ΒΗΜΑ Premium - wtf?

Μια εξαιρετική ανάλυση από τον Νίκο Δρανδάκη στο Nylon.gr και μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση στα σχόλια

Θα περίμενε κανείς Έλληνες επιχειρηματίες - εκδότες μεγάλου μεγέθους, να κάνουν τουλάχιστον το στοιχειώδες: πριν προχωρήσουν σε μια επιχειρηματική απόφαση να μελετήσουν τη διεθνή εμπειρία. Το έχουν κάνει άλλοι πριν από αυτούς? Απέδωσε? Τι απέφερε η εμπειρία?

Για τον ΔΟΛ διαβάζω εδώ και καιρό ότι ετοιμάζει σημαντικές επενδύσεις στο χώρο της ψηφιακής ενημέρωσης με όχημα το Βήμα - και αυτό είναι από μόνο του θετικό. Είδα όμως προ ολίγου στο Μediablog την ανακοίνωση τους για τη δημιουργία συνδρομητικής υπηρεσίας με την ονομασία Premium, και αμέσως μου ήρθε το γνωστό wtf? - “τι διάολο” Ελληνιστί.

Με λίγα λόγια, κάποιος θα πρέπει να πληρώνει 30 Ευρώ το μήνα(!!!) για να έχει πρόσβαση:

• Στο ιστορικό αρχείο του ΔΟΛ (από τη δεκαετία του ‘20 περίπου και μετά)
• Σε ένα newsletter με τίτλους για το τι θα γράφει αύριο το Βήμα (!?)
• Στη δυνατότητα καθημερινής ανάγνωσης του Βήματος «όπως στο χαρτί» (!?)
• Δικαίωμα πρόσβασης σε ύλη που θα απευθύνεται μόνο στους συνδρομητές (δεν ενημερώνει τι ύλη θα είναι αυτή)
• Δικαίωμα σχολιασμού επιλεγμένων άρθρων, αναλύσεων και ρεπορτάζ (!!!????)

Δεν θέλω να σχολιάσω τα υπόλοιπα, αλλά ειδικά το τελευταίο σκοτώνει. Την εποχή των Social Media που ο καθένας μπορεί να σχολιάσει οτιδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε, στο ψηφιακό Βήμα έκριναν ότι θα πρέπει να πληρώνει 30 Ευρώ το μήνα για να του επιτρέπουν να σχολιάζει τα άρθρα της εφημερίδας. Για τους υπεύθυνους της έκδοσης, ο σχολιασμός και ο διάλογος είναι μια πολυτέλεια που πρέπει να πληρώνεται.

Το μοντέλο της συνδρομητικής ψηφιακής ενημέρωσης στο Internet θεωρείται ήδη νεκρό παγκοσμίως, και όλος ο διάλογος (οπουδήποτε και αν παρακολουθήσει κάποιος) γίνεται για το τι θα το αντικαταστήσει. Εκατοντάδες ψηφιακοί εκδότες δοκίμασαν το συνδρομητικό μοντέλο και απέτυχαν. Το πείραμα ξεκίνησε η Wall Street Journal 10 χρόνια πριν, κλείνοντας τελείως την πρόσβαση σε όλους εκτός από τους συνδρομητές - ο Μέρντοχ μόλις την αγόρασε άνοιξε πλήρως την πρόσβαση. Ακολούθησαν οι New York Times με το Times Select στο οποίο έπρεπε να πληρώσεις για να έχεις πρόσβαση (όχι σε όλο το περιεχομενο αλλά) μόνο σε επιλεγμένους αρθρογράφους υψηλού κύρους όπως ο Thomas Friedman. Λίγα χρόνια μετά η απόφαση αποσύρθηκε μετ’ επαίνων και όλο το περιεχόμενο διατίθεται δωρεάν.

το υπόλοιπο και η συζήτηση που ακολούθησε στο http://www.nylon.gr/social-media/vima-premium-wtf/