Ένα, κατά τα άλλα υπέροχο, Σουηδικό παραμυθάκι τελειώνει με τον εξής αδιανόητο για εμάς τρόπο: «και μετά ήρθαν τα χειρότερα…» Μάλλον για κάτι τέτοιες ρήσεις έχουν τέτοια ποσοστά αυτοκτονιών οι Σκανδιναβοί! Το θέμα όμως είναι ότι, εν αντιθέσει με εμάς και τις Σταχτοπούτες μας, διδάσκονται από τα μικράτα τους ότι ενίοτε το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Μετά λοιπόν τις μπίζνες των παπάδων που μονάζουν αγκαλιά με δισεκατομμύρια και υμνολογούν τον Κύριο για τους επι χρήμασι επώνυμους «πιστούς» και ευεργέτες, μετά το… νέο αξίωμα της λιγούρας όπου το νόμιμο βαπτίζεται και ηθικό, μετά την ξεφτίλα με τις τοστιέρες και τους ψυγειοκαταψύκτες της Ζίμενς, την αναγωγή Χριστοφοράκου σε ρυθμιστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων, τον στρουθοκαμηλισμό των κομμάτων για τα πακέτα των «χορηγιών», την απαξίωση της πολιτικής, την κρίση που χτύπησε και την πόρτα της Ελλάδας και τη βρήκε –ως συνήθως- με το… κομπινεζόν, ήρθε και το «κερασάκι» της μαφίας να μας δείξει ότι πάτο δεν πιάσαμε ακόμη…
Το μόνο καλό που βγήκε από αυτή την ιστορία είναι ότι υπάρχει αυτή η πολύπαθη υπηρεσία που λέγεται ΕΥΠ. Νόμιζα μέχρι τώρα ότι τα κτήρια στην Κατεχάκη είναι μόνο για μόστρα καθώς η τελευταία «επιτυχία» των πρακτόρων Θου Βου είχε ημερομηνία γύρω στο 1968 όταν βρήκαν μια χαλασμένη κονσέρβα σε μπακάλικο «κομουνιστών» στο Μπραχάμι, και επί Μητσοτάκη το '90 όταν έπαιζαν κρυφτό με τους τεχνικούς του Κουρή για τις κεραίες του «Ράδιο Αθήνα» και του «Κ-5». Έκτοτε υπήρξε το διεθνές σουξέ με τον Οτσαλάν και η εξαιρετική δουλειά στην –ξεχασμένη- υπόθεση των υποκλοπών.
Φανταστείτε λοιπόν, τι γίνεται μέσα στην ΕΛΑΣ ώστε να αναγκαστούν να αναθέσουν στην… υπηρεσία – κόσμημα, την ΕΥΠ, να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά με τη μαφία των φυλακών. Σουρωτήρι ήταν η ΓΑΔΑ και το «συνδικάτο του εγκλήματος» γνώριζε τα πάντα πριν ακόμα μεταφερθούν στους αξιωματικούς. Αλλά έτσι είναι. Αν γίνονται ξεφτίλες οι υπουργοί για ένα λεμονοστύφτη, πώς να αντισταθεί ο αστυνομικός των 1000 ευρώ στον πακτωλό χρημάτων των εγκληματιών.
Ουδεμία διάθεση έχω να «αθωώσω» ηθικά τους επίορκους αστυνομικούς και δεσμοφύλακες, αλλά όταν πρωθυπουργικοί σύμβουλοι προσπαθούν να βγάλουν λάδι χασισοπαραγωγούς και κομματικοί «στρατηγοί» κουβαλάνε φορτηγά με ευρώ στα γραφεία των παρατάξεων, στα λογιστήρια των οποίων διακινούνται μαύρα ποσά και διατηρούνται διπλά βιβλία, τότε το σύνθημα «οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη» μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Οι μπάτσοι δε μπορούν να πουλήσουν πια τίποτα διότι το «εμπόριο» έχει περάσει σε πιο… υψηλά κλιμάκια της δημόσιας διοίκησης.
Πιάσαμε πάτο; Μάλλον ναι λέει η λογική και το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να ανασυνταχτούμε καθώς ο μόνος δρόμος πια είναι προς τα πάνω. Εκτός, αν έχουν δίκιο οι πραγματιστές βόρειοι και … «μετά έρθουν τα χειρότερα». Ποιος μπορεί να τα φανταστεί;
Αναρτήσεις
