Με το συμπάθιο κυρά Μυρσίνη μου, αλλά άντε και γαμήσου παλιοπατσαβούρα που θα μας απαγορεύσεις να ακούμε ό,τι τραγούδια γουστάρουμε.
Μεγάλωσα με το "θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι", αλαλάζοντας σαν Αεκτζής στην σκεπαστή και παραφράζοντας το στοίχο του ποιητή "με τον Ανδρέα και με το ΠΑΣΟΚ, καλημέρα ήλιε καλημέρα..." και έρχεται καμιά 30ριά χρόνια μετά η κόρη του Λοϊζου με ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση και απαγορεύει (!) από εδώ και στο εξής να ακούγεται το τραγούδι - ύμνος για το ΠΑΣΟΚ, "Καλημέρα Ηλιε" σε οποιαδήποτε δραστηριότητα του κόμματος.
Ότι ενστάσεις να έχω για την πολιτική του ΓΑΠ και της παρέας του, όσο μακριά κι αν είναι από το ΠΑΣΟΚ του τότε (αυτό έλειπε…), η ιστορία είναι ιστορία και καμιά κόρη κανενός δε μπορεί να τη σβήσει επειδή δε γουστάρει τον… Παμπούκη.
Αφού λοιπόν η κυρά Μυρσίνη γράφει ένα Τσίπρικο λίβελο κατά της κυβερνητικής πολιτικής με «επιχειρήματα τύπου «…τα δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη...» για να δικαιολογήσει την απαγόρευσή της, τελειώνει παραφράζοντας Ρίτσο: «…Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».
Αυτό ακριβώς κυρα Μυρσίνη μου, «Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει». Αν κάποτε γράψετε εσείς κάτι, παίξτε το μόνο στις συνιστώσες που γουστάρετε. Αφήστε όμως τον Ήλιο να τον μεθάει και να τον τρελαίνει όποιος θέλει και όπως θέλει, γιατί ευτυχώς δεν ανήκει σε εσάς αλλά στην ιστορία μας.
Αναρτήσεις
