...Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν η παγκόσμια οικονομία τρανταζόταν από την εμπορική ανισορροπία μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας, η διεθνής κοινότητα είχε ενεργήσει άμεσα. Στη Συμφωνία της Νέας Υόρκης (Ξενοδοχείο Plaza, 22 Σεπτεμβρίου 1985), οι πέντε μεγάλοι προχώρησαν σε υποτίμηση του δολαρίου κατά 50%, όχι μόνον για να περιορίσουν το αβάσταχτο έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών των ΗΠΑ, αλλά και για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της αμερικανικής οικονομίας, που τότε κρατούσε τα ηνία του κόσμου. Η απόφαση ελήφθη χωρίς την παραμικρή αναστάτωση στις διεθνείς χρηματαγορές. Κανένα ίχνος πανικού, αφού οι κερδοσκόποι είχαν λάβει έγκαιρα το μήνυμα. Κι όταν κάτι υλοποιείται στη βάση της διεθνούς συνεργασίας και συντονισμού, οι «αγορές» υπακούουν. Ποιά εταιρεία βαθμολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, όπως οι σύγχρονοι τρεις «δικτάτορες» των αγορών (Standard & Poor΄s, Moody΄s και Fitch), θα μπορούσε να αγνοήσει το ενιαίο μέτωπο λαών και κυβερνήσεων; Το μεγάλο δίδαγμα της πρόσφατης ιστορίας: το κράτος, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας βρίσκεται υπεράνω πιστοληπτικών και λοιπών, αμφιβόλου προέλευσης, εταιρειών, αρκεί να το θέλει...
'Ενα εξαιρετικό άρθρο του Του Δρ. Ανδρέα Παπαστάμου στο Capital.gr Διαβάστε το
Αναρτήσεις
