πως μπορεί να σβήνει όποιο από τα ηλεκτρονικά βιβλία μας θέλει», γράφει ο Μάντζου στο περιοδικό «Σλέιτ». «Κι αυτό είναι μια φοβερή εξουσία. Καθώς οι βιβλιοθήκες μας μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε ψηφιακές, κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτό που σήμερα θεωρούμε δεδομένο: πως τα βιβλία μας, οι μουσικές μας, οι ταινίες μας είναι πράγματα που μας ανήκουν». Αν το όποιο Αmazon μπορεί να διαγράφει τα ψηφιακά βιβλία που αγορά- ζουμε, τότε ένα δικαστήριο- ή ίσως ένας «Μεγάλος Αδελφός» (για να μπούμε στο κλίμα του Όργουελ)- θα μπορούσε να κάνει το ίδιο. Άλλο να αγοράζεις ένα έντυπο βιβλίο κι άλλο ένα ψηφιακό. Όταν μπαίνεις σε ένα παραδοσιακό βιβλιοπωλείο για να αγοράσεις τη «Φάρμα των ζώων», δεν σε βάζει να υπογράψεις συμβόλαιο με όρους χρήσης που περιορίζουν τα δικαιώματά σου. Κι αν τύχει και το αντίτυπο είναι λαθραίο, κανείς δεν σε υποχρεώνει να το επιστρέψεις. Το έχεις αγοράσει και είναι δικό σου. Με τα ψηφιακά βιβλία, όμως, το πράγμα αλλάζει. Συμφωνείς με τους όρους χρήσης της υπηρεσίας, βάσει των οποίων τα βιβλία δεν αποτελούν ιδιοκτησία σου, αλλά μέρος αυτής της υπηρεσίας την οποία η εταιρεία ελέγχει απόλυτα και τροποποιεί κατά βούληση.

Σε όλον...
... τον κόσμο, βιβλία και έργα τέχνης απαγορεύονταν πάντα για διαφόρους λόγους. Όμως, η διαφορά ανάμεσα στις απαγορεύσεις του σήμερα και του χθες είναι πως εκείνες δεν ήταν απόλυτα εκτελεστές. Οι εκδότες μπορούσαν απλώς να αποσύρουν ένα απαγορευμένο βιβλίο από την κυκλοφορία. Ή να αρνηθούν να το κάνουν. Και πάντως δεν το κατέβαζαν από το ράφι της βιβλιοθήκης του σπιτιού σου.

Το επεισόδιο...
... με το Αmazon θέτει ένα φοβερό προηγούμενο, λέει ο Μάντζου. Η εταιρεία έσβησε βιβλία που κυκλοφορούν και σε έντυπη μορφή. Όμως, στο μέλλον μας που προμηνύεται χωρίς χαρτί- όταν πια όλα τα βιβλία θα υπάρχουν μόνο σαν ηλεκτρονικά αρχεία σε κομπιούτερ- όποιος έχει τη δυνατότητα και την εξουσία θα μπορεί να σβήνει τις λέξεις διά παντός. Κι είναι αυτή μια εξουσία που δεν πρέπει να την αποκτήσει κανένας.

Η τριήρης, ο στρατηγός και... τα μπέργκερ

Tου Στεφανου Κασιματη από την Καθημερινή

Δεν φαντάζομαι να το έχετε αντιληφθεί, αλλά στη Μεσόγειο κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες μία τριήρης τουρκική. Κατασκευάστηκε από κάποιους περίεργους στην Τουρκία, απέπλευσε κάπου από τα μικρασιατικά παράλια και σιγά σιγά κατευθύνεται προς τη Μασσαλία. Μη φαντασθείτε όμως ότι οι περίεργοι που την έχουν επανδρώσει κωπηλατούν! (Πρέπει να πάσχει κανείς από σοβαρές διαταραχές της προσωπικότητας, ώστε να περάσει κάμποσες εβδομάδες κωπηλατώντας σαν τον δούλο κάτω από το λιοπύρι...) Το ξύλινο σκάφος ρυμουλκείται και, απλώς, κάθε φορά που πλησιάζει λιμάνι αναλαμβάνουν οι κωπηλάτες για μερικά χιλιόμετρα. Αυτό είναι όλο.

Ωστόσο, το αξιοσημείωτο σε αυτή την μάλλον αδιάφορη υπόθεση είναι ότι έχει απασχολήσει τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Δ. Γράψα. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε να θέσει το ζήτημα (ευγενώς, πλην ευθέως) σε αντιπροσωπεία Γάλλων κοινοβουλευτικών, οι οποίοι προ ολίγων ημερών πραγματοποίησαν επίσκεψη στην Ελλάδα. Μεταξύ άλλων ενημερωτικών επαφών, οι Γάλλοι βουλευτές επισκέφθηκαν και το υπουργείο Εθνικής Αμύνης, όπου σε συνάντηση την οποία είχαν με τον Α/ΓΕΕΘΑ τον άκουσαν έκπληκτοι να παραπονείται για την τριήρη με την τουρκική σημαία που πρόκειται να καταπλεύσει στη Μασσαλία.

Με όλο τον σεβασμό προς την εθνική ευαισθησία του στρατηγού, θα έπρεπε μάλλον να χαιρόμαστε για την τουρκική τριήρη και μάλιστα να επιδοτούμε την προσπάθεια! Διότι,, τι νόημα έχει να καυχώμεθα για όλα τα σπουδαία που οι Ελληνες προσέφεραν στον πολιτισμό, όταν μας θίγει να βλέπουμε τους άλλους να τα χρησιμοποιούν; Αν μας ενοχλεί πια τόσο πολύ μια τριήρης με την τουρκική σημαία, γιατί να μην μας ενοχλεί και μία παράσταση κλασικής τραγωδίας που ανεβαίνει εκτός Ελλάδος, σε ξένη γλώσσα και από ξένους ηθοποιούς;

Είναι λυπηρό να διαπιστώνεις ότι ένας άνθρωπος που κατέχει μία τόσο καίρια θέση του κρατικού μηχανισμού, όπως αυτή του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, κατατρύχεται από το αιώνιο σύμπλεγμα του καρπαζωμένου Ελληνα. Αν οι Αμερικανοί, στρατηγέ μου, σκέπτονταν όπως εσείς, θα απαιτούσαν κάθε χάμπουργκερ που σερβίρεται εκτός ΗΠΑ να έχει επάνω του καρφιτσωμένη μια αμερικάνικη σημαία...

Κι άλλο αυτογκόλ!

Είναι αξιοθαύμαστο σ αυτή την κυβέρνηση το πώς καταφέρνει να τα κάνει κουκουβάχατα ακόμα και σε θέματα που κανονικά θα ήταν μονόστηλα και όχι κοροϊδευτικά πρωτοσέλιδα.

Ο λόγος για τη νέα ανοησία του υπερυπουργού, υπερνομικού, και υπερβεβλημένου Παυλόπουλου ο οποίος αντικατέστησε τον αρχηγό της ΕΥΠ μια μέρα μετά τις αποκαλύψεις για τους «Βλαστούς του εγκλήματος», τις οποίες χρεώθηκε η αμαρτωλή υπηρεσία. Την ώρα λοιπόν που στην Κατεχάκη πανηγύριζαν για την πρώτη επιτυχία μετά από πολλά χρόνια και έδειχναν με χαρά τι μπορούν να κάνουν τα νέα τους «παιχνίδια», το κεφάλι του αρχηγού ταξίδευε πάνω σε πιατέλα προς το γραφείο του υπουργού των εσωτερικών.

Δεν κρίνω –ούτε μπορώ - αν καλώς ή κακώς εξεδιώχθη ο πρέσβης κος Κοραντής. Πολλά έχουν γραφεί και πολλά καταλαβαίνει οποιοσδήποτε νοήμων διαβάζοντας το βιογραφικό του. (Άνθρωπος του Μητσοτάκη και καλός…) Ούτε για τον πρώην εισαγγελέα και νέο αρχηγό κ Παπαγγελόπουλο μπορώ τίποτα να πω. Το βιογραφικό και αυτού και οι υποθέσεις που χειρίστηκε τα λένε όλα και τα καλά και τα άσχημα. Δεν επρόκειτο κανείς να περιμένει να τοποθετήσουν καμιά… Αρσακειάδα επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών. Ο χρόνος όμως που πραγματοποιήθηκε η αλλαγή αφήνει ορθάνοιχτες τις πόρτες για οποιαδήποτε ερμηνεία. Πόσο μάλλον που ο κ. Παυλόπουλος αρνήθηκε να κάνει σοφότερους τόσο τους πολίτες όσο και τη Βουλή παρά τις συνεχείς οχλήσεις.

Ο κύριος πρέσβης θα μπορούσε να έχει πάει στο εξοχικό του στο Ξυλόκαστρο να φτιάχνει το μποστάνι του καιρό τώρα χωρίς να απασχοληθεί κανείς πλην των οικείων του και της γραμματέως του. Όχι όμως! Ο υπερυπουργός περίμενε να ασχοληθούν μαζί του όλα τα ΜΜΕ για να θυμηθεί ότι ήθελε να τον αντικαταστήσει. Κορυφαίο πολιτικό κριτήριο. Κάτι σαν το νομοσχέδιο για το βασικό μέτοχο ας πούμε.

Αν ήθελε να δείξει στον αγαπητό του φίλο Μαρκογιαννάκη ποιος την έχει πιο μεγάλη την εξουσία, θα μπορούσε ίσως να το κάνει κάποια στιγμή που δεν θα τους έπαιρναν τα ΜΜΕ με τις λεμονόκουπες. Τώρα κάνουν πάρτυ οι εφημερίδες της συμπολίτευσης, με τα ποτά κερασμένα για άλλη μια φορά από την ίδια την κυβέρνηση. Στην Κατεχάκη συζητείται έντονα πως ένας από τους λόγους αποκεφαλισμού του κ. Κοραντή ήταν η πληρέστερη ενημέρωση που είχε για το θέμα του συνδικάτου του εγκλήματος ο Χρ. Μαρκογιαννάκης έναντι του κ. Παυλόπουλου. Άλλοι ωστόσο, λένε με νόημα πως οι πραγματικές αιτίες εξακολουθούν να κρύβονται στα δεκάδες CD που παρέδωσε η ΕΥΠ στην Ελληνική Αστυνομία. Κάποια άλλα δημοσιεύματα υποστηρίζουν ότι ο αποκεφαλισμός έγινε μετά από υπερατλαντική οδηγία για αλλαγές στον τρόπο δράσης της ΕΥΠ και αναβάθμισή της σε διωκτική υπερυπηρεσία (ο θεός να μας φυλάει…). Για αυτό το λόγο λένε επιλέχθηκε κάποιος πιο «μάχιμος» από τον πρέσβη. Κάποιος που Αμερικάνοι και Βρετανοί τον εκτιμούν για τον τρόπο δράσης του, τόσο στο θέμα των υποκλοπών όσο και στα θέματα τρομοκρατίας τα οποία δούλεψε… Τέλος, δε λείπουν εκείνοι που μιλούν για γκάφα της ΕΥΠ στην υπόθεση διότι δεν έμαθε που πήγαν τα λύτρα και «έκαψε» παράλληλη παρακολούθηση για θέματα τρομοκρατίας.

Όπως και να έχει, είτε η επιλογή είχε να κάνει με βλακώδης ενδοκυβερνητικές κόντρες πάνω σε σημαντικότατα προβλήματα, είτε πρόκειται για απαίτηση εξωθεσμικών κέντρων μετά από μία ακόμα ηλιθιότητα πρακτόρων της ΕΥΠ, η κυβέρνηση κατάφερε πάλι να παίζει μόνη της και να βάζει αυτογκόλ. Είναι, πράγματι, άξια της μοίρας της.

Γιατί επιστρατεύουν την ΕΥΠ

Από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Σχεδόν πανηγυρίζουν οι αστικές φυλλάδες για τη «στροφή της Υπηρεσίας –σ.σ της ΕΥΠ- στο εσωτερικό της χώρας», όπως αναφέρει το «Βήμα», γιατί μπροστά στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί ήταν «"φυσικό" επακόλουθο να επιστρατευθεί η ΕΥΠ για να καλύψει κενά και αδυναμίες», όπως τονίζει η «Καθημερινή».

Και ποια είναι η σημερινή πολιτικοκοινωνική κατάσταση; Μια ανεργία να χτυπάει κόκκινο, οι τοκόγλυφοι-τραπεζίτες βραχνάς στον λαιμό χιλιάδων λαϊκών οικογενειών, η σπουδάζουσα και εργαζόμενη νεολαία χωρίς καμιά ουσιαστική προοπτική.
Οι συνταξιούχοι, μετά την ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων δεν γνωρίζουν μέχρι πότε θα παίρνουν την σύνταξη τους, οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας δεν ξέρουν αν αύριο θα έχουν δουλειά.

Μπορεί να μην υπάρχει μαζικό ταξικό εργατικό κίνημα (δεν είναι του παρόντος να αναφέρουμε τους λόγους), οι πλουτοκράτες όμως και τα κόμματα που τους υπηρετούν δεν αισθάνονται και τόσο ασφαλείς.
Εξάλλου καθημερινά βλέπουν το φως αναλύσεις αστών διανοουμένων (υπήρξε και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών) που δείχνουν ότι το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται, δυσλειτουργεί, διαθέτει δηλαδή όλο και μικρότερη λαϊκή νομιμοποίηση.

Και στην τελική ανάλυση μπορεί τα επονομαζόμενα αριστερά κοινοβουλευτική κόμματα να έχουν εγκλωβίσει πλατιές εργατικές μάζες στην παραλυτική λογική των λαϊκών αγώνων στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι δράσεις θα εξελιχθούν συνέπεια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνουμε.

Τι απομένει σαν αντίδραση στους ρυθμιστές της αστικής δικτατορίας; Να θωρακίσουν τους μηχανισμούς του Κράτους τους για να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη λαϊκή αντίδραση, εντείνοντας ταυτόχρονα το ήδη γενικευμένο κλίμα καταστολής.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η στράτευση της ΕΥΠ στην αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Τώρα βρήκαν πρόσχημα την καταπολέμηση της ποινικής παραβατικότητας και έχοντας απώτερο στόχο την αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος προσπαθούν να κάνουν μέρος της καθημερινότητας μας τον βρόμικο ΚΥΠατζίδικο μηχανισμό.

Παράλληλα, το ίδιο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση κατέθεσε «πονηρά» στη Βουλή σχετική τροπολογία όπου, με πρόσχημα τη δημόσια ασφάλεια, δίνεται η εξουσία στην Αστυνομία να επεξεργάζεται το υλικό από τις χαφιεδοκάμερες, το οποίο θα διατηρεί για όσο χρονικό διάστημα κρίνουν αναγκαίο οι εισαγγελικές αρχές και φυσικά κανείς δεν ξέρει πώς θα εκμεταλλευτούν αυτό το υλικό οι ασφαλίτες.
Παλιά τους τέχνη κόσκινο της Δεξιάς. Κάποτε επικαλούμενοι την καταπολέμηση της ζωοκλοπής είχαν φτιάξει νόμο που τον εκμεταλλεύτηκαν για να γεμίσουν τα ξερονήσια με εξόριστους κομμουνιστές. Τώρα ακολουθούν την ίδια τακτική … εκσυγχρονισμένα.

Με άλλη τροπολογία ιδρύεται τράπεζα γενετικού υλικού (DNA), στο αρχηγείο της μπασκηναρίας όπου θα φακελώνονται ακόμη και αυτοί για τους οποίους υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως τέλεσαν πλημμέλημα που τιμωρείται με φυλάκιση τριών μηνών. Ένα καθολικό σύγχρονο φακέλωμα δηλαδή. Αν αναφέρουμε και τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προηγήθηκαν, τρομονόμοι κλπ μπορεί χωρίς υπερβολή να μιλάμε ότι βιώνουμε εποχές χούντας με κοινοβουλευτικό μανδύα.

Το ότι δεν υπάρχει λαϊκό κίνημα να αντισταθεί σ’ όλα αυτά είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία……

Τι τραβάν κι αυτοί οι πλούσιοι...

Συνεχίζονται τα οικονομικά προβλήματα σε "ισχυρές" οικογένειες...

Η σημασία του καλού βιογραφικού

Από το swell

Ασχολήθηκε με την υπόθεση της Mayo. Είχε ατυχή κατάληξη μεν κι έναν ευτυχή Μητσοτάκη δε. Ανέλαβε το θέμα των υποκλοπών. Δεν βρήκε κανέναν υπεύθυνο, αυτοκτονία ο θάνατος του Τσαλικίδη, ευτυχείς όλοι εκτός από τους συγγενείς και φίλους του Τσαλικίδη. Του ανατέθηκε η υπόθεση των απαγωγών των Πακιστανών. Κατέληξε στο αρχείο μετά την "ενδελεχή" έρευνα που έκανε. Εδώ να δείτε ευτυχία.

Τα παραπάνω είναι μερικά στοιχεία από αυτά που συνιστούν ένα πολύ καλό βιογραφικό. Τουλάχιστον θεωρείται καλό από αυτούς που "εξυπηρετήθηκαν" από τις αποφάσεις του. Τί πιο φυσικό να ανταμειφθείς λοιπόν γι΄αυτό το καλό βιογραφικό. Και σε κάνουν Διοικητή της ΕΥΠ. Γιατί έχεις μεγάλη εμπειρία στην αντιτρομοκρατία. Αυτό είπε η ενάρκωση του ήθους (κλικ). Λες και τη σχετική πολιτική την καθορίζει η ΕΥΠ κι όχι η κυβέρνηση...

Τι παίζει στην ΕΥΠ;

Δεν γνωρίζω τι παίζεται στην αμαρτωλή ΕΥΠ, αλλά αφού μας τα ζαλίσανε με το πόσο καλά παρακολούθησε και κατέγραψε τις συνομιλίες των νονών της νύχτας, καπάκι παραίτησαν τον επί πέντε χρόνια αρχηγό της, πρέσβη κο Κοράντη. Στη θέση του κ. Κοραντή, τοποθετείται ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, εποπτεύων των ερευνών της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας και επικεφαλής εισαγγελέας της υπηρεσίας δίωξης οργανωμένου εγκλήματος.
Τουλάχιστον περίεργο δεν είναι;..
Λέτε να φταίει οτι διέρρευσαν οι συνομιλίες που εμπλέκουν πολιτικά πρόσωπα και μάλιστα τον πολιτικό προϊστάμενο της ΕΛΑΣ Μαρκογιαννάκη; Λέτε μήπως να φταίει το γεγονός οτι η υπόθεση "μπάζει" από παντού και λύτρα δεν έχουν βρεθεί;...

Άλλοι Tiesto κι άλλοι... πιέστο

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ 500 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΚΑΙ CITY ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,Η ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΑΝΕ PRIVE PARTY ΣΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ DJ TIESTO ΣΤΟ VILLA MERCEDES

from ΠΡΕΖΑ TV © by ΠΡΕΖΑ TV

Λίγες εβδομάδες μετά το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου», η γυναίκα που
ήθελε να κατακτήσει τα... πάντα όλα στα media έκλεισε ολόκληρο το «Villa Mercedes» για τον γιο της και τους φίλους του, πληρώνοντας, σύμφωνα με πληροφορίες, 60.000 ευρώ. Με… μόλις 110.000 ευρώ, λοιπόν, είχε στη διάθεσή της το πιο must club-restaurant της Αθήνας και τον Νο 1 DJ του κόσμου, ο οποίος διασκέδασε τη «χρυσή» νεολαία, δηλαδή τους συμμαθητές του γιου της.

Κυριακή βράδυ 5 Ιουλίου και η κίνηση έξω από το «Villa Mercedes» θυμίζει κάτι από άφιξη VIP προσωπικοτήτων, αφού οι συγκεντρωμένοι σωματοφύλακες μοιάζουν με μικρό εκστρατευτικό σώμα. Η κυρία Αγγελοπούλου έχει κλείσει όλο το μαγαζί για να γιορτάσει ο γιος της Δημήτρης μαζί με τους φίλους του την αποφοίτησή του από το Κολέγιο Αθηνών, λίγο πριν από την τελετή της περασμένης Πέμπτης. Τα μέτρα ασφαλείας είναι ισχυρά και ένας φωτογράφος που φτάνει στο κλαμπ αποκλείεται «διακριτικά» από τους άνδρες ασφαλείας της οικογένειας Αγγελόπουλου. Λίγο μετά τις 11.30 το βράδυ οι καλεσμένοι αρχίζουν να φτάνουν στο πιο in κλαμπ της πόλης, το οποίο έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για τη βραδιά, τα happenings της οποίας κρατήθηκαν ως εφτασφράγιστο μυστικό.Οι φίλοι του μικρότερου γιου του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου γεμίζουν τον χώρο και απολαμβάνουν γαρίδες τέμπουρα, σούσι και finger food στο όρθιο, ενώ η μουσική, στην αρχή τουλάχιστον της βραδιάς, αποτελείται από chill out μελωδίες.
Ανάμεσα στους καλεσμένους του νεαρού Αγγελόπουλου είναι η κόρη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Μαργαρίτα Παπανδρέου και οι γιοι δύο πρώην «γαλάζιων» υπουργών, του κ. Γιώργου Βουλγαράκη και του κ. Μιχάλη Λιάπη. Τα τέκνα τους, Απόστολος και Κωσταντίνος αντίστοιχα, διασκεδάζουν μαζί με τους περίπου 600 καλεσμένους του νεαρού Δημήτρη, ο οποίος έχει δίπλα του και τον μεγαλύτερο αδερφό του Παναγιώτη.
Γιοι εφοπλιστών, ισχυρών επιχειρηματιών και τραπεζικών αρχίζουν σιγά-σιγά να χορεύουν, ενώ οι φωτογραφίες πέφτουν βροχή ανάμεσα στις παρέες που έχουν καταλάβει τους καναπέδες του κλαμπ. Εκεί βρέθηκαν και μοντέλα όπως η Ολγα Φαρμάκη και η Εβελιν Καζαντζόγλου, με την πρώτη μάλιστα να γνωρίζει τον νεαρό Δημήτρη Αγγελόπουλο από κοντά. Ο Βασίλης Τσιλιχρήστος ανέλαβε τη μουσική εκτόνωση των παιδιών μέχρι τις 2 το βράδυ, όταν έφτασε η στιγμή της μεγάλης έκπληξης που είχε ετοιμάσει η κυρία Αγγελοπούλου για τον γιο της.
Χορεύτριες αρχίζουν να λικνίζονται και οι προβολείς πέφτουν πάνω σε δύο κουρτίνες. Οι ρυθμοί ανεβαίνουν και όταν οι κουρτίνες ανοίγουν, ο πιο διάσημος και ακριβοπληρωμένος DJ στον κόσμο, ο Tiesto, κάνει την εμφάνισή του.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ...ΟΙ 450 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ CITY 995,ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ Η ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΑ 2 ΑΥΤΑ ΜΜΕ...

ΠΡΕΖΑ TV
11-7-2009

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΑΝΑΣΟΥΛΑΣ-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Σωστός ο παίχτης

123580.1

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ –που βρίσκεται στη Σύνοδο της G8 στην Άκουιλα- "συνελήφθη" από φωτογραφικό φακό να θαυμάζει συγκεκριμένο ανατομικό σημείο μιας όμορφης Ιταλίδας.

Στη φωτό –που έχει κάνει το γύρο των διεθνών ΜΜΕ- φαίνεται επίσης ότι ο ευρισκόμενος σε κοντινή απόσταση Νικολά Σαρκοζί μάλλον επιδοκιμάζει τη στάση του Ομπάμα.

Αναρωτιόμαστε τι έχει να πει η Μισέλ για το θέμα...

http://www.skai.gr

Πού είναι ο πάτος;

Ένα, κατά τα άλλα υπέροχο, Σουηδικό παραμυθάκι τελειώνει με τον εξής αδιανόητο για εμάς τρόπο: «και μετά ήρθαν τα χειρότερα…» Μάλλον για κάτι τέτοιες ρήσεις έχουν τέτοια ποσοστά αυτοκτονιών οι Σκανδιναβοί! Το θέμα όμως είναι ότι, εν αντιθέσει με εμάς και τις Σταχτοπούτες μας, διδάσκονται από τα μικράτα τους ότι ενίοτε το βαρέλι δεν έχει πάτο.

Μετά λοιπόν τις μπίζνες των παπάδων που μονάζουν αγκαλιά με δισεκατομμύρια και υμνολογούν τον Κύριο για τους επι χρήμασι επώνυμους «πιστούς» και ευεργέτες, μετά το… νέο αξίωμα της λιγούρας όπου το νόμιμο βαπτίζεται και ηθικό, μετά την ξεφτίλα με τις τοστιέρες και τους ψυγειοκαταψύκτες της Ζίμενς, την αναγωγή Χριστοφοράκου σε ρυθμιστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων, τον στρουθοκαμηλισμό των κομμάτων για τα πακέτα των «χορηγιών», την απαξίωση της πολιτικής, την κρίση που χτύπησε και την πόρτα της Ελλάδας και τη βρήκε –ως συνήθως- με το… κομπινεζόν, ήρθε και το «κερασάκι» της μαφίας να μας δείξει ότι πάτο δεν πιάσαμε ακόμη…

Το μόνο καλό που βγήκε από αυτή την ιστορία είναι ότι υπάρχει αυτή η πολύπαθη υπηρεσία που λέγεται ΕΥΠ. Νόμιζα μέχρι τώρα ότι τα κτήρια στην Κατεχάκη είναι μόνο για μόστρα καθώς η τελευταία «επιτυχία» των πρακτόρων Θου Βου είχε ημερομηνία γύρω στο 1968 όταν βρήκαν μια χαλασμένη κονσέρβα σε μπακάλικο «κομουνιστών» στο Μπραχάμι, και επί Μητσοτάκη το '90 όταν έπαιζαν κρυφτό με τους τεχνικούς του Κουρή για τις κεραίες του «Ράδιο Αθήνα» και του «Κ-5». Έκτοτε υπήρξε το διεθνές σουξέ με τον Οτσαλάν και η εξαιρετική δουλειά στην –ξεχασμένη- υπόθεση των υποκλοπών.

Φανταστείτε λοιπόν, τι γίνεται μέσα στην ΕΛΑΣ ώστε να αναγκαστούν να αναθέσουν στην… υπηρεσία – κόσμημα, την ΕΥΠ, να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά με τη μαφία των φυλακών. Σουρωτήρι ήταν η ΓΑΔΑ και το «συνδικάτο του εγκλήματος» γνώριζε τα πάντα πριν ακόμα μεταφερθούν στους αξιωματικούς. Αλλά έτσι είναι. Αν γίνονται ξεφτίλες οι υπουργοί για ένα λεμονοστύφτη, πώς να αντισταθεί ο αστυνομικός των 1000 ευρώ στον πακτωλό χρημάτων των εγκληματιών.

Ουδεμία διάθεση έχω να «αθωώσω» ηθικά τους επίορκους αστυνομικούς και δεσμοφύλακες, αλλά όταν πρωθυπουργικοί σύμβουλοι προσπαθούν να βγάλουν λάδι χασισοπαραγωγούς και κομματικοί «στρατηγοί» κουβαλάνε φορτηγά με ευρώ στα γραφεία των παρατάξεων, στα λογιστήρια των οποίων διακινούνται μαύρα ποσά και διατηρούνται διπλά βιβλία, τότε το σύνθημα «οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη» μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Οι μπάτσοι δε μπορούν να πουλήσουν πια τίποτα διότι το «εμπόριο» έχει περάσει σε πιο… υψηλά κλιμάκια της δημόσιας διοίκησης.

Πιάσαμε πάτο; Μάλλον ναι λέει η λογική και το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να ανασυνταχτούμε καθώς ο μόνος δρόμος πια είναι προς τα πάνω. Εκτός, αν έχουν δίκιο οι πραγματιστές βόρειοι και … «μετά έρθουν τα χειρότερα». Ποιος μπορεί να τα φανταστεί;

Το Σάββατο παίρνουμε ΕΤ

Αυτοί μπορεί να έκλεισαν τον «Ελεύθερο Τύπο», δεν έκλεισαν όμως τη φωνή μας. Αντιστεκόμαστε στην πράξη και κυκλοφορούμε…ελεύθεροι και με τύπο το Σάββατο 11 Ιουλίου στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αναζητήστε μας στα περίπτερα (μέχρι και την Τρίτη 14 Ιουλίου) με συμβολική τιμή 0,50 ευρώ. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του φύλλου ΔΕΝ θα πάνε στις τσέπες μας.
Σ’ αυτές οι 16 σελίδες, θα βρείτε τις απόψεις δημοσιογράφων και σκιτσογράφων για την κρίση στην ενημέρωση, αποκαλυπτικά και αποκλειστικά θέματα, αλλά κυρίως θα νιώσετε την προσπάθεια όλων μας γι’ αυτό που θέλουμε: Να έχετε την εφημερίδα σας.

Το Σάββατο, εναλλακτικά

Στα περίπτερα θα κυκλοφορήσει το Σάββατο ο “Εναλλακτικός Τύπος” των εργαζομένων του “ΕΤ” με αποκλειστικά θέματα που αφορούν όλους τους… τύπους και θα συζητηθούν. Αναζητήστε τον στο μανταλάκι και ζητήστε τον από τον περιπτερά σας…

Τι να μας πει ο Μπερλουσκόνι

...Στη φιλόξενη χώρα μας, όμως, ο νομιμότατος μπορεί εύκολα να υποβαθμιστεί σε «λαθραίο», άρα και επαναπροωθητέο: Πληρώνεις εσύ και ξαναπληρώνεις τα παράβολά σου, χρυσοπληρώνεις από πάνω και τους επιτήδειους μεσάζοντες, η νομιμότητά σου όμως εξαρτάται από την όρεξη (ή την ιδεολογική κακία) κάποιου γραφειοκράτη. Ή πάλι, σε μία από τις τόσες «σκούπες» που συγκεντρώνουν τα ανθρώπινα «περιτρίμματα», το όργανον, από μαγκιά ή από ιδεολογία, σχίζει την πράσινη κάρτα σου, το διαβατήριό σου, την ταυτότητά σου, και παύεις να υπάρχεις – όπως δεν υπάρχουν άλλωστε τα χιλιάδες μεταναστάκια που έχουν γεννηθεί εδώ, έχουν σπουδάσει εδώ και δεν ξέρουν ούτε θέλουν άλλη πατρίδα, κι όμως, η ελληνική πολιτεία δεν τους χορηγεί υπηκοότητα, ούτε καν ένα πιστοποιητικό γέννησης. Αδικα, λοιπόν, κομπάζει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ότι πρωτοπορεί..

Από άρθρο του Π. Μπουκάλα στην Καθημερινή