Μπουγάτσα με στουπί...

Του Γιάννη Γερονικολού

Είναι πολύ εκνευριστικό να προσπαθείς να γράψεις κάτι αισιόδοξο για το νέο χρόνο και αντ αυτού να κοιτάζεις επί μισάωρο σα χάνος τη λευκή σελίδα και τον κένσορα που αναβοσβήνει προσπαθώντας να σε αποκοιμίσει. Διότι, η πρόθεση μεν καλή, η ειδησεογραφία, δε, κάκιστη.

Αισιόδοξοι για το 2009 μπορεί να είναι μόνο οι νικητές του τζόκερ και του Κρατικού λαχείου, κάποιοι απολύτως καμμένοι γαύροι που το μόνο που διαβάζουν είναι ο «πρωταθλητής» - τα ρεπορτάζ του οποίου θεωρούν απολύτως αντικειμενικά - και όσοι παρακολουθούν την εκπομπή τής Πάνια, για τη διανοητική κατάσταση των οποίων υπάρχουν πιο ειδικοί για να δώσουν λύσεις. Οι υπόλοιποι άνθρωποι καταλαβαίνουν οτι άσπρη μέρα δε θα δούμε το νέο χρόνο, όσο και να χιονίσει.

Η εσωτερική κατάσταση είναι άθλια όσο ποτέ σε όλα τα επίπεδα και οι πολιτικοί μας ταγοί φαντάζουν τόσο λίγοι, τώρα στα δύσκολα, όσο ο Παναιτωλικός μέσα στο γήπεδο της Μπάρτσα.

Παπαγάλοι κάθε μπάτζετ και κάθε Μέσου «ενημέρωσης» προσπαθούν να μας πείσουν οτι όλα τα προβλήματά μας εξαντλούνται στο περίφημο «μπλοκάκι» του πρωθυπουργού στο οποίο, λέει, γράφει και σβήνει ονόματα για τον ανασχηματισμό. Ποτέ βέβαια δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να με νοιάζει αν θα είναι ο Πάκης ή ο Αρούλης υπερυπουργός και αν ο Σουφλιάς με τον Αλογοσκούφη και τον Μεϊμαράκη παίξουν στη μπιρίμπα τη μοιρασιά των υπουργείων. Από πότε οι υπουργοί από διαχειριστές της κυβερνητικής πολιτικής έγιναν αυτοί που παράγουν και χαράσσουν την πολιτική; Αν είναι έτσι, να μην ψηφίζουμε κόμμα αλλά υπουργικό συμβούλιο, και τότε θα έχουν δίκιο όσοι από την ΝΔ την πέφτουν στον Αλογοσκούφη λες και η πολιτική που ασκεί του υπαγορεύεται από τη γυναίκα του και όχι από τον κυβερνητικό σχεδιασμό.

Εδώ ο κόσμος καίγεται – και δυστυχώς δεν είναι σχήμα λόγου – και εδώ μαλώνουμε για το κωλόδεντρο ενός ακόμα ανύπαρκτου δημάρχου Αθηναίων, για το αν οι σφαίρες πάνε ευθεία ή στρίβουν κατά το δοκούν, για τον Τσίπρα(!), για τα χρυσόβουλα, τα... Ρουσόβουλα, και το αν ο Ψυχάρης υποστηρίζει Γιώργο ή Βενιζέλο (τον τρέμουν όλοι τόσο πολύ, που κανείς δεν του είπε ακόμα οτι έχασε ο Μπένι πριν ενάμιση χρόνο).

Κατά τα άλλα η χώρα δανείζεται με επιτόκια Ζιμπάμπουε, οι ευρωπαίοι μουτζώνονται μεταξύ τους που μας έχουν στη ζώνη του ευρώ, η οικονομική κρίση έρχεται να ξεσπάσει πάνω μας όπως ο Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη και η άμυνα απέναντι σε όλα αυτά είναι χειρότερη από της ΑΕΚ όταν λείπει ο Κυργιάκος. Το φάσμα της ανεργίας στοιχειώνει κάθε ελληνική οικογένεια, επιχειρήσεις ετοιμάζονται για λουκέτο, το κράτος δεν έχει χρήματα να πληρώσει τα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, ζητάμε 50 δις ρευστό από τη διεθνή αγορά και προτιμούν να τα παίξουν στο στοίχημα και οι πολιτικοί μας, τώρα που πραγματικά τους χρειαζόμαστε, δεν έχουν ούτε μια πρόταση ν αρθρώσουν πέρα από τα συνήθη ευχολόγια.

Μα αυτό που ήταν το πιο τραγικό των ημερών είναι η πλήρης απουσία της χώρας από τις αντιδράσεις για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Μέση Ανατολή. Μούγκα επί της ουσίας από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση που εξίσωσαν θύματα και θύτες για μια ακόμη φορά συρόμενες στο άρμα των ΗΠΑ – πού είναι, αλήθεια, ο μαυρούκος που θα έκανε τη διαφορά; - και της ανύπαρκτης ΕΕ. Οποία ξεφτίλα, δε, να λείπει η ελλάδα για πρώτη φορά από ευρωπαϊκή ειρηνευτική διπλωματική αποστολή στη Μέση Ανατολή, περιοχή επιρροής μας υποτίθεται, και να κάνει παιχνίδι η... Τσεχία! Όταν οι νεοφώτιστοι σε ακυρώνουν μέσα στην έδρα σου και εσύ πίνεις τσίπουρα στο Καρπενήσι, τότε δικαίως θα πάθεις ό,τι σου πρέπει.

«Ω καιροί - ω ήθη» που θα έλεγε και ο Κικέρων, ή «χορτάστε τους μπουγάτσα με στουπί» που λέει ο Τζιμάκος... Με όποιον από τους δυό και να ΄στε καλή χρονιά να έχουμε.