29 Ιαν 2010

Κεφάλαιο

Του Δημήτρη Δανίκα από Τα Νέα , ddanikas@dolnet.gr

ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΕΙΣ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ, αγοράζεις και διαρκώς μια άλλη ζωή στο μυαλό σου παρασκευάζεις. Όλα εξωτερικά, όλα για προϊόντα, όλα αναλώσιμα, όλα χωρίς βαθύτερη ουσία καμιά. Η ύπαρξή σου η απροσμέτρητη τραπεζική κατάθεσή σου. Το εξοχικό, το σκάφος, το χρηματιστήριο, η στιγμιαία ηδονή σου. Κι όμως ολοκλήρωση δεν βρίσκεις πουθενά. Κι όμως ικανοποίηση ούτε με τις βίλες, τα οικόπεδα, τις καταθέσεις, τα υλικά. Και όσο περισσότερα συσσωρεύεις τόσο μέσα σου αδειάζεις. Όσο περισσότερα καταναλώνεις τόσο από την αληθινή ζωή βρίσκεσαι μακριά. Όσο περισσότερα εφήμερα και υλικά τόσο πιο κοντά στου ψυχίατρου την αγκαλιά. Τα έχεις όλα και όμως πάθος για τίποτα, ούτε ακόμα για τα οικογενειακά. Ελεύθερος μόνο στα χαρτιά. Η δύναμή σου, η φυλακή σου. Ο πλούτος σου, η ομηρεία και η παράδοσή σου. Μια ζωή για ένα κεραμίδι πάνω από την κεφαλή σου. Μπαγάσα, τα κατάφερες. Έφτιαξες το χρυσό κλουβί σου. Εσύ είσαι όλα αυτά.

Ένας άνθρωπος. Ένα μεγάλο κεφάλαιο με πολλά μηδενικά!

28 Ιαν 2010

Δώσε κι εμένα Αλέκα



Του Γιάννη Γερονικολού

Αδυνατώ να αντιληφθώ πώς η αριστερά στην Ελλάδα έχει γίνει τόσο large στις διεκδικήσεις διαφόρων επαγγελματικών ή κοινωνικών ομάδων. Μπορεί άνετα να συμπλεύσει με τον εργαζόμενο της ναυπηγοεπισκευαστικής, το λιμενεργάτη των 5000 ευρώ, τον μικροπαραγωγό της λαϊκής αγοράς, τον τσιφλικά του κάμπου, τους stager και τους εφοριακούς με την ίδια θέρμη για την ικανοποίηση των όποιων αιτημάτων τους. Όταν, δε, δεν υπάρχουν αιτήματα, το ΠΑΜΕ ή ο Τσίπρας μπορούν πολύ εύκολα να σου βρουν μερικά.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ ως δικαιολογία είναι ότι θεωρούν πως αυτή είναι η συμβολή τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Να είναι, δηλαδή, τελάληδες αιτημάτων κάθε συντεχνίας και ομάδας.

Θεωρούσα ότι όσο «αριστερός» και να είσαι, μπορείς να καταλάβεις μέχρι πού φτάνει η διεκδίκηση και πού αρχίζει ο κοινωνικός εκβιασμός. Μπορείς να καταλάβεις ότι αν δεν υπάρχει μια βάση συζήτησης και ένα περιθώριο διαλόγου, τότε είναι σα να κάνεις διάλογο με λοβοτομημένους.

Ποια «αριστερή» λογική είναι αυτή που θα με πείσει να στηρίξω τον εργαζόμενο του ΟΛΠ ο οποίος ζητά 250.000 αποζημίωση για να αφήσει το λιμάνι να δουλέψει, η τον εφοριακό, τον τελωνιακό, τον υπάλληλο της Βουλής που απαιτούν να συνεχίσουν να λαμβάνουν εξωπραγματικά επιδόματα την ώρα που οι εργατοϋπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα βιώνουν ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα. Ποια είναι η «αριστερή» κουλτούρα που υπαγορεύει να πληρώσουμε άπαντες το γεγονός ότι ο αγρότης στον κάμπο (για παράδειγμα) συνεχίζει να σπέρνει βαμβάκι όταν δεν το αγοράζει ούτε η γυναίκα του και καπνά από τα οποία δεν φτιάχνονται ούτε τα «σέρτικα Λαμίας» και παράλληλα απαιτεί την οικολογική καταστροφή της μισής Ελλάδας για να μπορεί αυτός να ποτίζει το χωράφι του. Ποια είναι η «αριστερή» προσέγγιση στο στραγγάλισμα της αγοράς από το εποχικό αγροτικό καρναβάλι;

Λένε οι «αριστεροί» αγροτοσυνδικαλιστές πως αν δε σπείρουν αυτοί δε θα φάμε εμείς. Μακάρι να ήταν έτσι. Μακάρι και γι αυτούς αλλά και για εμάς που τα μόνα ελληνικά που τρώμε είναι τα φούμαρα. Αλλά δυστυχώς έχουν μάθει τόσο πολύ στην καλοπέραση με το χρήμα των «κουτόφραγκων» που ελάχιστα τους ενδιαφέρει η παραγωγή καθώς είτε με, είτε χωρίς σοδειά, την επιδότηση θα την πάρουν.

Μιλούν για την τεράστια διαφορά τιμής πώλησης του προϊόντος από τον παραγωγό στο ράφι, λες και δεν είναι οι ίδιοι που υπογράφουν στα τιμολόγια ό,τι τιμή θελήσει να βάλει ο μεσάζοντας καθώς δε φορολογούνται βάση βιβλίου εσόδων-εξόδων. Αν πάει όμως κάποια κυβέρνηση να το αλλάξει αυτό για να ελέγξει την κερδοσκοπία, θα επαναστατήσει η «αριστερά» και θα μιλήσει για «φοροεπιδρομή» στους αγρότες.

Τελειωτικό χτύπημα, το αίτημα του «αριστερού» αγροτοπατέρα Μπούτα για θέσπιση κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος, ως βασικό μισθό στους αγρότες! Αγρότες – δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή, όπως στην πάλαι ποτέ Σοβιετία! Αυτό είναι το όραμα της ελληνικής «αριστεράς» στα προβλήματα του αύριο και στο στραγγαλισμό της ελληνικής οικονομίας. Αλλά, γιατί κρατικό μισθό μόνο στους αγρότες και όχι σε όλους; Γιατί να μην το γυρίσουμε το μαγαζί σε Κούβα που έχει και ωραία πούρα και ρούμια; Μαζί τους κι ας μας λείπει ο Κάστρο. Έχουμε την Κανέλλη.

photo via flickr

Πολύ large στη Βουλή

Ένα εκατομμύριο εκατόν είκοσι χιλιάδες ευρώ (1.120.000 ευρώ) κόστισε το σάιτ της Βουλής!!! Στο http://yeep.parliament.gr/ μπορείτε να βρείτε την ξεκαρδιστική προκήρυξη (275 σελίδων!) στην οποία οι εξωγήινοι εξηγούν πώς μια δουλειά που δεν κάνει ούτε 20.000 ευρώ το ανώτερο, αυτοί την κατασκεύασαν με ένα εκατομμύριο και κάτι ψιλά. Φυσικά, δεν πρόκειται ούτε για κλοπή ούτε για σκάνδαλο σωτήρων εγνωσμένου κύρους. Είναι απλώς διαφορετική οπτική της δυσκολιών της ζωής. Και το Κανάλι της Βουλής δεν είναι ασφαλώς μια νυσταγμένη παντόφλα – είναι συστατικό της τοσοδούλας δημοκρατίας μας

Από το Lifo

25 Ιαν 2010

Οργανωμένο Έγκλημα;

Γράφει ο "Golden Boy"

Είναι γνωστή η ρήση του Αριστοτέλη Ωνάση, πως "για να επιτύχεις στις business πρέπει να γνωρίζεις κάτι που δεν γνωρίζει κανένας άλλος". Μάλλον οι ξένοι, τουλάχιστον, τραπεζίτες έχουν υπ όψιν την ρήση αυτή του Έλληνα κροίσου. Φρόντισαν να έχουν τις σωστές πληροφορίες, ακριβώς όταν τις χρειάζονταν περισσότερο.

Όταν συναντήθηκα, στις αρχές Απριλίου, με τον κεφαλοκυνηγό (headhunter) με τον οποίο συνεργάζομαι στο City του Λονδίνου για να τον ρωτήσω εάν υπήρχε κάποια ανοικτή θέση σε κάποιον άλλο οργανισμό, έμαθα πολλά πράγματα, αλλά όχι για το δικό μου πρόβλημα.

Εξαντλήσαμε γρήγορα το δικό μου θέμα, αφού μου ξεκαθάρισε με σαφή τρόπο πως ήταν νωρίς ακόμα για να κινηθεί η αγορά εργασίας όσον αφορά τον δικό μου τομέα. Μου εξέφρασε την πεποίθησή του πως δεν θα υπάρξει κινητικότητα στον τομέα μου και με συμβούλεψε να περιμένω "μέχρι να γυρίσει η αγορά". Τον ρώτησα αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να με ενδιαφέρει.

Η απάντησή του ήταν άμεση, αλλά δεν μπορώ να πω πως με συγκίνησε. Ο διάλογος ήταν περίπου ως εξής:

  • Έλληνας δεν είσαι; Δεν ξέρω αν θα σε ενδιαφέρει, αλλά υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από κάποιους πελάτες μου για έναν διαπραγματευτή (trader) σε Ελληνικά Ομόλογα. Σε ενδιαφέρει ή ξέρεις κάποιον που να ενδιαφέρεται;
  • Δεν με ενδιαφέρει, ούτε μπορώ να σκεφτώ κάποιον που να ασχολείται με το συγκεκριμένο αντικείμενο αυτή την στιγμή. Ποιός ψάχνει;
  • Έχω δύο μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που ενδιαφέρονται και ένα μεγάλο hedge fund.
  • Οκ, αν ακούσω κάτι ή αν αλλάξει κάτι θα σε ενημερώσω


Χαιρετηθήκαμε και γύρισα στην δουλειά μου.

Fast forward μερικούς μήνες και ξαφνικά όλοι εμβρόντητοι μαθαίνουν το πραγματικό έλλειμμα της χώρας μας. Η παλαιά κυβέρνηση δηλώνει άγνοια, η καινούργια έκπληξη, εμείς διερωτόμαστε για άλλη μια φορά πώς την πατήσαμε έτσι και οι "φίλοι" μας στην Brevan Howard (το fund στο οποίο αναφερόταν ο κεφαλοκυνηγός και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο) άνοιγαν σαμπάνιες, μαζί με τους τραπεζίτες φίλους τους.

Δεν άργησα να ενώσω τις τελείες. Κάποιοι ήξεραν πολύ πιο νωρίς από τους υπολοίπους το μέγεθος του προβλήματος, τον ακριβή τρόπο για να επωφεληθούν και φρόντισαν να επανδρώσουν τις κατάλληλες θέσεις νωρίς. Αυτή άλλωστε είναι και η δουλειά τους. Να μαζεύουν πληροφορίες και να σπέρνουν τον πανικό. Ας ελπίσουμε πως με τα μέτρα που θα παρθούν από την κυβέρνηση θα πάρουν σύντομα τα κέρδη τους και θα πάνε να ενοχλήσουν άλλους. Αυτοί που δήλωναν άγνοια, οι προηγούμενοι δηλαδή, έχουν να απαντήσουν σε πολλά.

24 Ιαν 2010

O, η μετανάστης, το... (;)



Tου Τακη Καμπυλη
από την Καθημερινή

Σήμερα θα απορούσαμε, τότε –ευτυχώς– κανείς: Οταν ανακοινώθηκε, το 1945, η σύσταση της επιτροπής του OHE για να προετοιμάσει το κείμενο της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) λίγοι εστίασαν στη σύνθεσή της. O πρόσφατος πόλεμος ήταν μια τρομακτική εμπειρία για περισσότερους ανθρώπους από ποτέ άλλοτε στην Iστορία, ώστε να μην αναβιώσουν παλιές διαφορές: Υπό την προεδρία της Ελινορ Pούζβελτ κλήθηκαν να (συν) εργασθούν ο Kινέζος κομφουκιανιστής φιλόσοφος Πεν Tσουνγκ Tσανγκ, ο Λιβανέζος υπαρξιστής φιλόσοφος και νομομαθής Σαρλ Mαλίκ (και εκπρόσωπος του Aραβικού Συνδέσμου) και ο Γαλλοεβραίος νομικός Pενέ Kασέν. Διαφορετικοί αλλά και ικανοί να συμφωνήσουν σ’ ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Ιστορίας και να το συντάξουν.

Βέβαια, η ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πολύ πιο παλιά· ίχνη της βρέθηκαν ακόμη και στον Κώδικα του Xαμουραμπί αλλά και στις ιουδαϊκές, κομφουκιανές, ελληνικές, ρωμαϊκές, βουδιστικές, χριστιανικές, ισλαμικές και άλλες γραφές. Eίναι τόσο παλιά κι εμείς ήδη ζούμε, (σύμφωνα με τους ειδικούς) στην τέταρτη γενιά ανθρωπίνων δικαιωμάτων (οπότε και επεκτείνεται η αναγνώρισή τους για πρώτη φορά σε υποκείμενα πέραν του ανθρώπου, για παράδειγμα στο περιβάλλον).

Tα πρώτα 19 άρθρα της Διακήρυξης περιελάμβαναν, γράφει η Michelline Ishay (καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Nτένβερ), δικαιώματα της πρώτης γενιάς. Όσα, δηλαδή, συνδέονταν με μια σειρά ατομικών ελευθεριών (ζωή, ατομική ασφάλεια, προστασία από την ανθρώπινη συμπεριφορά, ισότητα έναντι του νόμου κ.λπ., που κερδήθηκαν με αγώνες κατά την περίοδο του Διαφωτισμού. Στα άρθρα 19 - 26 περιλαμβάνονταν τα δικαιώματα της δεύτερης γενιάς. Aφορούσαν αυτά που σχετίζονταν με την κοινωνική και την οικονομική ισότητα (κοινωνική ασφάλεια, δικαίωμα στην εργασία, δικαίωμα σε δίκαιη αμοιβή, ελευθερία συμμετοχής σε εργατικά σωματεία, περιορισμός ωρών εργασίας, περιοδικές άδειες εργασίας μετ’ αποδοχών, δικαίωμα στην εκπαίδευση κ.ά.). Αυτά διεκδικήθηκαν την περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Τέλος, στα άρθρα 27 - 28, η τρίτη γενιά επικεντρωνόταν σε δικαιώματα που συνδέονται με την αλληλεγγύη στο εσωτερικό της κοινότητας και του έθνους με μέλη διαφορετικών «ομάδων», π.χ. μειονοτήτων, και αργότερα των γυναικών ή των γκέι κ.λπ. Aυτή η γενιά διεκδικήθηκε στα τέλη του 19ου - αρχές 20ού αιώνα και καθ’ όλη την μετααποικιοκρατική περίοδο.

Περνώντας τώρα στο θέμα των ημερών, διατυπώνεται από πολλούς ως ερώτημα αν το δικαίωμα ενός μετανάστη στην ιθαγένεια ενός κράτους που επέλεξε (ή «επέλεξε») να ζήσει (και ζει) μόνιμα περιλαμβάνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα όπως αυτά έχουν κωδικοποιηθεί μέχρι σήμερα.

O ορισμός δεν επαρκεί, δεν μας βοηθάει: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι τα δικαιώματα που έχει κανείς μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωπος».

Tο γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα ουδέποτε υπήρξαν στατικά είτε ως έννοια είτε ως σύνολο, αλλά κάθε φορά ο πολιτισμός και η κοινωνική εξέλιξη διεύρυναν και τις έννοιες και τους δικαιούχους θα μπορούσε να είναι μία έμμεση απάντηση. Όμως στην κακοπιστία των ημερών θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ακόμη και ως υπεκφυγή.

Ανατρέχοντας στην αρχή της Νέας Εποχής, στα χρόνια του Διαφωτισμού θα διαπιστώσει κανείς –λέει ο Kώστας Δουζίνας (καθηγητής στο LSE)– «την στενή ταύτιση των πολιτικών δικαιωμάτων με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Tα τελευταία ουσιαστικά αναγνωρίζονταν μόνο σε όσους είχαν την ιδιότητα του πολίτη. Tο νέο έθνος–κράτος εγγυάτο τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όσους ήσαν μέλη του, μετείχαν δηλαδή ισότιμα στην πολιτική του κοινότητα».

Tα σύγχρονα (δημοκρατικά) έθνη–κράτη αναγνώρισαν και επέβαλαν όσα γέννησε η «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη», αλλά, βεβαίως, εντός των ορίων τους. Και σε όσους είχαν δικαιώματα στην εσωτερική πολιτική κοινότητα.

(Πάντως, από νωρίς φάνηκε το αδιέξοδο αυτών των περιορισμών).

Tο εμπόριο είχε προσθέσει και μία ακόμη κατηγορία «την αρχή της φιλοξενίας», όπως είχε τεθεί από τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο Iμάνουελ Kαντ. H ανάγκη των εμπόρων να προστατεύονται όταν βρίσκονταν σε άλλες χώρες οδήγησε στην έκφραση αυτής της αρχής μόλις λίγα χρόνια πριν από την Γαλλική Επανάσταση, μας θυμίζει ο K. Δουζίνας: «Επομένως, ήδη από την πρώτη γενιά δικαιωμάτων καταγράφεται η αναγνώριση της πολιτικής ταυτότητας ως προϋπόθεση για την αναγνώριση της ανθρώπινης».)

H επόμενη φάση –η δεύτερη γενιά δικαιωμάτων– έχει επίσης μεγάλη σημασία στο ερώτημά μας: Οπως γράφει η Michelline Ishay, μ’ αυτήν διευρύνθηκε η αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό μιας χώρας με την επέκταση της ιδιότητας του πολίτη και στις αντίστοιχες ομάδες πληθυσμού. Oι μαύροι, οι γυναίκες και αργότερα οι γκέι απέκτησαν πρώτα πολιτικά δικαιώματα ως διασφάλιση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Tότε διατυπώθηκε και η γενική αρχή της διαφορετικότητας. Ουδείς στερείται τα ανθρώπινα δικαιώματά του επειδή είναι διαφορετικός από το αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινότητας. Απαραίτητη προϋπόθεση θεωρήθηκε η αναγνώριση στους «διαφορετικούς» της πλήρους ιδιότητας του πολίτη. Δηλαδή, κάτω από την ομπρέλα και τις εγγυήσεις που εξασφαλίζει το κράτος για την ατομική του ευημερία και τις υποχρεώσεις του που πηγάζουν από αυτήν την ξεκάθαρη σχέση.

Όπως λέει και ο K. Δουζίνας, «μια δημοκρατική Aρχή στηρίζεται στη βάση της αυτονομίας του πολίτη. Eίμαι υπάκουος στους νόμους επειδή συμμετέχω (άμεσα ή έμμεσα) στη διαμόρφωσή τους. Το δικαίωμα στη διαμόρφωση των νόμων γεννάει την υποχρέωση της συμμόρφωσης σ’ αυτούς. Ουσιαστικά, μη δίνοντας ιθαγένεια σε μέλη μιας ομάδας που ζουν μόνιμα στην ίδια πολιτική κοινότητα, τους εξαιρείς από την υποχρέωση να τηρούν τους νόμους αφού δεν μετέχουν με πολιτική εκπροσώπηση στη δημιουργία τους. Έτσι, οι υποχρεώσεις τους εκπληρώνονται μόνο με την απειλή της καταστολής και όχι με την ελεύθερη και ισότιμη συμμετοχή τους».

H πρώτη και η δεύτερη γενιά ανθρωπίνων δικαιωμάτων εμπεριέχουν την προϋπόθεση αναγνώρισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων μεταναστών ζουν αποδεδειγμένα μόνιμα σε μια κοινότητα: την πολιτική τους εξίσωση. Tη χορήγηση ιθαγένειας... Kι αυτό στη σχετική συζήτηση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι η πραγματική βάση της συζήτησης.

Οσο κι αν κάποιους βολεύει η σύγχυση με την εθνική ταυτότητα ή με νομικίστικες απλουστεύσεις...

Ιnfo

- Michelline Ishay «H ιστορία των δικαιωμάτων του ανθρώπου», Aθήνα 2008, εκδ. Σαββάλας

- Kώστα Δουζίνα «Tο τέλος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», Aθήνα 2007, εκδ. Παπαζήσης

- Ernest Gellner«Eθνικισμός», Aθήνα 2005, εκδ. Αλεξάνδρεια

- Christopher Hitchens, «Tα δικαιώματα του ανθρώπου», Aθήνα 2009, εκδ. Ελληνικά Γράμματα

- Zygmunt Bauman «O πολιτισμός ως πράξη», Aθήνα 1994, εκδ. Πατάκης

- Mία πολύ ιδιαίτερη προβληματική για τον σύγχρονο πολιτισμό και τις υπαναχωρήσεις του αναπτύσσεται και στα τελευταία τεύχη τού πολύ ενδιαφέροντος περιοδικού «Mάγμα»

22 Ιαν 2010

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει…


Του Γιάννη Γερονικολού

Την έχουμε πατήσει. Είμαστε τελειωμένοι. Η κυβέρνηση, παρότι γνωρίζει και γνώριζε και από πριν ότι θα είναι «κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης» δεν φαίνεται να θέλει να τα σπάσει με κανέναν για να αρχίσει να βάζει μια τάξη στο δημοσιονομικό και κοινωνικό χάος της χώρας.

'Όποιος φωνάξει πρώτος και δυνατότερα, κάτι θα λάβει ώστε να ησυχάσει για να μπορούν οι επιτελείς του Γιώργου να διαβουλεύονται πιο εύκολα. Κάποιοι έχουν μπερδέψει τη διακυβέρνηση με τα αμφιθέατρα και νομίζουν ότι μπορούν να συζητούν στο διηνεκές τα προβλήματα. Αν θέλαμε συζήτηση θα ψηφίζαμε το Βέλτσο. Από την κυβέρνηση περιμένουμε –τι πρωτότυπο- να κυβερνήσει!

Από τον κουρασμένο και τους υπουργούς του real estate, περάσαμε στην παιδική χαρά της ατέρμονης διαβούλευσης. Κάτι σαν το ζεν στο live υπουργικό συμβούλιο. Γέμισαν τα τα γραφεία των υπουργών από σπουδαγμένα παιδάκια, άριστα μεν στη θεωρητική κατάρτιση αλλά βούτυρο στο ψωμί και του πιο rookie συνδικαλιστή. Από την άλλη, όταν ο υπουργός έχει τα… άντερα, τη θέληση και την ικανότητα να συγκρουστεί, βγαίνουν μπροστά οι σκελετοί του παλαιού ΠΑΣΟΚ και αρχίζει το θρίλερ της σοσιαλφροσύνης. Άρα τι μένει; Μάλλον να αλλάξουμε χώρα.

Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι και το καθιερωμένο πανηγύρι των αγροτών στις Εθνικές θα τελειώσει με το γνωστό τρόπο: θα πάρουν τα φράγκα και θα γυρίσουν στον καφενέ. Και γιατί όχι; Ποιος θα τα βάλει μαζί τους από τη στιγμή μάλιστα που δεν είναι απλώς μια επαγγελματική κάστα, αλλά τεράστια κοινωνική ομάδα η οποία σε πολλά από τα αιτήματα έχει δίκιο.

Εδώ δεν τολμάνε να τα βάλουν με τους 1581 εργαζόμενους της Βουλής (τους διπλάσιους, ελέω Σιούφα, απ όσους είχαμε το 2007) και να τους κόψουν τους δύο επιπλέον μισθούς που παίρνουν το χρόνο. Τη μόνη υποχώρηση που δέχτηκε ο τωρινός προστάτης τους κος Πετσάλνικος ήταν η… φορολόγησή τους!

Δεν τολμάνε να τα βάλουν με τους 7000 εργαζόμενους της ΕΡΤ με τα τέσσερα κανάλια σύν τα ψηφιακά και τα δεκάδες ραδιόφωνα τα οποία κανείς δεν έχει καταλάβει τι ρόλο παίζουν εκτός του βολέματος των ημετέρων. Γιατί δεν τολμούν να βάλουν λουκέτο στη ΕΡΑ Τρίπολης, Βόλου, Κολοπετινίτσας και των άλλων πόλεων, την ΕΤ3 και τη «ραδιοτηλεόραση»;

Δεν τολμούν να τα βάλουν με τη «μαφία» της ΑΔΕΔΥ και να τελειώνουν με τα προκλητικά επιδόματα που υπερδιπλασιάζουν τον μισθό: Επίδομα υπερωριών που δίνεται σε όλους χωρίς να υπάρχουν υπερωρίες, έξοδα κίνησης(!) χωρίς να υπάρχει καμιά… κίνηση, επίδομα υπολογιστή(!!), επίδομα ευθύνης, επίδομα έγκαιρης προσέλευσης (για όνομα…), ειδικά επιδόματα που παίρνουν όλοι οι υπάλληλοι του ΥΠΕΘΟ όπως τα ΔΙΒΕΤ και άλλα πολλά που ούτε οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε γνωρίζουν.

Δεν τολμούν να τα βάλουν με τους ένστολους που βγαίνουν στη σύνταξη πριν τα 50. Μια πρόταση είπε ο Λοβέρδος και κόντεψε να τον δαγκώσει ο Μπένι. Φανταστείτε να ήταν και εσωκομματικοί αντίπαλοι τι είχε να γίνει.

Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να σταματήσει τις… διαβουλεύσεις οι οποίες είναι εξ ορισμού χαμένος χρόνος και να αρχίσει να νομοθετεί. Δε χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς μαζί της, ούτε καν ο… Παπουτσής. Ψηφίστηκε για να κάνει έργα όχι για να πείσει τα άλλα κόμματα. Δυστυχώς συναίνεση δεν πρόκειται να υπάρξει ακόμα κι αν μια κυβέρνηση υιοθετήσει πλήρως το πρόγραμμα της αντιπολίτευσης. Ακόμα και τότε κάτι θα βρουν για να διαφοροποιηθούν οι πολιτικοί μας φωστήρες.

Πρέπει άμεσα να δείξει ότι θέλει και μπορεί και ξέρει και τον τρόπο, διαφορετικά οι «τομές» για τις οποίες μιλάει ο κος Παπανδρέου θα καταλήξουν σύντομο ανέκδοτο σαν τις «μεταρρυθμίσεις» που έβλεπε ότι κάνει ο Καραμανλής.

20 Ιαν 2010

Κορυφαίος!


Κίτρινος τηλεοπτικός ρεπόρτερ τηλεφώνησε προ ημερών σε γνωστό στιχουργό λέγοντας: "Έχουμε μια πληροφορία ότι και στη φιλανθρωπική συναυλία που έγινε προς τιμήν σας έγιναν τα ίδια παρατράγουδα και δεν δόθηκε δεκάρα για τον καλό σκοπό". Ο κορυφαίος Έλληνας στιχουργός του απάντησε: "Κι εγώ έχω μια πληροφορία - ότι γαμιέσαι με τον αρχισυντάκτη σου και δεν δόθηκε δεκάρα για το φουκαριάρικο το μουνί της μάνας σου".

Από τη στήλη X-PRESS της LIFO που κυκλοφορεί


15 Ιαν 2010

Άντε πάλι με τα μπλόκα…


Του Γιάννη Γερονικολού

Είχαμε τους Τρισέδες με τα τεφτέρια, το ΠΑΜΕ με την τακτική επαναστατική γυμναστική, τους διάφορους «αδικημένους» σαν τους καημένους του ΟΛΠ που πήραν μόνο 230.000 ευρώ έκαστος ως λύτρα για να λειτουργήσει το λιμάνι, μας προέκυψαν τώρα –πάλι- και οι αγρότες για να δέσει το σιρόπι.

Δε λέω, να διεκδικήσουν οι αγρότες μας και τα δίκαιά τους, και τα χρήματά τους. Όχι όμως εις βάρος των υπολοίπων και του μέλλοντός τους. Και πριν αρχίσετε να βρίζετε όλοι μαζί ότι έπεσα στην παγίδα του κεφαλαίου που θέλει χώρια και σε αντίπαλα στρατόπεδα τους εργαζόμενους, να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι κατά την ταπεινή μου γνώμη άλλο ο εργάτης και άλλο ο αγρότης. Πολύ λίγα κοινά έχουν για να τους «τοποθετούμε» στην ίδια τάξη. Έπειτα, δεν καταλαβαίνω αυτό το διαχρονικό και διακομματικό χάϊδεμα που τους μετέτρεψε στη συνείδηση του κόσμου από μαχητές της φύσης σε κακομαθημένους ζήτουλες.

Οι αγρότες μας είναι οι μόνες «ατομικές επιχειρήσεις» που δεν κάνουν φορολογική δήλωση, που δεν κόβουν δελτία αποστολής και τιμολόγια για τα προϊόντα τους και γενικώς δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτα. Να δεχτώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία έτσι κι αλλιώς δε θα πλήρωνε φόρο. Να δεχτώ ότι πολύ θα μπέρδευε τον μπαρμπα Μήτσο το τιμολόγιο. Θα δεχτείτε όμως κι εσείς ότι οι Εθνικές οδοί θα γίνονταν πάρκινγκ τρακτέρ μέχρι του χρόνου τα Χριστούγεννα αν η κυβέρνηση – όποια κυβέρνηση- προσπαθούσε να επιβάλει το απλό και λογικό αυτό μέτρο. Ένα μέτρο, δε, με το οποίο ορισμένοι αγροτοπατέρες - τσιφλικάδες θα πλήρωναν επιτέλους και κανα φράγκο σ αυτή την έρμη την Πολιτεία και μερικά ευρουλάκια θα πήγαιναν για τα σχολειά αντί στην τοπική εισαγωγική ξανθών καλλονών από τις όχθες του Δνείπερου.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν είχε νόημα για τον αγρότη το τιμολόγιο που κόβει ο μεσάζοντας, τότε δεν θα του πουλούσε τις πατάτες 10 λεπτά ενώ υπέγραψε για 60, ώστε να φτάσουν στη λαϊκή και τον καταναλωτή στο 1 ευρώ. Κι όμως, αντιδρούμε για να παραμείνει ο μεσάζοντας πλούσιος, ο παραγωγός φτωχός και ο καταναλωτής ληστεμένος.

Όμως, αν αρχίσει να μπαίνει τάξη σ αυτό το απίστευτο χάος όπου το μόνο προσδοκώμενο είναι «όλα τα κιλά - όλα τα λεφτά», τότε κάποιοι με τις μονοκαλλιέργειες, με τα άχρηστα αγροτικά προϊόντα που κανείς δεν τα θέλει, με τα μπαμπάκια του κάμπου, με τα καπνά και με τις τελειωμένες επιδοτήσεις, θα δυσκολευτούν να περνούν τη μέρα τους στον καφενέ περιμένοντας τους τοπικούς βουλευτές να τον ξελασπώσουν από τα χρέη στην Αγροτική.

Θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά αγροτών που αναλαμβάνει σιγά σιγά τις σοδιές και τα χωράφια, έχει κατανοήσει ότι ο αγροτικός τομέας αν δεν αλλάξει ρότα είναι καταδικασμένος. Θέλω να πιστεύω ότι θα τους δω τα επόμενα χρόνια πάνω στα τρακτέρ όχι για να ζητήσουν καλύτερη επιδότηση, αλλά για να διεκδικήσουν τη βοήθεια του κράτους και της ΕΕ για νέες καλλιέργειες, για νέα ηλεκτρονικά βοηθήματα, για λιγότερο υδροβόρα ποτίσματα, για οικολογικά λιπάσματα, για ποιότητα, πιστοποίηση και προϊόντα με ονομασία προέλευσης. Για κοινές δράσεις των τοπικών κοινωνιών που θα στηρίζουν την οικονομία της περιοχής με καθετοποιημένες παραγωγές και μονάδες τυποποίησης των προϊόντων.

Οι αγρότες έχουν δίκιο ότι η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθήσει. Στο ποια θα πρέπει να είναι η βοήθεια και προς ποια κατεύθυνση, είναι το σημείο που κάνει τη διαφορά μεταξύ του πεθαμένου μοντέλου του ’80 και του μέλλοντος.

4 Ιαν 2010

ΟΤΕ και ΑΜΕΑ


Είχα, πριν από λίγο καιρό, στείλει το ακόλουθο email στον ΟΤΕ:

"Θα ήθελα να ρωτήσω με ποια λογική η έκπτωση που δίνεται στα ΑμεΑ από τον Οργανισμό, έκπτωση η οποία «διαφημίζεται» και από το αντίστοιχο site του υπουργείου επικοινωνιών – ή όπως αλλιώς λέγεται σήμερα – αφορά μόνον στις πεπαλαιωμένες και άχρηστες πια συνδέσεις dial up και όχι στο conn-x ή άλλα ευρυζωνικά. Με αυτόν τον τρόπο πώς βοηθούνται τα ΑμεΑ;
Επίσης, γιατί παρά την Ευρωπαϊκή νομοθεσία κάποια καταστήματα “oteshop” όπως για παράδειγμα αυτό της Ηλιούπολης δεν είναι προσβάσιμα;"

Και ιδού η απάντηση:

"Το Τηλεπικοινωνιακό Εμπορικό Κατάστημα του ΟΤΕ της Ηλιούπολης λειτουργεί στο ισόγειο κτιρίου που έχει ενοικιασθεί, επί της οδού Σοφοκλή Βενιζέλου 109. Η πρόσβασή του έχει δημιουργηθεί από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου βάσει της οικοδομικής αδείας του κτιρίου και οι επεμβάσεις που έχουν γίνει από τον ΟΤΕ αφορούν μόνο στις προθήκες και άλλα έπιπλα του εσωτερικού χώρου.Η κατασκευή πρόσβασης (ράμπα) στο χώρο απαιτεί έγκριση από τον Δήμο για μόνιμη κάλυψη του πεζοδρομίου και αναθεώρηση της οικοδομικής αδείας του κτιρίου με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη. Ομοίως και η κατασκευή αναβατορίου προϋποθέτει την κάλυψη του πεζοδρομίου και αλλαγές στην είσοδο, πάλι με τις προηγούμενες εγκρίσεις.
(σ.σ. και γιατί δεν παίρνουν τη έγκριση;)

Όσον αφορά στην έκπτωση σε ΑμΕΑ θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα εξής: Σε συνέχεια της κοινής υπουργικής απόφασης υπ’ αριθ. 44867/1637/2008, που επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενο της Καθολικής Υπηρεσίας (Κ.Υ.) διευρύνοντας περαιτέρω τις υποχρεώσεις της εταιρίας μας, αφού προσθέτει στις ήδη υπάρχουσες παροχές, νέες δράσεις για νέες κατηγορίες ατόμων με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α) και ατόμων με ειδικές κοινωνικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Κ.Α), ο ΟΤΕ διαπίστωσε σοβαρά προβλήματα ως προς την εφαρμογή και υλοποίηση της σχετικής απόφασης.

O ΟΤΕ, ως υπόχρεος Καθολικής Υπηρεσίας, επεσήμανε με επιστολή του τα σημαντικά ζητήματα που εγείρονται από την εν λόγω ΚΥΑ και ζήτησε συνάντηση με τους αρμόδιους φορείς, με συμμετοχή κατά κύριο λόγο εκπροσώπων του πρώην Υπουργείου Μεταφορών & Επικοινωνιών και κατά δεύτερον της ΕΕΤΤ, του πρώην Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών και του πρώην Υπουργείου Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ώστε τα ζητήματα αυτά να εξεταστούν και να δοθούν οι απαραίτητες διευκρινίσεις.

Στη σχετική συνάντηση οι αρμόδιοι φορείς αναγνώρισαν τα ζητήματα που τέθηκαν από τον ΟΤΕ και επιβεβαιώθηκε η ανάγκη αναθεώρησης της προαναφερόμενης ΚΥΑ. Ζητήθηκε δε από τον ΟΤΕ να συντάξει επιστολή με τις παρατηρήσεις και τις συγκεκριμένες προτάσεις αναμόρφωσης της ΚΥΑ, προκειμένου να συνεκτιμηθούν κατά την επανεξέτασή της. Ακολούθως εστάλη από την υπηρεσία μας υπ. αριθμ. 8/380418/15-4-2009 επιστολή προς τα αρμόδια Υπουργεία και την ΕΕΤΤ, η οποία περιελάμβανε ό,τι ζητήθηκε κατά την παραπάνω συνάντηση. Έκτοτε εκκρεμεί ακόμα η σχετική απάντηση και ρύθμιση, απαραίτητες για την υλοποίηση των δράσεων που ορίζει η ΚΥΑ."

Αυτά, χωρίς περαιτέρω σχολιασμό και με το μπαλάκι στα υπουργεία. Θα επανέλθω...