Του Κώστα Γερονικολού
Την ώρα που ο ορυμαγδός των μέτρων,που θα μας "σώσουν",πέφτει επί δικαίων και αδίκων και φτάσαμε στο σημείο να φορολογείται ακόμα κι αυτός ο ταλαίπωρος εργατουπάλληλος που θα έχει το προνόμιο να βγάζει το ιλιγγιώδες ποσόν των 400 ΕΥΡΩ το μήνα ή το γεροντάκι που παίρνει σύνταξη πάνω από 390 ΕΥΡΩ,κάποιες άλλες κοινωνικές τάξεις συνεχίζουν ανενόχλητες το "πάρτι" είτε γιατί βρίσκονται στο απυρόβλητο των φορολογικών μηχανισμών -βλέπε ελεύθερους επαγγελματίες,μεσάζοντες,σπεκουλαδόρους και κάθε είδους παρασιτικά υποκείμενα - είτε γιατί η κυβέρνηση και γενικότερα το πολιτικό σύστημα δεν επιθυμούν να τους "ενοχλήσουν",φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.Μια τέτοια τάξη είναι οι αγρότες,οι οποίοι διαχρονικά έχουν εξασφαλίσει πλήρη φορολογική ασυλία.Ακόμα και σήμερα,που για τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού φορολογείται κι αυτός ο αέρας που αναπνέει,δεν άκουσα κανένα "ξεφτέρι" του υπουργείου Οικονομικών ή άλλον κυβερνητικό,πολιτικό ή κοινωνικό παράγοντα να αρθρώνει λέξη για φορολόγηση του εισοδήματος των αγροτών.
Και βέβαια,για να μην παρεξηγηθώ,δεν αναφέρομαι στον μικρομεσαίο αγρότη,που εκμεταλλεύεται 30-40 στρέμματα γη και πολλές φορές για να τα φέρει βόλτα αναγκάζεται να κυνηγήσει και κάποια μεροκάματα στα χωράφια ή τις οικοδομές,αλλά για τους μεγαλοαγρότες που έχουν στην ιδιοκτησία τους ή και ενοικιάζουν εκτάσεις από 150,μέχρι χιλιάδες στρέμματα.
Στη μνήμη και το υποσυνείδητο μας,όσων από μας έχουν περάσει τα 60 χρόνια,η αγροτιά είναι συνυφασμένη με ξωμάχους υπερήλικες,φτωχοκάλυβα με φωτογώνι,στέρηση και αποκοπή από τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική ζωή.Τα πράγματα,όμως,δεν είναι καθόλου έτσι.
Από τη δεκαετία του '80,όταν άρχισε να ρέει άφθονο το χρήμα αρχικά από τα Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα της ΕΟΚ και στη συνέχεια από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαικής Ενωσης,δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων κατέληξαν στις τσέπες των εύπορων αγροτών.Βέβαια τα χρήματα δόθηκαν για να αναβαθμιστούν οι υποδομές της γεωργίας μας,αλλά από αβελτηρία της πολιτικής εξουσίας,των κομματικών εγκαθέτων,των αρπακτικών του αγροτικού συνεταιριστικού "κινήματος" και του τυχοδιωκτισμού των Ελλήνων αγροτών,τα τεράστια κονδύλια έγιναν σπίτια,υπερπολυτελή αυτοκίνητα,τζόγος σε μπαρμπουτιέρες και στα επαρχιακά Καζίνο (Λουτράκι,Ρίο,Κέρκυρα,Ξάνθη) και αλκοόλ ή πληρωμένος έρωτας στα σκυλλάδικα,που φύτρωσαν σαν μανιτάρια σε κάθε γωνιά της "αγνής" ελληνικής υπαίθρου.Ολα μαύρα και αφορολόγητα.
Είχα πάει πριν μερικά χρόνια στα Μετέωρα.Από το Δομοκό μέχρι την Καλαμπάκα μέτρησα 18 "πολιτιστικά κέντρα",όπως είχε βαφτίσει τα σκυλλάδικα ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος.Στη συνέχεια φιλοξενήθηκα στο σπίτι κάποιου γνωστού μου στο Ζάππειο,ένα κεφαλοχώρι του κάμπου,λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λάρισσα.Να σας πω ότι ντράπηκα από την πολυτέλεια?Εχω πάει και στο Προεδρικό Μέγαρο,τέτοια χλιδή και τόσο χρυσό σε βρύσες,πόμολα και άλλα ντεκόρ,δεν έχω ματαδεί.Η οικογένεια που με φιλοξένησε ήταν τετραμελής και στην κατοχή τους είχαν ενα πολυτελέστατο VOLVO,δύο τζιπ, και δύο αγροτικά των 2.500 κυβικών.Για τις ανάγκες της αγροτικής τους εκμετάλλευσης διέθεταν δύο τεράστια τρακτέρ και μια βαμβακοσυλλεκτική μηχανή.
Δεν χρειάζεται,νομίζω,να σας αναφέρω ότι ο φίλος μου ήταν από τους πρωτεργάτες των αγροτικών κινητοποιήσεων στη θεσσαλία,που κάθε χρόνο κόβουν τη χώρα στα δύο και αξιώνουν "Ολα τα κιλά,όλα τα λεφτά".Δεν ήμουν τόσο ανόητος να τον ρωτήσω πόσα πληρώνει στην Εφορία.Ηταν και άλλα χρόνια τότε.Τα σκυλιά ήταν δεμένα με λουκάνικα...
Αρκετά,όμως,με το φαύλο παρελθόν κι ας έρθουμε στο ζοφερό σήμερα και στην πρόταση μου για άμεση φορολόγηση των μεγαλοαγροτών.Δεν θα σας κουράσω άλλο με αναλύσεις και μεγαλοστομίες.Θα έλθω αμέσως στο προκείμενο.
Μετά τη συνταξιοδότηση μου έφυγα από την Αθήνα και ζω σε ένα χωριό της περιοχής της Στυλίδας,στη Φθιώτιδα.Οι αγρότες της περιοχής ζουν αποκλειστικά από την καλλιέργεια της επιτραπέζιας ελιάς.Για όλους σχεδόν το σύστημα της φορολόγησης,γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια.Θεωρείται ,δηλαδή,με βάση μια εγκύκλιο που εκδίδει κάθε χρόνο το υπουργείο Οικονομικών ότι από κάθε στρέμμα ελαιοπερίβολου έχουν καθαρό φορολογητέο εισόδημα 28 Ευρώ.
Ας δούμε,λοιπόν,τι εισόδημα δηλώνει ο αγρότης που έχει στην εκμετάλλευση του 150 στρέμματα.Λίγα για ένα μεγαλοαγρότη,αρκετά για τον μεσαίο.Εχουμε 150 στρεμ.χ28 Ευρώ=4.200 Ευρώ ετήσιο εισόδημα.Τον αγρότη του παραδείγματος μας δεν τον πιάνουν ούτε τα τελευταία εξοντωτικά μέτρα του Βενιζέλου,με τον καθορισμό του αφορολόγητου ορίου στα 5.000 Ευρώ.Καθαρός και αφορολόγητος και με την άδεια της Πολιτείας.
Τι εισπράττει τώρα ο συγκεκριμένος αγρότης μας?Στα 150 στρέμματα έχει το λιγότερο 2.000 ελαιόδενδρα.Από αυτά θα μαζέψει,κατά μέσο όρο,τουλάχιστον 60.000 κιλά ελαιοκαρπού.Αν υπολογίσουμε ότι θα τον πουλήσει,κατά μέσο όρο 0,60 Ευρώ το κιλό,θα εισπράξει 36.000.Στο ποσόν αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η επιστροφή του ΦΠΑ 11%,οπότε έχουμε 39.960 Ευρώ.θα του επιστρέψει,επίσης,το υπουργείο Οικονομικών τον ειδικό Φόρο πετρελαίου,που στην περίπτωση μας είναι 150Χ9=1350 Ευρώ.Συνολικά μέχρι εδώ έσοδα 41.310.Ακολουθεί η επιδότηση από την Ευρωπαική Ενωση.Για 150 στρέμματα και 2.000 ελαιόδενδρα η επιδότηση κυμαίνεται,σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα γύρω στις 12-18.000 Ευρώ.Για την οικονομία των στοιχείων μας,ας αποδεχθούμε ότι είναι 15.000.Σύνολο 56.310.Αν,τώρα,ο αγρότης μας είναι ενταγμένος,που είναι οι περισσότεροι,σε πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Διαχείρησης,θα ενθυλακώσει άλλα 7.500 Ευρώ.Σύνολικά θα εισπράξει μέσα στο χρόνο το ποσόν των 63.810 Ευρώ.
Από αυτά,το κόστος παραγωγής του (λιπάσματα,κλαδέματα,ποτίσματα,εργατικά και ψεκασμοί) έχει υπολογιστεί ότι είναι 0,30 Ευρώ ανά κιλό παραγωγής.Δηλαδή,για την περίπτωση μας 18.000 Ευρώ.Καθαρό αποτέλεσμα στην τσέπη 45.810 Ευρώ.Για ένα ανάλογο ποσόν ο μισθωτός,ο ελεύθερος επαγγελματίας,αλλά και ο κάθε άλλος φορολογούμενος θα πλήρωνε τουλάχιστον 12.000 Ευρώ,ως φόρο εισοδήματος.
Γιατί οι αγρότες μας διαφεύγουν?
Αναρτήσεις
