Δημοσιογράφοι και ΕΟΠΥΥ

Οι άνθρωποι του Τύπου

ΔΕΝ  ΖΗΤΑΜΕ εξαίρεση. !!!

ΖΗΤΑΜΕ  το Δικαίωμα να ζήσουμε με υγιές ασφαλιστικό σύστημα Περίθαλψης  και Σύνταξης.

Δεν είμαστε ρετιρέ και δεν θα σωθεί κάνεις αν ΠΑΜΕ όλοι στο υπόγειο.

ΟΥΤΕ καν το υπόγειο θα καταφέρει να ζήσει …..

Πρέπει να γνωρίζουν όσοι μας εγκαλούν:

Ø      ΟΤΙ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΑ ΟΠΩΣ Ο ΕΟΠΥΥ

Ø      ΟΤΙ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑΤΙ  ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ

Ø      ΟΤΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ

Ø      ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ

Ø      ΟΤΙ ΑΝ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΜΑΣ ΘΑ  ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ

Ø      ΟΤΙ ΣΑΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ  ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ , ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ,ΟΙ  ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ,ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΟΥΠΑΛΛΗΛΟΙ  ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ  ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ  ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥΣ

Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ των ΜΜΕ ΕΙΝΑΙ κομμάτι της κοινωνίας και βασανίζονται όπως όλοι οι Έλληνες από την Κρίση.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΕΤΙΡΕ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ!!!

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΣΤΟΝ  ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ  ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟ ΕΟΠΥΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ν.Π.Ι.Δ.

Η τεκμηρίωση που διαθέτει ο ΕΔΟΕΑΠ γι αυτό ΕΙΝΑΙ πλήρης και  αποδεικτικά κάθετη

ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΦΚΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!

ΠΟΤΕ δεν πήραμε ΟΥΤΕ μια δραχμή , ΟΥΤΕ ένα ευρώ από το Ελληνικό Κράτος και τους εργοδότες μας.

Πληρώνουμε  μόνοι μας  για την Περίθαλψη μας.

Πολιτεία και εργοδότες έχουν  μετακυλήσει την από το Σύνταγμα υποχρέωση τους για την Ασφάλιση μας στο Κοινωνικό Πόρο.

Ονομάζεται  Αγγελιόσημο, αλλά  ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΣ!

ΕΙΝΑΙ η εργοδοτική εισφορά  και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ έχουν  τα ΤΑΜΕΙΑ μας .

Τα  εργοδοτικά παπαγαλάκια και οι κρατικοδίαιτοι διαφημιστές δεν λένε την αλήθεια στους Έλληνες, αλλά διχάζουν την Κοινωνία και στρέφουν τον ένα Κλάδο ενάντια στον άλλο.

ΑΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΡΟ ΜΑΣ ΤΟΤΕ  ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΘΟΥΝ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΦΟΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ  ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ !

Το επιχείρημα ότι επιβαρύνεται ο λαός / καταναλωτές απο την επιβάρυνση των διαφημίσεων με το Αγγελιόσημο είναι ΓΕΛΟΙΟ. Αν τα ΤΑΜΕΙΑ μας πάνε στον ΕΟΠΥΥ ποιος θα τα πληρώνει; Όλοι μας ως ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ . Και τα χρήματα από τις διαφημίσεις θα μοιράζονται ανάμεσα στους διαφημιστές και τους εργοδότες μας σε ΒΑΡΟΣ και των διαφημιζόμενων  πελατών τους και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ και των Ελλήνων πολιτών.

Ας μας πουν π.χ. οι κκ Ψυχάρης, Μπόμπολας, Αλαφούζος, αλλά και ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ , ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ  όλοι μέλη του Ταμείου μας …..!!! αν καταργηθεί αυτό που  έσωζε  κι αυτούς και τα ΤΑΜΕΙΑ μας ,από  το 1968, πού θα ρίξουν το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών για τους  εργαζόμενους τους, το οποίο  θα πρέπει πλέον να καταβάλουν και που θυμίζω ότι ξεπερνάει το 24% επί των αποδοχών???

ΜΗΠΩΣ  ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΟΤΙ  ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ;

Μήπως τα ως άνω μέλη μας ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ ΔΥΟ ΤΡΥΓΟΝΙΑ?

ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ για το ΣΧΕΔΙΟ τους:

• ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Ο ΠΟΡΟΣ ΩΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ

• ΕΝΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ  ΟΛΑ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΚΑΤ ΑΠΑΙΤΗΣΗ  ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ

• ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΣΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΤ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ  ΤΡΟΙΚΑΣ

ΑΡΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΣ:

• ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΣΕΠΗΣ ΤΟΥΣ

• ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ

• ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ…  ΜΙΣΗΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΡΑ ΑΠΟ  ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

(Το λένε Δ.Π.Υ. Ή ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ …..)

ΩΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΜΜΕ  με τους φόρους μας στηρίζουμε το ΕΣΥ και τον ΕΟΠΥΥ χωρίς να χρησιμοποιούμε τις “Υπηρεσίες ” τους.

Το ΙΔΙΟ συμβαίνει με το ΕΤΑΑ, το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και τα ΤΑΜΕΊΑ των Τραπεζοϋπάλληλων.

ΕΛΕΝΗ ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΕΔΟΕΑΠ

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ

·      Ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο (Α.Ν.248/1967) και το Καταστατικό του.

·      Είναι αυτοδιοικούμενος και αυτοδιαχειριζόμενος Οργανισμός, ο οποίος έχει προέλθει από τη συνένωση και συγχώνευση ταμείων, κλάδων και λογαριασμών των ενώσεων συντακτών και προσωπικού των ημερησίων εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

·      Τα μέλη της διοίκησής του δεν διορίζονται από κρατική Αρχή αλλά εκλέγονται, με βάση την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας από σωματεία που έχουν επίσης τη μορφή νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου.

·      Ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. δεν επιβαρύνει έστω και στο ελάχιστο τον κρατικό προϋπολογισμό, οι πόροι του δεν προέρχονται από αυτόν, ούτε ανήκει στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με έγγραφο της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

·      Τον ιδιωτικού δικαίου χαρακτήρα του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. έχουν επιβεβαιώσει νομολογιακά και τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια της Χώρας (ΑΠ 1511/1992, ΣτΕ 3872-3874/2009, ΕλΣ 752/2010).

·      Εκτός από περίθαλψη, ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. παρέχει στους ασφαλισμένους του επικούρηση και εφ’ άπαξ.

·      Στους πόρους του δεν προβλέπεται εργοδοτική εισφορά παρά μόνο εισφορά εργαζομένων. Η εργοδοτική εισφορά αντικαθίσταται με το έσοδο του αγγελιοσήμου.

·      Το αγγελιόσημο είχε θεσμοθετηθεί ήδη από το έτος 1941. Μετά την κατά το έτος 1967 κατάργηση και ιδιοποίηση από το Κράτος του Λαχείου Συντακτών, βασικό μέχρι τότε έσοδο των ταμείων επικούρησης και υγειονομικής περίθαλψης των εργαζομένων στον Τύπο, και μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης μετά την παρέμβαση του Κράτους, των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων στον τύπο, προβλέφθηκε αντί εργοδοτικής εισφοράς για τον νεοσύστατο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., ως πόρος για τη λειτουργία του, το έσοδο του αγγελιοσήμου.

·      Το αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε εύνοια ούτε προνόμιο προς τους εργαζομένους στον Τύπο, αλλά είναι η εργοδοτική εισφορά και η κρατική επιχορήγηση που ΔΕΝ λαμβάνει από το Κράτος, από το οποίο ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ.

·      Το αγγελιόσημο δεν συνιστά ούτε φόρο ούτε τέλος. Επιβάλλεται επί των διαφημίσεων στον τύπο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τα οποία χρησιμοποιούν οι διαφημιζόμενοι ως μέσο για την προβολή τους, κάνοντας χρήση της εργασίας των εργαζομένων στον τύπο προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της διαφήμισης.

Τί παράγουμε; Θα πεινάσουμε τελικά ή όχι;

Να κι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο για την αγροτική μας παραγωγή, το οποίο απαλλοτρίωσα από το "βαθύ κόκκινο" αλλά έχει γραφεί για το Έθνος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

photo Franz St by Flickr

Μαύρες σκέψεις καταλαμβάνουν όλους μας όταν θέτουμε το ερώτημα: Έχουμε άραγε ελληνικά προϊόντα σε ποσότητες που να επαρκούν για τη διατροφή του πληθυσμού; Η δραστική συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας (από περίπου 30% που ήταν προ τριακονταετίας, όταν είχε μπει η Ελλάδα στην ΕΟΚ το 1981, έχει απομείνει το ένα τρίτο) και η μετάλλαξη πολλών Ελλήνων αγροτών σε... διαχειριστές επιδοτήσεων της ΕΕ και σε εργολάβους ξένων εργατών γης, οδηγούν στην παραπλανητική εντύπωση ότι πλέον «δεν παράγουμε τίποτα, όλα τα αγροτικά προϊόντα τα εισάγουμε». Αυτή η εικόνα είναι εσφαλμένη και απλουστευτική, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και σοβαρότατα διατροφικά προβλήματα με μερικά κρίσιμα προϊόντα. Χρησιμοποιώντας στοιχεία έκθεσης της ΠΑΣΕΓΕΣ για την παραγωγή ελληνικών αγροτικών προϊόντων το 2011, μπορούμε να διαπραγματευθούμε το θέμα πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα.

Ας αρχίσουμε από τα θεμελιώδη με τη νοοτροπία της «Ψωροκώσταινας» του περασμένου αιώνα: Ψωμί θα έχουμε να φάμε; Στάρι έχουμε αρκετό για τα ζυμαρικά; Η απάντηση δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική. Στο σκληρό στάρι έχουμε επάρκεια 126,5%, αλλά στο μαλακό μόλις 33%. Ακόμη και αν αλλάξουμε δηλαδή τις αναλογίες ανάμειξης σκληρού και μαλακού σταριού σε διάφορα προϊόντα, που είναι εφικτό, θα συνεχίσει να μας λείπει αρχικά πολύ μαλακό στάρι. «Ψωμί κι ελιά» λέγανε τότε. Από ελιές άλλο τίποτα, παράγουμε…..δέκα(10) φορές περισσότερες ελιές απ΄όσες καταναλώνουμε (ποσοστό αυτάρκεια 996,4%). Λάδι για να βουτάμε το ψωμί μας επίσης θα έχουμε, αφού η παραγωγή καλύπτει το 139,5% της κατανάλωσης – μιλάμε για γνήσιο ελαιόλαδο, φυσικά. Η «Ψωροκώσταινα» ήταν επίσης η Ελλάδα των οσπρίων. Αυτό καλύτερα να το ξεχάσουμε, του¬λάχιστον για τα πρώτα χρόνια. Η ελ¬ληνική παραγωγή οσπρίων καλύπτει μόλις το 54,4% της κατανάλωσης σε φασόλια, το 32,8% στις φακές και το 46,9% στα ρεβίθια. Στο ρύζι πάντως έχουμε υπερεπάρκεια  (171,4). Με τις πατάτες όμως θα δυσκολευτούμε λιγάκι. Η παραγωγή τους ανέρχεται μόλις στο 82,3% της κατανάλωσης. 

Στα υπόλοιπα οπωροκηπευτικά πάμε καλά: 113,9% στα αγγούρια και 104,3% στις ντομάτες, αλλά και 111,7% επάρκεια και στη βιομηχανική ντομάτα. Άλλωστε σε όλα αυτά τα προϊόντα μπορούμε σε μερικούς μήνες, το πολύ σε ένα χρόνο, να αυξήσουμε θεαματικά την παραγωγή τους. Στα κρέατα όμως δεν υπάρχει τέτοια λύση και η ντόπια παραγωγή καλύπτει λίγο παραπάνω από το 50% της κατανάλωσης. Αν καταναλώναμε μόνο ντόπια κρέατα, θα έπρεπε να γυρίσουμε μισόν αιώνα πίσω, τότε που στο οικογενειακό τραπέζι το κρέας εμφανιζόταν σχεδόν αποκλειστικά τις Κυριακές! Στο αρνίσιο και κατσικίσιο κρέας λοιπόν έχουμε αυτάρκεια 93,7% και στο κρέας πουλερικών 83,5%.Στα μεγάλα ζώα όμως: μόλις 28,7% στο βοδινό και 35,6% στο χοιρινό. Η χοληστερίνη των Ελλήνων θα έπεφτε κατακόρυφα, αν έτρωγαν μόνο όσο κρέας παράγουν οι κτηνοτρόφοι μας! Το ψαράκι πάντως δεν θα το στερούμασταν, καθώς η αυτάρκεια σε αλιεύματα υπερβαίνει το 221%.

Δεν θα μας έλειπε ούτε το ψωμοτύρι - αλλά με το τυρί μόνο φέτα, για να εξηγούμαστε, καθώς μόνο στη φέτα έχουμε αυτάρκεια σε ποσοστό 156,5%. Γραβιέρα -κασέρι και κεφαλοτύρι προσωρινά τα διαγράφουμε (86,2% για την πρώ¬τη κατηγορία και 66,6% για τη δεύτε¬ρη). Κρασί έχουμε για να γίνουμε... ντίρλα (105,6%), αλλά από γάλα δεν πάμε καλά: ναι μεν επάρκεια 97,5% στο αιγοπρόβειο, αλλά μόνο 58,2% στο αγελαδινό, στο οποίο υπάρχει και διπλάσια κατανάλωση. Από φρούτα, πλούσια τα ελέη. Επάρκεια παντού: ροδάκινα (122%), βερίκοκα (149,7%), καρπούζια(147,5%), πεπόνια (101%), μήλα (106,5%), σταφύλια (133,5%). Μόνο σε αχλάδια έχουμε έλλειψη (82,5%). Όλα αυτά πάντως θα τα τρώμε με... πολύ πικρό καφέ, καθώς η παραγωγή εγχώριας ζάχαρης καταβαραθρώθηκε σε ποσοστό επάρκειας... 14,3%!!!

* «Έθνος»  11 Οκτωβρίου 2012.

Μεσάνυχτα στον Ευαγγελισμό. Για ραντεβουδάκι…

Της Διονυσίας Κωστή

Μεσάνυχτα και βάλε, κι εγώ φεύγω από την εφημερίδα και πάω σφαίρα Ευαγγελισμό. Προσπερνώντας την Ελλάδα του Κολωνακίου – καμία σχέση με την Ελλάδα της κρίσης-σερφάροντας ανάμεσα σ τα μύρια διπλοπαρκαρίσματα, βρίσκω επιτέλους πάρκινγκ και τρέχω κάθιδρη στην Πύλη του νοσοκομείου. Με κρεμασμένο το κινητό στο αυτί (καθότι η φίλη μου που ήρθε άρον άρον από τη Σαντορίνη, με σοβαρά τραυματισμένο τον καλό της σε τροχαίο, μάλλον δεν έχει σήμα στον 5^ο όροφο, στη θωρακοχειρουργική), επιχειρώ  τραυλίζοντας να ζητήσω πληροφορίες από τον υπάλληλο (?) της εισόδου.
Μεσήλιξ, με γαλανό πουκαμισάκι, ανοιχτό, κανένα απολύτως διακριτικό,  γκρίζους κροτάφους και μαγκιά περρίσεια. Προσπαθώ:
 «Ηρθαν τώρα από Σαντορίνη, τη φίλη μου τη λένε Παπασταύρου… Όχι δεν θυμάμαι το επώνυμο του ασθενούς… Δεν έχει σήμα..Θέλω απλά, εάν μπορείτε, να την ενημερώσετε…»
«Κι εγώ τι θες να κάνω? Ρε, τι μας λέει η κυρία? Εδωσες ραντεβουδάκι με τη φίλη σου εδώ κι εγώ πρέπει να στη βρώ?»
Η πίεση στο κόκκινο. Ο απόλυτος επιταχυντής. Ποιο CERN? Ελλαδάρα. Και μιας  και καλάσνικοφ δεν έχω πρόχειρο, έχω και τον καημό μου, το παίζω, λοιπόν, ευρωπαία – στο μεταξύ η σύνδεση δείχνει να έχει αποκατασταθεί - πάω παρακεί και προσπαθώ να ξανακαλέσω . «Ελα, είμαι από κάτω. Όλα καλά? Θα κατέβεις? Όχι, δεν μπορώ να μπω. Εχω ένα μαλάκα που δεν μ’ αφήνει ν’ απολαύσω το ραντεβουδάκι μου... Τι σου λέω τώρα κι εσένα.. Κατέβα, περιμένω..»

Υπό το βλέμμα των πανταχού παρόντων ταξιτζήδων που αράζουν πλέον έτσι κι αλλιώς ΠΑΝΤΟΥ  κατά δεκάδες και ραχατεύουν καπνίζοντας, περιμένοντας τον πελάτη, κλείνοντας  -φυσικά- το δρόμο και  γκρινιάζοντας για τις αναδουλειές, ανάβω τσιγάρο και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι μου είπε ο μάγκας. Δεν έπαιζε να μπω μέσα στο νοσοκομείο. Σεβαστό κι αναμενόμενο. Αλλά ρε μεγάλε, για να’μαι στο κατώφλι σου τέτοια ώρα, κάτι τρέχει, κάτι σοβαρό, και, ναι, έχασα τα λόγια μου.. Και , ναι, είναι φίλη μου, τι να σου πω, κάνα ψέμα πως είναι μάνα, αδελφή και ξαδέλφη για να με συμπονέσεις? Και, ναι, δεν θυμάμαι το επώνυμο του γάλλου ασθενούς - συζύγου της. Αυτόματα αποκλείεται κάθε ίχνος ανθρωπιάς –άμα τε και επαγγελματισμού- από σένα που είσαι εδώ για ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΣ και να ενημερώνεις τον μαύρο έλληνα πολίτη που βρέθηκε νυχτιάτικα  στην Πύλη ενός νοσοκομείου?
Περνάω απέναντι, κάθομαι στα σκαλάκια ενός ταχυφαγείου (sic) και τον βλέπω που με βλέπει (sick). Αυτό το τόσο οικείο βλέμμα του Ελληναρά της εξουσίας που μόλις επέβαλε με επιτυχία τη νομιμότητα.

Όμως, τι να τα ξαναλέμε… Αυτό δεν είμαστε? Κι αν γεννήθηκε, στην αυγή της κρίσης, μια ελπίδα νααλλάξει κάτι, να μπεί ένα φρένο στη βλαχιά, τη δηθενιά και στο ποιος-την-έχει-μακρύτερη, πέθανε στα καπάκια, στα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος με τους «αγανακτισμένους». Τότε που φασίστες και Φωτόπουλοι ενώθηκαν –σα-μια-γροθιά-απέναντι- στη-χούντα, καπελώνοντας κάθε αντίδραση. Τότε που ένιωθες τόση οργή μα και τόσο μόνος, μέσα στους χιλιάδες…  Που κοίταγες γύρω σου και πέρα από τη μούρη του κολλητού σου, δεν είχε φώς το τούνελ.

Στο μεταξύ η φίλη μου κατέβηκε, διακόπτοντας την αμπελοσοφία της νύχτας.Το ραντεβουδάκι έγινε τελικά, χάρηκαν κι οι ταρίφες - το απόλυτο κοινό σε κάθε παρωδία του δρόμου - έμαθα και τα μαντάτα. «Κίνδυνος απεφεύχθη και τώρα περιμένουμε να απορροφηθεί το αιμάτωμα» . Ξέχασα με μιάς την «εξουσία του μάγκα» και αφέθηκα στα νέα της Οίας, του τροχαίου, της ζωής στο νησί. Αμ, δε… «Μια χαρά λαδώνουν όλοι και… νομιμοποιούν τα αυθαίρετα. Τα ίδια και χειροτερα, σου λέω… Τι θέλει ο τουρίστας? Απόδειξη? Ναι, καλά.. Εχουμε κρίση φίλε, δεν τά’μαθες? Ε, βέβαια, τι ανάγκη έχεις εσύ? Εσύ διακοπούλες, εγώ μνημόνιο… Τι να κάνω?  Δε βγαίνω… Από μια σεζόν περιμένω κι εγώ να ζήσω… Δεκαπέντε ευρώ η χωριάτικη, αν σ’ αρέσει, αλλιώς τράβα στην πατρίδα σου…» Οσο για το τροχαίο? Το Πρώτων Βοηθειών αδυνατούσε να μεταφέρει τον ασθενή στην Αθήνα, το – νεοαποκτηθέν- ιδιωτικό θεραπευτήριο πάλι, μπορούσε εύκολα να αναλάβει τη μεταφορά, με πέντε χιλιαρικάκια… Τελικά διεκομίσθη  με το πλοίο της γραμμής… «Δώσαμε κάτι παραπάνω για καμπίνα και τα καταφέραμε…»
Να δώσω κι εγώ κάτι παραπάνω. Πολλά παραπάνω. Αν είναι «να τα καταφέρουμε» και να αλλάξει κάτι δίπλα μας, γύρω μας, μέσα μας, να δώσω…. Μιας κι όλα με λίγο λάδωμα παίρνουν μπροστά, να λαδώσω κι εγώ ρε παιδιά. Πονάνε τα μάτια μου με αυτά που βλέπω. Πονάνε τα αυτιά μου με αυτά που ακούω. Πονάει η ζωή μου με αυτά που ζώ. Σεβασμός, άγνωστη λέξη.  Πόσο κοστολογείται μια εθνική λοβοτομή?  Να πιάσει ένας Γιακούμπ το νυστέρι και να ξεσκαλώσει τα μυαλά μας. Και ένας μάγος αλχημιστής να λιώσει έξω από το Χυτήριο κάθε φασιστικό τσαμπουκά τυλιγμένο με χριστοπαναγίτσες σε ασημένια κορνίζα και να βγάλει από το καπέλο ευγενή μέταλλα, ηλιόλουστα κι αχειροποίητα, μέταλλα μπέσας και αυτοσεβασμού, αντίδοτο στη θλίψη της λαμογιάς.  Μέταλλα που να μη σκουριάζουν. Ανθρώπινα.

"Λοχία, είπε, τι βαρυγκομάς; Αυτοί που 'ναι ταγμένοι για τη ρέγγα και το χαλβά, σ' αυτά πάντοτε θα ξαναγυρίζουν. Και οι άλλοι στα δεφτέρια τους που δεν έχουνε τελειωμό, και οι άλλοι στα κρεβάτια τους τα μαλακά που τα στρώνουν μα δεν τα ορίζουν. Αλλα κάτεχε οτι μονάχα εκείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο". Οδυσσέας Ελύτης- Αξιον Εστί

Να ζήσουμε να το θυμόμαστε. Να θυμόμαστε όμως…

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ και τους ανθρώπους του το κατουράω με κέφι και διοργανώνω και ρέιβ πάρτυ στους πολιτικούς τάφους των στελεχών του να γλεντήσουμε τη σύληση.  

Από την αρχή της δεύτερης τετραετίας Σημίτη άρχισε να διαφαίνεται η μεγάλη στροφή, με το ξεπούλημα της όποιας ιδεολογίας τους είχε απομείνει, την απόλυτη υποταγή τους στους τραπεζίτες, τους εργολάβους και τα μιντιακά συγκροτήματα, το κλείσιμο του ματιού στη λαίλαπα που έπεφτε σαν τις ακρίδες να κατασπαταλήσει τους αναπτυξιακούς πόρους προς ίδιον όφελος. Με το εφεύρημα της «εθνικής υπόθεσης» της Ολυμπιάδας κατασπαταλήθηκαν μυθικά χρήματα ενώ έγινε και η πρόβα τζενεράλε γι αυτό που βλέπουμε σήμερα στα ΜΜΕ: μονομπλόκ ενημέρωση κεντρικά καθοδηγούμενη και χωρίς κανένα αντίλογο. Ουδείς μπορούσε να γράψει ή να μιλήσει κατά της «κυρίας», ή των αγώνων.

Κάπως έτσι θα ερχόταν αναπόφευκτα η ρήξη με την πλατιά βάση μόλις σταματούσαν να την ταΐζουν με τα αποφάγια της διαπλοκής.

Κάτι που έγινε αστραπιαία, σχεδόν βίαια, όταν η κυβέρνηση του ΓΑΠ αποφάσισε να κλείσει τα στεγανά μπας και σωθεί το καράβι που είχε πέσει στο παγόβουνο, κλειδώνοντας όμως μέσα στ αμπάρια που θα γέμιζαν νερό τα φτωχότερα και μεσαία λαϊκά στρώματα. Τη βάση, την ιστορία και τις κολώνες που το κράταγαν όρθιο. Κολοσσιαίο πολιτικό λάθος. Το ΠΑΣΟΚ ξεπούλησε την ψυχή του στις «αγορές» για μια ψεύτικη «σωτηρία» και αυτό ήταν επιβεβλημένο να το πληρώσει ακόμα και με την πλήρη διάλυσή του.

Εμπρός λοιπόν όλοι μαζί κι εγώ πρώτος αφού καταψηφίσαμε αυτό το μόρφωμα που γιορτάζει σήμερα τα γενέθλιά του, να κοροϊδέψουμε, να φωνάξουμε, να βρίσουμε ίσως ώστε να ξεσπάσουμε, να τους τιμωρήσουμε κι όλας αν γίνεται, ή να τους αφήσουμε να τους ρουφήξει η λήθη της ιστορίας.  

Μέσα στον ορυμαγδό σχολίων όμως τόσο στα κλασικά ΜΜΕ όσο και στα social media παρατηρώ με μεγάλη θλίψη πως έχοντας όλοι τσιμπήσει στο δόλωμα της προπαγάνδας που βολεύει το σύστημα ότι δηλαδή οι πολιτικοί είναι όλοι ίδιοι, ότι όλοι κατέστρεψαν την Ελλάδα και τους Έλληνες κτλ κτλ «ξεχνούν» ότι όλα αυτά που γκρεμίζουν σήμερα οι εντολές της συντηρητικής Ευρώπης της Μπούντεσμπανγκ και του ΔΝΤ, όλα αυτά που οι εργαζόμενοι λέμε κεκτημένα, από το κοινωνικό κράτος πρόνοιας έως το ιερό δικαίωμα στην απεργία κάποιος τα θεσμοθέτησε. Δεν μπήκαν στη ζωή μας ούτε με τη μορφή των δέκα εντολών, ούτε δια μαγείας. Σε κάποιο πρόγραμμα κάποιου πολιτικού σχηματισμού ήταν και κάποια κυβέρνηση τα υλοποίησε.

Σκυλεύουμε το πτώμα του ΠΑΣΟΚ, κάνουμε χαβαλέ με τις αστειότητες των σημερινών του στελεχών που προσπαθούν ν αλλάξουν το κόμμα κόβοντας ακτίνες από το σήμα του ήλιου αντί το λαιμό τους, αλλά δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε ότι 38 χρόνια πριν τίποτα από αυτά που σήμερα φωνάζουμε ότι κόβονται δεν υπήρχε. Όλα ήταν ζητούμενα σε μια τριτοκοσμική, φτωχή, βαλκανική Ελλάδα που μόλις είχε βγει βαθιά λαβωμένη από μια 7χρονη ξενόφερτη στρατιωτική δικτατορία.

Όσοι φωνάζουν, βρίζουν, ή και περιπαίζουν σήμερα έχουν κάνει ποτέ τους τον κόπο να διαβάσουν τη διακήρυξη της Τρίτης του Σεπτέμβρη;

Δεν έγιναν όσα περιέγραφε, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ το όραμα του Ανδρέα διότι πρώτος αυτός το έβγαλε από το πρώτο πλάνο, αλλά το να φωνασκούμε χωρίς να γνωρίζουμε ή να θυμόμαστε μάλλον κακό κάνει στον τόπο και τα παιδιά μας.

Δηλαδή, πέρα από τα λάθη, το λαϊκισμό, τα οράματα που έμειναν ορφανά και έρμα, τις ανολοκλήρωτες πολιτικές και τη… Μιμή, τίποτα δε θυμάστε από τον Ανδρέα;

Πέρα από ότι ήταν λαϊκός ηγέτης, καλός πολιτικός, δεινός ρήτορας, μέγας προπαγανδιστής, μάγος της πλατείας και διάφορα τέτοια δημοσιογραφικά κλισέ έχετε ξεχάσει ποια είναι αυτά που προσέφερε «με το καλημέρα» στον κόσμο;

Πάμε λοιπόν για λίγα που θυμάμαι από τα πρώτα χρόνια του Ανδρέα και πως επιχείρησε και έφερε την Αλλαγή σ αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα με τους λωτοφάγους πολίτες. Αλλαγές θεσμικές που άλλαξαν τη ζωή μας ανεξάρτητα αν στην πορεία μια 15ετία μετά, το ίδιο το πράσινο σύστημα άρχισε να τις διαστρεβλώνει κατά πώς θα το ωφελούσε. Τι δεν υπήρχε λοιπόν πριν το 81 και τι έφερε ο Ανδρέας:

·       κατάργηση των εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα νόμων για την υπόσταση του εγκλήματος της «εσωτερικής κατασκοπείας»

·       κατάργηση νόμων για την ποινικοποίηση των «αντεθνικών» πεποιθήσεων,

·       αναγνωρίστηκε από το επίσημο κράτος το ΕΑΜ ως οργάνωση της Εθνικής Αντίστασης και τα δικαιώματα των αγωνιστών της στον αγώνα κατά των κατακτητών,

·        επαναπατρισμός Ελλήνων πολιτικών προσφύγων από την Εποχή του Εμφυλίου

·       πολιτικός έλεγχος στην ανεξέλεγκτη δράση Αστυνομίας και Ένοπλων Δυνάμεων

·       κατάργηση της Χωροφυλακής καθώς είχε ταυτιστεί με αυταρχικές πρακτικές και ενοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας στη σημερινή ΕΛ.ΑΣ

·       συμφιλίωση των σωμάτων ασφαλείας με το λαό,

·       Απαγόρευση των βασανιστηρίων

·       Υπογραφή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την κατάργηση της θανατικής ποινής

·       κατάργηση και κάψιμο των φακέλων

·       παύση των διακρίσεων με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις,

·       διαμόρφωση στρατηγικής της Εθνικής Άμυνας της χώρας με βάση τις ελληνικές ανάγκες, και όχι τις αμερικανικές

·       καθιέρωση της ψήφου στα 18,

·       δημιουργία του εθνικού συστήματος υγείας

·       σύγχρονη ιατρική περίθαλψη σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές της χώρας

·       σύσταση Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων

·       νόμος-πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιιδρύματα και νόμος πλαίσιο για τη Βασική και Μέση Εκπαίδευση

·       εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος

·       κατάργηση αντιδημοκρατικών νόμων στο συνδικαλισμό και διευκόλυνση της συνδικαλιστικής δράσης,

·       ορισμός πλαφόν 2% για τις απολύσεις των εργαζομένων

·       εξίσωση της αποζημίωσης των εργατών λόγω απόλυσης με εκείνη των υπαλλήλων

·       θέσπιση συμμετοχής των εργαζομένων στα διοικητικά συμβούλια των δημοσίων επιχειρήσεων

·       κήρυξη παράνομων των λοκ-άουτ

·       αυξήσεις μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με καθιέρωση της ΑΤΑ (αυτόματης τιμαριθμικής προσαρμογής),

·       υιοθέτηση μηνιαίας άδειας με αποδοχές για όλους,

·       μείωση των ωρών εβδομαδιαίας εργασίας σε 40,

·       αύξηση των κοινωνικών δαπανών του κράτους,

·       γενναία αύξηση των κατωτάτων ορίων των συντάξεων έως και 100%

·       ενίσχυση των αγροτικών πόρων του προϋπολογισμού και τόνωση του αγροτικού εισοδήματος όχι μόνο χάρη στη γενναιοδωρία της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής αλλά και του τρόπου εφαρμογής της στην Ελλάδα

·       συνεχής μείωση του πληθωρισμού

·       αύξηση του ΑΕΠ και του κατά κεφαλήν πραγματικού εισοδήματος

·       Τον Μάρτιο του 1985, με πρότασή του Ανδρέα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθιέρωσε τα Μεσογειακά ΟλοκληρωμέναΠρογράμματα (Μ.Ο.Π.), η εφαρμογή των οποίων στόχευε στη βελτίωση των κοινωνικοοικονομικών διαρθρώσεων στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές της Κοινότητας

·       Αναθεώρηση Συντάγματος που καθιέρωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα, περιορίζοντας δραστικά τις «βασιλικές» εξουσίες του Προέδρου.

·       ίδρυση του ΑΣΕΠ (αργά)

·       αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των συνεταιρισμών

·       εισαγωγή νέου θεσμικού πλαισίου στο χωροταξικό σχεδιασμό

·       λήψη μέτρων για τη μείωση της ρύπανσης

·       μείωση της στρατιωτικής θητείας,

·       αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων

·       ίδρυση Υπουργείου Νέας Γενιάς,

·       προώθηση του πολιτισμού

·        δημιουργήθηκαν πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία σε όλη τη χώρα με την ενεργό στήριξη της Πολιτείας

·       ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης η οποία οδήγησε σε ένα πρωτοφανές επίπεδο λαϊκής συμμετοχής σε κοινωνικο-πολιτικά θέματα

·       αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου

·       καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων

·       απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας

·       νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου

Θα υπάρχουν κι άλλα, αλλά αυτά νομίζω ότι φτάνουν για ένα γρήγορο «χαίρε» στην 3η του Σεπτέμβρη και τον εκφραστή της τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Επειδή, δε, θα εμφανιστούν κάποιοι να δηλώσουν ότι όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα γινόντουσαν διότι έπρεπε να γίνουν ώστε να πάμε μπροστά και διάφορες τέτοιες παπαριές που λένε όσοι πιστεύουν ότι το πλοίο προχωρά με κράτει τις μηχανές και χωρίς κυβερνήτη, θα τους πω να ξαναδιαβάσουν την πρόχειρη λίστα και να σκεφτούν ότι η Ελλάδα είναι από το 2004 ουσιαστικά ακυβέρνητη…

Άντε, να ζήσουμε να το θυμόμαστε το ΠΑΣΟΚ, Ζωή σε λόγου μας.

Γ.Γ.

Μπουρδέλο...

Είχα διαβάσει προ ημερών την είδηση για το φετινό τέλος επιτηδεύματος των 500ευρώ και πώς μπορεί κάποιος να το γλιτώσει κλείνοντας εμπρόθεσμα τα βιβλία του με ημερομηνία πριν την 1/1/2011, αν δεν έχει κάνει πράξεις μέσα στο 2011.

Τα δημοσιεύματα είχαν ως εξής:

Προθεσμία έως τις 14 Ιουνίου έχουν οι φορολογούμενοι με ανενεργά δελτία παροχής υπηρεσιών να κλείσουν τα βιβλία τους και να γλιτώσουν το τέλος επιτηδεύματος των 500 ευρώ το οποίο στην αντίθετη περίπτωση θα τους χρεωθεί κανονικότατα μαζί με την εκκαθάριση του φόρου εισοδήματος και την έκτακτη εισφορά για τα εισοδήματα του 2011.

Η Γενική Γραμματεία Πληροφορικών Συστημάτων έστειλε σε 240.000 φορολογουμένους ειδοποιητήρια με τα οποία τους ενημερώνει για τη δυνατότητα εκπρόθεσμης διακοπής εργασιών.

Γενικά πάντως οι φορολογούμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η εκπρόθεσμη διακοπή εργασιών συνεπάγεται πρόστιμο συνήθως 40 ευρώ αλλά και έλεγχο των βιβλίων.

Θεωρούσα ότι δε με αφορά και έκανα τη δήλωσή μου ηλεκτρονικά όπως κάθε χρόνο. Στην εκκαθάριση –που γίνεται αμέσως- είδα τον αυξημένο φόρο που έπρεπε να πληρώσω, μαζί με την έκτακτη εισφορά και… 500 ευρώ τέλος επιτηδεύματος!

Έφαγα ένα πρωινό στην εφορία και ανακάλυψα με έκπληξη ότι επρόκειτο για μια έναρξη που είχα πραγματοποιήσει το… 1989(!) και ποτέ δεν είχα κλείσει τα βιβλία από τότε. Με ένα πρόστιμο 40 ευρώ κατάφερα να ξεμπερδέψω με αυτή την ξεχασμένη εκκρεμότητα των 23 χρόνων.

Με τα σχετικά αποδεικτικά και το ανάλογο σημείωμα του υπ. Οικονομικών (φωτό) πήγα στο τμήμα εισοδήματος ώστε να μου αφαιρέσουν το τέλος των 500 ευρώ από το χρεωστικό.

Φευ! Δήλωσαν πλήρη άγνοια για το θέμα και αφού τους έδειξα το σχετικό ειδοποιητήριο έψαξαν το Α.Υ.Ο. ΠΟΛ. 1167/2011 στο οποίο παραπέμπει το υπουργείο και μου δήλωσαν ότι βάση αυτού πρέπει να πληρώσω τα χρήματα και όχι να τα γλιτώσω!

Παρά το παράλογο του πράγματος και τον εκνευρισμό από το πήγαινε-έλα στα διάφορα γραφεία της εφορίας, δεν ούρλιαξα γιατί οι υπάλληλοι ήταν ευγενέστατοι και πραγματικά έψαξαν πολύ να βρούνε μια λύση.

Λύση όμως δε βρέθηκε παρά μόνο να περιμένω ένα-δυό μήνες μήπως και λάβουν στις εφορίες κάποια σχετική εγκύκλιο και μετά να ξαναπάω!!!

Μπάχαλο είπατε;.. 

Η επόμενη μέρα: Από το ΟΧΙ στο ΝΑΙ

Ένα κείμενο που θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ από το μπλόγκ http://kanenaskathenas.wordpress.com/

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, όποια κυβέρνηση κι αν σχηματισθεί, ακόμα κι αν οδηγηθούμε σε επαναληπτικές εκλογές, υπάρχουν ορισμένες δράσεις, που συγκεντρώνουν ήδη τη θέληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και που αν δεν υιοθετηθούν, είναι αδύνατο να οδηγηθεί η κοινωνία μας σε μια σταδιακή έξοδο από την κρίση που την μαστίζει.
Αυτές οι εκ των ουκ άνευ δράσεις είναι:

1. Η αλληλεγγύη προς τους φτωχότερους συμπολίτες μας εκφραζόμενη με την μεταφορά οικονομικών πόρων προς αυτούς από τους πλουσιότερους.
2. Η καταπολέμηση μέχρι εξαφάνισης της φοροδιαφυγής.
3. Η απόλυτη διαφάνεια σε όλες τις δημόσιες δραστηριότητες, κρατικές και ιδιωτικές.
4. Η συστράτευση όλων των κοινωνικών δυνάμεων σε μια προσπάθεια δημιουργικής παραγωγικής οικονομικής ανασυγκρότησης.
5. Η επανίδρυση του κράτους με κριτήριο τη δημόσια ανταποδοτικότητά του.
6. Η δημοκρατική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και του Συντάγματος της χώρας μέσα από δημοκρατικό διάλογο.
7. Η αντιμετώπιση του προβλήματος της μαζικής μεταναστευτικής εισροής στη χώρα με εγχώριες και διεθνείς πρωτοβουλίες ανθρωπιστικού χαρακτήρα.
8. Η επίτευξη της μέγιστης δυνατής δυναμικής εθνικής ενότητας στο εσωτερικό και ανάληψη διεθνών δράσεων στο εξωτερικό με στόχο την εξασφάλιση της καλύτερης δυνατής θέσης της χώρας και της διακαιότερης διεθνούς αντιμετώπισης του χειμαζόμενου ελληνικού λαού.

Ποιά πολιτική διαχείρηση, ποιά διακυβέρνηση, ποιά κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί την αποτελεσματικότερη εφαρμογή των παραπάνω δράσεων; Μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα συγκροτηθεί για να εφαρμόσει αυτό το πολιτικό πρόγραμμα των 8 σημείων και που θα απαρτίζεται από τα ικανότερα κι εντιμότερα στελέχη που διαθέτει η ελληνική κοινωνία μέσα αλλά και έξω από το δεδομένο πολιτικό προσωπικό. Μια κυβέρνηση αναγέννησης με ορίζοντα τετραετίας που θα μπορεί να ενώσει και να συνεγείρει τον ελληνικό λαό, να ανασκουμπώσει κυριολεκτικά τη χώρα. Μια τέτοια κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει υποστήριξη από ψηφοφόρους που ξεκινούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, περνούν από τη ΔΗΜΑΡ, τους Οικολόγους, το ΠΑΣΟΚ, τη Δράση, τη Δημοκρατική Συμμαχία, τη ΝΔ και φτάνουν μέχρι το ΛΑΟΣ και τους «Ανεξάρτητους Έλληνες». Από δημοκράτες αριστερούς μέχρι δημοκράτες δεξιούς. Αλλά κι από πολιτικούς του ιδίου ευρύτατου πολιτικού φάσματος. Φτάνει να συνειδητοποιούσαν ότι εδώ που φτάσαμε δεν μπορεί πια να λειτουργήσει η κοινωνία και η χώρα με τη μέθοδο της «Κάθετης Διαφωνίας κι Οριζόντιας Απραξίας».  Έργα χρειαζόμαστε κι όχι λόγια. Συλλογική κι όχι ατομική δικαίωση. Έργα συγκροτημένα ενωτικά δίκαια.
Κι αν το πολιτικό προσωπικό αποδειχτεί για μια ακόμα φορά ανίκανο και διχαστικό, τώρα, εμείς οι πολίτες δεν θα έχουμε καμμιά δικαιολογία για να αποσείσουμε από πάνω μας τη δική μας ευθύνη. Απλά κι έτσι κι αλλιώς πρέπει να ασχοληθούμε με την πολιτική, τη διαχείσηση των κοινών μας υποθέσεων. Αλλιώς δίκαια θα φέρουμε τον τίτλο του ιδιώτη ηλιθίου.
Όταν ο Ζαχαριάδης κομμουνιστής εξόριστος του δικτάτορα Μεταξά καλούσε τον ελληνικό λαό να συστρατευθεί με το Μεταξά στο ΟΧΙ στην ιταλογερμανική εισβολή, ξεπερνούσε για το κοινό καλό τον εαυτό του. Σήμερα αν θέλουμε κι εμείς να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας κι όχι απλά να παραστήσουμε ότι τον ξεπερνάμε, δεν έχουμε να πούμε ΟΧΙ σε κάποια ξένη εισβολή, στρατιωτική ή οικονομική. Αλλά ΝΑΙ στην επανασυγκρότηση κι αναγέννηση της Ελλάδας. Αυτός είναι κι ο μόνος δρόμος για να αντιμετωπίσουμε κάθε ξένη επιβουλή αλλά και για να ξεφύγουμε πια από το μαράζι 200 χρόνων ψωροκώσταινας.