Είχα μια φοβερή στεναχώρια γι αυτούς τους καημένους τους βιομήχανους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Μια αγωνία για το μέλλον τους, τα κέρδη τους, τις βίλες και τις offshore τους. Έβλεπα την κρίση να πλησιάζει απειλητικά στη χώρα και αυτούς να καπνίζουν προβληματισμένοι τα Κοχίμπας τους στο Κολωνάκι και τα κλάμπ της Πολιτείας και μαύριζε η ψυχή μου. Έβλεπα το κράτος να τους δίνει καραβιές ευρώ με κοινοτικές επιδοτήσεις και αυτοί με μαύρη καρδιά να τα τσεπώνουν και να πηγαίνουν τα εργοστάσιά τους στη Βουλγαρία με το φτηνό κρέας – συγγνώμη – φτηνά εργατικά. Ένα αναπάντητο ερώτημα μου τριβέλιζε το μυαλό: με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψωφάν;..
Όμως αυτή η χώρα πέρα από λαμόγια, κρατικοδίαιτους, κρετίνους, φελλούς και εφοπλιστές, έχει και κάποια φωτεινά μυαλά. Ένα από αυτά (τα μυαλά) το έψαξε, το μελέτησε το ζήτημα, το ερεύνησε και απεφάνθη: για όλα φταίει η κακούργα η αριστερά!
Όχι, δεν ήταν ο συνήθης ύποπτος για αντικομουνιστική υστερία, εγγονός του ομώνυμου δικτάτορα και πρώην υπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος. Του Σκόμπυ τη δόξα εζήλωσε ο άρτι αφιχθείς από την καλύβα του μπαρμπα Παλαιοκώστα, πρώην πρόεδρος του ΣΒΒΕ και αφεντικό της «Αλουμύλ», Γ. Μυλωνάς.
Αναρωτήθηκε λοιπόν ο γίγαντας «ποιος να θέλει να γίνει βιομήχανος σε μια χώρα όταν ξέρει ότι θα είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός της ακατανόητα πανίσχυρης και απυρόβλητης αριστεράς»; Δε σταμάτησε όμως εκεί. Όταν είδε ότι το ακροατήριο, αποσβολωμένο, δεν προχωρά σε αντεπίθεση και ουδείς ενεφανίσθη με πίσσα και πούπουλα, συνέχισε: «Στην Ελλάδα μας έχουν ευνουχίσει (σ.σ. τους βιομήχανους). Σκύβουμε το κεφάλι λες και ντρεπόμαστε", προσθέτοντας πως η Ελλάδα είναι μαζί με την Κούβα οι μόνες χώρες όπου το κέρδος είναι αμαρτία, και πως οι βιομήχανοι "ανεχόμαστε μεσαιωνικές πρακτικές, με την Ιερά Εξέταση απέναντί μας, να βιάζει τη δημιουργικότητά μας".
Προφανώς τα κατάλοιπα μιας απαγωγής δεν είναι παίξε-γέλασε και η επιστήμη θέλει το χρόνο της και κάμποσες συνεδρίες για να φέρει τα πράγματα σε μια ισορροπία, αλλά όταν παρομοιάζεις την ελλάδα, χώρα που κάνουν έκαναν και θα κάνουν απόλυτο κουμάντο οι έχοντες και λαδώνοντες , με την Κούβα του Φιντέλ (όπου ισχύει ακριβώς το ίδιο αλλά δεν είναι θέμα της παρούσης) τότε, μάλλον το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απ ότι αναμενόταν.
Δηλαδή, τι άλλο θα μας έκαναν οι βιομήχανοι αν δεν τους είχαν… ευνουχίσει τα τάγματα του Άρη που ως γνωστών επιτίθενται ατάκτως σε ανήμπορους βιομήχανους τα βράδια στο Σέιχ Σού, το λόφο του Στρέφη και άλλα σκοτεινά μέρη όπου τις παλιές καλές ημέρες κυκλοφορούσαν μόνο δράκοι και κόβουν με κονσερβοκούτια τα… περισσευούμενα της πλουτοκρατίας; Δεν θέλω να το σκέφτομαι!
Τι να μας λένε οι άνεργοι, οι νέοι των stage, της «ελαστικής» και της μαύρης εργασίας, της αμοιβής με «μπλοκάκι», οι «απασχολήσιμοι», οι 28ρηδες που έχουν περισσότερα πτυχία από ένσημα και ζουν ακόμα με τους γονείς τους στο παιδικό τους δωμάτιο, οι νέοι που ξέχασαν ήδη τα όνειρά τους… Τι να μας λένε όλοι αυτοί. Οι βιομήχανοι είναι αυτοί που σκύβουν το κεφάλι λες και ντρέπονται, σύμφωνα με τον Μυλωνά. Των βιομηχάνων, λέει, βιάζεται η δημιουργικότητα!
Και μετά οι φωστήρες της πολιτικής ψάχνουν να βρουν πόθεν η βία, οι κουκούλες και οι μολότοφ. Πόθεν η οργή που σιγοβράζει και ο Δεκέμβριος που τους τρομάζει.
Αναρτήσεις
