11 μήνες έξω απ' το Ιατρικό... Ένα όμορφο θηλυκό Collie, μια κούκλα, δείχνει στους ανθρώπους, για άλλη μια φορά, πως ένα σκυλί μπορεί να αγαπάει πιο πολύ και να είναι πιο πιστό απ' αυτούς. Το αφεντικό της, πριν από 11 μήνες, άρρωστο στο Ιατρικό. Του το πήγαν μερικές φορές και όταν ο άνθρωπος "έφυγε" , το σκυλί γύρισε εκεί και περιμένει... Το λυπούνται κάποιοι...
υπάλληλοι του Ιατρικού, του δίνουν λίγο φαγητό. Ένας απ' αυτούς, το πήρε μια μέρα στο σπίτι του. Το σκυλί, όμως, έφυγε πάλι και γύρισε εκεί, στο Ιατρικό, να περιμένει. Πάνε 6 μήνες, κοντεύει χρόνος κι αυτό ακόμη εκεί. Περιμένει...
απόσπασμα από κείμενο του Πάνου Χαρίτου από τα σύνορα Ισραήλ - Γάζας
...Πίσω στο μέτωπο των συνόρων με τη Γάζα, το Ισραήλ επιχειρεί πλέον να πείσει, ότι κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο όταν πρόκειται για την ασφάλεια των πολιτών του. Η στρατιωτική μηχανή του αφού πέρασε από ψυχαναλυτές για να ξεπεράσει το σοκ που υπέστη στον πόλεμο του Λιβάνου, γυάλισε τις μπότες της και επέστρεψε δριμύτερη. Παρατάχθηκε απέναντι σε έναν εχθρό υποδεέστερο τεχνολογικά και δοκίμασε κάθε πιθανό συνδυασμό των οπλικών συστημάτων που διαθέτει. Η Χαμάς ίσως και να γονατίσει. Η σημερινή ηγεσία ίσως και να εξαφανιστεί. Ακόμα και επαναφορά της Φατάχ στο προσκήνιο είναι πιθανή. Όμως το μόνο που δεν συνυπολογίστηκε σε αυτήν την επιχείρηση, είναι βλέμμα και οι μνήμες που θα κουβαλούν τα σημερινά παιδιά της Γάζας μεγαλώνοντας. Το πεδίο βολής της Γάζας, έχει αποδείξει ότι αντέχει. Το ίδιο και το πεινασμένο στομάχι των εξαθλιωμένων κατοίκων της. Στο νοσοκομείο της Γάζας ένας γιατρός, ο Νιντάλ διανύει το τρίτο εικοσιτετράωρο άυπνος. Μου περιγράφει στο τηλέφωνο τις συνθήκες, τις ελλείψεις, τον αριθμό των τραυματιών, τα σπασμένα τζάμια από τις εκρήξεις και το κρύο τις νύχτες. "Είναι εμπειρία να είσαι γιατρός στη Γάζα" σχολιάζω ακούγοντάς τον. Χρειάστηκαν μόλις μερικά κλάσματα του δευτερόλεπτου για να μου απαντήσει και εκεί οι λέξεις χάθηκαν. "Είναι εμπειρία να είσαι παλαιστίνιος θέλεις να πεις".
Η εξέγερση της οργής στην Ελλάδα «φώλιασε» στην καρδιά του Subcomandante Marcos και των Zapatistas.
2 Γενάρη, Σαν Κριστόμπαλ, Τσιάπας, Μεξικό. Με ένα μήνυμα αλληλεγγύης στην εξεγερμένη Ελλάδα, που το διάβασε στα ελληνικά, ξεκίνησε την ομιλία του ο Subcomandante Marcos , την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας.
«Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς οι ζαπατίστας, οι πιο μικροί, από αυτή την γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου τον σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας για αυτό που κάνεις και σκέφτεσαι. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Σε ευχαριστούμε».
Μέσα σε χειροκροτήματα και συνθήματα «Grecia vive, la lucha sigue» (Η Ελλάδα ζει, ο αγώνας συνεχίζεται) οι μκρές ζαπατίστας, Τονίτα και Λουπίτα, παρέδωσαν, εκ μέρους της Κομαντάντσιας του EZLN στους έλληνες και τις ελληνίδες που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας, έναν πίνακα που συμβολίζει τον αγώνα για την αυτονομία τους ριζωμένο στην γη που ανέκτησαν το 1994, δώρο για την εξεγερμένη νεολαία της Ελλάδας.
Το Διεθνές Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας ξεκίνησε στις 26 Δεκέμβρη στην Πόλη του Μεξικού με την συμμετοχή 280 οργανώσεων και συλλογικοτήτων από 26 χώρες του κόσμου. Την 1η Γενάρη το Φεστιβάλ μεταφέρθηκε στην Τσιάπας, στην ζαπατιστική επικράτεια του Καρακόλ του Οβεντίκ όπου και γιορτάστηκαν στην αλλαγή του χρόνου τα 25 χρόνια ζωής του ΕZLN, τα 15 χρόνια από την εξέγερση του 1994 και τα 5 χρόνια από την ίδρυση των Καρακόλ και των αυτόνομων ζαπατιστικών κυβερνήσεων.
Συμμετοχές
Προσκεκλημένοι από τον EZLN, άνοιξαν την συζήτηση: «Άλλος δρόμος, άλλη πολιτική» το MDT του Σολάνο από το κίνημα των πικετέρος της Αργεντινής, το YA BASTA από Ιταλία, η CGT από Ισπανία, η ομάδα ΑΛΑΝΑ από Ελλάδα, ο σύντροφος Ούγκο Μπλάνκο από την Συνομοσπονδία Αγροτών του Περού, η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας από το Παρίσι, το Κίνημα για την Δικαιοσύνη στην Γειτονιά (Movimiento para Justicia en el Barrio) από το Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, οι πολιτικές οργανώσεις Unios και Unopi από το Μεξικό και ο EZLN (Ζαπατιστικός Στρατός για την Εθνική Απελεύθερωση).
Και βίντεο για τις μέρες του Αλέξη
«Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη…. Η οργή βαδίζει στους δρόμους της Ελλάδας... Η οργή δημιουργεί και οργανώνεται…..» Όλες οι ελληνικές ομάδες που συμμετείχαν, συνεργάστηκαν για ένα ολιγόλεπτο βίντεο από την εξέγερση στην Ελλάδα και για τρεις μεγάλες εκθέσεις φωτογραφίας (Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ), η ομάδα FARMA, η ομάδα ΑΛΑΝΑ (Αλληλεγγύη, Αντίσταση, Αξιοπρέπεια)…στις Αμερικές των κινημάτων, ο Συνεταιρισμός Αλληλέγγυου και Εναλλακτικού Εμπορίου Ο ΣΠΟΡΟΣ, η κατάληψη Πραποπούλου και η ομάδα UFU (University Free Undergroud)
"Με το σημείωμα αυτό θέλω πολύ σοβαρά να επισημάνω σε όλους, πολίτες και πολιτικές δυνάμεις, να συνέλθουν γρήγορα από την πρωτοχρονιάτικη ευφορία και να παρακολουθήσουν με ιδιαίτερη προσοχή τις κινήσεις των επόμενων ωρών του πρωθυπουργού. Σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες, για την εγκυρότητα των οποίων δεν διατηρούμε ίχνος αμφιβολίας, το ζήτημα αυτών των ωρών δεν είναι κανενός είδους ανασχηματισμός, αλλά μια κίνηση σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο για την ανύψωση του καταβαραθρωμένου κύρους του Κ. Καραμανλή.
Οι πληροφορίες που βρίσκονται στη διάθεσή μας δεν πρόκειται να γνωστοποιηθούν σε κανέναν. Αυτό όμως που μας επιτρέπεται να πούμε είναι ότι ο κ. Καραμανλής έχει συζητήσει με τουλάχιστον έναν ξένο παράγοντα για την «εξαγωγή» της εσωτερικής κρίσης που πλήττει την κυβέρνησή του και γενικότερα το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.
Τέτοιες κινήσεις δεν είναι άγνωστες στην πολιτική, αλλά κρίνουμε ότι στην περίπτωσή μας και σε αυτή την φάση θα αποτελούσαν κοινό τυχοδιωκτισμό, με αμφίβολα οφέλη για τον ίδιο και τη ΝΔ σε αυτή την συγκυρία. Τίποτε άλλο και ευχόμαστε ολόψυχα τίποτα απ’ όσα μάθαμε να μη συμβεί τελικά.
Ο κ. Καραμανλής μπορεί να αποδείχθηκε «λίγος» για τους καιρούς μας και κάτω του μετρίου κυβερνήτης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι για να ανατρέψει τις εις βάρος του εντυπώσεις θα πρέπει να δοκιμάσει το ρόλο του «μεγάλου παίχτη». Οι μεγάλοι παίχτες στην πολιτική, εκτός από αντίστοιχη ιδιοσυγκρασία, διέθεταν και αξιόλογα επιτελεία και έμπιστους συμμάχους και υποστηριχτές. Με το συμπάθιο, αλλά δεν νομίζω ότι οι παραπάνω προϋποθέσεις συντρέχουν στην περίπτωση του πρωθυπουργού μας.
Αυτά και εύχομαι να μη χρειαστεί να επανέλθω."
Το deponaki λέει:Μήπως δεν είναι τόσο "τυχαία" η κάθοδος των Ρώσων στο Αιγαίο και η - στα καλά καθούμενα - ολοένα και αυξανόμενη ένταση με τους Τούρκους; Μήπως ο Κωστάκης νομίζει οτι παίζει το crisis στο pc και μας μπλέξει με τα σκατά;
Όχι, ο πόλεμος δεν είναι video game. Τα φρικιαστικά αποτελέσματα μιας Ισραηλινής επίθεσης σε αμάχους όπως καταγράφηκαν σε βίντεο-σοκ. Αν αντέχει το στομάχι σας: http://prezatv.blogspot.com/2009/01/video_03.html
Είναι πολύ εκνευριστικό να προσπαθείς να γράψεις κάτι αισιόδοξο για το νέο χρόνο και αντ αυτού να κοιτάζεις επί μισάωρο σα χάνος τη λευκή σελίδα και τον κένσορα που αναβοσβήνει προσπαθώντας να σε αποκοιμίσει. Διότι, η πρόθεση μεν καλή, η ειδησεογραφία, δε, κάκιστη.
Αισιόδοξοι για το 2009 μπορεί να είναι μόνο οι νικητές του τζόκερ και του Κρατικού λαχείου, κάποιοι απολύτως καμμένοι γαύροι που το μόνο που διαβάζουν είναι ο «πρωταθλητής» - τα ρεπορτάζ του οποίου θεωρούν απολύτως αντικειμενικά - και όσοι παρακολουθούν την εκπομπή τής Πάνια, για τη διανοητική κατάσταση των οποίων υπάρχουν πιο ειδικοί για να δώσουν λύσεις. Οι υπόλοιποι άνθρωποι καταλαβαίνουν οτι άσπρη μέρα δε θα δούμε το νέο χρόνο, όσο και να χιονίσει.
Η εσωτερική κατάσταση είναι άθλια όσο ποτέ σε όλα τα επίπεδα και οι πολιτικοί μας ταγοί φαντάζουν τόσο λίγοι, τώρα στα δύσκολα, όσο ο Παναιτωλικός μέσα στο γήπεδο της Μπάρτσα.
Παπαγάλοι κάθε μπάτζετ και κάθε Μέσου «ενημέρωσης» προσπαθούν να μας πείσουν οτι όλα τα προβλήματά μας εξαντλούνται στο περίφημο «μπλοκάκι» του πρωθυπουργού στο οποίο, λέει, γράφει και σβήνει ονόματα για τον ανασχηματισμό. Ποτέ βέβαια δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να με νοιάζει αν θα είναι ο Πάκης ή ο Αρούλης υπερυπουργός και αν ο Σουφλιάς με τον Αλογοσκούφη και τον Μεϊμαράκη παίξουν στη μπιρίμπα τη μοιρασιά των υπουργείων. Από πότε οι υπουργοί από διαχειριστές της κυβερνητικής πολιτικής έγιναν αυτοί που παράγουν και χαράσσουν την πολιτική; Αν είναι έτσι, να μην ψηφίζουμε κόμμα αλλά υπουργικό συμβούλιο, και τότε θα έχουν δίκιο όσοι από την ΝΔ την πέφτουν στον Αλογοσκούφη λες και η πολιτική που ασκεί του υπαγορεύεται από τη γυναίκα του και όχι από τον κυβερνητικό σχεδιασμό.
Εδώ ο κόσμος καίγεται – και δυστυχώς δεν είναι σχήμα λόγου – και εδώ μαλώνουμε για το κωλόδεντρο ενός ακόμα ανύπαρκτου δημάρχου Αθηναίων, για το αν οι σφαίρες πάνε ευθεία ή στρίβουν κατά το δοκούν, για τον Τσίπρα(!), για τα χρυσόβουλα, τα... Ρουσόβουλα, και το αν ο Ψυχάρης υποστηρίζει Γιώργο ή Βενιζέλο (τον τρέμουν όλοι τόσο πολύ, που κανείς δεν του είπε ακόμα οτι έχασε ο Μπένι πριν ενάμιση χρόνο).
Κατά τα άλλα η χώρα δανείζεται με επιτόκια Ζιμπάμπουε, οι ευρωπαίοι μουτζώνονται μεταξύ τους που μας έχουν στη ζώνη του ευρώ, η οικονομική κρίση έρχεται να ξεσπάσει πάνω μας όπως ο Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη και η άμυνα απέναντι σε όλα αυτά είναι χειρότερη από της ΑΕΚ όταν λείπει ο Κυργιάκος. Το φάσμα της ανεργίας στοιχειώνει κάθε ελληνική οικογένεια, επιχειρήσεις ετοιμάζονται για λουκέτο, το κράτος δεν έχει χρήματα να πληρώσει τα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, ζητάμε 50 δις ρευστό από τη διεθνή αγορά και προτιμούν να τα παίξουν στο στοίχημα και οι πολιτικοί μας, τώρα που πραγματικά τους χρειαζόμαστε, δεν έχουν ούτε μια πρόταση ν αρθρώσουν πέρα από τα συνήθη ευχολόγια.
Μα αυτό που ήταν το πιο τραγικό των ημερών είναι η πλήρης απουσία της χώρας από τις αντιδράσεις για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Μέση Ανατολή. Μούγκα επί της ουσίας από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση που εξίσωσαν θύματα και θύτες για μια ακόμη φορά συρόμενες στο άρμα των ΗΠΑ – πού είναι, αλήθεια, ο μαυρούκος που θα έκανε τη διαφορά; - και της ανύπαρκτης ΕΕ. Οποία ξεφτίλα, δε, να λείπει η ελλάδα για πρώτη φορά από ευρωπαϊκή ειρηνευτική διπλωματική αποστολή στη Μέση Ανατολή, περιοχή επιρροής μας υποτίθεται, και να κάνει παιχνίδι η... Τσεχία! Όταν οι νεοφώτιστοι σε ακυρώνουν μέσα στην έδρα σου και εσύ πίνεις τσίπουρα στο Καρπενήσι, τότε δικαίως θα πάθεις ό,τι σου πρέπει.
«Ω καιροί - ω ήθη» που θα έλεγε και ο Κικέρων, ή «χορτάστε τους μπουγάτσα με στουπί» που λέει ο Τζιμάκος... Με όποιον από τους δυό και να ΄στε καλή χρονιά να έχουμε.
Του Βασίλη Μουλόπουλου από το ΒΗΜΑ Το Ισραήλ είναι ένα κράτος ισχυρό. Γεννήθηκε από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ένοχες συνειδήσεις του δυτικού κόσμου και το πάθος του λαού του για μια δική του πατρίδα. Είναι ένα κράτος που δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Κατάφερε μέσα σε 60 χρόνια να γίνει οικονομικά, τεχνολογικά και στρατιωτικά πανίσχυρο, αλλά δεν αναπτύχθηκε, δεν ολοκληρώθηκε. Παραμένει ένα τεχνητό κατασκεύασμα που επεκτάθηκε με τη βία και την τρομοκρατία ενάντια σε έναν λαό, τους Παλαιστινίους, φτωχό και αδύναμο, έναν λαό που ζούσε στα ίδια εδάφη από την εποχή της Βίβλου. Η «μόνη δημοκρατία δυτικού τύπου» της Μέσης Ανατολής είναι ένα κράτοςφρούριο που κλείνει έξω από τα τείχη του τους άλλους, τους μη εκλεκτούς λαούς του Θεού. Οποιος προσπάθησε να γκρεμίσει τα τείχη δολοφονήθηκε, όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν, από τον εβραϊκό φονταμενταλισμό.
Ετσι η Γη της Επαγγελίας είναι σήμερα μια επίγεια κόλαση. Τέσσερις γενιές Παλαιστινίων μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς πατρίδα, χωρίς μέλλον, χωρίς διέξοδο. Τέσσερις γενιές Παλαιστινίων γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν μέσα σε ένα περιβάλλον συνεχούς πολέμου, καθημερινής βίας, προσωπικού και συλλογικού εξευτελισμού. Ο τρόμος και το μίσος βασιλεύουν σήμερα στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη, αλλά οι ευθύνες δεν είναι ίδιες.
Υπάρχει ο δυνατός και ο αδύναμος, ο πλούσιος και ο φτωχός, ο κατακτητής και ο κατακτημένος.
Οσοι δηλώνουν έκπληκτοι από το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι Παλαιστίνιοι καταφεύγουν στην τρομοκρατία- ύστερα από δεκαετίες μιας άθλιας ζωής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς δουλειά, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ελπίδα- είναι υποκριτές. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο μίσος. Μεταξύ της κηδείας του πατέρα τους, του αδελφού τους και μιας φονικής επίθεσης της ισραηλινής αεροπορίας. Γεννήθηκαν με πιστόλι στο χέρι και τράφηκαν με πυραύλους, χειροβομβίδες και εκρηκτικά.
Το κράτος του Ισραήλ παίζει ένα κολασμένο παιχνίδι στους τόπους που αποκαλούνται άγιοι. Κράτος τρομοκράτης το ίδιο δημιουργεί τρομοκράτες για να καταστρέψει κάθε απόπειρα ειρήνευσης. Η αντίσταση των Παλαιστινίων ενάντια στην πιο βάρβαρη και πιο μακρά εθνοκάθαρση στην Ιστορία είναι νόμιμο δικαίωμά τους. Ειρήνη στην περιοχή μπορεί να υπάρξει μόνο αν η διεθνής κοινότητα αναγνωρίσει- με έργα και όχι με φαρισαϊκές διακηρύξεις όπως έχει κάνει ως τώρα- στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα να υπάρχουν ως λαός και ως ανθρώπινα όντα και επιβάλει στο Ισραήλ να το αποδεχθεί.
Αν υπάρχει μια κατάσταση για την οποία οι μεγάλες δυνάμεις, η Ευρωπαϊκή Ενωση, ο ΟΗΕ έχουν την υποχρέωση να επέμβουν, είναι αυτή. Ειδάλλως, ας μην κοροϊδευόμαστε συζητώντας περί διεθνούς δικαίου, διεθνούς νομιμότητας, πολυπολιτισμικότητας και δυτικού πολιτικού πολιτισμού.
Άντε, για να κλείσει καλά το 2008 Αφιερωμένο στους άρρωστους Ανδρεϊκούς
«Σε αυτή τη φάση, το κόμμα εξακολουθεί να είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι η πλέον ευφυής, λαμπρή αλλά και η πλέον διφορούμενη προσωπικότητα στην πολιτική σκηνή της σύγχρονης Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι έχει ζήσει τη μισή ζωή του μέχρι σήμερα στην Αμερική παραμένει Έλληνας μέχρι τα άκρα των δαχτύλων του. Δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρείται σοσιαλιστής. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι όπως ο Θεμιστοκλής, ο οποίος αφού έσωσε την πόλη - κράτος της Αθήνας από τους Πέρσες, αυτομόλησε στον εχθρό ή όπως ο Καραϊσκάκης ο οποίος στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έλεγε "Όποτε θέλω είμαι άγγελος και όποτε θέλω είμαι διάβολος". Στις αντικοινοτικές θέσεις που έχει ο Ανδρέας Παπανδρέου υπάρχουν περιθώρια για να κάνει διορθώσεις, αλλά η εχθρότητα που έχει εναντίον της Αμερικής και του ΝΑΤΟ είναι θεμελιώδης. Το όραμά του είναι για μια Ελλάδα αδέσμευτη, ουδέτερη που θα μπορεί να ζει με τις δικές της δυνατότητες και με τα πετροδολάρια του Καντάφι»
Aπό την αναφορά του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα Σερ Μπρούκς Ρίτσαρντς το 1978
Τα συναισθήματα οργής της πλειονότητας του ελληνικού λαού για την αεροπορική επιδρομή των ισραηλινών δυνάμεων εναντίον των Παλαιστινίων και της Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας εξέφρασε με εύγλωττο τρόπο ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο εκρηκτικός πολιτικός κατηγορεί την κυβέρνηση του Ισραήλ ότι ασκεί «πολιτική συλλογικής τιμωρίας η οποία εφαρμόστηκε σε μαζική κλίμακα από τον Χίτλερ» και επισημαίνει ότι το μακελειό στη Γάζα θυμίζει τη ... σφαγή των ναζί εναντίον των Ελλήνων στα Καλάβρυτα και το Δίστομο. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών επέστρεψε στον κ. Αλί Γιαχία το δώρο που δέχθηκε από τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα, χαρακτηρίζοντας το (επρόκειτο για τρεις φιάλες κρασί από τα υψώματα του Γκολάν) σαν «προϊόν κλοπής»! Η ενέργεια του κ. Πάγκαλου θεωρείται τουλάχιστον ασυνήθιστη (με βάση το διπλωματικό πρωτόκολλο), σίγουρα όμως δεν προκαλεί εντύπωση αφού στο παρελθόν και από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είχε χαρακτηρίσει τη Γερμανία «οικονομικό γίγαντα, αλλά πολιτικό νάνο», δήλωση που είχε προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Αθηνών και Βερολίνου.
Με αφορμή τις εορτές, η Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα έστειλε στον κ. Πάγκαλο τρία μπουκάλια κρασί ως δώρο με τις ευχές του πρέσβη κ. Αλί Γιάχια.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος επέστρεψε το δώρο της ισραηλινής πρεσβείας και ευχαρίστησε τον Πρέσβη με την ακόλουθη επιστολή (το πρωτότυπο κείμενο είναι γραμμένο στην αγγλική):
«Αγαπητέ Κύριε Πρέσβη,σας ευχαριστώ για τις τρεις φιάλες κρασιού που μου στείλατε ως δώρο εορτών. Εύχομαι σε σας, την οικογένειά σας και σε καθέναν στην Πρεσβεία σας ευτυχισμένο τον καινούργιο χρόνο. Υγεία και πρόοδος σε όλους σας.Δυστυχώς παρατήρησα ότι το κρασί που στείλατε, έχει παραχθεί στα Υψώματα του Γκολάν. Έχω διδαχθεί απ’ όταν ήμουν πολύ νέος να μην κλέβω και να μην δέχομαι τα προϊόντα κλοπής. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να δεχθώ αυτό το δώρο και πρέπει να σας το επιστρέψω. Όπως γνωρίζετε, η χώρα σας κατέχει παρανόμως τα Υψώματα του Γκολάν τα οποία ανήκουν στην Συρία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αλλά και με πολυάριθμες αποφάσεις της Διεθνούς Κοινότητας.Με την ευκαιρία αυτή εκφράζω την ελπίδα μου ότι το Ισραήλ θα βρει ασφάλεια εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του και οι τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον του ισραηλινού εδάφους από τη Χαμάς ή οποιονδήποτε άλλον θα περιοριστούν και θα πάψουν οριστικά αλλά ελπίζω επίσης ότι η κυβέρνησή σας θα σταματήσει να εξασκεί πολιτική συλλογικής τιμωρίας η οποία εφαρμόστηκε σε μαζική κλίμακα από τον Χίτλερ και τις στρατιές του. Πράξεις όπως αυτές που συμβαίνουν τούτες τις μέρες από τους ισραηλινούς στρατιωτικούς στη Γάζα μας θυμίζουν ολοκαυτώματα όπως εκείνα των Καλαβρύτων, του Δοξάτου ή του Διστόμου και οπωσδήποτε εκείνο του γκέτο της Βαρσοβίας.Με αυτές τις σκέψεις, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω τις καλύτερες ευχές μου για εσάς, τον ισραηλινό λαό και όλους τους λαούς της δικής μας περιοχής του κόσμου.
Μέχρι αυτή την ώρα δεν έχει γίνει γνωστή η αντίδραση της ισραηλινής πρεσβείας.
«Καλώ όλες τις πλευρές να δείξουν υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση ώστε να σταματήσουν άμεσα οι εχθροπραξίες και να δοθεί τέλος στις ενέργειες απαράδεκτης βίας»
Γ. Παπανδρέου.
Κάτι καλύτερο περίμενα από τον Γιώργο. Τόσο ως ΠΑΣΟΚ -ποιό άλλο ευρωπαικό κόμμα είχε στηρίξει τόσο πολύ τον Αραφάτ; - όσο και ως πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς. Κρίμα!..
Σύνορα Γάζας - Ισραήλ 1η ημέρα 28/12/2008 Μεσάνυχτα και κάτι στη πόλη του Σντερότ στα σύνορα Ισραήλ - Γάζας. Οι δρόμοι έρημοι. Αραιά και που, κάποια σρατιωτικά οχήματα ή αυτοκίνητα δημοσιογράφικών αποστολών διασχίζουν με μεγάλη ταχύτητα την εθνική οδό που περνά μπροστά από την πόλη. Οι ισραηλινοί κάτοικοι της περιοχής κρυμένοι σε καταφύγια παρακολουθούν τις ειδήσεις και ακολουθούν πιστά τις οδηγίες. Μέχρι την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της επιχείρησης όσοι διαμένουν σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από τα σύνορα με τη Γάζα δεν θα πρέπει εγκαταλείψουν τα καταφύγια για κανένα λόγο. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δυο μαχητικά αεροσκάφη του Ισραήλ σφυροκοπούν μια περιοχή περίπου τρια χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που βρισκόμαστε......
Είναι η περίμετρος του Μπέιτ Χανούν (παλαιστινιακός προσφυγικός καταυλισμός της Γάζας). Από εκεί ξεκινούν οι επιθέσεις παλαιστίνιων μαχητών της Χαμάς και της ισλαμικής Τζιχάντ με πυραύλους τύπου κασάμ, κατά του Ισραήλ. Από τις 6:30 το απόγευμα μέχρι και αυτή την ώρα μετρήσαμε περίπου 11 ρουκέτες παλαιστίνιων. Συνολικά 67 ρουκέτες κατάφεραν να πλήξουν το Ισραήλ από τα χαράματα μέχρι τα μεσάνυχτα. Μόνο μια από αυτές χτύπησε μια κατοικία σκοτώνοντας έναν πολίτη και τραυματίζοντας άλλους τέσσερις. Μια από τις ρουκέτες της Χαμάς έπεσε σε απόσταση περίπου 800 μέτρων από το σημείο που βρισκόμασταν με τον εικονολήπτη. Η αίσθηση τρομαχτική. Πέσαμε κι οι δυο πίσω από ένα κομμάτι τσιμέντου δίχως δεύτερη σκέψη. Ένας ξερός μακρόσυρτος ήχος που χάνεται στους δρόμους και τα στενά σοκάκια της πόλης, ο ήχος της έκρηξης. Περιμέναμε δυο λεπτά και αφού δεν δόθηκε συνέχεια, σηκωθήκαμε, ξεσκονιστήκαμε και συνεχίσαμε το ρεπορτάζ. Η μέρα κύλησε, το ρεπορτάζ τελείωσε και με την αίσθηση ότι τρομάξαμε αρκετά κι αποφύγαμε τα χειρότερα από τύχη επιστρέψαμε με τον Όρεν (ισραηλινός εικονολήπτης) στο ξενοδοχείο.
Σήκωσα το τηλέφωνο και κάλεσα την άλλη μεριά των συνόρων. Η φωνή του Γιούσεφ (παλαιστίνιος εικονολήπτης) απάντησε πνιγμένη από φωνές ανθρώπων, ουρλιαχτά και κλάματα. Ήταν στους διαδρόμους του νοσοκομείου Σίφα στη Γάζα. Δεκάδες συγγενείς παλαιστίνιων τραυματιών φώναζαν στους γιατρούς, εκλιπαρούσαν, για βοήθεια, προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν γνωριμίες και συγγένειες για να ασχοληθούν οι γιατροί με το δικό τους ασθενή ή για να τους φέρουν μια μπουκάλα αίμα. Όμως οι γιατροί δεν έφταναν και το αίμα τελείωσε. Οι νεκροί είχαν φτάσει τους 225 και οι τραυματίες τους 780. Κοίταξα το ρολόι και η ώρα έδειχνε 37 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις κάποια πράγματα όμως... το άκουσμα των αριθμών από το στόμα του Γιούσεφ μας τρόμαξε περισσότερο από την απογευματινή ρουκέτα. Ο Γιούσεφ συνέχισε περιγράφοντας τη κατάσταση, ενώ ο κόσμος τον διέκοπτε φωνάζοντάς του και πολλές φορές τραβώντας τον από τα μανίκια. "’νοιξε τη κάμερα και τράβα, γιατί δεν τραβάς να δουν όλοι τι συμβαίνει εδώ "; κι έπειτα ξεσπούσαν σε κλάματα. Αραιά και που ισχυρές εκρήξεις διέκοπταν τις φωνές και αμέσως μετά αναφωνούσαν όλοι μαζί "Allah Awakbar" δηλαδή "Ο Θεός είναι μεγάλος". Είπα στο Γιούσεφ ότι τα σύνορα είναι κλειστά και πως ίσως την Τρίτη να επιτρέψει ο ισραηλινός στρατός στους ξένους δημοσιογράφους να μπούμε στη Γάζα. Τον ρώτησα αν χρειάζεται κάτι για να του πάω και μου απάντησε χαριτολογώντας ........Τέσσερα διαβατήρια, για τη γυναίκα μου και τα τρια μου παιδιά κι έναν προορισμό μακριά από εδώ. Όλα τα άλλα τα έχουμε.
Έκλεισα το τηλέφωνο κι έπιασα το κομπιούτερ με διάθεση να γράψω ένα κομμάτι, με στοιχεία ανάλυσης για το τι αναμένεται από εδώ κι έπειτα. Οι πληροφορίες που είχα ανέφεραν ότι οι πρώτες μονάδες τεθωρακισμένων είχαν λάβει εντολή να είναι σε ετοιμότητα με το πρώτο φώς της ημέρας. Δοκίμασα να βάλω πληροφορίες και σκέψεις σε μια σειρά κι έπειτα πάνω στο χαρτί. Μάταια όμως. Η απογευματινή ρουκέτα, τα λόγια του Γιούσεφ, οι άδειοι δρόμοι στις παραμεθόριες πόλεις του Ισραήλ και οι φωνές της Γάζας κυριαρχούσαν.
O κόσμος με τα παιδιά του που επισκέφτηκε σήμερα την Πάρνηθα βρήκε την ιδιωτική ασφάλεια (με τη βοήθεια της κρατικής αστυνομίας βέβαια!) να επιτρέπει την είσοδο και τη μεταφορά μέσω του τελεφερίκ μόνο των πελατών του καζίνο. Μας ανακοίνωσαν ότι δεν θα επιτρέπεται η πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο του καζίνο , στο χιονισμένο βουνό δηλαδή , και ότι οι όλες εγκαταστάσεις είναι ιδιωτικές . Το τελεφερίκ , ως γνωστόν , οδηγεί ΜΕΣΑ στο καζίνο . Έτσι, το Μον-Παρνέ προστατεύει την καλοσιδερωμένη μπουρζουαζία από τις λασπωμένες μπότες και τα χαχανητά αυτών των ανεκδιήγητων ακοστουμάριστων μισθοσυντήρητων συμπολιτών μας που έχουν τη μικροαστική συνήθεια , αντί να τζογάρουν , να αναθρέφουν παιδιά που να τους αρέσει - άκουσον άκουσον! - το χιόνι ! Όλοι στις τηλεοράσεις μας και στους καναπέδες μας λοιπόν!! Η Πάρνηθα είναι ιδιωτική περιουσία - προαύλιο του καζίνο!! Αναγνώστης citypress-gr
Στην αρχή νόμιζα οτι είναι η ιδέα μου, αλλά τώρα που πέρασαν και τα Χριστούγεννα είμαι πια σίγουρος οτι αυτές οι γιορτές έχουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το μίζερο. Κάπως σα να είναι όλοι «μουδιασμένοι», σα να ντρέπονται να χαρούν, να γελάσουν, να αφεθούν. Κάπως σα να μην μας επισκεύθηκε φέτος το «πνεύμα των Χριστουγέννων» με τη διάθεση για γλέντια, για δώρα και ξεσάλωμα.
Η εύκολη θεωρία είναι να πούμε οτι η ελλάδα πενθεί τη δολοφονία του άτυχου Αλέξη. Είναι κάτι το οποίο δεν θα το πίστευα για καμιά κοινωνία, πόσο μάλλον για την ελληνική όπου κάθε χαρά κρατά σαράντα μέρες και κάθε λύπη σαράντα λεπτά. Καλώς ή κακώς τον Αλέξανδρο τον θρηνεί πια μόνο η οικογένειά του και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι απλά ψεύτης. Η μεγάλη μάζα τον ξέχασε με το που έσβησε η τελευταία φωτιά και η κάμερα που την κατέγραφε και οι υπόλοιποι τον μελετούν ως αφορμή προβληματισμού. Αυτό απέχει πολύ από το θρήνο.
Άλλωστε και ο δήμαρχος των Αθηναίων με το που εψάλη το μνημόσυνο για το τριήμερο, ξανασήκωσε τις μεσίστιες σημαίες και επέβαλλε με την παρουσία των ΜΑΤ το γιορτινό δεντράκι στο Σύνταγμα. Γιορτές με το ζόρι δηλαδή και άλλη μια διεθνής ξεφτίλα με τα πιτσιρίκια να παραφράζουν τα κάλαντα και να τραγουδάνε γύρω από το έλατο του Κακλαμάνη «τι ωραία την πρωτοχρονιά, φυτρώνουν μπάτσοι στα κλαδιά...».
Υπερβολή η χρησιμοποίηση των ΜΑΤ για ένα κωλόδεντρο; Προφανώς. Όπως υπερβολή είναι και η απαίτηση για στάση εμπορίου λόγω της δολοφονίας. Όπως υπερβολή είναι να κατεβάζεις με πλήρη εξάρτηση τα ΕΚΑΜ για να αντιμετωπίσουν τους μαθητές. Όπως υπερβολή είναι να κάνεις στάχτη και μπούρμπερη ό,τι βρεθεί στο δρόμο σου όταν διαδηλώνεις. Υπερβολή είναι και ο πρωθυπουργικός χαρακτηρισμός των διαδηλωτών ως «εχθρών της Δημοκρατίας» την ώρα που αθωώνονται πάντα άπαντες οι καταχραστές δημοσίου πλούτου. Υπερβολή και ο χαρακτηρισμός του Αλέξη από τους Τσίπρες ως Πέτρουλα και Παναγούλη (έλεος). Καθαρά φασιστικό και υπερβολικό το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», ή το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», εξίσου φασιστική και υπερβολική όμως και η εξομοίωση όλων όσων συμμετέχουν σε μια διαδήλωση, με αυτούς που προκαλούν τα επεισόδια.
Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί και να γίνει βιβλίο ολόκληρο εαν την επεκτείνουμε σε κάθε δραστηριότητα των πολιτών ή της Πολιτείας. Η υπερβολή είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει ως λαό. Κάπου είναι μέχρι και συμπαθητικό καθώς μας κάνει να ξεχωρίζουμε κατάτι από την αγέλη των δυτικοευρωπαίων. Καταντάει όμως μεγάλο πρόβλημα όταν τα πράγματα σφίγγουν και ο ψευτοτσαμπουκάς, η τσάμπα μαγκιά και η χωρίς πρόγραμμα πρόσκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων, δε φτάνουν ούτε για το σύνηθες κουκούλωμα.
Η οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση είναι εδώ, άρχισε να μας αγγίζει υποσχόμενη να μας αγγαλιάσει σφιχτά και ουδείς έχει όπλα ή προτάσεις να την αντιμετωπίσει. Μαγικά βέλη δεν υπάρχουν σε κανενός φορέα τη φαρέτρα. Μερικές φορές φαίνεται οτι δεν υπάρχουν καν βέλη. Το είδαν πρώτα τα παιδιά και αντέδρασαν. Το κατάλαβαν οι πολίτες και λούφαξαν. Το ξέρουν οι πολιτικοί και το έχουν ρίξει στη μπουρδολογία και την ανάλυση του τίποτα.
Αντιδράσαμε πάλι υπερβολικά; Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα, εαν αντιδράσει υπερβολικά και η αγορά. Γι αυτό και αυτές οι γιορτές δε μοιάζουν με τις προηγούμενες. Γιατί το πατροπαράδοτο «έχει ο Θεός» δε μας καλύπτει πια, μιας και γνωρίζουμε οτι δεν... «έχει» κανείς άλλος.
(από το preza tv) Ο Ταξιάρχης χρειάζεται ένα καινούργιο ειδικό καροτσάκι το οποίο θα τον βοηθήσει να κινείται καλύτερα αλλά και ν' αναπνέει καλύτερα λόγω της θέσης του σώματός του σε αυτό. Το καροτσάκι αυτό, αξίας 13.000 ευρώ, αγόρασε με δάνειο από τράπεζα η μητέρα τού Ταξιάρχη Βασιλική Χατζηκομνηνού, η οποία εργάζεται σαν καθαρίστρια με εισόδημα 400 ευρώ τον μήνα!
Οταν ο Ταξιάρχης μόλις 18 μηνών οι γονείς του αντιλήφθηκαν το πρόβλημα υγείας του. Στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχει από το σπάνιο σύνδρομο «Ντουσέν», προέβλεψαν μάλιστα ότι όταν θα φθάσει πέντε ετών, ο μικρός δεν θα μπορεί πλέον να κινείται. «Αντί για πέντε ετών, έφθασε 12. Τότε και σταμάτησε να περπατά... Τότε του αγόρασε ο ηθοποιός Σπύρος Παπαδόπουλος το καροτσάκι», λέει η κ. Χατζηκομνηνού. Ο Γολγοθάς για μάνα και γιο δεν έχει τέλος. Η κ. Βασιλική, διαζευγμένη, ζει μόνη της με τον γιο της. Οσο περνάνε τα χρόνια παραλύει το σώμα του και χρειάζεται συνεχή ειδική φροντίδα, ενώ η ίδια αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό πρόβλημα δισκοπάθειας. Στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, τον περασμένο Απρίλιο, οι γιατροί τής συνέστησαν ν' αγοράσει ένα άλλο αμαξίδιο αξίας 13.000 ευρώ που θα τον βοηθήσει ουσιαστικά. Ο ΟΓΑ όπου είναι ασφαλισμένος ο νεαρός Ταξιάρχης καλύπτει όμως μόνο ένα μέρος αυτού του ποσού, γύρω στα 2.500 - 3.000 ευρώ. Τότε και ήρθε το δάνειο από την τράπεζα. «Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο, έπρεπε ν' αγοραστεί το καροτσάκι γιατί ήδη έχουν επιβαρυνθεί οι πνεύμονές του από τη θέση που το παιδί κάθεται σήμερα. Ξέρω ότι θα βοηθηθεί πάρα πολύ με αυτό το αμαξίδιο γι' αυτό το αγόρασα και ας πληρώνω για χρόνια χρέος και τόκους. Ζούμε με 400 ευρώ τον μήνα, που παίρνω φροντίζοντας μια ηλικιωμένη και με 50 ευρώ από μια πολυκατοικία που καθαρίζω τις σκάλες. Ομως δεν γινόταν αλλιώς από το να προσφύγω στην τράπεζα». Ο Ταξιάρχης πήγαινε στο Ειδικό Σχολείο Μυτιλήνης μέχρι την 1η Γυμνασίου, όμως σταμάτησε το σχολείο γιατί ήταν πολύ δύσκολο για τη μητέρα του να τον μετακινεί καθημερινά στο σχολείο και να εργάζεται παράλληλα. *Στην Ελλαδα υπάρχουνμονο 5 παιδια με το σύνδρομο Ντουσεν, αρρώστια η οποία παρουσιάζεται εξαιρετικά σπανια, και βέβαια και εδώ η βοήθεια της πολιτείας είναι ανύπαρκτη. Από τον ΟΓΑ κάποιοι έχουν φάει τον αγλέορα, χρήματα όμως για τον Ταξιάρχη δεν μπορούσαν να δόσουν οι κωλογραφειοκράτες. Αν αύριο είναι το δικό σας παιδί σας ρε πουσταράδες;..
Τα "Charity Shop", τα "καταστήματα αλληλεγγύης" πωλούν σε πολύ χαμηλές τιμές και σε άριστη κατάσταση, βιβλία, δίσκους, CD και μικροέπιπλα που τους προσφέρονται δωρεάν από τους πολίτες. Τα έσοδα διατίθενται για την βοήθεια παιδιών - θυμάτων πολεμικών αναμετρήσεων. http://www.karavani.gr/greek/secondhand/index.html
11 μήνες έξω απ' το Ιατρικό... 
Αναρτήσεις
