Του Nικου Γ. Ξυδακη από την Καθημερινή
Οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών και πωλήσεις δημόσιας περιουσίας εμφανίζονται ως αναγκαίες στην παρούσα φάση της υπερχρεωμένης Ελλάδας. Η χώρα εκποιεί σημαντικά περιουσιακά της στοιχεία, μερικά εκ των οποίων μάλιστα βρίσκονται σήμερα τελματωμένα και αναξιοποίητα· άλλα είναι υγιή. Η εκχώρηση, εκμίσθωση ή πώληση ορισμένων εξ αυτών πιθανολογείται ότι θα δημιουργήσει νέο αναπτυξιακό περιβάλλον. Μόνο έτσι έχει νόημα άλλωστε η εκποίηση: αν εισρεύσουν κεφάλαια, ανοίξουν θέσεις απασχόλησης, τροφοδοτηθούν επάλληλοι κύκλοι εργασίας και ανάπτυξης· κι όλα αυτά σύντομα, μέσα στα ερχόμενα δύο-τρία χρόνια, όχι μετά δέκα έτη.
Υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Πρώτον, τα τιμήματα να είναι εύλογα, οι αποτιμήσεις να γίνουν σωστά και διαφανώς. Εννοείται, ότι αποτιμήσεις σύμφωνα με τις τρέχουσες χρηματιστηριακές αξίες είναι αδύνατον να κάνει σώφρων πωλητής. Διότι, με το Χρηματιστήριο βουλιαγμένο στις 1.500 μονάδες, οι εισηγμένες θα ξεπουληθούν για ψίχουλα· η ΕΥΔΑΠ λ.χ. αποτιμάται σήμερα χρηματιστηριακά 594 εκατ. ευρώ, ενώ μόνο τα ιδιοχρησιμοποιούμενα πάγια στοιχεία της (εγκαταστάσεις, εργοστάσια κ.λπ.) αποτιμώνται 993 εκατ.
Δεύτερον, τα κριτήρια για την εκχώρηση δεν θα πρέπει να καθοριστούν υπό την πίεση του παρόντος εισπρακτικού άγχους, αλλά με κριτήρια αναπτυξιακά και στρατηγικά. Η εκχώρηση εθνικών υποδομών θα είναι μακρόχρονη και θα επηρεάσει τον συλλογικό βίο σε βάθος χρόνου, άρα πρέπει να συνυπολογιστούν πολλές παράμετροι. Αλλωστε, ούτε όλα τα προς πώλησιν στοιχεία είναι στον ίδιο βαθμό επιχειρηματικά ώριμα.
Θα τηρηθούν όλες οι προϋποθέσεις; Ουδείς γνωρίζει. Αλλά πρέπει να τηρηθούν. Αν δεν συμβεί, αν οι αποκρατικοποιήσεις δεν πυροδοτήσουν μια ορισμένη ανάπτυξη, τότε θα μιλάμε για εθνική καταστροφή, για απώλεια εθνικής κυριαρχίας μη αναστρέψιμη. Διότι για να εξυπηρετήσουμε το χρέος, θα έχουμε ξεπουλήσει όχι τα «ασημικά», όχι το περίσσευμα, αλλά τα εργαλεία, τη γη, το νερό, άνευ των οποίων όχι μόνο ανάπτυξη δεν υπάρχει αλλά ούτε ζωή ούτε ελευθερία.
Αναρτήσεις
