Αγανακτισμένοι

• Αγανακτισμένος είμαι εγώ με τον Γιώργο που δεν τόλμησε
  
• Αγανακτισμένος όμως και ο Φωτόπουλος της ΔΕΗ για να μην τολμήσει
  
• Αγανακτισμένος είναι ο συνταξιούχος των 470 ευρώ που θα δει το ΦΠΑ να ανεβαίνει και στο ψωμί
  
• Αγανακτισμένος όμως και ο ιδιοκτήτης της 3Α που τα μαζεύει και πάει Βουλγαρία γιατί τον φορολογούν
  
• Αγανακτισμένος ο υπάλληλος στο σούπερ μάρκετ που δουλεύει 7 ώρες και πληρώνεται για 4
  
• Αγανακτισμένος όμως και ο δημόσιος υπάλληλος που θα τον βάλουν να «δουλέψει» 8ωρο
  
• Αγανακτισμένος ο «δεν πληρώνω» τύπος με την αύξηση των διοδίων
  
• Αγανακτισμένος και ο συγγενής αυτού που σκοτώθηκε στον κωλόδρομο στα Τεμπη
  
• Αγανακτισμένος ο υπάλληλος των ΕΛΠΕ που θα του μειώσουν τους 18 μισθούς τα σέα του και τα μέα του
  
• Αγανακτισμένος και ο νευροχειρούργος του ΕΣΥ που παίρνει δύο χιλιάρικα για ν ανοίγει κεφάλια δυό μερόνυχτα σερί
  
• Αγανακτισμένος ο κάτοικος του κέντρου που η γειτονιά του έγινε γκέτο αλλοδαπών
  
• Αγανακτισμένος και ο δούλος που εργάζεται χρόνια στην ελλάδα χωρίς χαρτιά, ασφάλιση και δικαιώματα
  
• Αγανακτισμένος ο διαδηλωτής με το σπασμένο κεφάλι
  
• Αγανακτισμένος και ο μπατσάκος που τον βγάζουν ξεβράκωτο στο λιβάδι με τις λαστιχό@τσες
  
• Αγανακτισμένος ο δημοσιογράφος που προστίθεται στις στρατιές των ανέργων
  
• Αγανακτισμένος όμως και ο πρώην αναγνώστης για το προϊόν που είναι μόνο για προσάναμμα στο τζάκι
  
• Αγανακτισμένος ο ένας με τις στρατιές μπρατσομένων μαχαιροβγαλτών του Μιχαλολιάκου που περιπολούν στη Αττικής
  
• Αγανακτισμένος και ο άλλος με τις ομάδες επικίνδυνος ηλιθίων που παίζουν πολιτικά παιχνιδάκια στις πλάτες των «λαθραίων» μεταναστών
  
• Αγανακτισμένη η Αλέκα που δεν ακολουθούμε όλοι τον παπού Στάλιν
  
• Αγανακτισμένος και ο Τσίπρας που δεν προσκυνάμε τον Τσάβες
  
• Αγανακτισμένος ο πατριωτικότερος Αντωνάκης που δεν πιστεύουμε στο «μείγμα του και τον Φαήλο
  
• Αγανακτισμένος και ο ΓΑΠ που τον επικρίνουμε καθώς διασκέπτεται επ αόριστον και θέλει να διοικεί μέσω του δημιουργικού χάους
  
• Αγανακτισμένος ο συνδικαλιστής της ΔΟΕ όταν θέλουν να τον επιμορφώσουν εκτός διδακτικών ορών
  
• Αγανακτισμένος και ο γονιός που βλέπει τα παιδιά του να μην κάνουν μάθημα το 1/4 της χρονιάς
  
• Αγανακτισμένος ο ανάπηρος με την εχθρότητα της πολιτείας
  
• Αγανακτισμένος και ο κάφρος που βλέπει να του «στερούν» μια θέση πάρκινγκ για να φτιάξουν ράμπα
  
• Αγανακτισμένοι όλοι εμείς που θέλουμε αλλαγή σε όλα
  
• Αγανακτισμένοι και όλοι αυτοί που σφιχταγκαλιάζουν τα «κεκτημένα» τους και γαία πυρί μιχθείτο
  
  
  
  Προφανώς μπορεί να συνεχιστεί το μοτίβο με χιλιάδες παραδείγματα. Αυτό που θέλω να πώ είναι απλά ότι δεν είμαστε όλοι όμοιοι, δεν έχουμε τα ίδια πιστεύω, τα ίδια ιδανικά, τα ίδια οράματα, τα ίδια βιώματα, τις ίδιες απόψεις. Όχι, δε μπορούμε να διαδηλώνουμε όλοι μαζί ως «αγανακτισμένοι», διότι για άλλα αγανακτεί ο καθένας μας.
  Δε μπορώ να είμαι χέρι χέρι, ούτε με τον Καρατζαφέρη, ούτε με τους Ελληναράδες, ούτε με τα γεροντοφρικιά τύπου Αλαβάνου που όμως ονειρεύονται ένα απέραντο κράτος, ούτε με όσους φωνάζουν μόνο για… ελικόπτερα που θα μας γλιτώσουν από τους κακούς κυβερνώντες και για την μοναδική αλήθεια θεωριών τύπου deptocrasy. Δε μπορώ να συμπαραταχθώ με λογικές τύπου Μάνου, ούτε μ΄ αυτές υπουργών οικονομίας που ξεχνούν ότι ο πολιτικός δεν είναι μόνον ένας τεχνοκράτης. Θα υπέγραφα με τα δυό μου χέρια τις θέσεις των Ισπανών του Democracia Real Ya. Αυτοί οι «αγανακτισμένοι» που θα πάνε σήμερα στις συγκεντρώσεις θα το έκαναν;
  

Democracia Real Ya

Το μανιφέστο των Ισπανών διαδηλωτών  
 
Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.

Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι.  Ολοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι  από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι.

Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά.  Ομως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι:

-Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.

-Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγειή και ευτυχισμένη ζωή.

-Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.

-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.

-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε.Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.

-Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.

-Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας.

Κατάθλιψη

Λούφαξα στη γωνιά μου. Το βούλωσα και ακούω μόνο. Ακούω όλους αυτούς τους «σοφούς» που παίζουν με τη ζωή τη δική μου, των παιδιών μου, της οικογένειάς μου και των φίλων μου. Όλους αυτούς τους «ειδικούς» που μέχρι εχθές δεν είχαν βγάλει άχνα μα τώρα φωνασκούν έχοντας μια λύση για τα πάντα εκτός από τα προβλήματα. Ακούω και διαβάζω σχεδόν τα πάντα και όσο πιο πολύ γεμίζω το μυαλό μου με σκουπίδια, τόσο πιο πολύ τρομάζω. Τρομάζω με το μέγεθος της ηλιθιότητας, με την αστείρευτη δυναμική της βλακείας, με την ασύλληπτη ικανότητα του απόλυτου τίποτα να πείθει το κοινό.

Νιώθω να είμαι πεσμένος στο πάτωμα κελιού φρενοκομείου, αποκαμωμένος και σχεδόν παραδομένος πια μετά από εκατοντάδες δόσεις κοκτέιλ ψυχοφαρμάκων με τη μορφή «ειδήσεων» και δεκάδες συνεδρίες με τους «γιατρούς» να προσπαθούν να με πείσουν ότι είμαι τρελός και να δεχτώ τη θεραπεία για το καλό μου.

Για να το λένε όλοι αυτοί οι «επιστήμονες» κάθε ιδεολογίας κάποιο δίκιο δε θα ΄χουν; Τρελός λοιπόν και για τους μεν και για τους δε. Βάλτε τη βούλα κι αρχίστε τα σκληρά, στην τελική το παράλληλο σύμπαν των ουσιών μπορεί να είναι κάπως τρομακτικό αλλά τουλάχιστον είναι πολύχρωμο…

Πραγματικά, αυτό που θα ήθελα είναι μια γερή δόση χρώματος, κάτι σαν την έκρηξη χρωμάτων στη διαφήμιση των τηλεοράσεων bravia. Λίγη αισιοδοξία, ένα τράβηγμα από τη διαρκή μιζέρια. Μια καλή είδηση που θα με κάνει να χαμογελάσω, ένα ταρακούνημα που θα με βγάλει από την κατάθλιψη.

Ρε πούστη μου, πολύ δεν πάει να τη γλίτωσα από τον Κάπς και να πάω από Σόιμπλε; (πρόταση μόνο για μυημένους)

Τζαμπατζήδες και στους "αγώνες" τους

"Δεν πληρώνω" λένε οι μεγάλοι αγωνιστές ακόμα και για τα υλικά του "κινήματος"! Έτσι, τα φυλλάδια για το κλείσιμο των διοδίων, όπως και τα γιλέκα εργασίας τους τα πλήρωσε το Επιμελητήριο Πιερίας, δηλαδή εμείς!
Τσάμπα μάγκες στην κυριολεξία

Δείτε τα λίνκ από τη "Διαύγεια"

http://et.diavgeia.gov.gr/f/all/ada/4%CE%99%CE%99%CE%9B469%CE%97%CE%9A%CE%A0-%CE%98

http://et.diavgeia.gov.gr/f/all/ada/4%CE%99%CE%99%CE%A1469%CE%97%CE%9A%CE%A0-%CE%99

Μια σακούλα με τυριά

Έβλεπα ένα βιντεάκι του Σκαρμούτσου από την αγορά και όπως πάντα όταν βλέπω τη Βαρβάκειο ταξίδεψα καμιά τριανταριά χρόνια πίσω, σε μια άλλη Ελλάδα που έχουμε ξεχάσει, στα χρόνια της αθωότητας και της ελπίδας για αλλαγή.

Ο Μπάμπης δούλευε τότε στην αγορά. Στον τυρέμπορα τον Μπερδεμπέ. Τρεις κι εξήντα έπαιρνε, αλλά ήταν χαρούμενος γιατί είχε δουλειά. Τον είχαν διώξει βλέπετε λίγο καιρό πριν από το εργοστάσιο στο οποίο βούλωνε τα πνευμόνια του τρίβοντας μπρούντζο ως βουρτσαδόρος. Κοντά στη σύνταξη τότε και με ανήλικο παιδί, την αφεντομουτσουνάρα μου, πάσχιζε να τα φέρει βόλτα χωρίς να μας λείψουν τα βασικά.

Τότε τα βασικά δεν ήταν σαν σήμερα. Δεν μέτραγαν στα «βασικά» τα δύο αυτοκίνητα ανά οικογένεια, η πλάσμα, το στεγαστικό δάνειο, οι πιστωτικές κάρτες, τα «επώνυμα» ρούχα, η ξαπλώστρα με το φρέντο και το άδειασμα των ραφιών του Βασιλόπουλου κάθε Σάββατο.

Βασικά ήταν το ενοίκιο για το δυάρι στο Νέο Κόσμο, μια κατσαρόλα φαγητό κάθε μέρα, τα αγγλικά μου στο γειτονικό φροντιστήριο και κανα παντελόνι – πάλι για εμένα - Χριστούγεννα και Πάσχα. Το Μπάμπη και τη Βασίλω  δεν τους θυμάμαι να αγοράζουν τίποτα για τους εαυτούς τους, μόνο για εμένα ή για τα εγγονάκια τους.

Τρία ή τέσσερα χρόνια έμεινε στη δούλεψη του τυρέμπορα ο μπαμπάς. Είχε βλέπετε και το know how καθότι όταν έφυγε από το χωριό το ’56 για να αναζητήσει την τύχη του στη μεγάλη πόλη άνοιξε στο Μπραχάμι μπακάλικο μεγάλο και μετά για πολλά χρόνια, άλλο μικρότερο. Μα εγώ δεν τα θυμάμαι αυτά. Ήμουν αγέννητος όταν τα πάλευε και μικρός πολύ όταν παραδόθηκε. Θυμάμαι αμυδρά μόνο το τελευταίο, ένα μικρό γωνιακό μαγαζάκι στην Αρτέμονος πάνω από τον Αη Γιάννη στην αρχή της Βουλιαγμένης που δεν κράτησε για πολύ και με βλέπω σαν σκηνή από ταινία να παίζω στο πάτωμα με τα ζαρζαβατικά.

Κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα λοιπόν ο Μπερδεμπές εκτός από το δώρο και το μισθό έδινε στο μπαμπά και δυό τεράστιες σακούλες με ό,τι τυρί είχε το κατάστημα και ό,τι αλλαντικό υπήρχε. Νομίζω ότι περισσότερο από κάθε τι άλλο περίμενα στις γιορτές τις σακούλες του μπαμπά από τη δουλειά. Τα κίτρινα τυριά με τις υπέροχες μυρωδιές, τα παριζάκια, το σαλάμι αέρος και το μεγάλο κυλινδρικό δοχείο με το ζαμπόν που υπεραγαπούσα, η γεύση του οποίου μου έρχεται στο στόμα τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Τα καλούδια του τυροκομείου και τα μάτια του που έλαμπαν από υπερηφάνεια για τη χαρά που μου προσέφερε.

Ένας βομβαρδισμός προϊόντων «πολυτελείας» μιας και δεν τα είχαμε στο τραπέζι μας άλλες μέρες του χρόνου, ούτε θεωρούσαμε όμως απαραίτητο το να τα έχουμε.

Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν τριάντα-κάτι χρόνια, κάμποσες κυβερνήσεις με τις ταμπέλες των δύο μεγάλων κομμάτων αλλά με άλλες πολιτικές κάθε μια, η Βασίλω συνεχίζει να γκρινιάζει στον Χαράλαμπο κάπου εκεί ψηλά, μα η φτωχή και μίζερη Βαλκανική χώρα του τότε δεν μοιάζει σε τίποτα με τη χρεοκοπημένη κοσμοπολίτισσα Ευρωπαϊκή Ελλάδα του τώρα.  Η αλλαγή που προσδοκούσαμε ήρθε σα σίφουνας άλλαξε τις ζωές όλων, μας πήρε από το χέρι και μας πήγε ταξίδι στο χωροχρόνο, μας κατέταξε σε άλλη κατηγορία στην οποία όμως δε μπορούσαμε τελικά να παίξουμε. Δε μπορέσαμε να διαχειριστούμε τον ξαφνικό –έστω και δανεικό- πλούτο ούτε εμείς οι πολίτες, ούτε η εκάστοτε εξουσία. Όμως τα τεράστια βήματα που έχουν γίνει οφείλονται στα οράματα κάποιων ανθρώπων που είχαν τη διαχείριση της χώρας στα χέρια τους. Δεκτό, θεμιτό και απόλυτα σωστό  να φωνάζουμε για τα λάθη και τις παραλείψεις τους, αλλά απόλυτα μηδενιστικό, ανιστόρητο, βλακώδες και επικίνδυνο για τη συνέχεια, να μην χειροκροτούμε τα επιτεύγματα τους που άλλαξαν το ρου της ζωής μας.

Όποιος δε μπορεί να δεί την πολιτική, οικονομική και κοινωνιολογική διαφορά μιας σακούλας με τυριά και αλλαντικά στα μάτια ενός παιδιού τριάντα χρόνια πρίν και ενός σήμερα, είναι ή βλάξ, ή αστός οπότε ουδέποτε θα κατανοήσει, ή οπαδός του Τσίπρα.

Όχι, δεν είναι καλό που η χώρα έπεσε στα βράχια και ναι οι καπεταναίοι φταίνε γι αυτό όχι οι μούτσοι. Όμως πριν τους πετάξουμε όλους στη θάλασσα να συλλογιστούμε όλο το ταξίδι. Από πού ήρθαμε και πού φτάσαμε, τα λιμάνια που πιάσαμε και ότι τα άλλα πλοία που σπεύδουν σε βοήθεια -με το αζημίωτο- έχουν το λαό ως πλήρωμα κι όχι σαν επιβάτες.

Καλή Ανάσταση.

Ο εξαγιασμός της λάσπης

Του Στ. Τσαγκαρουσιάνου, από τη Lifo
Μάλλον έχω αρχίσει να τρελαίνομαι, γιατί δεν μπορώ να παρακολουθήσω την επικαιρότητα.

Σύμπασα η καλωδιωμένη Ελλάδα συμπαρίσταται με οιμωγές και κατάρες στο γδικιωμένο fimotro. Επειδή είναι μπλογκ και το γράφει ένας μπλόγκερ! Ασχέτως αν αποδεδειγμένα έχει γράψει εκατοντάδες ψέματα, απολύτως συκοφαντικά και εντελώς χυδαία.

Μάλλον τα έχουμε παίξει από την κρίση. Και είναι τόσο βαθύ (και δίκαιο) το μίσος μας για τα κανάλια, που οποιοσδήποτε εχθρός τους είναι φίλος μας. Ακόμα και οι τελευταίοι των τελευταίων.

Ναι, το Mega είναι ένα κανάλι άξιο αντιπάθειας. Είναι το κανάλι των αποκληθέντων από τα χείλη ενός (αξιογέλαστου) πρωθυπουργού «νταβατζήδων της Ελλάδας». Στα media, τα δημόσια έργα, τη διαπλοκή με την εξουσία - ακόμα και την πολιτιστική ζωή. Οι ειδήσεις του ποτέ δεν έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών του. Όπως, άλλωστε, συμβαίνει σε ΟΛΑ τα media (συστημικά και alternative). Στην όχι και τόσο σύντομη ζωή μου δεν θυμάμαι κανέναν δημοσιογράφο που να έβαλε ποτέ την αλήθεια πάνω από το συμφέρον του αφεντικού του - όσο λαλίστατος κι αν ήταν. Μου διαφεύγει κανείς;

Ναι, λοιπόν, το Mega είναι στα ουσιώδη απαράδεκτο - παρά την επίφαση της δημοσιογραφικής ευπρέπειας. Όπως είναι απαράδεκτοι οι μεγάλοι δημοσιογραφικοί οργανισμοί της Ελλάδας, οι οποίοι καταρρέουν μέσα στο ίδιο τους το λίπος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος το πολεμάει είναι αρχάγγελος με τη ρομφαία. Υπάρχουν αυτοί που το κρίνουν επειδή τους απωθεί κι εκείνοι που το κρίνουν επειδή δεν κατάφεραν να το γοητεύσουν! Επίσης, υπάρχουν αυτοί που το κρίνουν και έχουν το τεκμήριο της εντιμότητας (π.χ. ο Στάθης της «Ελευθεροτυπίας») και εκείνοι που το κρίνουν μέσα από το πηγάδι του Μελιγαλά: πρόσωπα χαμηλών επιδόσεων σε όλους τους τομείς.

Το ότι στο πρόσωπο ενός φτωχοδιάβολου του Extra Channel (καναλιού που κινείται μεταξύ «Αυριανής» και Τσιτσιολίνας) βρίσκει η ελληνική μπλογκόσφαιρα τον Άγιο Σεβαστιανό της είναι δείγμα της υποκρισίας και της χαιρεκακίας της. Δείχνει επίσης ότι το Mega, καταθέτοντας αγωγή, έχει χάσει την ψυχραιμία του. Τέτοια πρόσωπα τα αφήνεις να σιγοψήνονται στην κόλασή τους. Και δεν τους απαντάς ποτέ (εκτός κι αν είσαι ο Μάνος Χατζιδάκις). Ακόμα κι ένα εκατομμύριο unique visitors να μπαίνουν κάθε μέρα στα ανυπόληπτα μπλογκ, αυτά τα μπλογκ δεν υπάρχουν! Όλοι ξέρουν. Εξαπατώνται μόνο επειδή θέλουν να εξαπατηθούν. Και οι μεγαλοδημοσιογράφοι δεν βρέθηκαν στο στόχαστρο του κόσμου εξαιτίας του fimotro, αλλά εξαιτίας της προβληματικής ιστορίας τους. Θα γίνονται πλέον δέκτες εχθρότητας ακόμα κι αν το fimotro κλείσει.

Ας πάψει, λοιπόν, ο εξαγιασμός της λάσπης. Γιατί θα γεννήσει ένα τέρας. Αν δεν το έχει γεννήσει ήδη.

Στο φινάλε, αν είναι να συντριβεί ο Τσίμας του Μega για να πάρει τη θέση του ο bully σχολιαστής του Extra, καλύτερα ο Τσίμας που είναι και χορτάτος (από δόξα, τουλάχιστον).

Γιατί κλαίγεται ο Γιαννάκης;

Συνεχίζει τις μαλακίες ο Πρετεντέρης. Σήμερα φωνάζει γιατί το υπ. οικονομικών ανεβάζει τις αντικειμενικές αξίες στα hi end των β.π. όπως Παλαιό Ψυχικό και Φιλοθέη.
Δίνει λοιπόν ένα πολύ καλό παράδειγμα με ιστορικό πύργο 46 δωματίων και 8 στρεμμάτων κήπο στην Αγγλία, να πωλείται έναντι 2 εκατ. ευρώ, το ίδιο ποσό δηλαδή που δίνει ως αντικειμενική αξία το υπ. οικονομικών για σπίτι 200 τετραγωνικών στις χάι περιοχές των βορείων προαστίων.
Καταλήγει λοιπόν: "Ηθικό δίδαγµα; Είτε κάποιοι πιάνουν κορόιδα τους κληρονόµους του λόρδου είτε το υπουργείο πιάνει κορόιδα τους έλληνες φορολογουµένους. "

Παίρνω ως δεδομένο οτι έχει δίκιο για τις νέες αντικειμενικές και δεν το ψάχνω παραπάνω, αν όμως κάνει τον κόπο να ρίξει μια ματιά στις αγγελίες ή να ρωτήσει κανα μεσίτη (ρεπορτάζ λέγεται αυτή η εργασία...) πριν γράψει τις παπαριές του, θα δεί οτι οι τιμές στις παραπάνω περιοχές είναι πολύ μεγαλύτερες! Μπορεί να χρειάζεσαι 2 εκατομμυριάκια για να πάρεις πύργο έξω από το Λονδίνο, αλλά για μονοκατοικία 580τ.μ. στο Παλαιο Ψυχικό θέλεις το ευτελές ποσό των 4.300.000 ευρώπουλων!!!
Ποιός κοροϊδεύει ποιόν λοιπόν κε Πρετεντέρη;
Σας έτσουξε ο ΦΜΑΠ ή μαζευτήκατε όλοι οι αναξιοπαθούντες του Mega και κλαίγεστε επειδή θα πληρώσετε μεγαλύτερο φόρο για τα παλάτια σας;

Το πολύ το τάκα τάκα...

ΟΚ να καταλάβω οτι ένας "πιτσιρίκος" όσο πλάκα και να έχει, η νοητική του κατάσταση υπολείπεται αυτής του ανδρός. Να δώσω δε και πλείστα όσα δικαιολογητικά μη ηλικιακά, όπως οτι μπορεί να μην τον παίζουν τα άλλα παιδάκια, να του αρέσει να κυλιέται σε σπασμένα γυαλιά, να τον χτυπούσαν ως βρέφος οι γονείς του, να του αρέσει να παίζει το γιατρό με τον μεγαλύτερο ξάδελφο κοκ. Πόσο κατάχρηση στην αυτοϊκανοποίηση μπορεί να κάνει όμως ένας 'πιτσιρίκος" για να γράψει αυτά:

"Το ωραίο είναι πως ο κ. Καμίνης θέλει διαδηλώσεις με μέτρο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά, παράλληλα, θα προχωρήσει η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου. Ο πεζόδρομος της Πανεπιστημίου δεν κλείνει το κέντρο για τα αυτοκίνητα; Δεν εμποδίζει τους οδηγούς; Δεν κάνει κακό στους καταστηματάρχες;"

Θα κάνει κακό η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου λοιπόν κατά τον αριστερό του κώλου και μάλιστα και στους καταστηματάρχες! Όσο κακό έκανε και σε αυτούς της Ερμού ε; Προφανώς το έχει πειράξει η επαναστατική γυμναστική και η ακατάσχετη μηδενιστική μπουρδολογία το κακόμοιρο το αγοράκι.
Για να δείξει δε πόσο μαγκάκι είναι και πόσο "δε μασάει" συνεχίζει:

"Νομίζω πως η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου θα μας στοιχίσει τα δεκαπλάσια χρήματα μέχρι να ολοκληρωθεί. Έχει να φύγει πέτρα από τα έργα της Πανεπιστημίου με στόχο τους μπάτσους που θα πάει σύννεφο• κάθε πρωί οι εργάτες –πριν πιάσουν δουλειά- θα βγαίνουν στη γύρα, για να μαζεύουν τις πέτρες.

Πάντως, μόλις ολοκληρωθεί η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου, θα ρίξουμε κάτι πορείες που θα ευχαριστηθεί η καρδιά μας. Εκτός, αν μας το απαγορεύσει ο κ. Καμίνης, με τη δικαιολογία πως ενοχλούμε τους περιπατητές και τους ποδηλάτες. Α, και τους Atenistas!"

Πείτε μου τώρα, δεν χρήζει ψυχιατρικής υποστήριξης το καημένο κι αυτοί που τον χειροκροτούν;

Ο Άκης του Ψυχάρη

Αυτό το παλληκάρι δε βάζει μυαλό με τίποτα. Μητσοτάκης σκέτος. Η χαρά του μπούκη. Όπου έχει ποντάρει τα ρέστα του, τα έχει χάσει πανηγυρικά, αλλά εκεί… επιμένει μέχρι τελικής πτώσης στα μουλάρια.

Σήμερα αποφάσισε ότι το μέλλον της Ελλάδας ανήκει στον πατριωτικότερο και ο Γιώργος είναι τελειωμένος. Γράφει λοιπόν στο άρθρο του στα Νέα:

«ΔΕΝ ΞΕΡΩ, λοιπόν, τι λένε στις κλειστές συσκέψεις της Λεωφόρου Συγγρού. Κανονικά, όµως, θα έπρεπε να κυκλοφορούν µε λαµπάδες στο µπόι του Παπανδρέου. Και να φωνάζουν: «Βάστα Γιώργο»!

ΔΙΟΤΙ ΟΠΟΙΟ ΒΗΜΑ γίνεται προς την αποτροπή της χρεοκοπίας ευνοεί κυρίως την κυβέρνηση που θα διαδεχτεί τη σηµερινή. Κι όποια προσπάθεια καταβάλλεται για να νοικοκυρευτεί ο τόπος, πάλι οι επόµενοι θα βγουν κερδισµένοι αφού θα εισπράξουν το νοικοκύρεµα χωρίς το κόστος του.»

Τελειωμένη δουλειά λοιπόν αδέλφια: Ο Αντωνάκης Πρωθυπουργός, απλώς περιμένει να κουραστεί ο Γιώργης και να αδειάσει από τις δουλειές του ο Φαήλος για να του πεί τι να κάνει.

Δεν της έφτανε μόνο αυτό όμως της τηλεδημοσιογραφάρας, αλλά ενώ τους πήγαινε ενάμιση χρόνο εμπλοκή για τη στάση τους στο μνημόνιο, ξαφνικά ανακάλυψε ότι ορθώς δεν ψήφισαν υπέρ:

«ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που η απόφαση του Σαµαρά να καταψηφίσει το Μνηµόνιο µετέτρεψε το Μνηµόνιο σε µια σαφή διαχωριστική γραµµή, η οποία θα ισχύει εκ των πραγµάτων σε όλη την τρέχουσα κυβερνητική θητεία. Σκεφτείτε, ας πούµε, να είχε συµφωνήσει: τώρα θα αναζητούσε απεγνωσµένα κάποια υποσηµείωση ή καµία λεπτοµέρεια για να διαφοροποιηθεί από την κυβερνητική πολιτική και να δείξει ότι αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είναι αυτός και όχι η Παπαρήγα»

Μιλάμε για έξτρα κωλοτούμπα ε; Τι να περιμένει κανείς όμως από τον άνθρωπο που άλλαξε ομάδα για να είναι με αυτή που υποστηρίζει ο διευθυντής του…