«No Parking» του Στάμου Τσάμη

"Η εποχή που ζούμε δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερο ιδεαλισμό. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπροστά στα καθημερινά προβλήματα ζωής που αντιμετωπίζουν ή στο κυνηγητό του κέρδους και της επιτυχίας είναι εύκολο να χάσουν την ευαισθησία τους για τις κοινωνικές ομάδες που θέλουν στήριξη. Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) είναι αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολιτισμένης κοινωνίας“.

Στ. Τσάμης

Το παραμύθι της Χρυσής Αυγής και οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Από Το Βήμα

 Σε μια προσπάθεια απαξίωσης και διαστρέβλωσης της  εξέγερσης του Πολυτεχνείου προχώρησε την Τετάρτη η Χρυσή Αυγή. Κίνηση, άλλωστε, συνεπής με την έως τώρα πορεία της οργάνωσης αφού δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τις 18 Μαΐου όταν σε  συνέντευξή του ο επικεφαλής της, Νίκος Μιχαλολιάκος, αμφισβητούσε την ύπαρξη νεκρών στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ελευθερία» της Μεσσηνίας,  στην Καλαμάτα  μοιράστηκαν φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, στα οποία αμφισβητείται η ύπαρξη νεκρών κατά την διάρκεια της φοιτητικής εξέγερσης του '73 ενώ χαρακτηρίζεται παραμύθι ο αγώνας κατά της Χούντας. Μάλιστα οι συγγραφείς των φυλλαδίων προσφέρουν έως και... αμοιβή σε όποιον παρουσιάσει στοιχεία που θα πιστοποιούν ότι υπήρχαν νεκροί.

«Οχι το παραμύθι του Πολυτεχνείου, όχι στους ψεύτικους νεκρούς. -Η γενιά του Πολυτεχνείου - είναι υπεύθυνη για τη δυστυχία μας. Όλοι οι κλέφτες φυλακή!» γράφει το φυλλάδιο της Χρυσής Αυγής και συνεχίζει: «Πολυτεχνείο, Ζητούνται νεκροί, ο ευρών αμοιφθήσεται» γράφει την πρώτη σελίδα του, στην οποία υπάρχει η φωτογραφία της Μαρίας Δαμανάκη. Το φυλλάδιο υπογράφεται από τις Τ.Ο Καλαμάτας, Μεσσήνης και Κυπαρισσίας.

Η κίνηση αυτή έρχεται ως συνέχεια της δήλωσης του βουλευτή της Χρυσής ΑυγήςΑντώνη Γρέγου ο οποίος, πριν από λίγες μέρες, είχε πει πως η Χρυσή Αυγή σκοπεύει να προχωρήσει σε επισκέψεις στα σχολεία ενόψει του εορτασμού της επετείου.  

«Επειδή οι μέρες που έρχονται είναι λίγο περίεργες και θα δώσουν τροφή στις γνωστές αριστερίστικες και ψευτοαντιεξουσιαστικές εγκληματικές οργανώσεις να προβούν σε παράνομες ενέργειες, πλησιάζει και η 17 Νοέμβρη, και όπως ζήσαμε τον Δεκέμβριο του 2008, θα θέλαμε να μεριμνήσετε έγκαιρα και αποτελεσματικά ώστε τέτοια φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών και καθηγητών να παταχθούν. Ο ρόλος του μαθητή και του δασκάλου είναι σαφής και καθορισμένος και για εμάς η εκπαίδευση πρέπει να βασίζεται στο τρίπτυχο Πατρίς -Θρησκεία - Οικογένεια», είπε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής απευθυνόμενος στον υφυπουργό Παιδείας  Θεόδωρο Παπαθεοδώρου. Επιπλέον σε ανακοινώσεις παρόμοιες με εκείνες των οργανώσεων της Μεσσηνίας έχουν προχωρήσει και άλλες τοπικές οργανώσεις της Χ.Α.  όπως π.χ. στην Αιτωλοακαρνανία.   

Τα αποτελέσματα της μελέτης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών  

Από τα μέσα του 2002 το  Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών  έχει ξεκινήσει μια έρευνα με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973». Στο πλαίσιό της επιχειρείται συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο κ.ο.κ. Ένα από τα ζητούμενα είναι, φυσικά, ο αριθμός και η ταυτότητα των θυμάτων. Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, επιχειρείται στο σημείο αυτό μια συνοπτική παρουσίαση των πρώτων διαπιστώσεων, με έμφαση στη «γενεαλογία» του ζητήματος.

Προσωρινά αποτελέσματα της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Η συγκέντρωση όλων των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975, συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις.

Η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία.

Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί εικοσιτέσσερις (24) πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, όπως καταγράφονται συνοπτικά στον συνημμένο κατάλογο.

Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία.

Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.

Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από

12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο '73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).

Το πόρισμα Τσεβά

Σημαντικές πληροφορίες για τα γεγονότα της εξέγερσης δίνει και το πόρισμα του εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά γραμμένο ένα χρόνο περίπου μετά τα γεγονότα.  

Διαβάστε εδώ το πόρισμα Τσεβά  

Η Ολυμπιακή απαγόρευσε την επιβίβαση σε 2χρονο παιδάκι λόγω αναπηρίας!

Διαβάστε (από το http://news.disabled.gr) πόσο απάνθρωπα συμπεριφέρθηκαν οι πουσταράδες της Ολυμπιακής σε μητέρα και το ανήλικο ανάπηρο κοριτσάκι της. 

Το πιο σκληρό της πρόσωπο επέλεξε να δείξει η Ολυμπιακή στη μητέρα ενός κοριτσιού 2 ετών με αναπηρία, αφού παραμονή της 11ης Νοεμβρίου της απαγόρευσε την επιβίβαση στο αεροπλάνο με προορισμό την Αθήνα, με την αιτιολογία ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια του παιδιού.

Το ιστορικό

Η μητέρα με το ανήλικο κορίτσι επιχείρησαν να ταξιδέψουν από Αθήνα για Χίο στις 2 Νοεμβρίου με την πτήση 766 της Ολυμπιακής.
Κατά τον έλεγχο των εισιτηρίων ζητήθηκε από τη μητέρα του παιδιού να εκδώσει παιδικό εισιτήριο και όχι βρεφικό, αφού ο κανονισμός της εταιρίας αναφέρει ότι για παιδιά από 2-12 ετών εκδίδεται εισιτήριο στη μισή τιμή, παρόλο που το παιδί, λόγω κινητικών δυσκολιών, δεν μπορεί να ταξιδέψει σε απλό κάθισμα, μιας και δεν μπορεί να στερεώσει το κεφάλι του.
Έτσι καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης και παρά το γεγονός ότι η εταιρεία υποχρεούται να παρέχει αναπηρικό κάθισμα για τέτοιες περιπτώσεις, το παιδί ταξίδεψε στην αγκαλιά της μητέρας του.

Η επιστολή

Η περίεργη συμπεριφορά των υπαλλήλων της εταιρείας στο «Ελ. Βενιζέλος» αλλά και η απροθυμία να εξυπηρετήσουν μία ιδιαίτερα ευαίσθητη περίπτωση που αφορά ανήλικο παιδί με κινητικά προβλήματα, ανάγκασαν τη μητέρα να στείλει επιστολή στην Εταιρία, στην οποία, εκτός των άλλων, ζητούσε ειδική θέση για το παιδί της στις 11/11, ημέρα κατά την οποία είχαν προγραμματίσει την επιστροφή τους στην Αθήνα.

«Εφόσον ο κανονισμός λέει τα παιδιά άνω των 2 ετών να έχουν δική τους θέση στο αεροσκάφος για λόγους ασφαλείας, να μεριμνήσετε να υπάρχει και ειδικό κάθισμα για τα παιδιά με κινητικά προβλήματα, το οποίο εξασφαλίζει την ασφάλειά τους κατά την πτήση.
Είναι πολύ άδικο να ωφελείστε οικονομικά χωρίς να παρέχετε την ανάλογη ασφάλεια σε παιδιά ΑμΕΑ και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για ένα παιδί με βαριά ψυχοκινητική καθυστέρηση, που ούτε το κεφάλι δε μπορεί να στηρίξει, πόσο μάλλον να καθίσει μόνο του σε ένα αεροπορικό κάθισμα δεμένο μόνο από τη μέση.
Να εξασφαλίσετε την ασφάλεια της κατά την πτήση από Χίο για Αθήνα στις 11/11, διότι δεν έχω σκοπό να την κρατάω δεμένη πάνω μου, εφόσον πληρώνει εισιτήριο για να έχει δική της θέση.
Για οτιδήποτε συμβεί θα φέρετε εσείς την ευθύνη και για τις επόμενες φυσικά πτήσεις που θα ακολουθήσουν, διότι το παιδί ταξιδεύει συχνά Αθήνα-Χίο-Αθήνα», ανέφερε μεταξύ άλλων η μητέρα στη διοίκηση της Ολυμπιακής.

«Λυπούμαστε αλλά…»

Άμεση ήταν η απάντηση της Εταιρείας, που, ενώ κανείς θα περίμενε ο παράλογα αυξημένος ναύλος να συνεπάγεται και αντίστοιχες υπηρεσίες για την πτήση Αθήνας – Χίου και αντίστροφα, ανέφερε στη μητέρα ότι όχι μόνο δεν εξετάζει το ενδεχόμενο να τοποθετήσει ειδικό κάθισμα σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο μέλλον αλλά ότι δεν κάνει αποδεκτό το αίτημα της ίδιας να αγοράσει ειδική θέση για να τοποθετεί το παιδί με ασφάλεια πάνω στο αεροπορικό κάθισμα.
«Αναφορικά στο ταξίδι επιστροφής σας από Χίο προς Αθήνα, δεδομένων των αναγκών που έχει η κόρη σας και των δυνατοτήτων της Εταιρείας μας, σας ενημερώνουμε ότι δεν είναι δυνατή η μεταφορά της με ασφάλεια, άρα και η αποδοχή της σε πτήση της Εταιρείας μας», αναφέρει η επιστολή της Ολυμπιακής, αφήνοντας άφωνη την οικογένεια του παιδιού.

«Απαράδεκτη στάση»

Γνώστης του θέματος δήλωσε η πρόεδρος του ΠΣΑΜΕΑ, Σ. Μιχάλα, τονίζοντας ότι, σύμφωνα με Ευρωπαϊκή Οδηγία, οι εταιρείες αερομεταφορών είναι υποχρεωμένες να παρέχουν ειδικό κάθισμα, που εγγυάται την ασφάλεια των ατόμων με αναπηρία σε όλη τη διάρκεια της πτήσης.
Μάλιστα η ίδια ανέφερε ότι δεν είναι μόνο η Ολυμπιακή που καταπατά το δικαίωμα των ΑΜΕΑ για μεταφορά με αεροπλάνο αλλά και πλειάδα άλλων εταιρειών, κυρίως από τη Γερμανία, που δεν κάνουν αποδεκτές στην πτήση τους άτομα με κινητικά προβλήματα.
«Δυστυχώς στα ψιλά γράμματα των εταιρειών υπάρχει ο όρος αυτός. Δηλαδή, αν δεν μπορούν να παρέχουν ασφάλεια των επιβατών κατά τη μεταφορά, τότε δεν σε κάνουν αποδεκτό στην πτήση. Είναι ένα θέμα το οποίο ψάχνουμε και σε επίπεδο ΕΣΑΜΕΑ, για να βρεθεί μία συμβιβαστική λύση», εξήγησε κ. Μιχάλα.

Για την ιστορία πάντως, παρά τις προσπάθειες της οικογένειας της μικρής να ταξιδέψουν μέχρι και την τελευταία στιγμή, η Ολυμπιακή αρκέστηκε μόνο στο να τους δώσει τα δικαίωμα να αφήσουν ανοιχτό το εισιτήριο για αντίστοιχη πτήση στο μέλλον, ενώ τελικά αναχώρησαν το βράδυ της Κυριακής με πλοίο από Χίο για Πειραιά.

politischios.gr, 12/11/2012

Δημοσιογράφοι και ΕΟΠΥΥ

Οι άνθρωποι του Τύπου

ΔΕΝ  ΖΗΤΑΜΕ εξαίρεση. !!!

ΖΗΤΑΜΕ  το Δικαίωμα να ζήσουμε με υγιές ασφαλιστικό σύστημα Περίθαλψης  και Σύνταξης.

Δεν είμαστε ρετιρέ και δεν θα σωθεί κάνεις αν ΠΑΜΕ όλοι στο υπόγειο.

ΟΥΤΕ καν το υπόγειο θα καταφέρει να ζήσει …..

Πρέπει να γνωρίζουν όσοι μας εγκαλούν:

Ø      ΟΤΙ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΑ ΟΠΩΣ Ο ΕΟΠΥΥ

Ø      ΟΤΙ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑΤΙ  ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ

Ø      ΟΤΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ

Ø      ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ

Ø      ΟΤΙ ΑΝ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΜΑΣ ΘΑ  ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ

Ø      ΟΤΙ ΣΑΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ  ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ , ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ,ΟΙ  ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ,ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΟΥΠΑΛΛΗΛΟΙ  ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ  ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ  ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥΣ

Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ των ΜΜΕ ΕΙΝΑΙ κομμάτι της κοινωνίας και βασανίζονται όπως όλοι οι Έλληνες από την Κρίση.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΕΤΙΡΕ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ!!!

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΣΤΟΝ  ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ  ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟ ΕΟΠΥΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ν.Π.Ι.Δ.

Η τεκμηρίωση που διαθέτει ο ΕΔΟΕΑΠ γι αυτό ΕΙΝΑΙ πλήρης και  αποδεικτικά κάθετη

ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΦΚΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!

ΠΟΤΕ δεν πήραμε ΟΥΤΕ μια δραχμή , ΟΥΤΕ ένα ευρώ από το Ελληνικό Κράτος και τους εργοδότες μας.

Πληρώνουμε  μόνοι μας  για την Περίθαλψη μας.

Πολιτεία και εργοδότες έχουν  μετακυλήσει την από το Σύνταγμα υποχρέωση τους για την Ασφάλιση μας στο Κοινωνικό Πόρο.

Ονομάζεται  Αγγελιόσημο, αλλά  ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΣ!

ΕΙΝΑΙ η εργοδοτική εισφορά  και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ έχουν  τα ΤΑΜΕΙΑ μας .

Τα  εργοδοτικά παπαγαλάκια και οι κρατικοδίαιτοι διαφημιστές δεν λένε την αλήθεια στους Έλληνες, αλλά διχάζουν την Κοινωνία και στρέφουν τον ένα Κλάδο ενάντια στον άλλο.

ΑΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΡΟ ΜΑΣ ΤΟΤΕ  ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΘΟΥΝ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ  ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ !

Το επιχείρημα ότι επιβαρύνεται ο λαός / καταναλωτές απο την επιβάρυνση των διαφημίσεων με το Αγγελιόσημο είναι ΓΕΛΟΙΟ. Αν τα ΤΑΜΕΙΑ μας πάνε στον ΕΟΠΥΥ ποιος θα τα πληρώνει; Όλοι μας ως ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ . Και τα χρήματα από τις διαφημίσεις θα μοιράζονται ανάμεσα στους διαφημιστές και τους εργοδότες μας σε ΒΑΡΟΣ και των διαφημιζόμενων  πελατών τους και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ και των Ελλήνων πολιτών.

Ας μας πουν π.χ. οι κκ Ψυχάρης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, αλλά και ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ , ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ  όλοι μέλη του Ταμείου μας …..!!! αν καταργηθεί αυτό που  έσωζε  κι αυτούς και τα ΤΑΜΕΙΑ μας ,από  το 1968, πού θα ρίξουν το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών για τους  εργαζόμενους τους, το οποίο  θα πρέπει πλέον να καταβάλουν και που θυμίζω ότι ξεπερνάει το 24% επί των αποδοχών???

ΜΗΠΩΣ  ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΟΤΙ  ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ;

Μήπως τα ως άνω μέλη μας ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ ΔΥΟ ΤΡΥΓΟΝΙΑ?

ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ για το ΣΧΕΔΙΟ τους:

• ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Ο ΠΟΡΟΣ ΩΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ

• ΕΝΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ  ΟΛΑ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΚΑΤ ΑΠΑΙΤΗΣΗ  ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ

• ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΣΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΤ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ  ΤΡΟΙΚΑΣ

ΑΡΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΣ:

• ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΣΕΠΗΣ ΤΟΥΣ

• ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ

• ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ…  ΜΙΣΗΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΡΑ ΑΠΟ  ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

(Το λένε Δ.Π.Υ. Ή ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ …..)

ΩΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΜΜΕ  με τους φόρους μας στηρίζουμε το ΕΣΥ και τον ΕΟΠΥΥ χωρίς να χρησιμοποιούμε τις “Υπηρεσίες ” τους.

Το ΙΔΙΟ συμβαίνει με το ΕΤΑΑ, το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και τα ΤΑΜΕΊΑ των Τραπεζοϋπάλληλων.

ΕΛΕΝΗ ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΕΔΟΕΑΠ

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ

·      Ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο (Α.Ν.248/1967) και το Καταστατικό του.

·      Είναι αυτοδιοικούμενος και αυτοδιαχειριζόμενος Οργανισμός, ο οποίος έχει προέλθει από τη συνένωση και συγχώνευση ταμείων, κλάδων και λογαριασμών των ενώσεων συντακτών και προσωπικού των ημερησίων εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

·      Τα μέλη της διοίκησής του δεν διορίζονται από κρατική Αρχή αλλά εκλέγονται, με βάση την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας από σωματεία που έχουν επίσης τη μορφή νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου.

·      Ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. δεν επιβαρύνει έστω και στο ελάχιστο τον κρατικό προϋπολογισμό, οι πόροι του δεν προέρχονται από αυτόν, ούτε ανήκει στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με έγγραφο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

·      Τον ιδιωτικού δικαίου χαρακτήρα του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. έχουν επιβεβαιώσει νομολογιακά και τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια της Χώρας (ΑΠ 1511/1992, ΣτΕ 3872-3874/2009, ΕλΣ 752/2010).

·      Εκτός από περίθαλψη, ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. παρέχει στους ασφαλισμένους του επικούρηση και εφ’ άπαξ.

·      Στους πόρους του δεν προβλέπεται εργοδοτική εισφορά παρά μόνο εισφορά εργαζομένων. Η εργοδοτική εισφορά αντικαθίσταται με το έσοδο του αγγελιοσήμου.

·      Το αγγελιόσημο είχε θεσμοθετηθεί ήδη από το έτος 1941. Μετά την κατά το έτος 1967 κατάργηση και ιδιοποίηση από το Κράτος του Λαχείου Συντακτών, βασικό μέχρι τότε έσοδο των ταμείων επικούρησης και υγειονομικής περίθαλψης των εργαζομένων στον Τύπο, και μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης μετά την παρέμβαση του Κράτους, των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων στον τύπο, προβλέφθηκε αντί εργοδοτικής εισφοράς για τον νεοσύστατο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., ως πόρος για τη λειτουργία του, το έσοδο του αγγελιοσήμου.

·      Το αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε εύνοια ούτε προνόμιο προς τους εργαζομένους στον Τύπο, αλλά είναι η εργοδοτική εισφορά και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ λαμβάνει από το Κράτος, από το οποίο ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ.

·      Το αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε φόρο ούτε τέλος. Επιβάλλεται επί των διαφημίσεων στον τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούν οι διαφημιζόμενοι ως μέσο για την προβολή τους, κάνοντας χρήση της εργασίας των εργαζομένων στον τύπο προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της διαφήμισης.

Τί παράγουμε; Θα πεινάσουμε τελικά ή όχι;

Να κι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο για την αγροτική μας παραγωγή, το οποίο απαλλοτρίωσα από το "βαθύ κόκκινο" αλλά έχει γραφεί για το Έθνος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

photo Franz St by Flickr

Μαύρες σκέψεις καταλαμβάνουν όλους μας όταν θέτουμε το ερώτημα: Έχουμε άραγε ελληνικά προϊόντα σε ποσότητες που να επαρκούν για τη διατροφή του πληθυσμού; Η δραστική συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας (από περίπου 30% που ήταν προ τριακονταετίας, όταν είχε μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ το 1981, έχει απομείνει το ένα τρίτο) και η μετάλλαξη πολλών Ελλήνων αγροτών σε... διαχειριστές επιδοτήσεων της ΕΕ και σε εργολάβους ξένων εργατών γης, οδηγούν στην παραπλανητική εντύπωση ότι πλέον «δεν παράγουμε τίποτα, όλα τα αγροτικά προϊόντα τα εισάγουμε». Αυτή η εικόνα είναι εσφαλμένη και απλουστευτική, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και σοβαρότατα διατροφικά προβλήματα με μερικά κρίσιμα προϊόντα. Χρησιμοποιώντας στοιχεία έκθεσης της ΠΑΣΕΓΕΣ για την παραγωγή ελληνικών αγροτικών προϊόντων το 2011, μπορούμε να διαπραγματευθούμε το θέμα πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα.

Ας αρχίσουμε από τα θεμελιώδη με τη νοοτροπία της «Ψωροκώσταινας» του περασμένου αιώνα: Ψωμί θα έχουμε να φάμε; Στάρι έχουμε αρκετό για τα ζυμαρικά; Η απάντηση δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική. Στο σκληρό στάρι έχουμε επάρκεια 126,5%, αλλά στο μαλακό μόλις 33%. Ακόμη και αν αλλάξουμε δηλαδή τις αναλογίες ανάμειξης σκληρού και μαλακού σταριού σε διάφορα προϊόντα, που είναι εφικτό, θα συνεχίσει να μας λείπει αρχικά πολύ μαλακό στάρι. «Ψωμί κι ελιά» λέγανε τότε. Από ελιές άλλο τίποτα, παράγουμε…..δέκα(10) φορές περισσότερες ελιές απ΄όσες καταναλώνουμε (ποσοστό αυτάρκεια 996,4%). Λάδι για να βουτάμε το ψωμί μας επίσης θα έχουμε, αφού η παραγωγή καλύπτει το 139,5% της κατανάλωσης – μιλάμε για γνήσιο ελαιόλαδο, φυσικά. Η «Ψωροκώσταινα» ήταν επίσης η Ελλάδα των οσπρίων. Αυτό καλύτερα να το ξεχάσουμε, του¬λάχιστον για τα πρώτα χρόνια. Η ελ¬ληνική παραγωγή οσπρίων καλύπτει μόλις το 54,4% της κατανάλωσης σε φασόλια, το 32,8% στις φακές και το 46,9% στα ρεβίθια. Στο ρύζι πάντως έχουμε υπερεπάρκεια  (171,4). Με τις πατάτες όμως θα δυσκολευτούμε λιγάκι. Η παραγωγή τους ανέρχεται μόλις στο 82,3% της κατανάλωσης. 

Στα υπόλοιπα οπωροκηπευτικά πάμε καλά: 113,9% στα αγγούρια και 104,3% στις ντομάτες, αλλά και 111,7% επάρκεια και στη βιομηχανική ντομάτα. Άλλωστε σε όλα αυτά τα προϊόντα μπορούμε σε μερικούς μήνες, το πολύ σε ένα χρόνο, να αυξήσουμε θεαματικά την παραγωγή τους. Στα κρέατα όμως δεν υπάρχει τέτοια λύση και η ντόπια παραγωγή καλύπτει λίγο παραπάνω από το 50% της κατανάλωσης. Αν καταναλώναμε μόνο ντόπια κρέατα, θα έπρεπε να γυρίσουμε μισόν αιώνα πίσω, τότε που στο οικογενειακό τραπέζι το κρέας εμφανιζόταν σχεδόν αποκλειστικά τις Κυριακές! Στο αρνίσιο και κατσικίσιο κρέας λοιπόν έχουμε αυτάρκεια 93,7% και στο κρέας πουλερικών 83,5%.Στα μεγάλα ζώα όμως: μόλις 28,7% στο βοδινό και 35,6% στο χοιρινό. Η χοληστερίνη των Ελλήνων θα έπεφτε κατακόρυφα, αν έτρωγαν μόνο όσο κρέας παράγουν οι κτηνοτρόφοι μας! Το ψαράκι πάντως δεν θα το στερούμασταν, καθώς η αυτάρκεια σε αλιεύματα υπερβαίνει το 221%.

Δεν θα μας έλειπε ούτε το ψωμοτύρι - αλλά με το τυρί μόνο φέτα, για να εξηγούμαστε, καθώς μόνο στη φέτα έχουμε αυτάρκεια σε ποσοστό 156,5%. Γραβιέρα -κασέρι και κεφαλοτύρι προσωρινά τα διαγράφουμε (86,2% για την πρώ¬τη κατηγορία και 66,6% για τη δεύτε¬ρη). Κρασί έχουμε για να γίνουμε... ντίρλα (105,6%), αλλά από γάλα δεν πάμε καλά: ναι μεν επάρκεια 97,5% στο αιγοπρόβειο, αλλά μόνο 58,2% στο αγελαδινό, στο οποίο υπάρχει και διπλάσια κατανάλωση. Από φρούτα, πλούσια τα ελέη. Επάρκεια παντού: ροδάκινα (122%), βερίκοκα (149,7%), καρπούζια(147,5%), πεπόνια (101%), μήλα (106,5%), σταφύλια (133,5%). Μόνο σε αχλάδια έχουμε έλλειψη (82,5%). Όλα αυτά πάντως θα τα τρώμε με... πολύ πικρό καφέ, καθώς η παραγωγή εγχώριας ζάχαρης καταβαραθρώθηκε σε ποσοστό επάρκειας... 14,3%!!!

* «Έθνος»  11 Οκτωβρίου 2012.

Μεσάνυχτα στον Ευαγγελισμό. Για ραντεβουδάκι…

Της Διονυσίας Κωστή

Μεσάνυχτα και βάλε, κι εγώ φεύγω από την εφημερίδα και πάω σφαίρα Ευαγγελισμό. Προσπερνώντας την Ελλάδα του Κολωνακίου – καμία σχέση με την Ελλάδα της κρίσης-σερφάροντας ανάμεσα σ τα μύρια διπλοπαρκαρίσματα, βρίσκω επιτέλους πάρκινγκ και τρέχω κάθιδρη στην Πύλη του νοσοκομείου. Με κρεμασμένο το κινητό στο αυτί (καθότι η φίλη μου που ήρθε άρον άρον από τη Σαντορίνη, με σοβαρά τραυματισμένο τον καλό της σε τροχαίο, μάλλον δεν έχει σήμα στον 5^ο όροφο, στη θωρακοχειρουργική), επιχειρώ  τραυλίζοντας να ζητήσω πληροφορίες από τον υπάλληλο (?) της εισόδου.
Μεσήλιξ, με γαλανό πουκαμισάκι, ανοιχτό, κανένα απολύτως διακριτικό,  γκρίζους κροτάφους και μαγκιά περρίσεια. Προσπαθώ:
 «Ηρθαν τώρα από Σαντορίνη, τη φίλη μου τη λένε Παπασταύρου… Όχι δεν θυμάμαι το επώνυμο του ασθενούς… Δεν έχει σήμα..Θέλω απλά, εάν μπορείτε, να την ενημερώσετε…»
«Κι εγώ τι θες να κάνω? Ρε, τι μας λέει η κυρία? Εδωσες ραντεβουδάκι με τη φίλη σου εδώ κι εγώ πρέπει να στη βρώ?»
Η πίεση στο κόκκινο. Ο απόλυτος επιταχυντής. Ποιο CERN? Ελλαδάρα. Και μιας  και καλάσνικοφ δεν έχω πρόχειρο, έχω και τον καημό μου, το παίζω, λοιπόν, ευρωπαία – στο μεταξύ η σύνδεση δείχνει να έχει αποκατασταθεί - πάω παρακεί και προσπαθώ να ξανακαλέσω . «Ελα, είμαι από κάτω. Όλα καλά? Θα κατέβεις? Όχι, δεν μπορώ να μπω. Εχω ένα μαλάκα που δεν μ’ αφήνει ν’ απολαύσω το ραντεβουδάκι μου... Τι σου λέω τώρα κι εσένα.. Κατέβα, περιμένω..»

Υπό το βλέμμα των πανταχού παρόντων ταξιτζήδων που αράζουν πλέον έτσι κι αλλιώς ΠΑΝΤΟΥ  κατά δεκάδες και ραχατεύουν καπνίζοντας, περιμένοντας τον πελάτη, κλείνοντας  -φυσικά- το δρόμο και  γκρινιάζοντας για τις αναδουλειές, ανάβω τσιγάρο και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι μου είπε ο μάγκας. Δεν έπαιζε να μπω μέσα στο νοσοκομείο. Σεβαστό κι αναμενόμενο. Αλλά ρε μεγάλε, για να’μαι στο κατώφλι σου τέτοια ώρα, κάτι τρέχει, κάτι σοβαρό, και, ναι, έχασα τα λόγια μου.. Και , ναι, είναι φίλη μου, τι να σου πω, κάνα ψέμα πως είναι μάνα, αδελφή και ξαδέλφη για να με συμπονέσεις? Και, ναι, δεν θυμάμαι το επώνυμο του γάλλου ασθενούς - συζύγου της. Αυτόματα αποκλείεται κάθε ίχνος ανθρωπιάς –άμα τε και επαγγελματισμού- από σένα που είσαι εδώ για ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΣ και να ενημερώνεις τον μαύρο έλληνα πολίτη που βρέθηκε νυχτιάτικα  στην Πύλη ενός νοσοκομείου?
Περνάω απέναντι, κάθομαι στα σκαλάκια ενός ταχυφαγείου (sic) και τον βλέπω που με βλέπει (sick). Αυτό το τόσο οικείο βλέμμα του Ελληναρά της εξουσίας που μόλις επέβαλε με επιτυχία τη νομιμότητα.

Όμως, τι να τα ξαναλέμε… Αυτό δεν είμαστε? Κι αν γεννήθηκε, στην αυγή της κρίσης, μια ελπίδα νααλλάξει κάτι, να μπεί ένα φρένο στη βλαχιά, τη δηθενιά και στο ποιος-την-έχει-μακρύτερη, πέθανε στα καπάκια, στα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος με τους «αγανακτισμένους». Τότε που φασίστες και Φωτόπουλοι ενώθηκαν –σα-μια-γροθιά-απέναντι- στη-χούντα, καπελώνοντας κάθε αντίδραση. Τότε που ένιωθες τόση οργή μα και τόσο μόνος, μέσα στους χιλιάδες…  Που κοίταγες γύρω σου και πέρα από τη μούρη του κολλητού σου, δεν είχε φώς το τούνελ.

Στο μεταξύ η φίλη μου κατέβηκε, διακόπτοντας την αμπελοσοφία της νύχτας.Το ραντεβουδάκι έγινε τελικά, χάρηκαν κι οι ταρίφες - το απόλυτο κοινό σε κάθε παρωδία του δρόμου - έμαθα και τα μαντάτα. «Κίνδυνος απεφεύχθη και τώρα περιμένουμε να απορροφηθεί το αιμάτωμα» . Ξέχασα με μιάς την «εξουσία του μάγκα» και αφέθηκα στα νέα της Οίας, του τροχαίου, της ζωής στο νησί. Αμ, δε… «Μια χαρά λαδώνουν όλοι και… νομιμοποιούν τα αυθαίρετα. Τα ίδια και χειροτερα, σου λέω… Τι θέλει ο τουρίστας? Απόδειξη? Ναι, καλά.. Εχουμε κρίση φίλε, δεν τά’μαθες? Ε, βέβαια, τι ανάγκη έχεις εσύ? Εσύ διακοπούλες, εγώ μνημόνιο… Τι να κάνω?  Δε βγαίνω… Από μια σεζόν περιμένω κι εγώ να ζήσω… Δεκαπέντε ευρώ η χωριάτικη, αν σ’ αρέσει, αλλιώς τράβα στην πατρίδα σου…» Οσο για το τροχαίο? Το Πρώτων Βοηθειών αδυνατούσε να μεταφέρει τον ασθενή στην Αθήνα, το – νεοαποκτηθέν- ιδιωτικό θεραπευτήριο πάλι, μπορούσε εύκολα να αναλάβει τη μεταφορά, με πέντε χιλιαρικάκια… Τελικά διεκομίσθη  με το πλοίο της γραμμής… «Δώσαμε κάτι παραπάνω για καμπίνα και τα καταφέραμε…»
Να δώσω κι εγώ κάτι παραπάνω. Πολλά παραπάνω. Αν είναι «να τα καταφέρουμε» και να αλλάξει κάτι δίπλα μας, γύρω μας, μέσα μας, να δώσω…. Μιας κι όλα με λίγο λάδωμα παίρνουν μπροστά, να λαδώσω κι εγώ ρε παιδιά. Πονάνε τα μάτια μου με αυτά που βλέπω. Πονάνε τα αυτιά μου με αυτά που ακούω. Πονάει η ζωή μου με αυτά που ζώ. Σεβασμός, άγνωστη λέξη.  Πόσο κοστολογείται μια εθνική λοβοτομή?  Να πιάσει ένας Γιακούμπ το νυστέρι και να ξεσκαλώσει τα μυαλά μας. Και ένας μάγος αλχημιστής να λιώσει έξω από το Χυτήριο κάθε φασιστικό τσαμπουκά τυλιγμένο με χριστοπαναγίτσες σε ασημένια κορνίζα και να βγάλει από το καπέλο ευγενή μέταλλα, ηλιόλουστα κι αχειροποίητα, μέταλλα μπέσας και αυτοσεβασμού, αντίδοτο στη θλίψη της λαμογιάς.  Μέταλλα που να μη σκουριάζουν. Ανθρώπινα.

"Λοχία, είπε, τι βαρυγκομάς; Αυτοί που 'ναι ταγμένοι για τη ρέγγα και το χαλβά, σ' αυτά πάντοτε θα ξαναγυρίζουν. Και οι άλλοι στα δεφτέρια τους που δεν έχουνε τελειωμό, και οι άλλοι στα κρεβάτια τους τα μαλακά που τα στρώνουν μα δεν τα ορίζουν. Αλλα κάτεχε οτι μονάχα εκείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο". Οδυσσέας Ελύτης- Αξιον Εστί

Να ζήσουμε να το θυμόμαστε. Να θυμόμαστε όμως…

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ και τους ανθρώπους του το κατουράω με κέφι και διοργανώνω και ρέιβ πάρτυ στους πολιτικούς τάφους των στελεχών του να γλεντήσουμε τη σύληση.  

Από την αρχή της δεύτερης τετραετίας Σημίτη άρχισε να διαφαίνεται η μεγάλη στροφή, με το ξεπούλημα της όποιας ιδεολογίας τους είχε απομείνει, την απόλυτη υποταγή τους στους τραπεζίτες, τους εργολάβους και τα μιντιακά συγκροτήματα, το κλείσιμο του ματιού στη λαίλαπα που έπεφτε σαν τις ακρίδες να κατασπαταλήσει τους αναπτυξιακούς πόρους προς ίδιον όφελος. Με το εφεύρημα της «εθνικής υπόθεσης» της Ολυμπιάδας κατασπαταλήθηκαν μυθικά χρήματα ενώ έγινε και η πρόβα τζενεράλε γι αυτό που βλέπουμε σήμερα στα ΜΜΕ: μονομπλόκ ενημέρωση κεντρικά καθοδηγούμενη και χωρίς κανένα αντίλογο. Ουδείς μπορούσε να γράψει ή να μιλήσει κατά της «κυρίας», ή των αγώνων.

Κάπως έτσι θα ερχόταν αναπόφευκτα η ρήξη με την πλατιά βάση μόλις σταματούσαν να την ταΐζουν με τα αποφάγια της διαπλοκής.

Κάτι που έγινε αστραπιαία, σχεδόν βίαια, όταν η κυβέρνηση του ΓΑΠ αποφάσισε να κλείσει τα στεγανά μπας και σωθεί το καράβι που είχε πέσει στο παγόβουνο, κλειδώνοντας όμως μέσα στ αμπάρια που θα γέμιζαν νερό τα φτωχότερα και μεσαία λαϊκά στρώματα. Τη βάση, την ιστορία και τις κολώνες που το κράταγαν όρθιο. Κολοσσιαίο πολιτικό λάθος. Το ΠΑΣΟΚ ξεπούλησε την ψυχή του στις «αγορές» για μια ψεύτικη «σωτηρία» και αυτό ήταν επιβεβλημένο να το πληρώσει ακόμα και με την πλήρη διάλυσή του.

Εμπρός λοιπόν όλοι μαζί κι εγώ πρώτος αφού καταψηφίσαμε αυτό το μόρφωμα που γιορτάζει σήμερα τα γενέθλιά του, να κοροϊδέψουμε, να φωνάξουμε, να βρίσουμε ίσως ώστε να ξεσπάσουμε, να τους τιμωρήσουμε κι όλας αν γίνεται, ή να τους αφήσουμε να τους ρουφήξει η λήθη της ιστορίας.  

Μέσα στον ορυμαγδό σχολίων όμως τόσο στα κλασικά ΜΜΕ όσο και στα social media παρατηρώ με μεγάλη θλίψη πως έχοντας όλοι τσιμπήσει στο δόλωμα της προπαγάνδας που βολεύει το σύστημα ότι δηλαδή οι πολιτικοί είναι όλοι ίδιοι, ότι όλοι κατέστρεψαν την Ελλάδα και τους Έλληνες κτλ κτλ «ξεχνούν» ότι όλα αυτά που γκρεμίζουν σήμερα οι εντολές της συντηρητικής Ευρώπης της Μπούντεσμπανγκ και του ΔΝΤ, όλα αυτά που οι εργαζόμενοι λέμε κεκτημένα, από το κοινωνικό κράτος πρόνοιας έως το ιερό δικαίωμα στην απεργία κάποιος τα θεσμοθέτησε. Δεν μπήκαν στη ζωή μας ούτε με τη μορφή των δέκα εντολών, ούτε δια μαγείας. Σε κάποιο πρόγραμμα κάποιου πολιτικού σχηματισμού ήταν και κάποια κυβέρνηση τα υλοποίησε.

Σκυλεύουμε το πτώμα του ΠΑΣΟΚ, κάνουμε χαβαλέ με τις αστειότητες των σημερινών του στελεχών που προσπαθούν ν αλλάξουν το κόμμα κόβοντας ακτίνες από το σήμα του ήλιου αντί το λαιμό τους, αλλά δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε ότι 38 χρόνια πριν τίποτα από αυτά που σήμερα φωνάζουμε ότι κόβονται δεν υπήρχε. Όλα ήταν ζητούμενα σε μια τριτοκοσμική, φτωχή, βαλκανική Ελλάδα που μόλις είχε βγει βαθιά λαβωμένη από μια 7χρονη ξενόφερτη στρατιωτική δικτατορία.

Όσοι φωνάζουν, βρίζουν, ή και περιπαίζουν σήμερα έχουν κάνει ποτέ τους τον κόπο να διαβάσουν τη διακήρυξη της Τρίτης του Σεπτέμβρη;

Δεν έγιναν όσα περιέγραφε, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ το όραμα του Ανδρέα διότι πρώτος αυτός το έβγαλε από το πρώτο πλάνο, αλλά το να φωνασκούμε χωρίς να γνωρίζουμε ή να θυμόμαστε μάλλον κακό κάνει στον τόπο και τα παιδιά μας.

Δηλαδή, πέρα από τα λάθη, το λαϊκισμό, τα οράματα που έμειναν ορφανά και έρμα, τις ανολοκλήρωτες πολιτικές και τη… Μιμή, τίποτα δε θυμάστε από τον Ανδρέα;

Πέρα από ότι ήταν λαϊκός ηγέτης, καλός πολιτικός, δεινός ρήτορας, μέγας προπαγανδιστής, μάγος της πλατείας και διάφορα τέτοια δημοσιογραφικά κλισέ έχετε ξεχάσει ποια είναι αυτά που προσέφερε «με το καλημέρα» στον κόσμο;

Πάμε λοιπόν για λίγα που θυμάμαι από τα πρώτα χρόνια του Ανδρέα και πως επιχείρησε και έφερε την Αλλαγή σ αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα με τους λωτοφάγους πολίτες. Αλλαγές θεσμικές που άλλαξαν τη ζωή μας ανεξάρτητα αν στην πορεία μια 15ετία μετά, το ίδιο το πράσινο σύστημα άρχισε να τις διαστρεβλώνει κατά πώς θα το ωφελούσε. Τι δεν υπήρχε λοιπόν πριν το 81 και τι έφερε ο Ανδρέας:

·       κατάργηση των εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα νόμων για την υπόσταση του εγκλήματος της «εσωτερικής κατασκοπείας»

·       κατάργηση νόμων για την ποινικοποίηση των «αντεθνικών» πεποιθήσεων,

·       αναγνωρίστηκε από το επίσημο κράτος το ΕΑΜ ως οργάνωση της Εθνικής Αντίστασης και τα δικαιώματα των αγωνιστών της στον αγώνα κατά των κατακτητών,

·        επαναπατρισμός Ελλήνων πολιτικών προσφύγων από την Εποχή του Εμφυλίου

·       πολιτικός έλεγχος στην ανεξέλεγκτη δράση Αστυνομίας και Ένοπλων Δυνάμεων

·       κατάργηση της Χωροφυλακής καθώς είχε ταυτιστεί με αυταρχικές πρακτικές και ενοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας στη σημερινή ΕΛ.ΑΣ

·       συμφιλίωση των σωμάτων ασφαλείας με το λαό,

·       Απαγόρευση των βασανιστηρίων

·       Υπογραφή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την κατάργηση της θανατικής ποινής

·       κατάργηση και κάψιμο των φακέλων

·       παύση των διακρίσεων με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις,

·       διαμόρφωση στρατηγικής της Εθνικής Άμυνας της χώρας με βάση τις ελληνικές ανάγκες, και όχι τις αμερικανικές

·       καθιέρωση της ψήφου στα 18,

·       δημιουργία του εθνικού συστήματος υγείας

·       σύγχρονη ιατρική περίθαλψη σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές της χώρας

·       σύσταση Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων

·       νόμος-πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιιδρύματα και νόμος πλαίσιο για τη Βασική και Μέση Εκπαίδευση

·       εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος

·       κατάργηση αντιδημοκρατικών νόμων στο συνδικαλισμό και διευκόλυνση της συνδικαλιστικής δράσης,

·       ορισμός πλαφόν 2% για τις απολύσεις των εργαζομένων

·       εξίσωση της αποζημίωσης των εργατών λόγω απόλυσης με εκείνη των υπαλλήλων

·       θέσπιση συμμετοχής των εργαζομένων στα διοικητικά συμβούλια των δημοσίων επιχειρήσεων

·       κήρυξη παράνομων των λοκ-άουτ

·       αυξήσεις μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με καθιέρωση της ΑΤΑ (αυτόματης τιμαριθμικής προσαρμογής),

·       υιοθέτηση μηνιαίας άδειας με αποδοχές για όλους,

·       μείωση των ωρών εβδομαδιαίας εργασίας σε 40,

·       αύξηση των κοινωνικών δαπανών του κράτους,

·       γενναία αύξηση των κατωτάτων ορίων των συντάξεων έως και 100%

·       ενίσχυση των αγροτικών πόρων του προϋπολογισμού και τόνωση του αγροτικού εισοδήματος όχι μόνο χάρη στη γενναιοδωρία της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής αλλά και του τρόπου εφαρμογής της στην Ελλάδα

·       συνεχής μείωση του πληθωρισμού

·       αύξηση του ΑΕΠ και του κατά κεφαλήν πραγματικού εισοδήματος

·       Τον Μάρτιο του 1985, με πρότασή του Ανδρέα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθιέρωσε τα Μεσογειακά ΟλοκληρωμέναΠρογράμματα (Μ.Ο.Π.), η εφαρμογή των οποίων στόχευε στη βελτίωση των κοινωνικοοικονομικών διαρθρώσεων στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές της Κοινότητας

·       Αναθεώρηση Συντάγματος που καθιέρωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα, περιορίζοντας δραστικά τις «βασιλικές» εξουσίες του Προέδρου.

·       ίδρυση του ΑΣΕΠ (αργά)

·       αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των συνεταιρισμών

·       εισαγωγή νέου θεσμικού πλαισίου στο χωροταξικό σχεδιασμό

·       λήψη μέτρων για τη μείωση της ρύπανσης

·       μείωση της στρατιωτικής θητείας,

·       αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων

·       ίδρυση Υπουργείου Νέας Γενιάς,

·       προώθηση του πολιτισμού

·        δημιουργήθηκαν πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία σε όλη τη χώρα με την ενεργό στήριξη της Πολιτείας

·       ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης η οποία οδήγησε σε ένα πρωτοφανές επίπεδο λαϊκής συμμετοχής σε κοινωνικο-πολιτικά θέματα

·       αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου

·       καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων

·       απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας

·       νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου

Θα υπάρχουν κι άλλα, αλλά αυτά νομίζω ότι φτάνουν για ένα γρήγορο «χαίρε» στην 3η του Σεπτέμβρη και τον εκφραστή της τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Επειδή, δε, θα εμφανιστούν κάποιοι να δηλώσουν ότι όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα γινόντουσαν διότι έπρεπε να γίνουν ώστε να πάμε μπροστά και διάφορες τέτοιες παπαριές που λένε όσοι πιστεύουν ότι το πλοίο προχωρά με κράτει τις μηχανές και χωρίς κυβερνήτη, θα τους πω να ξαναδιαβάσουν την πρόχειρη λίστα και να σκεφτούν ότι η Ελλάδα είναι από το 2004 ουσιαστικά ακυβέρνητη…

Άντε, να ζήσουμε να το θυμόμαστε το ΠΑΣΟΚ, Ζωή σε λόγου μας.

Γ.Γ.