Ho Ho Fucking Ho - Kevin Wilson

Νέο blog

Στήνω νέο blogάκι δειλά-δειλά. Θεματικό όμως,. Θα έχει μόνο παραπομπές σε κείμενα, άρθρα, ρεπορτάζ κτλ που κατά τη γνώμη μου πρέπει να διαβαστούν. Κάθε ιδέα δεκτή

Προς το παρόν η διεύθυνση είναι αυτή http://diavaste.wordpress.com/
μετά βλέπουμε...

Δαγκωτό για να μη μας δαγκώσουν

Οκ, δεκτό. Την πρώτη Κυριακή δεν πήγες να ψηφίσεις γιατί θεωρείς το Γιώργη μαλάκα και την πάρτη σου πανέξυπνη, γιατί ο Παπακωνσταντίνου (όχι ο Βασίλης) σου έστειλε ραβασάκι περαίωσης ενώ έχεις τρία χρόνια που έκλεισες τα βιβλία, γιατί είχες να πιείς καφέ με το νέο ξανθό κουτί και τα φιλαράκια (κάτι που, φυσιολογικά, το θεώρησες απείρως πιο σημαντικό από τις εκλογές), γιατί σου έχουν σκοτίσει τα παπάρια με τις ψεύτικες μεγαλοστομίες και ήθελες να τους δείξεις ότι τους έχεις γραμμένους, γιατί δε γουστάρεις άλλα διλήμματα (αρκετά έχεις από γκόμενα και εργοδότη), γιατί δεν πρόλαβες (!), γιατί ήθελες να δόσεις ένα «ηχηρό μήνυμα» που λένε και οι σοφοί των 8, γιατί ακούς πολιτικό και σου γυρνάνε τ' άντερα, γιατί είσαι απολύτως βλάκας και νομίζεις ότι μπορούμε να αγνοήσουμε το μνημόνιο, γιατί κατά βάθος γουστάρεις να σε πηδάνε αλλά εσύ να το παίζεις ψωλοπαρθενίτσα με τη λογική «εγώ δεν τους ψήφισα…».

Πρώτον, μεγαλύτερη πρόταση χωρίς τελεία δεν έχω ξαναγράψει ποτέ.

Δεύτερον, μπορεί να υπάρχουν και άλλοι λόγοι αλλά το συμπέρασμα είναι ένα: για όποιο λόγο και αν δεν πήγες να ψηφίσεις, όλοι έχουν μια απόλυτη σιγουριά. Ότι το έκανες για να τιμωρήσεις πολιτικά τους αντιπάλους τους!

Αν είσαι τόσο ηλίθιος ή τόσο Αλαβάνος που πιστεύεις ότι έχεις στείλει άλλο μήνυμα πέραν του ότι είσαι απολίτικο ζώον,
οκ το έστειλες. Το έλαβαν και φυσικά το έγραψαν εκεί που τώρα τελευταία και τα «αγοράκια» αποτριχώνονται (οι κρυφοπουστάρες). Αν νομίζεις ότι τους τιμώρησες, οκ και πάλι. Τους τα περιόρισες κατά το ένα τρίτο!

Το θέμα είναι τι θα κάνεις τώρα πανίβλακα αποτυχημένε «πολίτη». Έχασες την πρώτη ευκαιρία να βάλεις στο δημοτικό συμβούλιο της Πόλης σου όποιον θεωρείς ότι μπορεί να προσφέρει κάτι, ανεξάρτητα από το συνδυασμό που ανήκει. Τώρα θα απέχεις και από την εκλογή αυτού που θα είναι υπεύθυνος για την καθημερινότητά σου;

Το σύστημα των δύο γύρων, πέρα από τις μικροκομματικές αλλαξοκωλιές, σου επιτρέπει αυτό ακριβώς: να ψηφίσεις την πρώτη Κυριακή όποιον γουστάρεις ως κόμμα, ιδεολογία, κρανιοεγγεφαλική κάκωση, ή κολλητιλίκι και στη δεύτερη Κυριακή να ψηφίσεις όποιον θεωρείς ότι μπορεί να κάνει κάτι καλό στην περιοχή σου, ή έστω το λιγότερο κακό.

Δε γουστάρεις πχ τον Σγουρό, το μνημόνιο (άσχετο) ή τον Πάγκαλο και θα αφήσεις να εκλεγεί ο λοβοτομημένος Κικίλιας; Δεν σου κάνει η καράφλα του Μπόλαρη, ή είσαι ερωτευμένος με τον Τσίπρα και θα αφήσεις να βγεί η χουντάλα ο Ζορό στη Μακεδονία; Δε γουστάρεις το ΠΑΣΟΚ και τον Γερουλάνο ή τον Τρισέ και θα αφήσεις με την αποχή σου να ξαναβγεί δήμαρχος στην Πρωτεύουσα ο πιο αποτυχημένος όλων των εποχών Κακλαμάνης; Θα βάλεις το Μιχαλολιάκο των "Ρέιντσερς" να ορίσει τις τύχες του λιμανιού γιατί δεν πέρασε στο β γύρο ο υποψήφιος του ΚΚΕ; Θα αφήσεις πάλι τη Θεσσαλονίκη στους εκλεκτούς Γκιουλέκες του Αγιατολάχ Άνθιμου; Θα ψηφίσεις για την ανάπτυξη του χωριού σου με βάση το «αντιμνημονιακό μέτωπο»;

Ε, τότε θα είσαι πιο μαλάκας κι απ τα βράχια και σίγουρα κρυφός οπαδός του Αβραμόπουλου, ενώ θα βλέπεις με συμπάθεια και όχι με διάθεση αποκεφαλισμού, όλους αυτούς τους μυαλοφυγόδικους που έβγαλαν πρώτο τον Ψινάκη.

Θέλεις ηλίθιε να διαμαρτυρηθείς κατά των κυβερνητικών μέτρων; Κατέβα στο πεζοδρόμιο με τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ, το ήρθαμε, το black block ή όποιον άλλον επιλέγεις και κάντο καλοκαιρινό. Αλλά το να βγαίνεις από τα σινιέ ρούχα σου για τον Στρός Κάν και το ΔΝΤ και να αφήνεις να εκλεγεί περιφεριάρχης ο Ψωμιάδης, πρέπει να είσαι πολύ Σαμαράς αδελφάκι μου.

Έτσι κι αλλιώς τα δύο κόμματα εξουσίας θα προσμετρήσουν την ψήφο σου κατά το δοκούν το βράδυ της Κυριακής. Αν δεν πάς να ψηφίσεις, το ΠΑΣΟΚ θα μιλάει για ανοχή και η ΝΔ για αποδοκιμασία της κυβέρνησης ενώ εσύ θα τρώς στη μάπα για τέσσερα χρόνια την ανικανότητα του δημάρχου της πόλης και της περιφέρειάς σου να μαζέψει τα σκουπίδια, να φτιάξει τις παιδικές χαρές, να περιορίσει την παράνομη στάθμευση, να αδειάσει τα πεζοδρόμια από αυτοκίνητα και μηχανάκια, να βάλει κάδους ανακύκλωσης, να δημιουργήσει δημοτική συγκοινωνία προς τα μέσα σταθερής τροχιάς, να αντιμετωπίσει γενικώς τα καθημερινά σου προβλήματα.

Μην παίζεις στο παιχνίδι της δεξιάς ή αριστερής συντήρησης. Εδώ δεν υπάρχει «δεν θέλω κανέναν τους». Ένας από τους δύο υποψηφίους σε κάθε δήμο ή περιφέρεια θα εκλεγεί. Είναι στο χέρι όλων μας, αν όχι να επιλέξουμε τους καλύτερους, έστω να μην αφήσουμε να βγούν οι χειρότεροι.

Όπως λένε και οι atenistas «ή δράσε ή σκάσε». Η ψήφος την Κυριακή είναι το όπλο σου.

Γ. Γ.

Άντε γειά μας λέμε...

Απίστευτο!

του Δημήτρη Καμπουράκη από το protagon

Θα σας διηγηθώ τώρα (άλλη) μια σύγχρονη ιστορία τρέλας του Ελληνικού Δημοσίου, της οποίας έγινα κοινωνός συνομιλώντας με φρικαρισμένο ταμία που εργάζεται στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.

Το Ελληνικό Δημόσιο δεν καλύπτει έξοδα κινητών τηλεφώνων για τους εργαζόμενους σ’ αυτό. Σε καμία βαθμίδα της ιεραρχίας, ακόμα κι αν είναι προφανές ότι τα χρειάζονται για υπηρεσιακούς λόγους. Οι Πάρεδροι, τηρώντας το νόμο, δεν εγκρίνουν ποτέ τέτοιες δαπάνες. (Μην αναρωτηθείτε πώς ο κ. Χατζηγάκης είχε τριάντα κινητά - τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου υπάγονται σε κάποιον άλλο νόμο που τα επιτρέπει).

Το Ελληνικό Δημόσιο και τα Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που είναι σπαρμένα ανά την επικράτεια, διαχειρίζονται πάρα πολλά χρήματα. Επειδή τα τελευταία χρόνια είχε ξεσπάσει κύμα ληστειών και διαρρήξεων σε Δημόσιες Υπηρεσίες, τα καταστήματα που έχουν ταμείο και χρηματοκιβώτιο, θωρακίστηκαν με συναγερμούς. Λογικό.

Οι συναγερμοί ως γνωστό, εκτός από σύνδεση με τη γραμμή της σταθερής τηλεφωνίας του κτιρίου (που κόβεται και αχρηστεύεται εύκολα) διαθέτουν και γραμμή κινητής τηλεφωνίας, η οποία σε περίπτωση παραβίασης ειδοποιεί το κέντρο ή το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Επειδή (όπως ήδη εξήγησα) έξοδα κινητής τηλεφωνίας δεν εγκρίνονται, το ίδιο το δημόσιο είχε καταφύγει σε μια πολύ απλή πατέντα για να παραβιάσει τον (χαζό) νόμο που έχει θεσπίσει για τον εαυτό του. Έβαζε στους συναγερμούς του μια γραμμή καρτοκινητού χωρίς συμβόλαιο. Μια φορά το χρόνο ο ταμίας πήγαινε στον ΓΕΡΜΑΝΟ ας πούμε, ανανέωνε την κάρτα του συγκεκριμένου αριθμού και έπαιρνε τιμολόγιο με τα στοιχεία της υπηρεσίας, το οποίο αναφερόταν σε αγορά χαρτικών ή άλλων αναλώσιμων. Το κατέθετε και έπαιρνε τα χρήματά του. Ούτως ή άλλως το κόστος ήταν πολύ μικρό, αφού οι γραμμές αυτές (εκτός από τη σπάνια περίπτωση διάρρηξης) κάνουν ένα τηλεφώνημα τη μέρα σε συγκεκριμένη ώρα, για να δώσουν σήμα ότι όλα είναι καλά. Το σύστημα αυτό, μπορεί να φαντάζει χαζό, πάντως ως τώρα δούλευε.

Και ξαφνικά έρχεται ο περίφημος νόμος για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του κοινού εγκλήματος, που ορίζει ότι όλοι οι αριθμοί καρτοκινητών πρέπει να χρεωθούν σε φυσικά πρόσωπα. Η προθεσμία λήγει στις 30 Ιουλίου και την επόμενη το πρωί όσες γραμμές δεν έχουν δηλωθεί, θα τεθούν αυτομάτως εκτός λειτουργίας. Και τώρα τι γίνεται; Αν πάει ο διευθυντής της τάδε δημόσιας υπηρεσίας να δηλώσει τους αριθμούς των συναγερμών στο όνομα της υπηρεσίας του, παραβιάζει το νόμο που ρητά αναφέρει ότι το δημόσιο δεν καλύπτει δαπάνες κινητής τηλεφωνίας. Οι λογαριασμοί δεν θα πληρωθούν ποτέ, θα τους απορρίψει ο Πάρεδρος. (Αφήστε που νόμιμος εκπρόσωπος μιας υπηρεσίας ή οργανισμού θεωρείται μόνο ο διοικητής του και όχι οι κατά τόπους διευθυντές. Δηλαδή ο διοικητής του ΟΓΑ θα πρέπει να χρεωθεί ονομαστικά 500 αριθμούς τηλεφώνων για τα υποκαταστήματα όλης της Ελλάδας).

Αν πάλι για να ξεμπλέξουν, υποχρεώσουν τον τοπικό διευθυντή ή ταμία να δηλώσει στο όνομα του τη γραμμή συναγερμού του υποκαταστήματος του, το τιμολόγιο (ακόμα κι αν λέει για αναλώσιμα) θα βγαίνει στα στοιχεία του ιδιοκτήτη της γραμμής. Το Δημόσιο όμως δεν πληρώνει τιμολόγια που έχουν βγει στο όνομα τρίτων, αλλά μόνο αυτά που έχουν τα δικά του στοιχεία. Άρα οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να πάρουν τα λεφτά, δηλαδή θα πληρώνουν τη γραμμή του συναγερμού της υπηρεσίας από την τσέπη τους. Φυσικά οι περισσότεροι δεν το δέχονται. Λέω οι περισσότεροι, διότι υπάρχουν και κάποιοι ταμίες που αποφάσισαν να το αποδεχτούν, διότι ο νόμος (διαφορετικός αυτός) λέει πως όταν γίνει κλοπή ή ληστεία, κατ’ αρχήν υπόλογος είναι ο ταμίας ανεξάρτητα από τις γενικότερες συνθήκες που οδήγησαν στο γεγονός. Άντε να εξηγήσει ταμίας στον βαριεστημένο Ασφαλίτη που θα κάνει την ανάκριση, ποιο νομικό χάος αχρήστευσε τον συναγερμό του. Το πιθανότερο είναι να βρεθεί σε διαθεσιμότητα πριν καταλάβει τι έγινε.

Με τούτα και με κείνα, η 30η Ιουλίου 2010 πλησιάζει και το θέμα παραμένει άλυτο. Και ούτε διαφαίνεται τακτοποίηση στο εγγύς μέλλον. Την 1η Αυγούστου λοιπόν, χιλιάδες κρατικά χρηματοκιβώτια και ταμεία ανά την επικράτεια θα βρεθούν ανυπεράσπιστα, επειδή θα έχουν σιγήσει οι συναγερμοί τους.

Διαρρήκτες μου, καλές δουλειές. Ελληνικό κράτος, καλά κρασιά.

Ο όμορφος κόσμος του διαδικτύου

Απίστευτες καταγγελίες Κούλογλου για εκβιασμό από Μπλόγκ, με αφορμή τη στυγνή δολοφονία Γκιόλια στη LIFO.

Τί ΔΕΝ είναι δημοσιογραφία

Επειδή κοντεύουμε να ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε όταν γράφαμε τα φαρμακεία, να το πάρουμε το θέμα από την αρχή. Σειριακά. Από το "άλφα" και μετά στο "βήτα".

Για να μην κουράζομαι, το έχει έτοιμο ο "ANemos" και το απαλλοτριώνω:

Τί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοσιογραφία

Δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι η συλλογή πληροφοριών και ειδήσεων... Μόνο!

Δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι η επεξεργασία πληροφοριών και ειδήσεων... Μόνο!

Δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι ο σχολιασμός πληροφοριών και ειδήσεων... Μόνο!

Δημοσιογραφία είναι η συλλογή, η επεξεργασία, ο σχολιασμός και η διαμόρφωση πρωτογενών πληροφοριών και ειδήσεων οι οποίες παράγονται από τους ίδιους τους δημοσιογράφους!

Κι επειδή κάποιοι ίσως δεν ξέρουν τι είναι Είδηση:

ΕΙΔΗΣΗ είναι η αφήγηση ενός τρέχοντος γεγονότος ή ιδέας ή σκέψης ή μεταβολής που δεν ήσαν γνωστά από πριν και που ενδιαφέρει τον άνθρωπο και επηρεάζει τη ζωή του.
Για να απαντήσει σε αυτό το θεμελιώδες ερώτημα το ΤΙ είναι κάθε φορά είδηση, ο Δημοσιογράφος θα έπρεπε να βρει την απάντηση στα εξής επιμέρους ερωτήματα:

1. Τι έχει συμβεί;
2. Που έχει συμβεί;
3. Πόση σημασία έχει;
4. Πόσο κόσμο ενδιαφέρει;
5. Πόσο χρήσιμη είναι για τον κόσμο;
6. Ποια είναι η πηγή της πληροφορίας;

Λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω ούτε ΕΝΑ ελληνικό μπλογκ που να κάνει όλα από τα παραπάνω!

Η Σέχτα των ηλιθίων και η δολοφονία Γκιόλια

Γράφει ο Παραπολιτικός

Από την ώρα που έμαθα για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, είμαι πραγματικά συγκλονισμένος. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά μα η οργή με νικά. Έχω πραγματικά τρομάξει από την κάλυψη του θέματος από ΜΜΕ και blogs, φοβάμαι τελικά ότι εμείς οι ίδιοι γεμίζουμε με σφαίρες τα όπλα των τρομοκρατών.

Ο Γκιόλιας επιλέχθηκε από τη Σέχτα Επαναστατών επειδή ήταν ο μόνος μεγαλοδημοσιογράφος χωρίς φρουρά κι άρα ο πλέον προσιτός στόχος. Μην ξεχνάτε ότι αναφερόμαστε σε μια ομάδα θρασύδειλων τύπων που σκοτώνουν μονάχα ανυπεράσπιστους.

Ο Γκιόλιας ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε το Troktiko, o άνθρωπος που το σύστησε στο δημοσιογραφικό κόσμο. Το Τroktiko μεταλλάχθηκε γρήγορα σε ένα χώρο που θα μπορούσες να διαβάσεις τα πάντα, χωρίς καμιά αξιοπιστία, χωρίς καμία αξιολογική κρίση από τους διαχειριστές του site. Θήτευσε δίπλα...

...στον Τριανταφυλλόπουλο κι έφερε στο Ίντερνετ την κίτρινη δημοσιογραφία που πρώτος δίδαξε ο Μάκης. Όποιος τολομούσε να διαφωνήσει με το Troktiko, θα έβλεπε για τουλάχιστον 2-3 μέρες τη φωτογραφία του να φιγουράρει σε αναρτήσεις και σχόλια "αναγνωστών" που θα του καταλόγιζαν κάθε λογής σκάνδαλο.

Το Τroktiko δημιουργήθηκε αρχικά για να υποστηρίξει τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο στην εποχή της Ζαχοπουλιάδας ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσε και τον πρόδρομο της Zougla.gr που ήταν τότε στα σκαριά. Καθόλου τυχαία, οι πρώτες αναφορές στη σχέση Γκιόλια και Τρωκτικού έγιναν από το nonews-news.blogspot.com το οποίο τότε βρισκόταν υπό την απόλυτη επιρροή της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα".

Η σύγκρουση του Γκιόλια με τον Μάκη οδήγησε το Τρωκτικό στην ανάγκη καθορισμού μιας διαφορετικής πορείας. Από τότε μέχρι σήμερα, το Τρωκτικό ουδέποτε κατάφερε να διατηρήσει μια σταθερή "γραμμή" στα θέματα της επικαιρότητας. Η ανέλιξη του σε Νο1 site στην Ελλάδα ανέβασε τρομακτικά τις μετοχές των συντελεστών του. Ο Γκιόλιας από την αρχισυνταξία της εκπομπής του Τριανταφυλλόπουλου βρέθηκε δίπλα στον Κοντομηνά αλλά και στη διεύθυνση του ραδιοφώνου του Πρώτου Θέματος χωρίς κάποια άλλη επίσημη δημοσιογραφική δραστηριότητα...

Δεν υπήρχε δημοσιογράφος που να ξεκίνησε κάτι στο Διαδίκτυο και να μην πήρε τηλέφωνο τον Γκιόλια για να του βάλει κανα link στο Troktiko. Στη δημοσιογραφική πιάτσα, όλοι γνώριζαν ότι ο Γκιόλιας κινεί τα νήματα παρά τις αλεπάλλες διαψεύσεις του ίδιου.

Το παιχνίδι μεταξύ Τρωκτικού-Γκιόλια-Τριανταφυλλόπουλου οδήγησε στη στοχοποίηση του δημοσιογράφου από τη Σέχτα Επαναστατών. Το ξεκατίνιασμα των διαφόρων παραγόντων των ΜΜΕ που με μεγάλη χαρά φιλοξένησε το Troktiko έδωσε λαβή στους ηλίθιους για να κάνουν την επαναστατική γυμναστική τους.

Διαβάζω κάποια γελοία σχόλια του τύπου "Μα τον Γκιόλια; Τόσοι μεγαλοδημοσιογράφοι υπάρχουν...". Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε όλοι. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή κανενός όσο διεφθαρμένος κι αν είναι ο άλλος. Ας πάψουμε επιτέλους να γεμίζουμε τα μυαλά των ηλίθιων με την εντύπωση ότι "ο κόσμος θέλει αίμα δημοσιογράφων". Οι ανθρώπινες ζωές δεν κοστολογούνται ούτε συγκρίνονται.

Ακούω επίσης δημοσιογράφους να ρωτούν άλλους δημοσιογράφους διάφορα χαζά του στυλ "με τέτοιους τρόπους μπορούν να φιμώσουν την ελευθερία του Τύπου;". Χαζομάρες...

Για ποια ελευθερία του Τύπου μιλάμε; Στην Ελλάδα δεν χρειάζονται σφαίρες για να γράψει ένας δημοσιογράφος ψέμματα ή μισές αλήθειες. Μερικά ευρώ, μια θεσούλα στο Δημόσιο ή 2-3 απειλές και ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος μετατρέπεται σε παπαγαλάκι. Όποιος έχει τα αρχίδια να είναι ανεξάρτητος, δεν κάθεται καν να σχολιάσει αν μια δολοφονία μπορεί να του κλείσει το στόμα. Δεν καταλαβαίνουν ότι κι αυτοί με τη σειρά τους γεμίζουν τα όπλα των τρομοκρατών;

Όσο για τους πολιτικούς που πενθούν στα παράθυρα και στα ραδιόφωνα για την άτυχη Δημοκρατία μας που πληγώνεται από τέτοιες ενέργειες, ας αναλογιστούν πρώτα τις δικές τους ευθύνες. Όταν δέχονται με ευχαρίστηση να διαπλέκονται με ΜΜΕ και καναλάρχες, όταν απειλούν δημοσιογράφους και ζητούν απολύσεις, δεν μπορούν τώρα να το παίζουν παρθένες.

Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Με το να συζητάμε αν το παρακράτος πλήρωσε τη Σέχτα να σκοτώσει τον Γκιόλια, όσο συζητάμε γιατί δεν σκότωσαν έναν πιο γνωστό δημοσιογράφο κι όσο οραματίζομαστε τρομερές αποκαλύψεις που θα βγουν από το αρχείο του Γκιόλια, τόσο οι ηλίθιοι με τα καλάσνικοφ θα πανηγυρίζουν την επιτυχία τους και θα νιώθουν επαναστάτες.

Ο Γκιόλιας χάθηκε γιατί πρώτος φόρεσε κουκούλα, πρώτος πυροβόλησε και σκότωσε μέσα από το άθλιο Troktiko τις συνειδήσεις και την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων. Θρηνώ τον χαμό του όπως όλοι αλλά αρνούμαι να δεχθώ την μετατροπή του σε ήρωα.

Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Όλα είναι όπως φαίνονται. Οι ηλίθιοι πυροβολούν και σκοτώνουν αυτούς που συμμετείχαν στη δημιουργία ενός διεφθαρμένου συστήματος διαπλοκής μεταξύ κράτους και ΜΜΕ πιστεύοντας ότι έτσι θα πετύχουν κάτι. Εμείς τι κάνουμε;

Έχεις εισιτήριο;

Aπό το protagon

της Φωτεινής Τσαλίκογλου
(Αφιερωμένο στη Ντόρα, που έδωσε τη σοκολάτα στη μικρή λαθρεπιβάτισσα).

Η σκηνή στο τρόλει. Διαδρομή Αλεξάνδρας - Σύνταγμα.. Δεν είναι ώρα αιχμής. Τα περισσότερα καθίσματα είναι άδεια. Μια γυναίκα, καταφανώς Αλβανικής καταγωγής, (κάτι στο ανήσυχο βλέμμα, κάτι στα χρώματα, κάτι στη θέση που άβολα καταλαμβάνει στο κάθισμα δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας: "δεν είναι δικιά μας"). Πλάι της κάθεται ένα κοριτσάκι ίσαμε έξι ετών, η κόρη της. Στην αγκαλιά της η μητέρα κρατα μια μεγάλη διάφανη πλαστική σακούλα γεμάτη από μικρά λευκά καρβελάκια ψωμιού.
Η Ντόρα επιβιβάζεται στη στάση της Αλεξάνδρας. Μαζί της και η ηλικιωμένη Ελληνίδα.

Η ηλικιωμένη Ελληνίδα με το που ανεβαίνει εντοπίζει την Αλβανίδα μητέρα και στέκεται απέναντι της βάζοντας στη μέση τα χέρια της.

‘’Εχει εισιτήριο’’ ρωτά, η αυτόκλητη επόπτρια δείχνοντας την μικρή.

Η Αλβανίδα αιφνιδιάζεται ‘’όχι’’ κάνει με το κεφάλι.

Η Ελληνίδα γριά αγριεύει ‘’εσύ’’ ρωτά την ίδια, ‘’εσύ έχεις εισιτήριο;’’

‘’Ναι’’ κάνει με το κεφάλι της η Αλβανίδα.

‘’Να το δω’.

Η Αλβανίδα σηκώνει τη σακούλα, την ακουμπά, χάμω, ανοίγει την τσάντα της, ψάχνει αγωνιωδώς, η γριά χάνει την υπομονή της.

‘’Γρήγορα. Τελείωνε. Το εισιτήριο’’ της λέει.

Η Αλβανίδα βρίσκει επιτέλους το εισιτήριο, με ένα ίχνος ανακούφισης της το δείχνει. Η Ελληνίδα γριά ελέγχει το εισιτήριο. Είναι το σωστό.

-‘’Να την πάρεις στην αγκαλιά σου αυτήν’’ υποδεικνύει δειχνοντας τη μικρή ‘’δεν μπορεί να κρατάει μια ολόκληρη θέση’’.

Η Αλβανίδα υπάκουα, παίρνει τη μικρή στην αγκαλιά της. Η μικρή είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Η γρια πάει και κάθεται δυο καθίσματα πιο μπροστά. Η Ντόρα κάθεται δίπλα στην Αλβανίδα που κρατά στην αγκαλιά την κόρη της έχοντας αφήσει στα πόδια της τη σακούλα με το ψωμί. Η Ντόρα που έχει πάντα μαζί της μια σοκολάτα, ανοίγει την τσάντα της και δίνει τη σοκολάτα στη μικρή. Η μικρή διστάζει να την πάρει, η μαμά κουνάει ελαφρά το κεφάλι θέλοντας να πει ‘’ναι μπορείς να την πάρεις΄΄ Η μικρή αρχίζει δειλά δειλά να τρώει τη σοκολάτα. Και τότε οι παριστάμενοι επιβάτες εξεγείρονται. Επιτίθενται στη Ντόρα. ‘’Τι πράγματα είναι αυτά; Aλλη φορά αν θέλετε να κάνετε τέτοια να παίρνετε ταξί’’.

Το τρόλει φτάνει στο Σύνταγμα και η Ντορα αποβιβάζεται για να πάει στη δουλειά της, στο πολιτικό γραφείο που εργάζεται.

Ελλάδα. Ιoύνιος του 2010. Όχι δεν την αναγνωρίζω. Δεν είναι η χώρα μου αυτή. Δεν είναι η χώρα των Ελλήνων εκείνων που κάποτε όπως είπε ο Εμπειρίκος ‘’έκαμαν οίστρο της ζωής, τον φόβο του θανάτου’’. Δεν είναι η χώρα εκείνων που κάποτε ερωτεύθηκαν τη δικαιοσύνη και την αρετή και το φως του ήλιου, με τις σκιές και τα σκοτάδια του. Δεν την αναγνωρίζω αυτή τη έμφοβη χώρα. Πρόκειται περί απλής συνωνυμίας….

Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Ύμνος στο Δημόσιο

το είδα στην parapolitiki

Ύμνος στο Δημόσιο

το είδα στην parapolitiki

Απίθανοι!..

Από τον Greek Rider
Αποφασισμένοι να κερδίσουν επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, οι εργαζόμενοι αλυσίδας ξενοδοχείων αποφάσισαν να προχωρήσουν στην παρακάτω πρωτότυπη κινητοποίηση:

"ιδέες έχω πολλές, εναλλακτική πρόταση για δανειοδότηση δεν έχω..."

Μεταρρύθμιση ιστορικών διαστάσεων το νέο ασφαλιστικό

Γιά διαβάστε και μιά διαφορετική προσέγγιση για το Ασφαλιστικό από τη "Γενιά των 700 ευρώ":

Η βδομάδα που ξεκινάει τη Δευτέρα 5 Ιουλίου είναι ιστορική. Κατατίθεται προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής το Σχέδιο Νόμου για το Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα. Πρόκειται για μια τεράστια μεταρρύθμιση, αναμφίβολα τη μεγαλύτερη που έχει επιχειρηθεί στο κοινωνικό κράτος, αλλά και την οικονομία τα τελευταία 40 χρόνια.

Παρότι οι γονείς του νέου ασφαλιστικού συστήματος ντρέπονται για το παιδί τους, θεωρώντας το λίγο πολύ ως ένα αναγκαίο κακό που προέκυψε από ατύχημα και δεν συνάδει με τις καθιερωμένες οικογενειακές αξίες, εμείς, σαν φίλοι του νέου μοντέλου ασφάλισης το στηρίζουμε. Παρά τις όποιες διαφωνίες σε επιμέρους σημεία (υπολογισμός ανταποδοτικής σύνταξης, επέκταση κάποιων φόρων υπέρ τρίτων όπως το υποχρεωτικό αγγελιόσημο στο διαδίκτυο κοκ) και παρά το γεγονός επίσης ότι αν ήταν στο χέρι μας θα είχαμε προχωρήσεισ σε ακόμα πιο ρηξικέλευθες δομικές αλλαγές, αναγνωρίζουμε ότι στο σύνολό του πρόκειται για το πιο βιώσιμο, το πιο κοινωνικά και γενεακά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα που είχαμε ποτέ στη χώρα.

Επιτέλους, πραγματοποιείται με καθυστέρηση 80 ετών το όραμα των ιδρυτών του μεγαλύτερου και πιο ιστορικού ασφαλιστικού οργανισμού της ΝΑ Ευρώπης, του ΙΚΑ, για ένα ενιαίο και δίκαιο εθνικό σύστημα ασφάλισης.

Επιτέλους, σταματάει η βιομηχανία των εξαιρέσεων και των ασφαλισμένων πολλαπλών ταχυτήτων, όπου κάποιοι εργαζόμενοι μπορούσαν να επιβάλλουν να πληρώνονται παχυλές συντάξεις με μόλις 20 χρόνια πραγματικής εργασίας, ενώ άλλοι με 30 και 35 χρόνια δουλειάς έπαιρναν ψίχουλα.

Αλήθεια, ποιος μπορούσε να τολμήσει καν να σκεφτεί πριν από μερικούς μήνες, ότι θα εντάσσονταν ποτέ οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων των Δικαστικών, στο ΙΚΑ; Ποιος θα σκεφτόταν ότι οι «προνομιουχέστεροι» όλων, οι υπάλληλοι της Βουλής, θα αναγκάζονταν να δουλέψουν όσο και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι; Ή μήπως δεν συνιστά κορυφαία αλλαγή ότι οι ένστολοι των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων καλούνται να δουλέψουν 35 χρόνια πραγματική υπηρεσία αντί 24,5, όπως άλλωστε και οι συνάδελφοι τους στο εξωτερικό; Για να μην αναφερθούμε σ’ αυτό το θεσμό απολίθωμα απ’ την εποχή του Νώε, τις άγαμες θυγατέρες που επιτέλους καταργείται.

Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του συστήματος ασφάλισης γίνονται αλλαγές. Η υγεία διαχωρίζεται από τη σύνταξη, τα ταμεία μειώνονται σε τρία, θεσμοθετείται βασική σύνταξη και ανταποδοτική, μπαίνει φρένο στο πάρτι με τα επικουρικά. Βεβαίως οι αλλαγές αυτές έχουν θύματα. Τη γενιά των βαμπίρ που πίστεψε ότι θα τη σκαπουλάρει πρόωρα με το χρυσό αλεξίπτωτο που έβαλε τα παιδιά της να της αγοράσουν. Μέχρι το 2015, τελευταίο έτος προσαρμογής για τους έχοντες ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα, το τοπίο της ασφάλισης θα έχει αλλάξει άρδην. Και μαζί μ’ αυτό θα κληθεί να αλλάξει και το τοπίο της εργασίας. Εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί.

Η μεγαλύτερη αλλαγή, που ουδείς κατά τ’ άλλα σοσιαλιστής ο οποίος μάχεται για τις αξίες του, δεν έχει τονίσει όσο θα έπρεπε ακόμα, είναι ότι με το νέο σύστημα μετατρεπόμαστε βίαια από οικονομία συνταξιούχων σε οικονομία εργαζομένων. Ακούσια πραγματοποιείται η πρώτη πραγματικά σοσιαλιστική μεταρρύθμιση. Κι ας φωνάζουν οι ραντιέρηδες για τα κεκτημένα. Η στροφή προς την εργασία είναι η μεγάλη συνέπεια του νέου ασφαλιστικού και συνάμα το μεγάλο στοίχημα που καλούνται να διαχειριστούν οι πολιτικοί και τα κόμματα.

Πλέον, ενισχύοντας την εργασία έναντι της σύνταξης, οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να παίξουν ένα διαφορετικό παιχνίδι. Όχι του μοιράσματος της πίτας των συνταξιοδοτικών «προνομίων», εν ίδει προσόδου, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, αλλά της δημιουργίας πολλών θέσεων εργασίας καθώς και της διασφάλισης της απασχόλησης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη παράπλευρη θετική συνέπεια του νέου ασφαλιστικού. Βάζει την εργασία αναγκαστικά στο επίκεντρο. Στην επιτυχία αυτού του εγχειρήματος λοιπόν, της δημιουργίας μιας οικονομίας υψηλής απασχόλησης θα κριθεί τόσο το μέλλον του νέου ασφαλιστικού συστήματος, αλλά κυρίως το μέλλον όλων των Ελλήνων και ειδικά των νέων.

Επτά αναστάσιμα προτερήματα

του Γιώργου Λακόπουλου από το protagon
Υπάρχουν τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα: Απληστία , Οκνηρία, Αλαζονεία –Λαγνεία, Οργή , Ζηλοφθονία , Λαιμαργία. Τα περισσότερα τα βρίσκουμε σε αφθονία στο ελληνικό δημόσιο και στον ελληνικό δημόσιο βίο εν γένει. Η ελληνική δημόσια διοίκηση και το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πολύ αμαρτωλές «οντότητες». Γι αυτό και θα πάνε στην κόλαση, όπου άλλωστε μας στέλνουν καθημερινά, εδώ και δεκαετίες - από τότε που υπάρχουν για την ακρίβεια. Ο μόνος τρόπος να σώσουν την ψυχή τους και να σωθούμε κι εμείς οι υπόλοιποι, είναι να βρεθεί ένας υπουργός – λέγε με Γιάννη Ραγκούση-που θα επιβάλει για κάθε ένα αμάρτημα, ένα αντίστοιχο προτέρημα. Έχουμε και λέμε. Πρώτο: από αύριο το πρωί όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι θα πηγαινοέρχονται στη δουλειά τους , όπως όλοι οι κανονικοί άνθρωποι και εργαζόμενοι. Ούτε μαύρα αυτοκίνητα , ούτε φρουρές, ούτε οδηγοί και ορντίναντσες. Με κρατικό αυτοκίνητο μετακινούνται μόνο τα μέλη του υπουργικού συμβούλιου για υπηρεσιακούς λόγους, μόνο. Όποιος δεν βολεύεται ας φύγει , να αναλάβει κάποιος άλλος. Δεύτερο. Από αύριο καμία προμήθεια, δραστηριότητα, αγοραπωλησία , κατασκευή , κλπ στο δημόσιο δεν μπορεί να κοστίζει περισσότερο από αντίστοιχο της στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρχει ικανοποιητικότερος συνδυασμός τιμής και ποιότητας, από αυτόν που εξασφαλίζει το δημόσιο. Όποιος βάζει το κράτος να πληρώνει περισσότερο από όσο αξίζει οτιδήποτε , χάνει τη θέση του. Και η υπογραφή που έβαλε δεν αναγνωρίζεται. Δηλαδή η πράξη δεν ισχύει. Τρίτο. Από αύριο κάνεις κατώτερος στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν μπορεί να προσέρχεται στην εργασία του αργότερα από τον ανώτερο του. Οι υπουργοί δεν μπορούν να πιάνουν δουλειά – ούτε καν να προσέρχονται σε συνεδριάσεις- μετά τον Πρωθυπουργό, τα στελέχη ενός υπουργείου αργότερα από τον υπουργό, οι υπάλληλοι αργότερα από τους προϊσταμένους τους. Για την πιστή τήρηση του μέτρου εφαρμόζεται το σύστημα Πάγκαλου: μπαίνεις και κλειδώνεις την πόρτα. Τέταρτο. Από αύριο κανένα σημαντικό νομοσχέδιο δεν ψηφίζεται στη Βουλή αν δεν υπάρχει απαρτία του Σώματος. Για να πάρει το δρόμο προς τη δημοσίευση του ένας νόμος , πρέπει να έχει ψηφιστεί από μια κανονική Βουλή. Και όχι από ένα νομοθετικό σώμα στο όποιο παρίστανται ένας υφυπουργός, ένας αντιπρόεδρος , έξι βουλευτές , οι πρακτικογράφοι και οι υπάλληλοι που αλλάζουν τα ποτήρια με το νερό. Αν μπορεί να γίνει κι έτσι η νομοθετική εργασία, τότε να πάμε σε Βουλή των 20- 25 μελών! Πέμπτο. Από αύριο κανένα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής κόμματος δεν μπορεί να κατέχει οτιδήποτε θέση αξιωματούχου στο δημόσιο και αντιστρόφως. Όποιος θέλει να μετέχει στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ σήμερα, ή στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ-λέμε- αύριο πρέπει να ξεχάσει καριέρα προέδρου, διοικητή, διευθύνοντος συμβούλου και δεν συμμαζεύεται στο δημόσιο τομέα. Έκτο. Από αύριο όποιος απασχολούμενος σε οποιαδήποτε θέση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα , των ΑΕΙ και των ΟΤΑ συμπεριλαμβανομένων κυρίως, απουσιάζει, αδικαιολόγητα από την εργασία για την οποία προσελήφθη για ένα χρονικό διάστημα, για οποιονδήποτε λόγο ,χάνει τη θέση του. Οι υπηρεσίες που έχουν απολεσθέντες υπάλληλους ή θα τους δηλώνουν ή δεν θα τους πληρώνουν. Έβδομο. Κανείς απολύτως δεν ανακηρύσσεται υποψήφιος βουλευτής, δήμαρχος, περιφερειάρχης και κανείς δεν διορίζεται σε θέση ευθύνης στο δημόσιο, αν δεν προσκομίσει φορολογική δήλωση από την οποία να προκύπτουν: συγκεκριμένο εισόδημα, από συγκεκριμένη εργασία για συγκεκριμένο διάστημα. ΥΓ. Όλα αυτά δεν είναι πλάκα. Είναι απλοί και πρακτικοί τρόποι, αμέσως εφαρμόσιμοι, για να αποκτήσει ξανά το πολιτικό σύστημα την αξιοπιστία του, οι πολιτικοί το κύρος τους, το κράτος τη λειτουργία του και οι πολίτες την ησυχία τους.