Τι παίζει στην ΕΥΠ;

Δεν γνωρίζω τι παίζεται στην αμαρτωλή ΕΥΠ, αλλά αφού μας τα ζαλίσανε με το πόσο καλά παρακολούθησε και κατέγραψε τις συνομιλίες των νονών της νύχτας, καπάκι παραίτησαν τον επί πέντε χρόνια αρχηγό της, πρέσβη κο Κοράντη. Στη θέση του κ. Κοραντή, τοποθετείται ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, εποπτεύων των ερευνών της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας και επικεφαλής εισαγγελέας της υπηρεσίας δίωξης οργανωμένου εγκλήματος.
Τουλάχιστον περίεργο δεν είναι;..
Λέτε να φταίει οτι διέρρευσαν οι συνομιλίες που εμπλέκουν πολιτικά πρόσωπα και μάλιστα τον πολιτικό προϊστάμενο της ΕΛΑΣ Μαρκογιαννάκη; Λέτε μήπως να φταίει το γεγονός οτι η υπόθεση "μπάζει" από παντού και λύτρα δεν έχουν βρεθεί;...

Άλλοι Tiesto κι άλλοι... πιέστο

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ 500 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΚΑΙ CITY ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,Η ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΑΝΕ PRIVE PARTY ΣΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ DJ TIESTO ΣΤΟ VILLA MERCEDES

from ΠΡΕΖΑ TV © by ΠΡΕΖΑ TV

Λίγες εβδομάδες μετά το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου», η γυναίκα που
ήθελε να κατακτήσει τα... πάντα όλα στα media έκλεισε ολόκληρο το «Villa Mercedes» για τον γιο της και τους φίλους του, πληρώνοντας, σύμφωνα με πληροφορίες, 60.000 ευρώ. Με… μόλις 110.000 ευρώ, λοιπόν, είχε στη διάθεσή της το πιο must club-restaurant της Αθήνας και τον Νο 1 DJ του κόσμου, ο οποίος διασκέδασε τη «χρυσή» νεολαία, δηλαδή τους συμμαθητές του γιου της.

Κυριακή βράδυ 5 Ιουλίου και η κίνηση έξω από το «Villa Mercedes» θυμίζει κάτι από άφιξη VIP προσωπικοτήτων, αφού οι συγκεντρωμένοι σωματοφύλακες μοιάζουν με μικρό εκστρατευτικό σώμα. Η κυρία Αγγελοπούλου έχει κλείσει όλο το μαγαζί για να γιορτάσει ο γιος της Δημήτρης μαζί με τους φίλους του την αποφοίτησή του από το Κολέγιο Αθηνών, λίγο πριν από την τελετή της περασμένης Πέμπτης. Τα μέτρα ασφαλείας είναι ισχυρά και ένας φωτογράφος που φτάνει στο κλαμπ αποκλείεται «διακριτικά» από τους άνδρες ασφαλείας της οικογένειας Αγγελόπουλου. Λίγο μετά τις 11.30 το βράδυ οι καλεσμένοι αρχίζουν να φτάνουν στο πιο in κλαμπ της πόλης, το οποίο έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για τη βραδιά, τα happenings της οποίας κρατήθηκαν ως εφτασφράγιστο μυστικό.Οι φίλοι του μικρότερου γιου του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου γεμίζουν τον χώρο και απολαμβάνουν γαρίδες τέμπουρα, σούσι και finger food στο όρθιο, ενώ η μουσική, στην αρχή τουλάχιστον της βραδιάς, αποτελείται από chill out μελωδίες.
Ανάμεσα στους καλεσμένους του νεαρού Αγγελόπουλου είναι η κόρη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Μαργαρίτα Παπανδρέου και οι γιοι δύο πρώην «γαλάζιων» υπουργών, του κ. Γιώργου Βουλγαράκη και του κ. Μιχάλη Λιάπη. Τα τέκνα τους, Απόστολος και Κωσταντίνος αντίστοιχα, διασκεδάζουν μαζί με τους περίπου 600 καλεσμένους του νεαρού Δημήτρη, ο οποίος έχει δίπλα του και τον μεγαλύτερο αδερφό του Παναγιώτη.
Γιοι εφοπλιστών, ισχυρών επιχειρηματιών και τραπεζικών αρχίζουν σιγά-σιγά να χορεύουν, ενώ οι φωτογραφίες πέφτουν βροχή ανάμεσα στις παρέες που έχουν καταλάβει τους καναπέδες του κλαμπ. Εκεί βρέθηκαν και μοντέλα όπως η Ολγα Φαρμάκη και η Εβελιν Καζαντζόγλου, με την πρώτη μάλιστα να γνωρίζει τον νεαρό Δημήτρη Αγγελόπουλο από κοντά. Ο Βασίλης Τσιλιχρήστος ανέλαβε τη μουσική εκτόνωση των παιδιών μέχρι τις 2 το βράδυ, όταν έφτασε η στιγμή της μεγάλης έκπληξης που είχε ετοιμάσει η κυρία Αγγελοπούλου για τον γιο της.
Χορεύτριες αρχίζουν να λικνίζονται και οι προβολείς πέφτουν πάνω σε δύο κουρτίνες. Οι ρυθμοί ανεβαίνουν και όταν οι κουρτίνες ανοίγουν, ο πιο διάσημος και ακριβοπληρωμένος DJ στον κόσμο, ο Tiesto, κάνει την εμφάνισή του.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ...ΟΙ 450 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ CITY 995,ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ Η ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΑ 2 ΑΥΤΑ ΜΜΕ...

ΠΡΕΖΑ TV
11-7-2009

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΑΝΑΣΟΥΛΑΣ-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Σωστός ο παίχτης

123580.1

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ –που βρίσκεται στη Σύνοδο της G8 στην Άκουιλα- "συνελήφθη" από φωτογραφικό φακό να θαυμάζει συγκεκριμένο ανατομικό σημείο μιας όμορφης Ιταλίδας.

Στη φωτό –που έχει κάνει το γύρο των διεθνών ΜΜΕ- φαίνεται επίσης ότι ο ευρισκόμενος σε κοντινή απόσταση Νικολά Σαρκοζί μάλλον επιδοκιμάζει τη στάση του Ομπάμα.

Αναρωτιόμαστε τι έχει να πει η Μισέλ για το θέμα...

http://www.skai.gr

Πού είναι ο πάτος;

Ένα, κατά τα άλλα υπέροχο, Σουηδικό παραμυθάκι τελειώνει με τον εξής αδιανόητο για εμάς τρόπο: «και μετά ήρθαν τα χειρότερα…» Μάλλον για κάτι τέτοιες ρήσεις έχουν τέτοια ποσοστά αυτοκτονιών οι Σκανδιναβοί! Το θέμα όμως είναι ότι, εν αντιθέσει με εμάς και τις Σταχτοπούτες μας, διδάσκονται από τα μικράτα τους ότι ενίοτε το βαρέλι δεν έχει πάτο.

Μετά λοιπόν τις μπίζνες των παπάδων που μονάζουν αγκαλιά με δισεκατομμύρια και υμνολογούν τον Κύριο για τους επι χρήμασι επώνυμους «πιστούς» και ευεργέτες, μετά το… νέο αξίωμα της λιγούρας όπου το νόμιμο βαπτίζεται και ηθικό, μετά την ξεφτίλα με τις τοστιέρες και τους ψυγειοκαταψύκτες της Ζίμενς, την αναγωγή Χριστοφοράκου σε ρυθμιστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων, τον στρουθοκαμηλισμό των κομμάτων για τα πακέτα των «χορηγιών», την απαξίωση της πολιτικής, την κρίση που χτύπησε και την πόρτα της Ελλάδας και τη βρήκε –ως συνήθως- με το… κομπινεζόν, ήρθε και το «κερασάκι» της μαφίας να μας δείξει ότι πάτο δεν πιάσαμε ακόμη…

Το μόνο καλό που βγήκε από αυτή την ιστορία είναι ότι υπάρχει αυτή η πολύπαθη υπηρεσία που λέγεται ΕΥΠ. Νόμιζα μέχρι τώρα ότι τα κτήρια στην Κατεχάκη είναι μόνο για μόστρα καθώς η τελευταία «επιτυχία» των πρακτόρων Θου Βου είχε ημερομηνία γύρω στο 1968 όταν βρήκαν μια χαλασμένη κονσέρβα σε μπακάλικο «κομουνιστών» στο Μπραχάμι, και επί Μητσοτάκη το '90 όταν έπαιζαν κρυφτό με τους τεχνικούς του Κουρή για τις κεραίες του «Ράδιο Αθήνα» και του «Κ-5». Έκτοτε υπήρξε το διεθνές σουξέ με τον Οτσαλάν και η εξαιρετική δουλειά στην –ξεχασμένη- υπόθεση των υποκλοπών.

Φανταστείτε λοιπόν, τι γίνεται μέσα στην ΕΛΑΣ ώστε να αναγκαστούν να αναθέσουν στην… υπηρεσία – κόσμημα, την ΕΥΠ, να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά με τη μαφία των φυλακών. Σουρωτήρι ήταν η ΓΑΔΑ και το «συνδικάτο του εγκλήματος» γνώριζε τα πάντα πριν ακόμα μεταφερθούν στους αξιωματικούς. Αλλά έτσι είναι. Αν γίνονται ξεφτίλες οι υπουργοί για ένα λεμονοστύφτη, πώς να αντισταθεί ο αστυνομικός των 1000 ευρώ στον πακτωλό χρημάτων των εγκληματιών.

Ουδεμία διάθεση έχω να «αθωώσω» ηθικά τους επίορκους αστυνομικούς και δεσμοφύλακες, αλλά όταν πρωθυπουργικοί σύμβουλοι προσπαθούν να βγάλουν λάδι χασισοπαραγωγούς και κομματικοί «στρατηγοί» κουβαλάνε φορτηγά με ευρώ στα γραφεία των παρατάξεων, στα λογιστήρια των οποίων διακινούνται μαύρα ποσά και διατηρούνται διπλά βιβλία, τότε το σύνθημα «οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη» μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Οι μπάτσοι δε μπορούν να πουλήσουν πια τίποτα διότι το «εμπόριο» έχει περάσει σε πιο… υψηλά κλιμάκια της δημόσιας διοίκησης.

Πιάσαμε πάτο; Μάλλον ναι λέει η λογική και το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να ανασυνταχτούμε καθώς ο μόνος δρόμος πια είναι προς τα πάνω. Εκτός, αν έχουν δίκιο οι πραγματιστές βόρειοι και … «μετά έρθουν τα χειρότερα». Ποιος μπορεί να τα φανταστεί;

Το Σάββατο παίρνουμε ΕΤ

Αυτοί μπορεί να έκλεισαν τον «Ελεύθερο Τύπο», δεν έκλεισαν όμως τη φωνή μας. Αντιστεκόμαστε στην πράξη και κυκλοφορούμε…ελεύθεροι και με τύπο το Σάββατο 11 Ιουλίου στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αναζητήστε μας στα περίπτερα (μέχρι και την Τρίτη 14 Ιουλίου) με συμβολική τιμή 0,50 ευρώ. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του φύλλου ΔΕΝ θα πάνε στις τσέπες μας.
Σ’ αυτές οι 16 σελίδες, θα βρείτε τις απόψεις δημοσιογράφων και σκιτσογράφων για την κρίση στην ενημέρωση, αποκαλυπτικά και αποκλειστικά θέματα, αλλά κυρίως θα νιώσετε την προσπάθεια όλων μας γι’ αυτό που θέλουμε: Να έχετε την εφημερίδα σας.

Το Σάββατο, εναλλακτικά

Στα περίπτερα θα κυκλοφορήσει το Σάββατο ο “Εναλλακτικός Τύπος” των εργαζομένων του “ΕΤ” με αποκλειστικά θέματα που αφορούν όλους τους… τύπους και θα συζητηθούν. Αναζητήστε τον στο μανταλάκι και ζητήστε τον από τον περιπτερά σας…

Τι να μας πει ο Μπερλουσκόνι

...Στη φιλόξενη χώρα μας, όμως, ο νομιμότατος μπορεί εύκολα να υποβαθμιστεί σε «λαθραίο», άρα και επαναπροωθητέο: Πληρώνεις εσύ και ξαναπληρώνεις τα παράβολά σου, χρυσοπληρώνεις από πάνω και τους επιτήδειους μεσάζοντες, η νομιμότητά σου όμως εξαρτάται από την όρεξη (ή την ιδεολογική κακία) κάποιου γραφειοκράτη. Ή πάλι, σε μία από τις τόσες «σκούπες» που συγκεντρώνουν τα ανθρώπινα «περιτρίμματα», το όργανον, από μαγκιά ή από ιδεολογία, σχίζει την πράσινη κάρτα σου, το διαβατήριό σου, την ταυτότητά σου, και παύεις να υπάρχεις – όπως δεν υπάρχουν άλλωστε τα χιλιάδες μεταναστάκια που έχουν γεννηθεί εδώ, έχουν σπουδάσει εδώ και δεν ξέρουν ούτε θέλουν άλλη πατρίδα, κι όμως, η ελληνική πολιτεία δεν τους χορηγεί υπηκοότητα, ούτε καν ένα πιστοποιητικό γέννησης. Αδικα, λοιπόν, κομπάζει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ότι πρωτοπορεί..

Από άρθρο του Π. Μπουκάλα στην Καθημερινή

Επικίνδυνα χρόνια

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ από τα ΝΕΑ

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΧΡΟΝΙΑ. Επικίνδυνα χρόνια κληροδοτούμε στα παιδιά μας. Σε επικίνδυνα χρόνια μεγαλώνουν, σε επικίνδυνα νερά κολυμπάνε. Ο βυθός πιο ορατός απ΄ την επιφάνεια του νερού. Του μολυσμένου νερού, της μολυσμένης ατμόσφαιρας, της μολυσμένης τροφής. Και πάνω απ΄ όλα της μολυσμένης κοινωνίας.
Βία, πόνος, φτώχεια, ανεργία, κτηνωδία, σκληρότητα, βαναυσότητα, χυδαιότητα, διαστροφή χωρίς επιστροφή. Μέσα σε αυτό το εξαίσιο περιβάλλον προσπαθείς να δώσεις πέντε βασικές αρχές στο παιδί σου. Αρχές που η μετέπειτα ζωή του θα τις μετατρέψει βίαια σε λερωμένο σφουγγαρόπανο.
Τι θα...
κάνεις; Τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις; Να το διδάξεις να πατάει επί πτωμάτων για να μπορέσει να επιβιώσει; Να το διδάξεις να πηγαίνει με τον σταυρό στο χέρι, ξέροντας ότι θα το λειώσουν σαν μυρμηγκάκι; Να ζει με το κεφάλι ψηλά και το μάγουλό του να γίνεται στόχος στα χαστούκια της ζωής; Να ζει με το κεφάλι χαμηλά για να λουφάρει, μπας και γλιτώσει; Να υψώνει ανάστημα; Ή να το αυξομειώνει μπαίνοντας στο μαρτύριο του κάθε Προκρούστη εργοδότη;

Τι πρέπει να μάθεις στο παιδί σου; Και πόσο αντέχουν οι διδαχές σε μια πραγματικότητα τόσο ανελέητη που θα τις κάνει φύλλο και φτερό; Του δίνεις εφόδια ψυχής ή εφόδια επιβίωσης; Γιατί ζούμε σε χρόνια δύσκολα. Χρόνια επικίνδυνα: «Ψυχή» και «επιβίωση» έννοιες ασύμβατες. Δεν συνυπάρχουν, δεν κολλάνε, συγκρούονται, τρακάρουν, ρε παιδί μου, μην το ψάχνεις! Χρόνια δύσκολα, χρόνια επικίνδυνα...

Την αποφράδα ημέρα που έσκασε η είδηση για τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον ραδιοφωνικό σταθμό City, άπραγοι παρακολουθούσαμε 500 άτομα να πετάγονται στον δρόμο. Πολλοί απ΄ αυτούς, φίλοι παλιοί, φίλοι που κάποτε δουλεύαμε δίπλα δίπλα σε γραφεία άλλων εντύπων, φίλοι χαμένοι και κερδισμένοι. Στον δρόμο!

Μόλις τολμήσαμε να εκφράσουμε τη λύπη μας, κατηγορηθήκαμε για συντεχνιακή λογική. «Καλά να πάθετε» είπαν κάποιοι.

«Εσείς οι δημοσιογράφοι, εσείς τα λαμόγια, εσείς οι άθλιοι μεταπράτες!».

Κι όντως η δημοσιογραφία δεν είναι «όμορφος κόσμος μαγικός, αγγελικά πλασμένος». Όντως πολλοί «συν-άδελφοι» θα έπρεπε να αποκαλούνται «πλην-άδελφοι»: Διαπλοκή, συναλλαγή, αλλότρια συμφέροντα, η πάρτη τους, η τσέπη τους, τα παιχνιδάκια εξουσίας τους. Όλοι εκείνοι που- από δημοσιογράφοι- μετατρέπονται σε λακέδες του εκάστοτε εξουσιαστή, του εκάστοτε εκμεταλλευτή.

Οι υπηρέτες δύο, τριών, τεσσάρων αφεντάδων!

Αυτοί που μετατρέψανε ένα έντιμο επάγγελμα, ένα λειτούργημα σε βρισιά! Άλλοτε έλεγες «είμαι δημοσιογράφος» και καμάρωνες! Τώρα το λες, πέφτουν τα μούτρα σου μέχρι το πάτωμα! Αν σου ΄χει μείνει λίγη τσίπα...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, λοιπόν, να έχουμε απαίτηση από τον αναγνώστη να διαχωρίσει υπομονετικά την ήρα από το στάχυ. Όμως υπάρχει ΚΑΙ η ήρα ΚΑΙ το στάχυ. Υπάρχουν ακόμα έντιμοι άνθρωποι με έντιμες φωνές κι έντιμες πένες. Και καλό είναι μες στο γενικό αλαλούμ να μην τα κάνουμε όλα σάλα τραπεζαρία.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ για τον πόνο που ένιωσα με τις τελευταίες οικτρές εξελίξεις στον Τύπο; Για το «καλά να πάθετε» που εισέπραξα από αναγνώστες. Κι άντε κι εμείς όλοι μαζί συμπούρδουκλοι, οι λύκοι και οι αμνοί στο ίδιο καζάνι- καλά να πάθουμε!

Να το δεχτώ μόνο και μόνο για να πάει η κουβέντα παρακάτω!

Τι φταίνε όμως οι τεχνικοί; Τι φταίνε οι λογιστές και οι γραμματείς; Τι φταίνε οι τηλεφωνήτριες; Οι θυρωροί, οι καφετζήδες, οι καθαρίστριες;

Όχι, δεν είναι συντεχνιακό το ζήτημα. Σε μια Ελλάδα όπου βιομηχανίες, βιοτεχνίες, εταιρείες, εργοστάσια, επιχειρήσεις, απ΄ άκρη σε άκρη, κλείνουν η μία πίσω απ΄ την άλλη. Να ξεχάσουμε τα Κλωστήρια Νάουσας; Τον Λαναρά; Τη Χαρτοβιομηχανία Θράκης; Να ξεχάσουμε τόσες άλλες επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο κι έστειλαν τον κοσμάκη βορά στους τοκογλύφους των δανείων και των πιστωτικών καρτών;

Δεν είναι συντεχνιακό το ζήτημα. Δεν μπορεί να είναι. Το ίδιο νοίκι, φως, νερό, τηλέφωνο τρέχει για όλους. Οι ίδιες υποχρεώσεις, οι ίδιες ανάγκες, τα ίδια έξοδα. Το παιδί που φέτος το καλοκαίρι θα κλειστεί σε ένα διαμέρισμα ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να παίξει με το κουβαδάκι του σε μια παραλία τι σημασία έχει αν μεγαλώνει στη Νάουσα ή στην Αθήνα;

Αυτό που διαφοροποιεί τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον City απ΄ όλα τα άλλα λουκέτα είναι πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την πρώτη επιχείρηση που βαράει διάλυση μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τίποτα άλλο. Για τους εργαζόμενους ίδια η απόγνωση, ίδια η αγωνία, ίδιο το αδιέξοδο. Και στην προκειμένη περίπτωση- αν για τον ραδιοφωνικό σταθμό διαφαίνεται η πιθανότητα της αυτοδιαχείρισης- για την εφημερίδα σκούρα τα πράγματα!

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΧΡΟΝΙΑ... Κι εμείς μες στο άγχος και την ανασφάλεια, πιέζουμε τα παιδιά μας να μελετήσουν, να ξενυχτήσουν, να φτύσουν αίμα για να μπουν σε ένα πανεπιστήμιο. Και δεν λέει κανείς μας ότι είναι έγκλημα να θέλεις το καλύτερο για το παιδί σου. Αλλά δεν λέει και κανείς μας όλη την αλήθεια. Πως στη διαμαρτυρία, στη διαδήλωση, χέρι χέρι πάνε οι απολυμένοι εργαζόμενοι. Χέρι χέρι πάνε ο πτυχιούχος και η καθαρίστρια. Γιατί οι ανάγκες στο ψωμί, στη δουλειά, στην αξιοπρέπεια δεν γνωρίζουν τάξεις, διπλώματα και διδακτορικά. Τόσο απλά, τόσο ζοφερά είναι τα πράγματα!

Και τα παιδιά με το δικό τους αλάνθαστο ένστικτο όλο αυτό το εισπράττουν... Το ζουν, το νιώθουν στο πετσί τους. Γενιές χωρίς όνειρα, χωρίς επιλογές, χωρίς ελεύθερη βούληση... Κι ας μην τους το λέμε εμείς για να μην τους κόψουμε τα φτερά...

Γιατί...

«Πώς να μιλήσεις στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα"...

"Δε ζητιανεύουμε"

Έλεος πια με κάποια μπλόγκ και τις μαλακίες που διακινούν. Μιά από αυτές οτι οι εργαζόμενοι του ΕΤ ζητούν... πρόσληψη στην ΕΡΤ.
Η απάντηση από το ergazomenoieleftherostipos.blogspot.com/ άμεση:

Σε πείσμα όσων υποστηρίζουν και διαδίδουν ότι οι εργαζόμενοι του Ελεύθερου Τύπου ζήτησαν από τον υπουργό Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλο, να διοριστούν στην ΕΡΤ η απάντηση είναι μία και κατηγορηματική: οι εργαζόμενοι του ΕΤ αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, απαιτούν τα δικαιώματά τους, θέτουν τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους και δεν ζητιανεύουν μια κρατικοδίαιτη θεσούλα.

Όσοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει τέτοιο συλλογικό αίτημα, τους καλούμε εδώ και τώρα να ανέβουν στο Blue Land Center, όπου θα τους περιμένει μια θέση παρατηρητή στη διαρκή γενική συνέλευση των εργαζομένων.

Ματίνα Παπαχριστούδη
Εκπρόσωπος των εργαζομένων ΕΤ

Εφημερίδες και δημοσιογράφοι

Θρηνώ για τους φίλους μου στον ΕΤ που έμειναν ξαφνικά χωρίς δουλειά. Θρηνώ για κάμποσους συναδέλφους που με το βασικό μισθό δούλευαν όλη τη μέρα προσπαθώντας για το καλύτερο. Θρηνώ για όσους αγάπησαν και αγαπούν την εφημερίδα τους. Θρηνώ για τη δραματική αύξηση της ανεργίας στον κλάδο.

Διόλου δε θρηνώ και δεν κλαίω για τα – πολλά – λαμόγια με τις τρεις δουλειές στο δημόσιο, τους άσχετους που εγκαθίδρυσαν τη «δικτατορία του γραφίστα», τους βλάκες των παχυλών μισθών και της ισχνής μέσης, τους «πουράτους» με το ύφος που θα ζήλευε ο Λάρυ Κίνγκ που αρθρογραφούσαν και αμείβονταν για ένα σχόλιο με όσα θα έπαιρνε και ο… Κλίντον. Διόλου δε θρηνώ τον… «ιστορικό τίτλο» διότι τίποτα και ποτέ δεν πρόσθεσε στη δημοκρατία, τη δημοσιογραφία, τον πολιτισμό και όπου αλλού υποτίθεται ότι είναι «ταγμένες» οι εφημερίδες.

Πριν συνεχίσω να δηλώσω εαυτόν άρρωστο «εφημεριδά» μιας και είναι το μόνο μέσο που μου αρέσει πραγματικά να εργάζομαι. Αυτό το παραμύθι, όμως, με τις φυλλάδες πρέπει κάποτε να τελειώσει. Όχι, δεν είναι οι εφημερίδες «λίκνα» δημοκρατίας, πλουραλισμού και πολυφωνίας όπως κάποιοι αρέσκονται να τις παρουσιάζουν. Όργανα συμφερόντων είναι όλες, παντού, με εξαιρέσεις μετρημένες στα δάκτυλα! Το μόνο που διαφέρει είναι το πόσο κομψά ή ατσούμπαλα το κάνει ο κάθε εκδότης ή οι παρατρεχάμενοί του. Το επόμενο είναι για πόσο ηλίθιο περνούν τον αναγνώστη και σε τι κάφρους νομίζουν ότι απευθύνονται. Υπάρχουν εφημερίδες που πραγματικά σέβονται τον αναγνώστη τους και το… iq του και άλλες –συνήθως οι παραταξιακές – που όπως και οι οπαδικές απευθύνονται σε λοβοτομημένους.

Τα έντυπα στην ελλάδα, από το '89 και μετά που ξεσκεπάστηκαν μόνα τους, αποφάσισαν όχι να περιγράφουν και να εξηγούν το γεγονός, αλλά να το δημιουργούν έστω και επί φανταστικού ή να το αποκρύπτουν κατά το δοκούν. Από τότε αντί να επαναστατήσουν οι δημοσιογράφοι, το αποδέχθηκαν και όταν τους χρυσώθηκε το χάπι με τα pay roll και τα γραφεία τύπου, το ασπάστηκαν. Επειδή όμως οι αναγνώστες και πιο έξυπνοι είναι και πιο μορφωμένοι από τους δημοσιογράφους και τους εκδότες, τους γύρισαν την πλάτη και τώρα ψάχνουμε να βρούμε αν φταίει η Γιάννα, ο Κοτρώτσος, ή ο κακός μας ο καιρός.

«Έχουμε πόλεμο» λέει η ΕΣΗΕΑ. Τι λέτε ρε μπαγλαμάδες! Τώρα που τον χάσαμε ξυπνήσατε εσείς; Τώρα που ο δημοσιογράφος είναι «αλήτης, ρουφιάνος, λαμόγιο, αρπάχτρα, ο Μάκης, ο Θέμος, τα πρωινάδικα και οι Τατιάνες»; Τώρα που οι εκδότες και οι καναλάρχες ακούνε ΕΣΗΕΑ και γελάνε; Τώρα που γεμίσαμε Τράγκες και Καλοφωλιάδες (παρεμπιπτόντως, είναι και πρόεδρος της ΕΙΗΕΑ ο λεγάμενος); Που είναι το ΔΣ όταν η Καθημερινή βγάζει φύλο απεργοσπαστικό ή όταν ο διευθυντής του Σκάι γράφει για πολλοστή φορά την Ένωση στα παλιά του τα παπούτσια; Τι κάνατε για αυτούς, ή εκεί κάνει τζιζ και δεν αγγίζουμε, όπως δεν αγγίζουμε και τα κανάλια όπου δυο-τρεις χρυσοπληρωμένοι σφετερίζονται τον ιδρώτα και τη δουλειά των συναδέλφων τους που δεν φαίνονται πουθενά και είναι μονίμως αναλώσιμοι.

Αυτοί είμαστε, αυτούς επιλέγουμε, αυτά μας αξίζουν. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να βγάζουν ανακοινώσεις οι συνδικαλιστές και τα κόμματα. Η συντεχνιακή μας τραγωδία με τον ΕΤ μπορεί να είναι η αρχή της χιονοστιβάδας, μπορεί όμως αν φωνάξουμε σθεναρά «ως εδώ» να γίνει η αρχή μιας μεγάλης μα επίπονης αλλαγής. Μπορούμε; Μας αξίζει; Θα δείξει…

Τι λέτε μωρέ μαλάκες…

Τι λέτε μωρέ μαλάκες…
Που κάνατε περιουσίες αναμασώντας όσα καθημερινά γράφουν στις εφημερίδες τους οι κακοπληρωμένοι δημοσιογράφοι του γραπτού τύπου και εσχάτως και όσα γράφονται στα blogs και μάλιστα χωρίς καμιά αναφορά στις πηγές…
Τολμάτε σεις τα golden boys της τηλεόρασης να συγκρίνετε τη δουλειά σας με τη δουλειά των συντακτών του γραπτού τύπου, με το καθημερινό τους άγχος στο κυνήγι της είδησης που θα βρείτε εσείς έτοιμη και καλοσερβιρισμένη το πρωί να την πουλήσετε στο δικό σας κοινό.
Έτυχε λοιπόν να βλέπω (μάλλον να ακούω) πριν λίγο το Γιώργο Παπαδάκη στην εκπομπή καλημέρα Ελλάδα να σχολιάζει το λουκέτο του Ελεύθερου Τύπου που άφησε στο δρόμο 500 οικογένειες δημοσιογράφων, τεχνικών και λοιπού προσωπικού… και επισήμαινε ότι δεν μιλάμε για υψηλόμισθους εργαζόμενους (σωστά…).
Μην μπερδεύετε τον ηλεκτρονικό με τον έντυπο τύπο έλεγε ο Γιώργαρος, ο άρχων της πρωινής ζώνης και για να δικαιολογήσει τις υψηλές αμοιβές των golden boys της tv έφερε παράδειγμα τη δική του εκπομπή.
«Εμείς εδώ έχουμε καθημερινά 4,5 ώρες πρόγραμμα…, με πόσες σελίδες εφημερίδας αντιστοιχούν αυτές οι ώρες αναρωτήθηκε…»
«Με 2 κυριακάτικες εφημερίδες μαζί με τα ένθετα…» συμπλήρωσε ο έτερος Καπαδόκης Στρατής Λιαρέλλης…
Τι λέτε μωρέ μαλάκες που αν σας δώσουν χαρτί και μολύβι θα χρειαστείτε 2 μέρες να βάλετε 350 λέξεις στη σειρά… για να φτιάξετε ένα κείμενο που να διαβάζετε…

Από τον μοναδικό "μοναχικό λύκο"

Τα κομμούνια του διαδικτύου

O Bill Gates αποκάλεσε κάποτε τους υποστηρικτές του ανοιχτού κώδικα με το χειρότερο επίθετο που θα μπορούσε να τους αποκαλέσει ένας καπιταλιστής: "κομμούνια". Συγκεκριμένα είχε πει ότι οι υποστηρικτές του ανοιχτού κώδικα είναι οι μοντέρνοι κομμουνιστές που κακόβουλα έχουν βαλθεί να καταστρέψουν τα επιχειρηματικά κίνητρα που στήριξαν το αμερικανικό όνειρο. Στο τρέχον τεύχος του το περιοδικό Wired αναφέρει ότι η Wikipedia, το Flickr, το Twitter δεν είναι απλά επαναστατικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι η εμπροσθοφυλακή ενός ολόκληρου πολιτιστικού κινήματος.Greek Rider, GREEK RIDER

Διαβάστε τη συνέχεια στο Greek Rider, αξίζει

Πώς να βουλιάξετε μια «Ναυαρχίδα»

Εβδομηντακάτι εκατομμύρια ευρώ!

Ένα τάνκερ χρήμα και οι άχρηστοι Κοτρώτσηδες, οι άσσοι του γλειψίματος, τα μηδενικά της δημοσιογραφίας το μόνο που κατάφεραν είναι να βουλιάξουν αύτανδρο το καράβι αφού πρώτα είχαν σώσει το ροδαλό παχουλό τους κωλαράκι.

Πόσο ξευτίλας, άσχετος και τελειωμένος πρέπει να είσαι για να καταφέρεις να κλείσεις μια εφημερίδα – και με τέτοιο μπάτζετ και με τέτοιο στελεχικό δυναμικό. Πόσο βλάκας πρέπει να είσαι για να σπαταλήσεις τόσο χρήμα βγάζοντας κάτι τόσο ελεεινό. Πόσο
Κοτρώτσος πρέπει να είσαι για να ασχολείσαι μόνο με την εσωτερική ίντριγκα ενώ το καράβι βουλιάζει. Πόσο Ζαχαράτος πρέπει να είσαι για να εμπλέκεσαι στα ρεπορτάζ αντί να πας να βρεις καμιά ρεκλάμα, αδελφάρα.

Αλλά έτσι είναι. Η… «ντριμ τίμ» των Ολυμπιακών της Γιάννας τα πήγε πολύ καλά όταν πλήρωνε όλα τα λαμόγια των ΜΜΕ για να μην γράφουν κατά της κυρίας το 2004. Τότε όμως το χρήμα ήταν δικό μας. Ήταν από το ταμείο του κράτους. Όταν τα λιγούρια την έπεσαν στο ταμείο του Θόδωρου το πράγμα άλλαξε…

Είπε ο άνθρωπος να της δώσει κανα φράγκο να παίζει ανάμεσα στις πλαστικές, αλλά αυτή το παράκανε. Παραλίγο να του στοιχίσει το «super desk» (άλλα τοις οι βλάχαροι) του ΕΤ, όσο ένα καράβι. Έκανε πλούσιους κάτι τελειωμένους γλύφτες της Γιάννας και τον Κωστόπουλο που βρήκε μαλάκα να του φορτώσει πεθαμένα έντυπα. Αν έβαζε ένα παιδάκι από το ελεύθερο ρεπορτάζ της εφημερίδας επι κεφαλής, καλύτερα αποτελέσματα θα είχε. Με όλους αυτούς τους άσχετους που μάζεψε να τη… διευθύνουν κλαίει η πιάτσα σήμερα.

Ελπίζω μετά από τέτοια σφαγή και τόσους συναδέλφους αναίτια άνεργους, να κατάλαβαν διάφοροι ηλίθιοι του χώρου ότι η εφημερίδα δεν είναι το λούσο της και το ισπανικό της περιτύλιγμα. Την αγάπη του κόσμου – και την κυκλοφορία ή την δύναμη παρέμβασης - δεν στη δίνει το βραβείο ενός καλού σχεδιασμού, αλλά μιας καλής δημοσιογραφίας. Οι κολώνες που κρατάνε το οικοδόμημα είναι οι δημοσιογράφοι και όχι οι… creative, οι «δήθεν» των super desk και τα δώρα που μας εξεφτελίζουν όλους.

Κρίμα. Κρίμα για όλα τα παιδιά που έφτυσαν αίμα, αλλά έχασαν τη δουλειά τους.

Υ.Γ.
ΕΣΗΕΑ; Ποια ΕΣΗΕΑ;… Ανύπαρκτη, τιποτένια, αδύναμη, ανήμπορη, πίσω από την εποχή, χωρίς δύναμη, τσαγανό τσαμπουκά και υπόληψη. Τι 24ωρη ρε ζώα; Τώρα ή κάνουμε το κλείσιμο του ΕΤ αρχή και ευκαιρία να αλλάξουμε τους κανόνες ή μας παίρνει όλους η μπάλας και μας τελειώνουν.

SOS ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Σπύρος Χατζάρας: Μία χουντάλα που τον πληρώνουμε όλοι μας για να ασκεί τη... δημοσιογραφία στην γραμματεία Τύπου. Δεν είναι ο μόνος. Είναι από τη γνωστή ομαδούλα που το παίζουν... ΠΑΣΟΚοι ενώ στην πραγματικότητα θέλουν να αγγαλιάσουν το Βορίδη, το ΛΑΟΣ και τον κολλητό τους τον Παπαθεμελή.
Ο ξεφτιλισμένος γραφιάς του χειρότερου προσωπείου του πρασινοχουντισμού που ευδοκιμούσε στα μέσα του 80 ξαναχτύπησε με αφαρμή τους ρατσιστές - δολοφόνους της Ηλίας που έδεσαν και έσυραν πίσω από τα μηχανάκια τους δυο πεινασμένους κακομοίρηδες που τους είχαν κλέψει δυό αρνιά.


"Προσοχή! Μην μασάτε! Το επεισόδιο στην Νεα Μανωλάδα δεν είναι ρατσισμός. Το θέμα είναι η ζωοκλοπή. Οι λαθρομετανάστες ρημάζουν τα κοπάδια.Οι Τσομπάνηδες κακοποίησαν τους ζωοκλέφτες ,και όχι τους «λαθρομετανάστες από το Μπαγκλαντές», γράφει το ζώο στο μπλόγκ του, το οποίο δυστυχώς το αναδημοσιεύει και το i-reporter (γιατί Νίκο μου;).


Ο οπαδός της κου κλουξ κλαν και απολύτως μυαλοφυγόδικος εδώ και κάποια χρόνια, πάσχει από σύνδρομο καταδίωξης - τον κόλλησε ο φίλος του ο Θύμιος - νομίζοντας οτι τον κυνηγάει ο... Σόρος και το... freedom House! Όργανα αυτών και φυσικά του σατανά, των Τούρκων, των Αλβανών και των εξωγήινων είμαστε για τον Χατζάρα όλοι εμείς, αλλά και οι φουκαράδες οι δούλοι των φυτειών φράουλας στην Ηλεία. Εκεί που κάποια ζώα κτηνοτρόφοι κόντεψαν να σκοτώσουν δυό ψυχές γιατί τους έκλεψαν τις γκόμενές τους, τις κατσίκες! Αυτούς υπερασπίζεται το όνειδος. Τους σκατόψυχους ρατσιστές κατσικογάμηδες της Ηλείας.
Άντε και στην πορεία της Χρυσής Αυγής ΠΑΣΟΚε του κώλου.
Αυτούς πληρώνουμε με τους φόρους μας ρεεεεεεεεεεε...

Μελίνα. Χωρίς άλλα λόγια...