Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια

Του Γιάννη Γερονικολού

Τον καλύτερο τίτλο για τη σύνοδο κορυφής τον είχε μακράν η Αυριανή: «Τους λαδώσαμε και ησυχάσαμε» έλεγε η Κουριάς και με μια κουβέντα καθάρισε όλο το παραμύθι των αναλύσεων περί ευρωπαϊκής πολιτικής, οικονομίας κτλ

Μα είναι τόσο απλό; Θα αναρωτηθούν κάποιοι. Βεβαίως! Δηλαδή γιατί να δεχτούν οι Γαλλογερμανοί τη μικρή Ελλαδούλα αλλού να τρώει, αλλού να πίνει κι αλλού να πάει να το δίνει. «Παίρνεις τα λεφτουδάκια των Ευρωπαίων, αλλά αγοράζεις F16 από το μπάρμπα Σάμ; Άντε να πουλήσεις τότε ομόλογα στον Ομπάμα γίγαντα και γύρνα να μας πείς πόσο έτσουξε». Κάπως έτσι ήταν η πρόταση στον Γιώργη στα βραδινά Σουαρέ την Τετάρτη και ο δικός μας έπιασε γρήγορα το υπονοούμενο και από ικέτης έγινε… επενδυτής. Επένδυσε στην… άμυνα της χώρας τα νέα μας δάνεια.

Νομίζατε δηλαδή ότι είναι κάτι άλλο η «ενωμένη ευρώπη»; Πελάτες ήθελαν οι βιομηχανίες του βορρά και τη δημιούργησαν. Εύκολη μεταφορά εμπορευμάτων χωρίς τελωνεία, δασμούς και γραφειοκρατίες. Για να δουλεύει όμως η μηχανή σωστά, πρέπει οι παραγωγές χώρες να ταΐσουν και τις υπόλοιπες για να έχουν να καταναλώνουν. Οπότε… πάρτε κόσμε «πλαίσια στήριξης» και τα ρέστα σε BMW.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχαν σκεφτεί ακριβώς έτσι, αλλά δεν φάνηκε να τους κακοπέφτει όταν η Mercedes πούλαγε στο Ελλάντα τα διπλάσια αυτοκίνητα από τους στόχους ή όταν η Siemens ξεφορτωνόταν τα ξεπερασμένα τεχνολογικά δίκτυα σε τιμές εξωπραγματικές. Οι Έλληνες ζούσαν το μύθο τους και οι Ευρωπαίοι πούλαγαν τα προϊόντα τους με «ελληνικό» καπέλο. Η τέλεια πολιτικοοικονομική ουτοπία.

Το μοντέλο, όσο λάθος και να το βρίσκουν κάποιοι, δούλευε, δουλεύει και θα δούλευε εσαεί, αν οι ζηλιάρηδες οι Γερμανοί τουρίστες με το πέδιλο και την άσπρη κάλτσα δεν εύρισκαν κάπως περίεργα κάποια δεδομένα. Συγκεκριμένα, άρχισαν να σκέφτονται ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς, όταν άρχισαν να πληρώνουν τα 300 γραμμάρια ξανθιάς νερωμένης μπύρας με ποσό αντίστοιχο αυτού που σε Γερμανικό μαγαζί μπορείς να μεθύσεις Βαυαρό. Έτσι ξεκίνησε η κρίση και όχι από τα «γκρίζα κοστούμια» που κατηγορούν οι ανίδεοι.

Η ζήλια των Γερμανο-Γαλλο-Βρεττανών απέναντι στον Ελληναρά: Τέσσερα πορτοκάλια αγοράζουν αυτοί, σακούλα με πέντε κιλά εμείς. Προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας αυτοί στο σούπερ μάρκετ, ότι έχει καλύτερη διαφήμιση εμείς. Ρούχα στις εκπτώσεις αυτοί, μόλις λανσαριστούν εμείς. Καφέ με δύο ευρώ αυτοί, ένα ταλιράκι με το μπουρμουάρ στην ξανθούλα εμείς οι «λάρντζ». «Κότατζ» αυτοί, εξοχική μεζονέτα εμείς. Ενοίκιο αυτοί, διαμέρισμα σε τιμή που αγοράζεις πολυκατοικία στο Βερολίνο εμείς. Εθελοντική μείωση μισθών για να μη γίνουν απολύσεις αυτοί, 16 μισθούς στους κηφήνες της Βουλής εμείς. Ε, γίνεται να μην αντιδράσουν;

Έτσι λοιπόν υπό το φόβο να τους κάνουμε το μαγαζί μπάχαλο πάνω που το είχαν στρώσει, οι ΜερκελοΣαρκοζήδες απαίτησαν και πήραν την κεφαλή των ελλήνων μισθωτών επί πίνακι για να τη δείξουν στους δικούς τους να δουν τι παθαίνουν όποιοι δεν προσέχουν. Μας φόρεσαν το στενό κοστουμάκι του «συμφώνου σταθερότητας» και μας διαπόμπευσαν παντού ως άχρηστους, τεμπελαράδες, άξεστους και διάφορα άλλα που υποτίθεται ότι θα μας πείραζαν.

Τα υπόλοιπα είναι ένα πολύ καλό παραμυθάκι για να τρώει η μικρή Χίλντε όλο της το φαγητό, να γίνει μια καλή και υπάκουη εργαζόμενη της Deutsche Bank Group και να πουλάει αύριο δομημένα ομόλογα σε ασφαλιστικά Ταμεία. Για την οικονομία και τα ελλείμματα ποσώς τους ενδιαφέρει διότι από τη χρεοκοπία πολύ απέχουμε παρά τους προπαγανδιστικούς μύθους και αυτό, πέρα από τους απόλυτους αριθμούς, φάνηκε από το πώς σταμάτησε η γκρίνια όταν η «χρεοκοπημένη» Ελλαδούλα έκανε τα ψώνια της από τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και λάδωσε το σύστημα.

Γιατί είναι κάπως οξύμωρο την ώρα που σου λένε ότι βουλιάζεις και δεν έχεις να φας, ότι πρέπει να νοικοκυρευτείς και να σταματήσεις τις σπατάλες, ότι ο –πραγματικά- κακομαθημένος λαός σου πρέπει να κάνει θυσίες, την ίδια στιγμή να σε πηγαίνουν στις «μπουτίκ» για να ψωνίσεις – θες δε θες - άχρηστες φρεγάτες και αεροπλανάκια με δικά τους δανεικά.

Αλλά, είπαμε: Γι αυτό δημιουργήθηκε η Ε.Ε…

Απλοϊκές σκέψεις πάνω από ένα σάπιο πορτοκάλι

του Δημήτρη Καμπουράκη
Κατέβηκα στα Χανιά το Σαββατοκύριακο. Σκηνή πρώτη: Μ’ έπιασε η ψυχή μου βλέποντας χιλιάδες τόνους πορτοκάλια πεσμένα μέσα στα βρεγμένα χόρτα και στις λάσπες, κάτω από τα δέντρα τους. Κανένας δεν τα μαζεύει. Σαπίζουν εκεί, μέσα στους τεράστιους πορτοκαλεώνες που κάποτε έφερναν ευμάρεια σε μεγάλες αγροτικές περιοχές του νομού. -«Γιατί ρε παιδιά, αφήνετε τα πορτοκάλια να πέσουν κάτω και να σαπίσουν;» ρώτησα στο καφενείο. - «Ο έμπορας τ’ αγοράζει με 10 λεπτά του ευρώ το κιλό. Εσύ θα τα έδινες;» μού απάντησαν όλοι με μια φωνή. - «Όχι» είπα με ειλικρίνεια. Σκηνή δεύτερη: Μ’ έπιασε επίσης η ψυχή μου όταν στην καφετέρια στο λιμάνι, πλήρωσα τον χυμό πορτοκαλιού 3,5 ευρώ. Και στην Αθήνα τόσο τον πληρώνω, αλλά είχε προηγηθεί η κουβέντα στο καφενείο και με χάλασε ο πολλαπλασιασμός που έκανα ασυναίσθητα. Ο αγρότης δηλαδή, για να πιει έναν χυμό πορτοκαλιού, πρέπει να πουλήσει 35 κιλά πορτοκάλια. Αν πάρει μαζί την οικογένεια του, πρέπει να πουλήσει μια ολόκληρη καρότσα του αγροτικού του. Σκηνή τρίτη: Στην αγορά των Χανίων, τα μανάβικα ξεχειλίζουν από πορτοκάλια. Η τιμή τους είναι 30 λεπτά του ευρώ. Μόνο που ΟΛΑ είναι είτε από τη Χιλή, είτε από το Ισραήλ. Κερωμένα εξωτερικά και με το αυτοκόλλητο. Ντόπιο πορτοκάλι ούτε για δείγμα. Η πόλη των Χανίων απέχει 10 χιλιόμετρα από τα χωριά με την μεγάλη παραγωγή πορτοκαλιών. Ποιος μπορεί να μού τα εξηγήσει αυτά; Ποιος μπορεί να δώσει μια λύση σ' αυτή την παλαβή πραγματικότητα; Διότι αν το καλοσκεφτούμε, όλοι δίκιο έχουν. Ο αγρότης προτιμά να αφήσει το προϊόν του να σαπίσει παρά να το δώσει τσάμπα. Ο χονδρέμπορος, αγοράζει στον τιμή που θεωρεί ότι θα του φέρει κέρδος, αλλιώς δεν αγοράζει. Ο λιανέμπορος πουλά την πορτοκαλάδα στην ανώτατη τιμή που γίνεται αποδεκτή από τον καταναλωτή. Αδιέξοδο. Θα πείτε να αλλάξουν καλλιέργεια οι αγρότες, αφού το προϊόν δεν έχει ζήτηση. Σωστά, έλα όμως που το πορτοκάλι έχει ζήτηση. Δεν υπάρχει σπίτι ή μαγαζί στην Ελλάδα που να μην έχει πορτοκάλια στο ψυγείο του. Άρα; Ξέρω ‘γω; Πως τα καταφέραμε έτσι; Ποιους αυτονόητους παραδοσιακούς μηχανισμούς της διακίνησης και της αγοράς καταστρέψαμε; Γιατί είναι ευκολότερο να μεταφερθούν τα πορτοκάλια από τη Χιλή στην αγορά των Χανίων, παρά από ένα περιβόλι 10 χιλιόμετρα πιο πέρα; Γιατί η τιμή του προϊόντος του πορτοκαλιού από το περιβόλι στην καφετέρια εκτοξεύεται 3500%, χωρίς να υπάρχει καμία προστιθέμενη αξία; Μη βιαστούμε να αφορίσουμε τον «τεμπέλη» αγρότη ή τον «κερδοσκόπο» έμπορο. Στην οικονομική θεωρία δεν υπάρχουν τεμπέληδες, βλάκες ή αδηφάγοι άνθρωποι. Υπάρχει η προσφορά, η ζήτηση και οι μηχανισμοί αυτόματης ή παρεμβατικής ρύθμισης αυτής της αγοράς. Κάτι συνεπώς έγινε αργά-αργά, προς την κατεύθυνσης καταστροφής των μηχανισμών λειτουργίας της τοπικής αγοράς, προς όφελος υπερεθνικών μηχανισμών εμπορίου. Μια ολόκληρη σειρά απαγορεύσεων και γραφειοκρατικών μπλοκαρισμάτων έχουν τοποθετηθεί μέσα σ’ αυτά τα άτιμα δέκα χιλιόμετρα. Η τροχαία που σταματά όποιον παραγωγό κουβαλά χωρίς δελτίο αποστολής, η εφορία, ο ΦΠΑ, τα τιμολόγια που πρέπει να κόβει κάθε μαγαζί, οι μηχανές στυψίματος πορτοκαλιών που δουλεύουν μ’ ένα μέγεθος. Ακόμα κι ένας παραγωγός που θα είχε την ιδέα να στηθεί στον δρόμο να πουλά στους οδηγούς πορτοκαλάδα με 1 ευρώ, στίβοντας τα πορτοκάλια του περιβολιού του αντί να τ' αφήσει να σαπίσουν, χρειάζεται ταμειακή μηχανή και βιβλία επιτιδευματία. Όλο το κράτος έχει ακροβολιστεί μέσα σ’ αυτά τα δέκα χιλιόμετρα για να εμποδίσει τη μεταφορά δέκα καφασιών πορτοκαλιών από το χωράφι στην καφετέρια του λιμανιού, ενώ έχει μονοδρομήσει τη λεωφόρο από τη Χιλή στην αγορά των Χανίων... Ποιά είναι η λύση; Δεν ξέρω, δεν είμαι ειδικός πάνω σε θέματα αγροτικής πολιτικής. Προφανώς δεν είναι η κατάργηση του διεθνούς εμπορίου, ούτε η εγκατάλειψη καλλιεργιών που υπήρχαν από τον καιρό του Μίνωα, ούτε να κλείνουν οι αγρότες τους δρόμους για να πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι την απώλεια εισοδημάτων που έχουν δημιουργήσει αυτές οι στρεβλώσεις. Πιθανότατα είναι βιομηχανοποιημένοι σύγχρονοι συνεταιρισμοί, αλλά δε μπορώ να πω κάτι πιο ουσιώδες σ' αυτό. Απλοϊκές σκέψεις πάνω από ένα γκρεμισμένο πορτοκάλι κάνω. Διότι ειδικός δεν είμαι, αλλά αγοράζω πορτοκάλι Χιλής, πληρώνω πανάκριβα έναν χυμό και οι ζουμεροί καρποί που με μεγάλωσαν από παιδάκι σαπίζουν κάτω από τα δέντρα. Κρίμα απ' τον Θεό...

"Αν δεν έχεις κάτι έξυπνο να πεις -κάνε μια ευχή"

Γράφει ο Motorcycle boy

Έβγαλε ήλιο σήμερα, καλή φαίνεται η μέρα (όχι για βρικόλακες σαν και του λόγου μου πάντως) –καλημέρα λοιπόν! Και άντε γαμηθείτε. Χτες βράδυ είπα να χαζέψω ειδήσεις –αλλά είχε μια από τα ίδια –αν κάνεις τη μαλακία να παρακολουθήσεις ειδήσεις για να ενημερωθείς περί συγκεκριμένου θέματος, απλώς χάνεις το χρόνο σου.

Έβαλα λοιπόν κατευθείαν το κανάλι της Βουλής –κι αν ακούσω κανέναν να γκρινιάζει τι το θέλουμε το κανάλι αυτό και το πληρώνουμε από πάνω, έχω να του προτείνω δυο πράγματα: άλφα, να παρακολουθήσει ένα οποιοδήποτε ιδιωτικό κανάλι για μια ώρα συνεχόμενα και βήτα, να πάει να γαμηθεί.

Έβαλα το κανάλι της Βουλής αλλά δεν άντεξα να δω ολόκληρη την ταινία. Πολύ σπλάτερ! Μπόρεσα μόνο να δω ελάχιστα ξεκοιλιάσματα, τουτέστιν τη μισή τοποθέτηση της Παπαρήγα, ολόκληρη την τοποθέτηση του Τσίπρα (μετά ανέβηκε στο βήμα ο Χρυσοχοϊδης και το γύρισα στο Νόβα για να δω ένα σήριαλ) και τη δευτερολογία του Καρατζαφέρη (είχε τελειώσει το σήριαλ). Σκέφτηκα λοιπόν οτι, άντε γαμηθείτε.

Θέλω να υπενθυμίσω εδώ πέρα τον διαχωρισμό μεταξύ δεξιάς και αριστεράς -μεταξύ καπιταλισμού, ελεύθερης αγοράς, κεϋνσιανισμού αν θες, από τη μια πλευρά και κομμουνισμού, αναρχισμού, σοσιαλισμού, από την άλλη. Η διαφορά βρίσκεται στο επίκεντρο των παραπάνω δυο τάσεων –για την δεξιά τάση το επίκεντρο είναι η αγορά, ενώ για την αριστερή το επίκεντρο είναι ο άνθρωπος. Όσο οι πρώτοι λένε «αν λειτουργήσει ελεύθερα η αγορά αυτό θα αποβεί συμφέρον για τους ανθρώπους», τόσο οι άλλοι υποστηρίζουν, «αν λειτουργήσει ελεύθερα ο άνθρωπος, αυτό θα αποβεί συμφέρον για τις κοινωνίες». Αν έτσι έχουν τα πράγματα, δικαιούμαι να χαρακτηρίσω τις αριστερές θεωρίες ως ανθρωπιστικές και, κατά συνέπεια, τους αριστερούς ως ανθρωπιστές. Δεν δικαιούμαι;

Βγάζει τώρα αυτό το νομοσχέδιο περί ελληνικής υπηκοότητας για τους μετανάστες το Πασόκ –έχω ξαναγράψει σχετικά. Λόγω θέματος του νομοσχεδίου και με βάση τις μέχρι τότε θέσεις παύλα κινητοποιήσεις της Αριστεράς, αναμένεται κάποια στήριξη από τον συγκεκριμένο χώρο. Είναι σα να βγάζει ταινία για την Ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού ο Αγγελόπουλος (προτεινόμενος τίτλος: Το γκαζόν που νυστάζει) –άμα δηλώνεις Πανάθα θα βρίσεις, θα δυσανασχετίσεις, αλλά θα πας να τη δεις την παλιοταινία!

Από την άλλη πλευρά, οι έμποροι φυλετικής καθαρότητας με τα Τούρκικα επώνυμα πράττουν όπως αναμενόταν. Διαμαρτύρονται, μαζεύουν υπογραφές για να διώξουν την πουτάνα από την πολυκατοικία, ρίχνουν και δυο κιλά θεατρικά δρώμενα σε στυλ «Η άνοδος και η πτώση του Οίκου των Αρχ(ε)ιδών» -αναμενόμενα πράγματα.

Ενδιαμέσως, η Δεξιά του κοπυράιτ, ταλαντεύεται –και καλά κάνει. Διότι, πριν τοποθετηθεί πρέπει να μελετήσει –τις ανάγκες της χώρας σε δούλους, την κατεύθυνση των ψήφων των δούλων από τη στιγμή που θα αναγορευτούν σε δουλοπάροικους και όλα τα σχετικά. Μελετάει λοιπόν και αποφαίνεται –όχι στο νομοσχέδιο. Αναμενόμενο κι αυτό.

Στη μέση βρίσκεται το Πασόκ, σαν κόμμα του κεντρώου χώρου. Για να προτείνει το σχετικό νομοσχέδιο έχει προφανώς κάποια οφέλη –θες ψήφους; Θες φτηνό εργατικό δυναμικό; Έχουν κάνει κι αυτοί τους υπολογισμούς τους. Μετρώντας την Αριστερά υπέρ τους –λογικό δεν είναι;

Όσο η Αριστερά ξύνεται, κοιτάζοντας αμήχανα αλλού. Θα φέρω ένα παράδειγμα: διάβαζα πριν λίγο καιρό στο ιντιμήντια για την επικείμενη επίσκεψη του Χρυσοχοϊδη σε κάποιους μετανάστες απεργούς πείνας, στα Προπύλαια. Οι σχολιαστές επικαλούνταν τη φασιστική νοοτροπία του Χρυσοχοϊδη, ρίξανε και το σχετικό παράσημο της CΙΑ στην κατσαρόλα –κοντολογίς: δεν είναι δυνατόν να ανεχτούμε αυτή την επίσκεψη στους απεργούς πείνας! Τώρα, αν οι απεργοί πεινούσαν προκειμένου να αναγκάσουν την Πολιτεία να ακούσει τα αιτήματά τους κι αν η Πολιτεία εκπροσωπείται από τους Υπουργούς της (σαν το Χρυσοχοϊδη) –στ΄αρχίδια τους των σχολιαστών. Ρε, δε πα’να πεθάνουν οι απεργοί; Μη σου πω οτι αν πεθάνουν θα ρίξουμε και 10 διαδηλώσεις τιμής ένεκεν!

Έτσι κάπως διαμορφώθηκε η τακτική της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς –με διαδηλώσεις υπέρ της νομιμοποίησης ΟΛΩΝ των μεταναστών και με αμήχανη κόντρα προς το νομοσχέδιο. Και σκεφτόμουν εγώ ο μαλάκας: αν δηλαδή γινόταν αύριο δημοψήφισμα περί του θέματος –τι θα ψηφίζανε όλοι αυτοί; Γιατί με είπα μαλάκα; Επειδή το παραπάνω ερώτημα σπάει όλα τα κοντέρ ηλιθιότητας –ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΖΑΝΕ όλοι αυτοί. Σιγά μην καταδεχτούν να συμμετάσχουν στα παιχνίδια της εξουσίας! Κι αν τους ρώταγες: στάκα ρε φιλαράκι –τόσες πορείες έκανες περί νομιμοποίησης, θα αφήσεις το νομοσχέδιο να πέσει από τους φασίστες; Τότε θα επικαλούνταν τον μέγιστο αντιεξουσιαστή φιλόσοφο Νίκο Καρβέλα και συγκεκριμένα τη ρήση του: «Τα θέλω όλα (όλα όλα) ή τίποτα!» Κι άμα μπει η βαριά φιλοσοφία στην κουβέντα, γάμησέ τα –ως γνωστόν.

Είπα γάμησέ τα -τουτέστιν, θα περάσω στην κοινοβουλευτική συζήτηση περί του νομοσχεδίου. Και θα ξεκινήσω με ένα χοντροκομμένο αστείο. Παραθέτω ακριβώς από κάτω δηλώσεις πολιτικών αρχηγών, αν είσαι μάγκας προσπάθησε να βρεις ποιος είπε τι –χωρίς να το γκουγκλίσεις, εντάξει;

Νούμερο 1 (ευκολάκι):
«...αλλά και με τον κοσμοπολιτισμό ο οποίος εμφανίζεται και από αριστερές δυνάμεις, ο οποίος θέλει να καταργήσει το εθνικό πεδίο πάλης, την εθνική ταυτότητα και την πραγματικά διεθνιστική -που δεν αναιρεί την εθνική ταυτότητα- στο όνομα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας διαπολιτισμικότητας ή πολυπολιτισμικότητας και που κλείνουν τα μάτια σε επικίνδυνες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κοσμοπολίτικες, οι οποίες αύριο θα θέσουν θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες».

Νούμερο 2 (ανεβαίνει ο πήχης):
«Μ' άλλα λόγια, όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα θα πάρουν ιθαγένεια με την ενηλικίωση τους εφ' όσον το θέλουν. Αλλά δεν θα πάρουν ιθαγένεια εξ αρχής και οι γονείς τους.... Δεν θέλουμε απλώς να «πάρουν τα χαρτιά τους» με συνοπτικές διαδικασίες και να αναπαράγονται ως διαφορετικά γκέτο. Θέλουμε την ενσωμάτωση των ξένων, για να καταπολεμήσουμε την ξενοφοβία. Για να τελειώσουμε το ρατσισμό. Δεν θέλουμε τα γκέτο που τροφοδοτούν κι αναπαράγουν το ρατσισμό».

Νούμερο 3 (η παγίδα για να ξεχωρίσουν οι διαβασμένοι):
«Για την πρωτοφανή οικονομική κρίση που περνάει η χώρα χρειάζεται να υπάρχει ομοψυχία. Γιατί βιάζεστε για ένα θέμα που κινδυνεύει η δημοκρατία. Ελάτε μετά από 3 μήνες να το συζητήσουμε. Γιατί δεν το κάνουμε αυτό; Τι θα αλλάξει; Ποιο είναι το κώλυμα; Γιατί βάζουμε φυτίλι ανάμεσα μας τώρα που χρειαζόμαστε ομοψυχία. Τι θέλετε να κερδίσετε;»

Νούμερο 4 (για να πιάσουν κάποιοι τη βάση):
«Όλες οι προηγούμενες νομοθετικές απόπειρες ήταν στρεβλές, αποσπασματικές, αντιμετώπισαν το φαινόμενο φοβικά και εισπρακτικά, αφήνοντας σε καθεστώς ημιπαρανομίας τους μετανάστες... Μην χάσετε την ιστορική ευκαιρία να ανοίξετε νέους δρόμους. Είναι αναγκαία τομή για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής η πρόσβαση των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα στην ιθαγένεια»

Νούμερο 5 (για δυνατούς λύτες):
«Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν, ζουν και μοχθούν ανάμεσά μας. Έχουν πρόσωπα, ελπίδες, όνειρα και φόβους. Η οικονομική κρίση τους αγγίζει το ίδιο και ανησυχούν το ίδιο με μας. Εργάζονται, εκπληρώνουν τα ασφαλιστικά τους βάρη, αποκτούν ιδιοκτησία, στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, έχουν ριζώσει στην Ελλάδα που έγινε για τα παιδιά τους, η μόνη πατρίδα. Δεν μπορούμε να τους κάνουμε να μην είναι συμμέτοχοι στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η άρνηση να τους εντάξουμε με κανόνες, δημιουργεί ανομία και διαφθορά. Οδηγεί πρώτα στην γκετοποίησή τους στη δική μας συνείδηση, μετά στην δική τους και μετά στο χάρτη της πόλης: Δίνει το σήμα πως ποτέ δεν θα είναι ευπρόσδεκτοι εδώ... Προς τι τα φαντάσματα περί αλλοίωσης του έθνους; Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας; Δημοκρατία, ισότητα, ανθρωπισμός. Τόσο λίγο πιστεύουμε στη δύναμη της Ελλάδας, στη δύναμη του Ελληνισμού ανά τους αιώνες; Μεγαλύτερη αλλοίωση έχει ο πολιτισμός μας από τις 4-5 ώρες που βλέπουμε τηλεόραση εμείς και τα παιδιά μας»

Για να μη σε κουράζω –το ρεζουμέ της χτεσινής κουβέντας ήταν οτι ΝΔ και Λάος θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, όπως κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε. Το Πασόκ θα ψηφίσει υπέρ (σώπα!) Το ΚΚΕ θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο (πως είπατε;). Ο Σύριζα μάλλον θα ψηφίσει κατά αν δεν ψηφίσει υπέρ το οποίο όμως θα συμβεί μόνο εάν και εφόσον.... (Χριστό δεν κατάλαβα ρε γαμώτο έτσι όπως τα έλεγε ο Αλέξης!)

Φτάνω στο γκραντ φινάλε και αναρωτιέμαι (επειδή τέτοιος άνθρωπος είμαι εγώ –«έχω μια ερώτηση για κάθε απάντηση»):

Που στο διάολο πήγε ο ανθρωπισμός της Αριστεράς; Που πήγε η συνδικαλιστική λογική της κοινοβουλευτικής Αριστεράς; Που πήγε το «ζητάω πολλά, παίρνω τα λίγα και συνεχίζω να αγωνίζομαι για όλα» -που πήγε αυτό;

Με το νομοσχέδιο θα βελτιωθεί η θέση κάποιων ανθρώπων –πόσων; Πριν τη διαβούλευση περισσότερων από όσων μετά τη διαβούλευση –συμφωνείς; Συμφωνείς, το είπε κι ο Αλέξης (αυτό τουλάχιστον το κατάλαβα). Αφού λοιπόν υπήρχε κίνδυνος κουτσουρέματος στη διαβούλευση γιατί δεν το στήριξες το νομοσχέδιο ρε μαλάκα; Γιατί άφησες να αλωνίσουν οι ακροδεξιοί; Κι εφόσον δεν το στήριξες –τι σκατά διαμαρτύρεσαι τώρα που κουτσουρεύτηκε; Τα κόμματα εξουσίας μετράνε το κάθε βήμα τους με ψήφους –έτσι μέτρησε και το Πασόκ κι ευτυχώς που φοβήθηκε το κράξιμο και δεν απέσυρε εντελώς το νομοσχέδιο!

Είχα δει τη Λιάνα Κανέλλη (τη φωνή του Περισσού-λαού) να διαμαρτύρεται γιατί «κόψανε» σχόλια από το σάιτ της διαβούλευσης –είχε βγει ένας Πασόκος και της έλεγε οτι κόψανε τα γαμωσταυρίδια και δεν υπάρχει μπλόγκερ που να μην το καταλαβαίνει αυτό. Ε, η Λιάνα σκίστηκε να υποστηρίζει οτι όλα έπρεπε να μείνουν –μη και χαθεί καμιά αποψάρα του ΚΚΕ περί του θέματος!

Και ποια είναι η αποψάρα τους; Το «χέσε ψηλά κι αγνάντευε» -διαφωνείς; Να σου πω εγώ κάτι για την αποψάρα τους: όταν το Πασόκ έφερνε το θέμα του Συμφώνου Συμβίωσης για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια η Αλέκα το καταψήφιζε με το σκεπτικό «δεν πρέπει πάντα να υπακούμε στα κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης», τώρα το ΚΚΕ πάλι καταψηφίζει επειδή το νομοσχέδιο είναι «προϊόν συναλλαγής μεταξύ Πασόκ, ΝΔ και Λάος» -ε, σάλτα παραδίπλα κυρα-Αλέκα μου, μη σου πω τίποτα χειρότερο! Αν νομίζεις οτι η τακτική σου έχει σχέση με την Αριστερά, θα σου θυμίσω οτι κι ο Χίτλερ εθνικοσοσιαλιστικό το ονόμαζε το κόμμα του!

Πολύ το αγριέψαμε –θα το μαλακώσω λοιπόν με ένα ανεκδοτάκι. Παρακολουθούσα τη δευτερολογία Καρατζαφέρη –λέει σε κάποια στιγμή το άτομο οτι ο Παπανδρέου φέρθηκε βάναυσα στη ΝΔ και τους μεταχειρίστηκε επιθετικά χωρίς να χρησιμοποιήσει καν λιπαντικό! Από κάτω τα παλικάρια του Λάος χαζογελάγανε θαυμάζοντας την ευφράδεια του Αρχηγού τους (ήταν σα σκηνή κακής ελληνικής ταινίας του Φίνου –με τους Γερμανούς κατακτητές να γελάνε όσο ο λοχίας τους ξεφτιλίζει τη φτωχή λουλουδού του μπουζουξίδικου). Αναρωτιέμαι λοιπόν: ο Καρατζαφέρης δεν παθαίνει ίκτερο κάθε φορά που το ΙΕΡΟ προαύλιο της Βουλής βεβηλώνεται από αναρχικούς; Πως ακριβώς μετράει τη βεβήλωση τελικά; Επειδή το να μιλάς για «πισωκολλητά χωρίς σάλιο» από το βήμα της Βουλής δεν μου φαίνεται και τόσο τιμητικό για τον «ιερό χώρο»! Έχω άδικο;

Άδικο έχω –γιατί εδώ πέρα η κοινοβουλευτική Αριστερά μοιάζει πιο απάνθρωπη από το συντηρητικό Κέντρο, εδώ πέρα κοντεύουμε να ξεχάσουμε «ποιοι είμαστε» επειδή μας έχει γονατίσει το «πως φαινόμαστε» -σε τέτοιες συνθήκες το να χρησιμοποιεί ο Αρχηγός ενός ακροδεξιού κόμματος ορολογία «Πρωταθλητή»/«Πράσινης» είναι το πλέον αναμενόμενο.

Τι έλεγα; Α, ναι! Καλημέρα και άντε γαμηθείτε.

http://themotorcycleboy.blogspot.com/2010/02/blog-post_09.html

Μόνο φωνές…

Του Γιάννη Γερονικολού

Τόσος ντόρος, τόση αγωνία, τόσο μελόδραμα, μέχρι και γκρίζα γραβάτα έβαλε ο πρωθυπουργός για να μας πεί τι; Ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε θα πάρουν φέτος αύξηση, πέραν της «ωρίμανσης». Τέτοια συμφορά οι άνθρωποι! Κάτι τέτοια ακούει ο εργατοϋπάλληλος των 680 ευρώ για καθημερινό 12ωρο και μουντζώνει σε δύση και ανατολή.

Όμως, πένθιμη γραβάτα χρειαζόταν σίγουρα για τη ματσακολιά περί «προσδόκιμου χρόνου ζωής» και αύξησης των ορίων ηλικίας. Πρόταση η οποία θέλω να πιστεύω ότι έγινε μόνο για τα αυτιά των ευρωπαίων και ότι θα «μπαλωθεί» με την αύξηση μόνο του μέσου όρου συνταξιοδότησης που σήμερα είναι τα 61 χρόνια. Η μη αύξηση των ορίων ηλικίας ήταν δέσμευση όχι μόνο προεκλογική, αλλά πάγια και η ανατροπή της τίποτα δεν έχει να προσθέσει στην επίλυση του ασφαλιστικού ή την ανακούφιση του ελλείμματος.

Κι ενώ ακόμα δεν είμαστε ούτε στην αρχή των αλλαγών που πρέπει να γίνουν, έχουν αρχίσει όλοι να φωνάζουν. Άλλοι σωστά, άλλοι από κεκτημένη ταχύτητα και άλλοι «θεσμικά». Το ίδιο θα φώναζαν με άλλα μέτρα, με καθόλου μέτρα, ή με τα ίδια μέτρα από άλλους. Έτσι έχουν μάθει τόσα χρόνια. Φωνάζουν, παίρνουν, ψηφίζουν. Έτσι στήθηκε όλο το πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 35 χρόνια, ώστε όλοι να είναι βολεμένοι. Βολεμένοι στην πάγια τακτική ότι η κυβέρνηση αν «δεν έχει νέα ευχάριστα να πεί, καλύτερα να μην μας πεί κανένα.»

Φωνές απ όλους: «μα, από εμάς θα τα πάρει»; Και κάθε κάστα προσπαθεί η κρίση να περάσει μακριά από τον πισινό της και τα «κεκτημένα» της και όπου αλλού θέλει ας ξεσπάσει. Τίποτα δεν έχουμε καταλάβει…

Φωνάζουν οι καημενούληδες οι βολευτές γιατί τους κόβουν τα επιδόματα για τις εξεταστικές, και δεν σκέπτονται λιγάκι πώς θα αντικρίσουν το δόλιο ψηφοφόρο, όταν μόνο αυτούς απ΄ όλο το Δημόσιο δεν ακουμπά η χατζάρα του Γιώργη.

Φωνάζει ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο ταξιτζής, ο βενζινάς, για τα βιβλία και τη φορολόγηση μιας και είχε καλοβολευτεί τόσα χρόνια που μόνο τα υπόλοιπα κορόιδα πλήρωναν φόρο.

Φωνάζει ο καραβανάς που δε θα μπορεί να βγει στα 50 του στη σύνταξη, διότι κουράστηκε πολύ τόσα χρόνια να παίζει όλη μέρα στοίχημα και να καψονάρει τους φαντάρους.

Φωνές, που δεν μπορείς να κακίσεις ή να διαφωνήσεις, ότι αυτά που μας είπε ο Πρωθυπουργός και από άλλους τα 'χαμε ξανακούσει και τους μαυρίσαμε στις εκλογές και το πρόβλημα δε λύνουν αφού μόνο τους μισθωτούς βάζουν στον Προκρούστη. Ότι τίποτα από αυτά που εξαγγέλθηκαν δεν είναι δομικές αλλαγές, δεν δίνουν προοπτική ανάκαμψης και «επανεκκίνησης» της οικονομίας και δεν αποτελούν παρά λύση ανάγκης στα ταμειακά προβλήματα.

Φωνάζει το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» πως ο Γιώργος πήγε δεξιά, φωνάζουν οι εκσυγχρονιστές ότι άργησε, φωνάζει η ΝΔ που ενώ χρωστά θέλει και το βόδι, φωνάζει και η αριστερά για «πόλεμο» χωρίς όμως να μας πει ποιο είναι το δικό της σχέδιο και η πολιτική της αν σηκώσουμε μαζί της τα φισεκλίκια.

Φωνάζουν όμως και οι τσιφλικάδες, οι ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας, οι τραπεζίτες, οι έμποροι, οι βιομήχανοι, τα λαμόγια, οι εκδότες πλαστών τιμολογίων, οι Τρισέδες, οι «αναλυτές», οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και οι σόουμαν των οκτώ. Φωνάζουν όλοι και ούτε για μια στιγμή δεν βουλώνουν τα καλοταϊσμένα τους στόματα για να ακούσουν το βογκητό της κοινωνίας που θρηνεί από τώρα για τους ένα εκατομμύριο ανέργους που θα μετράμε σε λίγο.

Φωνές από παντού με αποτέλεσμα μια συντηρητική οχλαγωγία ανείπωτου τρόμου και λυσσαλέας αντίδρασης για αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Μια φασαρία φοβερή που σ΄ αναγκάζει να φωνάξεις κι εσύ: Σκάστε! Βγάλτε όλοι το σκασμό, αφουγκραστείτε τις ανάγκες και πείτε, όσοι έχετε, τις προτάσεις σας. Συγκεκριμένα και ολοκληρωμένα. Βοηθείστε ή διαφορετικά βουλώστε το και αφήστε όποιον μπορεί να κάνει ό,τι μπορεί και να κριθεί απ΄το αποτέλεσμα. Φτάνει πια.

Άπαιχτος!

Δεν πετάμε, χαρίζουμε

Λίστα από οργανισμούς/ομάδες όπου μπορεί κάποιος/α να δωρίσει αντικείμενα που δεν χρησιμοποιεί πια (αντί να τα πετάξει στα σκουπίδια). Ανάλογα με τα αντικείμενα, τον χρόνο που διαθέτει ο καθένας μας, τις προτιμήσεις στο τι θέλει να υποστηρίξει κάθε φορά, μπορούμε να απευθυνθούμε -να υπάρξουν αντίστοιχες ομάδες και σε άλλες πόλεις.
ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΣΤΕΓΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ έχει ανάγκη από ρούχα, σεντόνια, παπλώματα. Εάν έχετε ρούχα (παιδικά /γυναικεία/ανδρικά), σεντόνια, παπλώματα που δεν χρειάζεστε πια, το ίδρυμα αστέγων Κ.Υ.Α.Δ.Α. δέχεται καθημερινά προσφορές 8:00-3:00 στην Πειραιώς 35.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2105239465 και 2105246516, e-mail:
kyada@otenet.gr, ηλεκτρονική Διεύθυνση: http://www.kyada.gr/

· Το Χατζηκυριάκειο ίδρυμα παιδικής προστασίας χρειάζεται βιβλία όλων των ηλικιών για την ενίσχυση της βιβλιοθήκης του. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 2104515387 ή επισκεφτείτε το site http://www.xatzikiriakio.gr.
· Ο ΜΚΟ Praksis χρειάζεται φάρμακα για την κάλυψη αναγκών των πολυιατρείων του για μετανάστες, άστεγους κτλ. Δέχονται ακόμα και ανοιγμένα, χρησιμοποιημένα κουτιά φαρμάκων αρκεί να έχουν ημερομηνία λήξης ένα χρονικό όριο πέραν του έτους. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210 520 5200, 210 82 13 704 ή στο http://www.praksis.gr > .
Ομάδα ΡΕΤΟ, πρώην ναρκoμανών. Παίρνουν οτιδήποτε, είτε λειτουργεί, είτε όχι, και απασχολούν άτομα για επισκευές ή κατασκευές. Έχουν ένα ή δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα αντικείμενα/έπιπλα κτλ. Παραλαμβάνουν από το σπίτι, μεγάλα και μικρά αντικείμενα (έπιπλα, ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια κ.ά). 210 66 25 096.

Οι δύο ιστοσελίδες χαριστικών παζαριών, www.freecycle<http://www.freecycle/>. com, και www.xariseto<http://www.xariseto.gr. Γίνεσαι μέλος και μπορείς να δίνεις και να παίρνεις χωρίς διακίνηση χρημάτων. Μπορείς να βρεις οτιδήποτε στην κυριολεξία.
"Τα παιδιά του δρόμου"*, Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165, Μεταξουργείο, Κολωνός Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός : κα Μυρτώ Λαιμού, Τηλέφωνο : *210.5239.402* και *210.5221.149, *Ώρες : 11.00 - 18.00 καθημερινά
Θεόφιλος - στέλνει σε πολύτεκνες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα: 2108819397
Οι ξένοι της Νέας Μάκρης (Foreigners of Nea Makri) οργανώνουν παζάρι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στο καφέ Τίκι, από περιοχές βορειοανατολικής Αττικής (Ραφήνα, Λούτσα, Πικέρμι, Νέα Μάρκη κ.ά) παραθέτω παλιά τους ανακοίνωση. Για περισσότερες πληροφορίες, καλέστε την Ingrid 6973350024, e-mail foreignersinneamakri@yahoo.gr
Habitat for Humanity, Greater Athens ,
Stratigou Eindou 14, 185 36 Piraeus , Greece , Tel: +30 (210) 418-2251,
Email address: hfhgr@ath.forthnet. gr
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1 Τ.Κ. 105 53 ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛ. 210 3314334 - 210 3378412 - 2103816886, ΦΑΞ:210 3314334

Από τους Άνεργους Δημοσιογράφους

Κεφάλαιο

Του Δημήτρη Δανίκα από Τα Νέα , ddanikas@dolnet.gr

ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΕΙΣ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ, αγοράζεις και διαρκώς μια άλλη ζωή στο μυαλό σου παρασκευάζεις. Όλα εξωτερικά, όλα για προϊόντα, όλα αναλώσιμα, όλα χωρίς βαθύτερη ουσία καμιά. Η ύπαρξή σου η απροσμέτρητη τραπεζική κατάθεσή σου. Το εξοχικό, το σκάφος, το χρηματιστήριο, η στιγμιαία ηδονή σου. Κι όμως ολοκλήρωση δεν βρίσκεις πουθενά. Κι όμως ικανοποίηση ούτε με τις βίλες, τα οικόπεδα, τις καταθέσεις, τα υλικά. Και όσο περισσότερα συσσωρεύεις τόσο μέσα σου αδειάζεις. Όσο περισσότερα καταναλώνεις τόσο από την αληθινή ζωή βρίσκεσαι μακριά. Όσο περισσότερα εφήμερα και υλικά τόσο πιο κοντά στου ψυχίατρου την αγκαλιά. Τα έχεις όλα και όμως πάθος για τίποτα, ούτε ακόμα για τα οικογενειακά. Ελεύθερος μόνο στα χαρτιά. Η δύναμή σου, η φυλακή σου. Ο πλούτος σου, η ομηρεία και η παράδοσή σου. Μια ζωή για ένα κεραμίδι πάνω από την κεφαλή σου. Μπαγάσα, τα κατάφερες. Έφτιαξες το χρυσό κλουβί σου. Εσύ είσαι όλα αυτά.

Ένας άνθρωπος. Ένα μεγάλο κεφάλαιο με πολλά μηδενικά!

Δώσε κι εμένα Αλέκα

Του Γιάννη Γερονικολού

Αδυνατώ να αντιληφθώ πώς η αριστερά στην Ελλάδα έχει γίνει τόσο large στις διεκδικήσεις διαφόρων επαγγελματικών ή κοινωνικών ομάδων. Μπορεί άνετα να συμπλεύσει με τον εργαζόμενο της ναυπηγοεπισκευαστικής, το λιμενεργάτη των 5000 ευρώ, τον μικροπαραγωγό της λαϊκής αγοράς, τον τσιφλικά του κάμπου, τους stager και τους εφοριακούς με την ίδια θέρμη για την ικανοποίηση των όποιων αιτημάτων τους. Όταν, δε, δεν υπάρχουν αιτήματα, το ΠΑΜΕ ή ο Τσίπρας μπορούν πολύ εύκολα να σου βρουν μερικά.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ ως δικαιολογία είναι ότι θεωρούν πως αυτή είναι η συμβολή τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Να είναι, δηλαδή, τελάληδες αιτημάτων κάθε συντεχνίας και ομάδας.

Θεωρούσα ότι όσο «αριστερός» και να είσαι, μπορείς να καταλάβεις μέχρι πού φτάνει η διεκδίκηση και πού αρχίζει ο κοινωνικός εκβιασμός. Μπορείς να καταλάβεις ότι αν δεν υπάρχει μια βάση συζήτησης και ένα περιθώριο διαλόγου, τότε είναι σα να κάνεις διάλογο με λοβοτομημένους.

Ποια «αριστερή» λογική είναι αυτή που θα με πείσει να στηρίξω τον εργαζόμενο του ΟΛΠ ο οποίος ζητά 250.000 αποζημίωση για να αφήσει το λιμάνι να δουλέψει, η τον εφοριακό, τον τελωνιακό, τον υπάλληλο της Βουλής που απαιτούν να συνεχίσουν να λαμβάνουν εξωπραγματικά επιδόματα την ώρα που οι εργατοϋπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα βιώνουν ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα. Ποια είναι η «αριστερή» κουλτούρα που υπαγορεύει να πληρώσουμε άπαντες το γεγονός ότι ο αγρότης στον κάμπο (για παράδειγμα) συνεχίζει να σπέρνει βαμβάκι όταν δεν το αγοράζει ούτε η γυναίκα του και καπνά από τα οποία δεν φτιάχνονται ούτε τα «σέρτικα Λαμίας» και παράλληλα απαιτεί την οικολογική καταστροφή της μισής Ελλάδας για να μπορεί αυτός να ποτίζει το χωράφι του. Ποια είναι η «αριστερή» προσέγγιση στο στραγγάλισμα της αγοράς από το εποχικό αγροτικό καρναβάλι;

Λένε οι «αριστεροί» αγροτοσυνδικαλιστές πως αν δε σπείρουν αυτοί δε θα φάμε εμείς. Μακάρι να ήταν έτσι. Μακάρι και γι αυτούς αλλά και για εμάς που τα μόνα ελληνικά που τρώμε είναι τα φούμαρα. Αλλά δυστυχώς έχουν μάθει τόσο πολύ στην καλοπέραση με το χρήμα των «κουτόφραγκων» που ελάχιστα τους ενδιαφέρει η παραγωγή καθώς είτε με, είτε χωρίς σοδειά, την επιδότηση θα την πάρουν.

Μιλούν για την τεράστια διαφορά τιμής πώλησης του προϊόντος από τον παραγωγό στο ράφι, λες και δεν είναι οι ίδιοι που υπογράφουν στα τιμολόγια ό,τι τιμή θελήσει να βάλει ο μεσάζοντας καθώς δε φορολογούνται βάση βιβλίου εσόδων-εξόδων. Αν πάει όμως κάποια κυβέρνηση να το αλλάξει αυτό για να ελέγξει την κερδοσκοπία, θα επαναστατήσει η «αριστερά» και θα μιλήσει για «φοροεπιδρομή» στους αγρότες.

Τελειωτικό χτύπημα, το αίτημα του «αριστερού» αγροτοπατέρα Μπούτα για θέσπιση κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος, ως βασικό μισθό στους αγρότες! Αγρότες – δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή, όπως στην πάλαι ποτέ Σοβιετία! Αυτό είναι το όραμα της ελληνικής «αριστεράς» στα προβλήματα του αύριο και στο στραγγαλισμό της ελληνικής οικονομίας. Αλλά, γιατί κρατικό μισθό μόνο στους αγρότες και όχι σε όλους; Γιατί να μην το γυρίσουμε το μαγαζί σε Κούβα που έχει και ωραία πούρα και ρούμια; Μαζί τους κι ας μας λείπει ο Κάστρο. Έχουμε την Κανέλλη.

photo via flickr

Πολύ large στη Βουλή

Ένα εκατομμύριο εκατόν είκοσι χιλιάδες ευρώ (1.120.000 ευρώ) κόστισε το σάιτ της Βουλής!!! Στο http://yeep.parliament.gr/ μπορείτε να βρείτε την ξεκαρδιστική προκήρυξη (275 σελίδων!) στην οποία οι εξωγήινοι εξηγούν πώς μια δουλειά που δεν κάνει ούτε 20.000 ευρώ το ανώτερο, αυτοί την κατασκεύασαν με ένα εκατομμύριο και κάτι ψιλά. Φυσικά, δεν πρόκειται ούτε για κλοπή ούτε για σκάνδαλο σωτήρων εγνωσμένου κύρους. Είναι απλώς διαφορετική οπτική της δυσκολιών της ζωής. Και το Κανάλι της Βουλής δεν είναι ασφαλώς μια νυσταγμένη παντόφλα – είναι συστατικό της τοσοδούλας δημοκρατίας μας

Από το Lifo

Οργανωμένο Έγκλημα;

Γράφει ο "Golden Boy"

Είναι γνωστή η ρήση του Αριστοτέλη Ωνάση, πως "για να επιτύχεις στις business πρέπει να γνωρίζεις κάτι που δεν γνωρίζει κανένας άλλος". Μάλλον οι ξένοι, τουλάχιστον, τραπεζίτες έχουν υπ όψιν την ρήση αυτή του Έλληνα κροίσου. Φρόντισαν να έχουν τις σωστές πληροφορίες, ακριβώς όταν τις χρειάζονταν περισσότερο.

Όταν συναντήθηκα, στις αρχές Απριλίου, με τον κεφαλοκυνηγό (headhunter) με τον οποίο συνεργάζομαι στο City του Λονδίνου για να τον ρωτήσω εάν υπήρχε κάποια ανοικτή θέση σε κάποιον άλλο οργανισμό, έμαθα πολλά πράγματα, αλλά όχι για το δικό μου πρόβλημα.

Εξαντλήσαμε γρήγορα το δικό μου θέμα, αφού μου ξεκαθάρισε με σαφή τρόπο πως ήταν νωρίς ακόμα για να κινηθεί η αγορά εργασίας όσον αφορά τον δικό μου τομέα. Μου εξέφρασε την πεποίθησή του πως δεν θα υπάρξει κινητικότητα στον τομέα μου και με συμβούλεψε να περιμένω "μέχρι να γυρίσει η αγορά". Τον ρώτησα αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να με ενδιαφέρει.

Η απάντησή του ήταν άμεση, αλλά δεν μπορώ να πω πως με συγκίνησε. Ο διάλογος ήταν περίπου ως εξής:

• Έλληνας δεν είσαι; Δεν ξέρω αν θα σε ενδιαφέρει, αλλά υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από κάποιους πελάτες μου για έναν διαπραγματευτή (trader) σε Ελληνικά Ομόλογα. Σε ενδιαφέρει ή ξέρεις κάποιον που να ενδιαφέρεται;
  
• Δεν με ενδιαφέρει, ούτε μπορώ να σκεφτώ κάποιον που να ασχολείται με το συγκεκριμένο αντικείμενο αυτή την στιγμή. Ποιός ψάχνει;
  
• Έχω δύο μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που ενδιαφέρονται και ένα μεγάλο hedge fund.
  
• Οκ, αν ακούσω κάτι ή αν αλλάξει κάτι θα σε ενημερώσω
  

Χαιρετηθήκαμε και γύρισα στην δουλειά μου.

Fast forward μερικούς μήνες και ξαφνικά όλοι εμβρόντητοι μαθαίνουν το πραγματικό έλλειμμα της χώρας μας. Η παλαιά κυβέρνηση δηλώνει άγνοια, η καινούργια έκπληξη, εμείς διερωτόμαστε για άλλη μια φορά πώς την πατήσαμε έτσι και οι "φίλοι" μας στην Brevan Howard (το fund στο οποίο αναφερόταν ο κεφαλοκυνηγός και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο) άνοιγαν σαμπάνιες, μαζί με τους τραπεζίτες φίλους τους.

Δεν άργησα να ενώσω τις τελείες. Κάποιοι ήξεραν πολύ πιο νωρίς από τους υπολοίπους το μέγεθος του προβλήματος, τον ακριβή τρόπο για να επωφεληθούν και φρόντισαν να επανδρώσουν τις κατάλληλες θέσεις νωρίς. Αυτή άλλωστε είναι και η δουλειά τους. Να μαζεύουν πληροφορίες και να σπέρνουν τον πανικό. Ας ελπίσουμε πως με τα μέτρα που θα παρθούν από την κυβέρνηση θα πάρουν σύντομα τα κέρδη τους και θα πάνε να ενοχλήσουν άλλους. Αυτοί που δήλωναν άγνοια, οι προηγούμενοι δηλαδή, έχουν να απαντήσουν σε πολλά.

O, η μετανάστης, το... (;)

Tου Τακη Καμπυλη
από την Καθημερινή

Σήμερα θα απορούσαμε, τότε –ευτυχώς– κανείς: Οταν ανακοινώθηκε, το 1945, η σύσταση της επιτροπής του OHE για να προετοιμάσει το κείμενο της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) λίγοι εστίασαν στη σύνθεσή της. O πρόσφατος πόλεμος ήταν μια τρομακτική εμπειρία για περισσότερους ανθρώπους από ποτέ άλλοτε στην Iστορία, ώστε να μην αναβιώσουν παλιές διαφορές: Υπό την προεδρία της Ελινορ Pούζβελτ κλήθηκαν να (συν) εργασθούν ο Kινέζος κομφουκιανιστής φιλόσοφος Πεν Tσουνγκ Tσανγκ, ο Λιβανέζος υπαρξιστής φιλόσοφος και νομομαθής Σαρλ Mαλίκ (και εκπρόσωπος του Aραβικού Συνδέσμου) και ο Γαλλοεβραίος νομικός Pενέ Kασέν. Διαφορετικοί αλλά και ικανοί να συμφωνήσουν σ’ ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Ιστορίας και να το συντάξουν.

Βέβαια, η ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πολύ πιο παλιά· ίχνη της βρέθηκαν ακόμη και στον Κώδικα του Xαμουραμπί αλλά και στις ιουδαϊκές, κομφουκιανές, ελληνικές, ρωμαϊκές, βουδιστικές, χριστιανικές, ισλαμικές και άλλες γραφές. Eίναι τόσο παλιά κι εμείς ήδη ζούμε, (σύμφωνα με τους ειδικούς) στην τέταρτη γενιά ανθρωπίνων δικαιωμάτων (οπότε και επεκτείνεται η αναγνώρισή τους για πρώτη φορά σε υποκείμενα πέραν του ανθρώπου, για παράδειγμα στο περιβάλλον).

Tα πρώτα 19 άρθρα της Διακήρυξης περιελάμβαναν, γράφει η Michelline Ishay (καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Nτένβερ), δικαιώματα της πρώτης γενιάς. Όσα, δηλαδή, συνδέονταν με μια σειρά ατομικών ελευθεριών (ζωή, ατομική ασφάλεια, προστασία από την ανθρώπινη συμπεριφορά, ισότητα έναντι του νόμου κ.λπ., που κερδήθηκαν με αγώνες κατά την περίοδο του Διαφωτισμού. Στα άρθρα 19 - 26 περιλαμβάνονταν τα δικαιώματα της δεύτερης γενιάς. Aφορούσαν αυτά που σχετίζονταν με την κοινωνική και την οικονομική ισότητα (κοινωνική ασφάλεια, δικαίωμα στην εργασία, δικαίωμα σε δίκαιη αμοιβή, ελευθερία συμμετοχής σε εργατικά σωματεία, περιορισμός ωρών εργασίας, περιοδικές άδειες εργασίας μετ’ αποδοχών, δικαίωμα στην εκπαίδευση κ.ά.). Αυτά διεκδικήθηκαν την περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Τέλος, στα άρθρα 27 - 28, η τρίτη γενιά επικεντρωνόταν σε δικαιώματα που συνδέονται με την αλληλεγγύη στο εσωτερικό της κοινότητας και του έθνους με μέλη διαφορετικών «ομάδων», π.χ. μειονοτήτων, και αργότερα των γυναικών ή των γκέι κ.λπ. Aυτή η γενιά διεκδικήθηκε στα τέλη του 19ου - αρχές 20ού αιώνα και καθ’ όλη την μετααποικιοκρατική περίοδο.

Περνώντας τώρα στο θέμα των ημερών, διατυπώνεται από πολλούς ως ερώτημα αν το δικαίωμα ενός μετανάστη στην ιθαγένεια ενός κράτους που επέλεξε (ή «επέλεξε») να ζήσει (και ζει) μόνιμα περιλαμβάνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα όπως αυτά έχουν κωδικοποιηθεί μέχρι σήμερα.

O ορισμός δεν επαρκεί, δεν μας βοηθάει: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι τα δικαιώματα που έχει κανείς μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωπος».

Tο γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα ουδέποτε υπήρξαν στατικά είτε ως έννοια είτε ως σύνολο, αλλά κάθε φορά ο πολιτισμός και η κοινωνική εξέλιξη διεύρυναν και τις έννοιες και τους δικαιούχους θα μπορούσε να είναι μία έμμεση απάντηση. Όμως στην κακοπιστία των ημερών θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ακόμη και ως υπεκφυγή.

Ανατρέχοντας στην αρχή της Νέας Εποχής, στα χρόνια του Διαφωτισμού θα διαπιστώσει κανείς –λέει ο Kώστας Δουζίνας (καθηγητής στο LSE)– «την στενή ταύτιση των πολιτικών δικαιωμάτων με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Tα τελευταία ουσιαστικά αναγνωρίζονταν μόνο σε όσους είχαν την ιδιότητα του πολίτη. Tο νέο έθνος–κράτος εγγυάτο τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όσους ήσαν μέλη του, μετείχαν δηλαδή ισότιμα στην πολιτική του κοινότητα».

Tα σύγχρονα (δημοκρατικά) έθνη–κράτη αναγνώρισαν και επέβαλαν όσα γέννησε η «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη», αλλά, βεβαίως, εντός των ορίων τους. Και σε όσους είχαν δικαιώματα στην εσωτερική πολιτική κοινότητα.

(Πάντως, από νωρίς φάνηκε το αδιέξοδο αυτών των περιορισμών).

Tο εμπόριο είχε προσθέσει και μία ακόμη κατηγορία «την αρχή της φιλοξενίας», όπως είχε τεθεί από τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο Iμάνουελ Kαντ. H ανάγκη των εμπόρων να προστατεύονται όταν βρίσκονταν σε άλλες χώρες οδήγησε στην έκφραση αυτής της αρχής μόλις λίγα χρόνια πριν από την Γαλλική Επανάσταση, μας θυμίζει ο K. Δουζίνας: «Επομένως, ήδη από την πρώτη γενιά δικαιωμάτων καταγράφεται η αναγνώριση της πολιτικής ταυτότητας ως προϋπόθεση για την αναγνώριση της ανθρώπινης».)

H επόμενη φάση –η δεύτερη γενιά δικαιωμάτων– έχει επίσης μεγάλη σημασία στο ερώτημά μας: Οπως γράφει η Michelline Ishay, μ’ αυτήν διευρύνθηκε η αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό μιας χώρας με την επέκταση της ιδιότητας του πολίτη και στις αντίστοιχες ομάδες πληθυσμού. Oι μαύροι, οι γυναίκες και αργότερα οι γκέι απέκτησαν πρώτα πολιτικά δικαιώματα ως διασφάλιση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Tότε διατυπώθηκε και η γενική αρχή της διαφορετικότητας. Ουδείς στερείται τα ανθρώπινα δικαιώματά του επειδή είναι διαφορετικός από το αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινότητας. Απαραίτητη προϋπόθεση θεωρήθηκε η αναγνώριση στους «διαφορετικούς» της πλήρους ιδιότητας του πολίτη. Δηλαδή, κάτω από την ομπρέλα και τις εγγυήσεις που εξασφαλίζει το κράτος για την ατομική του ευημερία και τις υποχρεώσεις του που πηγάζουν από αυτήν την ξεκάθαρη σχέση.

Όπως λέει και ο K. Δουζίνας, «μια δημοκρατική Aρχή στηρίζεται στη βάση της αυτονομίας του πολίτη. Eίμαι υπάκουος στους νόμους επειδή συμμετέχω (άμεσα ή έμμεσα) στη διαμόρφωσή τους. Το δικαίωμα στη διαμόρφωση των νόμων γεννάει την υποχρέωση της συμμόρφωσης σ’ αυτούς. Ουσιαστικά, μη δίνοντας ιθαγένεια σε μέλη μιας ομάδας που ζουν μόνιμα στην ίδια πολιτική κοινότητα, τους εξαιρείς από την υποχρέωση να τηρούν τους νόμους αφού δεν μετέχουν με πολιτική εκπροσώπηση στη δημιουργία τους. Έτσι, οι υποχρεώσεις τους εκπληρώνονται μόνο με την απειλή της καταστολής και όχι με την ελεύθερη και ισότιμη συμμετοχή τους».

H πρώτη και η δεύτερη γενιά ανθρωπίνων δικαιωμάτων εμπεριέχουν την προϋπόθεση αναγνώρισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσων μεταναστών ζουν αποδεδειγμένα μόνιμα σε μια κοινότητα: την πολιτική τους εξίσωση. Tη χορήγηση ιθαγένειας... Kι αυτό στη σχετική συζήτηση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι η πραγματική βάση της συζήτησης.

Οσο κι αν κάποιους βολεύει η σύγχυση με την εθνική ταυτότητα ή με νομικίστικες απλουστεύσεις...

Ιnfo

- Michelline Ishay «H ιστορία των δικαιωμάτων του ανθρώπου», Aθήνα 2008, εκδ. Σαββάλας

- Kώστα Δουζίνα «Tο τέλος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», Aθήνα 2007, εκδ. Παπαζήσης

- Ernest Gellner«Eθνικισμός», Aθήνα 2005, εκδ. Αλεξάνδρεια

- Christopher Hitchens, «Tα δικαιώματα του ανθρώπου», Aθήνα 2009, εκδ. Ελληνικά Γράμματα

- Zygmunt Bauman «O πολιτισμός ως πράξη», Aθήνα 1994, εκδ. Πατάκης

- Mία πολύ ιδιαίτερη προβληματική για τον σύγχρονο πολιτισμό και τις υπαναχωρήσεις του αναπτύσσεται και στα τελευταία τεύχη τού πολύ ενδιαφέροντος περιοδικού «Mάγμα»

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει…

Του Γιάννη Γερονικολού

Την έχουμε πατήσει. Είμαστε τελειωμένοι. Η κυβέρνηση, παρότι γνωρίζει και γνώριζε και από πριν ότι θα είναι «κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης» δεν φαίνεται να θέλει να τα σπάσει με κανέναν για να αρχίσει να βάζει μια τάξη στο δημοσιονομικό και κοινωνικό χάος της χώρας.

'Όποιος φωνάξει πρώτος και δυνατότερα, κάτι θα λάβει ώστε να ησυχάσει για να μπορούν οι επιτελείς του Γιώργου να διαβουλεύονται πιο εύκολα. Κάποιοι έχουν μπερδέψει τη διακυβέρνηση με τα αμφιθέατρα και νομίζουν ότι μπορούν να συζητούν στο διηνεκές τα προβλήματα. Αν θέλαμε συζήτηση θα ψηφίζαμε το Βέλτσο. Από την κυβέρνηση περιμένουμε –τι πρωτότυπο- να κυβερνήσει!

Από τον κουρασμένο και τους υπουργούς του real estate, περάσαμε στην παιδική χαρά της ατέρμονης διαβούλευσης. Κάτι σαν το ζεν στο live υπουργικό συμβούλιο. Γέμισαν τα τα γραφεία των υπουργών από σπουδαγμένα παιδάκια, άριστα μεν στη θεωρητική κατάρτιση αλλά βούτυρο στο ψωμί και του πιο rookie συνδικαλιστή. Από την άλλη, όταν ο υπουργός έχει τα… άντερα, τη θέληση και την ικανότητα να συγκρουστεί, βγαίνουν μπροστά οι σκελετοί του παλαιού ΠΑΣΟΚ και αρχίζει το θρίλερ της σοσιαλφροσύνης. Άρα τι μένει; Μάλλον να αλλάξουμε χώρα.

Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι και το καθιερωμένο πανηγύρι των αγροτών στις Εθνικές θα τελειώσει με το γνωστό τρόπο: θα πάρουν τα φράγκα και θα γυρίσουν στον καφενέ. Και γιατί όχι; Ποιος θα τα βάλει μαζί τους από τη στιγμή μάλιστα που δεν είναι απλώς μια επαγγελματική κάστα, αλλά τεράστια κοινωνική ομάδα η οποία σε πολλά από τα αιτήματα έχει δίκιο.

Εδώ δεν τολμάνε να τα βάλουν με τους 1581 εργαζόμενους της Βουλής (τους διπλάσιους, ελέω Σιούφα, απ όσους είχαμε το 2007) και να τους κόψουν τους δύο επιπλέον μισθούς που παίρνουν το χρόνο. Τη μόνη υποχώρηση που δέχτηκε ο τωρινός προστάτης τους κος Πετσάλνικος ήταν η… φορολόγησή τους!

Δεν τολμάνε να τα βάλουν με τους 7000 εργαζόμενους της ΕΡΤ με τα τέσσερα κανάλια σύν τα ψηφιακά και τα δεκάδες ραδιόφωνα τα οποία κανείς δεν έχει καταλάβει τι ρόλο παίζουν εκτός του βολέματος των ημετέρων. Γιατί δεν τολμούν να βάλουν λουκέτο στη ΕΡΑ Τρίπολης, Βόλου, Κολοπετινίτσας και των άλλων πόλεων, την ΕΤ3 και τη «ραδιοτηλεόραση»;

Δεν τολμούν να τα βάλουν με τη «μαφία» της ΑΔΕΔΥ και να τελειώνουν με τα προκλητικά επιδόματα που υπερδιπλασιάζουν τον μισθό: Επίδομα υπερωριών που δίνεται σε όλους χωρίς να υπάρχουν υπερωρίες, έξοδα κίνησης(!) χωρίς να υπάρχει καμιά… κίνηση, επίδομα υπολογιστή(!!), επίδομα ευθύνης, επίδομα έγκαιρης προσέλευσης (για όνομα…), ειδικά επιδόματα που παίρνουν όλοι οι υπάλληλοι του ΥΠΕΘΟ όπως τα ΔΙΒΕΤ και άλλα πολλά που ούτε οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε γνωρίζουν.

Δεν τολμούν να τα βάλουν με τους ένστολους που βγαίνουν στη σύνταξη πριν τα 50. Μια πρόταση είπε ο Λοβέρδος και κόντεψε να τον δαγκώσει ο Μπένι. Φανταστείτε να ήταν και εσωκομματικοί αντίπαλοι τι είχε να γίνει.

Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να σταματήσει τις… διαβουλεύσεις οι οποίες είναι εξ ορισμού χαμένος χρόνος και να αρχίσει να νομοθετεί. Δε χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς μαζί της, ούτε καν ο… Παπουτσής. Ψηφίστηκε για να κάνει έργα όχι για να πείσει τα άλλα κόμματα. Δυστυχώς συναίνεση δεν πρόκειται να υπάρξει ακόμα κι αν μια κυβέρνηση υιοθετήσει πλήρως το πρόγραμμα της αντιπολίτευσης. Ακόμα και τότε κάτι θα βρουν για να διαφοροποιηθούν οι πολιτικοί μας φωστήρες.

Πρέπει άμεσα να δείξει ότι θέλει και μπορεί και ξέρει και τον τρόπο, διαφορετικά οι «τομές» για τις οποίες μιλάει ο κος Παπανδρέου θα καταλήξουν σύντομο ανέκδοτο σαν τις «μεταρρυθμίσεις» που έβλεπε ότι κάνει ο Καραμανλής.

Κορυφαίος!

from πιτσιρίκος by πιτσιρίκος

Κίτρινος τηλεοπτικός ρεπόρτερ τηλεφώνησε προ ημερών σε γνωστό στιχουργό λέγοντας: "Έχουμε μια πληροφορία ότι και στη φιλανθρωπική συναυλία που έγινε προς τιμήν σας έγιναν τα ίδια παρατράγουδα και δεν δόθηκε δεκάρα για τον καλό σκοπό". Ο κορυφαίος Έλληνας στιχουργός του απάντησε: "Κι εγώ έχω μια πληροφορία - ότι γαμιέσαι με τον αρχισυντάκτη σου και δεν δόθηκε δεκάρα για το φουκαριάρικο το μουνί της μάνας σου".

Από τη στήλη X-PRESS της LIFO που κυκλοφορεί

Άντε πάλι με τα μπλόκα…

Του Γιάννη Γερονικολού

Είχαμε τους Τρισέδες με τα τεφτέρια, το ΠΑΜΕ με την τακτική επαναστατική γυμναστική, τους διάφορους «αδικημένους» σαν τους καημένους του ΟΛΠ που πήραν μόνο 230.000 ευρώ έκαστος ως λύτρα για να λειτουργήσει το λιμάνι, μας προέκυψαν τώρα –πάλι- και οι αγρότες για να δέσει το σιρόπι.

Δε λέω, να διεκδικήσουν οι αγρότες μας και τα δίκαιά τους, και τα χρήματά τους. Όχι όμως εις βάρος των υπολοίπων και του μέλλοντός τους. Και πριν αρχίσετε να βρίζετε όλοι μαζί ότι έπεσα στην παγίδα του κεφαλαίου που θέλει χώρια και σε αντίπαλα στρατόπεδα τους εργαζόμενους, να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι κατά την ταπεινή μου γνώμη άλλο ο εργάτης και άλλο ο αγρότης. Πολύ λίγα κοινά έχουν για να τους «τοποθετούμε» στην ίδια τάξη. Έπειτα, δεν καταλαβαίνω αυτό το διαχρονικό και διακομματικό χάϊδεμα που τους μετέτρεψε στη συνείδηση του κόσμου από μαχητές της φύσης σε κακομαθημένους ζήτουλες.

Οι αγρότες μας είναι οι μόνες «ατομικές επιχειρήσεις» που δεν κάνουν φορολογική δήλωση, που δεν κόβουν δελτία αποστολής και τιμολόγια για τα προϊόντα τους και γενικώς δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτα. Να δεχτώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία έτσι κι αλλιώς δε θα πλήρωνε φόρο. Να δεχτώ ότι πολύ θα μπέρδευε τον μπαρμπα Μήτσο το τιμολόγιο. Θα δεχτείτε όμως κι εσείς ότι οι Εθνικές οδοί θα γίνονταν πάρκινγκ τρακτέρ μέχρι του χρόνου τα Χριστούγεννα αν η κυβέρνηση – όποια κυβέρνηση- προσπαθούσε να επιβάλει το απλό και λογικό αυτό μέτρο. Ένα μέτρο, δε, με το οποίο ορισμένοι αγροτοπατέρες - τσιφλικάδες θα πλήρωναν επιτέλους και κανα φράγκο σ αυτή την έρμη την Πολιτεία και μερικά ευρουλάκια θα πήγαιναν για τα σχολειά αντί στην τοπική εισαγωγική ξανθών καλλονών από τις όχθες του Δνείπερου.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν είχε νόημα για τον αγρότη το τιμολόγιο που κόβει ο μεσάζοντας, τότε δεν θα του πουλούσε τις πατάτες 10 λεπτά ενώ υπέγραψε για 60, ώστε να φτάσουν στη λαϊκή και τον καταναλωτή στο 1 ευρώ. Κι όμως, αντιδρούμε για να παραμείνει ο μεσάζοντας πλούσιος, ο παραγωγός φτωχός και ο καταναλωτής ληστεμένος.

Όμως, αν αρχίσει να μπαίνει τάξη σ αυτό το απίστευτο χάος όπου το μόνο προσδοκώμενο είναι «όλα τα κιλά - όλα τα λεφτά», τότε κάποιοι με τις μονοκαλλιέργειες, με τα άχρηστα αγροτικά προϊόντα που κανείς δεν τα θέλει, με τα μπαμπάκια του κάμπου, με τα καπνά και με τις τελειωμένες επιδοτήσεις, θα δυσκολευτούν να περνούν τη μέρα τους στον καφενέ περιμένοντας τους τοπικούς βουλευτές να τον ξελασπώσουν από τα χρέη στην Αγροτική.

Θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά αγροτών που αναλαμβάνει σιγά σιγά τις σοδιές και τα χωράφια, έχει κατανοήσει ότι ο αγροτικός τομέας αν δεν αλλάξει ρότα είναι καταδικασμένος. Θέλω να πιστεύω ότι θα τους δω τα επόμενα χρόνια πάνω στα τρακτέρ όχι για να ζητήσουν καλύτερη επιδότηση, αλλά για να διεκδικήσουν τη βοήθεια του κράτους και της ΕΕ για νέες καλλιέργειες, για νέα ηλεκτρονικά βοηθήματα, για λιγότερο υδροβόρα ποτίσματα, για οικολογικά λιπάσματα, για ποιότητα, πιστοποίηση και προϊόντα με ονομασία προέλευσης. Για κοινές δράσεις των τοπικών κοινωνιών που θα στηρίζουν την οικονομία της περιοχής με καθετοποιημένες παραγωγές και μονάδες τυποποίησης των προϊόντων.

Οι αγρότες έχουν δίκιο ότι η Πολιτεία πρέπει να τους βοηθήσει. Στο ποια θα πρέπει να είναι η βοήθεια και προς ποια κατεύθυνση, είναι το σημείο που κάνει τη διαφορά μεταξύ του πεθαμένου μοντέλου του ’80 και του μέλλοντος.