ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ 80

Από τον άπαιχτο master του http://cavestudioz.blogspot.com/

Σε περιπτωση που πετυχετε καμια χρονομηχανη και ταξιδεψετε στο παρελθον αλλα τελειωσει το πλουτωνιο μπορει ξαφνικα να βρεθειτε στη δεκαετια του ογδοντα και δε θα εχετε ιδεα τι σκατα. Ετσι οριστε ενα λεξικο του 80 για να μαθετε κατι αλλο απο τις μαλακιες των καλτ ταινιων (ουφο, τουρμπο, μη μου τη βγαινεις με κοκκινο γερο, γκε-γκε...)

ΑΓΓΙΧΤΟΟΟΟΟ
Ηταν η μπαλια του μπασκετ που περναγε χωρις να κουνησει το διχτυ. Ολα τα μαλακισμενα το φωναζαν μαζι και με τσαντιζαν γιατι ημουν απο κεινες τις αδερφες που προτιμουσαν να παιζουν με τα μιρμιγκια και να διαβαζουν μικιμαου.

ΑΠΟΚΑ-ΛΥΥΥΥΨΕΙΙΙΙΙΙΣ
Ηταν μια ακομα πολεμικη κραυγη που ελεγε ολη η ταξη οταν εκανες το λαθος να αναφερεις το ονομα μιας συμμαθητριας. Η αποκαλυψη ηταν συνηθως οτι γουσταρεις αυτη τη γκομενα.

ΒΟΥΤΑΡΙΑ
Αυτη η κοινωνικη εκδηλωση συνεβαινε σπανια αλλα παντα ειχε ολεθρια αποτελεσματα. Οταν καποιος μπομπιρας ειχε καποιο αγαθο σε μεγαλη ποσοτητα και ηθελε να το μοιραστει, το πεταγε στον αερα και φωναζε "ΒΟΥΤΑΡΙΙΙΑΑΑΑΑ" και ολα τα παιδια λυσσαγαν και τραυματιζαν το ενα το αλλο προκειμενου να αποκτησουν τα πολυποθητα λαφυρα της βουταριας.

ΓΟΥΡΟΥΝΑ
Μεγαλο δυναμιτακι που ο μαλακας ο Σπυρος πεταγε κοντα στα ποδια μου και βλαστημαγα την ωρα και τη στιγμη.

ΚΑΡΑΒΟΛΙΔΑ
Μια πολυ δυνατη μπαλια στο ποδοσφαιρο. Σε ορισμενα ματς υπηρχε συμφωνια "Μαλεα, χωρις καραβολιδες" γιατι εκεινες οι φτηνιαρες μπαλες εκαναν καρουμπαλα και μετα φωναζε ο μπαμπας αλλα εγω το χαβα μου με τα μιρμιγκια και τετοια. Το θεωρω θαυμα οτι καταφερα καποτε να κανω σεξ με γυναικα.

ΚΑΡΟΥΜΠΑΛΑ
Ειναι αυτο που συμβαινει σε μια μπαλα οταν ριχνεις καραβολιδες.

ΜΑΛΕΑΣ
Το 80 δε μπορουσες να βρισεις. Τοτε οι γονεις σε γαμουσαν εκει που στεκεσαι. Το μαλεας ειναι ο εναλλακτικος τροπος να πεις μαλακας.

ΜΑΧΛΕΠΑΣ
Μαλλον καποιος πιο μαλακας απο τον μαλεα, δεν ξερω.

ΖΗΤΟΥΛΑΣ
Αυτος που δε σε αφηνε να ευχαριστηθεις τα σκατολοϊδια σου με την ησυχια σου.

ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ
Η οθονη του Αμστραντ συμφωνα με τη μανα μου.

ΚΟΡΚΟΔΕΙΛΟΣ
Ο κροκοδειλος συμφωνα με τον φιλο μου τον Παναγιωτη που ειχε κλεψει το πατινι του Παντελη απο τον πεμπτο.

ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ (παμε για)
Καμια φορα εμπαινε μεσα μας ο Σατανας και μας φαινοταν γαματη ιδεα να παιρνουμε τους δρομους, να χτυπαμε τα θυροτηλεφωνα και να λεμε αισχροτητες στους συνταξιουχους.

ΚΡΟΣ
Κατι ασχημα, βαρια και προβληματικα ποδηλατα που εμοιαζαν με τσοπερ που εχουν παθει νευρικη ανορεξια. Ειχαν τεραστιες γαμημενες σουστες, ενα τεραστιο μαυρο λεβιε ταχυτητων και μια σελα που θυμιζε σελα γαιδαρου. Αν ησουν χαρντ-κορ εβαζες κι εκεινη την κορνα που εκανε δεκαπεντε χιλιαδες ηχους και εκαναν ακομα κι εμενα να αφηνω τα μιρμιγκια και τα σκουπιδια και τις καποτες που εβρισκα στο οικοπεδο για να ακουσω τις θεαρεστες μελωδιες.

ΚΡΥΣΦΥΓΕΤΟ
Ηταν ενα μερος.

ΚΩΛΟΝΑΤΟ
Μια αηδιαστικη, παρανομη και οδυνηρη τιμωρια κατα την οποια εξι συμμαθητες σε πιανουν σηκωτο, σε πηγαινουν σε μια κολωνα, σου ανοιγουν τα ποδια με τη βια και μετα κανουν αυτο που νομιζετε.

ΚΩΛΩΣΤΡΑ
Ηταν αυτος που δεν πεταγε νερατζια στο παραθυρο της κυρα-τετοιας ή που δεν εκλεβε τσιχλες και μικιμαου απο το περιπτερο.

ΜΙΚΙΜΑΟΥ
Ολα τα κομιξ.

ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΙΓΟ;
Ηταν η συνηθης ατακα του ζητουλα. Ο,τι και να χες ηθελε "να κανει". Ποδηλατο, πατινι, πατεριτσα, στα τετοια του, ο ζητουλας δεν ειχε ηθος.

ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΦΥΓΟΥΜΕ!
Η φυσικη επιλογη σε εφαρμογη. Καποιος απο την παρεα ηταν παντα μαλακας και οταν αργουσε να ερθει ή ηταν απασχολημενος με κατι αλλο, τα κουλ ατομα της παρεας ελεγαν συνωμοτικα "ρε.. παμε να του φυγουμε;" και ετρεχαν πεντε τετραγωνα μακρια. Ο μαλακας της παρεας τους κυνηγουσε νιωθωντας αδικημενος και ανεπαρκης.

ΠΑΡ'ΤΟΝ ΠΑΠΑ
Αποδειξη οτι οι Ελληνες ποτε δε δεχτηκαν ολοκληρωτικα το Χριστιανισμο. Οι παπαδες τρομαζαν τα παιδια περιπου οπως ενας μπατσος τρομαζει εναν χασικλη. Ετσι οταν βλεπαμε παπα επρεπε να τον "δωσουμε" αγγιζοντας τον αλλο και λεγοντας "παρτονπαπα". Αυτος που εδινε τον παπα ειχε ανοσια στην ασθενεια και ο μολυσμενος επρεπε να τον μεταδωσει σε καποιον αλλο φιλο ή ακομα και περαστικο.

ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΚΙ
Ηταν η τακτικη στο κρυφτο κατα την οποια αυτος που τα "φυλαγε" δεν απομακρυνοταν απο το σημειο φυλαξης και αραζε στην κοντινη περιοχη περιμενοντας λες και εχει περιπτερο.
Οπως πολυ καλα μαντευετε, οποιος εκανε τον περιπτερα στο κρυφτο, αργοτερα οι φιλοι του "του φευγανε!" και ετρεχε νιωθωντας αδικημενος και ανεπαρκης.

ΠΟΔΑΡΑΚΙ
Ηταν η διαδικασια διαμοιρασης παικτων σε ομαδικο παιχνιδι. Σημερα δεν ξερω τι κανουν τα παιδια, μαλλον κανουν αναπαντητες στα κινητα τους και οποιος προλαβει να το σηκωσει παιζει με το Γιωργο. Εμενα με διαλεγαν τελευταιο παντα κι αυτο με εκανε να ανοιξω ενα προσβλητικο μπλογκ.

ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟ
Ακομα κατι που καπηλευτηκαν οι ομοφυλοφιλοι. Ηταν ενα κολαν. Κοντο. Και το φορουσαν τα αγορια χωρις ενοχες.

ΣΑΛΑΜΑΚΙ
Ενα κοφτο χτυπημα με την αναστροφη του χεριου καθετα στην επιφανεια των κωλομεριων. Ετσουζε αρκετα και μετα επρεπε να κυνηγησεις αυτον που σου το εριξε και να του κανεις το ιδιο στο δικο του κωλο. Κι αυτο το εκλεψαν οι ομοφυλοφιλοι ως ενα σημειο.

ΣΑΧΛΑΜΠΟΥΧΛΑΣ
Ο φιλος σου ο Κωστας συμφωνα με τη μανα σου.

ΣΚΑΤΟΛΟΪΔΙΑ
Ο,τι φαγωσιμο πουλουσε ενα περιπτερο. Με εξαιρεση το παστελι και τη σοκολατα υγειας που αρεσαν στον παππου.

ΣΚΡΙΣ ΣΚΡΑΦΤ
Το κρις κραφτ ΡΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΤΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ!
ΣΥΝΝΕΦΟ ΦΑΤΟΥ-;;;; (ΡΟ)
Αλλο ενα παραδοξο και ηλιθιο παιχνιδι, αλλα οχι στην ιδια φαση με το κολωνατο. Καποια στιγμη ενας απο την παρεα φωναζε "ΣΥΝΝΕΦΟ ΦΑΤΟΥ;;;;;" και εμεναν ολοι ακινητοι. Οποιος μιλουσε μετα ετρωγε απειρες φαπες. Το εθιμο ελεγε οτι επρεπε να πει τη συνεχεια. Συννεφο φατούρο. Δεν ξερω γιατι αλλα παντα καποιος το ελεγε και ετρωγε γερες φαπες. Ακομα κι εγω το ειχα πει και μεχρι σημερα δεν εχω ιδεα τι με ωθησε να φαω εθελοντικα φαπες απο δεκα ατομα.

ΤΑΤΟΥΑΖ
Ηταν ενα χαρτακι μεσα στις τσιχλες που ειχε ενα πλαστικο σχεδιο το οποιο κολλαγε στο δερμα με λιγο νερο. Κρατουσε περιπου μια ωρα και μετα γινοταν σαν γαμω το χριστο του.
Οταν εμαθα αργοτερα πως γινονται τα κανονικα τατουαζ φρικαρα λιγο και αναρωτηθηκα γιατι δε χρησιμοποιουν τα "κανονικα" που ειναι στις τσιχλες, που αν δε σου αρεσουν μπορεις να ξεφορτωθεις με λιγο τριψιμο; Ειχα δικιο.

ΦΑΓΟΥΡΟΣΚΟΝΗ/ΦΤΕΡΝΙΖΟΣΚΟΝΗ/ΑΜΠΟΥΛΑ ΒΡΩΜΑΣ/ΑΜΠΟΥΛΑ ΚΡΥΟΚΩΛΙΑΣΜΑΤΟΣ
Αντικειμενα φαντασιας. Δεν ειχα δει ποτε στη ζωη μου τετοιο πραμα. Ισως ειχα δει αμπουλα βρωμας ή κατι που πηρε ο Μιχαλης απο το φαρμακειο του παππου του και μας το εφερε στο οικοπεδο και μετα το πεταξαμε σε εκεινο το μαγαζι που πουλαγε λεκανες καμπινε και το σπασαμε και τρεξαμε σαν τον ανεμο χωρις να μαθουμε ποτε αν βρωμαει.

ΦΛΙΜΠΕΡΑΚΙΑ
Τα ηλεκτρονικα παιχνιδια ή ο χωρος που στεγαζε ηλεκτρονικα παιχνιδια. Τα φλιμπερακια επαιρναν δεκαρικα.

ΦΥΣΟΚΑΛΑΜΟ
Απο σημαια κομματος και με κολλημενες πανω χιλιες δυο αχρηστες μαλακιες οπως στοχαστρα, κοντακια, θηκες αρχιδια μυδια. Ο αδερφος μου εφτανε με φυσοκαλαμο τον πεμπτο οροφο απο την εισοδο της πολυκατοικιας.

ΧΑΡΤΑΚΙΑ
Συλλεκτικα αυτοκολλητα της πανινι μαλλον. Ηταν οπως τα τσιγαρα στη φυλακη. Ηταν κυρος και γοητρο. Οταν δυο παιδια επαιζαν με χαρτακια ακουγοταν συνηθως το εξης διαβολικο μαντρα "το'χω..το'χω..το'χω..το'χω..το'χω..ΔΕΝ ΤΟ'ΧΩ! το'χω..το'χω..το'χω..το'χω.. ΔΕΝ ΤΟ'ΧΩ ΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΖΕΙΣ ΜΕ ΔΥΟ;" Στο τελος επαιζε τσακωμος.

ΨΩΜΥΛΟΣ
Σαν το ζητουλα αλλα ειδικευεται στο φαγητο.

ΩΡΑ
Συγνωμη κυριε, εχετε ωρα;
Ναι ρε μαλακισμενα, δεν ειχαμε ρολογια τοτε και για να μη μας κραξει η μανα ρωτουσαμε την ωρα στους περαστικους. Φυσικα εγω οχι γιατι μαθαινα τα μυστικα του συμπαντος καπου σε μια μιρμιγκοφωλια.

Ανοίχτε τα τρελάδικα να μπούμε όλοι μέσα

πιτσιρίκος by πιτσιρίκος

Με αφορμή το περιστατικό στη σχολή του ΟΑΕΔ , ο υπουργός Παιδείας, Άρης Σπηλιωτόπουλος, δήλωσε ότι στόχος του είναι το κάθε σχολείο να έχει το δικό του ψυχολόγο. Πριν από δυο μήνες αποφασίστηκε να περάσουν από ψυχολόγους οι αστυνομικοί, τώρα θα περνάνε από ψυχολόγο και οι μαθητές. Γιατί το πάμε λάου λάου; Γιατί δεν παραδεχόμαστε πως είμαστε όλοι για το Δαφνί να τελειώνουμε;

Έχουν κάψει τα κεριά τους...

ΤουΡούσσου Βρανά , rvranas@otenet.gr

Όλοι ζούμε...
... κάποιες μικρές καθημερινές χαρές (τις μεγάλες τις περιμένουμε πάντα αργότερα), όπως το ξύπνημα της άνοιξης, το άνοιγμα του λογαριασμού του ηλεκτρικού, το «ξεσκόνισμα» του Βολταίρου, εκείνου που είχε πει, «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»- και που τώρα καταργείται από το ίδιο το σύστημα που πριν από διακόσια χρόνια στηρίχτηκε στις αρχές του.

Σε μια επιθεώρηση...
... των γαλλικών εφημερίδων, η «Ελεύθερη γαλλική ραδιοφωνία FΡΡ» σταχυολόγησε μερικά δημοσιεύματα της «Φιγκαρό», της εφημερίδας του γνωστού εμπόρου όπλων Σερζ Ντασό. Ήταν του είδους «Δεν θα αφήσουμε τα σοβιετικά τανκς να βγουν στην πλατεία Κονκόρντ», «Το ερυθρό χάος δεν θα περάσει!». Σε άρθρο της, η εφημερίδα αναφερόταν σε «Εκείνους που επωφελήθηκαν από την κρίση». Θα περίμενε κανείς να διαβάσει σε αυτό για τους τραπεζίτες που έκλεψαν δισεκατομμύρια, για τους πλούσιους που φοροδιαφεύγουν, για τους χρηματιστές που βύθισαν τον κόσμο στο χάος. Όμως, όχι. Κάθε άλλο. Εκείνοι που επωφελήθηκαν από την κρίση είναι «οι ομάδες ατόμων που επιβάλλουν τη θέλησή τους στην πλειοψηφία», με άλλα λόγια τα συνδικάτα, «οι οργισμένοι και οι αβράκωτοι του σήμερα, που θέλουν να ξαναζήσουμε τη Θερμιδόρ». Όσο για το ρεπορτάζ από την κατάληψη του εργοστασίου της Κατερπίλαρ, όπου οι εργαζόμενοι κράτησαν ομήρους τέσσερις διευθυντές, γράφει σπαρακτικά: «Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν την καταπίεσή τους, δίνοντας στους διευθυντές να φάνε από την καντίνα. Δεν τους άφηναν να παραγγείλουν παρά μόνο πίτσα». Του Χριστού τα πάθη δηλαδή. «Η νύχτα είναι δύσκολη. Κλωτσιές στις πόρτες. Επαναστατική μουσική. Ραπ. Τα μέλη του κομάντο, που υποστηρίζονται από ακτιβιστές που δεν εργάζονται στην Κατερπίλαρ, τους έχουν αφαιρέσει τα σταθερά και τα κινητά τηλέφωνα». Αυτό κι αν είναι μαρτύριο. Η αλήθεια είναι πως η ραπ είναι ανατρεπτική μουσική. Όμως κι ο ποιητής Ζαν Πρεβέρ δεν ήταν λιγότερο ανατρεπτικός, όταν έγραφε: «Αυτοί που τόσα χρόνια τούς περνούσαν για σκυλάκια, έχουν ακόμη τα δόντια του λύκου. Για να δαγκώσουν. Να αμυνθούν. Να επιτεθούν».

Οι καιροί...
... είναι δύσκολοι για ό,τι είναι αριστερό. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Λε Μοντ», η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει 32 εκλογικές περιφέρειες. Όλως τυχαίως, οι 9 εκπροσωπούνται από δεξιούς και οι 23 από αριστερούς βουλευτές. Την ίδια ώρα, οι Βρετανοί Εργατικοί εξαπολύουν ένα κυνηγητό μαγισσών. Ο εκπρόσωπος των Εργατικών στο Λονδίνο Λιουκ Έικχερστ επισείει το φάσμα του κομμουνισμού, σαν να είναι ο κομμουνιστής εκείνος ο εγκληματικός τύπος που πριν από δυο αιώνες περιέγραψε ο εγκληματολόγος Τσέζαρε Λομπρόζο. Και καλεί σε «μια μακροχρόνια και σκληρή εσωκομματική πάλη για τη συντριβή των αριστερών». Το σύστημα...
... που πέρασε κάποτε τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως, φαίνεται πως τα έχει κάψει πια τα κεριά του. Και βρίσκεται σήμερα σε τέτοιο αδιέξοδο, που νιώθει αναγκασμένο να καταργεί τις ίδιες τις ιδρυτικές αρχές του.

Οι παρενέργειες μιας απαγωγής

Είχα μια φοβερή στεναχώρια γι αυτούς τους καημένους τους βιομήχανους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Μια αγωνία για το μέλλον τους, τα κέρδη τους, τις βίλες και τις offshore τους. Έβλεπα την κρίση να πλησιάζει απειλητικά στη χώρα και αυτούς να καπνίζουν προβληματισμένοι τα Κοχίμπας τους στο Κολωνάκι και τα κλάμπ της Πολιτείας και μαύριζε η ψυχή μου. Έβλεπα το κράτος να τους δίνει καραβιές ευρώ με κοινοτικές επιδοτήσεις και αυτοί με μαύρη καρδιά να τα τσεπώνουν και να πηγαίνουν τα εργοστάσιά τους στη Βουλγαρία με το φτηνό κρέας – συγγνώμη – φτηνά εργατικά. Ένα αναπάντητο ερώτημα μου τριβέλιζε το μυαλό: με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψωφάν;..
Όμως αυτή η χώρα πέρα από λαμόγια, κρατικοδίαιτους, κρετίνους, φελλούς και εφοπλιστές, έχει και κάποια φωτεινά μυαλά. Ένα από αυτά (τα μυαλά) το έψαξε, το μελέτησε το ζήτημα, το ερεύνησε και απεφάνθη: για όλα φταίει η κακούργα η αριστερά!
Όχι, δεν ήταν ο συνήθης ύποπτος για αντικομουνιστική υστερία, εγγονός του ομώνυμου δικτάτορα και πρώην υπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος. Του Σκόμπυ τη δόξα εζήλωσε ο άρτι αφιχθείς από την καλύβα του μπαρμπα Παλαιοκώστα, πρώην πρόεδρος του ΣΒΒΕ και αφεντικό της «Αλουμύλ», Γ. Μυλωνάς.
Αναρωτήθηκε λοιπόν ο γίγαντας «ποιος να θέλει να γίνει βιομήχανος σε μια χώρα όταν ξέρει ότι θα είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός της ακατανόητα πανίσχυρης και απυρόβλητης αριστεράς»; Δε σταμάτησε όμως εκεί. Όταν είδε ότι το ακροατήριο, αποσβολωμένο, δεν προχωρά σε αντεπίθεση και ουδείς ενεφανίσθη με πίσσα και πούπουλα, συνέχισε: «Στην Ελλάδα μας έχουν ευνουχίσει (σ.σ. τους βιομήχανους). Σκύβουμε το κεφάλι λες και ντρεπόμαστε", προσθέτοντας πως η Ελλάδα είναι μαζί με την Κούβα οι μόνες χώρες όπου το κέρδος είναι αμαρτία, και πως οι βιομήχανοι "ανεχόμαστε μεσαιωνικές πρακτικές, με την Ιερά Εξέταση απέναντί μας, να βιάζει τη δημιουργικότητά μας".
Προφανώς τα κατάλοιπα μιας απαγωγής δεν είναι παίξε-γέλασε και η επιστήμη θέλει το χρόνο της και κάμποσες συνεδρίες για να φέρει τα πράγματα σε μια ισορροπία, αλλά όταν παρομοιάζεις την ελλάδα, χώρα που κάνουν έκαναν και θα κάνουν απόλυτο κουμάντο οι έχοντες και λαδώνοντες , με την Κούβα του Φιντέλ (όπου ισχύει ακριβώς το ίδιο αλλά δεν είναι θέμα της παρούσης) τότε, μάλλον το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απ ότι αναμενόταν.
Δηλαδή, τι άλλο θα μας έκαναν οι βιομήχανοι αν δεν τους είχαν… ευνουχίσει τα τάγματα του Άρη που ως γνωστών επιτίθενται ατάκτως σε ανήμπορους βιομήχανους τα βράδια στο Σέιχ Σού, το λόφο του Στρέφη και άλλα σκοτεινά μέρη όπου τις παλιές καλές ημέρες κυκλοφορούσαν μόνο δράκοι και κόβουν με κονσερβοκούτια τα… περισσευούμενα της πλουτοκρατίας; Δεν θέλω να το σκέφτομαι!
Τι να μας λένε οι άνεργοι, οι νέοι των stage, της «ελαστικής» και της μαύρης εργασίας, της αμοιβής με «μπλοκάκι», οι «απασχολήσιμοι», οι 28ρηδες που έχουν περισσότερα πτυχία από ένσημα και ζουν ακόμα με τους γονείς τους στο παιδικό τους δωμάτιο, οι νέοι που ξέχασαν ήδη τα όνειρά τους… Τι να μας λένε όλοι αυτοί. Οι βιομήχανοι είναι αυτοί που σκύβουν το κεφάλι λες και ντρέπονται, σύμφωνα με τον Μυλωνά. Των βιομηχάνων, λέει, βιάζεται η δημιουργικότητα!
Και μετά οι φωστήρες της πολιτικής ψάχνουν να βρουν πόθεν η βία, οι κουκούλες και οι μολότοφ. Πόθεν η οργή που σιγοβράζει και ο Δεκέμβριος που τους τρομάζει.

Αστυνομία και πολιτικοί

Καθόλου δε μου αρέσει αυτή η ιστορία με τις επιθέσεις εναντίον αστυνομικών που αρχίσουν και γίνονται… μόδα. Ακόμα πιο πολύ όμως δε μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν το θέμα τόσο τα ΜΜΕ όσο και τα κόμματα.

Κραυγές από παντού ότι ο έλεγχος έχει χαθεί, ότι οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ είναι ανίδεοι, οι αστυνομικοί είναι βλάκες με στολή, ότι έχουμε γίνει Καμπούλ, Μποκοτά και Μέξικο μαζί. Δεν αμφισβητώ ότι κάποιες από αυτές τις κορώνες έχουν στοιχεία αλήθειας και πραγματικότητας, αμφισβητώ όμως το κατά πόσο βοηθούν στην καλυτέρευση της κατάστασης οι υπερβολές, ή γίνονται όπως πάντα για λόγους μικροκομματικούς, τηλεθέασης, ή... πίεσης για αγορά νέων «συστημάτων» παρακολούθησης και καταστολής.

Το κακό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι οι κραυγές δεν περνάνε στο ντούκου. Στοχεύουν κατευθείαν στα φοβικά σύνδρομα όλων μας με αποτέλεσμα να ζητάμε ολοένα και περισσότερη αστυνόμευση, ολοένα και πιο σκληρή αστυνομία, χωρίς βέβαια αυτό να έχει καμιά σχέση με την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος ή της τρομοκρατίας.

Στις ΗΠΑ οι αστυνομικοί πρώτα σε πυροβολούν, αν βήξεις κατά την διάρκεια του ελέγχου, και μετά ψάχνουν να βρουν τι τους τρόμαξε. Αυτό δεν εμποδίζει τις ένοπλες συμμορίες να κάνουν απόλυτο κουμάντο εκεί που ξεθωριάζουν τα φώτα από τους ουρανοξύστες στις μεγαλουπόλεις. Δεν θα μου άρεσε ιδιαίτερα μια τέτοια αστυνομία και πόσο μάλλον όταν εν τέλη είναι ανίκανη να μειώσει την εγκληματικότητα.

Τις όποιες επιτυχίες της ΕΛΑΣ δεν τις έχουν κάνει ούτε τίποτα ράμπο, ούτε τα ΕΚΑΜ ούτε βέβαια τα… λαοφιλή ΜΑΤ ή όπως αλλιώς τα λένε τώρα. Για να φτάσουν να επέμβουν οι επίλεκτες μονάδες καταστολής σημαίνει ότι οι υπόλοιποι του οργανογράμματος κοιμόντουσαν ύπνο βαθύ. Στα πάντα η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος, το ίδιο ισχύει και για το έγκλημα και τους διώκτες του.

Η πρόληψη, κατά πάσα πιθανότητα, δε θα έσωζε τα δύο παλικάρια που πυροβολήθηκαν στο κεφάλι από τους ψυχρούς δολοφόνους. Όπως δε θα έσωζε και τον άλλο ένστολο που γάζωσε η «σέχτα των ηλιθίων» που αυτοσυστήνονται ως επαναστάτες. Σε αυτές τις περιπτώσεις μόνο η εκπαίδευση, το ένστικτο και η τύχη θα τους είχε σώσει. Θα ήταν όμως πιο εύκολος ο εντοπισμός των δραστών.

Σίγουρα οι περιπολίες και η παρουσία αστυνομικών ξανά στους δρόμους και τις γειτονιές θα μείωνε κάπως το μικροέγκλημα ή τέλος πάντων θα το δυσκόλευε. Καθόλου όμως δεν θα ενοχλούσε ούτε το οργανωμένο έγκλημα, ούτε βέβαια την κάθε μορφής τρομοκρατία.

Λύση δεν είναι ούτε οι κάμερες –με τις οποίες κανένα πρόβλημα δεν έχω – ούτε τα… Ζέπελινγκ (για όνομα υπουργέ μου…), ούτε οι δορυφόροι, οι εξωγήινοι ή ό,τι άλλο σκεφτεί τέλος πάντων η κούτρα του κάθε πολιτικού προϊστάμενου της αστυνομίας. Η μόνη λύση είναι να πάψουμε κάποια στιγμή να είμαστε υποανάπτυκτος λαός χαχόλων όπου η αστυνομία είναι έρμαιο των κυβερνήσεων ακόμα και σε επιχειρησιακό επίπεδο, να σταματήσει η διαρκής ηλιθιότητα της επετηρίδας όπου στις κρίσεις ξηλώνεται το σύμπαν επειδή πρέπει να φύγει κάποιος αξιωματικός και να σταματήσουμε πια να βλέπουμε με μπλε και πράσινους κόκκους τις στολές των επικεφαλής της ΕΛΑΣ.

Δύσκολο; Αδύνατο δυστυχώς όσο ο εκάστοτε πολιτικός προϊστάμενος της ΕΛΑΣ θεωρεί ότι είναι ενωμοτάρχης, ερευνητής του csi και dirty Harry μαζί, αντί απλά να κάνει την δουλειά που τον έστειλαν οι πολίτες να κάνει: Να βοηθάει την αστυνομικούς και να ελέγχει μη γίνουν… μπάτσοι.

Χρόνια πολλά Βελζεβουλίνι

Τετάρτη βράδυ. Πρωταπριλιά. Κοντεύει 12 η ώρα και ακόμα κοιτάω σα χαζός τον κένσορα ν΄αναβοσβήνει στην οθόνη. Άδειο το έγγραφο του word και εγώ πρέπει μέχρι αύριο το απόγευμα να στείλω κείμενο για το κυριακάτικο. Δε θέλω να γράψω λέξη. Δε με ενδιαφέρει τίποτα. Δε μπα να καεί ο κόσμος… στ΄ αρχίδια μου! Ό,τι μαλακία να γράψω εγώ, ό,τι ρεπορτάζ να κάνουν οι άλλοι, ό,τι έρευνες αυτοί οι λίγοι που απέμειναν, εσείς το Θέμα θα πάρετε μπας και κερδίσετε κανα αυτοκίνητο. Και εγώ το θέμα παίρνω, μην νομίζετε ότι πουλάω μούρη με την… Αυγή ξέρω γω… Σκατά. Ασχολούμαστε όλοι με τον Παπαγιάννη και τον Χατζηλαλάκη. Αυτή είναι η φοβερή είδηση στα… ψαγμένα μπλόγκ τα οποία όμως είναι πρώτα σε αναγνωσιμότητα, επισκεψιμότητα ή όπως αλλιώς λέγεται αυτή η μαλακία. Στο Λονδίνο γίνεται της πουτάνας και εδώ ασχολούμαστε με τις πουτάνες. Τέλεια. Και ύστερα υποτίθεται πως στους ηλίθιους τους μπλόγκερς τους φταίνε οι «δημοσιοκάφροι» όπως τους αποκαλούν όλους συλλήβδην. Μάλιστα. Και άριστα. Βρε άντε να γαμηθείτε. Μαλάκες. Ψωνάρες. Τουλάχιστον εμείς το κάναμε επάγγελμα, εσείς που το ΄χετε κρυφό μαράζι; Μαλάκες!

Συγχύστηκα πάλι. Δεν πίνω κιόλας… Την έχει κοπανήσει η Κατερίνα για μπαράκι και που να πάω ο ανάπηρας να βάλω κάτι να πιώ. Κι άμα κάνω καμιά μαλακία και με βρούνε τα πιτσιρίκια χύμα στο πάτωμα ποιος θα πληρώνει μετά τους παιδοψυχολόγους γαμώ τον Καμπέλη μου γαμώ;(θεσμικά doc…)


Έχει γενέθλια αύριο – σήμερα τώρα πια – το μικρουλίνι μου, ο Βελζεβούλης, το Αθηνούλι μου. Έγινε κιόλας ενός χρόνου! Τίποτα δε θυμάμαι γαμώτο. Όλα θολά τα έχω στη μνήμη μου από πέρυσι. Μόλις ένα μήνα είχα που γύρισα με τον Μπότο μου και την Καίτη από Άλενσμπαχ και όλα ήταν μπερδεμένα ακόμη. Θυμάμαι μόνο ότι δεν είχα μπει μέσα να κρατάω το χέρι της Κατερίνας όπως όταν γέννησε το Βιλάκι. Θυμάμαι ότι κοιτούσα σα βλάκας το νεογέννητο ώρα πολύ χωρίς να ψελλίζω τίποτα και μάλλον χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Την άλλη μέρα ξανασυναντηθήκαμε. Ήμασταν στο ίδιο ύψος. Αυτό στο «τάπερ» του μαιευτηρίου κι εγώ στο καροτσάκι. Ήθελα να το πάρω αγκαλιά, να το αγγίξω, να το φιλήσω, να του πω ότι εγώ ήμουν τα «μπιπ» που άκουγε στην εντατική του Παπαγεωργίου από την κοιλιά της μαμάς της, εγώ η φασαρία του ΣιΠάπ που το ενοχλούσε, εγώ ο φριχτός αυτός βήχας που την έχει στοιχιώσει και τη φοβίζει ακόμα και σήμερα ώστε να βάζει αμέσως κάτω το κεφαλάκι της όταν ακούει κάποιον να βήχει δυνατά. Εγώ που έλειπα τόσους μήνες στην κυοφορία και το δικό μου χέρι που έλειπε για να χαϊδέψει την έγκυο κοιλιά. Πώς να τα πεις όλα αυτά σε ένα νεογέννητο και κυρίως ποιόν πούστη θεό να καταραστείς όταν δε μπορείς καν να το πάρεις αγκαλιά. Ναι ρε γαμώτο αυτό με πίκραινε πιο πολύ. Αυτή η γαμημένη η αγκαλιά.
Να την πάρω και να της ψιθυρίσω στ αυτί: Καλώς ήρθες κοριτσάκι. Μαζί το βγάλαμε αυτό το εννιάμηνο αν και τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα ο ένας μακριά από τον άλλον. Τελικά τα καταφέραμε και συναντηθήκαμε. Σ ευχαριστώ που μου έδωσες άλλο ένα λόγο να προσπαθήσω τότε που νόμιζα ότι όλα χάθηκαν. Τότε που πραγματικά ήθελα να πεθάνω για να σταματήσω να πονάω τόσο πολύ. Τότε που οι Γερμανοί μου έλεγαν ότι ποτέ δε θα αποχωριστώ το καροτσάκι. Τότε που νόμιζα ότι σηκώνω στις πλάτες μου το βάρος του πλανήτη και ήθελα σιωπηλά να ΄ρθει κάποιος τη νύχτα και να μου το πάρει να τελειώνω. Τότε που το μόνο που με κράτησε μέσα στους συνεχείς λυγμούς κάθε ξημέρωμα ήταν η υπέροχη ζωγραφιά της Βίλης και η δική σου πρώτη «φωτογραφία» μέσα από τη μήτρα, που η Κατερίνα σοφά μου είχε στείλει…
Κοιταζόμασταν για ώρα. Είχα βάλει και ένα δάκτυλο ανάμεσα στην χουφτίτσα της να τη χαϊδεύω. Τα είπαμε όλα και συνεννοηθήκαμε. Με κατάλαβε. Και το ξέρω γιατί όταν ήρθε σπίτι λίγες μέρες μετά, όταν ξάπλωνε δίπλα μου στο κρεβάτι χαλάρωνε και κοιμόταν κατευθείαν. Έτσι την αγκαλίτσα για πολλούς μήνες την είχαμε μετατρέψει σε ξάπλα. Τώρα που αυτή… μεγάλωσε κι εγώ λιγάκι δυνάμωσα μπορούμε να τα βολέψουμε και καθιστοί. Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε και όρθιοι…

Χρόνια καλά και ευτυχισμένα, πάντα με υγεία και μια γεμάτη ζωή κοριτσάκι μου.

............................................................
Ωραία, και τώρα που ηρέμησα, τι σκατά να γράψω για την κωλοφυλλάδα; Μάλλον δεν ήταν τυχαίο που όλοι οι καλοί δημοσιογράφοι – προσοχή, δημοσιογράφοι όχι οι σημερινοί λαλάκηδες με τα πούρα και τις πόρσε – έπιναν τον άμπακο. Κάτι ήξεραν οι δάσκαλοι.
Πάω για επιχείρηση «μπακάρντι με κουτσό» και αν αργήσω… Φάτε.

Ο Μήτσος από τη Δραπετσώνα

i - Reporter

"Με ομόφωνη γνώμη όλων των συντακτών της εφημερίδας μας, ψηφίσαμε για τον μεγαλύτερο και σπουδαιότερο Έλληνα όλων των εποχών, τον ΜΗΤΣΟ από την Δραπετσώνα που με το τρίκυκλό του και την σκύλα του την Ζβούρα να τον ακολουθεί από πίσω πιστά, οργώνει καθημερινά τα τελευταία πενήντα χρόνια τις συνοικίες του Πειραιά πουλώντας τις σαρδέλες του (και πιστεύουμε να μην μας παρεξηγήσει ο φιλότιμος Μήτσος που τον συγκρίνουμε με τον Μέγα Εθνάρχη).

Την συγκεκριμένη απόφαση την πήραμε γιατί ο Μήτσος ο Σαρδέλας ή Μήτσος ο Τρίκυκλος, όπως τον αποκαλούν στον Πειραιά, δεν αποποίησε ποτέ τις αρχές που του δίδαξε ο πατέρας του από τον οποίο κληρονόμησε το τρίκυκλο, φορτωμένο σαρδέλες αγορασμένες με μετρητά δικά του.

-Δεν κόβει ποτέ απόδειξη.

-Δεν κάνει δήλωση ΦΠΑ και εφορίας.

-Δεν έχει πάρει δάνεια από τράπεζες.

-Δεν χρωστάει σε κανέναν έμπορο.

-Δεν έχει μπει ποτέ στην ζωή του σε εκκλησία.

-Δεν έχει μιλήσει-συναντήσει ποτέ πολιτικό.

-Δεν παίρνει σύνταξη αν και είναι πλέον 78 ετών και την χώρα την επιβαρύνει μόνο αναπνέοντας τον αέρα της.

-Ταΐζει το σκυλί του μόνο με σαρδέλες που από ποιότητα και τιμή είναι οι καλύτερες της χώρας.

Δεν έχει τίποτα στο όνομά του, ζει σε μία παράγκα χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο.

Σαν γνήσιος οικονομολόγος, όταν τον συνέλαβαν γιατί δεν έκοβε αποδείξεις και τον δίκασαν σε έναν μήνα φυλακή με εξαγορά δεν την εξαγόρασε, αλλά προτίμησε να ζήσει τον μύθο του στον Κορυδαλλό και με την ευκαιρία να κοιτάξει λίγο την υγεία του, να τρώει και να πλένεται δωρεάν.

Τότε ζητούσε από περιέργεια να μάθει πόσο στοιχίζουν οι αστυνομικοί, οι δικαστές και η φυλακή που ασχολούνται μαζί του και απάντηση δεν έπαιρνε από κανέναν. Στην εμμονή του με αιτήσεις, που του έγραφε κάθε μέρα ο Παλαιοκώστας, προς τα αρμόδια όργανα του κράτους, περιμένοντας να πάρει μία λογική απάντηση, τον έδιωξαν από την φυλακή για να μην μολύνει τους υπόλοιπους κρατούμενους-κοινωνία με τις τρελές αρχές του και ξεκινήσουν να ζητούν απαντήσεις και αυτοί (και ειδικά αυτοί που φυλακίζονται για χρέη στο δημόσιο-έμποροι δηλαδή, που πλήρωναν μια ζωή για να πληρώνονται όλοι αυτοί, που τους έχουν φυλακίσει).

Ανδριανόπουλος: Τι άλλο να κάνουν οι καημένοι οι πλούσιο για μας...

O Ανδριανόπουλος (αχ Γιώργο με τις μαλακίες των Γερουλάνων) έγραψε το παρακάτω άρθρο στο http://press-gr.blogspot.com
το αναδημοσιεύουμε με τις... επισημάνσεις του http://les-malakies.blogspot.com/

Το χρήμα είναι θεός! Αγοράζει κονδυλοφόρους!
Έτσι δεν είναι;






ΣΗΜ:
τα σχόλιά μας και οι απαντήσεις απομυθοποίησης της προπαγάνδας, μέσα σε αγκύλες [.]

Η κρίση, που στην Ελλάδα είναι γηγενής [ιθαγενής και ενδημική αντάμα, αλλά για συνέχα...] και δεν σχετίζεται άμεσα με τα διεθνή οικονομικά προβλήματα, έφερε στην επιφάνεια και πάλι την γνωστή νεο-ελληνική υποκρισία. [ευρηματικό, αφού ως γνωστόν, διαχειριστές των δημοσίων οικονομικών είναι οι πολίτες και όχι οι κυβερνήσεις] Όπως οι κραυγές πως οι πολίτες δεν έχουν ευθύνη για τα οικονομικά αδιέξοδα. [μάλιστα, εκεί το πας] Και πως δεν πρέπει να επιβαρυνθούν με τις προσπάθειες για την αντιμετώπισή τους. «Δεν θα πρέπει να πληρώσει ο λαός τα σπασμένα. Μια και δεν φταίει σε τίποτα για τα αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε», ακούγεται συνέχεια. [αφού βρέθηκαν μαλάκες που ψήφισαν διαχειριστές σαν κι εσένα, φταίει.] Όπως για τίποτε δεν φταίνε, λένε οι ίδιες φωνές, και οι εκεί εργαζόμενοι για την κρίση που ξέσπασε στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού – δηλ. στις ΗΠΑ. Είναι όμως αληθινοί οι ισχυρισμοί αυτοί; [και θα προσπαθήσεις λόγω συμφερόντων, να αποδείξεις το αντίθετα. Θα τα καταφέρεις;] Ποιος έπαιρνε με βάση ειδικά ψηφισμένους νόμους στις ΗΠΑ στεγαστικά δάνεια δίχως την ύπαρξη εγγυήσεων; [κανένας νόμος δεν υποχρέωνε, απλώς επέτρεπε. Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν μερικά κοράκια σαν εσένα για να βγάλουν προμήθεια πουλώντας κάτι που δεν χρειάζεται πωλητή!] Μήπως οι μεγαλοτραπεζίτες και οι βαθύπλουτοι βιομήχανοι; Γιατί το αμερικανικό κράτος είχε ασκήσει ποινικές διώξεις εναντίον τραπεζών που είχαν «τολμήσει» να δανείσουν εύπορους λευκούς αντί για πτωχούς – και δίχως εγγυήσεις βέβαια – μαύρους; [το Αμερικανικό κράτος δεν επιβάλλει «σύντροφε» Απλώς επιτρέπει με την σύμφωνη όμως γνώμη των ΔΣ και των μετόχων.] Όταν έσκασε η φούσκα των ακινήτων ποιοι ήσαν εκείνοι που δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα δάνεια βουλιάζοντας έτσι τις τράπεζες και τα χρηματο-οικονομικά προϊόντα στην ανυποληψία; Οι βαθύπλουτοι κεφαλαιοκράτες η οι δανειολήπτες με την ανύπαρκτη οικονομική επιφάνεια; [αυτοί που πήραν τεράστια ποσά, αυτοί που τα χρειάζονται ακόμα και σήμερα για να επιβιώσουν, εσείς!]

Kαθ’ όσον αφορά την χώρα μας προσπαθώ, με δυσκολία είναι η αλήθεια, να καταλάβω ποιος ακριβώς κοροϊδεύει ποιόν. [ξέρουμε εμείς και αυτό αρκεί] Το εξωτερικό χρέος της χώρας έχει προέλθει από τον αλόγιστο δανεισμό. [υπουργάρα μου εσύ!] Που πραγματοποιήθηκε για να καλύψει δημόσιες δαπάνες που δεν μπορούσε να καλύψει ο προϋπολογισμός. [υγεία, παιδεία, μισθοδοσία αυτών που ελέγχετε και που διορίσατε για να σας ψηφίσουν] Λεφτά δηλ. που ξοδεύτηκαν χωρίς να υπάρχουν. Που ακριβώς δαπανήθηκαν οι πόροι αυτοί; Μήπως με τα δανεικά αυτά αγόρασαν καράβια οι εφοπλιστές η οικοδόμησαν εργοστάσια οι μεγαλοβιομήχανοι; [ναι, με την λεγόμενη «απορρόφηση Ευρωπαϊκών πόρων για την οποία περηφανεύεστε, χρειάζονται και οι αντίστοιχοι Ελληνικοί που δεν υπήρχαν, ψαχτείτε ανάμεσα σας και ψάξτε τους νταβαντζήδες σας].

Η αλήθεια είναι πως με τα δανεικά αυτά το κράτος έκανε τον καλό στις λαικές τάξεις για να αντλήσει εύνοια και ψήφους. [δίνοντας δημόσια έργα σε ημετέρους με την ανάλογη μίζα, και κάνοντας πανάκριβη κρατική διαφήμιση για το «έργο των υπουργών»] Με τα λεφτά αυτά διορίσθηκαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, αχρείαστοι στην ουσία, υπάλληλοι στο δημόσιο. [γι αυτό μας περισσεύουν οι νοσηλευτές οι γιατροί και οι πυροσβέστες] Με τέτοια χρήματα αυξήθηκαν θεαματικά συντάξεις και μισθοί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 [ενώ οι αντίστοιχοι Ευρωπαϊκοί ήταν τριπλάσιοι ή τετραπλάσιοι, τσούζει ε;] κι’ επιδοτήθηκαν αγροτικά προϊόντα – καμιά φορά έξω από τις προδιαγραφές και την παρακολούθηση των κοινοτικών υπηρεσιών. [κακώς, το αχλάδι πρέπει να πουλιέται 100€ και να αγοράζεται 0.001] Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκαν περιουσίες μέσω κρατικών εργολαβιών και δημοσίων προμηθειών. [που ασφαλώς ήταν ιδιοκτησία φτωχών Ελλήνων και εξαθλιωμένων Αφροαμερικανών, μαλάκα!] Αντιπροσωπεύοντας ξένα προϊόντα οι πελάτες του δημοσίου πλούτιζαν υπερτιμολογώντας. [του οποίου δημοσίου τους ελεγκτικούς μηχανισμούς δεν ορίζει η κυβέρνηση αλλά οι μικροπωλητές καστανάδες, και γι αυτό φρόντισε να τους καταργήσει, στόκε!] Και πολλές φορές πουλώντας πράγματα άχρηστα η και ελαττωματικά. [σε ποιόν; Ποιος βλάκας πήρε μίζες για να λειτουργήσει επίορκα σε βάρος των συμφερόντων της χώρας;] Με τα δανεικά αυτά κρατήθηκαν και στη ζωή άχρηστες δημόσιες [άχρηστες επιχειρήσεις που έχουν αξία όταν πωληθούν δεν υπάρχουν. Αχρηστοι διαχειριστές σαν εσένα όμως, υπάρχουν πολλοί] η και ιδιωτικές επιχειρήσεις. [που μετά την «εξυγίανση» επεστράφησαν στον ιδιοκτήτη και στην υγεία του μαλάκα φορολογούμενου.] Μοιράζοντας λεφτά στους απασχολούμενους σ΄ αυτές που όμως ποτέ τους δεν είχαν κερδίσει. [όπως τα τσιμέντα πχ; Ε; όπως πλήθος χημικών και κατασκευής πρωτευόντων δομικών υλικών; Όπως των γεωργικών φαρμάκων; Όπως οι μεταποιητικές αγροτικών προϊόντων; Όπως ο Αστέρας ΑΞΕ;] Η Ολυμπιακή λ.χ. στοίχιζε ένα δις ευρώ την τριετία. [επειδή είπαμε, υπάρχουν άχρηστοι και βαλτοί διαχειριστές, αν ήταν άχρηστη και άνευ αξίας, πως πουλήθηκε;] Κι άλλα τόσα περίπου ο ΟΣΕ. [χωρίς τραίνα, τα εμπορεύματα των φίλων θα ταξίδευαν με κούριερ, στόκε!] Λεφτά που το κράτος δεν είχε. [είχε, αλλά τα έδινε αλλού, πολυτελείς λιμουζίνες, τρία υπερπολυτελή αεροσκάφη για χρήση «πολιτικού προσωπικού» κα δημοσιογράφων, κρατική διαφήμιση…] Λεφτά που το κράτος δανειζόταν. [γιατί; Αφού εγώ όσα μου ζητάει η εφορία τα πληρώνω. Τι τα κάνατε;]

Πως βρέθηκαν ξαφνικά τόσοι πλούσιοι η έστω εύποροι έλληνες – με ωραία σπίτια, μεγάλα αυτοκίνητα, εκδρομές Χριστούγεννα και Πάσχα, να πλημμυρίζουν τα ακριβά εστιατόρια, τα σύγχρονα υπερκαταστήματα, τις πολυτελείς καφετέριες και τις εντυπωσιακές ντίσκο; […ενώ όλος ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος, υπέφερε και φτώχαινε. αποκλείεται να τα κέρδισαν επάξια, ή σε ενοχλεί η απόσταση από την «πλέμπα», τον «λαουτζίκο» που μίκρυνε; Η πλέμπα πρέπει να μένει στο βούρκο... Πας στο διάολο, ή να σε στείλω εγώ;] Δίχως όμως η χώρα να παράγει ουσιαστικά τίποτε. [ο εργαζόμενος εργάζεται, ο επιχειρηματίας επιχειρεί και ο επενδυτής επενδύει. Ποιος απείχε λοιπόν;] Ανέβηκε το βιοτικό μας επίπεδο ενώ πέφταμε συνέχεια, θεαματικά μάλιστα, στην παραγωγικότητα, στις εξαγωγές, στην εκμεταλλεύσιμη οικονομικά έρευνα [α, θα σε μπινελικώσω μακάκα! Μας διώξατε όλους από την χώρα μας με τις μαλακίες σας, τους καθηγητάδες σας και τα κυκλώματα σας στα πανεπιστήμια!], στην εισαγωγή καινοτομιών στην παραγωγή και σε τόσα άλλα. Το κράτος φτώχαινε ενώ οι πολίτες γινόντουσαν πλουσιότεροι!! Γιατί συνέβαινε αυτό; Μα, επειδή δανειζόμασταν. [και γιατί δανειζόμασταν; Επειδή τρώγατε τα κουλούρια στο φούρνο!] Αν λοιπόν οφείλουμε τώρα όλοι να ανασκουμπωθούμε για να αντιμετωπίσουμε τα τεράστια προβλήματα, αυτοί προς όφελος των οποίων βουλιάξαμε στα δανεικά δεν πρέπει να συνεισφέρουν; [ασφαλώς, όσοι με διαδικασίες που εσύ και άλλοι ψήφισαν, μας ήπιαν το αίμα, όσοι ανεξέλεγκτα κερδοσκόπησαν, όσοι φοροαπέφυγαν, όσοι δεν πλήρωσαν τα χρέη του δημοσίου στην Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ τον ΟΤΕ και στα ασφαλιστικά ταμεία, όσοι κολλητοί σου μεγαλοκαρχαρίες «υπέφεραν από τις στερήσεις» την ώρα που ο εργαζόμενος κολυμπούσε στο χρυσάφι, όσοι, όσοι… λες μαλακίες!]

Τι νόημα λοιπόν έχει το επιχείρημα πως ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν ευθύνη; [είσαι κουτοπόνηρος, κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις γυμνοσάλιαγκα;] Για ποιους δανειζόταν τόσες δεκαετίες το ελληνικό δημόσιο; [για αυτούς που είπαμε πριν, για τους «υψηλούς δείκτες ανάπτυξης, που ως γνωστό, υπολογίζονται κατά κύριο λόγο από τον μισθό του ανειδίκευτου. Αντε γαμ!] Πως βρέθηκαν βιοπαλαιστές αγρότες στην Λάρισα με ομόλογα της Lehman Brothers στα χέρια; [να σου πω εγώ άμα δεν ξέρεις! Τα αγόρασε υποχρεωτικά για λογαριασμό μας ο Τσιτουρίδης, και βγήκε μια πολύ καλή μίζα για την παρέα τους και το κόμμα] Είναι ώρα πλέον να μιλήσουμε με την γλώσσα της αλήθειας. [Εσυ; Αποκλείεται! Τόση ώρα μας φλόμωσες στην μπούρδα, την εμμονή, την ιδεοληψία και τα ψέματα] Όσο δυσάρεστα κι αν ακούγονται αυτά που οφείλουν να λεχθούν. [πάλι εμείς θα πληρώσουμε; Κολύμπι ξέρεις; Θα σου χρειαστεί!] Η κυβέρνηση της ΝΔ λ.χ., την οποία η Αριστερά καταγγέλλει σαν νεοφιλελεύθερη, [ρε τα καθίκια της αριστεράς…] δημιούργησε στα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία 695 καινούργιους δημόσιους φορείς, ινστιτούτα, εταιρίες, δ/νσεις, επιτροπές κλπ. [για τον λαό ρε γαμώτο, το φτωχό, τα κωλοπαίδια της με τα 120.000€ έκαστος…] Οφείλει η ηγεσία των κομμάτων της Αριστεράς να εξηγήσει τι σόι νεοφιλελευθερισμός είναι τούτος που διογκώνει το κράτος, αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες και πληθωρίζει τον αριθμό όσων απασχολούνται στο δημόσιο. [ξεχείλισαν τα νοσοκομεία τα σχολεία και οι δημόσιες υπηρεσίες που υπηρετούν τον πολίτη. Βλάκα!] Ολες αυτές οι επιλογές όμως προφανέστατα έχουν την ευλογία της αριστεράς. [που εδώ και δεκαετίες φωνάζει όχι άλλες επιτροπές, όχι άλλες δήθεν υπηρεσίες, παιδεία υγεία κλπ, ζώον!] Η οποία ούτε στιγμή δεν παύει να υπεραμύνεται των εργαζομένων στην δημόσιο τομέα. Ανεξάρτητα της προσφοράς τους και της χρησιμότητας του φορέα στον οποίο απασχολούνται. [χρήσιμοι και άξιοι να μην εκτελεστούν είναι μόνο οι εργαζόμενοι στα κρατικά ανθρακορυχεία, κακός ο συνδικαλισμός, όπως επταετία. ΖΗΤΩ ο Παναγούλης ρε!]

Ολοι αυτοί λοιπόν, που βολεύτηκαν στο δημόσιο [από μόνοι τους] κι απολαμβάνουν της ειδικής του εργασιακής προστασίας [δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι για τους αυτό-βολευτές] δεν έχουν ευθύνη για τα δημοσιονομικά μας χάλια; [μα φυσικά, ο εργαζόμενος φταίει υπουργάρα μου! Όχι ο εργοδότης, ποτέ αυτός! Διαχειρισταρά μου εσύ!] Αφού προσλήφθηκαν από ένα κράτος ουσιαστικά χρεοκοπημένο. [ενώ όλα τα άλλα έχουν τεράστια αποθέματα…] Που είναι υποχρεωμένο να δανείζεται για να τους συντηρεί. [για να συνεχίσει να ταΐζει «ημέτερους» και να διαφημίζει «έργα υπουργών» δανείζεται] Δεν είναι λοιπόν δίκαιο όλοι να συνεισφέρουν στην προσπάθεια μείωσης του χρέους; [ποιο είναι το σύνολο του κόστους των προγραμμάτων ΕΕ, και σε τι ύψος ανέρχεται ή συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτά; Ποιος παίρνει αυτά τα χρήματα που ασφαλώς καλύπτονται με δανεικά;] Και ιδιαίτερα αυτοί που συνέβαλαν για να αυξηθεί; [να πληρώσετε κι εσείς που με τις ιδεοληψίες και των φανατισμό σας καταστρέψατε τη χώρα] Αθώοι λοιπόν δεν υπάρχουν. [διάχυση ευθυνών σε όλη την κοινωνία, αμάρτησα για μια τυρόπιτα, ο μπάτλερ το έκανε! ωραίος! Μαλάκας, πολύ μαλάκας, αλλά ωραίος πολύ μαλάκας! ] Και εξαιρέσεις δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεκτές. [πες το ρε τρισμαλάκιστε, λεω κι εγώ που το πάει ο πούστης! ] Τα σπασμένα από το πάρτυ που τελειώνει όλοι θα κληθούν να τα πληρώσουν. [εκτός από τους νταβατζήδες σας, κι αυτούς που σας πηδάνε, πόρνες του «εκπορνευομένου προσωπικού! Ουόξω ρε κλέφτες κι ανίκανοι! Ουόξω ρε γαϊδούρια αφιλότιμοι! Μας καταστρέψατε αλήτες, μας καταστρέψατε!]

Γαγγκραινανόπουλε, και γάγγραινα είστε, και λες μαλακίες!
Αξιος ο μισθός σου, σκυλάκι των αφεντικών!

snb

Η μέρα της Γης και η… Γιουροβίζιον

Δεν παιζόμαστε! Δε φτάνει ότι κοροϊδεύουμε τους άλλους, «την ψωνίζουμε» όμως και κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας! Κοντεύουμε να πειστούμε ότι ενδιαφερόμαστε για το μέλλον του πλανήτη, τις κλιματικές αλλαγές, την οικολογία, την πράσινη ανάπτυξη κτλ όταν το μόνο που θα μπορέσει να μας κάνει να αλλάξουμε κανάλι από τη… Δρούζα είναι μια παρέλαση από πράσινα άλογα.
Το καινούριο παραμύθι που μας έφτιαξε ως λαό και ως έθνος ήταν η τραγική ανοησία με τα φώτα και την ημέρα της γης. Το κανάλι της γιαλαντζή οικολογίας και των μονοπύθμενων (για να μην ξεχνιόμαστε) έβγαλε φιρμάνι ότι οι Ελληνάρες έρχονται πρώτοι στον κόσμο στην περιβαλλοντική συνείδηση, διότι θα συμμετέχουν μαζικά στην ηλιθιότητα με το σβήσιμο των φώτων για μια ώρα στις 28 Μαρτίου.
Το τραγικό της όλης μούφας δεν είναι ότι το κατάπιαμε αμάσητο, είναι ότι μόλις άκουσαν για πρωτιά οι κυβερνόντες ξύπνησαν ξαφνικά και θέλησαν κι αυτοί να συμμετάσχουν. Έτσι γίναμε μάρτυρες του φαινομένου να πανηγυρίζουν και να βγάζουν ανακοινώσεις συμπαράστασης οι μεγάλοι βιαστές του περιβάλλοντος στην Ελλάδα όπως η ΔΕΗ, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα Υπουργεία.
Οι ίδιοι άνθρωποι και φορείς που είναι υπεύθυνοι για τα αυθαίρετα, για τις καταπατήσεις σε δάση και παραλίες, για τη τσιμεντοποίηση των πόλεων, για την χωρίς όριο και σχέδιο άναρχη δόμηση παντού, για τα ποτάμια των τοξικών, για τις πεθαμένες από μόλυνση λίμνες, για τις νεκρές από ζωή θάλασσες και τα καραφλά από τις φωτιές βουνά, για την ανύπαρκτη ανακύκλωση, για την εξαφάνιση κάθε πρωτοβουλίας για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και πριμοδότηση του λιθάνθρακα, οι ίδιοι παίζουν με τα νεύρα και τη νοημοσύνη μας διότι γίνονται για μια ώρα… οικολόγοι σβήνοντας τα φώτα σε κλειστά κτήρια.
Δεν είναι μόνο οι φορείς όμως που μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας. Είμαστε πρώτα όλοι εμείς που δεν έχουμε κανένα σεβασμό στον εαυτό μας και τα παιδιά μας, πόσο μάλλον στο μέρος που ζούμε και στον πλανήτη, παρόλα αυτά όμως συμμετέχουμε υποκρινόμενοι σε κάθε παραμύθι που δεν έχει κανένα κόστος για την βολή μας και την καθημερινότητά μας.
Οι ίδιοι ελληναράδες που δήλωναν όλες τις προηγούμενες ημέρες ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες στις 28 του μήνα, οι ίδιοι είναι που πετάνε τα αναμμένα τους τσιγάρα από το αυτοκίνητο, που γεμίζουν γόπες, πλαστικές σακούλες και κουτάκια κόκα κόλας τις παραλίες, που ποτέ δεν κάνουν δυό βήματα να πετάξουν τα σκουπίδια σε κάδους ανακύκλωσης (αν έχει φιλοτιμηθεί να βάλει ο βλαχοδήμαρχος), που θα πλύνουν το ιχ με λάστιχο, που θα πάρουν τζιπ 5400 κυβικά για να κάνουν βόλτα στην πλατεία, που θα χτίσουν παράνομα πάνω στο κύμα ή μέσα στα πεύκα, που θα χαλάσουν τον κόσμο αν μια ανεμογεννήτρια τους χαλάσει τη θέα από το αυθαίρετο με την πισίνα στο βραχονήσι, που θεωρούν ηλίθιους όσους αλλάζουν τις λάμπες πυρακτώσεως, που θέλουν περισσότερα πάρκινγκ παρά πλατείες για τα παιδάκια τους, που θεωρούν πολιτισμό το mall και όχι το μητροπολιτικό πάρκο.
Πόθεν λοιπόν οι πανηγυρισμοί για την ελλαδάρα και τους οικολόγους κατοίκους της; Μια φιέστα της πλάκας με φωτάκια δεν μας κάνει καλύτερους, ούτε μας κάνει να νοιαζόμαστε ξαφνικά για το περιβάλλον και τον πλανήτη. Για την ακρίβεια δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από όσο προσφέρει στον πολιτισμό η Γιουροβίζιον όπου επίσης διαπρέπουμε…

Έλεος πια με τις παπαριές

Από το http://www.skylos.gr
Διαβαζα κάπου ότι οι ελληνες είναι, λέει πρώτοι (ή σε ψηλή θέση τελοσπάντων) σε μια κατάταξη που αφορά τους λαούς με περιβαλλοντική συνείδηση. Ποιοί, οι ελληνες. Θα έχετε προσέξει τι σκουπίδι στροβιλίζεται στους δρόμους όταν φυσάει δυνατός αέρας τις τελευταίες μέρες.
Η υψηλη αυτή θέση οφειλεται, λέει, στο ότι οι ελληνες έχουν δηλώσει πως θα συμμετάσχουν σε μια ηλιθιότητα που λέγεται "ώρα της γης" ή κάπως έτσι. Θα σβήσουν για μια ώρα τα φώτα, για να συνεισφέρουν, λέει, στη σωτηρία του πλανήτη. Κι αφου τα ξανανάψουν, θα συνεχίσουν αμέριμνοι να πετάνε ό,τι βρουν όπου βρουν, έχοντας τη συνείδησή τους ήσυχη ότι έσωσαν το περιβάλλον.
Βρε δε γαμιόμαστε λεω εγω καλύτερα?

*Δείτε και αυτό http://www.facebook.com/group.php?gid=58233734599

Πάρε θέση Γιώργο

Το μετέωρο Ευρωπαϊκό βήμα του Σημίτη

http://grbloopers.blogspot.com

Πολύ μυστήριες απόψεις για τη λειτουργία του δημοκρατικού προτύπου φαίνεται να αποκρυσταλλώνει ο Σημίτης. Σε σημείο να με τρομάζουν!

Εκτός από την καθιερωμένη έκκληση για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνεργασίας και ενότητας για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης, που απηύθυνε ο πρώην πρωθυπουργός από το Πανεπιστήμιο BILGI, είπε και κάτι απίθανα πραγματάκια που χρειάζονται προσοχή .

Ο κ. Σημίτης προέβλεψε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα αναπτυχθούν διαφορετικά επίπεδα συνεργασίας και τόνισε ότι η εξειδίκευση αυτή δεν είναι αρνητική για την ενότητα και τη δημοκρατία στην Ε.Ε.
"Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προχωρήσει με την σταδιακή δημιουργία ευρύτερων μορφών συνεργασίας διαφόρων τύπων σε διάφορους τομείς της πολιτικής.
Θα συνιστούν ένα δίκτυο, στο κέντρο του οποίου θα είναι τα βασικά κράτη που θα συμμετέχουν σε όλες τις μορφές συνεργασίας. Έτσι, κάτω από την ομπρέλα που θα καλύπτει όλα τα κράτη μέλη, θα μπορούν να προσαρμοστούν κατά περίπτωση διάφορα επίπεδα ενότητας και διαφορετικότητας, ενόσω θα επεκτείνεται η συνεργασία", είπε.

Αυτά που είπε δεν τα ακούω για πρώτη φορά, μόνον που τα άκουγα από νεο-συντηρητικούς πολιτικούς και όχι σοσιαλδημοκράτες. Μόνον που τα έλεγαν Γερμανοί και όχι προοδευτικοί πολιτικοί χωρών της Ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Αν τα πράγματα εξελιχθούν και άλλο προς αυτή τη κατεύθυνση – καθώς πράγματι κατά εκεί πάνε - που περιγράφει ο Σημίτης και μάλιστα με την εφαρμογή του «Washington Consensus» σε μια ευρύτατη περιοχή της Ένωσης που θα περιλαμβάνει γύρω στις 20 χώρες, τότε για τι είδους Ενωμένη Ευρώπη μιλάμε; Και, κυρίως, τι είδους δημοκρατία μπορεί να υπάρξει εντός αυτής;

Τα «διάφορα επίπεδα ενότητας και διαφορετικότητας», που λέει ο Σημίτης, υπό την ηγεσία των Γερμανών και τη συμμετοχή των Γάλλων με την ανοχή των Βρετανών, ακούγονται ενδεχομένως όμορφα και φιλελεύθερα, αλλά στην ουσία αποτελούν ρητορική αναφορά που αντανακλά τη πιο σκληρή επιβολή μια ισχυρής κεντροευρωπαϊκής ελίτ στο σύνολο των Ευρωπαίων.

Αυτό που λέει ο Σημίτης δεν είναι τίποτε περισσότερο από αυτό που εξηγήσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση μας με το «learning by indicators». Την επιβολή ενός οικονομικού, ντετερμινιστικού παραδείγματος σε διαφορετικές κοινωνίες και κουλτούρες ως απαρέγκλιτου όρου συμμόρφωσης. Όσοι αδυνατούν να συμμορφωθούν ή επιθυμούν ένα εναλλακτικό σχέδιο ανάπτυξης και κοινωνικού μοντέλου, δεν θα έχουν πλέον καμία τύχη.
Θα αποτελούν τους κακούς μαθητές των Γερμανών και θα τιμωρούνται αυστηρά!

Γιώργο, μη ξεχνάς ότι πάμε σε εκλογές, άσε τον Σημίτη να λέει ότι θέλει - είναι απόλυτο δικαίωμα του και καλά κάνει και τα μολογά για να ξέρουμε και οι γύρω κατά που κινείται - αλλά ξεκαθάρισε τη θέση σου.

Αυτή την Ευρώπη ονειρεύεστε οι Σοσιαλιστές;
Θέλετε μία Ευρώπη που ονειρεύτηκαν αρκετοί Γερμανοί ηγεμόνες τους προηγούμενους αιώνες;
Θέλετε μήπως να πω τα ονόματά τους και να ξύσω πληγές;
Επιθυμείτε την εμπέδωση ενός νέου αυταρχικού μοντέλου κάτω από την ομπρέλα ενός μεταμοντέρνου νεοφιλελευθερισμού γερμανικού τύπου;

Αν ναι, τότε οι Ευρώπη μας και η Ευρώπη σας δεν είναι δυνατόν να συμπέσουν!
Πάρτε θέση και προσέξτε τι λέτε γιατί οι καιροί είναι πονηροί.
Και μη ξεχνάτε ότι όσα φέρνει μια μεγάλη κρίση μπορεί να μη φέρει ένας ολόκληρος αιώνας!

Πόσο απέχουμε από το Μεσαίωνα?

[ Δρόμοι ]

Η ανεργία...

... ένας λόγος παραπάνω που είναι συμφορά, είναι επειδή επενδύουμε συναισθηματικά πάρα πολλά στη δουλειά μας. Όταν τη χάνει κανείς, δεν είναι μόνο μια οικονομική απώλεια, αλλά και μια απώλεια ταυτότητας, νοήματος και κύρους. Όταν γνωρίζουμε κάποιον για πρώτη φορά, το πρώτο που τον ρωτάμε συνήθως είναι τι δουλειά κάνεις. Όταν είσαι άνεργος, δεν είσαι τίποτα. Καθένας είναι αυτό που κάνει.

Τα πράγματα...

... δεν ήταν πάντα έτσι. Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι έβλεπαν τη δουλειά σαν μια αναπόφευκτη αγγαρεία. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος από τους φιλοσόφους που είπε πως δεν μπορεί κάποιος να είναι ταυτόχρονα ελεύθερος και υποχρεωμένος να δουλεύει για να ζει. Η δουλειά ήταν συνώνυμη με τη δουλεία. Κι αν η δουλειά έγινε ευχαρίστηση, ήταν μονάχα με τον ερχομό της Αναγέννησης. «Με τις βιογραφίες του Ραφαήλ και του Λεονάρντο Ντα Βίντσι», λέει ο συγγραφέας Αλέν ντε Μποτόν, «κατάλαβε ο κόσμος ότι η δουλειά μπορεί να γίνει ευλογία κι ότι μπορεί να είναι προτιμότερη από το χασομέρι της αριστοκρατίας».

Η μεγαλύτερη...

... ευχαρίστηση που μπορεί να πάρει κανείς από τη δουλειά του, λέει ο Σένετ, είναι να νιώθει πως είναι κάποιος που προσφέρει κάτι στον κόσμο. Όμως, σήμερα, συνήθως οι δουλειές που είναι οι πιο προσοδοφόρες είναι κι εκείνες που στερούνται νοήματος. Προσφέρουν χρήματα, αλλά η απορία παραμένει: τι νόημα έχει, όταν άλλοι που με τη δουλειά τους αλλάζουν τον κόσμο αμείβονται με ψίχουλα; «Ν΄ αγαπάς τη δουλειά σου, αυτό είναι που μπορεί να σε φέρει όσο γίνεται πιο κοντά στην ευτυχία», έγραφε ο Πρίμο Λέβι στο «Κλειδί σε σχήμα αστεριού». Μερικά χρόνια αργότερα, όμως, ο κοινωνιολόγος Ρίτσαρντ Σένετ προειδοποιούσε: «Η λαχτάρα να τα βγάλεις πέρα σε μια δουλειά, μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση που αυτό θα σου προσφέρει, παρεμποδίζεται από την πίεση της ανταγωνιστικότητας». Η νέα οικονομία, αυτή που σήμερα βυθίζεται, κατέστρεψε τις παραδοσιακές μορφές ανταμοιβής και από την ψυχολογική πέρασε στην οικονομική ικανοποίηση. Όμως, η αμοιβή των εργαζομένων έχει παραμείνει στάσιμη εδώ και μια γενιά, ενώ η αμοιβή των στελεχών έχει εκτοξευτεί στα ύψη. Το 1974, ο διευθυντής μια αμερικανικής επιχείρησης κέρδιζε τριάντα φορές περισσότερα από τον εργάτη του. Σήμερα κερδίζει 800 φορές περισσότερα. Και η ποσότητα έχει γίνει το σύστημα αξιολόγησης της ποιότητας των ανθρώπων.

Η ίδια...

... η δουλειά έχει σήμερα αλλάξει νόημα. Άλλοτε, τα αφεντικά μαστίγωναν τους εργάτες τους για να τους καταφέρουν να δουλέψουν ώστε να κερδίσουν περισσότερα από τη δουλειά τους. Σήμερα τους μαστιγώνουν για να μη δουλέψουν, επειδή από την αργία τους κερδίζουν περισσότερα από όσα θα κέρδιζαν από τη δουλειά τους. Ακόμη και ο μύθος του επιχειρηματία έχει καταρρεύσει: ένας αυτοδημιούργητος έχει σήμερα τόσες πιθανότητες να μπει στην αφρόκρεμα του συστήματος, όσες είχε κι ένας βιοτέχνης να μπει στη γαλλική αριστοκρατία πριν από τέσσερις αιώνες. Άραγε πόσο απέχουμε από τον Μεσαίωνα;

Του Ρούσσου Βρανά (από ΤΑ ΝΕΑ)

Ανήκουμε πλέον στην Ανατολή

Από τον Άγιο

Συγκλονισμένος διαβάζω και ξαναδιαβάζω την κοινή εμπιστευτική έκθεση των πέντε μεγαλύτερων ινστιτούτων ανάλυσης του κόσμου, η οποία είναι έτοιμη για να παραδοθεί στους αρμόδιους παράγοντες που θα παρουσιάσουν την συνολική πρόγνωση για την παγκόσμια οικονομία κατά τη κρίσιμη Συνόδο Κορυφής (2 Απριλίου) των G20.

Εδώ μεταξύ πολλών άλλων, βλέπω να αποτυπώνεται ένας άλλος χάρτης για την Ευρώπη.

Παρατηρώ την Ευρώπη να διαιρείται ξανά, αυτή τη φορά με οικονομικούς όρους και την Ελλάδα για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο να εντάσσεται στην Ανατολική Ευρώπη, η οποία εκτείνεται από την Βαλτική, την Ουκρανία, μέχρι την Τουρκία και την Ελλάδα και από την Πολωνία, την Ουγγαρία, την Σλοβακία μέχρι τις πρώην Γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες και τα νότια Βαλκάνια.

Η χώρα μας εμφανίζεται να παρουσιάζει όλα τα δομικά, αρνητικά, οικονομικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις χώρες της Α. Ευρώπης, σε σχέση με τη Δ. Ευρώπη, ενώ βρίσκεται σε ελαφρώς καλύτερη οικονομική κατάσταση από την Ρωσία, αν και με πολύ δυσμενέστερη πρόγνωση για ανάκαμψη και επενδύσεις από αυτήν.

Για πρώτη φορά διαβάζω μετά το 1980 να αναφέρεται η Ελλάδα ως χώρα σε φάση «transformation», ανάλογη με αυτή που χαρακτηρίζει την «transition» των πρώην κουμουνιστικών χωρών και περιοχών της Ευρώπης, που ανεξαρτητοποιήθηκαν μετά τη πτώση του σοβιετικού καθεστώτος.

Μια και γνωριζόμαστε αρκετό καιρό ξέρετε ότι δεν υπερβάλω καθόλου.
Δυστυχώς δεν επιτρέπω στο εαυτό μου να παρουσιάσω αυτή την έκθεση που έχω μπροστά μου, καταχρώμενος την εμπιστοσύνη καλών φίλων και συναδέλφων.
Σε λίγες όμως μέρες θα έχετε όλοι την δυνατότητα να επιβεβαιώσετε αυτά που ισχυρίζομαι…δια του αποτελέσματος!

Η Ελλάδα πλέον ανήκει στη Ανατολή, με τον πλέον ουσιαστικό αν και άτυπο τρόπο, δίχως μάλιστα, εξαιτίας της ένταξής της στην Ευρωζώνη, να έχει τη δυνατότητα οικονομικής στήριξης της μορφής που σχεδιάζεται για τις υπόλοιπες Ανατολικές χώρες.

Τέλος, ενδιαφέρον έχει η πρόγνωση ότι από τις δύο περισσότερο προβληματικές περιπτώσεις του πρώην συνεκτικού Δυτικού ημισφαιρίου: Ελλάδα και Ιρλανδία, η δεύτερη εμφανίζεται με καλή σχετικά επενδυτική και αναπτυξιακή προοπτική για τα επόμενα 5 χρόνια, ενώ η χώρα μας εντάσσεται στο κύκλο των χαμένων οικονομιών μαζί με τις Ανατολικές (προσοχή ως Ανατολικές αναφέρω αποκλειστικά τις χώρες της Α. Ευρώπης και όχι της Ασίας, όπου τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά με τη Κίνα να συνεχίζει να εμφανίζει τάσεις ταχύτατης ανάπτυξης παρά την διεθνή ύφεση), παραμένοντας το μοναδικό μαύρο πρόβατο του Δυτικού Κόσμου.

Η Ελλάδα υποβαθμίστηκε στη Β’ Εθνική της Ευρώπης, φίλοι, και κανείς από την δήθεν υπεύθυνη κυβέρνηση, αλλά και την αντιπολίτευση, δεν λέει την αλήθεια στους Έλληνες …

«Ο κόσμος άλλαξε τόσο που είναι αγνώριστος, όχι μόνο την τελευταία δεκαετία αλλά και τους τελευταίους δέκα μήνες», σχολίασε στον βρετανικό Τύπο μία ημέρα μετά τη Σύνοδο, στο Χόρσαμ του Λονδίνου, ο Γκόρντον Μπράουν.

Τόσο αγνώριστος, φίλοι, που… δεν αναγνωρίζω πλέον την Ελλάδα στον χάρτη. Έγινε ένα με τον βαλκανικό περίγυρό της. Η Ελλάδα επέστρεψε στα Βαλκάνια.

Άξιοι της μοίρας μας

Στον Καιάδα οι ανήμποροι, οι άρρωστοι, οι παραμορφωμένοι, οι ξένοι, οι έγχρωμοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μετανάστες, τα πρεζάκια, οι κουρελήδες. Εις θάνατον όλα τα μιάσματα, οι «διαφορετικοί», όλοι αυτοί που χαλάνε την ομοιομορφία, την ψευδαίσθηση, την εικόνα από το καθημερινό μας «Μάτριξ». Στην κοινωνία της πλαστής αφθονίας, του «γαύρου» και της «πανάθας», της απαξίωσης της πολιτικής, της θεοποίησης του χρήματος, της ψευτομαγκιάς, των πρωινάδικων και της Τατιάνας, των κατασκευασμένων ειδήσεων και των ανύπαρκτων πολιτικών, η κουκούλα μπορεί να έγινε ιδιώνυμο, τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όμως είναι υπό συζήτηση, διαπραγμάτευση ή υπό κατάργηση ανάλογα με την εισήγηση μιας κάποιας αρεοπαγίτου.

Ορθώς απελύθη εργαζόμενος – φορέας του ιού του AIDS, σύμφωνα με απόφαση του Άρειου Πάγου! Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκανε δεκτή την εισήγηση της αρεοπαγίτου Ειρήνης Αθανασίου η οποία είχε προτείνει να μη καταβληθεί αποζημίωση στον απολυμένο, υποστηρίζοντας ότι η απόλυση δεν ήταν καταχρηστική αλλά ήταν απόλυτα δικαιολογημένη για την αποκατάσταση της «εύρυθμης λειτουργίας της επιχείρησης και της ηρεμίας των υπολοίπων υπαλλήλων που είχε διαταραχθεί»

Μνημείο ρατσισμού η απόφαση, η οποία νομικά μπορεί να στέκει – κάτι που με αφήνει παγερά αδιάφορο - πολιτικά, κοινωνικά, ανθρώπινα όμως είναι λες και βγήκε από δικαστήριο του Γ΄ Ράιχ. Και αν το ένα θέμα που προκύπτει είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και αποφασίζουν οι ανώτατοι δικαστές, αν δηλαδή έχουν τα μάτια κλειστά στην κοινωνία όπως η Θέμιδα, ή είναι αυτοί οι ίδιοι τα μάτια της Δικαιοσύνης και όχι μόνο οι μεταφορείς των χρησμών της, το άλλο θέμα είναι η ίδια η κοινωνία μας. Είναι αυτοί οι εργαζόμενοι, οι συνάδελφοι του φορέα που ζήτησαν εγγράφως την απόλυσή του φοβούμενοι για την υγεία τους! Είναι αυτοί που «είχε διαταραχτεί η ηρεμία τους» καθώς ένας φορέας δούλευε ανάμεσά τους. Τώρα που έμεινε χωρίς δουλειά ηρέμησαν;
Εδώ τι να πει κανείς για να περιγράψει την αμάθεια, τη μεσαιωνική φοβία απέναντι σε μια αρρώστια, την έλλειψη όχι μόνο παιδείας αλλά και ανθρωπιάς από τους εργάτες – μηχανές κατανάλωσης του σήμερα. Ποιος άραγε μπορεί να εξηγήσει πώς η εργατική τάξη πέρασε από το «εμπρός της γης οι κολασμένοι» στις νόμιμες κουκούλες της κου κλουξ κλαν και την ανακούφιση για κάθε μέτρο που παίρνεται και περιορίζει τα ατομικά δικαιώματα. Πού πήγε η αλληλεγγύη, η πάλη για τους αδύναμους, η απλή ανθρωπιά που πάντα ξεχώριζε τους εργάτες από την πλουτοκρατία; Δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί ότι έρχεται η σειρά τους για εξοβελισμό; Ότι έστρωσαν μόνοι τους το δρόμο;
Καταφέραμε να γίνουμε ένα έθνος χαφιέδων, παρτάκηδων, ψευτοβολεμένων, φοβισμένων ανθρώπων, την ώρα που η επίθεση η οποία θα δεχτούν οι εργαζόμενοι με πρόσχημα την «οικονομική κρίση» θα είναι πρωτοφανής και θα μας βρει κατά μόνας. Όλοι μαζί θα αντέχαμε, τώρα είμαστε απλά τελειωμένοι πριν καν αρχίσουν οι εχθροπραξίες καθώς δε χρειαζόμαστε εχθρό, τρώμε μόνοι μας τις σάρκες μας.

Υ.Γ. Το θέμα πέρασε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στα «ψιλά» των ΜΜΕ. Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος πολιτικός να κάνει τουλάχιστον μια ερώτηση στο κοινοβούλιο και να καταδικάσει την απόφαση. Θα βρεθεί κάποιο κόμμα ή φορέας να βοηθήσει αυτόν τον άνθρωπο και κατ επέκταση όλους εμάς να βρει το δίκιο του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στην τελική, σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος του κόσμου, ο ενάγων σε τέτοια υπόθεση θα είχε ήδη πάρει την επιχείρηση, το σπίτι και το αυτοκίνητο του εναγομένου, με δικηγόρο πρωτοετή της νομικής…