Γράφει ο Γιάννης Γερονικολός
Όπα αδέλφια, όπα. Σώνει που λένε και στο χωριό μου. Να πάρουμε μια ανάσα βρε αδελφέ! Τέτοιο σουξέ δε θα είχαν ούτε οι τηλεμοντέλες αν ανακοίνωναν τιμές Αθηνάς στις βραδινές τους ασχολίες.
Όλος ο ντουνιάς έχει ξαφνικά άποψη για το πώς ζούν οι Έλληνες και τι πρέπει να γίνει για να ζούνε χειρότερα. Είπαμε να συμμαζευτούμε και μπήκε στο χορό ο κάθε πικραμένος γραφειοκράτης από την ΕΚΤ μέχρι το ΔΝΤ και τα λοιπά τρομακτικά αρκτικόλεξα. Αν είναι να έχουμε κυβέρνηση μόνο για να τσακώνονται κάποιοι στη Βουλή, αλλά κουμάντο να κάνει η Μπούτεσμπανκ, τότε να ψηφίζουμε στις Γερμανικές εκλογές που θα έχει και κάποιο νόημα.
Δεν έχουμε εκχωρήσει μέρος της Εθνικής μας κυριαρχίας που ατυχώς αλλά μάλλον αληθώς είπε ο Πρωθυπουργός μας. Έχουμε εκχωρήσει την ίδια μας την έδρα και το κακό είναι οτι κάνουν πάρτι, ασελγώντας πάνω της ακάλεστοι Άγγλοι, Γάλλοι, Οστρογότθοι, Βησιγότθοι και Αμερικάνοι.
Όλα έχουν ένα όριο. Ακόμα και η τιμωρία του άσωτου υιού της μαμάς Ευρώπης. Είπαμε να χάσουν κάποια "παλαβά" προνόμια οι δημόσιοι υπάλληλοι, να κόβουν όλοι αποδείξεις και να φορολογούνται όλοι με τον ίδιο τρόπο, να μην βγαίνουμε στη σύνταξη από τα 50, να μην περιμένουν τις επιδοτήσεις για να ζήσουν οι αγρότες κτλ. Όλα αυτά έγιναν αμέσως αποδεκτά από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που αντελήφθη οτι το πάρτι με τα δανεικά τελείωσε. Άλλο αυτή η... συναίνεση κι άλλο να δεχτούμε να γίνουμε ξαφνικά τα πειραματόζωα της Ευρωζώνη η οποία ψάχνεται για αντίμετρα στον οικονομικό πόλεμο, με αποφάσεις που μέχρι χθές μπορούσαν να υπάρξουν μόνον ως ονειρώξεις διάφορων Ανδριανόπουλων.
Η ελληνική κυβέρνηση και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δεχθεί "αμάσητα" μέχρι στιγμής κάθε νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή εντολή από τις Βρυξέλλες και τη Βόννη, χωρίς να μπορέσει να ψελλίσει το ελάχιστο "όχι" και η «επιτήρηση», όπως λένε στην Κομισιόν το νταβατζηλίκι, μόλις άρχισε.
Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι με τους διάφορους μαφιόζικους «οίκους» να έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι και με τις κυβερνήσεις της ΕΕ άβουλες, να παρακολουθούν τις εξελίξεις παραδομένες αμαχητί στους τραπεζίτες που λίγους μήνες πρίν τάισαν με δισεκατομμύρια για να μην καταρρεύσουν, δε μπορεί μια χώρα – κωμωδία να σηκώσει μπαϊράκι. Δεκτό. Αντί όμως να στήνει η κυβέρνηση αστείες εξεταστικές με προκαθορισμένα τα πέντε διαφορετικά πορίσματα, ή να διαρρέει τη μια φρικαλεότητα μετά την άλλη για περικοπές μισθών, συντάξεων, εργατικών δικαιωμάτων κτλ για να μετρήσει τις αντιδράσεις των ανύπαρκτων συνδικαλιστών, της ΝΔ που ακόμα δεν έχει καταλάβει τίποτα, του Τσίπρα και της Αλέκας, καλό θα ήταν να πεί καθαρά και ξάστερα ποια είναι η «κόκκινη γραμμή». Σε τι έχει αποφασίσει(;) να πεί «όχι» και αν έχει κάποιο σχέδιο ή θα συνεχίσει να πορεύεται με τα παραγγέλματα των Βρυξελλών.
Δεν περιμένω από τον Γιώργο να υποκαταστήσει, μόνος αυτός, την πολιτική ανυπαρξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περιμένω όμως, όπως κάνει ασταμάτητα διεθνής επαφές και δίνει συνεντεύξεις για να πείσει όλους ότι πραγματικά θέλει να βάλει ένα τέλος στο ελληνικό μπάχαλο, έτσι να κάνει για να φωνάξει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος ανάτασης και ανάπτυξης από αυτόν που οδηγεί μόνο στο στραγγάλισμα των εργαζομένων και τον αφανισμό του κράτους πρόνοιας. Να βρεί συμμαχικές φωνές να πουν οτι Ευρώπη δε σημαίνει μόνο αγορές, τραπεζίτες, συνθήκες και στρατιές γραφειοκρατών. Ότι η πολιτική, οι ιδέες και τα οράματα είναι αυτά που δίνουν ώθηση στους λαούς και όχι τα «σπρέντ» και τα επιτόκια…
Αυτό απαιτώ από τον έλληνα πρωθυπουργό και πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, αλλιώς, για τη δουλειά που κάνει τώρα βρίσκαμε αυθεντικούς Θατσερικούς, δε χρειαζόμασταν ιμιτασιόν να κλαίγονται οτι «μου ζητούν οι Βρυξέλλες να μπει κάποιος φυλακή». Αύριο που θα σου ζητήσουν «εκτελέσεις» τι θα κάνεις φιλαράκι;
Αναρτήσεις
