Μαύρη Παρασκευή προχθές στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου με τις μετοχές να κατρακυλούν και τους δείκτες σε άτακτη υποχώρηση. Σαν αυτή που σάλπισε για την κοσμοθεωρία της Θάτσερ και των ομοίων της περί αυτορυθμιζόμενης και αλάνθαστης παντοδύναμης και αειθαλούς αγοράς. Πάρε τώρα κόσμε μια παντο-αδυναμία να έχεις να πορεύεσαι και όταν το σύστημα πάψει να ζαλίζεται ας μετρήσουμε και τους νεκρούς μας.
«Θέλει η π...΄.α να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει» λέει ο θυμόσοφος λαός. Κάπως έτσι ήταν οι δηλώσεις του συντρόφου Πούτιν ο οποίος πολύ... στεναχωρημένος για όλα αυτά που συμβαίνουν στις διεθνής χρηματαγορές δήλωσε οτι έσβησε η οικονομική παντοκρατορία και πρωτοπορία των ΗΠΑ και η ηγεμονία της Γουόλ Στρήτ. Σοφόν και σαφές. Αλλά μετά τί;..
Η Ρωσία όσο και αν θέλει δε μπορεί, πρώτον διότι δεν είναι πια η ΕΣΣΔ και δεύτερον και κυριότερον διότι δεν είναι η Κομμουνιστική ΕΣΣΔ. Είναι μια Ρωσία πιο καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική από τις ΗΠΑ διότι στην Αμερική υπάρχουν και κάποιοι κανόνες ενώ στη Σιβηρία υπάρχει μόνο κρύο, αρκούδες και οι εχθροί του Πούτιν!
Έτσι -και ας με συγχωρούν οι οπαδοί της Κίνας αλλά δεν είναι ακόμα ώριμη- πιστεύω οτι ήρθε η ώρα της Ευρώπης και της πραγματικής πολιτικής. Ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από το δόγμα «είναι όλα οικονομία, ηλίθιε» και να προσχωρήσουμε στη σκέψη «είναι όλα εφαρμογή πολιτικής, ηλίθιε». Το «ηλίθιε» βέβαια δεν το γλιτώνουμε σε καμιά version, αλλά το προτιμώ από την οικονομική κατάρρευση.
Να δούμε λοιπόν τι μπορούν να κάνουν σήμερα αλλά και την προσεχή εβδομάδα οι ηγέτες των 15 της ΟΝΕ για να ξεφύγει από το φάσμα της ύφεσης και του στασιμοπληθωρισμού η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πιστέψουν οτι μπορούν να τιθασεύσουν το θηρίο που έτρεφαν τρεις 10ετίες τώρα ή απλά θα το ταίσουν με μερικά δισεκατομμύρια ευρώ από τις σάρκες των Ευρωπαίων εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων μέχρι να του περάσει η λύσσα, να ρευτεί ηχηρά και να ξανακαθίσει στο σβέρκο μας από το Σίτι ή τη Νέα Υόρκη.
Δεν πιστεύω οτι υπάρχει αυτή τη στιγμή Ευρωπαίος πολιτικός που να μπορεί να πάρει στις πλάτες του το θέμα και να γίνει ο εμπνευστής μιας νέας πολιτικής. Θεωρώ όμως οτι και ο πιο βλάκας από τους 15 είναι πια πεπεισμένος οτι η φούσκα της χρηματαγοράς, της κτηματαγοράς και των ανύπαρκτων επενδύσεων δεν έχει αέρα, αλλά βαρίδια για την πραγματική οικονομία, και όλοι έχουν καταλάβει οτι αυτό το καλαμπούρι τελείωσε.
Μόνο μια άλλη πολιτική βασισμένη στον άνθρωπο και όχι στα λογιστικά πρότυπα μπορεί να δώσει την ώθηση που χρειάζεται στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, πριν αρχίσουμε να μετράμε θύματα και εκατομμύρια ανέργους.
Ας θυμηθούμε και λίγο τα νιάτα μας και τον Μάο: «παγκόσμια αναταραχή – θαυμάσια κατάσταση». Μπορεί να είναι και έτσι αν το προλάβουν οι Ευρωπαίοι...
Αναρτήσεις
