6 Μαΐ 2009

Διαφορές που μας πληγώνουν...

Από το nylon.gr:

Την ώρα που η Ελληνική κοινωνία δίνει μάχη για να μην περάσει στο Βουλή η ανανέωση της τροπολογίας που επιτρέπει στις εκδοτικές επιχειρήσεις να διακινούν 2% του τζίρου τους σε μαύρα αφορολόγητα λεφτά, λίγο πιο δίπλα, στην Ισπανία, η κυβέρνηση ανεβάζει αυτό το ποσοστό σε 3%.

Όμως, είναι ένα εντελώς διαφορετικό 3%. Η Ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες ότι σχεδιάζει να φορολογήσει όλες τις ιδιωτικές τηλεοπτικές επιχειρήσεις με ένα επιπλέον 3% επί των ακαθάριστων εσόδων τους, με τα οποία λεφτά θα τροφοδοτήσει το σχέδιο της να απεξαρτήσει πλήρως την κρατική τηλεόραση από τις διαφημίσεις.

Με λίγα λόγια, οι Ισπανοί σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια κρατική τηλεόραση η οποία θα μπει στην υπηρεσία της κοινωνίας, θα πάψει να ανταγωνίζεται με τους νόμους της αγοράς, καταργώντας πλήρως τις διαφημίσεις και στα δύο κρατικά τηλεοπτικά κανάλια . Το επιπλέον αυτό κόστος (από την απώλεια των διαφημίσεων) καλούνται να το πληρώσουν οι ανταγωνιστές της (ιδιωτικά κανάλια) αλλά και οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών (σταθερής και κινητής) με ένα φόρο 0,9% επί των ακαθάριστων εσόδων τους - ένα ποσό γύρω στα 150 εκ. ετησίως.

5 Μαΐ 2009

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ


Από το http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/

Του Γιώργου Κογιάννη, Δημοσιογράφου, μέλους της ΕΣΗΕΑ

Όταν, πριν από περίπου τριάντα χρόνια, ξεκινούσα τη διαδρομή μου στη δημοσιογραφία και για σχεδόν 10 χρόνια, δύσκολα μπορούσα να απαντήσω στην ερώτηση «τι δουλειά κανείς;».

Αισθανόμουν μια συστολή, ένα κόμπο στο λαιμό, όταν έπρεπε να απαντήσω «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ».Θεωρούσα ότι ο τίτλος αυτός ήταν πολύ μεγάλος και δεν ήμουν βέβαιος ότι τον είχα κατακτήσει ακόμη… Συνέβαλε σ’ αυτό και η συντηρητική διοίκηση της ΕΣΗΕΑ που μας κρατούσε πεισματικά έξω από την Ένωση, παρ’ ότι πληρούσαμε τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα!

Την ίδια συστολή, τον ίδιο κόμπο στο λαιμό, αισθάνομαι και σήμερα, όταν καλούμαι να απαντήσω στο ερώτημα «τι δουλειά κάνω;»

Τώρα, δεν είναι οι αμφιβολίες μου για το μέγεθος του «τίτλου» του δημοσιογράφου και της δικής μου προσφοράς στο επάγγελμα που με προβληματίζουν. Άλλωστε η αποτίμηση της προσφοράς ή της παρουσίας, αν θέλετε, του καθένα μας στο χώρο, γίνεται με κριτήρια που διαφέρουν από τον ένα στον άλλον. Για τον ένα «μετράει» πάνω απ’ όλα η θέση του στο μέσον που εργάζεται. Για κάποιον άλλο «μετράει»η τηλεθέαση η ο μισθός που παίρνει. Για κάποιον τρίτο «μετράει»πάνω απ’ όλα η αξιοπρέπεια και η στάση ζωής…

Όλα αυτά περνούν αστραπιαία απ’ το μυαλό μου όταν καλούμαι να δηλώσω επαγγελματική ιδιότητα. Ποιος είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου σήμερα στην κοινωνία και ποιος ήταν πριν από κάποιες δεκαετίες; Ποιος αξιοπρεπής επαγγελματίας δεν ενοχλείται όταν βλέπει το συνομιλητή του να καγχάζει, στο άκουσμα της απάντησης «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ»;

Την ίδια στιγμή - πρέπει να το πω - νιώθω και θυμό με το συνομιλητή μου. «Όχι»,σκέφτομαι και συνήθως το λέω και δυνατά. «ΔΕΝ είμαστε όλοι ίδιοι. ΔΕΝ είμαστε όλοι “νταβατζήδες”, “λαμόγια”, όργανα της εξουσίας - πολιτικής και οικονομικής .ΔΕΝ έχουμε πουλήσει την ψυχή μας στο διάβολο για μια καρέκλα, για την τηλεθέαση ή για το χρήμα. Κάποιοι προβάλλουν ακόμα αντιστάσεις, άλλοι μεγαλύτερες κι άλλοι μικρότερες. Κάποιοι νοιάζονται πρωτίστως για την αξιοπρέπεια τους και μετά για την επαγγελματική τους ανέλιξη στο χώρο».

Όμως τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα:Ποιος ευθύνεται πρωτίστως για την κατάντια αυτή του κλάδου; Ποιος έπρεπε να περιφρουρήσει την έννοια του λειτουργήματος και να μην επιτρέψει να κυριαρχήσουν στον κλάδο -τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων-, οι απατεώνες και οι εκβιαστές;

Οι ευθύνες των διοικήσεων της ΕΣΗΕΑ διαχρονικά είναι τεράστιες. Ας πούνε επιτέλους και δυνατά, αυτά που σκεφτόμαστε όλοι σχεδόν ή τα λέμε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις:

-Ποιος δημοσιογράφος είναι σήμερα περήφανος για τη συνδικαλιστική του εκπροσώπηση; Για τη θέση και το ρόλο της ΕΣΗΕΑ στην κοινωνία;
-Ποιος δημοσιογράφος πιστεύει ότι η ΕΣΗΕΑ θα έχει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου ραδιοτηλεοπτικού τοπίου με την εφαρμογή της ψηφιακής τηλεόρασης; Στο πέρασμα, από την έντυπη στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία;

Και δεν είναι μόνον οι αμοιβές και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Εξίσου σημαντικά -αν όχι σημαντικότερα- είναι οι αρχές και οι κανόνες πάνω στους οποίους θα βαδίσει η νέα μορφή της δημοσιογραφίας.

-Ποιος δημοσιογράφος νιώθει ότι θα έχει την πλήρη κάλυψη της ΕΣΗΕΑ εάν αντιδράσει στις πιέσεις που δέχεται για να «παίξει παιχνίδια» ή να παρουσιάσει το ..άσπρο ως μαύρο;
-Ποιος δημοσιογράφος εμπιστεύεται την τωρινή διοίκηση της ΕΣΗΕΑ για να απαλλάξει τον κλάδο από όλους αυτούς που μας κάνουν να ντρεπόμαστε να δηλώνουμε « δημοσιογράφοι»;
-Ποιος δημοσιογράφος πιστεύει ότι η σημερινή διοίκηση της ΕΣΗΕΑ έχει τη θέληση και το σθένος να προχωρήσει σε εκκαθάριση του μητρώου των μελών της, απ’ όσους έχουν πάψει πλέον να ασκούν το επάγγελμα όπως αυτό ορίζεται στο Καταστατικό της Ένωσης;

Ξέρετε ποια είναι η απάντηση-υπεκφυγή στα απλά αυτά ερωτήματα;

«Υποδείξτε μας ένα όνομα κι εμείς θα πάρουμε μέτρα».

Ωσάν οι κύριοι της διοίκησης να ζουν σ’ άλλον πλανήτη. Εθελοτυφλούν γιατί έτσι βολεύονται, εφόσον όλοι εμείς που υποστηρίζουμε ότι δεν ανήκουμε στα “λαμόγια” και τους “νταβατζήδες”,παραμένουμε απαθείς, αφήνοντας σε άλλους να αποφασίζουν για το μέλλον μας και να προσδιορίζουν το ρόλο και τη θέση μας στην κοινωνία.

Σκέφτομαι όμως ότι τα παιδιά μου, οι φίλοι και οι συνεργάτες, κάθε φορά που με κρίνουν ως κομμάτι αυτού του χώρου, θα κρίνουν εμένα και τη στάση μου, χωρίς το «ελαφρυντικό» της «ανύπαρκτης ΕΣΗΕΑ»! Όμως εγώ, ξέρω, ότι για να έχω τη δύναμη να αντιστέκομαι στις πιέσεις που δέχομαι καθημερινά στο επάγγελμα, χρειάζομαι τη στήριξη της «Ένωσης». Και αυτή δυστυχώς δεν την έχω. Για τον απλό λόγο ότι η ΕΣΗΕΑ δεν έχει το κύρος και την υπόσταση, ώστε να επιβάλει αρχές και κανόνες στο χώρο.

Αν θέλουμε αυτήν την ΕΣΗΕΑ , ας μην διαμαρτυρόμαστε όταν ο συνομιλητής μας στο άκουσμα της λέξης «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ» κουνάει το κεφάλι, μειδιώντας ειρωνικά…

4 Μαΐ 2009

Καθαρός ρατσισμός


Ονομάζομαι Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, είμαι τυφλή και κάτοχος σκύλου-οδηγού. Ερευνήτρια στο ΙΤΕ Ηρακλείου,υποψήφια διδάκτωρ στην ιατρική σχολή του παν/μίου Κρήτης και πρόεδρος της Ελληνικής Σχολής Σκύλων-Οδηγών «Λάρα».

Ζω στο Ηράκλειο Κρήτης όπου η πρόσβαση του σκύλου-οδηγού επιτρέπεται παντού. Και στην πολιτισμένη υποτίθεται πρωτεύουσα;

Προχθές πρωτομαγιά, θέλησα να πάω με μια φίλη για φαγητό στην ταβέρνα «Καλοζύμη» που βρίσκεται δίπλα στο πατρικό μου, στο Χαλάνδρι.

Στην είσοδο της ταβέρνας, ο υπεύθυνος μας .......

πληροφόρησε πως απαγορεύονται τα σκυλιά.
Απαντήσαμε ότι, έτσι κι αλλιώς θα τρώγαμε στην αυλή αφού είχε ωραία μέρα. Εκείνος,
αντέτεινε πως ο σκύλος απαγορεύεται ακόμα και στην αυλή και πρότεινε να. μας βγάλει ένα τραπέζι στο δρόμο!

Φύγαμε και πήγαμε ακριβώς δίπλα στην ταβέρνα «Ιορδάνης».
Δυστυχώς κι εκεί, η ίδια αντιμετώπιση: ο σκύλος δεν επιτρέπονταν ούτε καν στην αυλή.

Κι ερωτώ τους φίλτατους αναγνώστες:
1. Αξίζει ένας άνθρωπος να φάει στο δρόμο, επειδή βλέπει με τα
μάτια ενός σκύλου;
2. Μπορεί ο μάγειρας της εκάστοτε ταβέρνας να μαγειρέψει χωρίς τις
κατσαρόλες του;
3. Εάν ήμουν φορέας της γρίπης των χοίρων και πήγαινα να φάω
δίχως να πω λέξη θα ήμουν εντάξει;

Περισσότερες πληροφορίες για τους σκύλους-οδηγούς στο www.laraguidedogs.gr

ΠΗΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

2 Μαΐ 2009

Κτηνωδία

Από http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/

Πώς θα ένιωθες αν το να σε τεμαχίζαν και να σε αποκεφαλίζουν θεωρούνταν το "σπορ";






Η Νορβηγία και ο Καναδάς έχουν τώρα ένα καινούργιο είδος τουρισμού. Αυτούς που σκοτώνουν μωρά φώκιες. Το αποκαλούν "σπορ"..




Θες και εσύ να το αποκαλέις σπορ;

Είναι αυτός αθλητής;




Γιατί;




Είσαι η μόνη μας Ελπίδα !!!




Αυτές οι βαρβαρότητες δε μπορεί να είναι υπαρκτές στην σημερινή κοινωνία..




Μη μας γυρνάς την πλάτη, είμαστε απροστάτευτες..




Ξέρω ότι αυτές οι εικόνες είναι επίπονες, αλλά εμείς είμαστε που νιώθουμε τον πόνο. Μας σφάζουν και συμβαίνει ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ...




Τι τους δίνει το δικαίωμα να μας σκοτώνουν; Ποιός είναι αυτός που αποφασίζει για τη ζωή και το θάνατο;




Τι είδους άθλημα είναι αυτό; Δεν έβλαψα κανέναν..Απλά κολυμπούσα εδώ κοντά




Παρακαλώ, βοήθησε εμένα και τους φίλους μου...




Δε μπορείς να αγνοήσεις αυτές τις εικόνες.. Μένοντας σιωπηλός χωρίς να κάνεις τίποτα γίνεσαι συνένοχος...




Χρειαζόμαστε βοήθεια






ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΦΩΚΙΩΝ




Μπορείς να αντιδράσεις
με το να προωθήσεις το μήνυμα σε όσους περισσότερους μπορείς
και να τους πείσεις να το προωθήσουν επίσης.
Φέρε αυτούς τους δολοφόνους αντιμέτωπους με την δικαιοσύνη.
Σε ευχαριστούμε!!!!

Συνέχισε να προωθείς και να διαδίδεις αυτό το μήνυμα
ΒΑΣΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΣΕΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μετάφραση: Μιχάλης Βαζανέλλης

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: "Τρελό πάρτι" για τα κέρδη των καπιταλιστών

Σε περασμένη ανάρτηση μας γράφαμε: "Οι 300 περίπου εισηγμένες εταιρίες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρσι καθαρά κέρδη 10 δισεκατομμύρια ευρώ! Και τα περασμένα χρόνια είχαν πάει πολύ καλά. Το 2007 είχαν καθαρά κέρδη 11,3 δισ.

Συνολικά, μέσα σε μια και μόνο τετραετία, οι ντόπιοι πλουτοκράτες είχαν καθαρά κέρδη (πάντα σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία) 38,2 δισεκατομμύρια!

Και γα να καταλάβετε για τι ποσό μιλάμε αρκεί να αναφέρουμε ότι είναι τετραπλάσιο του δημόσιου ελλείμματος.

Αυτό το «δημόσιο έλλειμμα» που για να το περιορίσει η κυβέρνηση "παγώνει" μισθούς και συντάξεις για μια 3ετία υπακούοντας στις εντολές του Αλμούνια!

Μια χούφτα δηλαδή βιομήχανοι και τραπεζίτες έβαλαν στα θησαυροφυλάκια τους την τετραετία που μας πέρασε τετραπλάσιο ποσό απ’ όσο θα κληθούν να πληρώσουν δέκα εκατομμύρια Ελληνες με την περιοριστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης σε μισθούς και συντάξεις".

Σήμερα ο «Κόσμος του Επενδυτή» πανηγυρίζει γράφοντας για "«τρελό πάρτι» που έχει στηθεί εδώ και δυο μήνες, στο Χρηματιστήριο Αθηνών", αναφέροντας ότι σ’ αυτό το διάστημα τα κέρδη των εισηγμένων εταιριών –καμιά 300αρια είναι- έφτασαν στο αστρονομικό ποσό των 21,3 δις ευρώ!!!!

Μετά απ’ αυτό είναι μα μην δείχνει κατανόηση η κυβέρνηση στις απαιτήσεις των δεινοπαθούντων καπιταλιστών για ελαστικές μορφές εργασίας, κατεδάφιση κάθε ασφαλιστικού και εργατικού δικαιώματος;

26 Απρ 2009

Γενναιοδωρία...

Προσθήκη  εικόναςΑυτή η φωτογραφία δημοσιεύτηκε σε μια ινδική εφημερίδα με την ακόλουθη
λεζάντα.

''Μόνον όποιος είναι φτωχός ενεργεί με τόση γενναιοδωρία''

Από το http://black-mail.blogspot.com


23 Απρ 2009

Οι «πονηροί»

Για ποια κρίση μιλάμε και για ποιο «στέγνωμα» της αγοράς και των νοικοκυριών; Πού το είδαν οι φωστήρες των καναλιών και μας έχουν σκοτίσει τόσους μήνες; Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει αδέλφια και όσο ακούμε για μιζέριες τόσο τα χώνουμε μαζικά σε σκυλάδικα, σε γυαλιστερά ψιψιψίνια, σε… Λέξους – ευκαιρία μόνο με 56.000 ευρουλάκια μεταχειρισμένο και φυσικά σε μεζονέτες στα μαγευτικά Γλυκά Νερά που πωλούνται όσο ένας Πύργος έξω από το Λονδίνο (και δεν είναι υπερβολή).

Δεν γνωρίζω εάν και κατά πόσο έχει πρόβλημα ο τουρισμός και οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Αυτό που γνωρίζω όμως πολύ καλά είναι ότι διάφοροι απίστευτοι τύποι που έχτισαν τρεις μεζονέτες με τζάκι και… χέστρα (με το συμπάθιο) στα… εξωτικά Τρίκαλα Κορινθίας (κάτι σαν Γκστάαντ στο Βλάχικο ένα πράμα) το έδιναν το τριήμερο του Πάσχα προς 200 ευρώ τη βραδιά! Το τραγικό της υπόθεσης, δε, είναι ότι ήταν όλα γεμάτα ή σχεδόν γεμάτα. Υπάρχουν δηλαδή ένας σκασμός ηλίθιοι που δίνουν ένα μισθό για να πάνε το κορμί ένα τριήμερο στο χωρίς καμιά υποδομή κωλοχώρι και να φάνε μαγειρίτσα με άλλα 80 ευρώ ανά άτομο!

Που πας ρε Καραμήτρο! Γιατί δέχεσαι να σε κλέψουν όλοι αυτοί και δεν τους μποϋκοτάρεις; Με τα ίδια ή και λιγότερα χρήματα πας σε 5άστερο ξενοδοχείο στις περισσότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης ή για σκί στην Ελβετία ή τη Βόρεια Ιταλία. Γιατί να τα δώσεις στον πονηρό το βλάχο που θέλει τους μήνες του χειμώνα και τις μέρες Πάσχα να βγάλει όσα εσύ σε τρία χρόνια με το μισθό σου; Τα ίδια βέβαια ισχύουν και για τον φίλο μου τον Παρασκευά στο Κουφονήσι που χρεώνει το στούντιο την ημέρα, όσα έβγαζε με δυο καϊκιές τσιπούρα. Ε, όχι παλικάρια. Δε θα σας κάνω τη χάρη όσο και να θέλω να επισκεφτώ τα μέρη σας.

Αυτοί όμως είναι οι… light πονηροί της υπόθεσης και στην τελική αν θέλουμε τους τα ακουμπάμε, αν δε θέλουμε δε μας παίρνουν μία. Υπάρχουν όμως και οι XXL πονηροί οι οποίοι με τις πλάτες των πολιτικών μας τα παίρνουν είτε θέλουμε είτε όχι. Είναι οι επονομαζόμενοι κάποτε από τον Πρωθυπουργό μας ως νταβατζήδες! Η έξτρα μαγκιά του εθνικού μας κατασκευαστή, με την αγαστή συνεργασία βέβαια και τις υπογραφές του ακλόνητου από τη θέση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, είναι να του μαζέψουμε εμείς τα χρήματα για να φτιάξει κάποτε τους δρόμους! Παγκόσμια πρωτοτυπία έτσι; Πληρώνουμε τα διόδια στους δρόμους – καρμανιόλες τα χρήματα όμως δεν πάνε στον κρατικό κορβανά, αλλά στον ιδιώτη που έχει πάρει τη σύμβαση παραχώρησης του έργου (ποιος να είναι άραγε…). Έτσι εισρέει στα ταμεία του ιδιώτη ζεστό χρήμα με το οποίο θα χρηματοδοτηθεί η κατασκευή του έργου, εκτός από αυτά που έχει να λάβει από το δημόσιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτές είναι δουλειές!

Όμως αυτά δεν πρόκειται να τα δούμε ποτέ στα ανεξάρτητα δελτία ειδήσεων που δε χάνουν την ευκαιρία να κάνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα την αγιογραφία του καθ ύλην υπεύθυνου για το σκάνδαλο, όπως και δεν τα ακούμε ποτέ κατά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο από την αντιπολίτευση. Είτε το θεωρούν λογικό, οπότε καλό είναι να βάλουμε μετρητή iq στη Βουλή, είτε ουδείς τολμάει να έχει απέναντί του τον εθνικό μας νταβατζή οπότε ξέρουμε τουλάχιστον ποιος κάνει το κουμάντο.


Η φωτό από το http://www.flickr.com/photos/xploiter/



21 Απρ 2009

Για να μην ξεχνάμε...


Από την http://poliorkimeni-kaithpan.blogspot.com/

>Ότι δε σε σκοτώνει ,σε κάνει πιο δυνατό!!ΠΑΠΑΡΙΕΣ

Εγκλώβισαν,κάποιοι εθνικόφρονες κρετίνοι,μια ολόκληρη γενιά,εξαφάνισαν την αισθητική του νου, έκαναν το φόβο θρησκεία,το καρακίτς...προσευχή, την υποκρισία ευαγγέλιο!
Μου έκλεψαν την εφηβεία॥σιχάθηκα το ...τσάμικο τα δημοτικά άσματα,τους παπάδες και την εκκλησία,τους καθηγητές μου και το γυμνασιάρχη,όλους αυτούς ( και ήταν, ΟΙ πολλοί),που συνέχισαν να ζουν με το σλόγκαν"όπου βλέπεις φαί να πηγαίνεις,όπου βλέπεις ξύλο να φεύγεις"!
Ένα βράδυ του Μάη του"1967",πήραν τα σκυλιά ,μέσα από το σπίτι, τον μεγάλο αδελφό μου...
Στα δεκατρία μου,έμαθα τα έκτακτα στρατοδικεία,τις φυλακές αβέρωφ,κορυδαλού,αργότερα το ΕΑΤ-ΕΣΑ,το Σπανό το Θεοφιλογιαννάκο,είδα το μπαμπά να ασπρίζει ,εν μια νυχτί,τη μαμά να γερνάει και να κλαίει ολημερίς και μένα να γίνομαι σκληρή προς όλους και αντιδραστική।....
Όταν στην Ευρώπη και την Αμερική δημιουργούσαν πολιτισμό,εμάς εδώ μας καλιεργούσαν,τα φρούτα της πνευματικής επάρκειας??του κάθε γελοίου φώσκολου και του αγνώστου πολέμου του,μας έδειχναν τα καπέλα της δέσποινας και την υποκουλτούρα του κάθε γελοίου ξεμωραμένου φασιστοειδούς....Περίσεψαν τα ανδρείκελα,η συνέχεια κάποιων άλλων επώνυμων ταγματασφαλιτών και εθνικοφρόνων (εθνικός και άφρων)।
Κυκλοφορούσα με τον προσωπικό ασφαλίτη μου το Πολυχρόνη,κακό χρόνο νάχει,καθότι άπειρες φορές μου έκανε σωματική ερευνα το καθήκι ,θωπεύοντάς με,ο αλήτης...ο εθνικόφρων...
Στην οικογένεια τότε συμπαραστάθηκαν ΜΟΝΟ κάποιοι γείτονες οι οποιοι ΔΕΝ ήταν δημόσιοι υπάλληλοι(μη χάσουν τη δουλίτσα τους)....
Επτά χρόνια λαίλαπας,γύρισαν το τόπο μου εβδομήντα χρόνια πίσω...πάλι επιβίωσαν οι φελλοί,και για να μη ξεχνάμε ...κάποιοι (οι πολλοί) υποδέχτηκαν τον τριανταφυλίδη τον αρχιεθνικόφρωνα με τα ωραία φρύδια,με κεριά στο σύνταγμα μετά το πούλημα της Κύπρου και το πέρας???της δικτατορίας,ως ανάσταση....και στις εκλογές του έδωσαν πενήντα κάτι...αυτοί είμαστε οι έλληνεςΛάδι πολύ και τηγανίτα τίποτα!!!!

21η Απριλίου


Από το http://aposargentino.blogspot.com/

Στη Wikipedia έχει κάθε μέρα ένα μίνι αλμανάκ γεγονότων. Παρατίθενται τα βασικότερα και μετά ένα link σε στέλνει στα περαιτέρω.
Μπαίνω και χαζεύω τα γεγονότα της 21ης Απριλίου: Βλέπω διάφορα περίεργα και μη, βλέπω και για τα εγκαίνια της Brasilia -της πόλης που φτιάχτηκε από το μηδέν για να γίνει πρωτεύουσα της Βραζιλίας- αλλά πουθενά δεν βλέπω για το πραξικόπημα στην Ελλάδα. Χρειάζεται να πας στα περαιτέρω για να το δεις.
Προσωπικά δεν έζησα τη δικτατορία· στο τέλος της γεννήθηκα. Την έχω συνδυάσει με τις εμετικές γιορτές που κάναμε στο σχολείο. Εννοείται πως στα θρανία δεν μάθαμε τίποτα. Ό,τι έμαθα, το έμαθα από προσωπικό διάβασμα. Ας όψεται και η Αργεντινή, όπου τις χούντες (ισπανική λέξη η ρημάδα) τις έχουμε και πρόχειρες...
Μετά τη δικτατορία την είδα σε ταινίες και βίντεο στο youtube. Όλος ο θίασος επί σκηνής: το πουλί, ο φαντάρος, ο Στελλάρας με το μυστρί, ο Γιώργος με τον ασθενή επί της κλίνης και η Παγώνα Ζωιτάκη να παριστάνει την αντιβασίλισσα…
«Φαντάσου πόσο χάλια ήταν όλοι οι υπόλοιποι για να κυβερνούν αυτοί» σκέφτηκα μια φορά.
Εμάς τώρα μας πειράζει που δεν το έχει η Wikipedia? Έτσι κι αλλιώς ξεχάστηκε η Επέτειος. Τα κόμματα εξουσίας δεν έβγαλαν καν ανακοίνωση. Μόνο η Αριστερά και αυτή από υποχρέωση.
Εξαίρεση η Αλέκα, που βρήκε την ευκαιρία να μας πει ότι τότε -όπως και τώρα- το βασικό σύνθημα ήταν ο αντικομμουνισμός. Μην ανησυχείς καλή μου. Δεν κινδυνεύεις σήμερα να σε στείλουν στη Μακρόνησο. Ποιος θα ασχοληθεί σοβαρά μαζί σου; Χώρια δηλαδή που δεν έχει πλοίο, γιατί το νησί είναι εκτός άγονης, άρα ούτε διαπλεκόμενος εφοπλιστής δεν ασχολείται.
Σχεδόν την ξέχασαν και τα κανάλια. Λογικό το βρίσκω. Τι να σου κάνει και ο Πατακός μπροστά σε κοτζάμ Τελάκη; Τι να πιάσει η Παγώνα μπροστά στην Καγιά που είχε και πρεμιέρα με τον καφέ της… Να είμαστε και σοβαροί.

Κάπως έτσι ξεχάστηκε και το αντιτορπιλικό «Βέλος», το οποίο σαπίζει ελλείψει κονδυλίων. Ενώ αν του είχαν βάλει τέσσερις ρόδες, τώρα θα είχε μειωμένα τέλη ταξινόμησης και θα ήταν πρώτη μούρη παντού...

(Και μετά μας έφταιγε εκείνος ο παπάς που έλεγε «διάβαζα στη Χούντα και δεν είχα ιδέα»).

Μεταξύ μας, την Εθνοσωτήριο καλύτερα να την ξεχάσεις, παρά να τη θυμάσαι από υποχρέωση.
Έτσι κι αλλιώς, αυτοί που έφαγαν ξύλο έζησαν στην ανωνυμία. Ενδεχομένως να παλεύουν ακόμα και σήμερα για τα τελευταία ένσημα.
Οι άλλοι που βγήκαν να εξαργυρώσουν «αγώνες», είναι απλά χυδαίοι. Το ίδιο δικτάτορες με τον κάθε Στελλάρα και την κάθε Παγώνα.
Γιατί ο δικτάτορας ζει μέσα μας. Και τρέφεται από το ναρκισσισμό μας.

15 Απρ 2009

i - Reporter: Ο τρόπος της Σινγκαπούρης!!!

Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο ! Από το http://orfni.blogspot.com/

Πήραμε το εξης email:
"Ένας συναγερµός πυρκαγιάς χτύπησε στις 4µ.µ. όταν σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι της ßάρδιας ßρίσκονταν στο γραφείο (κατά προσέγγιση 5000). Σύµφωνα µε τη διαδικασία ολόκληρο το γραφείο εκκενώθηκε µέσα σε 3 λεπτά & κάθε υπάλληλος συγκεντρώθηκε µε τους υπόλοιπους έξω από το γραφείο. 10 λεπτά πέρασαν…5 ακόµα λεπτά πέρασαν και 5 ακόµα λεπτά πέρασαν.

Έπειτα ένας υπεύθυνος ασφαλείας ανήγγειλε το εξής:

«Αγαπητοί υπάλληλοι
Μετά λύπης σας ανακοινώνω ότι για πολλούς από εσάς αυτή θα είναι η τελευταία άσκηση πυρκαγιάς. Λόγω της ύφεσης απολύουµε σχεδόν το 50% των υπαλλήλων.
Καθώς θα εισέρχεστε αν η κάρτα εργασίας σας δεν δουλεύει, τότε είστε ανάµεσα στους απολυθέντες & όλα σας τα υπάρχοντα θα σας σταλούν µε courier αύριο.
Ακολουθήσαµε αυτή την προσέγγιση καθώς δεν θέλαµε να γεµίσουµε το email µε απολυτήρια µηνύµατα και αποχαιρετιστήρια µηνύµατα σε χιλιάδες & επίσης για να αποφευχθούν γρονθοκοπήµατα εντός του γραφείου.
Ελπίζω να έχετε µια καλή σταδιοδροµία µπροστά σας.
Παρακαλώ εισέλθετε & δοκιµάστε την τύχη σας.»

ΒΗΜΑ Premium - wtf?


Μια εξαιρετική ανάλυση από τον Νίκο Δρανδάκη στο Nylon.gr και μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση στα σχόλια

Θα περίμενε κανείς Έλληνες επιχειρηματίες - εκδότες μεγάλου μεγέθους, να κάνουν τουλάχιστον το στοιχειώδες: πριν προχωρήσουν σε μια επιχειρηματική απόφαση να μελετήσουν τη διεθνή εμπειρία. Το έχουν κάνει άλλοι πριν από αυτούς? Απέδωσε? Τι απέφερε η εμπειρία?

Για τον ΔΟΛ διαβάζω εδώ και καιρό ότι ετοιμάζει σημαντικές επενδύσεις στο χώρο της ψηφιακής ενημέρωσης με όχημα το Βήμα - και αυτό είναι από μόνο του θετικό. Είδα όμως προ ολίγου στο Μediablog την ανακοίνωση τους για τη δημιουργία συνδρομητικής υπηρεσίας με την ονομασία Premium, και αμέσως μου ήρθε το γνωστό wtf? - “τι διάολο” Ελληνιστί.

Με λίγα λόγια, κάποιος θα πρέπει να πληρώνει 30 Ευρώ το μήνα(!!!) για να έχει πρόσβαση:

  • Στο ιστορικό αρχείο του ΔΟΛ (από τη δεκαετία του ‘20 περίπου και μετά)
  • Σε ένα newsletter με τίτλους για το τι θα γράφει αύριο το Βήμα (!?)
  • Στη δυνατότητα καθημερινής ανάγνωσης του Βήματος «όπως στο χαρτί» (!?)
  • Δικαίωμα πρόσβασης σε ύλη που θα απευθύνεται μόνο στους συνδρομητές (δεν ενημερώνει τι ύλη θα είναι αυτή)
  • Δικαίωμα σχολιασμού επιλεγμένων άρθρων, αναλύσεων και ρεπορτάζ (!!!????)

Δεν θέλω να σχολιάσω τα υπόλοιπα, αλλά ειδικά το τελευταίο σκοτώνει. Την εποχή των Social Media που ο καθένας μπορεί να σχολιάσει οτιδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε, στο ψηφιακό Βήμα έκριναν ότι θα πρέπει να πληρώνει 30 Ευρώ το μήνα για να του επιτρέπουν να σχολιάζει τα άρθρα της εφημερίδας. Για τους υπεύθυνους της έκδοσης, ο σχολιασμός και ο διάλογος είναι μια πολυτέλεια που πρέπει να πληρώνεται.

Το μοντέλο της συνδρομητικής ψηφιακής ενημέρωσης στο Internet θεωρείται ήδη νεκρό παγκοσμίως, και όλος ο διάλογος (οπουδήποτε και αν παρακολουθήσει κάποιος) γίνεται για το τι θα το αντικαταστήσει. Εκατοντάδες ψηφιακοί εκδότες δοκίμασαν το συνδρομητικό μοντέλο και απέτυχαν. Το πείραμα ξεκίνησε η Wall Street Journal 10 χρόνια πριν, κλείνοντας τελείως την πρόσβαση σε όλους εκτός από τους συνδρομητές - ο Μέρντοχ μόλις την αγόρασε άνοιξε πλήρως την πρόσβαση. Ακολούθησαν οι New York Times με το Times Select στο οποίο έπρεπε να πληρώσεις για να έχεις πρόσβαση (όχι σε όλο το περιεχομενο αλλά) μόνο σε επιλεγμένους αρθρογράφους υψηλού κύρους όπως ο Thomas Friedman. Λίγα χρόνια μετά η απόφαση αποσύρθηκε μετ’ επαίνων και όλο το περιεχόμενο διατίθεται δωρεάν.


το υπόλοιπο και η συζήτηση που ακολούθησε στο http://www.nylon.gr/social-media/vima-premium-wtf/

14 Απρ 2009

ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ 80


Από τον άπαιχτο master του http://cavestudioz.blogspot.com/

Σε περιπτωση που πετυχετε καμια χρονομηχανη και ταξιδεψετε στο παρελθον αλλα τελειωσει το πλουτωνιο μπορει ξαφνικα να βρεθειτε στη δεκαετια του ογδοντα και δε θα εχετε ιδεα τι σκατα. Ετσι οριστε ενα λεξικο του 80 για να μαθετε κατι αλλο απο τις μαλακιες των καλτ ταινιων (ουφο, τουρμπο, μη μου τη βγαινεις με κοκκινο γερο, γκε-γκε...)

ΑΓΓΙΧΤΟΟΟΟΟ
Ηταν η μπαλια του μπασκετ που περναγε χωρις να κουνησει το διχτυ. Ολα τα μαλακισμενα το φωναζαν μαζι και με τσαντιζαν γιατι ημουν απο κεινες τις αδερφες που προτιμουσαν να παιζουν με τα μιρμιγκια και να διαβαζουν μικιμαου.

ΑΠΟΚΑ-ΛΥΥΥΥΨΕΙΙΙΙΙΙΣ
Ηταν μια ακομα πολεμικη κραυγη που ελεγε ολη η ταξη οταν εκανες το λαθος να αναφερεις το ονομα μιας συμμαθητριας. Η αποκαλυψη ηταν συνηθως οτι γουσταρεις αυτη τη γκομενα.

ΒΟΥΤΑΡΙΑ
Αυτη η κοινωνικη εκδηλωση συνεβαινε σπανια αλλα παντα ειχε ολεθρια αποτελεσματα. Οταν καποιος μπομπιρας ειχε καποιο αγαθο σε μεγαλη ποσοτητα και ηθελε να το μοιραστει, το πεταγε στον αερα και φωναζε "ΒΟΥΤΑΡΙΙΙΑΑΑΑΑ" και ολα τα παιδια λυσσαγαν και τραυματιζαν το ενα το αλλο προκειμενου να αποκτησουν τα πολυποθητα λαφυρα της βουταριας.

ΓΟΥΡΟΥΝΑ
Μεγαλο δυναμιτακι που ο μαλακας ο Σπυρος πεταγε κοντα στα ποδια μου και βλαστημαγα την ωρα και τη στιγμη.

ΚΑΡΑΒΟΛΙΔΑ
Μια πολυ δυνατη μπαλια στο ποδοσφαιρο. Σε ορισμενα ματς υπηρχε συμφωνια "Μαλεα, χωρις καραβολιδες" γιατι εκεινες οι φτηνιαρες μπαλες εκαναν καρουμπαλα και μετα φωναζε ο μπαμπας αλλα εγω το χαβα μου με τα μιρμιγκια και τετοια. Το θεωρω θαυμα οτι καταφερα καποτε να κανω σεξ με γυναικα.

ΚΑΡΟΥΜΠΑΛΑ
Ειναι αυτο που συμβαινει σε μια μπαλα οταν ριχνεις καραβολιδες.

ΜΑΛΕΑΣ
Το 80 δε μπορουσες να βρισεις. Τοτε οι γονεις σε γαμουσαν εκει που στεκεσαι. Το μαλεας ειναι ο εναλλακτικος τροπος να πεις μαλακας.

ΜΑΧΛΕΠΑΣ
Μαλλον καποιος πιο μαλακας απο τον μαλεα, δεν ξερω.

ΖΗΤΟΥΛΑΣ
Αυτος που δε σε αφηνε να ευχαριστηθεις τα σκατολοϊδια σου με την ησυχια σου.

ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ
Η οθονη του Αμστραντ συμφωνα με τη μανα μου.

ΚΟΡΚΟΔΕΙΛΟΣ
Ο κροκοδειλος συμφωνα με τον φιλο μου τον Παναγιωτη που ειχε κλεψει το πατινι του Παντελη απο τον πεμπτο.

ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ (παμε για)
Καμια φορα εμπαινε μεσα μας ο Σατανας και μας φαινοταν γαματη ιδεα να παιρνουμε τους δρομους, να χτυπαμε τα θυροτηλεφωνα και να λεμε αισχροτητες στους συνταξιουχους.

ΚΡΟΣ
Κατι ασχημα, βαρια και προβληματικα ποδηλατα που εμοιαζαν με τσοπερ που εχουν παθει νευρικη ανορεξια. Ειχαν τεραστιες γαμημενες σουστες, ενα τεραστιο μαυρο λεβιε ταχυτητων και μια σελα που θυμιζε σελα γαιδαρου. Αν ησουν χαρντ-κορ εβαζες κι εκεινη την κορνα που εκανε δεκαπεντε χιλιαδες ηχους και εκαναν ακομα κι εμενα να αφηνω τα μιρμιγκια και τα σκουπιδια και τις καποτες που εβρισκα στο οικοπεδο για να ακουσω τις θεαρεστες μελωδιες.

ΚΡΥΣΦΥΓΕΤΟ
Ηταν ενα μερος.

ΚΩΛΟΝΑΤΟ
Μια αηδιαστικη, παρανομη και οδυνηρη τιμωρια κατα την οποια εξι συμμαθητες σε πιανουν σηκωτο, σε πηγαινουν σε μια κολωνα, σου ανοιγουν τα ποδια με τη βια και μετα κανουν αυτο που νομιζετε.

ΚΩΛΩΣΤΡΑ
Ηταν αυτος που δεν πεταγε νερατζια στο παραθυρο της κυρα-τετοιας ή που δεν εκλεβε τσιχλες και μικιμαου απο το περιπτερο.

ΜΙΚΙΜΑΟΥ
Ολα τα κομιξ.

ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΙΓΟ;
Ηταν η συνηθης ατακα του ζητουλα. Ο,τι και να χες ηθελε "να κανει". Ποδηλατο, πατινι, πατεριτσα, στα τετοια του, ο ζητουλας δεν ειχε ηθος.

ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΦΥΓΟΥΜΕ!
Η φυσικη επιλογη σε εφαρμογη. Καποιος απο την παρεα ηταν παντα μαλακας και οταν αργουσε να ερθει ή ηταν απασχολημενος με κατι αλλο, τα κουλ ατομα της παρεας ελεγαν συνωμοτικα "ρε.. παμε να του φυγουμε;" και ετρεχαν πεντε τετραγωνα μακρια. Ο μαλακας της παρεας τους κυνηγουσε νιωθωντας αδικημενος και ανεπαρκης.

ΠΑΡ'ΤΟΝ ΠΑΠΑ
Αποδειξη οτι οι Ελληνες ποτε δε δεχτηκαν ολοκληρωτικα το Χριστιανισμο. Οι παπαδες τρομαζαν τα παιδια περιπου οπως ενας μπατσος τρομαζει εναν χασικλη. Ετσι οταν βλεπαμε παπα επρεπε να τον "δωσουμε" αγγιζοντας τον αλλο και λεγοντας "παρτονπαπα". Αυτος που εδινε τον παπα ειχε ανοσια στην ασθενεια και ο μολυσμενος επρεπε να τον μεταδωσει σε καποιον αλλο φιλο ή ακομα και περαστικο.

ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΚΙ
Ηταν η τακτικη στο κρυφτο κατα την οποια αυτος που τα "φυλαγε" δεν απομακρυνοταν απο το σημειο φυλαξης και αραζε στην κοντινη περιοχη περιμενοντας λες και εχει περιπτερο.
Οπως πολυ καλα μαντευετε, οποιος εκανε τον περιπτερα στο κρυφτο, αργοτερα οι φιλοι του "του φευγανε!" και ετρεχε νιωθωντας αδικημενος και ανεπαρκης.

ΠΟΔΑΡΑΚΙ
Ηταν η διαδικασια διαμοιρασης παικτων σε ομαδικο παιχνιδι. Σημερα δεν ξερω τι κανουν τα παιδια, μαλλον κανουν αναπαντητες στα κινητα τους και οποιος προλαβει να το σηκωσει παιζει με το Γιωργο. Εμενα με διαλεγαν τελευταιο παντα κι αυτο με εκανε να ανοιξω ενα προσβλητικο μπλογκ.

ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟ
Ακομα κατι που καπηλευτηκαν οι ομοφυλοφιλοι. Ηταν ενα κολαν. Κοντο. Και το φορουσαν τα αγορια χωρις ενοχες.

ΣΑΛΑΜΑΚΙ
Ενα κοφτο χτυπημα με την αναστροφη του χεριου καθετα στην επιφανεια των κωλομεριων. Ετσουζε αρκετα και μετα επρεπε να κυνηγησεις αυτον που σου το εριξε και να του κανεις το ιδιο στο δικο του κωλο. Κι αυτο το εκλεψαν οι ομοφυλοφιλοι ως ενα σημειο.

ΣΑΧΛΑΜΠΟΥΧΛΑΣ
Ο φιλος σου ο Κωστας συμφωνα με τη μανα σου.

ΣΚΑΤΟΛΟΪΔΙΑ
Ο,τι φαγωσιμο πουλουσε ενα περιπτερο. Με εξαιρεση το παστελι και τη σοκολατα υγειας που αρεσαν στον παππου.

ΣΚΡΙΣ ΣΚΡΑΦΤ
Το κρις κραφτ ΡΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ!
ΣΥΝΝΕΦΟ ΦΑΤΟΥ-;;;; (ΡΟ)
Αλλο ενα παραδοξο και ηλιθιο παιχνιδι, αλλα οχι στην ιδια φαση με το κολωνατο. Καποια στιγμη ενας απο την παρεα φωναζε "ΣΥΝΝΕΦΟ ΦΑΤΟΥ;;;;;" και εμεναν ολοι ακινητοι. Οποιος μιλουσε μετα ετρωγε απειρες φαπες. Το εθιμο ελεγε οτι επρεπε να πει τη συνεχεια. Συννεφο φατούρο. Δεν ξερω γιατι αλλα παντα καποιος το ελεγε και ετρωγε γερες φαπες. Ακομα κι εγω το ειχα πει και μεχρι σημερα δεν εχω ιδεα τι με ωθησε να φαω εθελοντικα φαπες απο δεκα ατομα.

ΤΑΤΟΥΑΖ
Ηταν ενα χαρτακι μεσα στις τσιχλες που ειχε ενα πλαστικο σχεδιο το οποιο κολλαγε στο δερμα με λιγο νερο. Κρατουσε περιπου μια ωρα και μετα γινοταν σαν γαμω το χριστο του.
Οταν εμαθα αργοτερα πως γινονται τα κανονικα τατουαζ φρικαρα λιγο και αναρωτηθηκα γιατι δε χρησιμοποιουν τα "κανονικα" που ειναι στις τσιχλες, που αν δε σου αρεσουν μπορεις να ξεφορτωθεις με λιγο τριψιμο; Ειχα δικιο.

ΦΑΓΟΥΡΟΣΚΟΝΗ/ΦΤΕΡΝΙΖΟΣΚΟΝΗ/ΑΜΠΟΥΛΑ ΒΡΩΜΑΣ/ΑΜΠΟΥΛΑ ΚΡΥΟΚΩΛΙΑΣΜΑΤΟΣ
Αντικειμενα φαντασιας. Δεν ειχα δει ποτε στη ζωη μου τετοιο πραμα. Ισως ειχα δει αμπουλα βρωμας ή κατι που πηρε ο Μιχαλης απο το φαρμακειο του παππου του και μας το εφερε στο οικοπεδο και μετα το πεταξαμε σε εκεινο το μαγαζι που πουλαγε λεκανες καμπινε και το σπασαμε και τρεξαμε σαν τον ανεμο χωρις να μαθουμε ποτε αν βρωμαει.

ΦΛΙΜΠΕΡΑΚΙΑ
Τα ηλεκτρονικα παιχνιδια ή ο χωρος που στεγαζε ηλεκτρονικα παιχνιδια. Τα φλιμπερακια επαιρναν δεκαρικα.

ΦΥΣΟΚΑΛΑΜΟ
Απο σημαια κομματος και με κολλημενες πανω χιλιες δυο αχρηστες μαλακιες οπως στοχαστρα, κοντακια, θηκες αρχιδια μυδια. Ο αδερφος μου εφτανε με φυσοκαλαμο τον πεμπτο οροφο απο την εισοδο της πολυκατοικιας.

ΧΑΡΤΑΚΙΑ
Συλλεκτικα αυτοκολλητα της πανινι μαλλον. Ηταν οπως τα τσιγαρα στη φυλακη. Ηταν κυρος και γοητρο. Οταν δυο παιδια επαιζαν με χαρτακια ακουγοταν συνηθως το εξης διαβολικο μαντρα "το'χω..το'χω..το'χω..το'χω..το'χω..ΔΕΝ ΤΟ'ΧΩ! το'χω..το'χω..το'χω..το'χω.. ΔΕΝ ΤΟ'ΧΩ ΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΖΕΙΣ ΜΕ ΔΥΟ;" Στο τελος επαιζε τσακωμος.

ΨΩΜΥΛΟΣ
Σαν το ζητουλα αλλα ειδικευεται στο φαγητο.

ΩΡΑ
Συγνωμη κυριε, εχετε ωρα;
Ναι ρε μαλακισμενα, δεν ειχαμε ρολογια τοτε και για να μη μας κραξει η μανα ρωτουσαμε την ωρα στους περαστικους. Φυσικα εγω οχι γιατι μαθαινα τα μυστικα του συμπαντος καπου σε μια μιρμιγκοφωλια.

Ανοίχτε τα τρελάδικα να μπούμε όλοι μέσα


Με αφορμή το περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ , ο υπουργός Παιδείας, Άρης Σπηλιωτόπουλος, δήλωσε ότι στόχος του είναι το κάθε σχολείο να έχει το δικό του ψυχολόγο. Πριν από δυο μήνες αποφασίστηκε να περάσουν από ψυχολόγους οι αστυνομικοί, τώρα θα περνάνε από ψυχολόγο και οι μαθητές. Γιατί το πάμε λάου λάου; Γιατί δεν παραδεχόμαστε πως είμαστε όλοι για το Δαφνί να τελειώνουμε;

Έχουν κάψει τα κεριά τους...


ΤουΡούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr

Όλοι ζούμε...
... κάποιες μικρές καθημερινές χαρές (τις μεγάλες τις περιμένουμε πάντα αργότερα), όπως το ξύπνημα της άνοιξης, το άνοιγμα του λογαριασμού του ηλεκτρικού, το «ξεσκόνισμα» του Βολταίρου, εκείνου που είχε πει, «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»- και που τώρα καταργείται από το ίδιο το σύστημα που πριν από διακόσια χρόνια στηρίχτηκε στις αρχές του.

Σε μια επιθεώρηση...
... των γαλλικών εφημερίδων, η «Ελεύθερη γαλλική ραδιοφωνία FΡΡ» σταχυολόγησε μερικά δημοσιεύματα της «Φιγκαρό», της εφημερίδας του γνωστού εμπόρου όπλων Σερζ Ντασό. Ήταν του είδους «Δεν θα αφήσουμε τα σοβιετικά τανκς να βγουν στην πλατεία Κονκόρντ», «Το ερυθρό χάος δεν θα περάσει!». Σε άρθρο της, η εφημερίδα αναφερόταν σε «Εκείνους που επωφελήθηκαν από την κρίση». Θα περίμενε κανείς να διαβάσει σε αυτό για τους τραπεζίτες που έκλεψαν δισεκατομμύρια, για τους πλούσιους που φοροδιαφεύγουν, για τους χρηματιστές που βύθισαν τον κόσμο στο χάος. Όμως, όχι. Κάθε άλλο. Εκείνοι που επωφελήθηκαν από την κρίση είναι «οι ομάδες ατόμων που επιβάλλουν τη θέλησή τους στην πλειοψηφία», με άλλα λόγια τα συνδικάτα, «οι οργισμένοι και οι αβράκωτοι του σήμερα, που θέλουν να ξαναζήσουμε τη Θερμιδόρ». Όσο για το ρεπορτάζ από την κατάληψη του εργοστασίου της Κατερπίλαρ, όπου οι εργαζόμενοι κράτησαν ομήρους τέσσερις διευθυντές, γράφει σπαρακτικά: «Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν την καταπίεσή τους, δίνοντας στους διευθυντές να φάνε από την καντίνα. Δεν τους άφηναν να παραγγείλουν παρά μόνο πίτσα». Του Χριστού τα πάθη δηλαδή. «Η νύχτα είναι δύσκολη. Κλωτσιές στις πόρτες. Επαναστατική μουσική. Ραπ. Τα μέλη του κομάντο, που υποστηρίζονται από ακτιβιστές που δεν εργάζονται στην Κατερπίλαρ, τους έχουν αφαιρέσει τα σταθερά και τα κινητά τηλέφωνα». Αυτό κι αν είναι μαρτύριο. Η αλήθεια είναι πως η ραπ είναι ανατρεπτική μουσική. Όμως κι ο ποιητής Ζαν Πρεβέρ δεν ήταν λιγότερο ανατρεπτικός, όταν έγραφε: «Αυτοί που τόσα χρόνια τούς περνούσαν για σκυλάκια, έχουν ακόμη τα δόντια του λύκου. Για να δαγκώσουν. Να αμυνθούν. Να επιτεθούν».

Οι καιροί...
... είναι δύσκολοι για ό,τι είναι αριστερό. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Λε Μοντ», η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει 32 εκλογικές περιφέρειες. Όλως τυχαίως, οι 9 εκπροσωπούνται από δεξιούς και οι 23 από αριστερούς βουλευτές. Την ίδια ώρα, οι Βρετανοί Εργατικοί εξαπολύουν ένα κυνηγητό μαγισσών. Ο εκπρόσωπος των Εργατικών στο Λονδίνο Λιουκ Έικχερστ επισείει το φάσμα του κομμουνισμού, σαν να είναι ο κομμουνιστής εκείνος ο εγκληματικός τύπος που πριν από δυο αιώνες περιέγραψε ο εγκληματολόγος Τσέζαρε Λομπρόζο. Και καλεί σε «μια μακροχρόνια και σκληρή εσωκομματική πάλη για τη συντριβή των αριστερών». Το σύστημα...
... που πέρασε κάποτε τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως, φαίνεται πως τα έχει κάψει πια τα κεριά του. Και βρίσκεται σήμερα σε τέτοιο αδιέξοδο, που νιώθει αναγκασμένο να καταργεί τις ίδιες τις ιδρυτικές αρχές του.