Ο Μήτσος από τη Δραπετσώνα

i - Reporter

"Με ομόφωνη γνώμη όλων των συντακτών της εφημερίδας μας, ψηφίσαμε για τον μεγαλύτερο και σπουδαιότερο Έλληνα όλων των εποχών, τον ΜΗΤΣΟ από την Δραπετσώνα που με το τρίκυκλό του και την σκύλα του την Ζβούρα να τον ακολουθεί από πίσω πιστά, οργώνει καθημερινά τα τελευταία πενήντα χρόνια τις συνοικίες του Πειραιά πουλώντας τις σαρδέλες του (και πιστεύουμε να μην μας παρεξηγήσει ο φιλότιμος Μήτσος που τον συγκρίνουμε με τον Μέγα Εθνάρχη).

Την συγκεκριμένη απόφαση την πήραμε γιατί ο Μήτσος ο Σαρδέλας ή Μήτσος ο Τρίκυκλος, όπως τον αποκαλούν στον Πειραιά, δεν αποποίησε ποτέ τις αρχές που του δίδαξε ο πατέρας του από τον οποίο κληρονόμησε το τρίκυκλο, φορτωμένο σαρδέλες αγορασμένες με μετρητά δικά του.

-Δεν κόβει ποτέ απόδειξη.

-Δεν κάνει δήλωση ΦΠΑ και εφορίας.

-Δεν έχει πάρει δάνεια από τράπεζες.

-Δεν χρωστάει σε κανέναν έμπορο.

-Δεν έχει μπει ποτέ στην ζωή του σε εκκλησία.

-Δεν έχει μιλήσει-συναντήσει ποτέ πολιτικό.

-Δεν παίρνει σύνταξη αν και είναι πλέον 78 ετών και την χώρα την επιβαρύνει μόνο αναπνέοντας τον αέρα της.

-Ταΐζει το σκυλί του μόνο με σαρδέλες που από ποιότητα και τιμή είναι οι καλύτερες της χώρας.

Δεν έχει τίποτα στο όνομά του, ζει σε μία παράγκα χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο.

Σαν γνήσιος οικονομολόγος, όταν τον συνέλαβαν γιατί δεν έκοβε αποδείξεις και τον δίκασαν σε έναν μήνα φυλακή με εξαγορά δεν την εξαγόρασε, αλλά προτίμησε να ζήσει τον μύθο του στον Κορυδαλλό και με την ευκαιρία να κοιτάξει λίγο την υγεία του, να τρώει και να πλένεται δωρεάν.

Τότε ζητούσε από περιέργεια να μάθει πόσο στοιχίζουν οι αστυνομικοί, οι δικαστές και η φυλακή που ασχολούνται μαζί του και απάντηση δεν έπαιρνε από κανέναν. Στην εμμονή του με αιτήσεις, που του έγραφε κάθε μέρα ο Παλαιοκώστας, προς τα αρμόδια όργανα του κράτους, περιμένοντας να πάρει μία λογική απάντηση, τον έδιωξαν από την φυλακή για να μην μολύνει τους υπόλοιπους κρατούμενους-κοινωνία με τις τρελές αρχές του και ξεκινήσουν να ζητούν απαντήσεις και αυτοί (και ειδικά αυτοί που φυλακίζονται για χρέη στο δημόσιο-έμποροι δηλαδή, που πλήρωναν μια ζωή για να πληρώνονται όλοι αυτοί, που τους έχουν φυλακίσει).

Ανδριανόπουλος: Τι άλλο να κάνουν οι καημένοι οι πλούσιο για μας...

O Ανδριανόπουλος (αχ Γιώργο με τις μαλακίες των Γερουλάνων) έγραψε το παρακάτω άρθρο στο http://press-gr.blogspot.com
το αναδημοσιεύουμε με τις... επισημάνσεις του http://les-malakies.blogspot.com/

Το χρήμα είναι θεός! Αγοράζει κονδυλοφόρους!
Έτσι δεν είναι;






ΣΗΜ:
τα σχόλιά μας και οι απαντήσεις απομυθοποίησης της προπαγάνδας, μέσα σε αγκύλες [.]

Η κρίση, που στην Ελλάδα είναι γηγενής [ιθαγενής και ενδημική αντάμα, αλλά για συνέχα...] και δεν σχετίζεται άμεσα με τα διεθνή οικονομικά προβλήματα, έφερε στην επιφάνεια και πάλι την γνωστή νεο-ελληνική υποκρισία. [ευρηματικό, αφού ως γνωστόν, διαχειριστές των δημοσίων οικονομικών είναι οι πολίτες και όχι οι κυβερνήσεις] Όπως οι κραυγές πως οι πολίτες δεν έχουν ευθύνη για τα οικονομικά αδιέξοδα. [μάλιστα, εκεί το πας] Και πως δεν πρέπει να επιβαρυνθούν με τις προσπάθειες για την αντιμετώπισή τους. «Δεν θα πρέπει να πληρώσει ο λαός τα σπασμένα. Μια και δεν φταίει σε τίποτα για τα αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε», ακούγεται συνέχεια. [αφού βρέθηκαν μαλάκες που ψήφισαν διαχειριστές σαν κι εσένα, φταίει.] Όπως για τίποτε δεν φταίνε, λένε οι ίδιες φωνές, και οι εκεί εργαζόμενοι για την κρίση που ξέσπασε στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού – δηλ. στις ΗΠΑ. Είναι όμως αληθινοί οι ισχυρισμοί αυτοί; [και θα προσπαθήσεις λόγω συμφερόντων, να αποδείξεις το αντίθετα. Θα τα καταφέρεις;] Ποιος έπαιρνε με βάση ειδικά ψηφισμένους νόμους στις ΗΠΑ στεγαστικά δάνεια δίχως την ύπαρξη εγγυήσεων; [κανένας νόμος δεν υποχρέωνε, απλώς επέτρεπε. Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν μερικά κοράκια σαν εσένα για να βγάλουν προμήθεια πουλώντας κάτι που δεν χρειάζεται πωλητή!] Μήπως οι μεγαλοτραπεζίτες και οι βαθύπλουτοι βιομήχανοι; Γιατί το αμερικανικό κράτος είχε ασκήσει ποινικές διώξεις εναντίον τραπεζών που είχαν «τολμήσει» να δανείσουν εύπορους λευκούς αντί για πτωχούς – και δίχως εγγυήσεις βέβαια – μαύρους; [το Αμερικανικό κράτος δεν επιβάλλει «σύντροφε» Απλώς επιτρέπει με την σύμφωνη όμως γνώμη των ΔΣ και των μετόχων.] Όταν έσκασε η φούσκα των ακινήτων ποιοι ήσαν εκείνοι που δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα δάνεια βουλιάζοντας έτσι τις τράπεζες και τα χρηματο-οικονομικά προϊόντα στην ανυποληψία; Οι βαθύπλουτοι κεφαλαιοκράτες η οι δανειολήπτες με την ανύπαρκτη οικονομική επιφάνεια; [αυτοί που πήραν τεράστια ποσά, αυτοί που τα χρειάζονται ακόμα και σήμερα για να επιβιώσουν, εσείς!]

Kαθ’ όσον αφορά την χώρα μας προσπαθώ, με δυσκολία είναι η αλήθεια, να καταλάβω ποιος ακριβώς κοροϊδεύει ποιόν. [ξέρουμε εμείς και αυτό αρκεί] Το εξωτερικό χρέος της χώρας έχει προέλθει από τον αλόγιστο δανεισμό. [υπουργάρα μου εσύ!] Που πραγματοποιήθηκε για να καλύψει δημόσιες δαπάνες που δεν μπορούσε να καλύψει ο προϋπολογισμός. [υγεία, παιδεία, μισθοδοσία αυτών που ελέγχετε και που διορίσατε για να σας ψηφίσουν] Λεφτά δηλ. που ξοδεύτηκαν χωρίς να υπάρχουν. Που ακριβώς δαπανήθηκαν οι πόροι αυτοί; Μήπως με τα δανεικά αυτά αγόρασαν καράβια οι εφοπλιστές η οικοδόμησαν εργοστάσια οι μεγαλοβιομήχανοι; [ναι, με την λεγόμενη «απορρόφηση Ευρωπαϊκών πόρων για την οποία περηφανεύεστε, χρειάζονται και οι αντίστοιχοι Ελληνικοί που δεν υπήρχαν, ψαχτείτε ανάμεσα σας και ψάξτε τους νταβαντζήδες σας].

Η αλήθεια είναι πως με τα δανεικά αυτά το κράτος έκανε τον καλό στις λαικές τάξεις για να αντλήσει εύνοια και ψήφους. [δίνοντας δημόσια έργα σε ημετέρους με την ανάλογη μίζα, και κάνοντας πανάκριβη κρατική διαφήμιση για το «έργο των υπουργών»] Με τα λεφτά αυτά διορίσθηκαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, αχρείαστοι στην ουσία, υπάλληλοι στο δημόσιο. [γι αυτό μας περισσεύουν οι νοσηλευτές οι γιατροί και οι πυροσβέστες] Με τέτοια χρήματα αυξήθηκαν θεαματικά συντάξεις και μισθοί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 [ενώ οι αντίστοιχοι Ευρωπαϊκοί ήταν τριπλάσιοι ή τετραπλάσιοι, τσούζει ε;] κι’ επιδοτήθηκαν αγροτικά προϊόντα – καμιά φορά έξω από τις προδιαγραφές και την παρακολούθηση των κοινοτικών υπηρεσιών. [κακώς, το αχλάδι πρέπει να πουλιέται 100€ και να αγοράζεται 0.001] Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκαν περιουσίες μέσω κρατικών εργολαβιών και δημοσίων προμηθειών. [που ασφαλώς ήταν ιδιοκτησία φτωχών Ελλήνων και εξαθλιωμένων Αφροαμερικανών, μαλάκα!] Αντιπροσωπεύοντας ξένα προϊόντα οι πελάτες του δημοσίου πλούτιζαν υπερτιμολογώντας. [του οποίου δημοσίου τους ελεγκτικούς μηχανισμούς δεν ορίζει η κυβέρνηση αλλά οι μικροπωλητές καστανάδες, και γι αυτό φρόντισε να τους καταργήσει, στόκε!] Και πολλές φορές πουλώντας πράγματα άχρηστα η και ελαττωματικά. [σε ποιόν; Ποιος βλάκας πήρε μίζες για να λειτουργήσει επίορκα σε βάρος των συμφερόντων της χώρας;] Με τα δανεικά αυτά κρατήθηκαν και στη ζωή άχρηστες δημόσιες [άχρηστες επιχειρήσεις που έχουν αξία όταν πωληθούν δεν υπάρχουν. Αχρηστοι διαχειριστές σαν εσένα όμως, υπάρχουν πολλοί] η και ιδιωτικές επιχειρήσεις. [που μετά την «εξυγίανση» επεστράφησαν στον ιδιοκτήτη και στην υγεία του μαλάκα φορολογούμενου.] Μοιράζοντας λεφτά στους απασχολούμενους σ΄ αυτές που όμως ποτέ τους δεν είχαν κερδίσει. [όπως τα τσιμέντα πχ; Ε; όπως πλήθος χημικών και κατασκευής πρωτευόντων δομικών υλικών; Όπως των γεωργικών φαρμάκων; Όπως οι μεταποιητικές αγροτικών προϊόντων; Όπως ο Αστέρας ΑΞΕ;] Η Ολυμπιακή λ.χ. στοίχιζε ένα δις ευρώ την τριετία. [επειδή είπαμε, υπάρχουν άχρηστοι και βαλτοί διαχειριστές, αν ήταν άχρηστη και άνευ αξίας, πως πουλήθηκε;] Κι άλλα τόσα περίπου ο ΟΣΕ. [χωρίς τραίνα, τα εμπορεύματα των φίλων θα ταξίδευαν με κούριερ, στόκε!] Λεφτά που το κράτος δεν είχε. [είχε, αλλά τα έδινε αλλού, πολυτελείς λιμουζίνες, τρία υπερπολυτελή αεροσκάφη για χρήση «πολιτικού προσωπικού» κα δημοσιογράφων, κρατική διαφήμιση…] Λεφτά που το κράτος δανειζόταν. [γιατί; Αφού εγώ όσα μου ζητάει η εφορία τα πληρώνω. Τι τα κάνατε;]

Πως βρέθηκαν ξαφνικά τόσοι πλούσιοι η έστω εύποροι έλληνες – με ωραία σπίτια, μεγάλα αυτοκίνητα, εκδρομές Χριστούγεννα και Πάσχα, να πλημμυρίζουν τα ακριβά εστιατόρια, τα σύγχρονα υπερκαταστήματα, τις πολυτελείς καφετέριες και τις εντυπωσιακές ντίσκο; […ενώ όλος ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος, υπέφερε και φτώχαινε. αποκλείεται να τα κέρδισαν επάξια, ή σε ενοχλεί η απόσταση από την «πλέμπα», τον «λαουτζίκο» που μίκρυνε; Η πλέμπα πρέπει να μένει στο βούρκο... Πας στο διάολο, ή να σε στείλω εγώ;] Δίχως όμως η χώρα να παράγει ουσιαστικά τίποτε. [ο εργαζόμενος εργάζεται, ο επιχειρηματίας επιχειρεί και ο επενδυτής επενδύει. Ποιος απείχε λοιπόν;] Ανέβηκε το βιοτικό μας επίπεδο ενώ πέφταμε συνέχεια, θεαματικά μάλιστα, στην παραγωγικότητα, στις εξαγωγές, στην εκμεταλλεύσιμη οικονομικά έρευνα [α, θα σε μπινελικώσω μακάκα! Μας διώξατε όλους από την χώρα μας με τις μαλακίες σας, τους καθηγητάδες σας και τα κυκλώματα σας στα πανεπιστήμια!], στην εισαγωγή καινοτομιών στην παραγωγή και σε τόσα άλλα. Το κράτος φτώχαινε ενώ οι πολίτες γινόντουσαν πλουσιότεροι!! Γιατί συνέβαινε αυτό; Μα, επειδή δανειζόμασταν. [και γιατί δανειζόμασταν; Επειδή τρώγατε τα κουλούρια στο φούρνο!] Αν λοιπόν οφείλουμε τώρα όλοι να ανασκουμπωθούμε για να αντιμετωπίσουμε τα τεράστια προβλήματα, αυτοί προς όφελος των οποίων βουλιάξαμε στα δανεικά δεν πρέπει να συνεισφέρουν; [ασφαλώς, όσοι με διαδικασίες που εσύ και άλλοι ψήφισαν, μας ήπιαν το αίμα, όσοι ανεξέλεγκτα κερδοσκόπησαν, όσοι φοροαπέφυγαν, όσοι δεν πλήρωσαν τα χρέη του δημοσίου στην Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ τον ΟΤΕ και στα ασφαλιστικά ταμεία, όσοι κολλητοί σου μεγαλοκαρχαρίες «υπέφεραν από τις στερήσεις» την ώρα που ο εργαζόμενος κολυμπούσε στο χρυσάφι, όσοι, όσοι… λες μαλακίες!]

Τι νόημα λοιπόν έχει το επιχείρημα πως ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν ευθύνη; [είσαι κουτοπόνηρος, κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις γυμνοσάλιαγκα;] Για ποιους δανειζόταν τόσες δεκαετίες το ελληνικό δημόσιο; [για αυτούς που είπαμε πριν, για τους «υψηλούς δείκτες ανάπτυξης, που ως γνωστό, υπολογίζονται κατά κύριο λόγο από τον μισθό του ανειδίκευτου. Αντε γαμ!] Πως βρέθηκαν βιοπαλαιστές αγρότες στην Λάρισα με ομόλογα της Lehman Brothers στα χέρια; [να σου πω εγώ άμα δεν ξέρεις! Τα αγόρασε υποχρεωτικά για λογαριασμό μας ο Τσιτουρίδης, και βγήκε μια πολύ καλή μίζα για την παρέα τους και το κόμμα] Είναι ώρα πλέον να μιλήσουμε με την γλώσσα της αλήθειας. [Εσυ; Αποκλείεται! Τόση ώρα μας φλόμωσες στην μπούρδα, την εμμονή, την ιδεοληψία και τα ψέματα] Όσο δυσάρεστα κι αν ακούγονται αυτά που οφείλουν να λεχθούν. [πάλι εμείς θα πληρώσουμε; Κολύμπι ξέρεις; Θα σου χρειαστεί!] Η κυβέρνηση της ΝΔ λ.χ., την οποία η Αριστερά καταγγέλλει σαν νεοφιλελεύθερη, [ρε τα καθίκια της αριστεράς…] δημιούργησε στα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία 695 καινούργιους δημόσιους φορείς, ινστιτούτα, εταιρίες, δ/νσεις, επιτροπές κλπ. [για τον λαό ρε γαμώτο, το φτωχό, τα κωλοπαίδια της με τα 120.000€ έκαστος…] Οφείλει η ηγεσία των κομμάτων της Αριστεράς να εξηγήσει τι σόι νεοφιλελευθερισμός είναι τούτος που διογκώνει το κράτος, αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες και πληθωρίζει τον αριθμό όσων απασχολούνται στο δημόσιο. [ξεχείλισαν τα νοσοκομεία τα σχολεία και οι δημόσιες υπηρεσίες που υπηρετούν τον πολίτη. Βλάκα!] Ολες αυτές οι επιλογές όμως προφανέστατα έχουν την ευλογία της αριστεράς. [που εδώ και δεκαετίες φωνάζει όχι άλλες επιτροπές, όχι άλλες δήθεν υπηρεσίες, παιδεία υγεία κλπ, ζώον!] Η οποία ούτε στιγμή δεν παύει να υπεραμύνεται των εργαζομένων στην δημόσιο τομέα. Ανεξάρτητα της προσφοράς τους και της χρησιμότητας του φορέα στον οποίο απασχολούνται. [χρήσιμοι και άξιοι να μην εκτελεστούν είναι μόνο οι εργαζόμενοι στα κρατικά ανθρακορυχεία, κακός ο συνδικαλισμός, όπως επταετία. ΖΗΤΩ ο Παναγούλης ρε!]

Ολοι αυτοί λοιπόν, που βολεύτηκαν στο δημόσιο [από μόνοι τους] κι απολαμβάνουν της ειδικής του εργασιακής προστασίας [δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι για τους αυτό-βολευτές] δεν έχουν ευθύνη για τα δημοσιονομικά μας χάλια; [μα φυσικά, ο εργαζόμενος φταίει υπουργάρα μου! Όχι ο εργοδότης, ποτέ αυτός! Διαχειρισταρά μου εσύ!] Αφού προσλήφθηκαν από ένα κράτος ουσιαστικά χρεοκοπημένο. [ενώ όλα τα άλλα έχουν τεράστια αποθέματα…] Που είναι υποχρεωμένο να δανείζεται για να τους συντηρεί. [για να συνεχίσει να ταΐζει «ημέτερους» και να διαφημίζει «έργα υπουργών» δανείζεται] Δεν είναι λοιπόν δίκαιο όλοι να συνεισφέρουν στην προσπάθεια μείωσης του χρέους; [ποιο είναι το σύνολο του κόστους των προγραμμάτων ΕΕ, και σε τι ύψος ανέρχεται ή συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτά; Ποιος παίρνει αυτά τα χρήματα που ασφαλώς καλύπτονται με δανεικά;] Και ιδιαίτερα αυτοί που συνέβαλαν για να αυξηθεί; [να πληρώσετε κι εσείς που με τις ιδεοληψίες και των φανατισμό σας καταστρέψατε τη χώρα] Αθώοι λοιπόν δεν υπάρχουν. [διάχυση ευθυνών σε όλη την κοινωνία, αμάρτησα για μια τυρόπιτα, ο μπάτλερ το έκανε! ωραίος! Μαλάκας, πολύ μαλάκας, αλλά ωραίος πολύ μαλάκας! ] Και εξαιρέσεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεκτές. [πες το ρε τρισμαλάκιστε, λεω κι εγώ που το πάει ο πούστης! ] Τα σπασμένα από το πάρτυ που τελειώνει όλοι θα κληθούν να τα πληρώσουν. [εκτός από τους νταβατζήδες σας, κι αυτούς που σας πηδάνε, πόρνες του «εκπορνευομένου προσωπικού! Ουόξω ρε κλέφτες κι ανίκανοι! Ουόξω ρε γαϊδούρια αφιλότιμοι! Μας καταστρέψατε αλήτες, μας καταστρέψατε!]

Γαγγκραινανόπουλε, και γάγγραινα είστε, και λες μαλακίες!
Αξιος ο μισθός σου, σκυλάκι των αφεντικών!

snb

Η μέρα της Γης και η… Γιουροβίζιον

Δεν παιζόμαστε! Δε φτάνει ότι κοροϊδεύουμε τους άλλους, «την ψωνίζουμε» όμως και κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας! Κοντεύουμε να πειστούμε ότι ενδιαφερόμαστε για το μέλλον του πλανήτη, τις κλιματικές αλλαγές, την οικολογία, την πράσινη ανάπτυξη κτλ όταν το μόνο που θα μπορέσει να μας κάνει να αλλάξουμε κανάλι από τη… Δρούζα είναι μια παρέλαση από πράσινα άλογα.
Το καινούριο παραμύθι που μας έφτιαξε ως λαό και ως έθνος ήταν η τραγική ανοησία με τα φώτα και την ημέρα της γης. Το κανάλι της γιαλαντζή οικολογίας και των μονοπύθμενων (για να μην ξεχνιόμαστε) έβγαλε φιρμάνι ότι οι Ελληνάρες έρχονται πρώτοι στον κόσμο στην περιβαλλοντική συνείδηση, διότι θα συμμετέχουν μαζικά στην ηλιθιότητα με το σβήσιμο των φώτων για μια ώρα στις 28 Μαρτίου.
Το τραγικό της όλης μούφας δεν είναι ότι το κατάπιαμε αμάσητο, είναι ότι μόλις άκουσαν για πρωτιά οι κυβερνόντες ξύπνησαν ξαφνικά και θέλησαν κι αυτοί να συμμετάσχουν. Έτσι γίναμε μάρτυρες του φαινομένου να πανηγυρίζουν και να βγάζουν ανακοινώσεις συμπαράστασης οι μεγάλοι βιαστές του περιβάλλοντος στην Ελλάδα όπως η ΔΕΗ, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Υπουργεία.
Οι ίδιοι άνθρωποι και φορείς που είναι υπεύθυνοι για τα αυθαίρετα, για τις καταπατήσεις σε δάση και παραλίες, για τη τσιμεντοποίηση των πόλεων, για την χωρίς όριο και σχέδιο άναρχη δόμηση παντού, για τα ποτάμια των τοξικών, για τις πεθαμένες από μόλυνση λίμνες, για τις νεκρές από ζωή θάλασσες και τα καραφλά από τις φωτιές βουνά, για την ανύπαρκτη ανακύκλωση, για την εξαφάνιση κάθε πρωτοβουλίας για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και πριμοδότηση του λιθάνθρακα, οι ίδιοι παίζουν με τα νεύρα και τη νοημοσύνη μας διότι γίνονται για μια ώρα… οικολόγοι σβήνοντας τα φώτα σε κλειστά κτήρια.
Δεν είναι μόνο οι φορείς όμως που μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας. Είμαστε πρώτα όλοι εμείς που δεν έχουμε κανένα σεβασμό στον εαυτό μας και τα παιδιά μας, πόσο μάλλον στο μέρος που ζούμε και στον πλανήτη, παρόλα αυτά όμως συμμετέχουμε υποκρινόμενοι σε κάθε παραμύθι που δεν έχει κανένα κόστος για την βολή μας και την καθημερινότητά μας.
Οι ίδιοι ελληναράδες που δήλωναν όλες τις προηγούμενες ημέρες ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες στις 28 του μήνα, οι ίδιοι είναι που πετάνε τα αναμμένα τους τσιγάρα από το αυτοκίνητο, που γεμίζουν γόπες, πλαστικές σακούλες και κουτάκια κόκα κόλας τις παραλίες, που ποτέ δεν κάνουν δυό βήματα να πετάξουν τα σκουπίδια σε κάδους ανακύκλωσης (αν έχει φιλοτιμηθεί να βάλει ο βλαχοδήμαρχος), που θα πλύνουν το ιχ με λάστιχο, που θα πάρουν τζιπ 5400 κυβικά για να κάνουν βόλτα στην πλατεία, που θα χτίσουν παράνομα πάνω στο κύμα ή μέσα στα πεύκα, που θα χαλάσουν τον κόσμο αν μια ανεμογεννήτρια τους χαλάσει τη θέα από το αυθαίρετο με την πισίνα στο βραχονήσι, που θεωρούν ηλίθιους όσους αλλάζουν τις λάμπες πυρακτώσεως, που θέλουν περισσότερα πάρκινγκ παρά πλατείες για τα παιδάκια τους, που θεωρούν πολιτισμό το mall και όχι το μητροπολιτικό πάρκο.
Πόθεν λοιπόν οι πανηγυρισμοί για την ελλαδάρα και τους οικολόγους κατοίκους της; Μια φιέστα της πλάκας με φωτάκια δεν μας κάνει καλύτερους, ούτε μας κάνει να νοιαζόμαστε ξαφνικά για το περιβάλλον και τον πλανήτη. Για την ακρίβεια δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από όσο προσφέρει στον πολιτισμό η Γιουροβίζιον όπου επίσης διαπρέπουμε…

Έλεος πια με τις παπαριές

Από το http://www.skylos.gr
Διαβαζα κάπου ότι οι ελληνες είναι, λέει πρώτοι (ή σε ψηλή θέση τελοσπάντων) σε μια κατάταξη που αφορά τους λαούς με περιβαλλοντική συνείδηση. Ποιοί, οι ελληνες. Θα έχετε προσέξει τι σκουπίδι στροβιλίζεται στους δρόμους όταν φυσάει δυνατός αέρας τις τελευταίες μέρες.
Η υψηλη αυτή θέση οφειλεται, λέει, στο ότι οι ελληνες έχουν δηλώσει πως θα συμμετάσχουν σε μια ηλιθιότητα που λέγεται "ώρα της γης" ή κάπως έτσι. Θα σβήσουν για μια ώρα τα φώτα, για να συνεισφέρουν, λέει, στη σωτηρία του πλανήτη. Κι αφου τα ξανανάψουν, θα συνεχίσουν αμέριμνοι να πετάνε ό,τι βρουν όπου βρουν, έχοντας τη συνείδησή τους ήσυχη ότι έσωσαν το περιβάλλον.
Βρε δε γαμιόμαστε λεω εγω καλύτερα?

*Δείτε και αυτό http://www.facebook.com/group.php?gid=58233734599

Πάρε θέση Γιώργο

Το μετέωρο Ευρωπαϊκό βήμα του Σημίτη

http://grbloopers.blogspot.com

Πολύ μυστήριες απόψεις για τη λειτουργία του δημοκρατικού προτύπου φαίνεται να αποκρυσταλλώνει ο Σημίτης. Σε σημείο να με τρομάζουν!

Εκτός από την καθιερωμένη έκκληση για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνεργασίας και ενότητας για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης, που απηύθυνε ο πρώην πρωθυπουργός από το Πανεπιστήμιο BILGI, είπε και κάτι απίθανα πραγματάκια που χρειάζονται προσοχή .

Ο κ. Σημίτης προέβλεψε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα αναπτυχθούν διαφορετικά επίπεδα συνεργασίας και τόνισε ότι η εξειδίκευση αυτή δεν είναι αρνητική για την ενότητα και τη δημοκρατία στην Ε.Ε.
"Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προχωρήσει με την σταδιακή δημιουργία ευρύτερων μορφών συνεργασίας διαφόρων τύπων σε διάφορους τομείς της πολιτικής.
Θα συνιστούν ένα δίκτυο, στο κέντρο του οποίου θα είναι τα βασικά κράτη που θα συμμετέχουν σε όλες τις μορφές συνεργασίας. Έτσι, κάτω από την ομπρέλα που θα καλύπτει όλα τα κράτη μέλη, θα μπορούν να προσαρμοστούν κατά περίπτωση διάφορα επίπεδα ενότητας και διαφορετικότητας, ενόσω θα επεκτείνεται η συνεργασία", είπε.

Αυτά που είπε δεν τα ακούω για πρώτη φορά, μόνον που τα άκουγα από νεο-συντηρητικούς πολιτικούς και όχι σοσιαλδημοκράτες. Μόνον που τα έλεγαν Γερμανοί και όχι προοδευτικοί πολιτικοί χωρών της Ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Αν τα πράγματα εξελιχθούν και άλλο προς αυτή τη κατεύθυνση – καθώς πράγματι κατά εκεί πάνε - που περιγράφει ο Σημίτης και μάλιστα με την εφαρμογή του «Washington Consensus» σε μια ευρύτατη περιοχή της Ένωσης που θα περιλαμβάνει γύρω στις 20 χώρες, τότε για τι είδους Ενωμένη Ευρώπη μιλάμε; Και, κυρίως, τι είδους δημοκρατία μπορεί να υπάρξει εντός αυτής;

Τα «διάφορα επίπεδα ενότητας και διαφορετικότητας», που λέει ο Σημίτης, υπό την ηγεσία των Γερμανών και τη συμμετοχή των Γάλλων με την ανοχή των Βρετανών, ακούγονται ενδεχομένως όμορφα και φιλελεύθερα, αλλά στην ουσία αποτελούν ρητορική αναφορά που αντανακλά τη πιο σκληρή επιβολή μια ισχυρής κεντροευρωπαϊκής ελίτ στο σύνολο των Ευρωπαίων.

Αυτό που λέει ο Σημίτης δεν είναι τίποτε περισσότερο από αυτό που εξηγήσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση μας με το «learning by indicators». Την επιβολή ενός οικονομικού, ντετερμινιστικού παραδείγματος σε διαφορετικές κοινωνίες και κουλτούρες ως απαρέγκλιτου όρου συμμόρφωσης. Όσοι αδυνατούν να συμμορφωθούν ή επιθυμούν ένα εναλλακτικό σχέδιο ανάπτυξης και κοινωνικού μοντέλου, δεν θα έχουν πλέον καμία τύχη.
Θα αποτελούν τους κακούς μαθητές των Γερμανών και θα τιμωρούνται αυστηρά!

Γιώργο, μη ξεχνάς ότι πάμε σε εκλογές, άσε τον Σημίτη να λέει ότι θέλει - είναι απόλυτο δικαίωμα του και καλά κάνει και τα μολογά για να ξέρουμε και οι γύρω κατά που κινείται - αλλά ξεκαθάρισε τη θέση σου.

Αυτή την Ευρώπη ονειρεύεστε οι Σοσιαλιστές;
Θέλετε μία Ευρώπη που ονειρεύτηκαν αρκετοί Γερμανοί ηγεμόνες τους προηγούμενους αιώνες;
Θέλετε μήπως να πω τα ονόματά τους και να ξύσω πληγές;
Επιθυμείτε την εμπέδωση ενός νέου αυταρχικού μοντέλου κάτω από την ομπρέλα ενός μεταμοντέρνου νεοφιλελευθερισμού γερμανικού τύπου;

Αν ναι, τότε οι Ευρώπη μας και η Ευρώπη σας δεν είναι δυνατόν να συμπέσουν!
Πάρτε θέση και προσέξτε τι λέτε γιατί οι καιροί είναι πονηροί.
Και μη ξεχνάτε ότι όσα φέρνει μια μεγάλη κρίση μπορεί να μη φέρει ένας ολόκληρος αιώνας!

Πόσο απέχουμε από το Μεσαίωνα?

[ Δρόμοι ]

Η ανεργία...

... ένας λόγος παραπάνω που είναι συμφορά, είναι επειδή επενδύουμε συναισθηματικά πάρα πολλά στη δουλειά μας. Όταν τη χάνει κανείς, δεν είναι μόνο μια οικονομική απώλεια, αλλά και μια απώλεια ταυτότητας, νοήματος και κύρους. Όταν γνωρίζουμε κάποιον για πρώτη φορά, το πρώτο που τον ρωτάμε συνήθως είναι τι δουλειά κάνεις. Όταν είσαι άνεργος, δεν είσαι τίποτα. Καθένας είναι αυτό που κάνει.

Τα πράγματα...

... δεν ήταν πάντα έτσι. Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι έβλεπαν τη δουλειά σαν μια αναπόφευκτη αγγαρεία. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος από τους φιλοσόφους που είπε πως δεν μπορεί κάποιος να είναι ταυτόχρονα ελεύθερος και υποχρεωμένος να δουλεύει για να ζει. Η δουλειά ήταν συνώνυμη με τη δουλεία. Κι αν η δουλειά έγινε ευχαρίστηση, ήταν μονάχα με τον ερχομό της Αναγέννησης. «Με τις βιογραφίες του Ραφαήλ και του Λεονάρντο Ντα Βίντσι», λέει ο συγγραφέας Αλέν ντε Μποτόν, «κατάλαβε ο κόσμος ότι η δουλειά μπορεί να γίνει ευλογία κι ότι μπορεί να είναι προτιμότερη από το χασομέρι της αριστοκρατίας».

Η μεγαλύτερη...

... ευχαρίστηση που μπορεί να πάρει κανείς από τη δουλειά του, λέει ο Σένετ, είναι να νιώθει πως είναι κάποιος που προσφέρει κάτι στον κόσμο. Όμως, σήμερα, συνήθως οι δουλειές που είναι οι πιο προσοδοφόρες είναι κι εκείνες που στερούνται νοήματος. Προσφέρουν χρήματα, αλλά η απορία παραμένει: τι νόημα έχει, όταν άλλοι που με τη δουλειά τους αλλάζουν τον κόσμο αμείβονται με ψίχουλα; «Ν΄ αγαπάς τη δουλειά σου, αυτό είναι που μπορεί να σε φέρει όσο γίνεται πιο κοντά στην ευτυχία», έγραφε ο Πρίμο Λέβι στο «Κλειδί σε σχήμα αστεριού». Μερικά χρόνια αργότερα, όμως, ο κοινωνιολόγος Ρίτσαρντ Σένετ προειδοποιούσε: «Η λαχτάρα να τα βγάλεις πέρα σε μια δουλειά, μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση που αυτό θα σου προσφέρει, παρεμποδίζεται από την πίεση της ανταγωνιστικότητας». Η νέα οικονομία, αυτή που σήμερα βυθίζεται, κατέστρεψε τις παραδοσιακές μορφές ανταμοιβής και από την ψυχολογική πέρασε στην οικονομική ικανοποίηση. Όμως, η αμοιβή των εργαζομένων έχει παραμείνει στάσιμη εδώ και μια γενιά, ενώ η αμοιβή των στελεχών έχει εκτοξευτεί στα ύψη. Το 1974, ο διευθυντής μια αμερικανικής επιχείρησης κέρδιζε τριάντα φορές περισσότερα από τον εργάτη του. Σήμερα κερδίζει 800 φορές περισσότερα. Και η ποσότητα έχει γίνει το σύστημα αξιολόγησης της ποιότητας των ανθρώπων.

Η ίδια...

... η δουλειά έχει σήμερα αλλάξει νόημα. Άλλοτε, τα αφεντικά μαστίγωναν τους εργάτες τους για να τους καταφέρουν να δουλέψουν ώστε να κερδίσουν περισσότερα από τη δουλειά τους. Σήμερα τους μαστιγώνουν για να μη δουλέψουν, επειδή από την αργία τους κερδίζουν περισσότερα από όσα θα κέρδιζαν από τη δουλειά τους. Ακόμη και ο μύθος του επιχειρηματία έχει καταρρεύσει: ένας αυτοδημιούργητος έχει σήμερα τόσες πιθανότητες να μπει στην αφρόκρεμα του συστήματος, όσες είχε κι ένας βιοτέχνης να μπει στη γαλλική αριστοκρατία πριν από τέσσερις αιώνες. Άραγε πόσο απέχουμε από τον Μεσαίωνα;

Του Ρούσσου Βρανά (από ΤΑ ΝΕΑ)

Ανήκουμε πλέον στην Ανατολή

Από τον Άγιο

Συγκλονισμένος διαβάζω και ξαναδιαβάζω την κοινή εμπιστευτική έκθεση των πέντε μεγαλύτερων ινστιτούτων ανάλυσης του κόσμου, η οποία είναι έτοιμη για να παραδοθεί στους αρμόδιους παράγοντες που θα παρουσιάσουν την συνολική πρόγνωση για την παγκόσμια οικονομία κατά τη κρίσιμη Συνόδο Κορυφής (2 Απριλίου) των G20.

Εδώ μεταξύ πολλών άλλων, βλέπω να αποτυπώνεται ένας άλλος χάρτης για την Ευρώπη.

Παρατηρώ την Ευρώπη να διαιρείται ξανά, αυτή τη φορά με οικονομικούς όρους και την Ελλάδα για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο να εντάσσεται στην Ανατολική Ευρώπη, η οποία εκτείνεται από την Βαλτική, την Ουκρανία, μέχρι την Τουρκία και την Ελλάδα και από την Πολωνία, την Ουγγαρία, την Σλοβακία μέχρι τις πρώην Γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες και τα νότια Βαλκάνια.

Η χώρα μας εμφανίζεται να παρουσιάζει όλα τα δομικά, αρνητικά, οικονομικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις χώρες της Α. Ευρώπης, σε σχέση με τη Δ. Ευρώπη, ενώ βρίσκεται σε ελαφρώς καλύτερη οικονομική κατάσταση από την Ρωσία, αν και με πολύ δυσμενέστερη πρόγνωση για ανάκαμψη και επενδύσεις από αυτήν.

Για πρώτη φορά διαβάζω μετά το 1980 να αναφέρεται η Ελλάδα ως χώρα σε φάση «transformation», ανάλογη με αυτή που χαρακτηρίζει την «transition» των πρώην κουμουνιστικών χωρών και περιοχών της Ευρώπης, που ανεξαρτητοποιήθηκαν μετά τη πτώση του σοβιετικού καθεστώτος.

Μια και γνωριζόμαστε αρκετό καιρό ξέρετε ότι δεν υπερβάλω καθόλου.
Δυστυχώς δεν επιτρέπω στο εαυτό μου να παρουσιάσω αυτή την έκθεση που έχω μπροστά μου, καταχρώμενος την εμπιστοσύνη καλών φίλων και συναδέλφων.
Σε λίγες όμως μέρες θα έχετε όλοι την δυνατότητα να επιβεβαιώσετε αυτά που ισχυρίζομαι…δια του αποτελέσματος!

Η Ελλάδα πλέον ανήκει στη Ανατολή, με τον πλέον ουσιαστικό αν και άτυπο τρόπο, δίχως μάλιστα, εξαιτίας της ένταξής της στην Ευρωζώνη, να έχει τη δυνατότητα οικονομικής στήριξης της μορφής που σχεδιάζεται για τις υπόλοιπες Ανατολικές χώρες.

Τέλος, ενδιαφέρον έχει η πρόγνωση ότι από τις δύο περισσότερο προβληματικές περιπτώσεις του πρώην συνεκτικού Δυτικού ημισφαιρίου: Ελλάδα και Ιρλανδία, η δεύτερη εμφανίζεται με καλή σχετικά επενδυτική και αναπτυξιακή προοπτική για τα επόμενα 5 χρόνια, ενώ η χώρα μας εντάσσεται στο κύκλο των χαμένων οικονομιών μαζί με τις Ανατολικές (προσοχή ως Ανατολικές αναφέρω αποκλειστικά τις χώρες της Α. Ευρώπης και όχι της Ασίας, όπου τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά με τη Κίνα να συνεχίζει να εμφανίζει τάσεις ταχύτατης ανάπτυξης παρά την διεθνή ύφεση), παραμένοντας το μοναδικό μαύρο πρόβατο του Δυτικού Κόσμου.

Η Ελλάδα υποβαθμίστηκε στη Β’ Εθνική της Ευρώπης, φίλοι, και κανείς από την δήθεν υπεύθυνη κυβέρνηση, αλλά και την αντιπολίτευση, δεν λέει την αλήθεια στους Έλληνες …

«Ο κόσμος άλλαξε τόσο που είναι αγνώριστος, όχι μόνο την τελευταία δεκαετία αλλά και τους τελευταίους δέκα μήνες», σχολίασε στον βρετανικό Τύπο μία ημέρα μετά τη Σύνοδο, στο Χόρσαμ του Λονδίνου, ο Γκόρντον Μπράουν.

Τόσο αγνώριστος, φίλοι, που… δεν αναγνωρίζω πλέον την Ελλάδα στον χάρτη. Έγινε ένα με τον βαλκανικό περίγυρό της. Η Ελλάδα επέστρεψε στα Βαλκάνια.

Άξιοι της μοίρας μας

Στον Καιάδα οι ανήμποροι, οι άρρωστοι, οι παραμορφωμένοι, οι ξένοι, οι έγχρωμοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μετανάστες, τα πρεζάκια, οι κουρελήδες. Εις θάνατον όλα τα μιάσματα, οι «διαφορετικοί», όλοι αυτοί που χαλάνε την ομοιομορφία, την ψευδαίσθηση, την εικόνα από το καθημερινό μας «Μάτριξ». Στην κοινωνία της πλαστής αφθονίας, του «γαύρου» και της «πανάθας», της απαξίωσης της πολιτικής, της θεοποίησης του χρήματος, της ψευτομαγκιάς, των πρωινάδικων και της Τατιάνας, των κατασκευασμένων ειδήσεων και των ανύπαρκτων πολιτικών, η κουκούλα μπορεί να έγινε ιδιώνυμο, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όμως είναι υπό συζήτηση, διαπραγμάτευση ή υπό κατάργηση ανάλογα με την εισήγηση μιας κάποιας αρεοπαγίτου.

Ορθώς απελύθη εργαζόμενος – φορέας του ιού του AIDS, σύμφωνα με απόφαση του Άρειου Πάγου! Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκανε δεκτή την εισήγηση της αρεοπαγίτου Ειρήνης Αθανασίου η οποία είχε προτείνει να μη καταβληθεί αποζημίωση στον απολυμένο, υποστηρίζοντας ότι η απόλυση δεν ήταν καταχρηστική αλλά ήταν απόλυτα δικαιολογημένη για την αποκατάσταση της «εύρυθμης λειτουργίας της επιχείρησης και της ηρεμίας των υπολοίπων υπαλλήλων που είχε διαταραχθεί»

Μνημείο ρατσισμού η απόφαση, η οποία νομικά μπορεί να στέκει – κάτι που με αφήνει παγερά αδιάφορο - πολιτικά, κοινωνικά, ανθρώπινα όμως είναι λες και βγήκε από δικαστήριο του Γ΄ Ράιχ. Και αν το ένα θέμα που προκύπτει είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και αποφασίζουν οι ανώτατοι δικαστές, αν δηλαδή έχουν τα μάτια κλειστά στην κοινωνία όπως η Θέμιδα, ή είναι αυτοί οι ίδιοι τα μάτια της Δικαιοσύνης και όχι μόνο οι μεταφορείς των χρησμών της, το άλλο θέμα είναι η ίδια η κοινωνία μας. Είναι αυτοί οι εργαζόμενοι, οι συνάδελφοι του φορέα που ζήτησαν εγγράφως την απόλυσή του φοβούμενοι για την υγεία τους! Είναι αυτοί που «είχε διαταραχτεί η ηρεμία τους» καθώς ένας φορέας δούλευε ανάμεσά τους. Τώρα που έμεινε χωρίς δουλειά ηρέμησαν;
Εδώ τι να πει κανείς για να περιγράψει την αμάθεια, τη μεσαιωνική φοβία απέναντι σε μια αρρώστια, την έλλειψη όχι μόνο παιδείας αλλά και ανθρωπιάς από τους εργάτες – μηχανές κατανάλωσης του σήμερα. Ποιος άραγε μπορεί να εξηγήσει πώς η εργατική τάξη πέρασε από το «εμπρός της γης οι κολασμένοι» στις νόμιμες κουκούλες της κου κλουξ κλαν και την ανακούφιση για κάθε μέτρο που παίρνεται και περιορίζει τα ατομικά δικαιώματα. Πού πήγε η αλληλεγγύη, η πάλη για τους αδύναμους, η απλή ανθρωπιά που πάντα ξεχώριζε τους εργάτες από την πλουτοκρατία; Δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί ότι έρχεται η σειρά τους για εξοβελισμό; Ότι έστρωσαν μόνοι τους το δρόμο;
Καταφέραμε να γίνουμε ένα έθνος χαφιέδων, παρτάκηδων, ψευτοβολεμένων, φοβισμένων ανθρώπων, την ώρα που η επίθεση η οποία θα δεχτούν οι εργαζόμενοι με πρόσχημα την «οικονομική κρίση» θα είναι πρωτοφανής και θα μας βρει κατά μόνας. Όλοι μαζί θα αντέχαμε, τώρα είμαστε απλά τελειωμένοι πριν καν αρχίσουν οι εχθροπραξίες καθώς δε χρειαζόμαστε εχθρό, τρώμε μόνοι μας τις σάρκες μας.

Υ.Γ. Το θέμα πέρασε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στα «ψιλά» των ΜΜΕ. Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος πολιτικός να κάνει τουλάχιστον μια ερώτηση στο κοινοβούλιο και να καταδικάσει την απόφαση. Θα βρεθεί κάποιο κόμμα ή φορέας να βοηθήσει αυτόν τον άνθρωπο και κατ επέκταση όλους εμάς να βρει το δίκιο του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στην τελική, σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος του κόσμου, ο ενάγων σε τέτοια υπόθεση θα είχε ήδη πάρει την επιχείρηση, το σπίτι και το αυτοκίνητο του εναγομένου, με δικηγόρο πρωτοετή της νομικής…

Το Μουσείο Ζει, αυτό μας Οδηγεί

Από: Συγκλίνουσες αντιθέσεις

Τι συμβαίνει όταν ένα ζαλισμένο αγόρι το κάνεις ξαφνικά από Υπουργό Τουρισμού, Υπουργό Παιδείας;
Πρακτικά τίποτε σπουδαίο, σε επίπεδο όμως «διαλεκτικής», απίθανα πράγματα:
Ονειρεύεται να μετατρέψει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ουσεία!
Αυτό, προφανώς, αποτελεί την εναλλακτική πρόταση της νέας γενιάς της Δεξιάς, για να απαλλαγεί από το πρόβλημα που της δημιουργεί η επιστημονική συγκρότηση και να λύσει δια παντός το ζήτημα του ασύλου που ποτέ δεν χώνεψε!

Με αυτό το πνεύμα παρενέβη στον διάλογο για το θέμα του ασύλου, που προσπαθεί να φέρει στην επικαιρότητα, ο υπουργός Παιδείας Α. Σπηλιωτόπουλος – για να καλύψει προφανώς τα φλέγοντα θέματα.
Σε δηλώσεις του ο κ. Σπηλιωτόπουλος ανέφερε ότι, «για λόγους ιστορίας, για λόγους συμβολισμού και για λόγους χρέους στη νέα γενιά» θα έπρεπε, «το Πολυτεχνείο, να το έχουμε μετατρέψει σε ένα Μουσείο Εθνικής Αντίστασης για να θυμόμαστε όλοι το τανκ που εκείνο το βράδυ επιχείρησε βιαίως να καταλύσει την πανεπιστημιακή ελευθερία του στοχασμού και του λόγου». Με αυτόν τον τρόπο, εξήγησε, θα μπορούσαμε να είχαμε προσφέρει πολύ περισσότερα και στη νέα γενιά και στην ιστορία αλλά, αν θέλετε, και στην πολιτική αγωγή.

Και όχι μόνο στην πολιτική αγωγή, αλλά και στην «Αγωγή του Πολίτου», θα έπρεπε να προσθέσει για να είναι ακριβής!
Άμα η ενεργός ακαδημαϊκή ζωή διαχωριστεί από την κοινωνία, τότε πιο εύκολα θα έρθει κάποια μέρα το πρωί στο σπίτι αντί για τον γαλατά, ο στρατονόμος – άσε που πλέον δεν είναι απαραίτητο να μπει στο κόπο, καθώς σήμερα υπάρχουν πιο σύγχρονα συστήματα κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών και καταχρηστικής παραβίασης των δικαιωμάτων, που τυπικά προασπίζει η συνταγματική μας τάξη.

Το Πολυτεχνείο-Μουσείο, δεν θα αποτελεί ασφαλώς ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αφύπνισης για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», αλλά αποκλειστικά μνημειακό προϊόν, σαν τον «Άγνωστο Στρατιώτη».
Να βάλετε και τσολιάδες απέξω να γίνει ατραξιόν!
Να έρχονται και οι τουρίστες να αγοράζουν κανένα αναμνηστικό της εξέγερσης του πολυτεχνείου…να φωτογραφίζουν το ένδοξο παρελθόν της δημοκρατικής συνείδησης της Ελλάδας!

Φίλοι, κάπου εδώ τα αποθέματα χιούμορ είναι δυνατόν να εξαντληθούν ακόμη και σε μένα και να πω καμία βαριά κουβέντα.

Κάφροι και γύφτουλες του Καραμανλή, όταν ήμουν παιδί και πριν μπλέξω με την περιπέτεια της επιστήμης μου φοίτησα στο παλαιότερο πολυτεχνείο της Ευρώπης.
Μέσα στο κέντρο βρίσκεται και αυτό, κανείς όμως δεν διανοήθηκε να το …μετακομίσει. Γέμισε αργότερα κτήρια πολυτεχνικών σχολών η πόλη αυτή – για το Aachen πρόκειται – το πολυτεχνείο επεκτάθηκε ακόμη και στις παρυφές της πόλης, αλλά ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να μετατρέψει σε μουσείο το κεντρικό κτήριο.

Σήμερα βρίσκομαι σε ένα πανεπιστημιακό κτήριο του 17ου , με μοναδική αρχιτεκτονική και τεράστια ιστορία σε άλλη πόλη και σε άλλη χώρα .
Το κτήριο αυτό επισκέπτονται εκατοντάδες τουρίστες καθημερινά και το φωτογραφίζουν, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να το κάνει μουσείο.
Γίνονται μέσα σε αυτό κανονικά μαθήματα, όπως τόσα και τόσα χρόνια και οι φοιτητές αναπνέουν καθημερινά την ευωδία που αφήνει η παράδοση και έρχονται σε επαφή με τη ζώσα ιστορία που απαιτεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα, όχι ακριβώς κάποιας μορφής σεβασμό, αλλά κυρίως …συνέχεια, εξέλιξη, καινοτομία!

Αν νομίζετε, θλιβερά αποκόμματα της ιστορίας, ότι θα πετύχετε μέσα στη γενικότερη κοινωνική αφασία που καλλιεργήσατε, το Πολυτεχνείο να μετατραπεί σε Μουσείο, τότε θα έχετε καταφέρει οι νεότερες γενεές να πορεύονται με το σύνθημα «Το Μουσείο Ζει αυτό μας Οδηγεί».

Είστε για τα …μουσεία, τελικά. Αλλά αποκλειστικά για τα πιο βαθιά τους υπόγεια εκεί που δεν φτάνει εύκολα το μάτι του επισκέπτη!
Καραγκιόζηδες!

Απίστευτος ρατσισμός με τη βούλα του Αρείου Πάγου!

Νόμιμη έκρινε ο Άρειος Πάγος την απόλυση εργαζομένου ο οποίος ήταν φορέας του ιού του AIDS. Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκανε δεκτή την εισήγηση της αρεοπαγίτου Ειρήνης Αθανασίου η οποία είχε προτείνει να μη καταβληθεί αποζημίωση στον απολυμένο, υποστηρίζοντας ότι η απόλυση δεν ήταν καταχρηστική αλλά ήταν απόλυτα δικαιολογημένη για την αποκατάσταση της «εύρυθμης λειτουργίας της επιχείρησης και της ηρεμίας των υπολοίπων υπαλλήλων που είχε διαταραχθεί».

Ο συγκεκριμένος υπάλληλος απολύθηκε από την εργασία του σε εταιρεία ενδυμάτων το Φεβρουάριο του 2005. Η επιχείρηση χρησιμοποίησε ως αιτιολογικό ότι οι συνάδελφοί του ζήτησαν εγγράφως την απόλυσή του, φοβούμενοι για την υγεία τους. Στο Πρωτοδικείο και Εφετείο Αθηνών ο υπάλληλος δικαιώθηκε, καθώς κρίθηκε ότι ήταν καταχρηστική η απόλυση του (κατά παράβαση του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικα), όπου και του επιδικάστηκε αποζημίωση 7.539 ευρώ. Ωστόσο η εργοδότρια εταιρεία προσέφυγε στον Άρειο Πάγο, ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του Εφετείου.

Από το http://www.tvxs.gr

Για το ΚΚΕ

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Οφειλόμενη τοποθέτηση για το ΚΚΕ

Ρέστα από τον Γιώργη. Διαβάστε το...

Να τα βίντεο που μελετάνε σε Μετρό και ΗΣΑΠ για βελτιστοποίηση των κερδών...

Πολύ μπροστά οι Κινέζοι. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και η Ολυμπιακή κερδοφόρα θα ήταν!.. Αν και κρίνοντας από την easy jet δεν είμαστε μακρυά...

Κλεφταράδες!

Είναι απίστευτο πόσο εύκολα μπορούν να σου "σηκώσουν" το αυτοκίνητο. Δείτε τα βίντεο στο site http://www.frekvence1.cz/cs/o_nas/deni_na_f1/deni_199.shtml

Ο Σημιταράς

Με την ανοχή της κυβέρνησης οι πλουτοκράτες ξεζουμίζουν τους εργάτες

Από το: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και ιδιοκτήτης της Alumil Γιώργος Μυλωνάς ανακοίνωσε ότι μείωσε κατά 20% τους μισθούς στους εργαζόμενους στην επιχείρησή του και μάλιστα τόνισε ότι «οι εργαζόμενοι το δέχτηκαν χωρίς να διαμαρτυρηθούν»!!!!

Και τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν ρε μπαγλαμά; Αφού πάνω απ’ το κεφάλι τους ήταν η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας. Οσοι εργαζόμενοι δεν δέχτηκαν να μειωθούν οι αποδοχές τους –όπως 4 εργάτριες σε άλλη βιομηχανία στο Κιλκίς- απολύθηκαν.

Επειδή όμως το παραμύθι ότι αυτό γίνετε γιατί οι βιομήχανοι «περνάνε κρίση» είναι πολύ παλιό και δεν έχει δράκο, να αναφέρουμε κάποια επίσημα στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι την συγκεκριμένη συγκυρία την εκμεταλλεύεστε για να ξεζουμίσετε ακόμα περισσότερο τους εργάτες.

• Τα κεφάλαια που κατείχαν οι πολύ μεγάλες βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις στη χώρα, από 392,9 δισεκατομμύρια το 2000, εκτοξεύτηκαν στα 680,6 δισ. το 2007! Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα!

• Τα κέρδη που συγκέντρωσαν αυτά τα μονοπώλια, την ίδια ακριβώς περίοδο, έφτασαν σε αστρονομικά επίπεδα. Οι τραπεζίτες τσέπωσαν καθαρά κέρδη ύψους 32 δισ. ευρώ, οι βιομήχανοι 17 δισ. ευρώ, οι μεγαλέμποροι 16 δισ. ευρώ. Σύνολο εφταετίας 65 δισ. ευρώ! Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα!

• Κοντά σ' αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και μερικά «ψιλά»: Τα 28 δισ. που πήραν οι τραπεζίτες, οι τόκοι των 15 δισ. που λεηλατούν κάθε χρόνο οι... θεσμικοί επενδυτές που δανείζουν το Δημόσιο, τα δισεκατομμύρια των ΣΔΙΤ, των επιχορηγήσεων της εργοδοσίας κλπ. Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι πλουτοκράτες με την ανοχή της κυβέρνησης καθιερώνουν έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα με πρόσχημα την «οικονομική κρίση».

Είναι πολύ μπροστά οι άνθρωποι

Από το http://www.tvxs.gr

Η πολυσύχναστη περιφέρεια της Ιαπωνίας, Shibuya, μετατράπηκε προσωρινά σε σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Στην περιοχή εγκαταστάθηκε πειραματικά για 20 μέρες η εφεύρεση του Kohei Hayamizu, η οποία μετατρέπει τις δονήσεις από την κίνηση ανθρώπων και μηχανών σε ηλεκτρικό ρεύμα.

Στο σταθμό των τρένων της περιοχής, από όπου περνούν καθημερινά 900.000 άνθρωποι, τοποθετήθηκαν στο έδαφος τέσσερις ειδικές επιφάνειες. Υπολογίζεται ότι η ενέργεια που παράχθηκε μόνο από δονήσεις των ανθρώπων και των αυτοκινήτων τις είκοσι μέρες που οι επιφάνειες βρίσκονταν εκεί, είναι αρκετή για τη λειτουργία 1.422 τηλεοράσεων για μια ώρα.

Ο 28χρονος Kohei Hayamizu, πρόεδρος της SoundPower, δημιούργησε μια κατασκευή που χρησιμοποιεί τον πιεζοηλεκτρισμό, μια ιδιότητα που έχουν κάποια υλικά να παράγουν ηλεκτρική τάση όταν δέχονται κάποια μηχανική πίεση ή ταλάντωση.

Ο Hayamizu υποστηρίζει ότι παρόμοιες κατασκευές μπορούν να ενσωματωθούν, για παράδειγμα, σε κινητά τηλέφωνα ή ακόμα και σε εθνικές οδούς. Στόχος του εγχειρήματος είναι να αναδειχθεί η ανάγκη για νέες και καθαρότερες πηγές ενέργειας.

Η εταιρεία TOYOTA κινήθηκε ήδη προς αυτή την κατεύθυνση δημιουργώντας έναν νέο τύπο αμαξιού. Το νέο αμάξι θα εκμεταλλεύεται την ενέργεια που παράγεται κατά το φρενάρισμα με αποτέλεσμα να γίνεται εξοικονόμηση καυσίμων.

Η δικιά σου η τσαχπινογαργαλιάρα, κωλοπαιδαρά

Αν είσαι άνεργος/η, αν ζεις με 400, 500 €, αν είσαι μαθητής, φοιτητής χωρίς μέλλον και βλέπεις πως ζουν τα παιδιά των πολιτικών του Εφραίμ, τι κάνεις;
Να πως ζει ο "αντιεξουσιαστής" γιος του Βουλγαράκη ...που αποκαλεί "πουτ...νες" τις μάνες των δημοσιογράφων!
Ζώντας την αβεβαιότητα του αύριο ,την καταπίεση και την μιζέρια του σήμερα , τις μίζες των πολιτικών το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ...ο νεαρός Απόστολος Βουλγαράκης δεν άντεξε άλλο και έκανε την επανάσταση του μέσα απο το facebook ! "Πουτ...νας γιοι δημοσιογράφοι" Δείτε ενα πραγματικό βίντεο απο την ζωή του "επαναστατημένου" Απόστολου!




Από το http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/

Για τον τυφώνα που 'ρχεται

Από την "Ε" και τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΤΕΛΙΚΑ πρέπει να 'μαστε πολύ «τυχεροί» όσοι μπήκαμε στη δημοσιογραφία τη «χρυσή εποχή».

Τα πρώτα χρόνια εκδίδαμε έντυπα ανατρεπτικά και εκπέμπαμε με παράνομους πειρατικούς ραδιοσταθμούς. Από κέφι, τρέλα και μεράκι, αλλά και για λόγους πολιτικούς· επειδή πιστεύαμε ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο, θα φέρουμε τα πάνω κάτω και θα αναποδογυρίσουμε το σύμπαν. Ημασταν σαν μια μύγα που ενοχλούσε την παχουλή αγελάδα των επίσημων media· πολύ περισσότερο απ' ό,τι παρενοχλούν σήμερα τα φρι πρες και τα μπλογκ.

ΤΕΛΙΚΑ σταθήκαμε «τυχεροί». Μπορεί το όνειρό μας για εναλλακτική ενημέρωση και ψυχαγωγία να διαψεύστηκε, αλλά, χωρίς να το φανταζόμαστε, πετύχαμε να κάνουμε το κέφι, την τρέλα και το μεράκι επάγγελμα και να βγάλουμε μεροκάματο. Ενοχλήσαμε την αγελάδα το σωστό τάιμινγκ· όταν άρχισε να κατεβάζει γάλα. Και ουίσκι...

ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ ήμασταν όταν έγινε η ραδιοτηλεοπτική έκρηξη στα τέλη της δεκαετίας του '80. Σαν μανιτάρια ξεφύτρωναν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί: από το 1987-1990 εξέπεμψαν σ' όλη τη χώρα 1.200! Και στη συνέχεια δεκάδες τηλεοπτικά κανάλια και εκατοντάδες νέα περιοδικά. Οι «κυριλέ» εφημερίδες που μέχρι τότε μας αγνοούσαν και μας σνομπάριζαν, άλλαξαν στάση, ήθελαν νέες ιδέες και φρέσκο αίμα, σχεδόν μας παρακαλούσαν. Ηταν πολύ εύκολο για μας την εποχή της «ραδιοφωνικής άνοιξης» να βρούμε μια δουλειά που να μας ευχαριστεί.

«ΠΟΥΛΗΘΗΚΕΣ κι εσύ στον αστικό Τύπο», μου 'πε ο κολλητός μου όταν με χαρά του ανακοίνωσα πριν από 22 χρόνια πως θα γράφω τούτη δω τη στήλη κάθε μέρα στην «Ελευθεροτυπία». Στην πιο ανεξάρτητη και ριζοσπαστική εφημερίδα της Αριστεράς, με τους καλύτερους γραφιάδες της εποχής, που 'ταν το όνειρο του κάθε εκκολαπτόμενου νέου δημοσιογράφου να δουλέψει σ' αυτήν. Κι όμως, ένιωσα ενοχές... Ετσι σκεφτόμασταν!

ΕΙΠΑ μέσα μου: «Αν δεν μ' αφήσουν να γράφω αυτά που πιστεύω, θα τους τα βροντήξω και θα φύγω» κι έβαλα στόχο να αντέξω έξι μήνες. Αντε ένα χρόνο... Κοντεύω ένα τέταρτο του αιώνα στην ίδια στήλη κι αν υπολογίσεις τα χρόνια που δούλευα από παιδί στον αμίαντο, στους φούρνους, στα μπετά, τα περιοδικά και το ραδιόφωνο, μετράω ένσημα για να βγω στη σύνταξη. Αν δεν τα 'χουνε χάσει στα... δομημένα και μας δώσουν.

ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ «τυχεροί». Τα νέα παιδιά που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια δεν θα 'χουν τέτοιες ευκαιρίες. Στα επίσημα media τουλάχιστον... Εκτός αν γίνουν... παχιές οι μύγες τον Αύγουστο και καταφέρουν να τρελάνουν την αγελάδα... Η συντριπτική πλειονότητα των ελληνικών ΜΜΕ αποτελείται από προβληματικές επιχειρήσεις· που «μπαίνουν μέσα» οικονομικά. Ολες οι «αυτοκρατορίες» κάποια στιγμή έπεσαν· ακόμη κι η Ρώμη και η Βυζαντινή. Ενα νέο Βυζάντιο έχει δημιουργηθεί που δεν επιτρέπει σε κάποιον νεότερο στο ιερατείο του να μπει. Καμιά επιχείρηση να χάνει δεν επιθυμεί. Ακόμη κι αν σε άλλες κερδοφόρες δουλειές, με τη δύναμη που της δίνουν τα «μέσα», προσδοκεί...

Η Ελλάδα έχει περισσότερους τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα, εφημερίδες και περιοδικά απ' ό,τι μπορούν να στηρίξουν με τον οβολόν του το κοινό και η διαφημιστική αγορά. Θα χυθεί αίμα, κινδυνεύουν να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας τώρα με την κρίση και τη μεγάλη μείωση της διαφημιστικής πίτας. Την «άνοιξη των ελληνικών ΜΜΕ» διαδέχεται το θερμό -γιατί θα υπάρξουν συνδικαλιστικές αντιδράσεις- φθινόπωρο του 2009. Το βλέπω να 'ρχεται...

Η λαιμητόμος έχει ήδη στηθεί και τα πρώτα κεφάλια έχουν πέσει. Κι ακόμα δεν αρχίσαμε... Σε λίγα χρόνια οι εφημερίδες θα πάψουν να τυπώνονται στο χαρτί και η αναλογική τηλεόραση θα αντικατασταθεί από την ψηφιακή - την ιντερνετική. Θα φέρει τα πάνω κάτω και στις εργασιακές σχέσεις η νέα ηλεκτρονική εποχή. Οι νέες διαδικτυακές εφημερίδες, τα κανάλια και τα ραδιόφωνα δεν πρόκειται να διατηρήσουν την παλιά πολυάνθρωπη δομή, τις συλλογικές συμβάσεις (και... διαπραγματεύσεις), την ασφάλιση. Θα στηριχτούν στις φτηνές εξωτερικές συνεργασίες, στους «ελεύθερους» νεαρούς «επαγγελματίες», στα «μπλοκάκια».

ΕΝΑΣ εργασιακός τυφώνας θα χτυπήσει (και) τα media και ό,τι θεωρούσαμε κεκτημένο. Ομως και το ίδιο το κατεστημένο τοπίο θα ανατραπεί. Σ' αυτή τη δύσκολη φάση η αλληλεγγύη θα 'ναι η μεγαλύτερη αρετή. Αλλά και όποιος έχει τόλμη και ιδέες καινούργια μέσα θα βρει για να δουλέψει και να εκφραστεί.

Άντε ρε γαμήσου

Θαυμάστε εδώ "συνάδελφο", θαυμάστε τον ένα, τον μοναδικό, τον Δημοσιογράφο, τον άφιλο, τον όλα τα πουλάω σε καλή τιμή, το όνειδος, τον ψυχάκια (ι5), τον "ρομπέν" του κώλου, τον Ταρζάν της ζούγκλας με τα σκατά. Θαυμάστε τον, φτύστε τον, απομονώστε τον.
Χαίρεται το μεγάλο τίποτα, το παραγεμισμένο με ευρώ, για το καθεστώς χούντας στα ΜΜΕ και γράφει, όντας σε τεχνητό οργασμό, στην "Αλ κάιντα": "Τσαμπουκάδες και τουπέ κομμένα και όποιος έχει αντίρρηση περνά από το λογιστήριο" και συμπληρώνει στην κορύφωσή του: "Άντε μπράβο να σφίξουν λίγο οι κώλοι"...
Αυτός είναι ο μεγάλος προστάτης των αδυνάτων -και της Κιμ-. "Να σφίξουν λίγο οι κώλοι" ζητάει ο επαναστάτης της Εκάλης, ο "αριστερός" φραγκοφονιάς.
Βέβαια δεν περιμέναμε και τίποτα καλύτερο απ αυτόν. Το θέμα είναι πότε θα τον καταλάβει και ο κοσμάκης.
Το σχετικό απόσπασμα από τη ζούγκλα της μαλακίας και του κίτρινου πυρετού:

@ Τα πράγματα φαίνονται χειρότερα από ό,τι υπολόγιζαν οι άνθρωποι των Μέσων…

@ Σπάνιο βέβαια να είναι πιο αισιόδοξοι από την πραγματικότητα αλλά κάπου- κάπου συμβαίνει…

@ Τσαμπουκάδες και τουπέ κομμένα…

@ Όποιος έχει αντίρρηση περνάει από το λογιστήριο…

@ Που συμβαίνουν όλα αυτά;

@ Παντού κι όπου δεν άρχισαν να συμβαίνουν, αρχίζουν οσονούπω…

@ Άντε μπράβο να σφίξουν λίγο οι κώλοι και να μαζευτούν μερικά παιδιά που έχασαν τον έλεγχο και έκαψαν τα φρένα…

Δεν την παλεύουμε…

Κάθε τραγωδία ανοίγει αυτόματα και ένα νέο γύρο μπουρδολογίας στα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και το internet. Ως χώρα των άκρων που είμαστε, πιάνει ο καθένας από μια κορφή και αρχίζουμε να ρητορεύουμε μετά μανίας με αστεία επιχειρήματα, χωρίς να ακούμε τι λέει ο απέναντι, μα κυρίως χωρίς να έχουμε ουδεμία γνώση επί του αντικειμένου. Είναι αλήθεια ότι μας αρέσουν οι λεκτικές κόντρες εδώ και πολλούς αιώνες, αν δεχτούμε το έωλο αξίωμα ότι είμαστε οι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων. Άλλο όμως η μαιευτική του Σωκράτη και άλλο η τσιρίδα του Γεωργιάδη…

Με τον τραγικό θάνατο της κοπελίτσας που εργαζόταν στο κατάστημα της «Γερμανός» στο Βύρωνα, ξέφυγαν και πάλι από κάθε ανεκτό επίπεδο οι ρητορείες. Τα ιδεοληπτικά επιχειρήματα, δε, που έχουν ακουστεί, θα ήταν αστεία αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνα.

Βγήκαν οι κάθε λογής Ελληνάρες και ζήτησαν πογκρόμ κατά των Αλβανών γιατί είναι όλοι κλέφτες και δολοφόνοι, των Αφγανών γιατί οι γυναίκες τους φοράνε μπούργκα, των Βούλγαρων γιατί είναι απατεώνες, των Ουκρανών γιατί έχουν ρίξει την ποιότητα στις εξαγωγές στριπτιτζούδων και των μαύρων -όλων- γιατί δεν παίζουν καλά τα cd που πουλάνε. Ζητούν επίσης τον εξοστρακισμό των ομοφυλόφιλων ώστε να μείνουν μόνο οι σκίνχεντς στα γκέι-μπαρ. Το έλυσαν έτσι το πρόβλημα οι μυαλοφυγόδικοι χρωμοφοβικοί. Χωρίς μετανάστες τέρμα το έγκλημα και ας τα λένε αλλιώς τα στατιστικά της αστυνομίας.

Από την άλλη έχουμε τους περίεργους τύπους που θεωρούν ότι άπαντες οι μετανάστες θα είναι αγγελούδια στον παράδεισο κατά την μετά θάνατο ζωή και ότι όλοι όσοι οδηγούνται στο έγκλημα το κάνουν μόνο επειδή δεν έχουν τις ευκαιρίες που τους πρέπουν και μια ζωή όπως των υπολοίπων. Με την ίδια λογική βέβαια πρέπει να πάρουν τα κουμπούρια και να μπουκάρουν στα μαγαζιά τα τρία πέμπτα των ελλήνων, αλλά βέβαια οι έλληνες δεν είναι μετανάστες – ακόμα -. Για τα εγκλήματα φταίνε η κρίση, οι τράπεζες, το σύστημα, η «κακούργα η κενωνία» αλλά ποτέ ο κακούργος ο φονιάς!..

Κάπου εκεί κοντά έρχονται και οι άλλοι που λένε ότι είναι δραματικό που σκοτώθηκε η κοπέλα για 300 ευρώ. Δηλαδή για 3.000 ή για 30.000 θα ήταν λογικό ηλίθιοι; Όπως επίσης ότι ήταν κρίμα που σκοτώθηκε μια υπάλληλος των 700 ευρώ. Ενώ αν ήταν ο επιχειρηματίας ή ο διευθυντής τώρα θα ζητωκραυγάζαμε;

Ο μεγάλος ο χαμός έγινε όμως με τους οπαδούς του «dirty harry» και τους πολέμιούς του. Οι μεν που βλέπουν πολλές αμερικάνικες σειρές θέλουν τον αστυνομικό να ξέρει απέξω το manual του Colt των 45mm, να απαγγέλει τις ατάκες από όλα τα «πολύ σκληρός για να πεθάνει» και βέβαια πρώτα να πυροβολεί και μετά να κόβει κλήση για παράνομο παρκάρισμα. Οι δε άλλοι επιθυμούν τον αστυνομικό άοπλο με trendy στολή και πάντα πρόθυμο να βοηθήσει μια γριούλα να περάσει το δρόμο και να κυνηγά με σφυρίχτρα τους κακούς. Είναι εμφανής η Αγγλική κουλτούρα τους –γενικώς- αλλά προφανώς έχουν καιρό να ανέβουν κατά Λονδίνο μεριά, όπου πια είναι πιο πολλοί οι ένστολοι με αυτόματα στο δρόμο από τα μαύρα taxi.

Και εκεί που θέλεις να πεις για τη φωνή της λογικής και να μιλήσεις για «παν μέτρον άριστον» κτλ, βγαίνουν πενήντα κωλόπαιδα και σπάνε μαγαζιά μεσημεριάτικο στο Κολωνάκι ενώ η αστυνομία τους παρακολουθεί χωρίς να επεμβαίνει. Πάλι πρώτο θέμα στα κανάλια και νέος γύρος μπουρδολογίας: Να εκτελούμε προληπτικά κάθε μη κουστουμαρισμένο 17άρη που πλησιάζει σε βιτρίνα ή να «αφήσουμε τα παιδιά να βγάλουν την οργή τους»;.. Φαύλος κύκλος. Δεν την παλεύουμε, που λένε και τα πιτσιρίκια, δεν την παλεύουμε με τίποτα.