13 Οκτ 2014

Η προσβασιμότητα δεν είναι διαπραγματεύσιμη, δεν είναι χάρη, είναι υποχρέωση

Υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές που ενώ είναι καθόλα τυπικές και εντός πλαισίου συνεννόησης, μου ανάβουν τα λαμπάκια και μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι περισσότερο κι από το να με είχαν καθυβρίσει. Συνήθως, το παθαίνω αυτό όταν μιλάω με κάποιον που θεωρεί ότι μου κάνει σπουδαία χάρη που μου απαντά, παρότι είναι υποχρέωσή του ή και καθήκον του πολλές φορές. Όταν, δε, από την απάντηση αυτή λείπει κάθε ίχνος προσποιητής έστω ευγένειας, δίνεται κοφτά του τύπου «να τελειώνουμε μ' αυτές τις χαζομάρες τώρα» και χωρίς διάθεση να δουν το πρόβλημα, τότε απλά αδυνατώ να το «καταπιώ».

Έκανα προ ημερών μια λιτή αναφορά-αίτημα στο Δήμο της Ηλιούπολης για την έλλειψη ράμπας για ΑμεΑ στην είσοδο του κολυμβητηρίου της Πόλης. Μέχρι την άνοιξη υπήρχε μια μεταλλική κινούμενη ράμπα για εμπορεύματα, την οποία έψαχνα κάθε φορά να βρω που την έσυρε κάποιο αυτοκίνητο, για να ανέβω στο πεζοδρόμιο της εισόδου. Δεν ήταν εύκολο να ανέβω ή να κατέβω από εκεί διότι δεν ήταν σταθερή και ήταν πολύ απότομη, πλην όμως ήταν καλύτερη από το τίποτα.  Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε, έτσι το πρόβλημα όταν δεν είχα κάποιον μαζί μου να με βοηθήσει ήταν μεγάλο.

H είσοδος του κολυμβητηρίου Ηλιούπολης
Έγραψα λοιπόν το εξής στον Δήμαρχο: «Αποκαλείτε συχνά –και ορθώς- το κολυμβητήριο της Ηλιούπολης ως το “στολίδι της Πόλης”. Το στολίδι αυτό γίνεται δύσκολα προσβάσιμο για ΑμεΑ για ένα "χαζό" -αν μου επιτρέπετε- λόγο: Δεν υπάρχει ράμπα για αναπηρικά αμαξίδια και γενικά για έχοντες κινητικά προβλήματα στην είσοδο! Υπάρχουν θέσεις στάθμευσης για αναπηρικά Ι.Χ. (σχεδόν πάντα κατειλημμένες από αρτιμελείς αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και απέναντι σε όλο μήκος του ψηλού πεζοδρομίου ούτε ράμπα ούτε κουπαστή. . (photo) Κάποιος το... ξέχασε, γιατί μετά από αυτό το σκόπελο το κολυμβητήριο είναι απολύτως προσβάσιμο. Ελπίζω να δοθεί άμεσα εντολή στους αρμοδίους να το διορθώσουν.»

Περίμενα τα γνωστά «βεβαίως, θα το δούμε, θα δώσω εντολή να…, είναι προγραμματισμένο, ασχολείται η τάδε υπηρεσία…» κτλ, τα οποία είναι μεν τα τυπικά συνηθισμένα, αλλά σύμφωνα με την εμπειρία μου με το Δήμο Ηλιούπολης, δείχνουν ότι το μήνυμα ελήφθη και η κατάσταση θα διορθωθεί κάποια στιγμή.

 Αντί αυτών, πήρα από τον αντιπρόεδρο του “Πολιτιστικού και Αθλητικού
Οργανισμού” κ. Γιαννόπουλο την εξής απάντηση: «Η μεταλλική ράμπα αντικαταστάθηκε πριν από το καλοκαίρι με κατασκευή κανονικής ράμπας στη γωνία του πεζοδρομίου. Τοποθετήθηκαν και κολονάκια για να την προστατεύουν από τα αυτοκίνητα. Υπάρχει ανακοίνωση στον αντίστοιχο πίνακα του ισογείου που αναφέρει την νέα κατασκευή. Από την πλαϊνή συρόμενη πόρτα της πισίνας υπάρχει πρόσβαση σε αμαξίδια κατόπιν συνεννόησης με γραμματεία και ναυαγοσώστη, πρακτική που ακολουθείτε από την έναρξη λειτουργίας του κολυμβητηρίου μέχρι και σήμερα».

Κάτι πάει λάθος!

Η ανακοίνωση
Στην αρχή γέλασα και είπα ότι πέρα από τα κινητικά προβλήματα, απέκτησα και τύφλωση! Στη συνέχεια σκέφτηκα ότι αν έφτασαν στο σημείο να βάλουν ανακοίνωση (photo) για να βρίσκουμε τη ράμπα (ίσως και… χάρτη;), τότε, προφανώς, κάτι έχει γίνει λάθος. Και μετά θύμωσα με την… επισήμανση της πλαϊνής πόρτας. Είσοδος η οποία είναι για άλλους λόγους φτιαγμένη και όχι για να υποκαθιστά την όποια ράμπα εισόδου στο κολυμβητήριο. Αν είναι να ψάχνω κάθε φορά το ναυαγοσώστη (πώς;) για να μου ανοίξει την πλαϊνή πόρτα  πχ για να πάω ή να πάρω την κόρη μου που αθλείται εκεί, τότε για ποια προσβασιμότητα μιλάμε; Μήπως ο κύριος αντιπρόεδρος δεν γνωρίζει για τι πράγμα μιλάει;

Το να ρίξεις λίγο τσιμέντο με κλίση, ανάμεσα στο πεζοδρόμιο και το δρόμο (photo), 200 μέτρα (εντάξει, υπερβολή, αλλά εμένα μου φαίνονται πάνω από τα διπλά όταν τα περπατάω) μακριά από τις θέσεις στάθμευσης ΑμεΑ , ΔΕΝ λογίζεται για ράμπα.

Του έχω «νέα»: Δεν μου κάνουν καμιά χάρη αν βάλουν σωστά τις ράμπες ή τις θέσεις ΑμεΑ σε κέντρα άθλησης του Δήμου. Είναι απλά υποχρεωμένοι να το κάνουν, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες και την κείμενη νομοθεσία. Είναι απόλυτο δικαίωμά μου (και απαίτησή μου πια), να έχω απόλυτη πρόσβαση, όπως όλοι οι δημότες αρτιμελής ή μη. 

Του έχω και δύο ωραιότατες προτάσεις. Η μία είναι να καθίσει μια μέρα σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο, ή να δέσει τα δυό του πόδια και με βακτηρία να προσπαθήσει να προσεγγίσει από τη θέση στάθμευσης των ΑμεΑ τον ανελκυστήρα του κολυμβητηρίου. Η άλλη είναι να διαβάσει απλά το νόμο και να τον εφαρμόσει.

Και ολίγη από νομοθεσία

 Ας τον βοηθήσω λίγο στο δεύτερο, μίας και διακρίνω πλήρη άγνοια παρά την σπουδή να απαντήσει με αυτόν τον τρόπο.

  • ·        Τι είναι όμως ο νόμος 4067 του 2012; Είναι ο νέος οικοδομικός κανονισμός. Σε περίπτωση που δεν τον έχουν, μπορούν να τον βρουν σε αυτό το λίνκ του Υ.Π.Ε.Κ.Α. http://www.ypeka.gr/LinkClick.aspx?fileticket=5nRUKLGlL8E%3d&tabid=506&language=el-GR όπου υπάρχει ολόκληρο το ΦΕΚ (photo).
    Το σχετικό ΦΕΚ
    Εκεί, στο άρθρο 26 παρ. 2 αναφέρεται: «2. Η δυνατότητα αυτόνομης και ασφαλούς προσπέλασης όλων των κτιρίων από άτομα με αναπηρία ή εμποδιζόμενα άτομα και η εξυπηρέτηση αυτών εξασφαλίζεται με προσβάσιμες οριζόντιες και κατακόρυφες οδεύσεις που αρχίζουν από τη στάθμη του πεζοδρομίου και φτάνουν μέχρι την πόρτα του ανελκυστήρα και τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους των κτιρίων αυτών και αποτελούνται από στοιχεία κατάλληλων προδιαγραφών, όπως ράμπες, αναβατόρια, ανελκυστήρες(…)»
  • Ενώ στην παρ. 4: «4. Στα υφιστάμενα πριν από την ισχύ του παρόντος νόμου κτίρια που στεγάζονται υπηρεσίες του Δημοσίου, (…), οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης(…) ή έχουν χρήσεις συνάθροισης κοινού (χώροι συνεδρίων, …συναυλιών, αθλητικών ή πολιτιστικών συγκεντρώσεων(…) επιβάλλεται να γίνουν οι απαραίτητες διαμορφώσεις, ώστε οι λειτουργικοί χώροι τους να είναι προσπελάσιμοι από άτομα με αναπηρία ή εμποδιζόμενα άτομα. Οι διαμορφώσεις που αναφέρονται στην παράγραφο αυτή γίνονται σύμφωνα με τις Οδηγίες Σχεδιασμού του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Οποία έκπληξη! Δεν κάνουμε ό,τι μας αρέσει, όπου μας βολεύει, αλλά


  ακολουθούμε κάποιους συγκεκριμένους κανόνες, κάποιες συγκεκριμένες οδηγίες που έφτιαξαν άνθρωποι που γνωρίζουν το αντικείμενο. Και δεν το κάνουμε γιατί είμαστε καλοί άνθρωποι, αλλά διότι, σε διαφορετική περίπτωση, το ακίνητο δεν παίρνει άδεια λειτουργίας.
Μία σωστή ράμπα
“Σε στρατηγικά σημεία και κοντά στην κυρία είσοδο”
  • ·        Στο άρθρο 7 σημειώνεται: Η Είσοδος κάθε κτιρίου είναι το καθοριστικότερο στοιχείο της προσβασιμότητάς του, καθορίζοντας ταυτόχρονα τον βαθμό αυτονομίας της διακίνησης των χρηστών του. (λίνκ) Με την έννοια Προσβασιμότητα εννοούμε την δυνατότητα που παρέχεται σε όλους τους χρήστες του χώρου -ακόμη και στα εμποδιζόμενα άτομα- για αυτόνομη και ασφαλή είσοδο και έξοδο από αυτόν, καθώς και χρήση όλων των προσφερόμενων σε αυτόν εξυπηρετήσεων.  Κάθε κτίριο -που χρησιμοποιείται από το κοινό ή κατοικίας- θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε προσβάσιμο από τα άτομα με ειδικές ανάγκες, και γενικότερα από τα εμποδιζόμενα άτομα, από δύο τουλάχιστον εισόδους: * την κεντρική είσοδο του κτιρίου και * τους υπόγειους χώρους στάθμευσης. 
    • "Οι ράμπες κατασκευάζονται κοντά στην κύρια είσοδο"
  • ·        Ενώ στο άρθρο 9 των οδηγιών, στην παράγραφο 2  αναφέρεται: «Τουλάχιστον η κεντρική είσοδος των κτιρίων που χρησιμοποιούνται από κοινό και η είσοδος από τους υπόγειους χώρους στάθμευσης –εφόσον προβλέπονται τέτοιοι στο κτίριο- θα πρέπει να είναι προσβάσιμοι από εμποδιζόμενα άτομα και ειδικότερα από χρήστες αμαξιδίων. Οι είσοδοι αυτές θα κατασκευάζονται σύμφωνα με την Οδηγία του ΥΠΕΚΑ: "Είσοδοι κτιρίων". Σε στρατηγικά σημεία και κοντά στην κυρία είσοδο, στο ίδιο με αυτήν επίπεδο, θα κατασκευάζονται ράμπες, ανελκυστήρες ή οποιοδήποτε άλλο μηχανικό μέσο για την κάλυψη των υψομετρικών διαφορών -εφόσον υπάρχουν τέτοιες- σύμφωνα με τις Οδηγίες του ΥΠΕΚΑ: "Ράμπες ατόμων και αμαξιδίων" και "Μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών". http:/www.ypeka.gr/LinkClick.aspx?fileticket=JkWbPVa5NOw%3d&tabid=380&language=el-GR
Δε συνεχίζω άλλο με όλα αυτά τα κουραστικά νομοθετήματα, διότι θεωρώ ότι έγινα απολύτως κατανοητός. Δε θέλω επίσης να νομίσει κανείς ότι καταφέρομαι προσωπικά εναντίων του κου Γιαννόπουλου τον οποίο και δε γνωρίζω, αλλά ξέρω ότι το όποιο έργο του ανταμείφθηκε από τους πολίτες της Ηλιούπολης οι οποίοι και τον ψήφισαν. Θέλω απλά να καταστήσω απολύτως σαφές ότι κανείς δεν κάνει χάρη σε κανέναν. Είναι υποχρέωση του Δήμου (στην προκειμένη περίπτωση) όχι μόνο να φροντίσει για όλα τα παραπάνω, αλλά «να μπει στα παπούτσια» του κάθε ατόμου με αναπηρία, για να φτιαχτεί το έργο όσο καλύτερα γίνεται και όχι μια υποχρεωτική «ξεπέτα». Άλλωστε, πριν τη συγκεκριμένη απάντηση που καλώς ή κακώς με «ερέθισε», υπέμενα στωικά, όπως όλοι οι άλλοι ΑμεΑ τα όποια λάθη.

Δράττομαι, επίσης, της ευκαιρίας να ευχαριστήσω ονομαστικά την προϊσταμένη του αθλητικού τμήματος κα Ελένη Ψήμμα, αλλά και τους υπόλοιπους διοικητικούς υπαλλήλους του κολυμβητηρίου και τους ναυαγοσώστες, που στέκονται χρόνια τώρα αρωγοί των προσπαθειών μας και μας βοηθούν αγόγγυστα.
Ελπίζω να έδωσα με αυτό το «ξέσπασμα» ένα σκούντημα αφύπνισης και ως εκ τούτου να προγραμματιστούν κάποιες αλλαγές προς το καλύτερο.

 Γιάννης Γερονικολός
Δημοσιογράφος

 Υ.Γ. Αν και η γκρίνια αφορούσε στο κολυμβητήριο το οποίο είναι προσβάσιμο, μην ξεχνάμε ότι υπάρχει το Β΄κλειστό γυμναστήριο (Διάνα) για το οποίο κάθε λέξη από τα παραπάνω είναι άγνωστη καθώς δεν υπάρχουν ούτε θέσεις στάθμευσης, ούτε ράμπες, ούτε wc ούτε τίποτα. Ακόμα και στο Α΄κλειστό γυμναστήριο (πολυκλαδικά), προκειμένου να προστατευτούν από τα ΙΧ τα παιδιά (σωστά) κάποιος μπλόκαρε με αλυσίδα το δρόμο προς την «πλατεία» έξω από την κεντρική είσοδο όπου υπάρχουν θέσεις στάθμευσης και ράμπα, με αποτέλεσμα να είναι κι αυτό μη προσβάσιμο. Η πρώτη περίπτωση θέλει χρήμα, σχεδιασμό και χρόνο, η δεύτερη μια καλύτερη διευθέτηση. Να ελπίζω κε Δήμαρχε;

Αναρτήθηκε από στις