...Στη φιλόξενη χώρα μας, όμως, ο νομιμότατος μπορεί εύκολα να υποβαθμιστεί σε «λαθραίο», άρα και επαναπροωθητέο: Πληρώνεις εσύ και ξαναπληρώνεις τα παράβολά σου, χρυσοπληρώνεις από πάνω και τους επιτήδειους μεσάζοντες, η νομιμότητά σου όμως εξαρτάται από την όρεξη (ή την ιδεολογική κακία) κάποιου γραφειοκράτη. Ή πάλι, σε μία από τις τόσες «σκούπες» που συγκεντρώνουν τα ανθρώπινα «περιτρίμματα», το όργανον, από μαγκιά ή από ιδεολογία, σχίζει την πράσινη κάρτα σου, το διαβατήριό σου, την ταυτότητά σου, και παύεις να υπάρχεις – όπως δεν υπάρχουν άλλωστε τα χιλιάδες μεταναστάκια που έχουν γεννηθεί εδώ, έχουν σπουδάσει εδώ και δεν ξέρουν ούτε θέλουν άλλη πατρίδα, κι όμως, η ελληνική πολιτεία δεν τους χορηγεί υπηκοότητα, ούτε καν ένα πιστοποιητικό γέννησης. Αδικα, λοιπόν, κομπάζει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ότι πρωτοπορεί..
Από άρθρο του Π. Μπουκάλα στην Καθημερινή
Αναρτήσεις
