Επικίνδυνα χρόνια

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ από τα ΝΕΑ

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΧΡΟΝΙΑ. Επικίνδυνα χρόνια κληροδοτούμε στα παιδιά μας. Σε επικίνδυνα χρόνια μεγαλώνουν, σε επικίνδυνα νερά κολυμπάνε. Ο βυθός πιο ορατός απ΄ την επιφάνεια του νερού. Του μολυσμένου νερού, της μολυσμένης ατμόσφαιρας, της μολυσμένης τροφής. Και πάνω απ΄ όλα της μολυσμένης κοινωνίας.
Βία, πόνος, φτώχεια, ανεργία, κτηνωδία, σκληρότητα, βαναυσότητα, χυδαιότητα, διαστροφή χωρίς επιστροφή. Μέσα σε αυτό το εξαίσιο περιβάλλον προσπαθείς να δώσεις πέντε βασικές αρχές στο παιδί σου. Αρχές που η μετέπειτα ζωή του θα τις μετατρέψει βίαια σε λερωμένο σφουγγαρόπανο.
Τι θα...
κάνεις; Τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις; Να το διδάξεις να πατάει επί πτωμάτων για να μπορέσει να επιβιώσει; Να το διδάξεις να πηγαίνει με τον σταυρό στο χέρι, ξέροντας ότι θα το λειώσουν σαν μυρμηγκάκι; Να ζει με το κεφάλι ψηλά και το μάγουλό του να γίνεται στόχος στα χαστούκια της ζωής; Να ζει με το κεφάλι χαμηλά για να λουφάρει, μπας και γλιτώσει; Να υψώνει ανάστημα; Ή να το αυξομειώνει μπαίνοντας στο μαρτύριο του κάθε Προκρούστη εργοδότη;

Τι πρέπει να μάθεις στο παιδί σου; Και πόσο αντέχουν οι διδαχές σε μια πραγματικότητα τόσο ανελέητη που θα τις κάνει φύλλο και φτερό; Του δίνεις εφόδια ψυχής ή εφόδια επιβίωσης; Γιατί ζούμε σε χρόνια δύσκολα. Χρόνια επικίνδυνα: «Ψυχή» και «επιβίωση» έννοιες ασύμβατες. Δεν συνυπάρχουν, δεν κολλάνε, συγκρούονται, τρακάρουν, ρε παιδί μου, μην το ψάχνεις! Χρόνια δύσκολα, χρόνια επικίνδυνα...

Την αποφράδα ημέρα που έσκασε η είδηση για τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον ραδιοφωνικό σταθμό City, άπραγοι παρακολουθούσαμε 500 άτομα να πετάγονται στον δρόμο. Πολλοί απ΄ αυτούς, φίλοι παλιοί, φίλοι που κάποτε δουλεύαμε δίπλα δίπλα σε γραφεία άλλων εντύπων, φίλοι χαμένοι και κερδισμένοι. Στον δρόμο!

Μόλις τολμήσαμε να εκφράσουμε τη λύπη μας, κατηγορηθήκαμε για συντεχνιακή λογική. «Καλά να πάθετε» είπαν κάποιοι.

«Εσείς οι δημοσιογράφοι, εσείς τα λαμόγια, εσείς οι άθλιοι μεταπράτες!».

Κι όντως η δημοσιογραφία δεν είναι «όμορφος κόσμος μαγικός, αγγελικά πλασμένος». Όντως πολλοί «συν-άδελφοι» θα έπρεπε να αποκαλούνται «πλην-άδελφοι»: Διαπλοκή, συναλλαγή, αλλότρια συμφέροντα, η πάρτη τους, η τσέπη τους, τα παιχνιδάκια εξουσίας τους. Όλοι εκείνοι που- από δημοσιογράφοι- μετατρέπονται σε λακέδες του εκάστοτε εξουσιαστή, του εκάστοτε εκμεταλλευτή.

Οι υπηρέτες δύο, τριών, τεσσάρων αφεντάδων!

Αυτοί που μετατρέψανε ένα έντιμο επάγγελμα, ένα λειτούργημα σε βρισιά! Άλλοτε έλεγες «είμαι δημοσιογράφος» και καμάρωνες! Τώρα το λες, πέφτουν τα μούτρα σου μέχρι το πάτωμα! Αν σου ΄χει μείνει λίγη τσίπα...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, λοιπόν, να έχουμε απαίτηση από τον αναγνώστη να διαχωρίσει υπομονετικά την ήρα από το στάχυ. Όμως υπάρχει ΚΑΙ η ήρα ΚΑΙ το στάχυ. Υπάρχουν ακόμα έντιμοι άνθρωποι με έντιμες φωνές κι έντιμες πένες. Και καλό είναι μες στο γενικό αλαλούμ να μην τα κάνουμε όλα σάλα τραπεζαρία.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ για τον πόνο που ένιωσα με τις τελευταίες οικτρές εξελίξεις στον Τύπο; Για το «καλά να πάθετε» που εισέπραξα από αναγνώστες. Κι άντε κι εμείς όλοι μαζί συμπούρδουκλοι, οι λύκοι και οι αμνοί στο ίδιο καζάνι- καλά να πάθουμε!

Να το δεχτώ μόνο και μόνο για να πάει η κουβέντα παρακάτω!

Τι φταίνε όμως οι τεχνικοί; Τι φταίνε οι λογιστές και οι γραμματείς; Τι φταίνε οι τηλεφωνήτριες; Οι θυρωροί, οι καφετζήδες, οι καθαρίστριες;

Όχι, δεν είναι συντεχνιακό το ζήτημα. Σε μια Ελλάδα όπου βιομηχανίες, βιοτεχνίες, εταιρείες, εργοστάσια, επιχειρήσεις, απ΄ άκρη σε άκρη, κλείνουν η μία πίσω απ΄ την άλλη. Να ξεχάσουμε τα Κλωστήρια Νάουσας; Τον Λαναρά; Τη Χαρτοβιομηχανία Θράκης; Να ξεχάσουμε τόσες άλλες επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο κι έστειλαν τον κοσμάκη βορά στους τοκογλύφους των δανείων και των πιστωτικών καρτών;

Δεν είναι συντεχνιακό το ζήτημα. Δεν μπορεί να είναι. Το ίδιο νοίκι, φως, νερό, τηλέφωνο τρέχει για όλους. Οι ίδιες υποχρεώσεις, οι ίδιες ανάγκες, τα ίδια έξοδα. Το παιδί που φέτος το καλοκαίρι θα κλειστεί σε ένα διαμέρισμα ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να παίξει με το κουβαδάκι του σε μια παραλία τι σημασία έχει αν μεγαλώνει στη Νάουσα ή στην Αθήνα;

Αυτό που διαφοροποιεί τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον City απ΄ όλα τα άλλα λουκέτα είναι πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την πρώτη επιχείρηση που βαράει διάλυση μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τίποτα άλλο. Για τους εργαζόμενους ίδια η απόγνωση, ίδια η αγωνία, ίδιο το αδιέξοδο. Και στην προκειμένη περίπτωση- αν για τον ραδιοφωνικό σταθμό διαφαίνεται η πιθανότητα της αυτοδιαχείρισης- για την εφημερίδα σκούρα τα πράγματα!

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΧΡΟΝΙΑ... Κι εμείς μες στο άγχος και την ανασφάλεια, πιέζουμε τα παιδιά μας να μελετήσουν, να ξενυχτήσουν, να φτύσουν αίμα για να μπουν σε ένα πανεπιστήμιο. Και δεν λέει κανείς μας ότι είναι έγκλημα να θέλεις το καλύτερο για το παιδί σου. Αλλά δεν λέει και κανείς μας όλη την αλήθεια. Πως στη διαμαρτυρία, στη διαδήλωση, χέρι χέρι πάνε οι απολυμένοι εργαζόμενοι. Χέρι χέρι πάνε ο πτυχιούχος και η καθαρίστρια. Γιατί οι ανάγκες στο ψωμί, στη δουλειά, στην αξιοπρέπεια δεν γνωρίζουν τάξεις, διπλώματα και διδακτορικά. Τόσο απλά, τόσο ζοφερά είναι τα πράγματα!

Και τα παιδιά με το δικό τους αλάνθαστο ένστικτο όλο αυτό το εισπράττουν... Το ζουν, το νιώθουν στο πετσί τους. Γενιές χωρίς όνειρα, χωρίς επιλογές, χωρίς ελεύθερη βούληση... Κι ας μην τους το λέμε εμείς για να μην τους κόψουμε τα φτερά...

Γιατί...

«Πώς να μιλήσεις στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα"...

"Δε ζητιανεύουμε"

Έλεος πια με κάποια μπλόγκ και τις μαλακίες που διακινούν. Μιά από αυτές οτι οι εργαζόμενοι του ΕΤ ζητούν... πρόσληψη στην ΕΡΤ.
Η απάντηση από το ergazomenoieleftherostipos.blogspot.com/ άμεση:

Σε πείσμα όσων υποστηρίζουν και διαδίδουν ότι οι εργαζόμενοι του Ελεύθερου Τύπου ζήτησαν από τον υπουργό Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλο, να διοριστούν στην ΕΡΤ η απάντηση είναι μία και κατηγορηματική: οι εργαζόμενοι του ΕΤ αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, απαιτούν τα δικαιώματά τους, θέτουν τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους και δεν ζητιανεύουν μια κρατικοδίαιτη θεσούλα.

Όσοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει τέτοιο συλλογικό αίτημα, τους καλούμε εδώ και τώρα να ανέβουν στο Blue Land Center, όπου θα τους περιμένει μια θέση παρατηρητή στη διαρκή γενική συνέλευση των εργαζομένων.

Ματίνα Παπαχριστούδη
Εκπρόσωπος των εργαζομένων ΕΤ

Εφημερίδες και δημοσιογράφοι

Θρηνώ για τους φίλους μου στον ΕΤ που έμειναν ξαφνικά χωρίς δουλειά. Θρηνώ για κάμποσους συναδέλφους που με το βασικό μισθό δούλευαν όλη τη μέρα προσπαθώντας για το καλύτερο. Θρηνώ για όσους αγάπησαν και αγαπούν την εφημερίδα τους. Θρηνώ για τη δραματική αύξηση της ανεργίας στον κλάδο.

Διόλου δε θρηνώ και δεν κλαίω για τα – πολλά – λαμόγια με τις τρεις δουλειές στο δημόσιο, τους άσχετους που εγκαθίδρυσαν τη «δικτατορία του γραφίστα», τους βλάκες των παχυλών μισθών και της ισχνής μέσης, τους «πουράτους» με το ύφος που θα ζήλευε ο Λάρυ Κίνγκ που αρθρογραφούσαν και αμείβονταν για ένα σχόλιο με όσα θα έπαιρνε και ο… Κλίντον. Διόλου δε θρηνώ τον… «ιστορικό τίτλο» διότι τίποτα και ποτέ δεν πρόσθεσε στη δημοκρατία, τη δημοσιογραφία, τον πολιτισμό και όπου αλλού υποτίθεται ότι είναι «ταγμένες» οι εφημερίδες.

Πριν συνεχίσω να δηλώσω εαυτόν άρρωστο «εφημεριδά» μιας και είναι το μόνο μέσο που μου αρέσει πραγματικά να εργάζομαι. Αυτό το παραμύθι, όμως, με τις φυλλάδες πρέπει κάποτε να τελειώσει. Όχι, δεν είναι οι εφημερίδες «λίκνα» δημοκρατίας, πλουραλισμού και πολυφωνίας όπως κάποιοι αρέσκονται να τις παρουσιάζουν. Όργανα συμφερόντων είναι όλες, παντού, με εξαιρέσεις μετρημένες στα δάκτυλα! Το μόνο που διαφέρει είναι το πόσο κομψά ή ατσούμπαλα το κάνει ο κάθε εκδότης ή οι παρατρεχάμενοί του. Το επόμενο είναι για πόσο ηλίθιο περνούν τον αναγνώστη και σε τι κάφρους νομίζουν ότι απευθύνονται. Υπάρχουν εφημερίδες που πραγματικά σέβονται τον αναγνώστη τους και το… iq του και άλλες –συνήθως οι παραταξιακές – που όπως και οι οπαδικές απευθύνονται σε λοβοτομημένους.

Τα έντυπα στην ελλάδα, από το '89 και μετά που ξεσκεπάστηκαν μόνα τους, αποφάσισαν όχι να περιγράφουν και να εξηγούν το γεγονός, αλλά να το δημιουργούν έστω και επί φανταστικού ή να το αποκρύπτουν κατά το δοκούν. Από τότε αντί να επαναστατήσουν οι δημοσιογράφοι, το αποδέχθηκαν και όταν τους χρυσώθηκε το χάπι με τα pay roll και τα γραφεία τύπου, το ασπάστηκαν. Επειδή όμως οι αναγνώστες και πιο έξυπνοι είναι και πιο μορφωμένοι από τους δημοσιογράφους και τους εκδότες, τους γύρισαν την πλάτη και τώρα ψάχνουμε να βρούμε αν φταίει η Γιάννα, ο Κοτρώτσος, ή ο κακός μας ο καιρός.

«Έχουμε πόλεμο» λέει η ΕΣΗΕΑ. Τι λέτε ρε μπαγλαμάδες! Τώρα που τον χάσαμε ξυπνήσατε εσείς; Τώρα που ο δημοσιογράφος είναι «αλήτης, ρουφιάνος, λαμόγιο, αρπάχτρα, ο Μάκης, ο Θέμος, τα πρωινάδικα και οι Τατιάνες»; Τώρα που οι εκδότες και οι καναλάρχες ακούνε ΕΣΗΕΑ και γελάνε; Τώρα που γεμίσαμε Τράγκες και Καλοφωλιάδες (παρεμπιπτόντως, είναι και πρόεδρος της ΕΙΗΕΑ ο λεγάμενος); Που είναι το ΔΣ όταν η Καθημερινή βγάζει φύλο απεργοσπαστικό ή όταν ο διευθυντής του Σκάι γράφει για πολλοστή φορά την Ένωση στα παλιά του τα παπούτσια; Τι κάνατε για αυτούς, ή εκεί κάνει τζιζ και δεν αγγίζουμε, όπως δεν αγγίζουμε και τα κανάλια όπου δυο-τρεις χρυσοπληρωμένοι σφετερίζονται τον ιδρώτα και τη δουλειά των συναδέλφων τους που δεν φαίνονται πουθενά και είναι μονίμως αναλώσιμοι.

Αυτοί είμαστε, αυτούς επιλέγουμε, αυτά μας αξίζουν. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να βγάζουν ανακοινώσεις οι συνδικαλιστές και τα κόμματα. Η συντεχνιακή μας τραγωδία με τον ΕΤ μπορεί να είναι η αρχή της χιονοστιβάδας, μπορεί όμως αν φωνάξουμε σθεναρά «ως εδώ» να γίνει η αρχή μιας μεγάλης μα επίπονης αλλαγής. Μπορούμε; Μας αξίζει; Θα δείξει…

Τι λέτε μωρέ μαλάκες…

Τι λέτε μωρέ μαλάκες…
Που κάνατε περιουσίες αναμασώντας όσα καθημερινά γράφουν στις εφημερίδες τους οι κακοπληρωμένοι δημοσιογράφοι του γραπτού τύπου και εσχάτως και όσα γράφονται στα blogs και μάλιστα χωρίς καμιά αναφορά στις πηγές…
Τολμάτε σεις τα golden boys της τηλεόρασης να συγκρίνετε τη δουλειά σας με τη δουλειά των συντακτών του γραπτού τύπου, με το καθημερινό τους άγχος στο κυνήγι της είδησης που θα βρείτε εσείς έτοιμη και καλοσερβιρισμένη το πρωί να την πουλήσετε στο δικό σας κοινό.
Έτυχε λοιπόν να βλέπω (μάλλον να ακούω) πριν λίγο το Γιώργο Παπαδάκη στην εκπομπή καλημέρα Ελλάδα να σχολιάζει το λουκέτο του Ελεύθερου Τύπου που άφησε στο δρόμο 500 οικογένειες δημοσιογράφων, τεχνικών και λοιπού προσωπικού… και επισήμαινε ότι δεν μιλάμε για υψηλόμισθους εργαζόμενους (σωστά…).
Μην μπερδεύετε τον ηλεκτρονικό με τον έντυπο τύπο έλεγε ο Γιώργαρος, ο άρχων της πρωινής ζώνης και για να δικαιολογήσει τις υψηλές αμοιβές των golden boys της tv έφερε παράδειγμα τη δική του εκπομπή.
«Εμείς εδώ έχουμε καθημερινά 4,5 ώρες πρόγραμμα…, με πόσες σελίδες εφημερίδας αντιστοιχούν αυτές οι ώρες αναρωτήθηκε…»
«Με 2 κυριακάτικες εφημερίδες μαζί με τα ένθετα…» συμπλήρωσε ο έτερος Καπαδόκης Στρατής Λιαρέλλης…
Τι λέτε μωρέ μαλάκες που αν σας δώσουν χαρτί και μολύβι θα χρειαστείτε 2 μέρες να βάλετε 350 λέξεις στη σειρά… για να φτιάξετε ένα κείμενο που να διαβάζετε…

Από τον μοναδικό "μοναχικό λύκο"

Τα κομμούνια του διαδικτύου

O Bill Gates αποκάλεσε κάποτε τους υποστηρικτές του ανοιχτού κώδικα με το χειρότερο επίθετο που θα μπορούσε να τους αποκαλέσει ένας καπιταλιστής: "κομμούνια". Συγκεκριμένα είχε πει ότι οι υποστηρικτές του ανοιχτού κώδικα είναι οι μοντέρνοι κομμουνιστές που κακόβουλα έχουν βαλθεί να καταστρέψουν τα επιχειρηματικά κίνητρα που στήριξαν το αμερικανικό όνειρο. Στο τρέχον τεύχος του το περιοδικό Wired αναφέρει ότι η Wikipedia, το Flickr, το Twitter δεν είναι απλά επαναστατικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι η εμπροσθοφυλακή ενός ολόκληρου πολιτιστικού κινήματος.Greek Rider, GREEK RIDER

Διαβάστε τη συνέχεια στο Greek Rider, αξίζει

Πώς να βουλιάξετε μια «Ναυαρχίδα»

Εβδομηντακάτι εκατομμύρια ευρώ!

Ένα τάνκερ χρήμα και οι άχρηστοι Κοτρώτσηδες, οι άσσοι του γλειψίματος, τα μηδενικά της δημοσιογραφίας το μόνο που κατάφεραν είναι να βουλιάξουν αύτανδρο το καράβι αφού πρώτα είχαν σώσει το ροδαλό παχουλό τους κωλαράκι.

Πόσο ξευτίλας, άσχετος και τελειωμένος πρέπει να είσαι για να καταφέρεις να κλείσεις μια εφημερίδα – και με τέτοιο μπάτζετ και με τέτοιο στελεχικό δυναμικό. Πόσο βλάκας πρέπει να είσαι για να σπαταλήσεις τόσο χρήμα βγάζοντας κάτι τόσο ελεεινό. Πόσο
Κοτρώτσος πρέπει να είσαι για να ασχολείσαι μόνο με την εσωτερική ίντριγκα ενώ το καράβι βουλιάζει. Πόσο Ζαχαράτος πρέπει να είσαι για να εμπλέκεσαι στα ρεπορτάζ αντί να πας να βρεις καμιά ρεκλάμα, αδελφάρα.

Αλλά έτσι είναι. Η… «ντριμ τίμ» των Ολυμπιακών της Γιάννας τα πήγε πολύ καλά όταν πλήρωνε όλα τα λαμόγια των ΜΜΕ για να μην γράφουν κατά της κυρίας το 2004. Τότε όμως το χρήμα ήταν δικό μας. Ήταν από το ταμείο του κράτους. Όταν τα λιγούρια την έπεσαν στο ταμείο του Θόδωρου το πράγμα άλλαξε…

Είπε ο άνθρωπος να της δώσει κανα φράγκο να παίζει ανάμεσα στις πλαστικές, αλλά αυτή το παράκανε. Παραλίγο να του στοιχίσει το «super desk» (άλλα τοις οι βλάχαροι) του ΕΤ, όσο ένα καράβι. Έκανε πλούσιους κάτι τελειωμένους γλύφτες της Γιάννας και τον Κωστόπουλο που βρήκε μαλάκα να του φορτώσει πεθαμένα έντυπα. Αν έβαζε ένα παιδάκι από το ελεύθερο ρεπορτάζ της εφημερίδας επι κεφαλής, καλύτερα αποτελέσματα θα είχε. Με όλους αυτούς τους άσχετους που μάζεψε να τη… διευθύνουν κλαίει η πιάτσα σήμερα.

Ελπίζω μετά από τέτοια σφαγή και τόσους συναδέλφους αναίτια άνεργους, να κατάλαβαν διάφοροι ηλίθιοι του χώρου ότι η εφημερίδα δεν είναι το λούσο της και το ισπανικό της περιτύλιγμα. Την αγάπη του κόσμου – και την κυκλοφορία ή την δύναμη παρέμβασης - δεν στη δίνει το βραβείο ενός καλού σχεδιασμού, αλλά μιας καλής δημοσιογραφίας. Οι κολώνες που κρατάνε το οικοδόμημα είναι οι δημοσιογράφοι και όχι οι… creative, οι «δήθεν» των super desk και τα δώρα που μας εξεφτελίζουν όλους.

Κρίμα. Κρίμα για όλα τα παιδιά που έφτυσαν αίμα, αλλά έχασαν τη δουλειά τους.

Υ.Γ.
ΕΣΗΕΑ; Ποια ΕΣΗΕΑ;… Ανύπαρκτη, τιποτένια, αδύναμη, ανήμπορη, πίσω από την εποχή, χωρίς δύναμη, τσαγανό τσαμπουκά και υπόληψη. Τι 24ωρη ρε ζώα; Τώρα ή κάνουμε το κλείσιμο του ΕΤ αρχή και ευκαιρία να αλλάξουμε τους κανόνες ή μας παίρνει όλους η μπάλας και μας τελειώνουν.

SOS ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Σπύρος Χατζάρας: Μία χουντάλα που τον πληρώνουμε όλοι μας για να ασκεί τη... δημοσιογραφία στην γραμματεία Τύπου. Δεν είναι ο μόνος. Είναι από τη γνωστή ομαδούλα που το παίζουν... ΠΑΣΟΚοι ενώ στην πραγματικότητα θέλουν να αγγαλιάσουν το Βορίδη, το ΛΑΟΣ και τον κολλητό τους τον Παπαθεμελή.
Ο ξεφτιλισμένος γραφιάς του χειρότερου προσωπείου του πρασινοχουντισμού που ευδοκιμούσε στα μέσα του 80 ξαναχτύπησε με αφαρμή τους ρατσιστές - δολοφόνους της Ηλίας που έδεσαν και έσυραν πίσω από τα μηχανάκια τους δυο πεινασμένους κακομοίρηδες που τους είχαν κλέψει δυό αρνιά.


"Προσοχή! Μην μασάτε! Το επεισόδιο στην Νεα Μανωλάδα δεν είναι ρατσισμός. Το θέμα είναι η ζωοκλοπή. Οι λαθρομετανάστες ρημάζουν τα κοπάδια.Οι Τσομπάνηδες κακοποίησαν τους ζωοκλέφτες ,και όχι τους «λαθρομετανάστες από το Μπαγκλαντές», γράφει το ζώο στο μπλόγκ του, το οποίο δυστυχώς το αναδημοσιεύει και το i-reporter (γιατί Νίκο μου;).


Ο οπαδός της κου κλουξ κλαν και απολύτως μυαλοφυγόδικος εδώ και κάποια χρόνια, πάσχει από σύνδρομο καταδίωξης - τον κόλλησε ο φίλος του ο Θύμιος - νομίζοντας οτι τον κυνηγάει ο... Σόρος και το... freedom House! Όργανα αυτών και φυσικά του σατανά, των Τούρκων, των Αλβανών και των εξωγήινων είμαστε για τον Χατζάρα όλοι εμείς, αλλά και οι φουκαράδες οι δούλοι των φυτειών φράουλας στην Ηλεία. Εκεί που κάποια ζώα κτηνοτρόφοι κόντεψαν να σκοτώσουν δυό ψυχές γιατί τους έκλεψαν τις γκόμενές τους, τις κατσίκες! Αυτούς υπερασπίζεται το όνειδος. Τους σκατόψυχους ρατσιστές κατσικογάμηδες της Ηλείας.
Άντε και στην πορεία της Χρυσής Αυγής ΠΑΣΟΚε του κώλου.
Αυτούς πληρώνουμε με τους φόρους μας ρεεεεεεεεεεε...

Μελίνα. Χωρίς άλλα λόγια...

Οι "Σεχταριστές"

Από το http://grbloopers.blogspot.com/

Οι επιθέσεις των τρομοκρατικών - όπως αυτές λέγονται - οργανώσεων, γίνονται εναντίων στόχων και όχι της φρούρησής τους. Οι επιθέσεις αυτές συνοδεύονται απαραίτητα από προσπάθεια άντλησης ή δημιουργίας ερείσματος, ενώ αποφεύγεται οτιδήποτε θα μπορούσε να προσδώσει σε αυτό που εκείνοι νομίζουν δίκαιο αγώνα, την μομφή του κοινού εγκλήματος. Οι επιθέσεις αυτές έχουν χαρακτηριστικά στρατιωτικής προσβολής και δράσης, με εξέχοντα αυτά της τιμής. Έχουν πάντα κύριο και επιδιωκόμενο στόχο, δεν υπάρχει ποτέ «εναλλακτικός». Για παράδειγμα δεν γίνεται σπατάλη πυρομαχικών, δεν αλλοιώνονται τα χαρακτηριστικά του θύματος, δεν προσβάλλεται η φρουρά του στόχου αντί αυτού, και μόνο αν δεν είναι δυνατόν να αποφευχθεί, τότε γίνεται στον απολύτως απαραίτητο βαθμό.

Ο τρομοκράτης θεωρεί τον εαυτό του στρατιώτη και τον φρουρό του αντιπάλου (ή στόχου) συνάδελφο. Και μόνο η χρήση τόσο μεγάλου αριθμού βλημάτων, και μόνο η βολή από τις γωνίες και τις θέσεις που παρουσιάζονται, παραπέμπει σε μίσος και πάθος, σε μια ενέργεια με σκοπό την ενοχοποίηση άλλων ατόμων ή ιδεών. Έχει έντονα τα χαρακτηριστικά εμπαθούς έργω δυσφήμισης με την μέθοδο της ενοχοποίησης.

Ζούμε σε μια δύσκολη περίοδο, με έξυπνο μεν, αλλά αρχάριο εχθρό. Είναι μια περίοδος δίκαιων αναταράξεων, που όμως προκαλούν τον τρόμο και την μήνη των φιδιών του φασισμού και των εγκληματικών οργανώσεων οι οποίες υπάρχουν εν υπνώσει, αλλά καραδοκούν ως εχθρός της δημοκρατίας υπονομευτικά για το πολίτευμα. Πρόκειται για έναν εχθρό που επιδιώκει την επιβολή της «τάξης» με την λήψη αντιδημοκρατικών μέτρων, την καταστολή κάθε αντίρρησης και τον περιορισμό των πολιτικών και ατομικών ελευθεριών.

Τα επαναλαμβανόμενα κτυπήματα σχεδόν αποκλειστικά εναντίον αστυνομικών, καταδεικνύουν με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο την προσπάθεια να υποκύψει η κυβέρνηση σε πιέσεις για αύξηση των μέτρων αστυνόμευσης, ακόμα και με την καταπάτηση προσωπικών ελευθεριών, στο όνομα της ικανοποίησης των γνωστών ερπετών που αναβιώνουν ψάχνοντας για περισσότερο αίμα, το αίμα μιας θνήσκουσας πρώην δημοκρατίας.

Το γιατί μια μάρτυρας ενοχλεί μια τρομοκρατική (ή «τρομοκρατική») οργάνωση, αλλά αντ’ αυτής εκτελείται… η φρουρά της (!) είναι κάτι που για να συσχετιστεί και να ερμηνευτεί αντικειμενικά και συνεπώς αποτελεσματικά, απαιτεί την απομάκρυνση φανατισμένων ηλιθίων και νοσταλγών «σταγονιδίων» (βλ. Μαρκογιαννάκης), και την επάνδρωση αυτών των υπηρεσιών με ειδικό επιστημονικό προσωπικό και εγκληματολογικό δυναμικό.
Είναι αδύνατον να καταπολεμήσεις κάτι, αν δεν το γνωρίζεις.
Είναι αδύνατον να το γνωρίσεις, αν δεν το παρατηρείς και δεν το ερμηνεύσεις σωστά.

Με την πρακτική του γραφικού διεφθαρμένου με τα παπάκια, μόνο ο ίδιος ή ο συνάδελφος του είναι αυτοί που θα καταλήγουν να γίνουν τα πρώτα θύματα της βλακείας τους. Δεν είναι αρκετός ο ρατσιστικός φανατισμός και η απύθμενη ξεδιαντρωπιά του νοσταλγού της χούντας ως προσόντα για το καθήκον του.
Για την λειτουργία τέτοιων υπηρεσιών που θα πρέπει να παρέχουν την μέγιστη ασφάλεια χωρίς συμβιβασμούς στο πεδίο των δικαιωμάτων, απαιτούνται πολύ περισσότερα, μη εξαιρουμένης και της προσήλωσης στις δημοκρατικές αρχές, το δίκαιο και το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα.

Αλλιώς θα συνεχίσουν να φονεύονται – όχι εκτελούνται – αστυνομικοί, προς τέρψη ορισμένων ακροδεξιών στοιχείων που επιβουλεύονται την δημοκρατία, θα συνεχίσουν οι ανίκανοι «αναπληρωτές κουκουλάρχες σκανδάλων» να δέχονται επικρίσεις, και θα συνεχίσουν οι πολιτικά ανεπιθύμητοι στην ακροδεξιά σαν τον κωμικό λαϊκιστή Πάκη, να δέχονται ύβρεις και κατηγορίες, ιδίως για κάτι που βρίσκεται εκτός εύρους της δικής τους αρμοδιότητας.

Η χώρα του… Μανώλη

Μα είμαστε σοβαροί; Κάναμε μείζον θέμα για τη χώρα την παραίτηση Μανώλη; Μα, θέμα ο Μανώλης; Τότε γιατί να μην κάνουμε και τον φίλο μου τον Παντελή που είναι και καλό παιδί, λέει και πετυχημένες ατάκες, είναι και μονίμως καψούρης; Κι αυτός ΝΔ ψηφίζει!

Μας έπιασε η ζέστη ως έθνος, χώρα, πολίτες και δημοσιογράφους. Για τους πολιτικούς δε λέω γιατί είναι στην κοσμάρα τους χρόνια τώρα. Πως είναι οι έγκλειστοι στο Δαφνί… Έτσι κάπως. «Καιγόμαστε» τους λες «βρέχει» σου απαντάνε. Και καπάκι από Ναπολέοντες μετατρέπονται σε φοβισμένα παιδάκια: «γιατί κ. υφυπουργέ», ρωτάς, η μαμά μου δε με αφήνει να μιλάω με αγνώστους, σου απαντούν! Μιλήστε τότε με τους Αυτιάδες μόνο και με όσους καταφέρατε να διορίσετε στο Δημόσιο, τελειωμένοι πολιτικάντηδες.

Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τόσο τραγικό, το γεγονός ότι ακόμα και οι «τρομοκράτες» που βγάζει αυτή η χώρα είναι για τα μπάζα. Πήγαν τέσσερις νταγλαράδες οπλισμένοι σαν ράμπο και γάζωσαν τον μπατσούλη που έκανε βάρδια μέσα στο αυτοκίνητο. Και τι περιμένουν τώρα αυτοί οι τελειωμένοι, να ξυπνήσουμε και να αρχίσουμε την επανάσταση; Η «σέχτα των ηλιθίων» το μόνο που μπορεί να κάνει με τέτοιες δολοφονίες είναι να «νομιμοποιήσει» την αστυνομική αυθαιρεσία και να έχουν άλλοθι κάποιοι αυριανοί εκτελεστές ενός άλλου Αλέξανδρου όταν τον ξαπλώσουν αναίτια στο χώμα με μια σφαίρα στο κεφάλι. «Με κοίταξε περίεργα» θα λένε και θα καθαρίζουν.

Ακόμα κι αν διαφωνώ με την πρακτική, μπορώ να αντιληφθώ τι ήθελε να πει η 17Ν όταν εκτελούσε πράκτορες της CIA ή έριχνε ρουκέτα στο ΙΧ του Βαρδινογιάννη. Αυτοί οι ηλίθιοι τι θέλουν να πουν όταν δολοφονούν εν ψυχρό έναν απλό εργαζόμενο; Άντε και καθαρίζουν αύριο όλους τους αστυνομικούς. Τι θα αλλάξει στο σύστημα; Ποια είναι η επανάσταση που προτείνουν; Οι τύποι είναι απλά τρελοί. Είναι χειρότεροι και από τους νονούς που σκοτώνουν για τον έλεγχο της νύχτας. Αν είναι σκληρό και απάνθρωπο να αφαιρείς μια ζωή για το χρήμα, αν το κάνεις από… χόμπι τι είναι;

Αλλά στην ελλάδα του Μανώλη όλα μπορούν να γίνουν. Ακόμα και να οδηγηθεί στο εδώλιο μια δασκάλα διότι έδειξε… υπερβάλλοντα ζήλο! Πήρε πρωτοβουλίες που η ίδια η πολιτεία έπρεπε να πάρει, έκανε το σχολειό της πρωτοπόρο σε προγράμματα ενσωμάτωσης των παιδιών μεταναστών στην ελληνική κοινωνία και αντί επαίνου αντιμετωπίζει ποινικές διώξεις διότι παραχώρησε αίθουσες του σχολείου, εκτός ωραρίου, για να διδάσκονται παιδιά μεταναστών τη μητρική τους γλώσσα. Ποιος τη μήνυσε; Ο νύν διευθυντής του 132ου Δημοτικού σχολείου της Γκράβας, ο οποίος την αντικατέστησε! Με εκπαιδευτικούς σαν αυτόν τον «κύριο» τι διάολο θα διδαχθούν τα παιδιά μας; Με διάφορους «μουτζαχεντίν», «ιεροεξεταστές», αλλά και… «ιερολοχίτες» τύπου Βορίδη θα πάνε μπροστά τα σχολειά μας;

Αλλά, βέβαια, στην κυβέρνηση έχουν σπουδαιότερα θέματα να ασχοληθούν όπως τον Μανώλη, το νέο pro evolution ή την αέναη αποκρυπτογράφηση του εκλογικού μηνύματος. Είναι απλό παλικάρια: Τον πούλο! Δεν είστε ικανοί τίποτα. Τον πούλο γρήγορα μπας και μείνει τίποτα όρθιο.

Η φωτό από το http://www.flickr.com/photos/ruthhb

ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΜΕ;

Γιατρέ μου, συμφωνώ απόλυτα με τον Ψυχάρη!.. Θεραπεύεται;

TΟ ΒΗΜΑ | Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Τα μέσα ενημέρωσης, και κυρίως η τηλεόραση, κάλυψαν με τρόπο εξαιρετικό και άμεσο το προχθεσινό ξέσπασμα των πυρκαϊών. Εστίασαν όμως την «έρευνα» των αιτίων της φωτιάς σε... έλλειψη καθαρισμού και στην έλλειψη ελικοπτέρων!

Ποιον κοροϊδεύομε; Η αιτία είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων που ξεφυτρώνουν εκεί όπου η φωτιά κατέστρεψε τα δέντρα. Αυθαίρετα στα οποία, ωστόσο, παρέχονται ηλεκτρικό ρεύμα και νερό.

Οσο αυτή η τραγελαφική κατάσταση συνεχίζεται οι πυρκαϊές θα πολλαπλασιάζονται, με πολλαπλές εστίες συγχρόνως αναφλεγόμενες και θέτοντας σε κίνδυνο τα λίγα ή πολλά ελικόπτερα που θα προσπαθούν να σβήσουν μια πυρκαϊά ενώ οι εμπρηστές θα πυροδοτούν άλλες.

Συμπέρασμα: Η ανυπαρξία του ελληνικού κράτους (ή της πολιτικής βουλήσεως) ευθύνεται αποκλειστικά για τις δεκάδες εμπρησμών μόλις φυσήξει το πρώτο μελτέμι.

Ιδού πως γίνεται πολιτική!

from i - Reporter

Το ρεπορτάζ είναι απο την Ρωσική Τηλεόραση και δείχνει τον Β.Πούτιν (με τζιν και χωρίς γραβάτα) απέναντι στους τοπικους "νταβατζήδες" του χρήματος...παραδίοντας υψηλά μαθήματα πολιτικής κυριαρχίας και ηγεμονίας, υπερ των συμφερόντων των εργαζομένων. Τι είχε γίνει;Ο ζάμπλουτος ολιγάρχης των μεταλευμάτων Ολεγκ Ντεριπάσκα (με χρήματα όσα έχουν μαζι Αγγελοπουλαίοι,Βαρδινογιαναίοι,Κοκαλαίοι και άλλοι δικοί μας επι χίλια) καθυστερούσε να πληρώσει τους μισθούς των εργαζομένων του, με αποτέλεσμα να αγανακτήσουν αυτοί....(χωρις μισθό πως να ζησει ενας εργαζόμενος;). - Ο Β.Πούτιν πήγε στο Πικάλιοβο, λίγο έξω απο την Αγ.Πετρούπολη και του πέταξε στα μούτρα ένα χαρτί και ένα στυλόι και του είπε εαν δεν υπογράψει ΑΜΕΣΩΣ την καταβολή των μισθών, θα του...κόψει τον κώλο. Και όπως θα δείτε ο...μεγιστάνας σηκώθηκε σαν καλό παιδί πήρε το στυλό και υπέγραψε....
Καταλάβατε ποιά είναι η διαφορά Πολιτικής με Οικονομική εξουσία και πόσο "ξεκούμπωτες ρόμπες" είναι οι δικοί μας....απλές φιιλιππινέζες (και οι δικοί μας "πλουσιοι" δεν ειναι παρα μια "τριχα" απο τα μαλλιά του Ντεριπάσκα).
Απλά μαθήματα πολιτικής....
Ενας "Πούτιν" υπάρχει για την Ελλάδα;

Οι μετανάστες, ο φόβος και η Ακροδεξιά...

Του Α. Καρακούση από το Βήμα
Η Ιστορία είναι μια ιστορία μετανάστευσης. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι μετακινούνταν κατά κύματα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Η αρχαία Ελλάδα συγκροτήθηκε στη βάση τέτοιων μετακινήσεων. Ο Μυκηναϊκός πολιτισμός κατέρρευσε υπό το βάρος της μετατόπισης των Δωριέων προς τον Νότο και η Μεγάλη Ελλάδα της Νότιας Ιταλίας είναι αποτέλεσμα εποικισμού από κατοίκους των ελληνικών πόλεων.

Η ίδια η Ευρώπη στους αιώνες των αιώνων δέχθηκε ακόμη μεγαλύτερα κύματα μαζικής μετανάστευσης πληθυσμών από τον Βορρά και την Ανατολή. Αλλά και αργότερα στα προμεσαιωνικά χρόνια η Βαλκανική κατακτήθηκε από μετακινούμενα σλαβικά φύλα, όπως και η κίνηση των Σελτζούκων Τούρκων από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας προς δυσμάς γέννησε λίγους αιώνες μετά την αυτοκρατορία των Οθωμανών. Στην παρούσα περίοδο η κίνηση πληθυσμών από τις υπανάπτυκτες και εμπόλεμες ζώνες της Ασίας και της Αφρικής προς την υπερανεπτυγμένη ζώνη της Ευρώπης θεωρείται δεδομένη και αναπόφευκτη.

Την αντιμετωπίζει η Ιταλία, τη βιώνει η Ισπανία, τη ζει η Γαλλία, τη γνωρίσαμε και εμείς εδώ το 1989, όταν κύματα πεινασμένων Αλβανών εισέβαλαν μαζικά στη χώρα μας, αναζητώντας ευκαιρίες απασχόλησης και εισοδήματος. Ξεσηκώθηκαν πολλοί τότε. Οι ακραίοι, οι φανατικοί της εθνικιστικής Δεξιάς έστηναν αποσπάσματα και συγκροτούσαν κομάντος στα ελληνοαλβανικά σύνορα για να αποκρούσουν τη μεγάλη απειλή για το αίμα και το έθνος, αγνοώντας ότι αντίστοιχο κύμα είχε προηγηθεί τρεις αιώνες νωρίτερα και ήταν αυτό που τροφοδότησε με αγωνιστές τον ελληνικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

Η ζωή όμως εξελίχθηκε αλλιώς.

Εκείνο το πρώτο κύμα μεταναστών αναγέννησε την ύπαιθρο, κράτησε τον ελληνικό ελαιώνα ενεργό, έσωσε την παραγωγή των εσπεριδοειδών, ξανασήκωσε τα πέτρινα σπίτια σε πόλεις και χωριά, έστρωσε τους μεγάλους δρόμους, διατήρησε με τη φθηνή εργασία την ανταγωνιστικότητα πάμπολλων επιχειρήσεων και στήριξε για πάνω από δέκα χρόνια την ανάπτυξη της χώρας. Και μαζί σκούπισε τα καλύτερα σπίτια, σιδέρωσε τα ομορφότερα ρούχα, ντάντεψε χιλιάδες ελληνόπουλα και έπειτα από δυο δεκαετίες βρήκε τον δρόμο του, ενσωματώθηκε και παλεύει όπως και οι αυτόχθονες για μια καλύτερη ζωή. Τώρα με αφορμή το νεότερο κύμα μετανάστευσης από την Ασία και την Αφρική και τις τάσεις γκετοποίησης που επικρατούν στο κέντρο της Αθήνας, εξαιτίας της ανικανότητας της κυβέρνησης και των Αρχών να επιβάλουν τον νόμο και να παρακολουθήσουν εκ του σύνεγγυς το φαινόμενο, η υστερία επανέκαμψε. Με τη διαφορά ότι τούτη τη φορά αποτελεί βάση ανάπτυξης ακραίων πολιτικών σχεδίων. Οι μετανάστες γίνονται πρώτη ύλη για στροφή προς τα δεξιά. Ξεπλένονται και νομιμοποιούνται τούτο τον καιρό χουντικοί, νεοφασίστες, ακροδεξιοί, ακόμη και νεοναζιστές.

Τα πρωινάδικα και τα δελτία των οχτώ τείνουν να μετατραπούν σε ζώνες ακραίας εσωστρεφούς φοβικής προπαγάνδας. Είναι αυτή μια άλλη κατάσταση, πολύ πιο προβληματική από αυτή της Ομόνοιας και του Αγίου Παντελεήμονα. Και όσοι δεν το βλέπουν μάλλον έχουν ασθενή μνήμη.

akarakousis@dolnet.gr

Νόμος, τάξη και κάλπη

Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε καθαρά τη μάχη των Ευρωεκλογών, αλλά τώρα αρχίζουν για την Ιπποκράτους τα δύσκολα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου και οι επιτελείς του επέλεξαν – και σωστά – να μην αρχίσουν τους πανηγυρισμούς αλλά να συνεχίσουν το χτίσιμο του προφίλ ενός σοβαρού κόμματος εξουσίας, με αγωνία για τον τόπο και τους πολίτες. Εύγε! Μόνο που η αγωνία από μόνη της δε φτάνει. Χρειάζονται προτάσεις και λύσεις για να μπει σε μια ρότα αυτό το χάλι που λέγεται ελληνικό κράτος.

Και κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Διότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ την επομένη των εκλογών να συζήτησε για την οικονομία, η άνοδος του ΛΑΟΣ όμως, όπως και των αδελφών κομμάτων στην Ευρώπη, δε συντελέστηκε από τα ρηξικέλευθα οικονομικά τους προγράμματα αλλά από τις ξεκάθαρες θέσεις τους για την ξενοφοβία, τη λαθρομετανάστευση την Τάξη και την ασφάλεια.

Είτε κανείς συμφωνεί, είτε διαφωνεί με τον wannabe διαχειριστή της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας, και θέσεις παρουσίασε και προτάσεις για τα καυτά αυτά θέματα. Η δε κυβέρνηση έσπευσε, πριν κλείσει η εβδομάδα από τις εκλογές, να εξαγγείλει 7 μέτρα για επαναφορά «νόμου και τάξης» στην πρωτεύουσα και όχι μόνο.

Η ΝΔ φαίνεται έτσι να επιστρατεύει την ξεχασμένη από τους νεοφιλελεύθερους του LSE «λαϊκή δεξιά» για να βγει από το τούνελ της εσωστρέφειας και της ηττοπάθειας. Οι απλές και καθαρές λύσεις που εφαρμόζουν οι συντηρητικοί ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, και της Ιταλίας, με πολιτικές που δε φοβούνται ούτε τις ρήξεις, ούτε τον κρατικό προστατευτισμό όπου χρειάζεται, είναι η συνταγή της επιτυχίας που τους χάρισε άνετη επικράτηση στις ευρωεκλογές. Μια συνταγή που είναι εύκολη και ανέξοδη καθώς τίποτα καινούριο δε φέρνει και κανένα ρίσκο δεν προϋποθέτει. Αρκεί να εμφυσήσει στους πολίτες το συναίσθημα της σιγουριάς και της πυγμής σε ένα περιβάλλον που συνεχώς μεταλλάσσεται. Το κράτος – πατερούλης για τον πολίτη που δοκιμάζεται. Οι «νοικοκυραίοι» να ΄ναι καλά και οι άλλοι ας πρόσεχαν που και από ποιους θα γεννηθούν…

Η πρόταση της κεντροαριστεράς σε αυτή τη μη πολιτική όμως ποια είναι; Το απόλυτο τίποτα ή καλύτερα το απόλυτο χάος. Κάθε «συνιστώσα» - που θα έλεγε και ο Αλαβάνος – των σοσιαλδημοκρατών, εργατικών, πράσινων, αριστερών ή όπως αλλιώς θέλουν να αποκαλούνται, έχει μια παρατήρηση, ένα προβληματισμό, μια ένσταση κτλ. Μια ολοκληρωμένη πρόταση κανείς δεν έχει.

Από την ομιχλώδη «πράσινη ανάπτυξη» μέχρι το «ναι μεν αλλά» για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή το άσυλο, το ίδιο πρόβλημα έχει και το εν ελλάδι κόμμα εξουσίας της κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμα τα βαρίδια του νεοφιλελεύθερου μορφώματος στο οποίο το είχε μεταλλάξει ο κατά τα άλλα εξαίρετος διαχειριστής Σημίτης, έχει ακόμα κολλημένη πάνω του τη συλλογική ρετσινιά της ρεμούλας, έχει πρόσωπα έως και μισητά στον απλό πολίτη, αλλά δεν είναι αυτό το μεγάλο του πρόβλημα. Είναι ότι δεν έχει σαφείς θέσεις για την περίφημη «καθημερινότητα του πολίτη», για τη λήψη μέτρων απέναντι στις ορδές των παράνομων μεταναστών και την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Θέματα τα οποία αν και απασχολούν ως επι τω πλείστων τα λαϊκά στρώματα – άρα και τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του – τα άφησε αμαχητί στα χέρια των συντηρητικών κομμάτων.

Και αν μέχρι τις ευρωεκλογές έκανε πάρτυ ο αρχηγός του Πλεύρη με τα θέματα αυτά, τώρα φαίνεται ότι η ΝΔ αφήνει το real estate με τους παπάδες, το κρυφτό με τους μιζαδόρους και τους κουμπάρους με τα ομόλογα και κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο πριν το καταλάβει όλο η Χρυσή Αυγή και οι κρυφοί της «έρωτες» σε βουλή και κράτος. Έχει το ΠΑΣΟΚ απάντηση;

Το παιχνίδι των εκλογών τώρα αρχίζει.

Γ.Γ.

Η φωτό από το http://www.flickr.com/photos/earthmagnified/

Το τέλος του Τρίτου Δρόμου

Του Πετρου Παπακωνσταντινου από την Καθημερινή

Σε ευρωπαϊκή κλίμακα, οι εκλογές είχαν δύο μεγάλους ηττημένους: Την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού και τη σοσιαλδημοκρατία του Τρίτου Δρόμου. Το γεγονός αυτό συνιστά, εκ πρώτης όψεως, διπλό πολιτικό παράδοξο. Οι ευρωεκλογές έγιναν σε συνθήκες αυξανόμενης ανεργίας, ανέχειας και ανασφάλειας λόγω της χειρότερης κρίσης του διεθνούς καπιταλισμού κατά τα τελευταία 80 χρόνια. Η συγκυρία θα έπρεπε, φυσιολογικά, να ευνοεί τις φιλο-Ε.Ε. πολιτικές δυνάμεις, καθώς η Ενωση εμφανίζεται ως σωτήριο καταφύγιο απέναντι στην απειλή της οικονομικής κατάρρευσης. Οπως θα έπρεπε να στρέφει τα λαϊκά στρώματα στη σοσιαλδημοκρατία, τουλάχιστον στις χώρες με συντηρητικές κυβερνήσεις.

Η πρωτοφανής έκταση της αποχής, σε συνδυασμό με τη συχνά εντυπωσιακή μεγέθυνση των κομμάτων που απορρίπτουν το σημερινό μοντέλο της Ενωσης, μαρτυρούν ότι στα μάτια της μεγάλης πλειονότητας των Ευρωπαίων, οι Βρυξέλλες δεν είναι μέρος της λύσης των προβλημάτων τους, αλλά μέρος των ίδιων των προβλημάτων τους.

Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (με την Ελλάδα να αποτελεί εξαίρεση) κατέγραψε την πλέον συντριπτική ήττα της στα μεταπολεμικά χρονικά. Τα δύο ιστορικά κόμματα-οδηγοί της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, οι Βρετανοί Εργατικοί και οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, υπέστησαν πραγματική πανωλεθρία. Το γεγονός αυτό λέει πολλά, γιατί ήταν ακριβώς αυτά τα δύο κόμματα εκείνα που ηγήθηκαν της δεξιόστροφης μετάλλαξής τους, με το περίφημο μανιφέστο των Μπλερ και Σρέντερ περί «Τρίτου Δρόμου - Νέου Κέντρου», το οποίο προσφυώς χαρακτηρίστηκε «Θατσερισμός με παντελόνια». Η Κεντροαριστερά εμφανίστηκε βασιλικότερη του βασιλέως στην υπεράσπιση της νεοφιλελεύθερης και ατλαντικής Ευρώπης των ελίτ, με χαρακτηριστικά δείγματα γραφής την υπεράσπιση του Ευρωσυντάγματος και την ένταξη της Τουρκίας στην Ενωση. Αποκορύφωμα ήταν η συγκυβέρνηση σε Γερμανία και Αυστρία, η οποία λειτούργησε, φυσικά, υπέρ της Δεξιάς.

Η ενίσχυση «ατυπικών», «αντισυστημικών» κομμάτων, στο δεξιό και στο αριστερό τμήμα του φάσματος, υποδηλώνει ένα «θυμωμένο κοινό», που απορρίπτει τη συναίνεση των ελίτ και αναζητά σαφείς διαχωριστικές γραμμές και κοινωνικές αναφορές. Το γεγονός αυτό τονίζει την ευθύνη της πέραν της σοσιαλδημοκρατίας Αριστεράς να δώσει πολιτική διέξοδο στις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία, σε διαφορετική περίπτωση, θα κατευθυνθούν στην απειλητικά ανερχόμενη ακροδεξιά. Αλλωστε, η πολλή συναίνεση σκοτώνει τη Δημοκρατία - ας αφήσουμε που μακροπρόθεσμα, από κανέναν μας δεν θα λείψει η απόλυτη ηρεμία.

Εκλογικά

• Η δήλωση της χθεσινής βραδιάς ανήκει, με διαφορά, στον Πρετεντέρη ο οποίος ακούγοντας της ασυναρτησίες του κουρασμένου στο Ζάππειο του ξέφυγε on air το εξής: Καλά, και αν κέρδιζε τι θα έλεγε;
  
• Και ορθώς, διότι το μήνυμα που μας είπε ότι έλαβε ο πρωθυπουργός του Εφραίμ μάλλον του το διάβασαν λάθος. Δε μπορεί να τρως τέτοια σφαλιάρα και να «διαβάζεις» ότι πρέπει να συνεχίσεις στην ίδια πολιτική.
  
• Αμ το άλλο… Οι νεοδημοκράτες λέει δεν πήγαν να ψηφίσουν. Τι λες ρε γίγαντα! Ρωτήσατε δύο εκατομμύρια άτομα τι θα ψήφιζαν;
• Ουδείς πάντως εκ των πολιτικών φάνηκε να καταλαβαίνει οτι χθες δεν έβρεχε αλλά τους έφτυσε ένας στους δύο ψηφοφόρους.
• Έτσι όπως πάνε στο τέλος θα ψηφίζουν μόνο οι χαχόλοι των κομμάτων, αλλά οι πολιτικοί μας ευχαριστημένοι θα είναι!
• Ξυπνάτε ρεεεεεεεεε
  
• Άλλη φοβερή Νεοδημοκρατική ατάκα την οποία δε θυμάμαι τώρα ποιός δεξιός ανεγκέφαλος την ξεστόμισε: «Τη ΝΔ την τιμώρησαν οι ψηφοφόροι της…» Τι ήθελε άραγε να πει ο ποιητής; Με ποιο τρόπο θα την τιμωρούσαν οι ψηφοφόροι του Τσίπρα;
  
• Πάντως όλα τα λεφτά ο Βαγγέλας χθες. Ένας Μεϊμαράκης στο ρόλο που του ταιριάζει. Μαγκιά κλανιά κι απόστημα. Βρε ούστ!
  
• Ένα περίεργο πράγμα! Μια σύμπτωση φοβερή! Μόλις ο κουρασμένος έφυγε από το Ζάππειο για να δει το επεισόδιο CSI που είχε αφήσει στη μέση, άρχισε να ανοίγει πάλι η ψαλίδα της διαφοράς στα επίσημα αποτελέσματα που έδινε το υπουργείο εσωτερικών…
  
• Α ρε Πάκη με τα κολπάκια σου…
  
• Τα δοντάκια τα φτιάξαμε;..
  
• Τη φάτσα του Ντερμπεντέρη όταν μίλαγε ο ΓΑΠ την προσέξατε; Λίγο πριν τον εμετό. Τέτοια ξινίλα ούτε ο Βενιζέλος δεν έβγαζε.
  
• Ο οποίος χοντρός πάλι μέσα στην πουστιά. Βγήκε να κάνει δήλωση μετά τα έξιτ πόλς γνωρίζοντας βέβαια ότι η διαφορά θα έπεφτε από τις 7 μονάδες που έδιναν. Εκεί όμως ο σκατόψυχος, να ανεβάσει τον πήχη όσο μπορεί ώστε να βάλει τρικλοποδιά στον George.
  
• Τη δήλωση του Γιώργη μεθυσμένος ήταν αυτός που του την έγραψε; Τόσο τίποτα μαζεμένο έχω να ακούσω από μια ομιλία του Αβραμόπουλου.
  
• Φανταστείτε την Κυριακή των Εθνικών εκλογών που θα έχει βγει Πρωθυπουργός τι έχουμε να τραβήξουμε… Μια ώρα θα μιλάει στο Ζάππειο!
  
• Έλεος αδέλφια. Είναι λόγος να μην τον ψηφίσουμε!
  
• Και καλά ο Γιώργης, που δικαιούται να το τραβάει λίγο μετά από τόσες χλαπάτσες που έχει φάει. Όταν βλέπω όμως καταχαρούμενο τον Ευθυμίου, τη Ράπτη, τη Βάσω, τον Πρωτόπαπα, τον Παναγόπουλο με την πουράκλα κτλ, τότε μου έρχεται να το ρίξω δαγκωτό Παπαρήγα.
  
• Ζήτω ο Λένιν, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω ο κόκκινος στρατός, που τραγούδαγε και η μανούλα μου!
  
• Κάποιος, επίσης, πρέπει να πει στα ΠΑΣΟΚια της Κλαυθμώνος ότι δεν είναι σοφό να κλείνουν τη Σταδίου 1` τη νύχτα για πανηγυρισμούς. 100 άτομα ήταν, δεν χρειάζονταν τέτοιες υπερβολές που τσαταλιάζουν τα νεύρα των υπολοίπων…
  
• Για τον έρμο τον Τσιπράκο τι να πει κανείς… Τέτοιο αγγούρι θα διδάσκεται σε σεμινάρια: «Πώς να αυτοκτονήσετε με μια κουκούλα και δυό μολότοφ»
  
• Τελειώνοντας να συγχαρώ για μια ακόμα φορά τα κανάλια που πήραν ένα απόλυτο τίποτα και το μετέτρεψαν, μέσα σε δύο μήνες, σε υπολογίσιμη δύναμη με έδρα στην Ευρωβουλή!

• Μήπως οι «οικολόγοι» είναι απλά μια πρόβα;..

Τζιμάκος όλα τα λεφτά!

Άπαιχτος! Εκλογική εκπομπή με δεκάδες ατάκες

Λευκή σελίδα

ΒΑΡΙΕΜΑΙ! βαριέμαι ασύλληπτα και πιο πολύ απ όλα βαριέμαι το ίδιο σκατοφαγητό που μας σερβίρουν τα κόμματα ενόψη εκλογών. Αηδία. Αηδία και απογοήτευση για μια ακόμα φορά.
Βαριέμαι και να γράψω! Κάτι που ουδόλως σας ενδιαφέρει βέβαια, αλλά εμένα το γράψιμο είναι η δουλειά μου.
Πολλές φορές αυτή την εβδομάδα ξεκίνησα να γράφω κάποιες σκέψεις για την εφημερίδα ή το μπλόγκ, μα κάνοντας μια βόλτα από φιλικά ιστολόγια ή στήλες συναδέλφων έβλεπα οτι κάποιοι είχαν προλάβει τις σκέψεις μου και μάλιστα είχαν καταθέσει τις δικές τους πολύ πιο όμορφα απ ότι εγώ θα μπορούσα. Ζήλια.

Ζήλια πρώτα για την ελεγεία στη βαρεμάρα από την άπαιχτη tsaousa:

"Βαριέμαι σαν σκύλος που δεν γυρνάει ούτε τον κώλο του να γλείψει.

Βαριέμαι σαν γάτα που τρώει τα νύχια της από ανία.

Βαριέμαι σαν πουλί που κελαηδάει playback.

Βαριέμαι και που λέω ότι βαριέμαι."

Ζήλια μετά - και σεβασμός - για τον Ρούσσο Βρανά και τους "δρόμους' του όπου γράφει για την αποχή στις Ευρωεκλογές:

"Ο ψόγος...

... του απολιτικού ας μην πέφτει λοιπόν στους λαούς που σνομπάρουν τις ευρωεκλογές. Γιατί συναντάμε σήμερα απολιτικούς ακόμη και εκεί που εξ ορισμού δεν θα έπρεπε να υπάρχουν: στους δύο μεγαλύτερους πολιτικούς σχηματισμούς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η «σύγκρουση» Κεντροδεξιάς - Κεντροαριστεράς δεν παίζει πια παρά έναν περιθωριακό ρόλο. Με σκανδαλώδη ευκολία, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα παραμερίζουν τις πολιτικές διαφορές τους και ψηφίζουν από κοινού τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, συντηρητικοί, μπορεί να «ξεσκίζονται» στις εθνικές εκλογές, αλλά συγκυβερνούν στην Ευρώπη"

Πολύ ωραίος και ο τρόπος που χειρίζεται το θέμα της χρηματοδότησης των κομμάτων ο apos

" Εδώ σε εμάς πώς γίνεται η χρηματοδότηση; Καταρχήν, το Κράτος. Δηλαδή, όλοι εμείς οι ηλίθιοι φορολογούμενοι (γιατί αυτό είναι το Κράτος) πληρώνουμε τις στρατιές υπαλλήλων σε όλα τα κόμματα. Σε όλα. Τα οποία κόμματα έχουν φεσώσει το σύμπαν: από την Ολυμπιακή μέχρι το μέντιουμ που έχουν στο υπόγειο.

Μετά, υποτίθεται ότι γίνεται εξόρμηση με κουπόνια, γαριδάκια, δρακουλίνια και πακοτίνια.

Και επειδή προφανέστατα δεν φτάνουν ούτε τα χρήματα των ηλίθιων φορολογούμενων ούτε τα δρακουλίνια, υπάρχει και μια τεράστια γκρίζα περιοχή χρηματοδότησης που κανείς δεν γνωρίζει."

Για να μη μιλήσω βέβαια για τον φοβερό "pitsiriko"

"Ήταν πραγματικά συγκλονιστικός ο Νίκος Χατζηνικολάου στη συνέντευξη που πήρε από τον Κώστα Καραμανλή. Τον κόλλησε στον τοίχο. Ο Νίκος Χατζηνικολάου ήταν τόσο σκληρός και αμείλικτος, που για μια στιγμή νόμισα πως θα ρωτούσε τον Καραμανλή τι θα γίνει επιτέλους με τα εικονικά τιμολόγια του Alter και γιατί ακυρώθηκε το πρόστιμο που είχε επιβάλει η εφορία στον τηλεοπτικό σταθμό."

Που και που χαίρομαι που νέα παιδιά μπορούν στα free press που προτιμούν, να διαβάσουν κείμενα σαν του Τσαγκαρουσιάνου της Lifo

"Καμιά φορά λέω: δες λίγο Star να πάρεις πρέφα σε τι κόσμο ζεις. Toν real κόσμο, με τη μύξα και το λίπος του. Και βλέπω λοιπόν: τις Ειδήσεις του Star.
Eίναι ένας άνκορμαν με κουστούμι, γκρίζους κροτάφους και γυαλιά και εκφωνεί τη μία μετά την άλλη ανοησία. Σοβαρός, με τόνο επείγοντα. Σκέφτομαι τα παιδιά του, που τον βλέπουν κάθε βράδυ να λέει αυτά που λέει. Τι πρότυπο έχουν. Πώς ορίζουν τον ανδρισμό και την αξιοπρέπεια. Τι πιστεύουν ότι είναι η δημοσιογραφία.
Το Star και τα κανάλια που του μοιάζουν είναι ο τόπος που επωάζεται το νέο λούμπεν. Όταν το βλέπεις, σου ‘ρχεται να ξεράσεις από θλίψη."

... ή του Στέλιου Κούλογλου

Πίσω από την εικονική πραγματικότητα των debates που πραγματοποιούνται λες και δεν τρέχει τίποτα, κρύβεται ο κίνδυνος κατάρρευσης. Του συστήματος της Παιδείας, της Υγείας, της Οικονομίας και των όποιων ηθικών αξιών έχουν απομείνει: οι ύποπτοι της Ζίμενς την κοπάνησαν, αφού κυκλοφορούσαν ελεύθεροι για κανά χρόνο, την ίδια στιγμή που σε μια εβδομάδα είχαν προφυλακίσει π.χ. την Τσέκου, που διακινούσε το DVD Ζαχόπουλου, ή το δικηγόρο της ως ύποπτους φυγής στο εξωτερικό! Από τη Βουλή, που παραμένει κλειστή λόγω σκανδάλων, μέχρι τη Δικαιοσύνη, τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο.

Στις ευρωεκλογές, λοιπόν, η κυβέρνηση θα πρέπει να εισπράξει ένα τόσο γερό μήνυμα, ώστε είτε να αλλάξει τελείως πορεία ή να μην μπορεί να κυβερνήσει και να παραιτηθεί. Είναι εθνική ανάγκη να καταψηφιστεί, ακόμη και αν δεν σας ενθουσιάζει καμία από τις εναλλακτικές λύσεις.

Μετά από αυτά - και πολλά πολλά άλλα βέβαια - πρέπει να κάτσω να γράψω κι εγώ κάτι... Πρόβλημα!

Η φωτό από το http://www.flickr.com/photos/altair/