Του Γιάννη Γερονικολού
Τον καλύτερο τίτλο για τη σύνοδο κορυφής τον είχε μακράν η Αυριανή: «Τους λαδώσαμε και ησυχάσαμε» έλεγε η Κουριάς και με μια κουβέντα καθάρισε όλο το παραμύθι των αναλύσεων περί ευρωπαϊκής πολιτικής, οικονομίας κτλ
Μα είναι τόσο απλό; Θα αναρωτηθούν κάποιοι. Βεβαίως! Δηλαδή γιατί να δεχτούν οι Γαλλογερμανοί τη μικρή Ελλαδούλα αλλού να τρώει, αλλού να πίνει κι αλλού να πάει να το δίνει. «Παίρνεις τα λεφτουδάκια των Ευρωπαίων, αλλά αγοράζεις F16 από το μπάρμπα Σάμ; Άντε να πουλήσεις τότε ομόλογα στον Ομπάμα γίγαντα και γύρνα να μας πείς πόσο έτσουξε». Κάπως έτσι ήταν η πρόταση στον Γιώργη στα βραδινά Σουαρέ την Τετάρτη και ο δικός μας έπιασε γρήγορα το υπονοούμενο και από ικέτης έγινε… επενδυτής. Επένδυσε στην… άμυνα της χώρας τα νέα μας δάνεια.
Νομίζατε δηλαδή ότι είναι κάτι άλλο η «ενωμένη ευρώπη»; Πελάτες ήθελαν οι βιομηχανίες του βορρά και τη δημιούργησαν. Εύκολη μεταφορά εμπορευμάτων χωρίς τελωνεία, δασμούς και γραφειοκρατίες. Για να δουλεύει όμως η μηχανή σωστά, πρέπει οι παραγωγές χώρες να ταΐσουν και τις υπόλοιπες για να έχουν να καταναλώνουν. Οπότε… πάρτε κόσμε «πλαίσια στήριξης» και τα ρέστα σε BMW.
Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχαν σκεφτεί ακριβώς έτσι, αλλά δεν φάνηκε να τους κακοπέφτει όταν η Mercedes πούλαγε στο Ελλάντα τα διπλάσια αυτοκίνητα από τους στόχους ή όταν η Siemens ξεφορτωνόταν τα ξεπερασμένα τεχνολογικά δίκτυα σε τιμές εξωπραγματικές. Οι Έλληνες ζούσαν το μύθο τους και οι Ευρωπαίοι πούλαγαν τα προϊόντα τους με «ελληνικό» καπέλο. Η τέλεια πολιτικοοικονομική ουτοπία.
Το μοντέλο, όσο λάθος και να το βρίσκουν κάποιοι, δούλευε, δουλεύει και θα δούλευε εσαεί, αν οι ζηλιάρηδες οι Γερμανοί τουρίστες με το πέδιλο και την άσπρη κάλτσα δεν εύρισκαν κάπως περίεργα κάποια δεδομένα. Συγκεκριμένα, άρχισαν να σκέφτονται ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς, όταν άρχισαν να πληρώνουν τα 300 γραμμάρια ξανθιάς νερωμένης μπύρας με ποσό αντίστοιχο αυτού που σε Γερμανικό μαγαζί μπορείς να μεθύσεις Βαυαρό. Έτσι ξεκίνησε η κρίση και όχι από τα «γκρίζα κοστούμια» που κατηγορούν οι ανίδεοι.
Η ζήλια των Γερμανο-Γαλλο-Βρεττανών απέναντι στον Ελληναρά: Τέσσερα πορτοκάλια αγοράζουν αυτοί, σακούλα με πέντε κιλά εμείς. Προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας αυτοί στο σούπερ μάρκετ, ότι έχει καλύτερη διαφήμιση εμείς. Ρούχα στις εκπτώσεις αυτοί, μόλις λανσαριστούν εμείς. Καφέ με δύο ευρώ αυτοί, ένα ταλιράκι με το μπουρμουάρ στην ξανθούλα εμείς οι «λάρντζ». «Κότατζ» αυτοί, εξοχική μεζονέτα εμείς. Ενοίκιο αυτοί, διαμέρισμα σε τιμή που αγοράζεις πολυκατοικία στο Βερολίνο εμείς. Εθελοντική μείωση μισθών για να μη γίνουν απολύσεις αυτοί, 16 μισθούς στους κηφήνες της Βουλής εμείς. Ε, γίνεται να μην αντιδράσουν;
Έτσι λοιπόν υπό το φόβο να τους κάνουμε το μαγαζί μπάχαλο πάνω που το είχαν στρώσει, οι ΜερκελοΣαρκοζήδες απαίτησαν και πήραν την κεφαλή των ελλήνων μισθωτών επί πίνακι για να τη δείξουν στους δικούς τους να δουν τι παθαίνουν όποιοι δεν προσέχουν. Μας φόρεσαν το στενό κοστουμάκι του «συμφώνου σταθερότητας» και μας διαπόμπευσαν παντού ως άχρηστους, τεμπελαράδες, άξεστους και διάφορα άλλα που υποτίθεται ότι θα μας πείραζαν.
Τα υπόλοιπα είναι ένα πολύ καλό παραμυθάκι για να τρώει η μικρή Χίλντε όλο της το φαγητό, να γίνει μια καλή και υπάκουη εργαζόμενη της Deutsche Bank Group και να πουλάει αύριο δομημένα ομόλογα σε ασφαλιστικά Ταμεία. Για την οικονομία και τα ελλείμματα ποσώς τους ενδιαφέρει διότι από τη χρεοκοπία πολύ απέχουμε παρά τους προπαγανδιστικούς μύθους και αυτό, πέρα από τους απόλυτους αριθμούς, φάνηκε από το πώς σταμάτησε η γκρίνια όταν η «χρεοκοπημένη» Ελλαδούλα έκανε τα ψώνια της από τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και λάδωσε το σύστημα.
Γιατί είναι κάπως οξύμωρο την ώρα που σου λένε ότι βουλιάζεις και δεν έχεις να φας, ότι πρέπει να νοικοκυρευτείς και να σταματήσεις τις σπατάλες, ότι ο –πραγματικά- κακομαθημένος λαός σου πρέπει να κάνει θυσίες, την ίδια στιγμή να σε πηγαίνουν στις «μπουτίκ» για να ψωνίσεις – θες δε θες - άχρηστες φρεγάτες και αεροπλανάκια με δικά τους δανεικά.
Αλλά, είπαμε: Γι αυτό δημιουργήθηκε η Ε.Ε…
Αναρτήσεις
