Αγανακτισμένος…

Ήταν αγανακτισμένος με την κυβέρνηση. «Μας έχει γαμήσει ο Παπακωνσταντίνου» έλεγε στον φίλο του την ώρα που έμπαινα στο μαγαζί του. «Φόροι και καπάκι φόροι, και ξέσκισε και την αγορά. Μπαίνουν, βλέπουν, ρωτούν και φεύγουν» συνέχισε καπνίζοντας αρειμανίως και βεβαίως χωρίς να μου ρίξει ούτε μια ματιά παρότι αγκομαχούσα ακόμα όρθιος πάνω από την αρχοντική φραπεδιά του.

Για να μπώ στην μάντρα μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που διαθέτει στα Βριλήσσια, έπρεπε να κάνω ανηφορικό σλάλομ ανάμεσα στα προς πώληση ΙΧ, ισορροπώντας το μπαστούνι ανάμεσα από προφυλακτήρες και καθρέπτες. Θα μου πείτε, αυτός φταίει που είσαι ανάπηρος; Όχι, αλλά και αρτιμελής χωρίς χορευτική δεινότητα δεν πέρναγε.

Όπως και να ΄χει, ο σούπερ επιχειρηματίας (νεαρότατος μάλιστα), συνέχισε να με γράφει μεγαλοπρεπώς και να βρίζει τους «πουλημένους που έχουν φάει τον αγλέορα» χωρίς μάλλον ο ίδιος να επιθυμεί να πουλήσει την πραμάτεια του.

Τόλμησα να διακόψω τον αντικυβερνητικό του οίστρο λέγοντας:

• «γειά σας, είμαι ο Γιάννης που μιλήσαμε το πρωί στο τηλέφωνο για το τάδε αυτοκίνητο…»
  
• «Α, ναι…» απάντησε ενοχλημένος. «Κατέβα (σε άψογο ενικό) στο δεύτερο υπόγειο και θα το δεις.»
  
• «Μάλιστα, έχετε κάποιο ασανσέρ ή κατι ανάλογο;..»
  
• «όχι ρε φίλε «(και φιλαράκια γίναμε…), με τα πόδια θα κατέβεις. Ά, και τράβα και το αυτοκίνητό σου από εκεί γιατί κλείνεις το πάρκινγκ και δεν είναι μόνο δικό μας.»
  

Έκπληκτος και απολύτως αιφνιδιασμένος με το θράσος, τον αγοραίο τσαμπουκά του και την απολύτως ανάγωγη συμπεριφορά, δεν διαμαρτύρομαι όπως θα έπρεπε αλλά ψελλίζω:

• «Ξέρετε… επειδή έχω αντικειμενική δυσκολία να κατέβω με τα πόδια σε τόσο επικλινές πάτωμα, μήπως θα μπορούσα να πάω με το αυτοκίνητο;»
  
• «Όχι, δεν φτάνει μέχρι εκεί»
  
• «Να μου το ανεβάσει τότε κάποιος;»
  
• «Τι λες ρε φίλε (πάλι), για να βγεί αυτό πρέπει να βγουν πρώτα 190 αυτοκίνητα»!
  
• «Ναι, αλλά σας πήρα τηλέφωνο και μου είπατε να έρθω σήμερα να το δώ. Πώς θα δω, θα οδηγήσω και θα κρίνω ένα αυτοκίνητο για να το αγοράσω αν βρίσκεται κάπου χωμένο και στριμωγμένο ανάμεσα σε δεκάδες άλλα;»
  
• «Δε μου είπατε ότι έχετε πρόβλημα»(ξαφνικά πληθυντικός)
  
• «Τι δουλειά έχει η αναπηρία μου με το να αγοράσω γουρούνι στο σακί, καθώς δε μπορώ να δώ το προϊόν που πουλάτε»
  
• «Ξέρεις, (ενικός πάλι), δεν κάνουμε test drive εδώ, γι αυτό δίνουμε και ένα χρόνο εγγύηση.»
  
• «Συγχαρητήρια μέτρια, αλλά εγώ αυτοκίνητο από φωτογραφία δεν αγοράζω. Καλημέρα σας».
  

Έφυγα βράζοντας από τα νεύρα γιατί δεν τον έβρισα και δεν του άνοιξα το κεφάλι όπως πολύ θα ήθελα, απόλυτα αγανακτισμένος με αυτό το όρθιο ζώο που του έφταιγε ο Παπακωνσταντίνου, το μνημόνιο και ο «Τσολάκογλου πρωθυπουργός» για το ότι δε μπορούσε πια να σταυρώσει πελάτη. Προφανώς, την περίοδο των παχιών αγελάδων ο ηλίθιος αυτός πουλούσε τις «μπέμπες», τις CLK και τα καγιέν, σχεδόν από το τηλέφωνο στους φοροδιαφεύγοντες μπουζουκόβιους χοντρέμπορους λαχανικών, μεγαλοχασάπηδες, υδραυλικούς, γιάτρουλες και λοιπούς κατατρεγμένους. Τώρα «αγανακτεί» στο Σύνταγμα γιατί η δουλειά του πάει κατά διαόλου, αλλά ούτε που του πέρασε από το μυαλό(;) οτι πρέπει να αλλάξει τακτική, οτι πρέπει να δουλέψει κι αυτός έστω κατά το ελάχιστον και να μάθει να σέβεται τους πελάτες του… Του φταίει το κράτος, οι φόροι, ίσως και οι "πουλημένοι οι δημοσιογράφοι" και σίγουρα "το μπουρδέλο η Βουλή" και είναι σίγουρος οτι ποτέ τα πράγματα δεν θα είναι ίδια γι αυτόν.
Το ελπίζω, πούστη!