Άντε γειά μας λέμε...

Απίστευτο!

του Δημήτρη Καμπουράκη από το protagon

Θα σας διηγηθώ τώρα (άλλη) μια σύγχρονη ιστορία τρέλας του Ελληνικού Δημοσίου, της οποίας έγινα κοινωνός συνομιλώντας με φρικαρισμένο ταμία που εργάζεται στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.

Το Ελληνικό Δημόσιο δεν καλύπτει έξοδα κινητών τηλεφώνων για τους εργαζόμενους σ’ αυτό. Σε καμία βαθμίδα της ιεραρχίας, ακόμα κι αν είναι προφανές ότι τα χρειάζονται για υπηρεσιακούς λόγους. Οι Πάρεδροι, τηρώντας το νόμο, δεν εγκρίνουν ποτέ τέτοιες δαπάνες. (Μην αναρωτηθείτε πώς ο κ. Χατζηγάκης είχε τριάντα κινητά - τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου υπάγονται σε κάποιον άλλο νόμο που τα επιτρέπει).

Το Ελληνικό Δημόσιο και τα Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που είναι σπαρμένα ανά την επικράτεια, διαχειρίζονται πάρα πολλά χρήματα. Επειδή τα τελευταία χρόνια είχε ξεσπάσει κύμα ληστειών και διαρρήξεων σε Δημόσιες Υπηρεσίες, τα καταστήματα που έχουν ταμείο και χρηματοκιβώτιο, θωρακίστηκαν με συναγερμούς. Λογικό.

Οι συναγερμοί ως γνωστό, εκτός από σύνδεση με τη γραμμή της σταθερής τηλεφωνίας του κτιρίου (που κόβεται και αχρηστεύεται εύκολα) διαθέτουν και γραμμή κινητής τηλεφωνίας, η οποία σε περίπτωση παραβίασης ειδοποιεί το κέντρο ή το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Επειδή (όπως ήδη εξήγησα) έξοδα κινητής τηλεφωνίας δεν εγκρίνονται, το ίδιο το δημόσιο είχε καταφύγει σε μια πολύ απλή πατέντα για να παραβιάσει τον (χαζό) νόμο που έχει θεσπίσει για τον εαυτό του. Έβαζε στους συναγερμούς του μια γραμμή καρτοκινητού χωρίς συμβόλαιο. Μια φορά το χρόνο ο ταμίας πήγαινε στον ΓΕΡΜΑΝΟ ας πούμε, ανανέωνε την κάρτα του συγκεκριμένου αριθμού και έπαιρνε τιμολόγιο με τα στοιχεία της υπηρεσίας, το οποίο αναφερόταν σε αγορά χαρτικών ή άλλων αναλώσιμων. Το κατέθετε και έπαιρνε τα χρήματά του. Ούτως ή άλλως το κόστος ήταν πολύ μικρό, αφού οι γραμμές αυτές (εκτός από τη σπάνια περίπτωση διάρρηξης) κάνουν ένα τηλεφώνημα τη μέρα σε συγκεκριμένη ώρα, για να δώσουν σήμα ότι όλα είναι καλά. Το σύστημα αυτό, μπορεί να φαντάζει χαζό, πάντως ως τώρα δούλευε.

Και ξαφνικά έρχεται ο περίφημος νόμος για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του κοινού εγκλήματος, που ορίζει ότι όλοι οι αριθμοί καρτοκινητών πρέπει να χρεωθούν σε φυσικά πρόσωπα. Η προθεσμία λήγει στις 30 Ιουλίου και την επόμενη το πρωί όσες γραμμές δεν έχουν δηλωθεί, θα τεθούν αυτομάτως εκτός λειτουργίας. Και τώρα τι γίνεται; Αν πάει ο διευθυντής της τάδε δημόσιας υπηρεσίας να δηλώσει τους αριθμούς των συναγερμών στο όνομα της υπηρεσίας του, παραβιάζει το νόμο που ρητά αναφέρει ότι το δημόσιο δεν καλύπτει δαπάνες κινητής τηλεφωνίας. Οι λογαριασμοί δεν θα πληρωθούν ποτέ, θα τους απορρίψει ο Πάρεδρος. (Αφήστε που νόμιμος εκπρόσωπος μιας υπηρεσίας ή οργανισμού θεωρείται μόνο ο διοικητής του και όχι οι κατά τόπους διευθυντές. Δηλαδή ο διοικητής του ΟΓΑ θα πρέπει να χρεωθεί ονομαστικά 500 αριθμούς τηλεφώνων για τα υποκαταστήματα όλης της Ελλάδας).

Αν πάλι για να ξεμπλέξουν, υποχρεώσουν τον τοπικό διευθυντή ή ταμία να δηλώσει στο όνομα του τη γραμμή συναγερμού του υποκαταστήματος του, το τιμολόγιο (ακόμα κι αν λέει για αναλώσιμα) θα βγαίνει στα στοιχεία του ιδιοκτήτη της γραμμής. Το Δημόσιο όμως δεν πληρώνει τιμολόγια που έχουν βγει στο όνομα τρίτων, αλλά μόνο αυτά που έχουν τα δικά του στοιχεία. Άρα οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να πάρουν τα λεφτά, δηλαδή θα πληρώνουν τη γραμμή του συναγερμού της υπηρεσίας από την τσέπη τους. Φυσικά οι περισσότεροι δεν το δέχονται. Λέω οι περισσότεροι, διότι υπάρχουν και κάποιοι ταμίες που αποφάσισαν να το αποδεχτούν, διότι ο νόμος (διαφορετικός αυτός) λέει πως όταν γίνει κλοπή ή ληστεία, κατ’ αρχήν υπόλογος είναι ο ταμίας ανεξάρτητα από τις γενικότερες συνθήκες που οδήγησαν στο γεγονός. Άντε να εξηγήσει ταμίας στον βαριεστημένο Ασφαλίτη που θα κάνει την ανάκριση, ποιο νομικό χάος αχρήστευσε τον συναγερμό του. Το πιθανότερο είναι να βρεθεί σε διαθεσιμότητα πριν καταλάβει τι έγινε.

Με τούτα και με κείνα, η 30η Ιουλίου 2010 πλησιάζει και το θέμα παραμένει άλυτο. Και ούτε διαφαίνεται τακτοποίηση στο εγγύς μέλλον. Την 1η Αυγούστου λοιπόν, χιλιάδες κρατικά χρηματοκιβώτια και ταμεία ανά την επικράτεια θα βρεθούν ανυπεράσπιστα, επειδή θα έχουν σιγήσει οι συναγερμοί τους.

Διαρρήκτες μου, καλές δουλειές. Ελληνικό κράτος, καλά κρασιά.

Ο όμορφος κόσμος του διαδικτύου

Απίστευτες καταγγελίες Κούλογλου για εκβιασμό από Μπλόγκ, με αφορμή τη στυγνή δολοφονία Γκιόλια στη LIFO.

Τί ΔΕΝ είναι δημοσιογραφία

Επειδή κοντεύουμε να ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε όταν γράφαμε τα φαρμακεία, να το πάρουμε το θέμα από την αρχή. Σειριακά. Από το "άλφα" και μετά στο "βήτα".

Για να μην κουράζομαι, το έχει έτοιμο ο "ANemos" και το απαλλοτριώνω:

Τί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοσιογραφία

Δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι η συλλογή πληροφοριών και ειδήσεων... Μόνο!

Δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι η επεξεργασία πληροφοριών και ειδήσεων... Μόνο!

Δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι ο σχολιασμός πληροφοριών και ειδήσεων... Μόνο!

Δημοσιογραφία είναι η συλλογή, η επεξεργασία, ο σχολιασμός και η διαμόρφωση πρωτογενών πληροφοριών και ειδήσεων οι οποίες παράγονται από τους ίδιους τους δημοσιογράφους!

Κι επειδή κάποιοι ίσως δεν ξέρουν τι είναι Είδηση:

ΕΙΔΗΣΗ είναι η αφήγηση ενός τρέχοντος γεγονότος ή ιδέας ή σκέψης ή μεταβολής που δεν ήσαν γνωστά από πριν και που ενδιαφέρει τον άνθρωπο και επηρεάζει τη ζωή του.
Για να απαντήσει σε αυτό το θεμελιώδες ερώτημα το ΤΙ είναι κάθε φορά είδηση, ο Δημοσιογράφος θα έπρεπε να βρει την απάντηση στα εξής επιμέρους ερωτήματα:

1. Τι έχει συμβεί;
2. Που έχει συμβεί;
3. Πόση σημασία έχει;
4. Πόσο κόσμο ενδιαφέρει;
5. Πόσο χρήσιμη είναι για τον κόσμο;
6. Ποια είναι η πηγή της πληροφορίας;

Λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω ούτε ΕΝΑ ελληνικό μπλογκ που να κάνει όλα από τα παραπάνω!

Η Σέχτα των ηλιθίων και η δολοφονία Γκιόλια

Γράφει ο Παραπολιτικός

Από την ώρα που έμαθα για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, είμαι πραγματικά συγκλονισμένος. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά μα η οργή με νικά. Έχω πραγματικά τρομάξει από την κάλυψη του θέματος από ΜΜΕ και blogs, φοβάμαι τελικά ότι εμείς οι ίδιοι γεμίζουμε με σφαίρες τα όπλα των τρομοκρατών.

Ο Γκιόλιας επιλέχθηκε από τη Σέχτα Επαναστατών επειδή ήταν ο μόνος μεγαλοδημοσιογράφος χωρίς φρουρά κι άρα ο πλέον προσιτός στόχος. Μην ξεχνάτε ότι αναφερόμαστε σε μια ομάδα θρασύδειλων τύπων που σκοτώνουν μονάχα ανυπεράσπιστους.

Ο Γκιόλιας ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε το Troktiko, o άνθρωπος που το σύστησε στο δημοσιογραφικό κόσμο. Το Τroktiko μεταλλάχθηκε γρήγορα σε ένα χώρο που θα μπορούσες να διαβάσεις τα πάντα, χωρίς καμιά αξιοπιστία, χωρίς καμία αξιολογική κρίση από τους διαχειριστές του site. Θήτευσε δίπλα...

...στον Τριανταφυλλόπουλο κι έφερε στο Ίντερνετ την κίτρινη δημοσιογραφία που πρώτος δίδαξε ο Μάκης. Όποιος τολομούσε να διαφωνήσει με το Troktiko, θα έβλεπε για τουλάχιστον 2-3 μέρες τη φωτογραφία του να φιγουράρει σε αναρτήσεις και σχόλια "αναγνωστών" που θα του καταλόγιζαν κάθε λογής σκάνδαλο.

Το Τroktiko δημιουργήθηκε αρχικά για να υποστηρίξει τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο στην εποχή της Ζαχοπουλιάδας ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσε και τον πρόδρομο της Zougla.gr που ήταν τότε στα σκαριά. Καθόλου τυχαία, οι πρώτες αναφορές στη σχέση Γκιόλια και Τρωκτικού έγιναν από το nonews-news.blogspot.com το οποίο τότε βρισκόταν υπό την απόλυτη επιρροή της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα".

Η σύγκρουση του Γκιόλια με τον Μάκη οδήγησε το Τρωκτικό στην ανάγκη καθορισμού μιας διαφορετικής πορείας. Από τότε μέχρι σήμερα, το Τρωκτικό ουδέποτε κατάφερε να διατηρήσει μια σταθερή "γραμμή" στα θέματα της επικαιρότητας. Η ανέλιξη του σε Νο1 site στην Ελλάδα ανέβασε τρομακτικά τις μετοχές των συντελεστών του. Ο Γκιόλιας από την αρχισυνταξία της εκπομπής του Τριανταφυλλόπουλου βρέθηκε δίπλα στον Κοντομηνά αλλά και στη διεύθυνση του ραδιοφώνου του Πρώτου Θέματος χωρίς κάποια άλλη επίσημη δημοσιογραφική δραστηριότητα...

Δεν υπήρχε δημοσιογράφος που να ξεκίνησε κάτι στο Διαδίκτυο και να μην πήρε τηλέφωνο τον Γκιόλια για να του βάλει κανα link στο Troktiko. Στη δημοσιογραφική πιάτσα, όλοι γνώριζαν ότι ο Γκιόλιας κινεί τα νήματα παρά τις αλεπάλλες διαψεύσεις του ίδιου.

Το παιχνίδι μεταξύ Τρωκτικού-Γκιόλια-Τριανταφυλλόπουλου οδήγησε στη στοχοποίηση του δημοσιογράφου από τη Σέχτα Επαναστατών. Το ξεκατίνιασμα των διαφόρων παραγόντων των ΜΜΕ που με μεγάλη χαρά φιλοξένησε το Troktiko έδωσε λαβή στους ηλίθιους για να κάνουν την επαναστατική γυμναστική τους.

Διαβάζω κάποια γελοία σχόλια του τύπου "Μα τον Γκιόλια; Τόσοι μεγαλοδημοσιογράφοι υπάρχουν...". Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε όλοι. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή κανενός όσο διεφθαρμένος κι αν είναι ο άλλος. Ας πάψουμε επιτέλους να γεμίζουμε τα μυαλά των ηλίθιων με την εντύπωση ότι "ο κόσμος θέλει αίμα δημοσιογράφων". Οι ανθρώπινες ζωές δεν κοστολογούνται ούτε συγκρίνονται.

Ακούω επίσης δημοσιογράφους να ρωτούν άλλους δημοσιογράφους διάφορα χαζά του στυλ "με τέτοιους τρόπους μπορούν να φιμώσουν την ελευθερία του Τύπου;". Χαζομάρες...

Για ποια ελευθερία του Τύπου μιλάμε; Στην Ελλάδα δεν χρειάζονται σφαίρες για να γράψει ένας δημοσιογράφος ψέμματα ή μισές αλήθειες. Μερικά ευρώ, μια θεσούλα στο Δημόσιο ή 2-3 απειλές και ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος μετατρέπεται σε παπαγαλάκι. Όποιος έχει τα αρχίδια να είναι ανεξάρτητος, δεν κάθεται καν να σχολιάσει αν μια δολοφονία μπορεί να του κλείσει το στόμα. Δεν καταλαβαίνουν ότι κι αυτοί με τη σειρά τους γεμίζουν τα όπλα των τρομοκρατών;

Όσο για τους πολιτικούς που πενθούν στα παράθυρα και στα ραδιόφωνα για την άτυχη Δημοκρατία μας που πληγώνεται από τέτοιες ενέργειες, ας αναλογιστούν πρώτα τις δικές τους ευθύνες. Όταν δέχονται με ευχαρίστηση να διαπλέκονται με ΜΜΕ και καναλάρχες, όταν απειλούν δημοσιογράφους και ζητούν απολύσεις, δεν μπορούν τώρα να το παίζουν παρθένες.

Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Με το να συζητάμε αν το παρακράτος πλήρωσε τη Σέχτα να σκοτώσει τον Γκιόλια, όσο συζητάμε γιατί δεν σκότωσαν έναν πιο γνωστό δημοσιογράφο κι όσο οραματίζομαστε τρομερές αποκαλύψεις που θα βγουν από το αρχείο του Γκιόλια, τόσο οι ηλίθιοι με τα καλάσνικοφ θα πανηγυρίζουν την επιτυχία τους και θα νιώθουν επαναστάτες.

Ο Γκιόλιας χάθηκε γιατί πρώτος φόρεσε κουκούλα, πρώτος πυροβόλησε και σκότωσε μέσα από το άθλιο Troktiko τις συνειδήσεις και την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων. Θρηνώ τον χαμό του όπως όλοι αλλά αρνούμαι να δεχθώ την μετατροπή του σε ήρωα.

Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Όλα είναι όπως φαίνονται. Οι ηλίθιοι πυροβολούν και σκοτώνουν αυτούς που συμμετείχαν στη δημιουργία ενός διεφθαρμένου συστήματος διαπλοκής μεταξύ κράτους και ΜΜΕ πιστεύοντας ότι έτσι θα πετύχουν κάτι. Εμείς τι κάνουμε;

Έχεις εισιτήριο;

Aπό το protagon

της Φωτεινής Τσαλίκογλου
(Αφιερωμένο στη Ντόρα, που έδωσε τη σοκολάτα στη μικρή λαθρεπιβάτισσα).

Η σκηνή στο τρόλει. Διαδρομή Αλεξάνδρας - Σύνταγμα.. Δεν είναι ώρα αιχμής. Τα περισσότερα καθίσματα είναι άδεια. Μια γυναίκα, καταφανώς Αλβανικής καταγωγής, (κάτι στο ανήσυχο βλέμμα, κάτι στα χρώματα, κάτι στη θέση που άβολα καταλαμβάνει στο κάθισμα δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας: "δεν είναι δικιά μας"). Πλάι της κάθεται ένα κοριτσάκι ίσαμε έξι ετών, η κόρη της. Στην αγκαλιά της η μητέρα κρατα μια μεγάλη διάφανη πλαστική σακούλα γεμάτη από μικρά λευκά καρβελάκια ψωμιού.
Η Ντόρα επιβιβάζεται στη στάση της Αλεξάνδρας. Μαζί της και η ηλικιωμένη Ελληνίδα.

Η ηλικιωμένη Ελληνίδα με το που ανεβαίνει εντοπίζει την Αλβανίδα μητέρα και στέκεται απέναντι της βάζοντας στη μέση τα χέρια της.

‘’Εχει εισιτήριο’’ ρωτά, η αυτόκλητη επόπτρια δείχνοντας την μικρή.

Η Αλβανίδα αιφνιδιάζεται ‘’όχι’’ κάνει με το κεφάλι.

Η Ελληνίδα γριά αγριεύει ‘’εσύ’’ ρωτά την ίδια, ‘’εσύ έχεις εισιτήριο;’’

‘’Ναι’’ κάνει με το κεφάλι της η Αλβανίδα.

‘’Να το δω’.

Η Αλβανίδα σηκώνει τη σακούλα, την ακουμπά, χάμω, ανοίγει την τσάντα της, ψάχνει αγωνιωδώς, η γριά χάνει την υπομονή της.

‘’Γρήγορα. Τελείωνε. Το εισιτήριο’’ της λέει.

Η Αλβανίδα βρίσκει επιτέλους το εισιτήριο, με ένα ίχνος ανακούφισης της το δείχνει. Η Ελληνίδα γριά ελέγχει το εισιτήριο. Είναι το σωστό.

-‘’Να την πάρεις στην αγκαλιά σου αυτήν’’ υποδεικνύει δειχνοντας τη μικρή ‘’δεν μπορεί να κρατάει μια ολόκληρη θέση’’.

Η Αλβανίδα υπάκουα, παίρνει τη μικρή στην αγκαλιά της. Η μικρή είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Η γρια πάει και κάθεται δυο καθίσματα πιο μπροστά. Η Ντόρα κάθεται δίπλα στην Αλβανίδα που κρατά στην αγκαλιά την κόρη της έχοντας αφήσει στα πόδια της τη σακούλα με το ψωμί. Η Ντόρα που έχει πάντα μαζί της μια σοκολάτα, ανοίγει την τσάντα της και δίνει τη σοκολάτα στη μικρή. Η μικρή διστάζει να την πάρει, η μαμά κουνάει ελαφρά το κεφάλι θέλοντας να πει ‘’ναι μπορείς να την πάρεις΄΄ Η μικρή αρχίζει δειλά δειλά να τρώει τη σοκολάτα. Και τότε οι παριστάμενοι επιβάτες εξεγείρονται. Επιτίθενται στη Ντόρα. ‘’Τι πράγματα είναι αυτά; Aλλη φορά αν θέλετε να κάνετε τέτοια να παίρνετε ταξί’’.

Το τρόλει φτάνει στο Σύνταγμα και η Ντορα αποβιβάζεται για να πάει στη δουλειά της, στο πολιτικό γραφείο που εργάζεται.

Ελλάδα. Ιoύνιος του 2010. Όχι δεν την αναγνωρίζω. Δεν είναι η χώρα μου αυτή. Δεν είναι η χώρα των Ελλήνων εκείνων που κάποτε όπως είπε ο Εμπειρίκος ‘’έκαμαν οίστρο της ζωής, τον φόβο του θανάτου’’. Δεν είναι η χώρα εκείνων που κάποτε ερωτεύθηκαν τη δικαιοσύνη και την αρετή και το φως του ήλιου, με τις σκιές και τα σκοτάδια του. Δεν την αναγνωρίζω αυτή τη έμφοβη χώρα. Πρόκειται περί απλής συνωνυμίας….

Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ύμνος στο Δημόσιο

το είδα στην parapolitiki

Ύμνος στο Δημόσιο

το είδα στην parapolitiki

Απίθανοι!..

Από τον Greek Rider
Αποφασισμένοι να κερδίσουν επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, οι εργαζόμενοι αλυσίδας ξενοδοχείων αποφάσισαν να προχωρήσουν στην παρακάτω πρωτότυπη κινητοποίηση:

"ιδέες έχω πολλές, εναλλακτική πρόταση για δανειοδότηση δεν έχω..."

Μεταρρύθμιση ιστορικών διαστάσεων το νέο ασφαλιστικό

Γιά διαβάστε και μιά διαφορετική προσέγγιση για το Ασφαλιστικό από τη "Γενιά των 700 ευρώ":

Η βδομάδα που ξεκινάει τη Δευτέρα 5 Ιουλίου είναι ιστορική. Κατατίθεται προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής το Σχέδιο Νόμου για το Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα. Πρόκειται για μια τεράστια μεταρρύθμιση, αναμφίβολα τη μεγαλύτερη που έχει επιχειρηθεί στο κοινωνικό κράτος, αλλά και την οικονομία τα τελευταία 40 χρόνια.

Παρότι οι γονείς του νέου ασφαλιστικού συστήματος ντρέπονται για το παιδί τους, θεωρώντας το λίγο πολύ ως ένα αναγκαίο κακό που προέκυψε από ατύχημα και δεν συνάδει με τις καθιερωμένες οικογενειακές αξίες, εμείς, σαν φίλοι του νέου μοντέλου ασφάλισης το στηρίζουμε. Παρά τις όποιες διαφωνίες σε επιμέρους σημεία (υπολογισμός ανταποδοτικής σύνταξης, επέκταση κάποιων φόρων υπέρ τρίτων όπως το υποχρεωτικό αγγελιόσημο στο διαδίκτυο κοκ) και παρά το γεγονός επίσης ότι αν ήταν στο χέρι μας θα είχαμε προχωρήσεισ σε ακόμα πιο ρηξικέλευθες δομικές αλλαγές, αναγνωρίζουμε ότι στο σύνολό του πρόκειται για το πιο βιώσιμο, το πιο κοινωνικά και γενεακά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα που είχαμε ποτέ στη χώρα.

Επιτέλους, πραγματοποιείται με καθυστέρηση 80 ετών το όραμα των ιδρυτών του μεγαλύτερου και πιο ιστορικού ασφαλιστικού οργανισμού της ΝΑ Ευρώπης, του ΙΚΑ, για ένα ενιαίο και δίκαιο εθνικό σύστημα ασφάλισης.

Επιτέλους, σταματάει η βιομηχανία των εξαιρέσεων και των ασφαλισμένων πολλαπλών ταχυτήτων, όπου κάποιοι εργαζόμενοι μπορούσαν να επιβάλλουν να πληρώνονται παχυλές συντάξεις με μόλις 20 χρόνια πραγματικής εργασίας, ενώ άλλοι με 30 και 35 χρόνια δουλειάς έπαιρναν ψίχουλα.

Αλήθεια, ποιος μπορούσε να τολμήσει καν να σκεφτεί πριν από μερικούς μήνες, ότι θα εντάσσονταν ποτέ οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων των Δικαστικών, στο ΙΚΑ; Ποιος θα σκεφτόταν ότι οι «προνομιουχέστεροι» όλων, οι υπάλληλοι της Βουλής, θα αναγκάζονταν να δουλέψουν όσο και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι; Ή μήπως δεν συνιστά κορυφαία αλλαγή ότι οι ένστολοι των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων καλούνται να δουλέψουν 35 χρόνια πραγματική υπηρεσία αντί 24,5, όπως άλλωστε και οι συνάδελφοι τους στο εξωτερικό; Για να μην αναφερθούμε σ’ αυτό το θεσμό απολίθωμα απ’ την εποχή του Νώε, τις άγαμες θυγατέρες που επιτέλους καταργείται.

Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του συστήματος ασφάλισης γίνονται αλλαγές. Η υγεία διαχωρίζεται από τη σύνταξη, τα ταμεία μειώνονται σε τρία, θεσμοθετείται βασική σύνταξη και ανταποδοτική, μπαίνει φρένο στο πάρτι με τα επικουρικά. Βεβαίως οι αλλαγές αυτές έχουν θύματα. Τη γενιά των βαμπίρ που πίστεψε ότι θα τη σκαπουλάρει πρόωρα με το χρυσό αλεξίπτωτο που έβαλε τα παιδιά της να της αγοράσουν. Μέχρι το 2015, τελευταίο έτος προσαρμογής για τους έχοντες ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα, το τοπίο της ασφάλισης θα έχει αλλάξει άρδην. Και μαζί μ’ αυτό θα κληθεί να αλλάξει και το τοπίο της εργασίας. Εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί.

Η μεγαλύτερη αλλαγή, που ουδείς κατά τ’ άλλα σοσιαλιστής ο οποίος μάχεται για τις αξίες του, δεν έχει τονίσει όσο θα έπρεπε ακόμα, είναι ότι με το νέο σύστημα μετατρεπόμαστε βίαια από οικονομία συνταξιούχων σε οικονομία εργαζομένων. Ακούσια πραγματοποιείται η πρώτη πραγματικά σοσιαλιστική μεταρρύθμιση. Κι ας φωνάζουν οι ραντιέρηδες για τα κεκτημένα. Η στροφή προς την εργασία είναι η μεγάλη συνέπεια του νέου ασφαλιστικού και συνάμα το μεγάλο στοίχημα που καλούνται να διαχειριστούν οι πολιτικοί και τα κόμματα.

Πλέον, ενισχύοντας την εργασία έναντι της σύνταξης, οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να παίξουν ένα διαφορετικό παιχνίδι. Όχι του μοιράσματος της πίτας των συνταξιοδοτικών «προνομίων», εν ίδει προσόδου, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, αλλά της δημιουργίας πολλών θέσεων εργασίας καθώς και της διασφάλισης της απασχόλησης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη παράπλευρη θετική συνέπεια του νέου ασφαλιστικού. Βάζει την εργασία αναγκαστικά στο επίκεντρο. Στην επιτυχία αυτού του εγχειρήματος λοιπόν, της δημιουργίας μιας οικονομίας υψηλής απασχόλησης θα κριθεί τόσο το μέλλον του νέου ασφαλιστικού συστήματος, αλλά κυρίως το μέλλον όλων των Ελλήνων και ειδικά των νέων.

Επτά αναστάσιμα προτερήματα

του Γιώργου Λακόπουλου από το protagon
Υπάρχουν τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα: Απληστία , Οκνηρία, Αλαζονεία –Λαγνεία, Οργή , Ζηλοφθονία , Λαιμαργία. Τα περισσότερα τα βρίσκουμε σε αφθονία στο ελληνικό δημόσιο και στον ελληνικό δημόσιο βίο εν γένει. Η ελληνική δημόσια διοίκηση και το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πολύ αμαρτωλές «οντότητες». Γι αυτό και θα πάνε στην κόλαση, όπου άλλωστε μας στέλνουν καθημερινά, εδώ και δεκαετίες - από τότε που υπάρχουν για την ακρίβεια. Ο μόνος τρόπος να σώσουν την ψυχή τους και να σωθούμε κι εμείς οι υπόλοιποι, είναι να βρεθεί ένας υπουργός – λέγε με Γιάννη Ραγκούση-που θα επιβάλει για κάθε ένα αμάρτημα, ένα αντίστοιχο προτέρημα. Έχουμε και λέμε. Πρώτο: από αύριο το πρωί όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι θα πηγαινοέρχονται στη δουλειά τους , όπως όλοι οι κανονικοί άνθρωποι και εργαζόμενοι. Ούτε μαύρα αυτοκίνητα , ούτε φρουρές, ούτε οδηγοί και ορντίναντσες. Με κρατικό αυτοκίνητο μετακινούνται μόνο τα μέλη του υπουργικού συμβούλιου για υπηρεσιακούς λόγους, μόνο. Όποιος δεν βολεύεται ας φύγει , να αναλάβει κάποιος άλλος. Δεύτερο. Από αύριο καμία προμήθεια, δραστηριότητα, αγοραπωλησία , κατασκευή , κλπ στο δημόσιο δεν μπορεί να κοστίζει περισσότερο από αντίστοιχο της στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρχει ικανοποιητικότερος συνδυασμός τιμής και ποιότητας, από αυτόν που εξασφαλίζει το δημόσιο. Όποιος βάζει το κράτος να πληρώνει περισσότερο από όσο αξίζει οτιδήποτε , χάνει τη θέση του. Και η υπογραφή που έβαλε δεν αναγνωρίζεται. Δηλαδή η πράξη δεν ισχύει. Τρίτο. Από αύριο κάνεις κατώτερος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν μπορεί να προσέρχεται στην εργασία του αργότερα από τον ανώτερο του. Οι υπουργοί δεν μπορούν να πιάνουν δουλειά – ούτε καν να προσέρχονται σε συνεδριάσεις- μετά τον Πρωθυπουργό, τα στελέχη ενός υπουργείου αργότερα από τον υπουργό, οι υπάλληλοι αργότερα από τους προϊσταμένους τους. Για την πιστή τήρηση του μέτρου εφαρμόζεται το σύστημα Πάγκαλου: μπαίνεις και κλειδώνεις την πόρτα. Τέταρτο. Από αύριο κανένα σημαντικό νομοσχέδιο δεν ψηφίζεται στη Βουλή αν δεν υπάρχει απαρτία του Σώματος. Για να πάρει το δρόμο προς τη δημοσίευση του ένας νόμος , πρέπει να έχει ψηφιστεί από μια κανονική Βουλή. Και όχι από ένα νομοθετικό σώμα στο όποιο παρίστανται ένας υφυπουργός, ένας αντιπρόεδρος , έξι βουλευτές , οι πρακτικογράφοι και οι υπάλληλοι που αλλάζουν τα ποτήρια με το νερό. Αν μπορεί να γίνει κι έτσι η νομοθετική εργασία, τότε να πάμε σε Βουλή των 20- 25 μελών! Πέμπτο. Από αύριο κανένα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής κόμματος δεν μπορεί να κατέχει οτιδήποτε θέση αξιωματούχου στο δημόσιο και αντιστρόφως. Όποιος θέλει να μετέχει στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ σήμερα, ή στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ-λέμε- αύριο πρέπει να ξεχάσει καριέρα προέδρου, διοικητή, διευθύνοντος συμβούλου και δεν συμμαζεύεται στο δημόσιο τομέα. Έκτο. Από αύριο όποιος απασχολούμενος σε οποιαδήποτε θέση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα , των ΑΕΙ και των ΟΤΑ συμπεριλαμβανομένων κυρίως, απουσιάζει, αδικαιολόγητα από την εργασία για την οποία προσελήφθη για ένα χρονικό διάστημα, για οποιονδήποτε λόγο ,χάνει τη θέση του. Οι υπηρεσίες που έχουν απολεσθέντες υπάλληλους ή θα τους δηλώνουν ή δεν θα τους πληρώνουν. Έβδομο. Κανείς απολύτως δεν ανακηρύσσεται υποψήφιος βουλευτής, δήμαρχος, περιφερειάρχης και κανείς δεν διορίζεται σε θέση ευθύνης στο δημόσιο, αν δεν προσκομίσει φορολογική δήλωση από την οποία να προκύπτουν: συγκεκριμένο εισόδημα, από συγκεκριμένη εργασία για συγκεκριμένο διάστημα. ΥΓ. Όλα αυτά δεν είναι πλάκα. Είναι απλοί και πρακτικοί τρόποι, αμέσως εφαρμόσιμοι, για να αποκτήσει ξανά το πολιτικό σύστημα την αξιοπιστία του, οι πολιτικοί το κύρος τους, το κράτος τη λειτουργία του και οι πολίτες την ησυχία τους.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟ

Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 67

ΣΥΝΤΕΛΕΙ ΣΤΗ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ

ΚΑΙ ΕΥΝΟΕΙ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ

ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

Είναι αδιανόητο για το πολιτικό σύστημα του τόπου να αποσύρεται αναιτιολόγητα ένα ολόκληρο άρθρο του υπό συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων ασφαλιστικού νομοσχεδίου χωρίς εκείνοι που δεσμεύτηκαν δημόσια γι αυτό, το συνέταξαν, το συμπεριέλαβαν και το προώθησαν να εξηγήσουν τους λόγους αυτής της «μυστηριώδους» απόσυρσης .

Πρόκειται για διάταξη, που καλύπτει την ασφάλιση των εργαζόμενων στο Διαδίκτυο και την τιμολόγηση και άρα τη φορολόγηση και τον έλεγχο των κερδών των διαφημιστών και των ΜΜΕ!

Το άρθρο 67 ορίζει α) την ασφάλιση των εργαζόμενων σε ιστοσελίδα ή πύλη του διαδικτύου που διατηρούν εφημερίδες, τηλεοπτικοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί, περιοδικά και web τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα και β) την είσπραξη αγγελιοσήμου και φυσικά ΦΠΑ, από τη διαφήμιση που εμφανίζεται σε αυτά.

Απέσυρε, δηλαδή, η κυβέρνηση ένα άρθρο που διασφάλιζε στους εργαζόμενους ασφάλιση, στο ελληνικό Δημόσιο έσοδο και στα Ταμεία του Τύπου τον βασικό τους πόρο. Και δεν είναι τυχαίο ότι η απόσυρση συνοδεύτηκε από μπαράζ επιθέσεων με πληρωμένες διαφημίσεις στον Τύπο.

Το ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, ενός υγιούς αυτοδιαχειριζόμενου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης του κλάδου των ΜΜΕ, υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα των εργαζόμενων στον Τύπο ζητά από τον αρμόδιο υπουργό να φέρει το άρθρο 67 για ψήφιση στη Βουλή. Και να εξηγήσει τους λόγους που οδήγησαν στην απόσυρσή του, καθώς πρόκειται για κίνηση σαφώς εχθρική και επιζήμια για το ελληνικό δημόσιο, τον κλάδο των σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων του Τύπου και σε βάρος της δημοκρατικής ενημέρωσης των πολιτών.

Στο μεταξύ και σαν απάντηση στην ανακοίνωση της ΕΔΕΕ και του ΙΑΒ Europe που έσπευσε να…. συνδράμει «εκφράζοντας ανησυχίες για το ψηφιακό μέλλον της χώρας, καλώντας την κυβέρνηση να αποσύρει τη διάταξη» η Διοίκηση του Οργανισμού ομόφωνα αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση- απάντηση:

Την ώρα που όλοι οι Έλληνες κάνουν θυσίες

κάποιοι «διαφημίζουν» δήθεν εξαιρέσεις και ανύπαρκτες προικοδοτήσεις στα Ταμεία των σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων των ΜΜΕ προκείμενου να φοροδιαφύγουν και να μείνουν ανεξέλεγκτοι.

Οι Έλληνες διαφημιστές, δηλαδή οι υποχρεωτικοί μεσάζοντες ανάμεσα στα ΜΜΕ και τους διαφημιζόμενους, αγωνίζονται εδώ και χρόνια για την αύξηση των ανεξέλεγκτων κερδών τους επιχειρώντας να πείσουν την κοινωνία, την πολιτεία, τους διαφημιζομένους και τους καταναλωτές ότι το Αγγελιόσημο είναι μια νοσηρή υπόθεση που πρέπει να καταργηθεί γιατί επιβαρύνει την τελική τιμή του προϊόντος!!!

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΟΣΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΩΝ ΜΜΕ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ, ΜΕΤΑΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Σε αυτή την προσπάθεια έχουν βρει συμπαραστάτες, εκδότες που αποκρύπτουν ότι ΔΕΝ πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και περιθωριακά έντυπα διαφήμισης που ζουν από ελεημοσύνη των διαφημιστών και σε βάρος των διαφημιζομένων .

ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ ΠΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ NEW MEDIA ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΜΜΕ.

Αιχμή του δόρατος στην επίθεση τους αυτή είναι η δήθεν διακριτική , ευνοϊκή μεταχείριση των δημοσιογράφων και των ταμείων τους και η ….αγωνία των διαφημιστών για ισότιμη μεταχείριση των πολιτών !

Οι ιδιοκτήτες των διαφημιστικών και των media shops κάνουν αυτό που εξ επαγγέλματος γνωρίζουν καλά: Δημιουργούν ψευδείς εντυπώσεις! Συνάμα, όμως, καλλιεργούν τον κοινωνικό διχασμό και αυτό είναι και επικίνδυνο και ανέντιμο.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΣΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟ .

Γι αυτούς το Αγγελιόσημο είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος, δηλαδή την αδηφάγο κερδοσκοπική απληστία τους. Στόχος τους : να αλωνίζουν ανεξέλεγκτοι και αφορολόγητοι στην αχανή Λεωφόρο του Διαδικτύου!! Είναι απλό: αγγελιόσημο στο Διαδίκτυο σημαίνει τιμολόγηση, άρα φανερός τζίρος, άρα έλεγχος, άρα ΦΠΑ, άρα φόρος στην κερδοφορία τους. Αυτή την αλήθεια κρύβουν οι Διαφημιστές με τη δημόσια ανακοίνωσή τους εναντίον των Ταμείων των ΜΜΕ. Αυτό φαίνεται δυστυχώς να υιοθετεί η Κυβέρνηση αποσύροντας τη διάταξη .

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ

Ø Για τα Ταμεία των ΜΜΕ το Αγγελιόσημο είναι Κοινωνικό Συμβόλαιο που κέρδισαν με ιδρώτα οι παλαιοί και διεκδικούν με τη δουλειά τους οι νεότεροι για το Σήμερα και το Αύριο του κλάδου των ΜΜΕ, των χιλιάδων ανθρώπων του και των οικογενειών τους.

Αντίθετα με όσα υποστηρίζει στην ανακοίνωση της η ΕΔΕΕ:

1. Τίποτε δεν αποσιωπούν οι Έλληνες δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ! Ούτε καν την υποστήριξη των συνδικαλιστικών τους Ενώσεων, όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος. Αντίθετα, μεγάλα θέματα σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και των συμφερόντων της έχουν γίνει γνωστά χάρη στην σκληρή εργασία τους, ενώ ο κλάδος δέχεται βίαιες επιθέσεις από παντού για συμπεριφορές λίγων, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των δημοσιογράφων επιτελούν το καθήκον τους υπηρετώντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ενημέρωση του ελληνικού λαού .
2. Είναι η ώρα να πούμε ξεκάθαρα ότι «ευγενή ταμεία» στις μέρες μας δεν υπάρχουν! Αντίθετα υπάρχουν παντού στην κοινωνία, στην πολιτική και στη δημοσιογραφία, αν θέλετε, «ευγενή μέταλλα» και «κάλπικες λίρες»! Η κρατούσα ηθική νομική και πολιτική άποψη θα έπρεπε να συμβούλευε την ΕΔΕΕ τουλάχιστον να σωπαίνει γιατί υπάρχουν στο χώρο των ΜΜΕ .

3. Εργαζόμενοι που ξέρουν το παιχνίδι και τους όρους του το ίδιο καλά. Αντίθετα, με παραχαραγμένα στοιχεία ( πχ ότι το Αγγελιόσημο αφορά 20.000 ανθρώπους !!! ενώ γνωρίζουν ότι πανελλαδικά ο αριθμός είναι εξαψήφιος….) προχώρησε σε μια ύπουλη και επικίνδυνη ανακοίνωση εναντίον του κλάδου των ΜΜΕ και των Ταμείων του.

4. Τα Ταμεία Τύπου δεν εξαιρούνται από τις δραματικές αλλαγές στο εργασιακό και ασφαλιστικό θεσμικό πλαίσιο της χώρας. Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δοκιμάζονται στο εργασιακό και το ασφαλιστικό εξίσου σκληρά με όλους τους πολίτες και αγωνίζονται όπως ολόκληρος ο ελληνικός λαός για το καλύτερο στις πιο δύσκολες συνθήκες. Ίδια όρια ηλικίας, ίδιες περικοπές συντάξεων, ίδιοι όροι για τις εργαζόμενες γυναίκες, τις μητέρες ανηλίκων και τις χήρες.

5. Πουθενά δεν μας εξαιρεί το νέο ασφαλιστικό-εργασιακό πλαίσιο! Αυτό που κάνει είναι το μόνο λογικό, νόμιμο, δίκαιο και ηθικό που μπορεί να κάνει. Για τον ένα και μόνο λόγο ότι δεν μπορεί να μας συμπεριλάβει! Και δεν μπορεί γιατί δεν μας επιδοτεί! Τα ταμεία του Τύπου δεν επιδοτούνται από το ελληνικό κράτος και δεν επιβαρύνουν το ελληνικό δημόσιο, ούτε εμφανίζονται σε κανένα κωδικό του τακτικού προϋπολογισμού ή των δημοσίων επενδύσεων. Αυτός είναι ο λόγος τον οποίο οι διαφημιστές εμφανίζουν σαν …εξαίρεση και ως προικοδότηση! Αν θέλουν, όμως, να μιλήσουν για «προίκες» ας εμφανίσουν στους πελάτες τους τα πιστωτικά τιμολόγια από τα ΜΜΕ στο τέλος της χρονιάς.

Καλούμε τον Υπουργό, την Κυβέρνηση και τα Μέλη του Κοινοβουλίου να μην υποχωρήσουν στο άρθρο 67 του νέου νόμου.

Πρώτα γιατί το ελληνικό δημόσιο θα στερηθεί πόρων από φόρους σε μεγαλοεπιχειρηματίες και όχι στον απλό πολίτη .

Ύστερα γιατί θα προστατεύσουν τον ιδρώτα εκατοντάδων νέων εργαζόμενων που εργάζονται στο Διαδίκτυο ανασφάλιστοι, χωρίς οι εργοδότες να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και χωρίς τα κέρδη τους και τα κέρδη των διαφημιστών να επιβαρύνονται.

Τέλος, θα τιμήσουν το κοινωνικό συμβόλαιο που υπέγραψε η Πολιτεία με τις μεγάλες μορφές του ελληνικού δημοσιογραφικού και εκδοτικού χώρου, που έγραψαν ιστορία δημιουργώντας τους ασφαλιστικούς μας φορείς .

Τα Ταμεία των ΜΜΕ είναι μια απόλυτα υγιής ιδιαιτερότητα του Κοινωνικού ασφαλιστικού μας συστήματος, που λειτουργεί σύμφωνα με το μοντέλο των αυτοδιαχειριζόμενων ταμείων (mutual societies) όπως δεκάδες παρόμοιοι οργανισμοί στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Έχουν νόμιμο έσοδο που είναι πόρος ζωής και υπέχει θέση εργοδοτικής εισφοράς, χωρίς να επιβαρύνεται το ελληνικό δημόσιο. Οι εργαζόμενοι καταβάλουν τις δικές τους εισφορές, όπως ορίζει ο νόμος και όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες .

Κάθε άλλη εκδοχή αποτελεί βάναυση παραποίηση της αλήθειας.

Μπορεί οι διαφημιστές να ζουν από αυτήν, οι Έλληνες δημοσιογράφοι και όλοι οι άνθρωποι των ΜΜΕ , όμως, έχουν μάθει να την αντιπαλεύουν …..

Και θα το κάνουν με όλες τους τις δυνάμεις!

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΕΔΟΕΑΠ

Ενα είναι το κόμμα

Tου Πασχου Μανδραβελη από την Καθημερινή

Τελικά το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» έχει και λενινιστική ουρά που δεν ομολογείται. Η λογική είναι απλή: αντιθέτως με όσα πιστεύουν οι παραπλανημένοι κάτω από τα πανό του ΠΑΜΕ, νόμος δεν είναι το δίκιο κάθε εργάτη, και πολύ περισσότερο δεν είναι το δίκιο όσων δουλεύουν στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ. Νόμος είναι το δίκιο της πρωτοπορίας της εργατιάς και επειδή το ΚΚΕ εξ ορισμού είναι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, νόμος είναι ό,τι γουστάρουν οι γραφειοκράτες του Περισσού.

Πριν από δύο εβδομάδες (16.6.2010) έγινε μια ιστορική συνεδρίαση της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης του «Ριζοσπάστη» και του «902». Η καθοδήγηση εξήγησε στους δημοσιογράφους ότι οι χαλεποί καιροί (δεν διευκρίνισαν αν εννοούσαν για το κόμμα ή για την οικονομία) επιβάλλουν μείωση μισθών των επαγγελματικών στελεχών. Συνεπώς και των δημοσιογράφων που εργάζονται στα ΜΜΕ της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Το κόλπο για την παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων είναι η «συνεισφορά» των εργαζομένων στο κόμμα. Με άλλα λόγια το ΚΚΕ τους πληρώνει κι αυτοί, προφανώς ευγνώμονες που δουλεύουν για το καλό του κομμουνισμού, επιστρέφουν μέρος της αμοιβής τους στο κόμμα. Η απόφαση ελήφθη με τον γνωστό «δημοκρατικό» τρόπο του ΚΚΕ. Επειτα από απειλές και εκβιασμούς 43 ψήφισαν υπέρ και υπήρξαν και δύο λευκά. Μετά η καθοδήγηση εξήγησε ότι θα γίνουν συνεννοήσεις με κάθε εργαζόμενο ατομικά για το ακριβές ύψος κάθε μισθού μετά τις περικοπές.

Ετσι λοιπόν έχουμε ένα κόμμα-επιχειρηματία που αντιθέτως με όσα διακηρύσσει (περί αύξησης των αποδοχών των εργαζομένων) μειώνει περαιτέρω τους μισθούς των δικών του εργαζομένων. Καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και προχωρά στη νεοφιλελεύθερη «ατομική διαπραγμάτευση» ανά εργαζόμενο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Με το κόλπο της συνεισφοράς στο κόμμα που χειμάζεται κατήργησε τη συλλογική σύμβαση του χρόνου αδείας των εργαζομένων, αυτό που θεωρεί για τους άλλους «ιερό και απαράγραπτο δικαίωμα. Μέλη και μη μέλη του κόμματος υποχρεώνονται σε άδεια μόνο τριών εβδομάδων και τα υπόλοιπα -θέλουν δεν θέλουν οι εργαζόμενοι- γίνονται... «κόκκινα μεροκάματα»

Φυσικά διαφωνίες δεν μπορούν να υπάρξουν στα θέσφατα της καθοδήγησης και αν κάποιος διαφωνήσει δεν αξίζει να είναι μέλος της πρωτοπορίας. Τότε έρχεται η διαγραφή και η απόλυση. Οπως έγινε και στην περίπτωση του κ. Γιάννη Κωστάκη, μέλους του ΚΚΕ επί 25ετία και εργαζόμενου στον «Ριζοσπάστη» για 15 χρόνια. Γι’ αυτήν την απόλυση το στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, κ. Παναγιώτης Ράμμος, είχε πει: «Ο “Ριζοσπάστης” δεν είναι επιχείρηση, δεν κυνηγάει μέσω της κυκλοφορίας και της διαφήμισης να κερδίσει, είναι όλα της Κεντρικής Επιτροπής ενός συγκεκριμένου κόμματος, με εργαζόμενους που δουλεύουν επειδή ξέρουν πολύ καλά πού δουλεύουν και τον έχουν τιμήσει και τον τιμάνε, είναι εφημερίδα που δεν έχει εργαζόμενους με την κλασική έννοια του όρου». (Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ 14.10.2008)

Στον Μεσαίωνα οι μοναχοί βάφτιζαν το κρέας ψάρι για να το καταναλώνουν. Στον εργασιακό μεσαίωνα του Περισσού βαφτίζονται οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ «μη επιχειρήσεις». Αλλά αν κατέχεις την απόλυτη αλήθεια, στους ορισμούς θα κολλήσεις;