Το Μουσείο Ζει, αυτό μας Οδηγεί

Από: Συγκλίνουσες αντιθέσεις

Τι συμβαίνει όταν ένα ζαλισμένο αγόρι το κάνεις ξαφνικά από Υπουργό Τουρισμού, Υπουργό Παιδείας;
Πρακτικά τίποτε σπουδαίο, σε επίπεδο όμως «διαλεκτικής», απίθανα πράγματα:
Ονειρεύεται να μετατρέψει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ουσεία!
Αυτό, προφανώς, αποτελεί την εναλλακτική πρόταση της νέας γενιάς της Δεξιάς, για να απαλλαγεί από το πρόβλημα που της δημιουργεί η επιστημονική συγκρότηση και να λύσει δια παντός το ζήτημα του ασύλου που ποτέ δεν χώνεψε!

Με αυτό το πνεύμα παρενέβη στον διάλογο για το θέμα του ασύλου, που προσπαθεί να φέρει στην επικαιρότητα, ο υπουργός Παιδείας Α. Σπηλιωτόπουλος – για να καλύψει προφανώς τα φλέγοντα θέματα.
Σε δηλώσεις του ο κ. Σπηλιωτόπουλος ανέφερε ότι, «για λόγους ιστορίας, για λόγους συμβολισμού και για λόγους χρέους στη νέα γενιά» θα έπρεπε, «το Πολυτεχνείο, να το έχουμε μετατρέψει σε ένα Μουσείο Εθνικής Αντίστασης για να θυμόμαστε όλοι το τανκ που εκείνο το βράδυ επιχείρησε βιαίως να καταλύσει την πανεπιστημιακή ελευθερία του στοχασμού και του λόγου». Με αυτόν τον τρόπο, εξήγησε, θα μπορούσαμε να είχαμε προσφέρει πολύ περισσότερα και στη νέα γενιά και στην ιστορία αλλά, αν θέλετε, και στην πολιτική αγωγή.

Και όχι μόνο στην πολιτική αγωγή, αλλά και στην «Αγωγή του Πολίτου», θα έπρεπε να προσθέσει για να είναι ακριβής!
Άμα η ενεργός ακαδημαϊκή ζωή διαχωριστεί από την κοινωνία, τότε πιο εύκολα θα έρθει κάποια μέρα το πρωί στο σπίτι αντί για τον γαλατά, ο στρατονόμος – άσε που πλέον δεν είναι απαραίτητο να μπει στο κόπο, καθώς σήμερα υπάρχουν πιο σύγχρονα συστήματα κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών και καταχρηστικής παραβίασης των δικαιωμάτων, που τυπικά προασπίζει η συνταγματική μας τάξη.

Το Πολυτεχνείο-Μουσείο, δεν θα αποτελεί ασφαλώς ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αφύπνισης για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», αλλά αποκλειστικά μνημειακό προϊόν, σαν τον «Άγνωστο Στρατιώτη».
Να βάλετε και τσολιάδες απέξω να γίνει ατραξιόν!
Να έρχονται και οι τουρίστες να αγοράζουν κανένα αναμνηστικό της εξέγερσης του πολυτεχνείου…να φωτογραφίζουν το ένδοξο παρελθόν της δημοκρατικής συνείδησης της Ελλάδας!

Φίλοι, κάπου εδώ τα αποθέματα χιούμορ είναι δυνατόν να εξαντληθούν ακόμη και σε μένα και να πω καμία βαριά κουβέντα.

Κάφροι και γύφτουλες του Καραμανλή, όταν ήμουν παιδί και πριν μπλέξω με την περιπέτεια της επιστήμης μου φοίτησα στο παλαιότερο πολυτεχνείο της Ευρώπης.
Μέσα στο κέντρο βρίσκεται και αυτό, κανείς όμως δεν διανοήθηκε να το …μετακομίσει. Γέμισε αργότερα κτήρια πολυτεχνικών σχολών η πόλη αυτή – για το Aachen πρόκειται – το πολυτεχνείο επεκτάθηκε ακόμη και στις παρυφές της πόλης, αλλά ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να μετατρέψει σε μουσείο το κεντρικό κτήριο.

Σήμερα βρίσκομαι σε ένα πανεπιστημιακό κτήριο του 17ου , με μοναδική αρχιτεκτονική και τεράστια ιστορία σε άλλη πόλη και σε άλλη χώρα .
Το κτήριο αυτό επισκέπτονται εκατοντάδες τουρίστες καθημερινά και το φωτογραφίζουν, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να το κάνει μουσείο.
Γίνονται μέσα σε αυτό κανονικά μαθήματα, όπως τόσα και τόσα χρόνια και οι φοιτητές αναπνέουν καθημερινά την ευωδία που αφήνει η παράδοση και έρχονται σε επαφή με τη ζώσα ιστορία που απαιτεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα, όχι ακριβώς κάποιας μορφής σεβασμό, αλλά κυρίως …συνέχεια, εξέλιξη, καινοτομία!

Αν νομίζετε, θλιβερά αποκόμματα της ιστορίας, ότι θα πετύχετε μέσα στη γενικότερη κοινωνική αφασία που καλλιεργήσατε, το Πολυτεχνείο να μετατραπεί σε Μουσείο, τότε θα έχετε καταφέρει οι νεότερες γενεές να πορεύονται με το σύνθημα «Το Μουσείο Ζει αυτό μας Οδηγεί».

Είστε για τα …μουσεία, τελικά. Αλλά αποκλειστικά για τα πιο βαθιά τους υπόγεια εκεί που δεν φτάνει εύκολα το μάτι του επισκέπτη!
Καραγκιόζηδες!