23 Μαρ 2009

Πόσο απέχουμε από το Μεσαίωνα?

[ Δρόμοι ]


Η ανεργία...
... ένας λόγος παραπάνω που είναι συμφορά, είναι επειδή επενδύουμε συναισθηματικά πάρα πολλά στη δουλειά μας. Όταν τη χάνει κανείς, δεν είναι μόνο μια οικονομική απώλεια, αλλά και μια απώλεια ταυτότητας, νοήματος και κύρους. Όταν γνωρίζουμε κάποιον για πρώτη φορά, το πρώτο που τον ρωτάμε συνήθως είναι τι δουλειά κάνεις. Όταν είσαι άνεργος, δεν είσαι τίποτα. Καθένας είναι αυτό που κάνει.

Τα πράγματα...
... δεν ήταν πάντα έτσι. Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι έβλεπαν τη δουλειά σαν μια αναπόφευκτη αγγαρεία. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος από τους φιλοσόφους που είπε πως δεν μπορεί κάποιος να είναι ταυτόχρονα ελεύθερος και υποχρεωμένος να δουλεύει για να ζει. Η δουλειά ήταν συνώνυμη με τη δουλεία. Κι αν η δουλειά έγινε ευχαρίστηση, ήταν μονάχα με τον ερχομό της Αναγέννησης. «Με τις βιογραφίες του Ραφαήλ και του Λεονάρντο Ντα Βίντσι», λέει ο συγγραφέας Αλέν ντε Μποτόν, «κατάλαβε ο κόσμος ότι η δουλειά μπορεί να γίνει ευλογία κι ότι μπορεί να είναι προτιμότερη από το χασομέρι της αριστοκρατίας».

Η μεγαλύτερη...
... ευχαρίστηση που μπορεί να πάρει κανείς από τη δουλειά του, λέει ο Σένετ, είναι να νιώθει πως είναι κάποιος που προσφέρει κάτι στον κόσμο. Όμως, σήμερα, συνήθως οι δουλειές που είναι οι πιο προσοδοφόρες είναι κι εκείνες που στερούνται νοήματος. Προσφέρουν χρήματα, αλλά η απορία παραμένει: τι νόημα έχει, όταν άλλοι που με τη δουλειά τους αλλάζουν τον κόσμο αμείβονται με ψίχουλα; «Ν΄ αγαπάς τη δουλειά σου, αυτό είναι που μπορεί να σε φέρει όσο γίνεται πιο κοντά στην ευτυχία», έγραφε ο Πρίμο Λέβι στο «Κλειδί σε σχήμα αστεριού». Μερικά χρόνια αργότερα, όμως, ο κοινωνιολόγος Ρίτσαρντ Σένετ προειδοποιούσε: «Η λαχτάρα να τα βγάλεις πέρα σε μια δουλειά, μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση που αυτό θα σου προσφέρει, παρεμποδίζεται από την πίεση της ανταγωνιστικότητας». Η νέα οικονομία, αυτή που σήμερα βυθίζεται, κατέστρεψε τις παραδοσιακές μορφές ανταμοιβής και από την ψυχολογική πέρασε στην οικονομική ικανοποίηση. Όμως, η αμοιβή των εργαζομένων έχει παραμείνει στάσιμη εδώ και μια γενιά, ενώ η αμοιβή των στελεχών έχει εκτοξευτεί στα ύψη. Το 1974, ο διευθυντής μια αμερικανικής επιχείρησης κέρδιζε τριάντα φορές περισσότερα από τον εργάτη του. Σήμερα κερδίζει 800 φορές περισσότερα. Και η ποσότητα έχει γίνει το σύστημα αξιολόγησης της ποιότητας των ανθρώπων.

Φωτογραφία

Η ίδια...
... η δουλειά έχει σήμερα αλλάξει νόημα. Άλλοτε, τα αφεντικά μαστίγωναν τους εργάτες τους για να τους καταφέρουν να δουλέψουν ώστε να κερδίσουν περισσότερα από τη δουλειά τους. Σήμερα τους μαστιγώνουν για να μη δουλέψουν, επειδή από την αργία τους κερδίζουν περισσότερα από όσα θα κέρδιζαν από τη δουλειά τους. Ακόμη και ο μύθος του επιχειρηματία έχει καταρρεύσει: ένας αυτοδημιούργητος έχει σήμερα τόσες πιθανότητες να μπει στην αφρόκρεμα του συστήματος, όσες είχε κι ένας βιοτέχνης να μπει στη γαλλική αριστοκρατία πριν από τέσσερις αιώνες. Άραγε πόσο απέχουμε από τον Μεσαίωνα;

Του Ρούσσου Βρανά (από ΤΑ ΝΕΑ)

22 Μαρ 2009

Ανήκουμε πλέον στην Ανατολή

Από τον Άγιο

Συγκλονισμένος διαβάζω και ξαναδιαβάζω την κοινή εμπιστευτική έκθεση των πέντε μεγαλύτερων ινστιτούτων ανάλυσης του κόσμου, η οποία είναι έτοιμη για να παραδοθεί στους αρμόδιους παράγοντες που θα παρουσιάσουν την συνολική πρόγνωση για την παγκόσμια οικονομία κατά τη κρίσιμη Συνόδο Κορυφής (2 Απριλίου) των G20.

Εδώ μεταξύ πολλών άλλων, βλέπω να αποτυπώνεται ένας άλλος χάρτης για την Ευρώπη.

Παρατηρώ την Ευρώπη να διαιρείται ξανά, αυτή τη φορά με οικονομικούς όρους και την Ελλάδα για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο να εντάσσεται στην Ανατολική Ευρώπη, η οποία εκτείνεται από την Βαλτική, την Ουκρανία, μέχρι την Τουρκία και την Ελλάδα και από την Πολωνία, την Ουγγαρία, την Σλοβακία μέχρι τις πρώην Γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες και τα νότια Βαλκάνια.

Η χώρα μας εμφανίζεται να παρουσιάζει όλα τα δομικά, αρνητικά, οικονομικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις χώρες της Α. Ευρώπης, σε σχέση με τη Δ. Ευρώπη, ενώ βρίσκεται σε ελαφρώς καλύτερη οικονομική κατάσταση από την Ρωσία, αν και με πολύ δυσμενέστερη πρόγνωση για ανάκαμψη και επενδύσεις από αυτήν.

Για πρώτη φορά διαβάζω μετά το 1980 να αναφέρεται η Ελλάδα ως χώρα σε φάση «transformation», ανάλογη με αυτή που χαρακτηρίζει την «transition» των πρώην κουμουνιστικών χωρών και περιοχών της Ευρώπης, που ανεξαρτητοποιήθηκαν μετά τη πτώση του σοβιετικού καθεστώτος.

Μια και γνωριζόμαστε αρκετό καιρό ξέρετε ότι δεν υπερβάλω καθόλου.
Δυστυχώς δεν επιτρέπω στο εαυτό μου να παρουσιάσω αυτή την έκθεση που έχω μπροστά μου, καταχρώμενος την εμπιστοσύνη καλών φίλων και συναδέλφων.
Σε λίγες όμως μέρες θα έχετε όλοι την δυνατότητα να επιβεβαιώσετε αυτά που ισχυρίζομαι…δια του αποτελέσματος!

Η Ελλάδα πλέον ανήκει στη Ανατολή, με τον πλέον ουσιαστικό αν και άτυπο τρόπο, δίχως μάλιστα, εξαιτίας της ένταξής της στην Ευρωζώνη, να έχει τη δυνατότητα οικονομικής στήριξης της μορφής που σχεδιάζεται για τις υπόλοιπες Ανατολικές χώρες.

Τέλος, ενδιαφέρον έχει η πρόγνωση ότι από τις δύο περισσότερο προβληματικές περιπτώσεις του πρώην συνεκτικού Δυτικού ημισφαιρίου: Ελλάδα και Ιρλανδία, η δεύτερη εμφανίζεται με καλή σχετικά επενδυτική και αναπτυξιακή προοπτική για τα επόμενα 5 χρόνια, ενώ η χώρα μας εντάσσεται στο κύκλο των χαμένων οικονομιών μαζί με τις Ανατολικές (προσοχή ως Ανατολικές αναφέρω αποκλειστικά τις χώρες της Α. Ευρώπης και όχι της Ασίας, όπου τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά με τη Κίνα να συνεχίζει να εμφανίζει τάσεις ταχύτατης ανάπτυξης παρά την διεθνή ύφεση), παραμένοντας το μοναδικό μαύρο πρόβατο του Δυτικού Κόσμου.

Η Ελλάδα υποβαθμίστηκε στη Β’ Εθνική της Ευρώπης, φίλοι, και κανείς από την δήθεν υπεύθυνη κυβέρνηση, αλλά και την αντιπολίτευση, δεν λέει την αλήθεια στους Έλληνες …

«Ο κόσμος άλλαξε τόσο που είναι αγνώριστος, όχι μόνο την τελευταία δεκαετία αλλά και τους τελευταίους δέκα μήνες», σχολίασε στον βρετανικό Τύπο μία ημέρα μετά τη Σύνοδο, στο Χόρσαμ του Λονδίνου, ο Γκόρντον Μπράουν.

Τόσο αγνώριστος, φίλοι, που… δεν αναγνωρίζω πλέον την Ελλάδα στον χάρτη. Έγινε ένα με τον βαλκανικό περίγυρό της. Η Ελλάδα επέστρεψε στα Βαλκάνια.

20 Μαρ 2009

Άξιοι της μοίρας μας


Στον Καιάδα οι ανήμποροι, οι άρρωστοι, οι παραμορφωμένοι, οι ξένοι, οι έγχρωμοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μετανάστες, τα πρεζάκια, οι κουρελήδες. Εις θάνατον όλα τα μιάσματα, οι «διαφορετικοί», όλοι αυτοί που χαλάνε την ομοιομορφία, την ψευδαίσθηση, την εικόνα από το καθημερινό μας «Μάτριξ». Στην κοινωνία της πλαστής αφθονίας, του «γαύρου» και της «πανάθας», της απαξίωσης της πολιτικής, της θεοποίησης του χρήματος, της ψευτομαγκιάς, των πρωινάδικων και της Τατιάνας, των κατασκευασμένων ειδήσεων και των ανύπαρκτων πολιτικών, η κουκούλα μπορεί να έγινε ιδιώνυμο, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όμως είναι υπό συζήτηση, διαπραγμάτευση ή υπό κατάργηση ανάλογα με την εισήγηση μιας κάποιας αρεοπαγίτου.
Ορθώς απελύθη εργαζόμενος – φορέας του ιού του AIDS, σύμφωνα με απόφαση του Άρειου Πάγου! Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκανε δεκτή την εισήγηση της αρεοπαγίτου Ειρήνης Αθανασίου η οποία είχε προτείνει να μη καταβληθεί αποζημίωση στον απολυμένο, υποστηρίζοντας ότι η απόλυση δεν ήταν καταχρηστική αλλά ήταν απόλυτα δικαιολογημένη για την αποκατάσταση της «εύρυθμης λειτουργίας της επιχείρησης και της ηρεμίας των υπολοίπων υπαλλήλων που είχε διαταραχθεί»
Μνημείο ρατσισμού η απόφαση, η οποία νομικά μπορεί να στέκει – κάτι που με αφήνει παγερά αδιάφορο - πολιτικά, κοινωνικά, ανθρώπινα όμως είναι λες και βγήκε από δικαστήριο του Γ΄ Ράιχ. Και αν το ένα θέμα που προκύπτει είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και αποφασίζουν οι ανώτατοι δικαστές, αν δηλαδή έχουν τα μάτια κλειστά στην κοινωνία όπως η Θέμιδα, ή είναι αυτοί οι ίδιοι τα μάτια της Δικαιοσύνης και όχι μόνο οι μεταφορείς των χρησμών της, το άλλο θέμα είναι η ίδια η κοινωνία μας. Είναι αυτοί οι εργαζόμενοι, οι συνάδελφοι του φορέα που ζήτησαν εγγράφως την απόλυσή του φοβούμενοι για την υγεία τους! Είναι αυτοί που «είχε διαταραχτεί η ηρεμία τους» καθώς ένας φορέας δούλευε ανάμεσά τους. Τώρα που έμεινε χωρίς δουλειά ηρέμησαν;
Εδώ τι να πει κανείς για να περιγράψει την αμάθεια,
τη μεσαιωνική φοβία απέναντι σε μια αρρώστια, την έλλειψη όχι μόνο παιδείας αλλά και ανθρωπιάς από τους εργάτες – μηχανές κατανάλωσης του σήμερα. Ποιος άραγε μπορεί να εξηγήσει πώς η εργατική τάξη πέρασε από το «εμπρός της γης οι κολασμένοι» στις νόμιμες κουκούλες της κου κλουξ κλαν και την ανακούφιση για κάθε μέτρο που παίρνεται και περιορίζει τα ατομικά δικαιώματα. Πού πήγε η αλληλεγγύη, η πάλη για τους αδύναμους, η απλή ανθρωπιά που πάντα ξεχώριζε τους εργάτες από την πλουτοκρατία; Δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί ότι έρχεται η σειρά τους για εξοβελισμό; Ότι έστρωσαν μόνοι τους το δρόμο;
Καταφέραμε να γίνουμε ένα έθνος χαφιέδων, παρτάκηδων, ψευτοβολεμένων, φοβισμένων ανθρώπων, την ώρα που η επίθεση η οποία θα δεχτούν οι εργαζόμενοι με πρόσχημα την «οικονομική κρίση» θα είναι πρωτοφανής και θα μας βρει κατά μόνας. Όλοι μαζί θα αντέχαμε, τώρα είμαστε απλά τελειωμένοι πριν καν αρχίσουν οι εχθροπραξίες καθώς δε χρειαζόμαστε εχθρό, τρώμε μόνοι μας τις σάρκες μας.
Υ.Γ. Το θέμα πέρασε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στα «ψιλά» των ΜΜΕ. Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος πολιτικός να κάνει τουλάχιστον μια ερώτηση στο κοινοβούλιο και να καταδικάσει την απόφαση. Θα βρεθεί κάποιο κόμμα ή φορέας να βοηθήσει αυτόν τον άνθρωπο και κατ επέκταση όλους εμάς να βρει το δίκιο του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στην τελική, σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος του κόσμου, ο ενάγων σε τέτοια υπόθεση θα είχε ήδη πάρει την επιχείρηση, το σπίτι και το αυτοκίνητο του εναγομένου, με δικηγόρο πρωτοετή της νομικής…

18 Μαρ 2009

Το Μουσείο Ζει, αυτό μας Οδηγεί



Από: Συγκλίνουσες αντιθέσεις

Τι συμβαίνει όταν ένα ζαλισμένο αγόρι το κάνεις ξαφνικά από Υπουργό Τουρισμού, Υπουργό Παιδείας;
Πρακτικά τίποτε σπουδαίο, σε επίπεδο όμως «διαλεκτικής», απίθανα πράγματα:
Ονειρεύεται να μετατρέψει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ουσεία!
Αυτό, προφανώς, αποτελεί την εναλλακτική πρόταση της νέας γενιάς της Δεξιάς, για να απαλλαγεί από το πρόβλημα που της δημιουργεί η επιστημονική συγκρότηση και να λύσει δια παντός το ζήτημα του ασύλου που ποτέ δεν χώνεψε!

Με αυτό το πνεύμα παρενέβη στον διάλογο για το θέμα του ασύλου, που προσπαθεί να φέρει στην επικαιρότητα, ο υπουργός Παιδείας Α. Σπηλιωτόπουλος – για να καλύψει προφανώς τα φλέγοντα θέματα.
Σε δηλώσεις του ο κ. Σπηλιωτόπουλος ανέφερε ότι, «για λόγους ιστορίας, για λόγους συμβολισμού και για λόγους χρέους στη νέα γενιά» θα έπρεπε, «το Πολυτεχνείο, να το έχουμε μετατρέψει σε ένα Μουσείο Εθνικής Αντίστασης για να θυμόμαστε όλοι το τανκ που εκείνο το βράδυ επιχείρησε βιαίως να καταλύσει την πανεπιστημιακή ελευθερία του στοχασμού και του λόγου». Με αυτόν τον τρόπο, εξήγησε, θα μπορούσαμε να είχαμε προσφέρει πολύ περισσότερα και στη νέα γενιά και στην ιστορία αλλά, αν θέλετε, και στην πολιτική αγωγή.

Και όχι μόνο στην πολιτική αγωγή, αλλά και στην «Αγωγή του Πολίτου», θα έπρεπε να προσθέσει για να είναι ακριβής!
Άμα η ενεργός ακαδημαϊκή ζωή διαχωριστεί από την κοινωνία, τότε πιο εύκολα θα έρθει κάποια μέρα το πρωί στο σπίτι αντί για τον γαλατά, ο στρατονόμος – άσε που πλέον δεν είναι απαραίτητο να μπει στο κόπο, καθώς σήμερα υπάρχουν πιο σύγχρονα συστήματα κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών και καταχρηστικής παραβίασης των δικαιωμάτων, που τυπικά προασπίζει η συνταγματική μας τάξη.

Το Πολυτεχνείο-Μουσείο, δεν θα αποτελεί ασφαλώς ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αφύπνισης για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», αλλά αποκλειστικά μνημειακό προϊόν, σαν τον «Άγνωστο Στρατιώτη».
Να βάλετε και τσολιάδες απέξω να γίνει ατραξιόν!
Να έρχονται και οι τουρίστες να αγοράζουν κανένα αναμνηστικό της εξέγερσης του πολυτεχνείου…να φωτογραφίζουν το ένδοξο παρελθόν της δημοκρατικής συνείδησης της Ελλάδας!

Φίλοι, κάπου εδώ τα αποθέματα χιούμορ είναι δυνατόν να εξαντληθούν ακόμη και σε μένα και να πω καμία βαριά κουβέντα.

Κάφροι και γύφτουλες του Καραμανλή, όταν ήμουν παιδί και πριν μπλέξω με την περιπέτεια της επιστήμης μου φοίτησα στο παλαιότερο πολυτεχνείο της Ευρώπης.
Μέσα στο κέντρο βρίσκεται και αυτό, κανείς όμως δεν διανοήθηκε να το …μετακομίσει. Γέμισε αργότερα κτήρια πολυτεχνικών σχολών η πόλη αυτή – για το Aachen πρόκειται – το πολυτεχνείο επεκτάθηκε ακόμη και στις παρυφές της πόλης, αλλά ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να μετατρέψει σε μουσείο το κεντρικό κτήριο.

Σήμερα βρίσκομαι σε ένα πανεπιστημιακό κτήριο του 17ου , με μοναδική αρχιτεκτονική και τεράστια ιστορία σε άλλη πόλη και σε άλλη χώρα .
Το κτήριο αυτό επισκέπτονται εκατοντάδες τουρίστες καθημερινά και το φωτογραφίζουν, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να το κάνει μουσείο.
Γίνονται μέσα σε αυτό κανονικά μαθήματα, όπως τόσα και τόσα χρόνια και οι φοιτητές αναπνέουν καθημερινά την ευωδία που αφήνει η παράδοση και έρχονται σε επαφή με τη ζώσα ιστορία που απαιτεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα, όχι ακριβώς κάποιας μορφής σεβασμό, αλλά κυρίως …συνέχεια, εξέλιξη, καινοτομία!

Αν νομίζετε, θλιβερά αποκόμματα της ιστορίας, ότι θα πετύχετε μέσα στη γενικότερη κοινωνική αφασία που καλλιεργήσατε, το Πολυτεχνείο να μετατραπεί σε Μουσείο, τότε θα έχετε καταφέρει οι νεότερες γενεές να πορεύονται με το σύνθημα «Το Μουσείο Ζει αυτό μας Οδηγεί».

Είστε για τα …μουσεία, τελικά. Αλλά αποκλειστικά για τα πιο βαθιά τους υπόγεια εκεί που δεν φτάνει εύκολα το μάτι του επισκέπτη!
Καραγκιόζηδες!

Απίστευτος ρατσισμός με τη βούλα του Αρείου Πάγου!


Νόμιμη έκρινε ο Άρειος Πάγος την απόλυση εργαζομένου ο οποίος ήταν φορέας του ιού του AIDS. Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκανε δεκτή την εισήγηση της αρεοπαγίτου Ειρήνης Αθανασίου η οποία είχε προτείνει να μη καταβληθεί αποζημίωση στον απολυμένο, υποστηρίζοντας ότι η απόλυση δεν ήταν καταχρηστική αλλά ήταν απόλυτα δικαιολογημένη για την αποκατάσταση της «εύρυθμης λειτουργίας της επιχείρησης και της ηρεμίας των υπολοίπων υπαλλήλων που είχε διαταραχθεί».

Ο συγκεκριμένος υπάλληλος απολύθηκε από την εργασία του σε εταιρεία ενδυμάτων το Φεβρουάριο του 2005. Η επιχείρηση χρησιμοποίησε ως αιτιολογικό ότι οι συνάδελφοί του ζήτησαν εγγράφως την απόλυσή του, φοβούμενοι για την υγεία τους. Στο Πρωτοδικείο και Εφετείο Αθηνών ο υπάλληλος δικαιώθηκε, καθώς κρίθηκε ότι ήταν καταχρηστική η απόλυση του (κατά παράβαση του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα), όπου και του επιδικάστηκε αποζημίωση 7.539 ευρώ. Ωστόσο η εργοδότρια εταιρεία προσέφυγε στον Άρειο Πάγο, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του Εφετείου.

Από το http://www.tvxs.gr

17 Μαρ 2009

Για το ΚΚΕ


ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Οφειλόμενη τοποθέτηση για το ΚΚΕ

Ρέστα από τον Γιώργη. Διαβάστε το...

Να τα βίντεο που μελετάνε σε Μετρό και ΗΣΑΠ για βελτιστοποίηση των κερδών...



Πολύ μπροστά οι Κινέζοι. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και η Ολυμπιακή κερδοφόρα θα ήταν!.. Αν και κρίνοντας από την easy jet δεν είμαστε μακρυά...

Κλεφταράδες!

Είναι απίστευτο πόσο εύκολα μπορούν να σου "σηκώσουν" το αυτοκίνητο. Δείτε τα βίντεο στο site http://www.frekvence1.cz/cs/o_nas/deni_na_f1/deni_199.shtml

Ο Σημιταράς

Με την ανοχή της κυβέρνησης οι πλουτοκράτες ξεζουμίζουν τους εργάτες

Από το: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και ιδιοκτήτης της Alumil Γιώργος Μυλωνάς ανακοίνωσε ότι μείωσε κατά 20% τους μισθούς στους εργαζόμενους στην επιχείρησή του και μάλιστα τόνισε ότι «οι εργαζόμενοι το δέχτηκαν χωρίς να διαμαρτυρηθούν»!!!!

Και τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν ρε μπαγλαμά; Αφού πάνω απ’ το κεφάλι τους ήταν η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας. Οσοι εργαζόμενοι δεν δέχτηκαν να μειωθούν οι αποδοχές τους –όπως 4 εργάτριες σε άλλη βιομηχανία στο Κιλκίς- απολύθηκαν.

Επειδή όμως το παραμύθι ότι αυτό γίνετε γιατί οι βιομήχανοι «περνάνε κρίση» είναι πολύ παλιό και δεν έχει δράκο, να αναφέρουμε κάποια επίσημα στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι την συγκεκριμένη συγκυρία την εκμεταλλεύεστε για να ξεζουμίσετε ακόμα περισσότερο τους εργάτες.

• Τα κεφάλαια που κατείχαν οι πολύ μεγάλες βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις στη χώρα, από 392,9 δισεκατομμύρια το 2000, εκτοξεύτηκαν στα 680,6 δισ. το 2007! Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα!

• Τα κέρδη που συγκέντρωσαν αυτά τα μονοπώλια, την ίδια ακριβώς περίοδο, έφτασαν σε αστρονομικά επίπεδα. Οι τραπεζίτες τσέπωσαν καθαρά κέρδη ύψους 32 δισ. ευρώ, οι βιομήχανοι 17 δισ. ευρώ, οι μεγαλέμποροι 16 δισ. ευρώ. Σύνολο εφταετίας 65 δισ. ευρώ! Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα!

• Κοντά σ' αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και μερικά «ψιλά»: Τα 28 δισ. που πήραν οι τραπεζίτες, οι τόκοι των 15 δισ. που λεηλατούν κάθε χρόνο οι... θεσμικοί επενδυτές που δανείζουν το Δημόσιο, τα δισεκατομμύρια των ΣΔΙΤ, των επιχορηγήσεων της εργοδοσίας κλπ. Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι πλουτοκράτες με την ανοχή της κυβέρνησης καθιερώνουν έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα με πρόσχημα την «οικονομική κρίση».

15 Μαρ 2009

Είναι πολύ μπροστά οι άνθρωποι


Από το http://www.tvxs.gr

Η πολυσύχναστη περιφέρεια της Ιαπωνίας, Shibuya, μετατράπηκε προσωρινά σε σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Στην περιοχή εγκαταστάθηκε πειραματικά για 20 μέρες η εφεύρεση του Kohei Hayamizu, η οποία μετατρέπει τις δονήσεις από την κίνηση ανθρώπων και μηχανών σε ηλεκτρικό ρεύμα.

Στο σταθμό των τρένων της περιοχής, από όπου περνούν καθημερινά 900.000 άνθρωποι, τοποθετήθηκαν στο έδαφος τέσσερις ειδικές επιφάνειες. Υπολογίζεται ότι η ενέργεια που παράχθηκε μόνο από δονήσεις των ανθρώπων και των αυτοκινήτων τις είκοσι μέρες που οι επιφάνειες βρίσκονταν εκεί, είναι αρκετή για τη λειτουργία 1.422 τηλεοράσεων για μια ώρα.

Ο 28χρονος Kohei Hayamizu, πρόεδρος της SoundPower, δημιούργησε μια κατασκευή που χρησιμοποιεί τον πιεζοηλεκτρισμό, μια ιδιότητα που έχουν κάποια υλικά να παράγουν ηλεκτρική τάση όταν δέχονται κάποια μηχανική πίεση ή ταλάντωση.

Ο Hayamizu υποστηρίζει ότι παρόμοιες κατασκευές μπορούν να ενσωματωθούν, για παράδειγμα, σε κινητά τηλέφωνα ή ακόμα και σε εθνικές οδούς. Στόχος του εγχειρήματος είναι να αναδειχθεί η ανάγκη για νέες και καθαρότερες πηγές ενέργειας.

Η εταιρεία TOYOTA κινήθηκε ήδη προς αυτή την κατεύθυνση δημιουργώντας έναν νέο τύπο αμαξιού. Το νέο αμάξι θα εκμεταλλεύεται την ενέργεια που παράγεται κατά το φρενάρισμα με αποτέλεσμα να γίνεται εξοικονόμηση καυσίμων.

Η δικιά σου η τσαχπινογαργαλιάρα, κωλοπαιδαρά

Αν είσαι άνεργος/η, αν ζεις με 400, 500 €, αν είσαι μαθητής, φοιτητής χωρίς μέλλον και βλέπεις πως ζουν τα παιδιά των πολιτικών του Εφραίμ, τι κάνεις;
Να πως ζει ο "αντιεξουσιαστής" γιος του Βουλγαράκη ...που αποκαλεί "πουτ...νες" τις μάνες των δημοσιογράφων!
Ζώντας την αβεβαιότητα του αύριο ,την καταπίεση και την μιζέρια του σήμερα , τις μίζες των πολιτικών το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ...ο νεαρός Απόστολος Βουλγαράκης δεν άντεξε άλλο και έκανε την επανάσταση του μέσα απο το facebook ! "Πουτ...νας γιοι δημοσιογράφοι" Δείτε ενα πραγματικό βίντεο απο την ζωή του "επαναστατημένου" Απόστολου!




Από το http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/

Για τον τυφώνα που 'ρχεται


Από την "Ε" και τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ


ΤΕΛΙΚΑ πρέπει να 'μαστε πολύ «τυχεροί» όσοι μπήκαμε στη δημοσιογραφία τη «χρυσή εποχή».

Τα πρώτα χρόνια εκδίδαμε έντυπα ανατρεπτικά και εκπέμπαμε με παράνομους πειρατικούς ραδιοσταθμούς. Από κέφι, τρέλα και μεράκι, αλλά και για λόγους πολιτικούς· επειδή πιστεύαμε ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο, θα φέρουμε τα πάνω κάτω και θα αναποδογυρίσουμε το σύμπαν. Ημασταν σαν μια μύγα που ενοχλούσε την παχουλή αγελάδα των επίσημων media· πολύ περισσότερο απ' ό,τι παρενοχλούν σήμερα τα φρι πρες και τα μπλογκ.

ΤΕΛΙΚΑ σταθήκαμε «τυχεροί». Μπορεί το όνειρό μας για εναλλακτική ενημέρωση και ψυχαγωγία να διαψεύστηκε, αλλά, χωρίς να το φανταζόμαστε, πετύχαμε να κάνουμε το κέφι, την τρέλα και το μεράκι επάγγελμα και να βγάλουμε μεροκάματο. Ενοχλήσαμε την αγελάδα το σωστό τάιμινγκ· όταν άρχισε να κατεβάζει γάλα. Και ουίσκι...

ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ ήμασταν όταν έγινε η ραδιοτηλεοπτική έκρηξη στα τέλη της δεκαετίας του '80. Σαν μανιτάρια ξεφύτρωναν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί: από το 1987-1990 εξέπεμψαν σ' όλη τη χώρα 1.200! Και στη συνέχεια δεκάδες τηλεοπτικά κανάλια και εκατοντάδες νέα περιοδικά. Οι «κυριλέ» εφημερίδες που μέχρι τότε μας αγνοούσαν και μας σνομπάριζαν, άλλαξαν στάση, ήθελαν νέες ιδέες και φρέσκο αίμα, σχεδόν μας παρακαλούσαν. Ηταν πολύ εύκολο για μας την εποχή της «ραδιοφωνικής άνοιξης» να βρούμε μια δουλειά που να μας ευχαριστεί.

«ΠΟΥΛΗΘΗΚΕΣ κι εσύ στον αστικό Τύπο», μου 'πε ο κολλητός μου όταν με χαρά του ανακοίνωσα πριν από 22 χρόνια πως θα γράφω τούτη δω τη στήλη κάθε μέρα στην «Ελευθεροτυπία». Στην πιο ανεξάρτητη και ριζοσπαστική εφημερίδα της Αριστεράς, με τους καλύτερους γραφιάδες της εποχής, που 'ταν το όνειρο του κάθε εκκολαπτόμενου νέου δημοσιογράφου να δουλέψει σ' αυτήν. Κι όμως, ένιωσα ενοχές... Ετσι σκεφτόμασταν!

ΕΙΠΑ μέσα μου: «Αν δεν μ' αφήσουν να γράφω αυτά που πιστεύω, θα τους τα βροντήξω και θα φύγω» κι έβαλα στόχο να αντέξω έξι μήνες. Αντε ένα χρόνο... Κοντεύω ένα τέταρτο του αιώνα στην ίδια στήλη κι αν υπολογίσεις τα χρόνια που δούλευα από παιδί στον αμίαντο, στους φούρνους, στα μπετά, τα περιοδικά και το ραδιόφωνο, μετράω ένσημα για να βγω στη σύνταξη. Αν δεν τα 'χουνε χάσει στα... δομημένα και μας δώσουν.

ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ «τυχεροί». Τα νέα παιδιά που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια δεν θα 'χουν τέτοιες ευκαιρίες. Στα επίσημα media τουλάχιστον... Εκτός αν γίνουν... παχιές οι μύγες τον Αύγουστο και καταφέρουν να τρελάνουν την αγελάδα... Η συντριπτική πλειονότητα των ελληνικών ΜΜΕ αποτελείται από προβληματικές επιχειρήσεις· που «μπαίνουν μέσα» οικονομικά. Ολες οι «αυτοκρατορίες» κάποια στιγμή έπεσαν· ακόμη κι η Ρώμη και η Βυζαντινή. Ενα νέο Βυζάντιο έχει δημιουργηθεί που δεν επιτρέπει σε κάποιον νεότερο στο ιερατείο του να μπει. Καμιά επιχείρηση να χάνει δεν επιθυμεί. Ακόμη κι αν σε άλλες κερδοφόρες δουλειές, με τη δύναμη που της δίνουν τα «μέσα», προσδοκεί...

Η Ελλάδα έχει περισσότερους τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα, εφημερίδες και περιοδικά απ' ό,τι μπορούν να στηρίξουν με τον οβολόν του το κοινό και η διαφημιστική αγορά. Θα χυθεί αίμα, κινδυνεύουν να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας τώρα με την κρίση και τη μεγάλη μείωση της διαφημιστικής πίτας. Την «άνοιξη των ελληνικών ΜΜΕ» διαδέχεται το θερμό -γιατί θα υπάρξουν συνδικαλιστικές αντιδράσεις- φθινόπωρο του 2009. Το βλέπω να 'ρχεται...

Η λαιμητόμος έχει ήδη στηθεί και τα πρώτα κεφάλια έχουν πέσει. Κι ακόμα δεν αρχίσαμε... Σε λίγα χρόνια οι εφημερίδες θα πάψουν να τυπώνονται στο χαρτί και η αναλογική τηλεόραση θα αντικατασταθεί από την ψηφιακή - την ιντερνετική. Θα φέρει τα πάνω κάτω και στις εργασιακές σχέσεις η νέα ηλεκτρονική εποχή. Οι νέες διαδικτυακές εφημερίδες, τα κανάλια και τα ραδιόφωνα δεν πρόκειται να διατηρήσουν την παλιά πολυάνθρωπη δομή, τις συλλογικές συμβάσεις (και... διαπραγματεύσεις), την ασφάλιση. Θα στηριχτούν στις φτηνές εξωτερικές συνεργασίες, στους «ελεύθερους» νεαρούς «επαγγελματίες», στα «μπλοκάκια».

ΕΝΑΣ εργασιακός τυφώνας θα χτυπήσει (και) τα media και ό,τι θεωρούσαμε κεκτημένο. Ομως και το ίδιο το κατεστημένο τοπίο θα ανατραπεί. Σ' αυτή τη δύσκολη φάση η αλληλεγγύη θα 'ναι η μεγαλύτερη αρετή. Αλλά και όποιος έχει τόλμη και ιδέες καινούργια μέσα θα βρει για να δουλέψει και να εκφραστεί.

14 Μαρ 2009

Άντε ρε γαμήσου


Θαυμάστε εδώ "συνάδελφο", θαυμάστε τον ένα, τον μοναδικό, τον Δημοσιογράφο, τον άφιλο, τον όλα τα πουλάω σε καλή τιμή, το όνειδος, τον ψυχάκια (ι5), τον "ρομπέν" του κώλου, τον Ταρζάν της ζούγκλας με τα σκατά. Θαυμάστε τον, φτύστε τον, απομονώστε τον.
Χαίρεται το μεγάλο τίποτα, το παραγεμισμένο με ευρώ, για το καθεστώς χούντας στα ΜΜΕ και γράφει, όντας σε τεχνητό οργασμό, στην "Αλ κάιντα": "Τσαμπουκάδες και τουπέ κομμένα και όποιος έχει αντίρρηση περνά από το λογιστήριο" και συμπληρώνει στην κορύφωσή του: "Άντε μπράβο να σφίξουν λίγο οι κώλοι"...
Αυτός είναι ο μεγάλος προστάτης των αδυνάτων -και της Κιμ-. "Να σφίξουν λίγο οι κώλοι" ζητάει ο επαναστάτης της Εκάλης, ο "αριστερός" φραγκοφονιάς.
Βέβαια δεν περιμέναμε και τίποτα καλύτερο απ αυτόν. Το θέμα είναι πότε θα τον καταλάβει και ο κοσμάκης.
Το σχετικό απόσπασμα από τη ζούγκλα της μαλακίας και του κίτρινου πυρετού:

@ Τα πράγματα φαίνονται χειρότερα από ό,τι υπολόγιζαν οι άνθρωποι των Μέσων…

@ Σπάνιο βέβαια να είναι πιο αισιόδοξοι από την πραγματικότητα αλλά κάπου- κάπου συμβαίνει…

@ Τσαμπουκάδες και τουπέ κομμένα…

@ Όποιος έχει αντίρρηση περνάει από το λογιστήριο…

@ Που συμβαίνουν όλα αυτά;

@ Παντού κι όπου δεν άρχισαν να συμβαίνουν, αρχίζουν οσονούπω…

@ Άντε μπράβο να σφίξουν λίγο οι κώλοι και να μαζευτούν μερικά παιδιά που έχασαν τον έλεγχο και έκαψαν τα φρένα…

13 Μαρ 2009

Δεν την παλεύουμε…


Κάθε τραγωδία ανοίγει αυτόματα και ένα νέο γύρο μπουρδολογίας στα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και το internet. Ως χώρα των άκρων που είμαστε, πιάνει ο καθένας από μια κορφή και αρχίζουμε να ρητορεύουμε μετά μανίας με αστεία επιχειρήματα, χωρίς να ακούμε τι λέει ο απέναντι, μα κυρίως χωρίς να έχουμε ουδεμία γνώση επί του αντικειμένου. Είναι αλήθεια ότι μας αρέσουν οι λεκτικές κόντρες εδώ και πολλούς αιώνες, αν δεχτούμε το έωλο αξίωμα ότι είμαστε οι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων. Άλλο όμως η μαιευτική του Σωκράτη και άλλο η τσιρίδα του Γεωργιάδη…

Με τον τραγικό θάνατο της κοπελίτσας που εργαζόταν στο κατάστημα της «Γερμανός» στο Βύρωνα, ξέφυγαν και πάλι από κάθε ανεκτό επίπεδο οι ρητορείες. Τα ιδεοληπτικά επιχειρήματα, δε, που έχουν ακουστεί, θα ήταν αστεία αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνα.

Βγήκαν οι κάθε λογής Ελληνάρες και ζήτησαν πογκρόμ κατά των Αλβανών γιατί είναι όλοι κλέφτες και δολοφόνοι, των Αφγανών γιατί οι γυναίκες τους φοράνε μπούργκα, των Βούλγαρων γιατί είναι απατεώνες, των Ουκρανών γιατί έχουν ρίξει την ποιότητα στις εξαγωγές στριπτιτζούδων και των μαύρων -όλων- γιατί δεν παίζουν καλά τα cd που πουλάνε. Ζητούν επίσης τον εξοστρακισμό των ομοφυλόφιλων ώστε να μείνουν μόνο οι σκίνχεντς στα γκέι-μπαρ. Το έλυσαν έτσι το πρόβλημα οι μυαλοφυγόδικοι χρωμοφοβικοί. Χωρίς μετανάστες τέρμα το έγκλημα και ας τα λένε αλλιώς τα στατιστικά της αστυνομίας.

Από την άλλη έχουμε τους περίεργους τύπους που θεωρούν ότι άπαντες οι μετανάστες θα είναι αγγελούδια στον παράδεισο κατά την μετά θάνατο ζωή και ότι όλοι όσοι οδηγούνται στο έγκλημα το κάνουν μόνο επειδή δεν έχουν τις ευκαιρίες που τους πρέπουν και μια ζωή όπως των υπολοίπων. Με την ίδια λογική βέβαια πρέπει να πάρουν τα κουμπούρια και να μπουκάρουν στα μαγαζιά τα τρία πέμπτα των ελλήνων, αλλά βέβαια οι έλληνες δεν είναι μετανάστες – ακόμα -. Για τα εγκλήματα φταίνε η κρίση, οι τράπεζες, το σύστημα, η «κακούργα η κενωνία» αλλά ποτέ ο κακούργος ο φονιάς!..

Κάπου εκεί κοντά έρχονται και οι άλλοι που λένε ότι είναι δραματικό που σκοτώθηκε η κοπέλα για 300 ευρώ. Δηλαδή για 3.000 ή για 30.000 θα ήταν λογικό ηλίθιοι; Όπως επίσης ότι ήταν κρίμα που σκοτώθηκε μια υπάλληλος των 700 ευρώ. Ενώ αν ήταν ο επιχειρηματίας ή ο διευθυντής τώρα θα ζητωκραυγάζαμε;

Ο μεγάλος ο χαμός έγινε όμως με τους οπαδούς του «dirty harry» και τους πολέμιούς του. Οι μεν που βλέπουν πολλές αμερικάνικες σειρές θέλουν τον αστυνομικό να ξέρει απέξω το manual του Colt των 45mm, να απαγγέλει τις ατάκες από όλα τα «πολύ σκληρός για να πεθάνει» και βέβαια πρώτα να πυροβολεί και μετά να κόβει κλήση για παράνομο παρκάρισμα. Οι δε άλλοι επιθυμούν τον αστυνομικό άοπλο με trendy στολή και πάντα πρόθυμο να βοηθήσει μια γριούλα να περάσει το δρόμο και να κυνηγά με σφυρίχτρα τους κακούς. Είναι εμφανής η Αγγλική κουλτούρα τους –γενικώς- αλλά προφανώς έχουν καιρό να ανέβουν κατά Λονδίνο μεριά, όπου πια είναι πιο πολλοί οι ένστολοι με αυτόματα στο δρόμο από τα μαύρα taxi.

Και εκεί που θέλεις να πεις για τη φωνή της λογικής και να μιλήσεις για «παν μέτρον άριστον» κτλ, βγαίνουν πενήντα κωλόπαιδα και σπάνε μαγαζιά μεσημεριάτικο στο Κολωνάκι ενώ η αστυνομία τους παρακολουθεί χωρίς να επεμβαίνει. Πάλι πρώτο θέμα στα κανάλια και νέος γύρος μπουρδολογίας: Να εκτελούμε προληπτικά κάθε μη κουστουμαρισμένο 17άρη που πλησιάζει σε βιτρίνα ή να «αφήσουμε τα παιδιά να βγάλουν την οργή τους»;.. Φαύλος κύκλος. Δεν την παλεύουμε, που λένε και τα πιτσιρίκια, δεν την παλεύουμε με τίποτα.