Sorry αδέλφια, αλλά ένιωθα λιγάκι παράξενα με όλη αυτή την ιστορία, όπως κάθε άλλη φορά που βάζουμε στο τηλεγαμόμετρο κάποιον και του ρίχνουμε όλοι μαζί. Προφανώς δεν συντάσσομαι με τους δολοφόνους του Ισραήλ και τον μόνιμο τσαμπουκά με ξένο ματζαφλάρι. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι θα χειροκροτήσω τους φανατικούς ισλαμιστές, ή τους νεοναζί.
Βαριόμουνα λοιπόν αφόρητα να εξηγώ στον κάθε μαλάκα φίλο μου (στους άλλους το παίζω προβληματισμένος μα σιωπηλός για να μη μου τα πρήζουν) πως διάολο βλέπω αυτή την ιστορία και γιατί δεν έχω πάρει τους δρόμους να ουρλιάζω και τα πληκτρολόγια να λιβελογραφώ.
Από τη δύσκολη θέση να γράψω τον Μπεν Χούρ ενώ το μόνο που θέλω είναι να τσακίσω online κανα Γερμαναρά στο COH, με έβγαλε ο πολυγραφότατος πάντα και με άποψη που συμφωνώ σχεδόν απόλυτα Motorcycle boy.
Ξεστραβωθείτε λοιπόν διαβάζοντας το πόνημά του: