Του Κώστα Γερονικολού
Oι μέρες που ζούμε είναι ιστορικές και θα καθορίσουν το μέλλον αυτού του Λαού για 10ετίες.
Ποιές είναι οι πολιτικές συντεταγμένες στη δεδομένη στιγμή? Η κυβέρνηση Παπανδρέου βρίσκεται απομονωμένη στο πολιτικό σκηνικό, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα, το καθένα για να εξυπηρετήσει τους δικούς του υποκειμενικούς στόχους, έχουν σηκώσει το μπαιράκι της αμφισβήτησης και εν πολλοίς κάποια απ' αυτά και της ανταρσίας. Μετά την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, έπεσαν κυριολεκτικά οι μάσκες. Πολιτικοί φορείς, που για πολλούς μήνες ζητούσαν το "κούρεμα" του χρέους, 'ανακάλυψαν" τώρα τα κατοχικά σύνδρομα τους και ομιλούν για δοσολογισμό, ενώ η Νέα Δημοκρατία, που επί των ημερών της εισήλθαμε στην ΕΟΚ (Κ. Καραμανλής) και απεμπολήσαμε εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα ή συνομολόγησε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (Κ. Μητσοτάκης), με την οποία συρρικνώθηκαν και άλλα κυριαρχικά μας δικαιώματα και παραδόθηκαν αμαχητί στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, "ανακάλυψε την πυρίτιδα" και ομιλεί για εθνική μειοδοσία, επειδή η τρόικα, αντί να μας ελέγχει ανά τρίμηνο, με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις, θα παρακολουθεί από κοντά καθημερινά τις δημοσιονομικές εξελίξεις και θα προλαμβάνει αστοχίες της κυβερνητικής και κρατικής μηχανής.
Παράλληλα ομάδες "εφόδου", συναπαρτιζόμενες από ανίερες συμμαχίες "αγανακτισμένων", "μπαχαλάκηδων", "χρυσαυγιτών", άλλων ακροδεξιών συσπειρώσεων, "Τσιπραίων" και "αγαθών μικροαστών", έχουν εξαπολύσει ένα φοβερό πογκρόμ εναντίον της ίδιας της Δημοκρατίας, των θεσμών, του κοινοβουλευτισμού, του πολιτικού κόσμου και του κυβερνώντος κόμματος.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες να διεξαχθούν ελεύθερες και αδιάβλητες εκλογές? Και ποιός θα είναι ο αντίκτυπος τους, όχι σε βουλευτικές έδρες, αλλά στο μέλλον αυτού του τόπου?
Για να ερμηνεύουμε το παρόν και να χαράζουμε το μέλλον, πρέπει να έχουμε γνώση του ιστορικού παρελθόντος. Ανάλογες με τις σημερινές συνθήκες αντιμετώπισε η χώρα μας το 1920. Ο τότε πρωθυπουργός και αληθινός (όχι ιμιτασιόν και προκατασκευασμένος, όπως ο πρόσφατος) Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, πριν ένα χρόνο είχε υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών και τα ελληνικά στρατεύματα είχαν απελευθερώσει την Ιωνία και τα υπόλοιπα παράλια της Μικράς Ασίας, καθώς και την Ανατολική Θράκη, μέχρι τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών ήταν πλέον γεγονός. Αυτό, όμως, δεν άρεσε στον εξόριστο βασιλιά Κωνσταντίνο, ο οποίος κινητοποίησε τους παρακρατικούς μηχανισμούς που διατηρούσε και την ηγεσία της Δεξιάς, με σκοπό να δημιουργήσουν καθεστώς τρόμου στο εσωτερικό της χώρας και να ρίξουν το Βενιζέλο. Ωχριά η σημερινή πραγματικότητα, μπροστά στα όσα έγιναν το 1920. Υποκύπτοντας στις πιέσεις της αντιπολίτευσης και στη διάλυση του εσωτερικού μετώπου, ο Βενιζέλος προκήρυξε εκλογές για τις 20 Νοεμβρίου του 1920. Και τις έχασε!!!Το αποτέλεσμα ήταν λίγους μήνες αργότερα να επισυμβεί η μεγαλύτερη καταστροφή στην Ιστορία του Ελληνικού Εθνους. Το ξερίζωμα του Ελληνισμού από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Αν. Θράκη.
Ιστορικό δίδαγμα. Οι εκλογές δεν είναι πάντα λύση, ούτε αποτελούν τη μοναδική διέξοδο. Ιδιαίτερα αν η εσωτερική κατάσταση της χώρας είναι ανώμαλη.
Τώρα σε ότι αφορά "τον εκβιασμό στους πολίτες" με το Δημοψήφισμα. Κάποτε φτάνει η ώρα της Αλήθειας. Και υποχρέωση των πολιτών είναι να ξεφύγουν από τη συνεχή κεφενολογία ή την ανάλυση του καναπέ απέναντι στο καντράν της τηλεόρασης. Να αναλάβει έκαστος τις ευθύνες του. Συντάσεται με την Αλέκα, τον Τσίπρα, τους "μπαχαλάκηδες" και όλους όσους φλερτάρουν με την επιστροφή στο "εθνικό νόμισμα" και την ηρωική και τίμια Ψωροκώσταινα ή επιθυμούν το δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της παραμονής μας στο Ευρό, που σε μερικά χρόνια θα μας οδηγήσει και πάλι σε καλύτερες μέρες?
Ο καθένας ελεύθερα και χρησιμοποιώντας το μυαλό και τις εμπειρίες του, ας αποφασίσει…
Αναρτήσεις
