Δεν παιζόμαστε! Δε φτάνει ότι κοροϊδεύουμε τους άλλους, «την ψωνίζουμε» όμως και κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας! Κοντεύουμε να πειστούμε ότι ενδιαφερόμαστε για το μέλλον του πλανήτη, τις κλιματικές αλλαγές, την οικολογία, την πράσινη ανάπτυξη κτλ όταν το μόνο που θα μπορέσει να μας κάνει να αλλάξουμε κανάλι από τη… Δρούζα είναι μια παρέλαση από πράσινα άλογα.
Το καινούριο παραμύθι που μας έφτιαξε ως λαό και ως έθνος ήταν η τραγική ανοησία με τα φώτα και την ημέρα της γης. Το κανάλι της γιαλαντζή οικολογίας και των μονοπύθμενων (για να μην ξεχνιόμαστε) έβγαλε φιρμάνι ότι οι Ελληνάρες έρχονται πρώτοι στον κόσμο στην περιβαλλοντική συνείδηση, διότι θα συμμετέχουν μαζικά στην ηλιθιότητα με το σβήσιμο των φώτων για μια ώρα στις 28 Μαρτίου.
Το τραγικό της όλης μούφας δεν είναι ότι το κατάπιαμε αμάσητο, είναι ότι μόλις άκουσαν για πρωτιά οι κυβερνόντες ξύπνησαν ξαφνικά και θέλησαν κι αυτοί να συμμετάσχουν. Έτσι γίναμε μάρτυρες του φαινομένου να πανηγυρίζουν και να βγάζουν ανακοινώσεις συμπαράστασης οι μεγάλοι βιαστές του περιβάλλοντος στην Ελλάδα όπως η ΔΕΗ, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Υπουργεία.
Οι ίδιοι άνθρωποι και φορείς που είναι υπεύθυνοι για τα αυθαίρετα, για τις καταπατήσεις σε δάση και παραλίες, για τη τσιμεντοποίηση των πόλεων, για την χωρίς όριο και σχέδιο άναρχη δόμηση παντού, για τα ποτάμια των τοξικών, για τις πεθαμένες από μόλυνση λίμνες, για τις νεκρές από ζωή θάλασσες και τα καραφλά από τις φωτιές βουνά, για την ανύπαρκτη ανακύκλωση, για την εξαφάνιση κάθε πρωτοβουλίας για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και πριμοδότηση του λιθάνθρακα, οι ίδιοι παίζουν με τα νεύρα και τη νοημοσύνη μας διότι γίνονται για μια ώρα… οικολόγοι σβήνοντας τα φώτα σε κλειστά κτήρια.
Δεν είναι μόνο οι φορείς όμως που μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας. Είμαστε πρώτα όλοι εμείς που δεν έχουμε κανένα σεβασμό στον εαυτό μας και τα παιδιά μας, πόσο μάλλον στο μέρος που ζούμε και στον πλανήτη, παρόλα αυτά όμως συμμετέχουμε υποκρινόμενοι σε κάθε παραμύθι που δεν έχει κανένα κόστος για την βολή μας και την καθημερινότητά μας.
Οι ίδιοι ελληναράδες που δήλωναν όλες τις προηγούμενες ημέρες ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες στις 28 του μήνα, οι ίδιοι είναι που πετάνε τα αναμμένα τους τσιγάρα από το αυτοκίνητο, που γεμίζουν γόπες, πλαστικές σακούλες και κουτάκια κόκα κόλας τις παραλίες, που ποτέ δεν κάνουν δυό βήματα να πετάξουν τα σκουπίδια σε κάδους ανακύκλωσης (αν έχει φιλοτιμηθεί να βάλει ο βλαχοδήμαρχος), που θα πλύνουν το ιχ με λάστιχο, που θα πάρουν τζιπ 5400 κυβικά για να κάνουν βόλτα στην πλατεία, που θα χτίσουν παράνομα πάνω στο κύμα ή μέσα στα πεύκα, που θα χαλάσουν τον κόσμο αν μια ανεμογεννήτρια τους χαλάσει τη θέα από το αυθαίρετο με την πισίνα στο βραχονήσι, που θεωρούν ηλίθιους όσους αλλάζουν τις λάμπες πυρακτώσεως, που θέλουν περισσότερα πάρκινγκ παρά πλατείες για τα παιδάκια τους, που θεωρούν πολιτισμό το mall και όχι το μητροπολιτικό πάρκο.
Πόθεν λοιπόν οι πανηγυρισμοί για την ελλαδάρα και τους οικολόγους κατοίκους της; Μια φιέστα της πλάκας με φωτάκια δεν μας κάνει καλύτερους, ούτε μας κάνει να νοιαζόμαστε ξαφνικά για το περιβάλλον και τον πλανήτη. Για την ακρίβεια δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από όσο προσφέρει στον πολιτισμό η Γιουροβίζιον όπου επίσης διαπρέπουμε…
Αναρτήσεις
