Οι "Σεχταριστές"

Από το http://grbloopers.blogspot.com/

Οι επιθέσεις των τρομοκρατικών - όπως αυτές λέγονται - οργανώσεων, γίνονται εναντίων στόχων και όχι της φρούρησής τους. Οι επιθέσεις αυτές συνοδεύονται απαραίτητα από προσπάθεια άντλησης ή δημιουργίας ερείσματος, ενώ αποφεύγεται οτιδήποτε θα μπορούσε να προσδώσει σε αυτό που εκείνοι νομίζουν δίκαιο αγώνα, την μομφή του κοινού εγκλήματος. Οι επιθέσεις αυτές έχουν χαρακτηριστικά στρατιωτικής προσβολής και δράσης, με εξέχοντα αυτά της τιμής. Έχουν πάντα κύριο και επιδιωκόμενο στόχο, δεν υπάρχει ποτέ «εναλλακτικός». Για παράδειγμα δεν γίνεται σπατάλη πυρομαχικών, δεν αλλοιώνονται τα χαρακτηριστικά του θύματος, δεν προσβάλλεται η φρουρά του στόχου αντί αυτού, και μόνο αν δεν είναι δυνατόν να αποφευχθεί, τότε γίνεται στον απολύτως απαραίτητο βαθμό.

Ο τρομοκράτης θεωρεί τον εαυτό του στρατιώτη και τον φρουρό του αντιπάλου (ή στόχου) συνάδελφο. Και μόνο η χρήση τόσο μεγάλου αριθμού βλημάτων, και μόνο η βολή από τις γωνίες και τις θέσεις που παρουσιάζονται, παραπέμπει σε μίσος και πάθος, σε μια ενέργεια με σκοπό την ενοχοποίηση άλλων ατόμων ή ιδεών. Έχει έντονα τα χαρακτηριστικά εμπαθούς έργω δυσφήμισης με την μέθοδο της ενοχοποίησης.

Ζούμε σε μια δύσκολη περίοδο, με έξυπνο μεν, αλλά αρχάριο εχθρό. Είναι μια περίοδος δίκαιων αναταράξεων, που όμως προκαλούν τον τρόμο και την μήνη των φιδιών του φασισμού και των εγκληματικών οργανώσεων οι οποίες υπάρχουν εν υπνώσει, αλλά καραδοκούν ως εχθρός της δημοκρατίας υπονομευτικά για το πολίτευμα. Πρόκειται για έναν εχθρό που επιδιώκει την επιβολή της «τάξης» με την λήψη αντιδημοκρατικών μέτρων, την καταστολή κάθε αντίρρησης και τον περιορισμό των πολιτικών και ατομικών ελευθεριών.

Τα επαναλαμβανόμενα κτυπήματα σχεδόν αποκλειστικά εναντίον αστυνομικών, καταδεικνύουν με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο την προσπάθεια να υποκύψει η κυβέρνηση σε πιέσεις για αύξηση των μέτρων αστυνόμευσης, ακόμα και με την καταπάτηση προσωπικών ελευθεριών, στο όνομα της ικανοποίησης των γνωστών ερπετών που αναβιώνουν ψάχνοντας για περισσότερο αίμα, το αίμα μιας θνήσκουσας πρώην δημοκρατίας.

Το γιατί μια μάρτυρας ενοχλεί μια τρομοκρατική (ή «τρομοκρατική») οργάνωση, αλλά αντ’ αυτής εκτελείται… η φρουρά της (!) είναι κάτι που για να συσχετιστεί και να ερμηνευτεί αντικειμενικά και συνεπώς αποτελεσματικά, απαιτεί την απομάκρυνση φανατισμένων ηλιθίων και νοσταλγών «σταγονιδίων» (βλ. Μαρκογιαννάκης), και την επάνδρωση αυτών των υπηρεσιών με ειδικό επιστημονικό προσωπικό και εγκληματολογικό δυναμικό.
Είναι αδύνατον να καταπολεμήσεις κάτι, αν δεν το γνωρίζεις.
Είναι αδύνατον να το γνωρίσεις, αν δεν το παρατηρείς και δεν το ερμηνεύσεις σωστά.

Με την πρακτική του γραφικού διεφθαρμένου με τα παπάκια, μόνο ο ίδιος ή ο συνάδελφος του είναι αυτοί που θα καταλήγουν να γίνουν τα πρώτα θύματα της βλακείας τους. Δεν είναι αρκετός ο ρατσιστικός φανατισμός και η απύθμενη ξεδιαντρωπιά του νοσταλγού της χούντας ως προσόντα για το καθήκον του.
Για την λειτουργία τέτοιων υπηρεσιών που θα πρέπει να παρέχουν την μέγιστη ασφάλεια χωρίς συμβιβασμούς στο πεδίο των δικαιωμάτων, απαιτούνται πολύ περισσότερα, μη εξαιρουμένης και της προσήλωσης στις δημοκρατικές αρχές, το δίκαιο και το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα.

Αλλιώς θα συνεχίσουν να φονεύονται – όχι εκτελούνται – αστυνομικοί, προς τέρψη ορισμένων ακροδεξιών στοιχείων που επιβουλεύονται την δημοκρατία, θα συνεχίσουν οι ανίκανοι «αναπληρωτές κουκουλάρχες σκανδάλων» να δέχονται επικρίσεις, και θα συνεχίσουν οι πολιτικά ανεπιθύμητοι στην ακροδεξιά σαν τον κωμικό λαϊκιστή Πάκη, να δέχονται ύβρεις και κατηγορίες, ιδίως για κάτι που βρίσκεται εκτός εύρους της δικής τους αρμοδιότητας.