O, η μετανάστης, το... (;)

Tου Τακη Καμπυλη
από την Καθημερινή

Σήμερα θα απορούσαμε, τότε –ευτυχώς– κανείς: Οταν ανακοινώθηκε, το 1945, η σύσταση της επιτροπής του OHE για να προετοιμάσει το κείμενο της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) λίγοι εστίασαν στη σύνθεσή της. O πρόσφατος πόλεμος ήταν μια τρομακτική εμπειρία για περισσότερους ανθρώπους από ποτέ άλλοτε στην Iστορία, ώστε να μην αναβιώσουν παλιές διαφορές: Υπό την προεδρία της Ελινορ Pούζβελτ κλήθηκαν να (συν) εργασθούν ο Kινέζος κομφουκιανιστής φιλόσοφος Πεν Tσουνγκ Tσανγκ, ο Λιβανέζος υπαρξιστής φιλόσοφος και νομομαθής Σαρλ Mαλίκ (και εκπρόσωπος του Aραβικού Συνδέσμου) και ο Γαλλοεβραίος νομικός Pενέ Kασέν. Διαφορετικοί αλλά και ικανοί να συμφωνήσουν σ’ ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Ιστορίας και να το συντάξουν.

Βέβαια, η ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πολύ πιο παλιά· ίχνη της βρέθηκαν ακόμη και στον Κώδικα του Xαμουραμπί αλλά και στις ιουδαϊκές, κομφουκιανές, ελληνικές, ρωμαϊκές, βουδιστικές, χριστιανικές, ισλαμικές και άλλες γραφές. Eίναι τόσο παλιά κι εμείς ήδη ζούμε, (σύμφωνα με τους ειδικούς) στην τέταρτη γενιά ανθρωπίνων δικαιωμάτων (οπότε και επεκτείνεται η αναγνώρισή τους για πρώτη φορά σε υποκείμενα πέραν του ανθρώπου, για παράδειγμα στο περιβάλλον).

Tα πρώτα 19 άρθρα της Διακήρυξης περιελάμβαναν, γράφει η Michelline Ishay (καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Nτένβερ), δικαιώματα της πρώτης γενιάς. Όσα, δηλαδή, συνδέονταν με μια σειρά ατομικών ελευθεριών (ζωή, ατομική ασφάλεια, προστασία από την ανθρώπινη συμπεριφορά, ισότητα έναντι του νόμου κ.λπ., που κερδήθηκαν με αγώνες κατά την περίοδο του Διαφωτισμού. Στα άρθρα 19 - 26 περιλαμβάνονταν τα δικαιώματα της δεύτερης γενιάς. Aφορούσαν αυτά που σχετίζονταν με την κοινωνική και την οικονομική ισότητα (κοινωνική ασφάλεια, δικαίωμα στην εργασία, δικαίωμα σε δίκαιη αμοιβή, ελευθερία συμμετοχής σε εργατικά σωματεία, περιορισμός ωρών εργασίας, περιοδικές άδειες εργασίας μετ’ αποδοχών, δικαίωμα στην εκπαίδευση κ.ά.). Αυτά διεκδικήθηκαν την περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Τέλος, στα άρθρα 27 - 28, η τρίτη γενιά επικεντρωνόταν σε δικαιώματα που συνδέονται με την αλληλεγγύη στο εσωτερικό της κοινότητας και του έθνους με μέλη διαφορετικών «ομάδων», π.χ. μειονοτήτων, και αργότερα των γυναικών ή των γκέι κ.λπ. Aυτή η γενιά διεκδικήθηκε στα τέλη του 19ου - αρχές 20ού αιώνα και καθ’ όλη την μετααποικιοκρατική περίοδο.

Περνώντας τώρα στο θέμα των ημερών, διατυπώνεται από πολλούς ως ερώτημα αν το δικαίωμα ενός μετανάστη στην ιθαγένεια ενός κράτους που επέλεξε (ή «επέλεξε») να ζήσει (και ζει) μόνιμα περιλαμβάνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα όπως αυτά έχουν κωδικοποιηθεί μέχρι σήμερα.

O ορισμός δεν επαρκεί, δεν μας βοηθάει: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι τα δικαιώματα που έχει κανείς μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωπος».

Tο γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα ουδέποτε υπήρξαν στατικά είτε ως έννοια είτε ως σύνολο, αλλά κάθε φορά ο πολιτισμός και η κοινωνική εξέλιξη διεύρυναν και τις έννοιες και τους δικαιούχους θα μπορούσε να είναι μία έμμεση απάντηση. Όμως στην κακοπιστία των ημερών θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ακόμη και ως υπεκφυγή.

Ανατρέχοντας στην αρχή της Νέας Εποχής, στα χρόνια του Διαφωτισμού θα διαπιστώσει κανείς –λέει ο Kώστας Δουζίνας (καθηγητής στο LSE)– «την στενή ταύτιση των πολιτικών δικαιωμάτων με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Tα τελευταία ουσιαστικά αναγνωρίζονταν μόνο σε όσους είχαν την ιδιότητα του πολίτη. Tο νέο έθνος–κράτος εγγυάτο τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όσους ήσαν μέλη του, μετείχαν δηλαδή ισότιμα στην πολιτική του κοινότητα».

Tα σύγχρονα (δημοκρατικά) έθνη–κράτη αναγνώρισαν και επέβαλαν όσα γέννησε η «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη», αλλά, βεβαίως, εντός των ορίων τους. Και σε όσους είχαν δικαιώματα στην εσωτερική πολιτική κοινότητα.

(Πάντως, από νωρίς φάνηκε το αδιέξοδο αυτών των περιορισμών).

Tο εμπόριο είχε προσθέσει και μία ακόμη κατηγορία «την αρχή της φιλοξενίας», όπως είχε τεθεί από τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο Iμάνουελ Kαντ. H ανάγκη των εμπόρων να προστατεύονται όταν βρίσκονταν σε άλλες χώρες οδήγησε στην έκφραση αυτής της αρχής μόλις λίγα χρόνια πριν από την Γαλλική Επανάσταση, μας θυμίζει ο K. Δουζίνας: «Επομένως, ήδη από την πρώτη γενιά δικαιωμάτων καταγράφεται η αναγνώριση της πολιτικής ταυτότητας ως προϋπόθεση για την αναγνώριση της ανθρώπινης».)

H επόμενη φάση –η δεύτερη γενιά δικαιωμάτων– έχει επίσης μεγάλη σημασία στο ερώτημά μας: Οπως γράφει η Michelline Ishay, μ’ αυτήν διευρύνθηκε η αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό μιας χώρας με την επέκταση της ιδιότητας του πολίτη και στις αντίστοιχες ομάδες πληθυσμού. Oι μαύροι, οι γυναίκες και αργότερα οι γκέι απέκτησαν πρώτα πολιτικά δικαιώματα ως διασφάλιση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Tότε διατυπώθηκε και η γενική αρχή της διαφορετικότητας. Ουδείς στερείται τα ανθρώπινα δικαιώματά του επειδή είναι διαφορετικός από το αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινότητας. Απαραίτητη προϋπόθεση θεωρήθηκε η αναγνώριση στους «διαφορετικούς» της πλήρους ιδιότητας του πολίτη. Δηλαδή, κάτω από την ομπρέλα και τις εγγυήσεις που εξασφαλίζει το κράτος για την ατομική του ευημερία και τις υποχρεώσεις του που πηγάζουν από αυτήν την ξεκάθαρη σχέση.

Όπως λέει και ο K. Δουζίνας, «μια δημοκρατική Aρχή στηρίζεται στη βάση της αυτονομίας του πολίτη. Eίμαι υπάκουος στους νόμους επειδή συμμετέχω (άμεσα ή έμμεσα) στη διαμόρφωσή τους. Το δικαίωμα στη διαμόρφωση των νόμων γεννάει την υποχρέωση της συμμόρφωσης σ’ αυτούς. Ουσιαστικά, μη δίνοντας ιθαγένεια σε μέλη μιας ομάδας που ζουν μόνιμα στην ίδια πολιτική κοινότητα, τους εξαιρείς από την υποχρέωση να τηρούν τους νόμους αφού δεν μετέχουν με πολιτική εκπροσώπηση στη δημιουργία τους. Έτσι, οι υποχρεώσεις τους εκπληρώνονται μόνο με την απειλή της καταστολής και όχι με την ελεύθερη και ισότιμη συμμετοχή τους».

H πρώτη και η δεύτερη γενιά ανθρωπίνων δικαιωμάτων εμπεριέχουν την προϋπόθεση αναγνώρισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων μεταναστών ζουν αποδεδειγμένα μόνιμα σε μια κοινότητα: την πολιτική τους εξίσωση. Tη χορήγηση ιθαγένειας... Kι αυτό στη σχετική συζήτηση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι η πραγματική βάση της συζήτησης.

Οσο κι αν κάποιους βολεύει η σύγχυση με την εθνική ταυτότητα ή με νομικίστικες απλουστεύσεις...

Ιnfo

- Michelline Ishay «H ιστορία των δικαιωμάτων του ανθρώπου», Aθήνα 2008, εκδ. Σαββάλας

- Kώστα Δουζίνα «Tο τέλος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», Aθήνα 2007, εκδ. Παπαζήσης

- Ernest Gellner«Eθνικισμός», Aθήνα 2005, εκδ. Αλεξάνδρεια

- Christopher Hitchens, «Tα δικαιώματα του ανθρώπου», Aθήνα 2009, εκδ. Ελληνικά Γράμματα

- Zygmunt Bauman «O πολιτισμός ως πράξη», Aθήνα 1994, εκδ. Πατάκης

- Mία πολύ ιδιαίτερη προβληματική για τον σύγχρονο πολιτισμό και τις υπαναχωρήσεις του αναπτύσσεται και στα τελευταία τεύχη τού πολύ ενδιαφέροντος περιοδικού «Mάγμα»

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει…

Του Γιάννη Γερονικολού

Την έχουμε πατήσει. Είμαστε τελειωμένοι. Η κυβέρνηση, παρότι γνωρίζει και γνώριζε και από πριν ότι θα είναι «κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης» δεν φαίνεται να θέλει να τα σπάσει με κανέναν για να αρχίσει να βάζει μια τάξη στο δημοσιονομικό και κοινωνικό χάος της χώρας.

'Όποιος φωνάξει πρώτος και δυνατότερα, κάτι θα λάβει ώστε να ησυχάσει για να μπορούν οι επιτελείς του Γιώργου να διαβουλεύονται πιο εύκολα. Κάποιοι έχουν μπερδέψει τη διακυβέρνηση με τα αμφιθέατρα και νομίζουν ότι μπορούν να συζητούν στο διηνεκές τα προβλήματα. Αν θέλαμε συζήτηση θα ψηφίζαμε το Βέλτσο. Από την κυβέρνηση περιμένουμε –τι πρωτότυπο- να κυβερνήσει!

Από τον κουρασμένο και τους υπουργούς του real estate, περάσαμε στην παιδική χαρά της ατέρμονης διαβούλευσης. Κάτι σαν το ζεν στο live υπουργικό συμβούλιο. Γέμισαν τα τα γραφεία των υπουργών από σπουδαγμένα παιδάκια, άριστα μεν στη θεωρητική κατάρτιση αλλά βούτυρο στο ψωμί και του πιο rookie συνδικαλιστή. Από την άλλη, όταν ο υπουργός έχει τα… άντερα, τη θέληση και την ικανότητα να συγκρουστεί, βγαίνουν μπροστά οι σκελετοί του παλαιού ΠΑΣΟΚ και αρχίζει το θρίλερ της σοσιαλφροσύνης. Άρα τι μένει; Μάλλον να αλλάξουμε χώρα.

Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι και το καθιερωμένο πανηγύρι των αγροτών στις Εθνικές θα τελειώσει με το γνωστό τρόπο: θα πάρουν τα φράγκα και θα γυρίσουν στον καφενέ. Και γιατί όχι; Ποιος θα τα βάλει μαζί τους από τη στιγμή μάλιστα που δεν είναι απλώς μια επαγγελματική κάστα, αλλά τεράστια κοινωνική ομάδα η οποία σε πολλά από τα αιτήματα έχει δίκιο.

Εδώ δεν τολμάνε να τα βάλουν με τους 1581 εργαζόμενους της Βουλής (τους διπλάσιους, ελέω Σιούφα, απ όσους είχαμε το 2007) και να τους κόψουν τους δύο επιπλέον μισθούς που παίρνουν το χρόνο. Τη μόνη υποχώρηση που δέχτηκε ο τωρινός προστάτης τους κος Πετσάλνικος ήταν η… φορολόγησή τους!

Δεν τολμάνε να τα βάλουν με τους 7000 εργαζόμενους της ΕΡΤ με τα τέσσερα κανάλια σύν τα ψηφιακά και τα δεκάδες ραδιόφωνα τα οποία κανείς δεν έχει καταλάβει τι ρόλο παίζουν εκτός του βολέματος των ημετέρων. Γιατί δεν τολμούν να βάλουν λουκέτο στη ΕΡΑ Τρίπολης, Βόλου, Κολοπετινίτσας και των άλλων πόλεων, την ΕΤ3 και τη «ραδιοτηλεόραση»;

Δεν τολμούν να τα βάλουν με τη «μαφία» της ΑΔΕΔΥ και να τελειώνουν με τα προκλητικά επιδόματα που υπερδιπλασιάζουν τον μισθό: Επίδομα υπερωριών που δίνεται σε όλους χωρίς να υπάρχουν υπερωρίες, έξοδα κίνησης(!) χωρίς να υπάρχει καμιά… κίνηση, επίδομα υπολογιστή(!!), επίδομα ευθύνης, επίδομα έγκαιρης προσέλευσης (για όνομα…), ειδικά επιδόματα που παίρνουν όλοι οι υπάλληλοι του ΥΠΕΘΟ όπως τα ΔΙΒΕΤ και άλλα πολλά που ούτε οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε γνωρίζουν.

Δεν τολμούν να τα βάλουν με τους ένστολους που βγαίνουν στη σύνταξη πριν τα 50. Μια πρόταση είπε ο Λοβέρδος και κόντεψε να τον δαγκώσει ο Μπένι. Φανταστείτε να ήταν και εσωκομματικοί αντίπαλοι τι είχε να γίνει.

Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να σταματήσει τις… διαβουλεύσεις οι οποίες είναι εξ ορισμού χαμένος χρόνος και να αρχίσει να νομοθετεί. Δε χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς μαζί της, ούτε καν ο… Παπουτσής. Ψηφίστηκε για να κάνει έργα όχι για να πείσει τα άλλα κόμματα. Δυστυχώς συναίνεση δεν πρόκειται να υπάρξει ακόμα κι αν μια κυβέρνηση υιοθετήσει πλήρως το πρόγραμμα της αντιπολίτευσης. Ακόμα και τότε κάτι θα βρουν για να διαφοροποιηθούν οι πολιτικοί μας φωστήρες.

Πρέπει άμεσα να δείξει ότι θέλει και μπορεί και ξέρει και τον τρόπο, διαφορετικά οι «τομές» για τις οποίες μιλάει ο κος Παπανδρέου θα καταλήξουν σύντομο ανέκδοτο σαν τις «μεταρρυθμίσεις» που έβλεπε ότι κάνει ο Καραμανλής.

Κορυφαίος!

from πιτσιρίκος by πιτσιρίκος

Κίτρινος τηλεοπτικός ρεπόρτερ τηλεφώνησε προ ημερών σε γνωστό στιχουργό λέγοντας: "Έχουμε μια πληροφορία ότι και στη φιλανθρωπική συναυλία που έγινε προς τιμήν σας έγιναν τα ίδια παρατράγουδα και δεν δόθηκε δεκάρα για τον καλό σκοπό". Ο κορυφαίος Έλληνας στιχουργός του απάντησε: "Κι εγώ έχω μια πληροφορία - ότι γαμιέσαι με τον αρχισυντάκτη σου και δεν δόθηκε δεκάρα για το φουκαριάρικο το μουνί της μάνας σου".

Από τη στήλη X-PRESS της LIFO που κυκλοφορεί

Άντε πάλι με τα μπλόκα…

Του Γιάννη Γερονικολού

Είχαμε τους Τρισέδες με τα τεφτέρια, το ΠΑΜΕ με την τακτική επαναστατική γυμναστική, τους διάφορους «αδικημένους» σαν τους καημένους του ΟΛΠ που πήραν μόνο 230.000 ευρώ έκαστος ως λύτρα για να λειτουργήσει το λιμάνι, μας προέκυψαν τώρα –πάλι- και οι αγρότες για να δέσει το σιρόπι.

Δε λέω, να διεκδικήσουν οι αγρότες μας και τα δίκαιά τους, και τα χρήματά τους. Όχι όμως εις βάρος των υπολοίπων και του μέλλοντός τους. Και πριν αρχίσετε να βρίζετε όλοι μαζί ότι έπεσα στην παγίδα του κεφαλαίου που θέλει χώρια και σε αντίπαλα στρατόπεδα τους εργαζόμενους, να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι κατά την ταπεινή μου γνώμη άλλο ο εργάτης και άλλο ο αγρότης. Πολύ λίγα κοινά έχουν για να τους «τοποθετούμε» στην ίδια τάξη. Έπειτα, δεν καταλαβαίνω αυτό το διαχρονικό και διακομματικό χάϊδεμα που τους μετέτρεψε στη συνείδηση του κόσμου από μαχητές της φύσης σε κακομαθημένους ζήτουλες.

Οι αγρότες μας είναι οι μόνες «ατομικές επιχειρήσεις» που δεν κάνουν φορολογική δήλωση, που δεν κόβουν δελτία αποστολής και τιμολόγια για τα προϊόντα τους και γενικώς δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτα. Να δεχτώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία έτσι κι αλλιώς δε θα πλήρωνε φόρο. Να δεχτώ ότι πολύ θα μπέρδευε τον μπαρμπα Μήτσο το τιμολόγιο. Θα δεχτείτε όμως κι εσείς ότι οι Εθνικές οδοί θα γίνονταν πάρκινγκ τρακτέρ μέχρι του χρόνου τα Χριστούγεννα αν η κυβέρνηση – όποια κυβέρνηση- προσπαθούσε να επιβάλει το απλό και λογικό αυτό μέτρο. Ένα μέτρο, δε, με το οποίο ορισμένοι αγροτοπατέρες - τσιφλικάδες θα πλήρωναν επιτέλους και κανα φράγκο σ αυτή την έρμη την Πολιτεία και μερικά ευρουλάκια θα πήγαιναν για τα σχολειά αντί στην τοπική εισαγωγική ξανθών καλλονών από τις όχθες του Δνείπερου.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν είχε νόημα για τον αγρότη το τιμολόγιο που κόβει ο μεσάζοντας, τότε δεν θα του πουλούσε τις πατάτες 10 λεπτά ενώ υπέγραψε για 60, ώστε να φτάσουν στη λαϊκή και τον καταναλωτή στο 1 ευρώ. Κι όμως, αντιδρούμε για να παραμείνει ο μεσάζοντας πλούσιος, ο παραγωγός φτωχός και ο καταναλωτής ληστεμένος.

Όμως, αν αρχίσει να μπαίνει τάξη σ αυτό το απίστευτο χάος όπου το μόνο προσδοκώμενο είναι «όλα τα κιλά - όλα τα λεφτά», τότε κάποιοι με τις μονοκαλλιέργειες, με τα άχρηστα αγροτικά προϊόντα που κανείς δεν τα θέλει, με τα μπαμπάκια του κάμπου, με τα καπνά και με τις τελειωμένες επιδοτήσεις, θα δυσκολευτούν να περνούν τη μέρα τους στον καφενέ περιμένοντας τους τοπικούς βουλευτές να τον ξελασπώσουν από τα χρέη στην Αγροτική.

Θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά αγροτών που αναλαμβάνει σιγά σιγά τις σοδιές και τα χωράφια, έχει κατανοήσει ότι ο αγροτικός τομέας αν δεν αλλάξει ρότα είναι καταδικασμένος. Θέλω να πιστεύω ότι θα τους δω τα επόμενα χρόνια πάνω στα τρακτέρ όχι για να ζητήσουν καλύτερη επιδότηση, αλλά για να διεκδικήσουν τη βοήθεια του κράτους και της ΕΕ για νέες καλλιέργειες, για νέα ηλεκτρονικά βοηθήματα, για λιγότερο υδροβόρα ποτίσματα, για οικολογικά λιπάσματα, για ποιότητα, πιστοποίηση και προϊόντα με ονομασία προέλευσης. Για κοινές δράσεις των τοπικών κοινωνιών που θα στηρίζουν την οικονομία της περιοχής με καθετοποιημένες παραγωγές και μονάδες τυποποίησης των προϊόντων.

Οι αγρότες έχουν δίκιο ότι η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθήσει. Στο ποια θα πρέπει να είναι η βοήθεια και προς ποια κατεύθυνση, είναι το σημείο που κάνει τη διαφορά μεταξύ του πεθαμένου μοντέλου του ’80 και του μέλλοντος.

ΟΤΕ και ΑΜΕΑ

Είχα, πριν από λίγο καιρό, στείλει το ακόλουθο email στον ΟΤΕ:

"Θα ήθελα να ρωτήσω με ποια λογική η έκπτωση που δίνεται στα ΑμεΑ από τον Οργανισμό, έκπτωση η οποία «διαφημίζεται» και από το αντίστοιχο site του υπουργείου επικοινωνιών – ή όπως αλλιώς λέγεται σήμερα – αφορά μόνον στις πεπαλαιωμένες και άχρηστες πια συνδέσεις dial up και όχι στο conn-x ή άλλα ευρυζωνικά. Με αυτόν τον τρόπο πώς βοηθούνται τα ΑμεΑ;
Επίσης, γιατί παρά την Ευρωπαϊκή νομοθεσία κάποια καταστήματα “oteshop” όπως για παράδειγμα αυτό της Ηλιούπολης δεν είναι προσβάσιμα;"

Και ιδού η απάντηση:

"Το Τηλεπικοινωνιακό Εμπορικό Κατάστημα του ΟΤΕ της Ηλιούπολης λειτουργεί στο ισόγειο κτιρίου που έχει ενοικιασθεί, επί της οδού Σοφοκλή Βενιζέλου 109. Η πρόσβασή του έχει δημιουργηθεί από τον ιδιοκτήτη του κτιρίου βάσει της οικοδομικής αδείας του κτιρίου και οι επεμβάσεις που έχουν γίνει από τον ΟΤΕ αφορούν μόνο στις προθήκες και άλλα έπιπλα του εσωτερικού χώρου.Η κατασκευή πρόσβασης (ράμπα) στο χώρο απαιτεί έγκριση από τον Δήμο για μόνιμη κάλυψη του πεζοδρομίου και αναθεώρηση της οικοδομικής αδείας του κτιρίου με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη. Ομοίως και η κατασκευή αναβατορίου προϋποθέτει την κάλυψη του πεζοδρομίου και αλλαγές στην είσοδο, πάλι με τις προηγούμενες εγκρίσεις.
(σ.σ. και γιατί δεν παίρνουν τη έγκριση;)

Όσον αφορά στην έκπτωση σε ΑμΕΑ θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα εξής: Σε συνέχεια της κοινής υπουργικής απόφασης υπ’ αριθ. 44867/1637/2008, που επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενο της Καθολικής Υπηρεσίας (Κ.Υ.) διευρύνοντας περαιτέρω τις υποχρεώσεις της εταιρίας μας, αφού προσθέτει στις ήδη υπάρχουσες παροχές, νέες δράσεις για νέες κατηγορίες ατόμων με ειδικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Α) και ατόμων με ειδικές κοινωνικές ανάγκες (Α.Μ.Ε.Κ.Α), ο ΟΤΕ διαπίστωσε σοβαρά προβλήματα ως προς την εφαρμογή και υλοποίηση της σχετικής απόφασης.

O ΟΤΕ, ως υπόχρεος Καθολικής Υπηρεσίας, επεσήμανε με επιστολή του τα σημαντικά ζητήματα που εγείρονται από την εν λόγω ΚΥΑ και ζήτησε συνάντηση με τους αρμόδιους φορείς, με συμμετοχή κατά κύριο λόγο εκπροσώπων του πρώην Υπουργείου Μεταφορών & Επικοινωνιών και κατά δεύτερον της ΕΕΤΤ, του πρώην Υπουργείου Οικονομίας & Οικονομικών και του πρώην Υπουργείου Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ώστε τα ζητήματα αυτά να εξεταστούν και να δοθούν οι απαραίτητες διευκρινίσεις.

Στη σχετική συνάντηση οι αρμόδιοι φορείς αναγνώρισαν τα ζητήματα που τέθηκαν από τον ΟΤΕ και επιβεβαιώθηκε η ανάγκη αναθεώρησης της προαναφερόμενης ΚΥΑ. Ζητήθηκε δε από τον ΟΤΕ να συντάξει επιστολή με τις παρατηρήσεις και τις συγκεκριμένες προτάσεις αναμόρφωσης της ΚΥΑ, προκειμένου να συνεκτιμηθούν κατά την επανεξέτασή της. Ακολούθως εστάλη από την υπηρεσία μας υπ. αριθμ. 8/380418/15-4-2009 επιστολή προς τα αρμόδια Υπουργεία και την ΕΕΤΤ, η οποία περιελάμβανε ό,τι ζητήθηκε κατά την παραπάνω συνάντηση. Έκτοτε εκκρεμεί ακόμα η σχετική απάντηση και ρύθμιση, απαραίτητες για την υλοποίηση των δράσεων που ορίζει η ΚΥΑ."

Αυτά, χωρίς περαιτέρω σχολιασμό και με το μπαλάκι στα υπουργεία. Θα επανέλθω...

Ο Τύπος στο κοντινό μέλλον...

Καλή χρονιά να έχουμε

Η κρίση, ο Κρούγκμαν και η φύλαξη νηπίων!

Γράφει ο Γιάννης Γερονικολός

Οι φετινές γιορτές πέρασαν μέσα σε μια πρωτοφανή για τα νεοελληνικά δεδομένα μιζέρια, όπου τα μίντια μας βομβάρδιζαν από το πρωί έως το βράδυ με εκθέσεις γιάπηδων, υποβαθμίσεις, οικονομική τρομολαγνία και απειλές κάθε είδους. Δε θυμάμαι άλλη χρονιά να έχουμε δεχθεί τέτοιο μπαράζ αρνητικών δημοσιευμάτων, τόσο από το διεθνή Τύπο, όσο και από τα εντόπια ΜΜΕ. Οι μεν ξένοι καταγράφουν τη μουρμούρα των «αγορών», δηλαδή των σπεκουλαδόρων που παίζουν με τα κρατικά ομόλογα και το Ευρώ, οι δε Έλληνες καταγράφουν ό,τι λένε οι ξένοι συνάδελφοί τους, λες και είναι οι Δέκα Εντολές. Ό,τι γράφουν οι FT είναι για τους μπουρδολόγους των παραθύρων θέσφατο. Σα να τα έγραψε ο Μωησής από non paper του Πανάγαθου. Γίναμε όλοι ειδικοί στα Τραπεζικά spread και στις λαϊκές αγορές δικαιολογούν την τιμή στα αγγουράκια, με τις νέες δηλώσεις του Τρισέ.

Αποτέλεσμα; Φαύλος κύκλος: Οι καταναλωτές δεν ξοδεύουν χρήματα, τα μαγαζιά δε δουλεύουν και δεν παραγγέλνουν νέα προϊόντα, η παραγωγή μένει αδιάθετη, οι τράπεζες δε δανείζουν χρήματα φοβούμενες επισφάλειες και αρχίζουν οι απολύσεις.

Οι οικονομικοί συντάκτες μιλούν για «την κρίση» με τρόπο που ούτε οι ίδιοι καταλαβαίνουν τι λένε, το ίδιο και οι πολιτικοί ή οι οικονομολόγοι. Έτσι όταν το αφεντικό μειώνει το μισθό, κόβει τα επιδόματα ή απολύει λόγο… «ύφεσης», ούτε ο Αυτιάς δε μπορεί να εξηγήσει τι έγινε και χάθηκε το «μεροκαματάκι» σου. Μπορεί όμως ο Νομπελίστας Πόλ Κρούγκμαν!

Στο βιβλίο του «η κρίση του 2008» επιχειρώντας να δώσει μια απάντηση, καταφεύγει σε ένα απλό παράδειγμα. Όπως εξηγεί, πρόκειται για μια ιστορία που διηγούνται οι Τζόαν και Ρίτσαρντ Σουίνι, σε άρθρο τους που δημοσιεύτηκε το 1978 με τον τίτλο (σ. σ. μην τρομάξετε) «Η μονεταριστική θεωρία και η κρίση του συνεταιρισμού φύλαξης νηπίων του Λόφου του Καπιτωλίου».

Το κείμενο το πήρα από άρθρο του Γ. Μαντέλα που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή», αλλά καθώς είναι χωρίο βιβλίου το αντιγράφω ολόκληρο χωρίς καμία τύψη:

«Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, οι Σουίνι ήταν μέλη μιας συνεταιριστικής οργάνωσης φύλαξης νηπίων. Μιας ένωσης ζευγαριών, που εργάζονταν στο Κογκρέσο και κρατούσαν εναλλάξ τα παιδιά τους. Η οργάνωση ήταν ασυνήθιστα πολυπληθής, συμμετείχαν περίπου 150 ζευγάρια, πράγμα που δεν σήμαινε απλώς ότι υπήρχε πληθώρα δυνητικών νταντάδων, αλλά και ότι η διεύθυνση του συνεταιρισμού -και ιδίως η εξασφάλιση ότι το κάθε ζευγάρι θα έπαιρνε το μερίδιο που πραγματικά του αναλογούσε- δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Οπως πολλά τέτοια εγχειρήματα, ο συνεταιρισμός έλυσε το πρόβλημα εκδίδοντας ένα είδος χρεωστικού ομολόγου: κουπόνια που έδιναν στον φέροντα το δικαίωμα μιας ώρας φύλαξης. Οταν φύλαγαν παιδιά, οι μπέιμπι σίτερ λάμβαναν τον ανάλογο αριθμό κουπονιών από τους γονείς. Το σύστημα ήταν έτσι οργανωμένο ώστε να αποφεύγεται η ανευθυνότητα: εξασφάλιζε αυτόματα ότι κάθε ζευγάρι θα πρόσφερε πάντα ακριβώς τις ίδιες ώρες φύλαξης που θα λάμβανε. Το θέμα όμως δεν ήταν τόσο απλό. Διότι ένα τέτοιο σύστημα χρειάζεται να κυκλοφορούν πολλά κουπόνια. Τα ζευγάρια που είχαν αρκετά ελεύθερα απογεύματα στη σειρά και δεν σχεδίαζαν εξόδους άμεσα, θα προσπαθούσαν να μαζέψουν αποθέματα για το μέλλον. Αυτή η συσσώρευση θα αντιστοιχούσε με εξάντληση των αποθεμάτων άλλων ζευγαριών, αλλά συν τω χρόνω το κάθε ζευγάρι, κατά μέσο όρο, θα ήθελε πιθανώς να κρατάει αρκετά κουπόνια ώστε να βγαίνει αρκετές φορές ανάμεσα στις βάρδιες φύλαξης. Ετσι η έκδοση των κουπονιών ήταν μια περίπλοκη υπόθεση: τα ζευγάρια έπαιρναν κουπόνια όταν γίνονταν μέλη, τα οποία υποτίθεται ότι θα εξοφλούσαν όταν έφευγαν, αλλά πλήρωναν και αμοιβές σε κουπόνια φύλαξης, τα οποία χρησιμοποιούνταν για να πληρώνονται τα στελέχη του συνεταιρισμού και ούτω καθεξής. Οι λεπτομέρειες δεν είναι σημαντικές. Η ουσία είναι ότι ήρθε η στιγμή που κυκλοφορούσαν σχετικά λίγα κουπόνια - πολύ λίγα για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του συνεταιρισμού. Αυτό το αποτέλεσμα ήταν παράξενο. Τα ζευγάρια που θεωρούσαν ανεπαρκή τα αποθέματά τους σε κουπόνια ήθελαν πολύ να φυλάνε παιδάκια κι ήταν απρόθυμα να βγουν έξω. Στο συγκεκριμένο σύστημα όμως, όταν κάποιο ζευγάρι αποφάσιζε να βγει έξω αυτό σήμαινε ότι κάποιο άλλο ζευγάρι είχε την ευκαιρία να κάνει φύλαξη. Ετσι, έγινε δύσκολο να βρεθούν ευκαιρίες για φύλαξη, κάτι που έκανε τα ζευγάρια ακόμη πιο απρόθυμα να χρησιμοποιήσουν τα αποθέματά τους σε κουπόνια πλην ειδικών περιπτώσεων, κάτι που με τη σειρά του έκανε τις ευκαιρίες για φύλαξη ακόμη πιο σπάνιες...

Εν ολίγοις ο συνεταιρισμός εισήλθε σε ύφεση».

«Ναι, είμαι κι εγώ βαθύ Πασόκ!»

Μετά το άρθρο του Κώστα Γερονικολού «Το "Βαθύ" ΠΑΣΟΚ», δημιουργήθηκε σελίδα στο facebook με τίτλο "ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ":

"Εάν το να είσαι «Βαθύ ΠΑΣΟΚ» σημαίνει υποστήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου και στην επανειλημμένη δέσμευση του για εφαρμογή από την Κυβέρνηση μας ενός Προγράμματος το οποίο όλοι εμείς προετοιμάσαμε και υποστηρίξαμε, κι εάν σημαίνει εφαρμογή μίας σοσιαλιστικής πολιτικής σε αντίθεση με τις διεθνώς αποτυχημένες πολιτικές που κάποιοι εξακολουθούν να προσπαθούν να μας επιβάλουν, τότε ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ!"

Εάν το να είσαι «Βαθύ ΠΑΣΟΚ» σημαίνει υποστήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου και στην επανειλημμένη δέσμευση του για εφαρμογή από την Κυβέρνηση μας ενός Προγράμματος το οποίο όλοι εμείς προετοιμάσαμε και υποστηρίξαμε, κι εάν σημαίνει εφαρμογή μίας σοσιαλιστικής πολιτικής σε αντίθεση με τις διεθνώς αποτυχημένες πολιτικές που κάποιοι εξακολουθούν να προσπαθούν να μας επιβάλουν, τότε ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ!

http://www.facebook.com/pages/EIMAI-KI-EGO-BATHY-PASOK/224000647212?ref=nf

Το "Βαθύ" ΠΑΣΟΚ

Καταπρόσωπο μου εχλεύασαν οι νέοι Αλεξανδρείς:

Ιδέστε, είπαν, ο αφελής περιηγητής του αιώνος!

Επειδή νου δεν έχει

κι από ξένα δάκρυα κέρδος δεν βγάνει. . .

ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ (Άξιον Εστί)

Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΡΟΝΙΚΟΛΟΣ

Στο χώρο τη πολιτικής, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου και ιδιαίτερα σε μια μερίδα του Τύπου, ιδιαίτερα του ηλεκτρονικού, με αποκορύφωμα αυτού, του λεγόμενου "μεγάλου καναλιού", υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που κατέχουν, μάλιστα, καίριες θέσεις, τους οποίους ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου χαρακτήριζε μονολεκτικά "Φιλέλληνες". Είναι όλοι αυτοί, που πάνω από το εθνικό συμφέρον και τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας, τοποθετούν τις απαιτήσεις και τις αναγκαιότητες του "συμμαχικού παράγοντα", που παλιότερα ήταν οι θελήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και σήμερα της γραφειοκρατικής ελίτ των Βρυξελλών.

Ο εσμός αυτός, που από χρόνια έχει απογαλακτιστεί από την ελληνική κοινωνία, με τα χρόνια ανδρώθηκε, κάτω από τις ευλογίες των "εκσυγχρονιστικών" κυβερνήσεων Σημίτη και πήρε διαστάσεις καθεστωτικής πρακτικής στα χρόνια της ανύπαρκτης διακυβέρνησης Καραμανλή.

Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες. . . .

Στις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη ο λαός ανέθεσε στο ΠΑΣΟΚ και το Γιώργο Παπανδρέου τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από τη βαθειά οικονομικά, αλλά και δομική κρίση. Η προσπάθεια Τιτάνια, αλλά ο νέος πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του στους οικονομικούς τομείς του κυβερνητικού έργου ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι δεν θα αποστούν από τις καθαρές προγραμματικές δεσμεύσεις τους, που είναι η ενίσχυση του εισοδήματος των ασθενέστερων τάξεων του ελληνικού λαού, η αναδιανομή του εθνικού πλούτου υπέρ των μικρομεσαίων λαϊκών στρωμάτων και η ουσιαστική φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, καθώς και η πάταξη της φοροδιαφυγής.

Μ΄άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, σκέφτηκαν οι έχοντες και κατέχοντες και τα "γιουσουφάκια" τους, οι "φιλέλληνες". Μέχρι κι ο Καραμανλής μας τα 'πε αυτά και περάσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!. . .

Κάτι, όμως, άρχισε να δείχνει πως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Το "Σεράι", δηλαδή οι Μπαρόζοι, οι Αλμούνηδες, οι Τρισέδες και άλλοι εχθροί της πατρίδας, για να ψαρώσουν τη νέα κυβέρνηση, άρχισαν πρωτοφανείς πιέσεις, όχι προς το δρόμο να δουν οι Έλληνες κάποια καλύτερη μέρα, αλλά να επιστρέψουν σε καταστάσεις των αρχών του 20ου αιώνα. μειώσεις μισθών, εργασιακές σχέσεις Μεσαίωνα, παντελή εγκατάλειψη του κοινωνικού κράτους και ενίσχυση του τραπεζικού και μεγαλομεταπρακτικού κεφαλαίου.

Κι αγαλλιάζονταν οι αφελείς Πρεντεντέρηδες στα δελτία των 8 και σκιρτούσαν από ευτυχία στα άντρα της πλατείας Κολωνακίου οι αφανείς Ιούδες του "Φιλελληνισμού"

Έλα, όμως, που υποτίμησαν για μια ακόμα φορά το Γιωργάκη, που είναι Γιώργος και μάλιστα με κάτι. . . . να!. . . Φτυστός ο πατέρας του!. . . Που πήγε στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με καθαρά λόγια εξήγησε στους άλλους, ομότιμους αρχηγούς των χωρών της συμμαχίας, ότι εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε- γέλασε και οι συνταγές Ιρλανδίας, Ισλανδίας και άλλων χωρών του μπακαλιάρου δεν περνούν. Και παρά τις ικεσίες των Μπαρόζων και των Αλμούνηδων εξασφάλισε την ομόφωνη συγκατάβαση της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα, προκειμένου να ξεπεράσει η χώρα τη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνει.

Και τότε, μη έχοντας άλλα λόγια να εξηγήσουν τα τεκταινόμενα, οι αφελείς "Φιλέλληνες", αφού η λογική τους δεν μπορεί να συλλάβει τα πραγματικά γεγονότα και τη νέα δυναμική που έχει αναπτυχθεί στην ελληνική κοινωνία, προχώρησαν σε νέο εφεύρημα. Το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ. Κατά το "βαθύ Κεμαλικό κράτος" της Τουρκίας.

Κι άρχισαν, οι δυστυχείς, να αναμασούν στα δελτία των 8, με προεξάρχοντες τον ανεκδιήγητο Πρετεντέρη και την ΚΝΙτσα που Τρέμη(προσοχή η ορθογραφία μένει ως έχει) ότι ο πρωθυπουργός πιέζεται ή εκβιάζεται από το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" για να εφαρμόσει την πολιτική, που ο ίδιος είχε εξαγγείλει και αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι είναι τόσο μικρόνοες, που δεν μπορούν να δεχθούν το γεγονός ότι ένας πρωθυπουργός επιμένει να υλοποιήσει τα αυτονόητα. Αυτά, δηλαδή, που είχε υποσχεθεί προεκλογικά στον ελληνικό λαό. Ίσως και γιατί αδυνατούν να το πιστέψουν, γιατί είναι στ' αλήθεια κάτι το πρωτόγνωρο για τα πολιτικά μας ήθη.

Η "καραμέλα", όμως για το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" και τους εκβιασμούς που, δήθεν, ασκεί στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, άρεσε και οι "Φιλέλληνες", κάθε κόπιας, κι άρχισαν να την αναπαράγουν. Στον Τύπο, στα παράθυρα των τηλεοπτικών ειδησεογραφικών δελτίων, αλλά και σ' αυτή ακόμα την πολιτική αντιπαράθεση της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση. Αδυνατώντας όλοι να εννοήσουν οτι μια κυβέρνηση δεν προέρχεται από παρθενογένεση, αλλά από την ψήφο εκατομμυρίων πολιτών, που άλλοι είναι οργανωμένοι, άλλοι φίλοι κι άλλοι ψηφοφόροι του συγκεκριμένου κομματικού οργανισμού, που κερδίζει τις εκλογές.

Υπάρχει "βαθύ ΠΑΣΟΚ"?

Η απάντηση μου είναι: ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ. . .

Όχι με την έννοια που του δίνουν τα φερέφωνα της παραπληροφόρησης του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου. Το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" δεν είναι οι καρεκλοκένταυροι, θεσιθήρες και οι συνωστιζόμενοι στους προθαλάμους της εξουσίας, ούτε τα κομματικά στελέχη του κάθε νομού και επαρχίας, που περιμένουν να αρπάξουν κάποιο κόκκαλο από τη διανομή της εξουσίας. Ούτε οι διάφοροι Νεονάκηδες, που προσμένουν να λαφειραγωγήσουν.

Το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" είναι όσοι ακόμα επιζούν από τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης, οι αγωνιστές των αγώνων του 15% για την Παιδεία, του 114 και του αντιδικτατορικού αγώνα, που δεν εξαργύρωσαν την πρόσφορα τους για κάποια θέση σε κομματικά ψηφοδέλτια ή μια θέση με παχυλές αποδοχές σε κάποιους δημόσιους οργανισμούς, οι άνθρωποι της μεταπολιτευτικής γενιάς που προτίμησαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, δημιουργώντας δικές τους επιχειρήσεις και αρνούμενοι να γίνουν σκλάβοι μιας θέσης στο δημόσιο, οι άνθρωποι που αρνήθηκαν να συνδιαλλαγούν με την κυβερνητική εξουσία και παρέμειναν να αγωνίζονται περήφανοι στο χώρο της ιδιωτικής οικονομίας, τα εκατομμύρια Έλληνες πολίτες, σε κάθε γωνιά της επικράτειας, που είναι ΠΑΣΟΚ, όχι για να πάρουν, αλλά γιατί επιθυμούν να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους σε μια κοινωνία δίκαιη και δημοκρατική. Είναι τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών που κράτησαν τη βρώμικη διετία '89-90 όρθιο το ΠΑΣΟΚ, χλευαζόμενοι από δεξιά και αριστερά, ως κλέφτες και άτομα μειωμένης ηθικής. Είναι η νέα γενιά, που αφουγκράστηκε τον επαναστατικό λόγο του Γιώργου Παπανδρέου και πύκνωσε τις τάξεις του Κινήματος. Είμαστε εμείς όλοι, που για 35 χρόνια τώρα αγωνιζόμαστε για το "όραμα" μιας νέας κοινωνίας, που ξανοίγεται μπρος μας λουσμένο στο φως, χωρίς, ποτέ μα ποτέ, να σκεφτούμε κάποιο αντίδωρο για τον εαυτό μας.

Εμείς, αυτά τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών, είμαστε το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" Κι είμαστε υπερήφανοι που η κυβέρνηση, που με την ψήφο μας εκλέξαμε, ακολουθεί την πολιτική που εμείς της δώσαμε την εντολή να υλοποιήσει. Είμαστε όλοι στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου και των συνεργατών του και στηρίζουμε με κάθε ικμάδα μας το δύσκολο έργο τους.