Το τραπεζικό σύστημα και η οικονομική κρίση

Το σύντομο ντοκυμαντέρ “Money as Debt” του Paul Grignon έρχεται για να μας εξηγήσει με απλό τρόπο το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα και το φαύλο κύκλο του χρέους και του χρήματος. Βρείτε οπωσδήποτε 45 λεπτά και αφιερώστε τα για να παρακολουθήσετε το επεξηγηματικό αυτό βίντεο. Σας εγγυώμαι ότι αξίζει τον κόπο…
από το www.kepik.gr

Money as Debt (Greek Subtitles) from Pat on Vimeo.

«ΣΚΥΒΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!...»

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Σ. ΜΠΟΥΡΔΑΡΑ από το New Deal

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια χώρα γεμάτη «πληγές». Στην αρχή, προσπάθησαν να με διδάξουν ότι δεν ήμασταν πάντα έτσι.

Οτι κάποτε μεγαλουργήσαμε σε αυτό τον τόπο, και πως εμείς μεταδώσαμε τη λάμψη της γνώσης και της τέχνης στον υπόλοιπο κόσμο. Εβλεπα και τη δίψα των «ξένων» για το ελληνικό πνεύμα, το σεβασμό στην ιστορία του τόπου μου, το θαυμασμό για την ιδιότητα του να είναι κάποιος απόγονος του Σωκράτη, του Αισχύλου, του Ομηρου... Και αυτά τα τελευταία μ’ έκαναν να πιστέψω ότι ήταν ορθή η διδασκαλία που μου παρείχαν...

Οταν άρχισα να βλέπω τον κόσμο πέρα από τα βιβλία, και συνειδητοποιούσα σιγά – σιγά ότι όλα όσα παρατηρούσα γύρω μου, το παρόν της χώρας μου δηλαδή, δεν άρμοζε στο «περήφανο Χθες», όταν με άλλα λόγια άρχισα να απαριθμώ τις πληγές της Ελλάδας, οι ίδιοι οι «δάσκαλοι» προσπαθούσαν να με πείσουν ότι «άλλοι», «ξένοι», «βάρβαροι», τις προκάλεσαν στο σώμα της πατρίδας μου. Οι Πέρσες, παλιά. Πολύ παλιά, τότε που η ιστορία γραφόταν με Θερμοπύλες... Οι Τούρκοι, αργότερα. Τότε που η γραφή σχημάτιζε «κόκκινες μηλιές». Οι Γερμανοί, πιο πρόσφατα. Τότε, με τα διάφορα αλβανικά έπη... Ακόμα – ακόμα και η χούντα των παιδικών μας χρόνων, «αμερικανοκίνητη» ήταν. Οι εμπλεκόμενοι Ελληνες ήταν απλώς μια χούφτα τρελλοί, ή κάποιοι Εφιάλτες... Ετσι με μάθαιναν...

Ωστόσο, την μια μόνο όψη του νομίσματος μου έδειχναν. Και όχι απλώς αυτό: Δεν μου έκρυβαν απλώς την άλλη όψη. Μου απέκρυπταν και τις δεύτερες, τις κρυφές σκέψεις τους, ότι το νόμισμα έφερε πάνω του συγκεκριμένη αξία, που ισοδυναμούσε με το κόστος το οποίο θα πλήρωνα – άγνωστο για ποιά αιτία – για πολλά πολλά χρόνια. Για πολλές πολλές ζωές! Και «ζαλισμένος» όπως ήμουν με τη θέα του νομίσματος και με τα παραμύθια, δεν έβλεπα και όλα τ’ άλλα που συνέβαιναν γύρω μου... Ούτε καν εμένα τον ίδιο, που μαζί με όλους τους άλλους «απογόνους», αντί να κλείνουμε τις όποιες πληγές μας άνοιξαν άλλοι, δημιουργούσαμε και νέες!

Και ναι, λοιπόν! Σκύβω το κεφάλι, σήμερα... Οχι από τον πόνο που μου προκάλεσαν εκείνοι που μου πέταξαν ένα περιοδικό με προκλητικό ή υβριστικό εξώφυλλο και περιεχόμενο, υπό τον τίτλο «Απατεώνες Ελληνες». Δεν σκύβω το κεφάλι (μόνο) από ντροπή, καθώς ξαφνικά άρχισα να βλέπω ότι υπάρχει και άλλος κόσμος πέραν του «νομίσματος».

Σκύβω το κεφάλι από τύψεις για όλα όσα έκανα σε τούτο τον τόπο και στην Ιστορία του. Σκύβω το κεφάλι, σε μια προσπάθεια περισυλλογής: Αν δεν είναι αργά, μπορεί κάτι ν’ αρχίσει ν’ αλλάζει και να βελτιώνεται. Αν, πάλι, έχει περάσει ανεπιστρεπτί ο καιρός, τουλάχιστον θα «φύγω» με τη σκέψη ότι έστω και «κατόπιν εορτής», μετάνιωσα ειλικρινά και έμπρακτα!

Και σ’ αυτή την πρώτη φάση, της περισυλλογής, σαν κινηματογραφική ταινία περνούν από το μυαλό οι παλιές «ένδοξες» ιστορίες: Κάποιοι στις Θερμοπύλες πρόδωσαν... Κάποιοι στην Κωνσταντινούπολη πρόδωσαν... Κάποιοι έστησαν εμφύλιο, μετά που έφυγαν οι Γερμανοί... Κάποιοι δημιούργησαν τη Μακρόνησο. Και ουδείς εξ αυτών ήταν κάποιος «άλλος», κάποιος ξένους, κάποιος βάρβαρος!...

Σηκώνω το χέρι με ... αποφασιστική δειλία, μια που θέλω να μάθω την αλήθεια, αλλά δεν ξέρω κι αν θα τη φοβηθώ – αν θα την αντέξω, αλλά το κάνω: Σηκώνω το χέρι και γυρνώ το νόμισμα να δω τί κρύβει η άλλη του όψη. Ιερή τελετή! Ενοιωθα σαν να γυρνούσα τη σελήνη ολάκερη, να μου αποκαλυφθεί η σκοτεινή πλευρά της...

Και είδα, λοιπόν, να βρωμίζουν τις πόλεις, τα ποτάμια και τις θάλασσες του τόπου μου. Να καίνε τα δάση για να χτίσουν βίλες κι αυθαίρετες κατασκευές. Είδα να σπαταλούν τις φυσικές πηγές, και όσες περίσσευαν να τις ρυπαίνουν. Είδα τους κλέφτες να κομπάζουν με τη μαγκιά τους. Είδα τα θύματα της κλοπής να ψάχνουν κι εκείνα να κλέψουν, μυρικάζοντας τη γνωστή ρήση «Ελα μωρέ, αφού έτσι γίνεται εδώ. Αν δεν το κάνεις εσύ, θα βρεθεί άλλος να το κάνει». Είδα το έγκλημα να μένει ατιμώρητο, τη «λούφα» να επιβραβεύεται, τη λαμογιά να πριμοδοτείται... Είδα την ασυδοσία να έχει γίνει ο μέγιστος κανόνας της καθημερινής συμπεριφοράς: στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά...

Και ουδείς, ΟΥΔΕΙΣ εκ των πρωταγωνιστών αυτής της τερατόμορφης δραστηριότητας ήταν κάποιος «άλλος», κάποιος ξένος, κάποιος βάρβαρος!...

Μας έθιξε το «Είστε Απαταιώνες» που μας λένε οι άλλοι, οι ξένοι, οι βάρβαροι. Εκεί φτάσαμε: Δεν μας πειράζει που ως τέτοιοι συμπεριφερόμαστε όλη την ώρα, σε κάθε στιγμή. Δεν μας πειράζει όταν αποκαλούμε ο ένας τον άλλο έτσι, όλη την ώρα. Μας ενοχλεί ότι μας το λένε άλλοι: οι ξένοι, οι βάρβαροι!...

Πειραχτήκαμε γιατί κακομεταχειρίστηκαν ένα από τα σύμβολα των προγόνων μας, την Αφροδίτη της Μήλου, και η άσεμνη χειρονομία που της έβαλαν να κάνει... Εμείς οι «Απόγονοι» που δεν αισθανθήκαμε ουσιαστικά καμιά ντροπή για την κατάντια των αρχαιολογικών χώρων του τόπου μας. Εμείς οι απόγονοι που δεν διαστάζουμε να μετατρέψουμε πολλούς εξ αυτών των χώρων σε σκουπιδότοπους. Ασε που αρκετοί εξ ημών δεν τους έχουν επισκεφθεί ποτέ – εκτός εάν υπάρχει εκεί κοντά καμιά καλή ταβέρνα... Εμείς οι Απόγονοι, που προβαίνουμε προς αλλήλους καθημερινά σε τέτοιες χειρονομίες, σε μια επίδειξη χυδαίας «μαγκιάς» και τσαμπουκαλίδικης αλητείας... Εκεί φτάσαμε!

Εμείς οι Απόγονοι που κάναμε τον Λεωνίδα ... ψησταριά, τη θρησκεία ... εταιρεία real estate, την οδήγηση ... φονικό όπλο, την υπόθεση Ανάπτυξη ... ευκαιρία μαύρου πλουτισμού, την εργασία ... α λα καρτ δραστηριότητα κλοπής του εισοδήματος των άλλων, την Παιδεία ... διαδικασία αποχαύνωσης των παιδιών, την Υγεία ... βρώμικο πεδίο κερδοσκοπίας...

Εμείς όλοι πρέπει να αλλάξουμε. Οχι πια για να μην βουλιάξουμε. Αυτό έχει ήδη, από καιρό συμβεί. Αλλά για να μην αφήσουμε την τελευταία μας πνοή, στον πάτο μιας μολυσμένης -από την ίδια μας τη ζωή- θάλασσας!

photo by Flickr Imapix

Απόπειρα φίμωσης

Της ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ από το Βήμα

Θέλει να τον κάνει νταντά. Ο κ. Φ. Πετσάλνικος κάλεσε στο γραφείο του στη Βουλή τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα κ. Βόλφγκανγκ Σούλτχαϊς. Είναι πολύ θυμωμένος. Εχει πακετάρει τα αποκόμματα των γερμανικών εφημερίδων και θα τα παραδώσει στον εκπρόσωπο του γερμανικού κράτους- χωρίς επίσημη τελετή. Κάτι τέτοιες πρωτοβουλίες δεν χωράνε σε πρωτόκολλο, πολύ απλά γιατί οι δημοσιογράφοι δεν είναι υφιστάμενοι κανενός πρεσβευτή, κανενός υπουργού, κανενός προέδρου της Βουλής. Οσοι εκφράζονται αρνητικά εναντίον της Ελλάδας έχουν να λογοδοτήσουν απέναντι στους αναγνώστες και στους διευθυντές τους.
Κανένας εκπρόσωπος του κράτους δεν νοείται να τραβάει το αφτί των αρθρογράφων ούτε να κουνάει τον δείκτη, κάνοντας παρατηρήσεις. Ο κ. Πετσάλνικος θα μπορούσε να παραπονεθεί στον πρεσβευτή αν η κρατική τηλεόραση είχε δυσφημήσει την Ελλάδα, αν σε κάποιο σχολείο είχαν προβεί σε μειωτικούς χαρακτηρισμούς, αν στον δημόσιο τομέα κάποιος είχε βλάψει τα εθνικά συμφέροντα. Οπουδήποτε αλλού ο καθείς εκφράζεται κατά το δοκούν.

Δύο δημοσιεύματα φούντωσαν τον Πρόεδρο της Βουλής. Το πρώτο είναι ένα άρθρο του Βάλτερ Βιλενβέμπερ στο περιοδικό «Stern». Στα μάτια του κ. Πετσάλνικου το άρθρο «υπερβαίνει κάθε όριο». Το βρίσκει «λαϊκίστικο» και «υπεραπλουστευτικό». Τα δε στοιχεία τα βρίσκει ανακριβή. Πιθανώς να κατοικούμε σε δύο διαφορετικές Ελλάδες με τον κ. Πετσάλνικο, γιατί τα όσα καταλογίζει ο αρθρογράφος μάς φάνηκαν οικεία και αληθή.

Ποιο είναι το ψέμα, ότι οι γιατροί δεν φορολογούνται; Οτι οι εφοριακοί λαδώνονται; Οτι η σύνταξη υπολογίζεται από τα τελευταία χρόνια εργασίας; Είναι γνωστή η μέθοδος της απαντητικής επιστολής: λέει ότι είναι όλα ανακριβή για να παρουσιάσει κατόπιν μιαν άλλη πτυχή του ζητήματος. Αντί δηλαδή να πάει να κρυφτεί σε καμιά γωνιά, παρέα με όλους τους αιρετούς της τελευταίας εικοσαετίας, ο κ. Πετσάλνικος εγκαλεί τους Γερμανούς. Λέει ότι έλαβαν 60 δισ. ευρώ για την ενοποίηση των Γερμανιών. Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: στην Ελλάδα οι ενισχύσεις κατέληγαν συστηματικά σε μπλε και πράσινες τσέπες. Η πρόσφατη ιστορία είναι γεμάτη από μισές δουλειές και μάλιστα υπερκοστολογημένες.

Το δεύτερο δημοσίευμα που ενόχλησε τον Πρόεδρο της Βουλής είναι αυτό του περιοδικού «Focus». Μια Αφροδίτη της Μήλου με τεντωμένο το μεσαίο δάκτυλο έχει την αξία μιας Τζιοκόντα με μουστάκι- τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω. Οσον αφορά το περιεχόμενο, η μόνη λογική αντίδραση θα ήταν να το παραδώσουμε στα χέρια του πανδαμάτορα χρόνου. Να ξεχαστεί. Ο κ. Πετσάλνικος θα μπορούσε να μονολογήσει «ωχ, μας πήρανε χαμπάρι» αντί να ανασκαλεύει το θέμα. Ναι, έχει δίκιο όταν υπενθυμίζει ότι από τους Γερμανούς ψωνίζουμε εξοπλισμό (όπως π.χ. φρεγάτες που μπατάρουν), αλλά το κατηγορητήριο είναι άλλο. Οι Ελληνες χαρακτηρίζονται «απατεώνες» για χίλιους δυο λόγους που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε με συμψηφισμούς. Δεν έχει καμία σημασία που η «λαδώτρα» Siemens είναι γερμανική, που και εκεί εκδηλώνονται σκάνδαλα. Αν ο κ. Πετσάλνικος καταφέρει να βγάλει σκάρτους τους Γερμανούς, δεν θα αθωώσει τους ντόπιους υπεύθυνους για την καταβύθιση της οικονομίας.

Ως αποκορύφωμα επιχειρηματολογίας ο κ. Πετσάλνικος λέει ότι δεν ευθύνεται η Ελλάδα για την παγκόσμια ύφεση. Μα ούτε και η παγκόσμια ύφεση ευθύνεται για τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας- έτσι τουλάχιστον αποφαίνονται οι ειδικοί. Ο κ. Πετσάλνικος λοιπόν αντιδρά με λίγο περισσότερο πάθος από όσο επιτρέπει η θέση του, όπως εκείνοι που έχουν τη μύγα. Ως εκ τούτου δεν θα επαναφέρει στην τάξη τους ξένους δημοσιογράφους όσες επιστολές και αν στείλει, όσα αμφιλεγόμενα διαβήματα και αν κάνει. Δεν έχει και διαπραγματευτική ισχύ με τους αλλοδαπούς γραφιάδες. Τι να τους τάξει από αυτά που συνηθίζουν οι έλληνες βουλευτές: διορισμό στο Κανάλι της Βουλής, βόλεμα σε κάποιο γραφείο Τύπου, μια αργομισθία στην ΕΡΤ; Ο κ. Πετσάλνικος κρίνει με τα εγχώρια δεδομένα: οι κριτές γίνονται ηθελημένα αντιγραφείς δελτίων Τύπου, πρόθυμοι υποστηρικτές του συστήματος με αντάλλαγμα λίγο κρατικό παραδάκι. Θα άλλαζε άραγε κάτι στον δημόσιο βίο αν υπήρχαν πολλές δηκτικές, ειλικρινείς πένες, σαν αυτές που εξοργίζουν τον κ. Πετσάλνικο;

«Δυστυχώς επτωχεύσαμε», λένε και στο Βερολίνο

Αυτοί βρίζουν γιατί το "έργο" δεν το έχουν δεί απλώς, το ζούν. Και το κακό είναι οτι ως υπαίτιους για τη φτώχεια τους, οι πολιτικοί τους δείχνουν τον Ευρωπαϊκό νότο, όπως κάποτε έδειχναν τους εβραίους...

Καθημερινή, αποστολή στο Βερολινο Ξενια Kουναλακη / xkounalaki@kathimerini. gr

Στην Ποτσντάμερ Πλατς, καθ' οδόν προς τις αίθουσες προβολών της Μπερλινάλε στο εμβληματικό Σόνι Σέντερ του αρχιτέκτονα Φρανκ Γκέρι, οι επισκέπτες του κινηματογραφικού φεστιβάλ του Βερολίνου περπατούν σαν πιγκουίνοι. Βαδίζουν στη σειρά προσεκτικά, ισορροπώντας δύσκολα πάνω στον πάγο. Αμάθητοι στο ασταθές έδαφος με ακατάλληλα παπούτσια, οι περισσότεροι ξένοι, σινεφίλ και κριτικοί, προσπαθούν να μην πέσουν. Η κυβέρνηση του Βερολίνου, χρεοκοπημένη πλήρως, δεν βρήκε φέτος χρήματα για να ρίξει αλάτι στα πεζοδρόμια και να εκχιονίσει τους δρόμους. Σχεδόν τρεις μήνες έχει κρατήσει η κακοκαιρία και η γερμανική πρωτεύουσα έχει καλυφθεί από μόνιμο στρώμα πάγου. Ενα βερολινέζικο ταμπλόιντ, η BZ, προκηρύσσει διαγωνισμό για λίγους τυχερούς. Οσοι άνεργοι προσέλθουν για να φτυαρίσουν χιόνι, θα λάβουν 50 ευρώ μεροκάματο. Εμφανίζονται 27.000 άνθρωποι.

Στο S-bahn, το μετρό του Βερολίνου, οι καθυστερήσεις είναι μεγάλες. Το επιβατικό κοινό διαμαρτύρεται. Η κακοδιαχείριση έχει οδηγήσει στην πλήρη διάλυση του δικτύου. Η γερμανική συνέπεια παύει να αποτελεί αξίωμα. Μέσα στους συρμούς παρελαύνουν δεκάδες αναξιοπαθούντες. Οι περισσότεροι πωλούν τη Motz, την εφημερίδα των αστέγων. Μυρίζουν αλκοόλ, μιλούν όμως με εντυπωσιακή ευγένεια. «Ελπίζω να μην ενοχλώ, απλά θα ήθελα την προσοχή σας στο πρόβλημα των αστέγων. Με μόλις 1,3 ευρώ μπορείτε να βοηθήσετε πολλούς από εμάς να βρούμε στέγη, έστω για ένα βράδυ», λέει ο ακτιβιστής-κλοσάρ και βγαίνει από το βαγόνι, ευχόμενος «Καλή διασκέδαση στους τουρίστες μας». Στο κατάστημα της Motz στη Φριντριχστράσε, λίγα μέτρα από τις βιτρίνες με τις πανάκριβες Bentley, μπορεί κανείς να αγοράσει από καναπέδες μέχρι πιστολάκια και να δωρίσει οτιδήποτε περισσεύει στο νοικοκυριό του. «Οποιος έχει πολλά δίνει πολλά, όποιος έχει λίγα λίγα», είναι το σύνθημα του μαγαζιού. Τρία ευρώ ένα ζευγάρι παιδικά παπούτσια, σετ ποτηριών για λίγα σεντς.

Ενας στους επτά

Η πελατεία του φτηνότερου πολυκαταστήματος της πόλης είναι μεγάλη. Ενας στους επτά Γερμανούς βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με στοιχεία του 2008, που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα από το ινστιτούτο DIW. Πράγματι 11,5 εκατ. Γερμανοί ανήκουν σήμερα σε ένα σύγχρονο λούμπεν προλεταριάτο και επιβιώνουν με βοηθήματα, επιδοτήσεις ενοικίων και άλλες μορφές κρατικής υποστήριξης. «Υπάρχει μεγάλη οργή στον κόσμο, είναι δύσκολο ακόμη και να συζητήσεις μαζί τους, είναι τόσο χαμηλού επιπέδου», λέει μια καλοντυμένη κυρία μέσα στο βιβλιοπωλείο του Μπούντεσταγκ στη Ντοροτεενστράσε. Ετοιμη να αγοράσει τo βιβλίο που βασίζεται στη συνομιλία του πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Σμιντ με τον ιστορικό Φριτς Στερν, πιστεύει ότι δεν έχει νόημα να μιλήσει κανείς με απλούς Γερμανούς πολίτες για την κρίση στην Ελλάδα, αλλά με τραπεζίτες και ειδικούς.

Ο ταξιτζής με την έντονη βερολινέζικη προφορά είναι έξαλλος. Μέσα σε ένα χείμαρρο ύβρεων κατά της Ελλάδας, των Γερμανών πολιτικών και της πλουτοκρατίας συλλήβδην, μπορεί να διακρίνει κανείς όλη τη λαϊκίστικη ρητορική του γερμανικού Τύπου. «Γιατί να πληρώνουμε εμείς με τους φόρους μας τα σπασμένα για όλους τους μεσογειακούς λαούς; Μας είχαν τάξει νομισματική σταθερότητα όταν εγκαταλείψαμε το μάρκο. Εμείς βγαίνουμε στη σύνταξη 65 - 67. Δεν μας περισσεύουν λεφτά για να δώσουμε και σε σας». Ο βουλευτής των Πρασίνων Γκέρχαρντ Σικ παραπέμπει στα σχόλια των αναγνωστών της ιστοσελίδας του περιοδικού Focus, προκειμένου να αντιληφθεί κανείς το κλίμα που επικρατεί αυτήν τη στιγμή στη γερμανική κοινή γνώμη έναντι της Ελλάδας. «Η Ελλάδα είναι ένα μοναδικό μουσείο. Στην είσοδο γράφει διαφθορά», πιστεύει ένας από τους χρήστες του site, ενώ μια γυναίκα ζητάει από την Ελλάδα να βοηθήσει μόνη της τον εαυτό της. Αυτή είναι άλλωστε και η μόνιμη επωδός στα χείλη των επισήμων στο Βερολίνο. «Βοήθεια για αυτοβοήθεια» (Hilfe zur Selbsthlife) είναι το σλόγκαν των περισσότερων Γερμανών πολιτικών, που καλλιεργούν τεχνηέντως την ασάφεια για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος μιας έμπρακτης, οικονομικής υποστήριξης προς την Αθήνα.

Οσο η Γερμανία δεν χρειάζεται να βάλει το χέρι στην τσέπη, η Ελλάδα παραμένει για τους Γερμανούς, πάνω από όλα, ένας δημοφιλής τόπος διακοπών. «Οχι, δεν θέλουμε να βγείτε από την Ευρωζώνη, περνάμε τόσο ωραία στα νησιά σας», λένε οι περισσότεροι Γερμανοί στο δρόμο. Η TUI διαφημίζει βουτιές σε καταγάλανα νερά, οι ελληνικές ταβέρνες μουσακά και χωριάτικη και οι αφίσες στο μετρό του Βερολίνου τον βιολιστή Λεωνίδα Καβάκο που συμπράττει με τη συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου στη μεγάλη αίθουσα της Συμφωνικής Ορχήστρας του Βερολίνου, στην οδό Χέρμπερτ φον Κάραγιαν. Aυτή είναι η Ελλάδα μας, δεν είναι οι κάμποι...

photo by flickr Christian Metzler

Κρεμάλα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ από το ΒΗΜΑ

Greek? Βut your are broke! Ελληνας; Μα είσαι αδέκαρος! Υou, lazy bastards. Τεμπέληδες.

Εμείς δουλειά. Εσείς αραχτοί στα καφενεία και στα μπαρ. Δεν υπήρξε ούτε μισός Γερμανός που να άκουσε ότι προέρχομαι από το άθλιο είδος της ελληνικής φυλής και να μη χλεύασε, λοιδόρησε, ειρωνεύτηκε. Ολοι. Γκαρσόνια, ταμίες, ταξιτζήδες, υπάλληλοι, περαστικοί. Στην κινηματογραφική Μπερλινάλε λοιπόν. Πήγα δημοσιογράφος.

Επέστρεψα καρπαζοεισπράκτορας. Η πρώτη, η πιο ακαριαία και σβουριχτή, όταν με το πρωινό διάβαζα πρωτοσέλιδα σεντόνια να τα ρίχνουν στους έλληνες απατεώνες. Αρχισα να αισθάνομαι εβραίος που με σκυμμένο κεφάλι κυκλοφορεί στη βερολινέζικη Friedrichstrasse του 1936. Ενας πολύ καλός συνάδελφος και φίλος, ο Μarcus Αicher, μου έλεγε ότι το ελληνικό Δημόσιο χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια σε φαρμακοβιομηχανία του Μονάχου. Και ότι τα γερμανικά υποβρύχια είναι μια χαρά αλλά εμείς, οι ψεύτες, ισχυριζόμαστε ότι γέρνουν για να μην εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας. Η Ελλάδα, το πτυελοδοχείο της Ευρώπης. Ανεπρόκοποι. Τζάμπα μάγκες. Αλήτες. Κατσαπλιάδες. Της εσχάτης υποστάθμης. Ποιος; Εγώ. Εσύ. Εμείς. Που δουλεύουμε. Που πληρώνουμε την Εφορία. Εμείς χωρίς γνωριμίες. Χωρίς εργολαβίες. Χωρίς κομματικές πελατείες. Χωρίς καρέκλα Δημοσίου. Χωρίς επιδοτήσεις. Χωρίς τουβλάκια και κοινοτικά προγράμματα. Χωρίς βουλευτικές διευκολύνσεις. Χωρίς ευνοϊκή μετάθεση του παιδιού μας που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στη Βόρεια Ελλάδα. Χωρίς μισό καφέ από μαυραγορίτη. Χωρίς βίλες. Χωρίς σκάφη. Χωρίς εξοχικά. Χωρίς μισή, μαύρη, πεντάρα. Εμείς που ακόμη και στην ανακύκλωση πρώτοι. Σαν τον Γερμανό που ζει από τη δουλειά του. Εμείς οι κανονικοί. Οι νομοταγείς. Ε, έχει και τα όριά της η υπομονή. Γιατί εμείς λουζόμαστε τόσο διασυρμό. Εμείς τέτοια ντροπή. Εμείς πληρώνουμε τώρα του λαμόγιου την κλοπή. Εμείς στην τιμωρία. Οι ολιγάρχες στην ασυλία. Εκεί πάνω είναι που σου ΄ρχεται να πεις: Κρεμάστε τους κλέφτες να ξεβρωμίσει η ελληνική φυλή!

ddanikas@dolnet.gr

Η παγκόσμια οικονομία τα επόμενα 5-10 χρόνια (Dr Faber)

by Greek Rider

Image by innoxiuss via Flickr

Απευθυνόμενος xτές σε Fund Managers ο Dr Faber είπε: "Πρέπει να υπολογίσετε τον κίνδυνο πιο σημαντικών γεγονότων από τις απλές διακυμάνσεις των αγορών. Τι θα κάνετε αν το τηλέφωνό σας κοπεί, αν το ίντερνετ πάψει να λειτουργεί ή το νερό μολυνθεί;".

Σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει κανένας θεσμός που να μπορεί να διαφυλάξει ούτε καν τις λίγες και μικρές οικονομίες κάποιου. Ήδη στις ΗΠΑ, το φούσκωμα του δολαρίου δεν προδιαθέτει για κάτι που μπορεί να προβλεφθεί λογικά. Κινούμαστε σε αχαρτογράφητες περιοχές και ανά πάσα στιγμή θα πατήσουμε (ως διεθνή οικονομία) κάποια νάρκη. Όσοι οικονομολόγοι εστιάζουν ακόμη στην ανάκαμψη είναι ή εντελώς άσχετοι ή μπερδεύουν το συμφέρον τους με τα δεδομένα. Μπορεί αυτή η νάρκη να είναι ένας υπερπληθωρισμός που θα προκαλέσει πόλεμο, μπορεί μια παρατεταμένη ύφεση ή ακόμη και η χρεωκοπία των ΗΠΑ, έτσι απλά.

Το φαινόμενο της Μαύρης Δευτέρας του 1987 στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, έχει μείνει ακόμη αδιευκρίνιστο, ένα σκοτεινό γεγονός που αμφισβητεί την ορθολογικότητα του ανθρώπου και την θεωρία των αποτελεσματικών αγορών (efficient-market hypothesis). Τότε η αγορά στις ΗΠΑ έπεσε 22% σε μια μέρα. Μετά από 23 χρόνια κανείς ακόμη δεν κατάλαβε τι έγινε. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι πολύ, πολύ χειρότερα και όλοι καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Κανείς όμως δεν δείχνει να μπορεί να κάνει κάτι.

Ο μόνος άνθρωπος που μπόρεσε να προβλέψει τη Μαύρη Δευτέρα του 1987 ήταν ο Dr Faber ο οποίος είχε συμβουλέψει τους πελάτες του να βγουν μια βδομάδα πριν, αλλά και πρόσφατα ήταν από τους ελάχιστους που εγκαίρως είχαν προβλέψει την τρέχουσα κρίση μαζί με τον Ρουμπίνι.

Χτες λοιπόν ο Dr Faber (TIMES - ONLINE) ανακοίνωσε στους πελάτες του ότι θα ήταν καλύτερο να επενδύουν σε πολύτιμα μέταλλα (π.χ. χρυσό) όχι επειδή θα ανέβει η αξία του, αλλά επειδή θα μπορούν να τον κουβαλήσουν μαζί τους! Επίσης πρότεινε την αγορά γης και αγροκτημάτων επειδή οι τυχόν βιολογικές επιθέσεις θα γίνουν κυρίως σε μεγάλα αστικά κέντρα....Αυτά δεν είναι πράγματα που ακούς συχνά από οικονομικούς αναλυτές. Βεβαίως πριν από λίγες μέρες είχε προτείνει επενδύσεις σε ανατολικές οικονομίες καθώς και σε σιτηρά, αλλά αν τα πράγματα αγριέψουν με τον τρόπο που λέει θα είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος ότι είχε ΕTFs σιτηρών στην Μοrgan Stanley...

Όχι δεν σάλταρε ο Dr Faber, το τελευταίο διάστημα όντως μπορεί κάποιος να παρατηρήσει την ανεξέλεγκτη πορεία που αρχίζουν να παίρνουν οι οικονομίες. Ευτυχώς εδώ στην Ελλάδα πολλοί έχουν κάποιες ρίζες στην περιφέρεια και το χωριό και τουλάχιστον δεν θα πεινάσουμε, εδώ δεν πεινάσαμε ούτε στην κατοχή, ο κόσμος μάζευε χόρτα και τα έβραζε και τα έτρωγε, και ακόμη και σήμερα το κάνει, όλοι έχουν κάποιο περιβόλι....

Βεβαίως ο Dr Faber έχει προβλέψει από πέρυσι (έχω παρακολουθήσει αρκετές συνεντεύξεις του στο bloomberg) την πλήρη κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας τα επόμενα 5-10 χρόνια λόγω των τεράστιων χρεών της και του πληθωριστικού χρήματος που εκδίδει ακατάπαυστα καθώς και την αύξηση της έντασης με την Κίνα.

Πρέπει βέβαια να αναφέρω ότι ανάλογες προβλέψεις είχε κάνει σε ανύποπτο χρόνο (πριν από 10 και πλέον έτη) και ο Wallerstein χρησιμοποιώντας τους μακροχρόνιους κύκλους Kondratiev.

Παρόλα αυτά εμάς δεν μας λυγίζουν τέτοιες προβλέψεις ή τέτοιες προοπτικές, ηθικό ακμαιότατο. Άλλοι πρέπει να χάνουν τον ύπνο τους οι οποίοι έχουν μεγάλες περιουσίες και τα έχουν όλα υπολογισμένα με ακρίβεια....

Σημείωση: Η κυβέρνηση μείωσε τις τελευταίες μέρες κάποιο φόρο στις αγοραπωλησίες ακινήτων για να κινηθεί η οικοδομή, ενώ δεν καταλαβαίνει κανείς ότι ο μόνος τρόπος για να κινηθεί η οικοδομή και να αρχίσουν και πάλι να χτίζονται και να πουλιούνται σπίτια, θα είναι να πέσουν οι τιμές τους στο μισό και βγάλε....Το ίδιο ισχύει και σε άλλους τομείς της οικονομίας. Ό,τι δεν κινείται πρέπει να πέσει ραγδαία.

Πού πήγε η πολιτική;

Γράφει ο Γιάννης Γερονικολός

Όπα αδέλφια, όπα. Σώνει που λένε και στο χωριό μου. Να πάρουμε μια ανάσα βρε αδελφέ! Τέτοιο σουξέ δε θα είχαν ούτε οι τηλεμοντέλες αν ανακοίνωναν τιμές Αθηνάς στις βραδινές τους ασχολίες.

Όλος ο ντουνιάς έχει ξαφνικά άποψη για το πώς ζούν οι Έλληνες και τι πρέπει να γίνει για να ζούνε χειρότερα. Είπαμε να συμμαζευτούμε και μπήκε στο χορό ο κάθε πικραμένος γραφειοκράτης από την ΕΚΤ μέχρι το ΔΝΤ και τα λοιπά τρομακτικά αρκτικόλεξα. Αν είναι να έχουμε κυβέρνηση μόνο για να τσακώνονται κάποιοι στη Βουλή, αλλά κουμάντο να κάνει η Μπούτεσμπανκ, τότε να ψηφίζουμε στις Γερμανικές εκλογές που θα έχει και κάποιο νόημα.

Δεν έχουμε εκχωρήσει μέρος της Εθνικής μας κυριαρχίας που ατυχώς αλλά μάλλον αληθώς είπε ο Πρωθυπουργός μας. Έχουμε εκχωρήσει την ίδια μας την έδρα και το κακό είναι οτι κάνουν πάρτι, ασελγώντας πάνω της ακάλεστοι Άγγλοι, Γάλλοι, Οστρογότθοι, Βησιγότθοι και Αμερικάνοι.

Όλα έχουν ένα όριο. Ακόμα και η τιμωρία του άσωτου υιού της μαμάς Ευρώπης. Είπαμε να χάσουν κάποια "παλαβά" προνόμια οι δημόσιοι υπάλληλοι, να κόβουν όλοι αποδείξεις και να φορολογούνται όλοι με τον ίδιο τρόπο, να μην βγαίνουμε στη σύνταξη από τα 50, να μην περιμένουν τις επιδοτήσεις για να ζήσουν οι αγρότες κτλ. Όλα αυτά έγιναν αμέσως αποδεκτά από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που αντελήφθη οτι το πάρτι με τα δανεικά τελείωσε. Άλλο αυτή η... συναίνεση κι άλλο να δεχτούμε να γίνουμε ξαφνικά τα πειραματόζωα της Ευρωζώνη η οποία ψάχνεται για αντίμετρα στον οικονομικό πόλεμο, με αποφάσεις που μέχρι χθές μπορούσαν να υπάρξουν μόνον ως ονειρώξεις διάφορων Ανδριανόπουλων.

Η ελληνική κυβέρνηση και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δεχθεί "αμάσητα" μέχρι στιγμής κάθε νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή εντολή από τις Βρυξέλλες και τη Βόννη, χωρίς να μπορέσει να ψελλίσει το ελάχιστο "όχι" και η «επιτήρηση», όπως λένε στην Κομισιόν το νταβατζηλίκι, μόλις άρχισε.

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι με τους διάφορους μαφιόζικους «οίκους» να έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι και με τις κυβερνήσεις της ΕΕ άβουλες, να παρακολουθούν τις εξελίξεις παραδομένες αμαχητί στους τραπεζίτες που λίγους μήνες πρίν τάισαν με δισεκατομμύρια για να μην καταρρεύσουν, δε μπορεί μια χώρα – κωμωδία να σηκώσει μπαϊράκι. Δεκτό. Αντί όμως να στήνει η κυβέρνηση αστείες εξεταστικές με προκαθορισμένα τα πέντε διαφορετικά πορίσματα, ή να διαρρέει τη μια φρικαλεότητα μετά την άλλη για περικοπές μισθών, συντάξεων, εργατικών δικαιωμάτων κτλ για να μετρήσει τις αντιδράσεις των ανύπαρκτων συνδικαλιστών, της ΝΔ που ακόμα δεν έχει καταλάβει τίποτα, του Τσίπρα και της Αλέκας, καλό θα ήταν να πεί καθαρά και ξάστερα ποια είναι η «κόκκινη γραμμή». Σε τι έχει αποφασίσει(;) να πεί «όχι» και αν έχει κάποιο σχέδιο ή θα συνεχίσει να πορεύεται με τα παραγγέλματα των Βρυξελλών.

Δεν περιμένω από τον Γιώργο να υποκαταστήσει, μόνος αυτός, την πολιτική ανυπαρξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περιμένω όμως, όπως κάνει ασταμάτητα διεθνής επαφές και δίνει συνεντεύξεις για να πείσει όλους ότι πραγματικά θέλει να βάλει ένα τέλος στο ελληνικό μπάχαλο, έτσι να κάνει για να φωνάξει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος ανάτασης και ανάπτυξης από αυτόν που οδηγεί μόνο στο στραγγάλισμα των εργαζομένων και τον αφανισμό του κράτους πρόνοιας. Να βρεί συμμαχικές φωνές να πουν οτι Ευρώπη δε σημαίνει μόνο αγορές, τραπεζίτες, συνθήκες και στρατιές γραφειοκρατών. Ότι η πολιτική, οι ιδέες και τα οράματα είναι αυτά που δίνουν ώθηση στους λαούς και όχι τα «σπρέντ» και τα επιτόκια…

Αυτό απαιτώ από τον έλληνα πρωθυπουργό και πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, αλλιώς, για τη δουλειά που κάνει τώρα βρίσκαμε αυθεντικούς Θατσερικούς, δε χρειαζόμασταν ιμιτασιόν να κλαίγονται οτι «μου ζητούν οι Βρυξέλλες να μπει κάποιος φυλακή». Αύριο που θα σου ζητήσουν «εκτελέσεις» τι θα κάνεις φιλαράκι;

"ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΑΙ"

του Σεραφείμ Φυντανίδη

το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Κεφάλαιο

«Αλίμονο αν η ελληνικότητα ήταν θέμα DNA. Σε αυτή την περίπτωση, οι περισσότεροι από εμάς σε αυτή την αίθουσα δεν θα είχαμε δικαίωμα να βρισκόμαστε εδώ». Το είπε στην Βουλή ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, αντιμετώπισε τα ειρωνικά σχόλια αρκετών μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο. Κάποιοι μάλιστα αμφισβήτησαν την ελληνικότητά του λέγοντας ότι έχει μητέρα αμερικανίδα, ενώ ο πατέρας της γιαγιάς του, Σοφίας, ήταν Πολωνός…

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα: Έλληνες είναι όσοι κατάγονται απευθείας από τον Περικλή, τον Λεωνίδα, τον Αριστοτέλη, τον Μεγαλέξανδρο και όλους γενικώς τους ήρωες και τους λόγιους της αρχαιότητας; Για τους βυζαντινούς αυτοκράτορες ας μην το συζητάμε. Στην πλειοψηφία τους ήταν Ιλυριοί, Αρμένιοι, Καππαδόκες, Σύροι και βάλε.

Για όσους μελετούν στοιχειωδώς την Ιστορία, είναι γνωστό πως από κείνα τα χρόνια της αρχαιότητας και ποιοι δεν πέρασαν και εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Πρώτα οι Σλάβοι (από τον 6ο μ.Χ. αιώνα εντοπίζονται στην Πελοπόννησο) και αργότερα οι Αλβανοί (Αρβανίτες). Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήρθαν ως κατακτητές. Κινήθηκαν προς τα νότια, στα πλαίσια της βυζαντινής και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, των οποίων τα σύνορα δεν ήταν εκεί που ορίστηκαν μετά τους βαλκανικούς πολέμους του 1912 και 1913 ή μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ήρθαν εδώ λοιπόν, εγκαταστάθηκαν και ελληνοποιήθηκαν. Πώς; Μα, μέσα από το εργαλείο που λέγεται γλώσσα. Το είπε πρόσφατα και η διάσημη ελληνίδα καθηγήτρια της βυζαντινής ιστορίας, Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ. Γλώσσα ελληνική. Γλώσσα που γράφεται σε ένα τέλειο αλφάβητο εδώ και 3.000 χρόνια. Γλώσσα γραπτή, που εκείνοι δεν διέθεταν. Οι Αλβανοί απέκτησαν αλφάβητο μόλις το 1919, όταν έγιναν κράτος. Οι Σλάβοι προηγήθηκαν μεν, χάρη στο αλφάβητο που τους χάρισαν ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος το 10ο αιώνα, αλλά ήταν άγνωστο σε αυτούς που είχαν εγκατασταθεί εδώ.

Αν κοιτάξει κανείς τα τοπωνύμια και τα οικογενειακά επίθετα από τη βόρεια ως τη νότια Ελλάδα, θα δει πολύ εύκολα τι άφησαν πίσω τους αυτοί οι «εισβολείς». Τα τοπωνύμια τα αλλάξαμε επαναφέροντας συνήθως τα αρχαία. Έτσι π.χ. η Τζίμοβα κάτω στην Μάνη έγινε Αρεόπολη, η Βοστίτσα – Αίγιο, η Ντροπολιτσά – Τρίπολη, το Λιόπεσι – Παιανία, τα Κιούρκα – Αφίδναι, το Μενίδι - Αχαρναί, η Όζα – Πάρνηθα, η Χασιά – Φυλή, η Γρούπιστα – Άργος Ορεστικόν, η Σέλιτσα – Νεάπολις, η Λιψίστα – Εράτυρα και πάει λέγοντας. Αναφέρω μερικές από αυτές τις μετονομασίες και αν πάμε στα οικογενειακά επίθετα, δεν τελειώνουμε ποτέ. Μια ματιά στον τηλεφωνικό κατάλογο του ΟΤΕ θα σας δείξει πολλά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί δεν είναι Έλληνες. Ελληναράδες είναι. Γιατί μετέσχoν της ελληνικής Παιδείας, δηλαδή κοινώνησαν την ελληνική γλώσσα. Κι ας λένε ο,τι θέλουν οι διάφοροι Καρατζαφέρηδες (αχ, τι τουρκοειδές επώνυμο είναι αυτό;) και οι Γκιουλέκες (επίσης). Στο ιστορικό μυθιστόρημα του Άγγελου Τερζάκη «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ», που αναφέρεται στην εποχή της φραγκοκρατίας, τον 12ο – 14ο αιώνα στην Δυτική Πελοπόννησο, εκτός από λατινικά τοπωνύμια και οικογενειακά επίθετα που επέζησαν, θα διαβάσει κανείς και για σλάβικα στην Μεσσηνία και την Μάνη (ένα χωριό το αναφέρει ως Γιάνιτσα). Κι όμως, από εκεί, από την Μεσσηνία και την Μάνη, ξεκίνησε η επανάσταση του ’21.

Καλά το είπε ο κ.Παπανδρέου: «Έλληνας και γεννιέσαι και γίνεσαι». Ένα παιδί από γονιούς μετανάστες που γεννήθηκε εδώ, που πήγε σε ελληνικό σχολείο, μιλάει άπταιστα ελληνικά και γνωρίζει την ελληνική Iστορία, γιατί να μην πάρει την ελληνική ιθαγένεια; Όπως την πήραν την ιθαγένεια των Η.Π.Α., της Αυστραλίας ή της Γερμανίας, Έλληνες της διασποράς.

Ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός, μας άφησε μια σοφή συμβουλή: «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ο,τι είναι αληθές». Για DNA θα μιλάμε τώρα, ω ανιστόρητοι νεοέλληνες;

Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια

Του Γιάννη Γερονικολού

Τον καλύτερο τίτλο για τη σύνοδο κορυφής τον είχε μακράν η Αυριανή: «Τους λαδώσαμε και ησυχάσαμε» έλεγε η Κουριάς και με μια κουβέντα καθάρισε όλο το παραμύθι των αναλύσεων περί ευρωπαϊκής πολιτικής, οικονομίας κτλ

Μα είναι τόσο απλό; Θα αναρωτηθούν κάποιοι. Βεβαίως! Δηλαδή γιατί να δεχτούν οι Γαλλογερμανοί τη μικρή Ελλαδούλα αλλού να τρώει, αλλού να πίνει κι αλλού να πάει να το δίνει. «Παίρνεις τα λεφτουδάκια των Ευρωπαίων, αλλά αγοράζεις F16 από το μπάρμπα Σάμ; Άντε να πουλήσεις τότε ομόλογα στον Ομπάμα γίγαντα και γύρνα να μας πείς πόσο έτσουξε». Κάπως έτσι ήταν η πρόταση στον Γιώργη στα βραδινά Σουαρέ την Τετάρτη και ο δικός μας έπιασε γρήγορα το υπονοούμενο και από ικέτης έγινε… επενδυτής. Επένδυσε στην… άμυνα της χώρας τα νέα μας δάνεια.

Νομίζατε δηλαδή ότι είναι κάτι άλλο η «ενωμένη ευρώπη»; Πελάτες ήθελαν οι βιομηχανίες του βορρά και τη δημιούργησαν. Εύκολη μεταφορά εμπορευμάτων χωρίς τελωνεία, δασμούς και γραφειοκρατίες. Για να δουλεύει όμως η μηχανή σωστά, πρέπει οι παραγωγές χώρες να ταΐσουν και τις υπόλοιπες για να έχουν να καταναλώνουν. Οπότε… πάρτε κόσμε «πλαίσια στήριξης» και τα ρέστα σε BMW.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχαν σκεφτεί ακριβώς έτσι, αλλά δεν φάνηκε να τους κακοπέφτει όταν η Mercedes πούλαγε στο Ελλάντα τα διπλάσια αυτοκίνητα από τους στόχους ή όταν η Siemens ξεφορτωνόταν τα ξεπερασμένα τεχνολογικά δίκτυα σε τιμές εξωπραγματικές. Οι Έλληνες ζούσαν το μύθο τους και οι Ευρωπαίοι πούλαγαν τα προϊόντα τους με «ελληνικό» καπέλο. Η τέλεια πολιτικοοικονομική ουτοπία.

Το μοντέλο, όσο λάθος και να το βρίσκουν κάποιοι, δούλευε, δουλεύει και θα δούλευε εσαεί, αν οι ζηλιάρηδες οι Γερμανοί τουρίστες με το πέδιλο και την άσπρη κάλτσα δεν εύρισκαν κάπως περίεργα κάποια δεδομένα. Συγκεκριμένα, άρχισαν να σκέφτονται ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς, όταν άρχισαν να πληρώνουν τα 300 γραμμάρια ξανθιάς νερωμένης μπύρας με ποσό αντίστοιχο αυτού που σε Γερμανικό μαγαζί μπορείς να μεθύσεις Βαυαρό. Έτσι ξεκίνησε η κρίση και όχι από τα «γκρίζα κοστούμια» που κατηγορούν οι ανίδεοι.

Η ζήλια των Γερμανο-Γαλλο-Βρεττανών απέναντι στον Ελληναρά: Τέσσερα πορτοκάλια αγοράζουν αυτοί, σακούλα με πέντε κιλά εμείς. Προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας αυτοί στο σούπερ μάρκετ, ότι έχει καλύτερη διαφήμιση εμείς. Ρούχα στις εκπτώσεις αυτοί, μόλις λανσαριστούν εμείς. Καφέ με δύο ευρώ αυτοί, ένα ταλιράκι με το μπουρμουάρ στην ξανθούλα εμείς οι «λάρντζ». «Κότατζ» αυτοί, εξοχική μεζονέτα εμείς. Ενοίκιο αυτοί, διαμέρισμα σε τιμή που αγοράζεις πολυκατοικία στο Βερολίνο εμείς. Εθελοντική μείωση μισθών για να μη γίνουν απολύσεις αυτοί, 16 μισθούς στους κηφήνες της Βουλής εμείς. Ε, γίνεται να μην αντιδράσουν;

Έτσι λοιπόν υπό το φόβο να τους κάνουμε το μαγαζί μπάχαλο πάνω που το είχαν στρώσει, οι ΜερκελοΣαρκοζήδες απαίτησαν και πήραν την κεφαλή των ελλήνων μισθωτών επί πίνακι για να τη δείξουν στους δικούς τους να δουν τι παθαίνουν όποιοι δεν προσέχουν. Μας φόρεσαν το στενό κοστουμάκι του «συμφώνου σταθερότητας» και μας διαπόμπευσαν παντού ως άχρηστους, τεμπελαράδες, άξεστους και διάφορα άλλα που υποτίθεται ότι θα μας πείραζαν.

Τα υπόλοιπα είναι ένα πολύ καλό παραμυθάκι για να τρώει η μικρή Χίλντε όλο της το φαγητό, να γίνει μια καλή και υπάκουη εργαζόμενη της Deutsche Bank Group και να πουλάει αύριο δομημένα ομόλογα σε ασφαλιστικά Ταμεία. Για την οικονομία και τα ελλείμματα ποσώς τους ενδιαφέρει διότι από τη χρεοκοπία πολύ απέχουμε παρά τους προπαγανδιστικούς μύθους και αυτό, πέρα από τους απόλυτους αριθμούς, φάνηκε από το πώς σταμάτησε η γκρίνια όταν η «χρεοκοπημένη» Ελλαδούλα έκανε τα ψώνια της από τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και λάδωσε το σύστημα.

Γιατί είναι κάπως οξύμωρο την ώρα που σου λένε ότι βουλιάζεις και δεν έχεις να φας, ότι πρέπει να νοικοκυρευτείς και να σταματήσεις τις σπατάλες, ότι ο –πραγματικά- κακομαθημένος λαός σου πρέπει να κάνει θυσίες, την ίδια στιγμή να σε πηγαίνουν στις «μπουτίκ» για να ψωνίσεις – θες δε θες - άχρηστες φρεγάτες και αεροπλανάκια με δικά τους δανεικά.

Αλλά, είπαμε: Γι αυτό δημιουργήθηκε η Ε.Ε…

Απλοϊκές σκέψεις πάνω από ένα σάπιο πορτοκάλι

του Δημήτρη Καμπουράκη
Κατέβηκα στα Χανιά το Σαββατοκύριακο. Σκηνή πρώτη: Μ’ έπιασε η ψυχή μου βλέποντας χιλιάδες τόνους πορτοκάλια πεσμένα μέσα στα βρεγμένα χόρτα και στις λάσπες, κάτω από τα δέντρα τους. Κανένας δεν τα μαζεύει. Σαπίζουν εκεί, μέσα στους τεράστιους πορτοκαλεώνες που κάποτε έφερναν ευμάρεια σε μεγάλες αγροτικές περιοχές του νομού. -«Γιατί ρε παιδιά, αφήνετε τα πορτοκάλια να πέσουν κάτω και να σαπίσουν;» ρώτησα στο καφενείο. - «Ο έμπορας τ’ αγοράζει με 10 λεπτά του ευρώ το κιλό. Εσύ θα τα έδινες;» μού απάντησαν όλοι με μια φωνή. - «Όχι» είπα με ειλικρίνεια. Σκηνή δεύτερη: Μ’ έπιασε επίσης η ψυχή μου όταν στην καφετέρια στο λιμάνι, πλήρωσα τον χυμό πορτοκαλιού 3,5 ευρώ. Και στην Αθήνα τόσο τον πληρώνω, αλλά είχε προηγηθεί η κουβέντα στο καφενείο και με χάλασε ο πολλαπλασιασμός που έκανα ασυναίσθητα. Ο αγρότης δηλαδή, για να πιει έναν χυμό πορτοκαλιού, πρέπει να πουλήσει 35 κιλά πορτοκάλια. Αν πάρει μαζί την οικογένεια του, πρέπει να πουλήσει μια ολόκληρη καρότσα του αγροτικού του. Σκηνή τρίτη: Στην αγορά των Χανίων, τα μανάβικα ξεχειλίζουν από πορτοκάλια. Η τιμή τους είναι 30 λεπτά του ευρώ. Μόνο που ΟΛΑ είναι είτε από τη Χιλή, είτε από το Ισραήλ. Κερωμένα εξωτερικά και με το αυτοκόλλητο. Ντόπιο πορτοκάλι ούτε για δείγμα. Η πόλη των Χανίων απέχει 10 χιλιόμετρα από τα χωριά με την μεγάλη παραγωγή πορτοκαλιών. Ποιος μπορεί να μού τα εξηγήσει αυτά; Ποιος μπορεί να δώσει μια λύση σ' αυτή την παλαβή πραγματικότητα; Διότι αν το καλοσκεφτούμε, όλοι δίκιο έχουν. Ο αγρότης προτιμά να αφήσει το προϊόν του να σαπίσει παρά να το δώσει τσάμπα. Ο χονδρέμπορος, αγοράζει στον τιμή που θεωρεί ότι θα του φέρει κέρδος, αλλιώς δεν αγοράζει. Ο λιανέμπορος πουλά την πορτοκαλάδα στην ανώτατη τιμή που γίνεται αποδεκτή από τον καταναλωτή. Αδιέξοδο. Θα πείτε να αλλάξουν καλλιέργεια οι αγρότες, αφού το προϊόν δεν έχει ζήτηση. Σωστά, έλα όμως που το πορτοκάλι έχει ζήτηση. Δεν υπάρχει σπίτι ή μαγαζί στην Ελλάδα που να μην έχει πορτοκάλια στο ψυγείο του. Άρα; Ξέρω ‘γω; Πως τα καταφέραμε έτσι; Ποιους αυτονόητους παραδοσιακούς μηχανισμούς της διακίνησης και της αγοράς καταστρέψαμε; Γιατί είναι ευκολότερο να μεταφερθούν τα πορτοκάλια από τη Χιλή στην αγορά των Χανίων, παρά από ένα περιβόλι 10 χιλιόμετρα πιο πέρα; Γιατί η τιμή του προϊόντος του πορτοκαλιού από το περιβόλι στην καφετέρια εκτοξεύεται 3500%, χωρίς να υπάρχει καμία προστιθέμενη αξία; Μη βιαστούμε να αφορίσουμε τον «τεμπέλη» αγρότη ή τον «κερδοσκόπο» έμπορο. Στην οικονομική θεωρία δεν υπάρχουν τεμπέληδες, βλάκες ή αδηφάγοι άνθρωποι. Υπάρχει η προσφορά, η ζήτηση και οι μηχανισμοί αυτόματης ή παρεμβατικής ρύθμισης αυτής της αγοράς. Κάτι συνεπώς έγινε αργά-αργά, προς την κατεύθυνσης καταστροφής των μηχανισμών λειτουργίας της τοπικής αγοράς, προς όφελος υπερεθνικών μηχανισμών εμπορίου. Μια ολόκληρη σειρά απαγορεύσεων και γραφειοκρατικών μπλοκαρισμάτων έχουν τοποθετηθεί μέσα σ’ αυτά τα άτιμα δέκα χιλιόμετρα. Η τροχαία που σταματά όποιον παραγωγό κουβαλά χωρίς δελτίο αποστολής, η εφορία, ο ΦΠΑ, τα τιμολόγια που πρέπει να κόβει κάθε μαγαζί, οι μηχανές στυψίματος πορτοκαλιών που δουλεύουν μ’ ένα μέγεθος. Ακόμα κι ένας παραγωγός που θα είχε την ιδέα να στηθεί στον δρόμο να πουλά στους οδηγούς πορτοκαλάδα με 1 ευρώ, στίβοντας τα πορτοκάλια του περιβολιού του αντί να τ' αφήσει να σαπίσουν, χρειάζεται ταμειακή μηχανή και βιβλία επιτιδευματία. Όλο το κράτος έχει ακροβολιστεί μέσα σ’ αυτά τα δέκα χιλιόμετρα για να εμποδίσει τη μεταφορά δέκα καφασιών πορτοκαλιών από το χωράφι στην καφετέρια του λιμανιού, ενώ έχει μονοδρομήσει τη λεωφόρο από τη Χιλή στην αγορά των Χανίων... Ποιά είναι η λύση; Δεν ξέρω, δεν είμαι ειδικός πάνω σε θέματα αγροτικής πολιτικής. Προφανώς δεν είναι η κατάργηση του διεθνούς εμπορίου, ούτε η εγκατάλειψη καλλιεργιών που υπήρχαν από τον καιρό του Μίνωα, ούτε να κλείνουν οι αγρότες τους δρόμους για να πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι την απώλεια εισοδημάτων που έχουν δημιουργήσει αυτές οι στρεβλώσεις. Πιθανότατα είναι βιομηχανοποιημένοι σύγχρονοι συνεταιρισμοί, αλλά δε μπορώ να πω κάτι πιο ουσιώδες σ' αυτό. Απλοϊκές σκέψεις πάνω από ένα γκρεμισμένο πορτοκάλι κάνω. Διότι ειδικός δεν είμαι, αλλά αγοράζω πορτοκάλι Χιλής, πληρώνω πανάκριβα έναν χυμό και οι ζουμεροί καρποί που με μεγάλωσαν από παιδάκι σαπίζουν κάτω από τα δέντρα. Κρίμα απ' τον Θεό...

"Αν δεν έχεις κάτι έξυπνο να πεις -κάνε μια ευχή"

Γράφει ο Motorcycle boy

Έβγαλε ήλιο σήμερα, καλή φαίνεται η μέρα (όχι για βρικόλακες σαν και του λόγου μου πάντως) –καλημέρα λοιπόν! Και άντε γαμηθείτε. Χτες βράδυ είπα να χαζέψω ειδήσεις –αλλά είχε μια από τα ίδια –αν κάνεις τη μαλακία να παρακολουθήσεις ειδήσεις για να ενημερωθείς περί συγκεκριμένου θέματος, απλώς χάνεις το χρόνο σου.

Έβαλα λοιπόν κατευθείαν το κανάλι της Βουλής –κι αν ακούσω κανέναν να γκρινιάζει τι το θέλουμε το κανάλι αυτό και το πληρώνουμε από πάνω, έχω να του προτείνω δυο πράγματα: άλφα, να παρακολουθήσει ένα οποιοδήποτε ιδιωτικό κανάλι για μια ώρα συνεχόμενα και βήτα, να πάει να γαμηθεί.

Έβαλα το κανάλι της Βουλής αλλά δεν άντεξα να δω ολόκληρη την ταινία. Πολύ σπλάτερ! Μπόρεσα μόνο να δω ελάχιστα ξεκοιλιάσματα, τουτέστιν τη μισή τοποθέτηση της Παπαρήγα, ολόκληρη την τοποθέτηση του Τσίπρα (μετά ανέβηκε στο βήμα ο Χρυσοχοϊδης και το γύρισα στο Νόβα για να δω ένα σήριαλ) και τη δευτερολογία του Καρατζαφέρη (είχε τελειώσει το σήριαλ). Σκέφτηκα λοιπόν οτι, άντε γαμηθείτε.

Θέλω να υπενθυμίσω εδώ πέρα τον διαχωρισμό μεταξύ δεξιάς και αριστεράς -μεταξύ καπιταλισμού, ελεύθερης αγοράς, κεϋνσιανισμού αν θες, από τη μια πλευρά και κομμουνισμού, αναρχισμού, σοσιαλισμού, από την άλλη. Η διαφορά βρίσκεται στο επίκεντρο των παραπάνω δυο τάσεων –για την δεξιά τάση το επίκεντρο είναι η αγορά, ενώ για την αριστερή το επίκεντρο είναι ο άνθρωπος. Όσο οι πρώτοι λένε «αν λειτουργήσει ελεύθερα η αγορά αυτό θα αποβεί συμφέρον για τους ανθρώπους», τόσο οι άλλοι υποστηρίζουν, «αν λειτουργήσει ελεύθερα ο άνθρωπος, αυτό θα αποβεί συμφέρον για τις κοινωνίες». Αν έτσι έχουν τα πράγματα, δικαιούμαι να χαρακτηρίσω τις αριστερές θεωρίες ως ανθρωπιστικές και, κατά συνέπεια, τους αριστερούς ως ανθρωπιστές. Δεν δικαιούμαι;

Βγάζει τώρα αυτό το νομοσχέδιο περί ελληνικής υπηκοότητας για τους μετανάστες το Πασόκ –έχω ξαναγράψει σχετικά. Λόγω θέματος του νομοσχεδίου και με βάση τις μέχρι τότε θέσεις παύλα κινητοποιήσεις της Αριστεράς, αναμένεται κάποια στήριξη από τον συγκεκριμένο χώρο. Είναι σα να βγάζει ταινία για την Ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού ο Αγγελόπουλος (προτεινόμενος τίτλος: Το γκαζόν που νυστάζει) –άμα δηλώνεις Πανάθα θα βρίσεις, θα δυσανασχετίσεις, αλλά θα πας να τη δεις την παλιοταινία!

Από την άλλη πλευρά, οι έμποροι φυλετικής καθαρότητας με τα Τούρκικα επώνυμα πράττουν όπως αναμενόταν. Διαμαρτύρονται, μαζεύουν υπογραφές για να διώξουν την πουτάνα από την πολυκατοικία, ρίχνουν και δυο κιλά θεατρικά δρώμενα σε στυλ «Η άνοδος και η πτώση του Οίκου των Αρχ(ε)ιδών» -αναμενόμενα πράγματα.

Ενδιαμέσως, η Δεξιά του κοπυράιτ, ταλαντεύεται –και καλά κάνει. Διότι, πριν τοποθετηθεί πρέπει να μελετήσει –τις ανάγκες της χώρας σε δούλους, την κατεύθυνση των ψήφων των δούλων από τη στιγμή που θα αναγορευτούν σε δουλοπάροικους και όλα τα σχετικά. Μελετάει λοιπόν και αποφαίνεται –όχι στο νομοσχέδιο. Αναμενόμενο κι αυτό.

Στη μέση βρίσκεται το Πασόκ, σαν κόμμα του κεντρώου χώρου. Για να προτείνει το σχετικό νομοσχέδιο έχει προφανώς κάποια οφέλη –θες ψήφους; Θες φτηνό εργατικό δυναμικό; Έχουν κάνει κι αυτοί τους υπολογισμούς τους. Μετρώντας την Αριστερά υπέρ τους –λογικό δεν είναι;

Όσο η Αριστερά ξύνεται, κοιτάζοντας αμήχανα αλλού. Θα φέρω ένα παράδειγμα: διάβαζα πριν λίγο καιρό στο ιντιμήντια για την επικείμενη επίσκεψη του Χρυσοχοϊδη σε κάποιους μετανάστες απεργούς πείνας, στα Προπύλαια. Οι σχολιαστές επικαλούνταν τη φασιστική νοοτροπία του Χρυσοχοϊδη, ρίξανε και το σχετικό παράσημο της CΙΑ στην κατσαρόλα –κοντολογίς: δεν είναι δυνατόν να ανεχτούμε αυτή την επίσκεψη στους απεργούς πείνας! Τώρα, αν οι απεργοί πεινούσαν προκειμένου να αναγκάσουν την Πολιτεία να ακούσει τα αιτήματά τους κι αν η Πολιτεία εκπροσωπείται από τους Υπουργούς της (σαν το Χρυσοχοϊδη) –στ΄αρχίδια τους των σχολιαστών. Ρε, δε πα’να πεθάνουν οι απεργοί; Μη σου πω οτι αν πεθάνουν θα ρίξουμε και 10 διαδηλώσεις τιμής ένεκεν!

Έτσι κάπως διαμορφώθηκε η τακτική της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς –με διαδηλώσεις υπέρ της νομιμοποίησης ΟΛΩΝ των μεταναστών και με αμήχανη κόντρα προς το νομοσχέδιο. Και σκεφτόμουν εγώ ο μαλάκας: αν δηλαδή γινόταν αύριο δημοψήφισμα περί του θέματος –τι θα ψηφίζανε όλοι αυτοί; Γιατί με είπα μαλάκα; Επειδή το παραπάνω ερώτημα σπάει όλα τα κοντέρ ηλιθιότητας –ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΖΑΝΕ όλοι αυτοί. Σιγά μην καταδεχτούν να συμμετάσχουν στα παιχνίδια της εξουσίας! Κι αν τους ρώταγες: στάκα ρε φιλαράκι –τόσες πορείες έκανες περί νομιμοποίησης, θα αφήσεις το νομοσχέδιο να πέσει από τους φασίστες; Τότε θα επικαλούνταν τον μέγιστο αντιεξουσιαστή φιλόσοφο Νίκο Καρβέλα και συγκεκριμένα τη ρήση του: «Τα θέλω όλα (όλα όλα) ή τίποτα!» Κι άμα μπει η βαριά φιλοσοφία στην κουβέντα, γάμησέ τα –ως γνωστόν.

Είπα γάμησέ τα -τουτέστιν, θα περάσω στην κοινοβουλευτική συζήτηση περί του νομοσχεδίου. Και θα ξεκινήσω με ένα χοντροκομμένο αστείο. Παραθέτω ακριβώς από κάτω δηλώσεις πολιτικών αρχηγών, αν είσαι μάγκας προσπάθησε να βρεις ποιος είπε τι –χωρίς να το γκουγκλίσεις, εντάξει;

Νούμερο 1 (ευκολάκι):
«...αλλά και με τον κοσμοπολιτισμό ο οποίος εμφανίζεται και από αριστερές δυνάμεις, ο οποίος θέλει να καταργήσει το εθνικό πεδίο πάλης, την εθνική ταυτότητα και την πραγματικά διεθνιστική -που δεν αναιρεί την εθνική ταυτότητα- στο όνομα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας διαπολιτισμικότητας ή πολυπολιτισμικότητας και που κλείνουν τα μάτια σε επικίνδυνες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κοσμοπολίτικες, οι οποίες αύριο θα θέσουν θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες».

Νούμερο 2 (ανεβαίνει ο πήχης):
«Μ' άλλα λόγια, όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα θα πάρουν ιθαγένεια με την ενηλικίωση τους εφ' όσον το θέλουν. Αλλά δεν θα πάρουν ιθαγένεια εξ αρχής και οι γονείς τους.... Δεν θέλουμε απλώς να «πάρουν τα χαρτιά τους» με συνοπτικές διαδικασίες και να αναπαράγονται ως διαφορετικά γκέτο. Θέλουμε την ενσωμάτωση των ξένων, για να καταπολεμήσουμε την ξενοφοβία. Για να τελειώσουμε το ρατσισμό. Δεν θέλουμε τα γκέτο που τροφοδοτούν κι αναπαράγουν το ρατσισμό».

Νούμερο 3 (η παγίδα για να ξεχωρίσουν οι διαβασμένοι):
«Για την πρωτοφανή οικονομική κρίση που περνάει η χώρα χρειάζεται να υπάρχει ομοψυχία. Γιατί βιάζεστε για ένα θέμα που κινδυνεύει η δημοκρατία. Ελάτε μετά από 3 μήνες να το συζητήσουμε. Γιατί δεν το κάνουμε αυτό; Τι θα αλλάξει; Ποιο είναι το κώλυμα; Γιατί βάζουμε φυτίλι ανάμεσα μας τώρα που χρειαζόμαστε ομοψυχία. Τι θέλετε να κερδίσετε;»

Νούμερο 4 (για να πιάσουν κάποιοι τη βάση):
«Όλες οι προηγούμενες νομοθετικές απόπειρες ήταν στρεβλές, αποσπασματικές, αντιμετώπισαν το φαινόμενο φοβικά και εισπρακτικά, αφήνοντας σε καθεστώς ημιπαρανομίας τους μετανάστες... Μην χάσετε την ιστορική ευκαιρία να ανοίξετε νέους δρόμους. Είναι αναγκαία τομή για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής η πρόσβαση των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα στην ιθαγένεια»

Νούμερο 5 (για δυνατούς λύτες):
«Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν, ζουν και μοχθούν ανάμεσά μας. Έχουν πρόσωπα, ελπίδες, όνειρα και φόβους. Η οικονομική κρίση τους αγγίζει το ίδιο και ανησυχούν το ίδιο με μας. Εργάζονται, εκπληρώνουν τα ασφαλιστικά τους βάρη, αποκτούν ιδιοκτησία, στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, έχουν ριζώσει στην Ελλάδα που έγινε για τα παιδιά τους, η μόνη πατρίδα. Δεν μπορούμε να τους κάνουμε να μην είναι συμμέτοχοι στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η άρνηση να τους εντάξουμε με κανόνες, δημιουργεί ανομία και διαφθορά. Οδηγεί πρώτα στην γκετοποίησή τους στη δική μας συνείδηση, μετά στην δική τους και μετά στο χάρτη της πόλης: Δίνει το σήμα πως ποτέ δεν θα είναι ευπρόσδεκτοι εδώ... Προς τι τα φαντάσματα περί αλλοίωσης του έθνους; Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας; Δημοκρατία, ισότητα, ανθρωπισμός. Τόσο λίγο πιστεύουμε στη δύναμη της Ελλάδας, στη δύναμη του Ελληνισμού ανά τους αιώνες; Μεγαλύτερη αλλοίωση έχει ο πολιτισμός μας από τις 4-5 ώρες που βλέπουμε τηλεόραση εμείς και τα παιδιά μας»

Για να μη σε κουράζω –το ρεζουμέ της χτεσινής κουβέντας ήταν οτι ΝΔ και Λάος θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, όπως κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε. Το Πασόκ θα ψηφίσει υπέρ (σώπα!) Το ΚΚΕ θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο (πως είπατε;). Ο Σύριζα μάλλον θα ψηφίσει κατά αν δεν ψηφίσει υπέρ το οποίο όμως θα συμβεί μόνο εάν και εφόσον.... (Χριστό δεν κατάλαβα ρε γαμώτο έτσι όπως τα έλεγε ο Αλέξης!)

Φτάνω στο γκραντ φινάλε και αναρωτιέμαι (επειδή τέτοιος άνθρωπος είμαι εγώ –«έχω μια ερώτηση για κάθε απάντηση»):

Που στο διάολο πήγε ο ανθρωπισμός της Αριστεράς; Που πήγε η συνδικαλιστική λογική της κοινοβουλευτικής Αριστεράς; Που πήγε το «ζητάω πολλά, παίρνω τα λίγα και συνεχίζω να αγωνίζομαι για όλα» -που πήγε αυτό;

Με το νομοσχέδιο θα βελτιωθεί η θέση κάποιων ανθρώπων –πόσων; Πριν τη διαβούλευση περισσότερων από όσων μετά τη διαβούλευση –συμφωνείς; Συμφωνείς, το είπε κι ο Αλέξης (αυτό τουλάχιστον το κατάλαβα). Αφού λοιπόν υπήρχε κίνδυνος κουτσουρέματος στη διαβούλευση γιατί δεν το στήριξες το νομοσχέδιο ρε μαλάκα; Γιατί άφησες να αλωνίσουν οι ακροδεξιοί; Κι εφόσον δεν το στήριξες –τι σκατά διαμαρτύρεσαι τώρα που κουτσουρεύτηκε; Τα κόμματα εξουσίας μετράνε το κάθε βήμα τους με ψήφους –έτσι μέτρησε και το Πασόκ κι ευτυχώς που φοβήθηκε το κράξιμο και δεν απέσυρε εντελώς το νομοσχέδιο!

Είχα δει τη Λιάνα Κανέλλη (τη φωνή του Περισσού-λαού) να διαμαρτύρεται γιατί «κόψανε» σχόλια από το σάιτ της διαβούλευσης –είχε βγει ένας Πασόκος και της έλεγε οτι κόψανε τα γαμωσταυρίδια και δεν υπάρχει μπλόγκερ που να μην το καταλαβαίνει αυτό. Ε, η Λιάνα σκίστηκε να υποστηρίζει οτι όλα έπρεπε να μείνουν –μη και χαθεί καμιά αποψάρα του ΚΚΕ περί του θέματος!

Και ποια είναι η αποψάρα τους; Το «χέσε ψηλά κι αγνάντευε» -διαφωνείς; Να σου πω εγώ κάτι για την αποψάρα τους: όταν το Πασόκ έφερνε το θέμα του Συμφώνου Συμβίωσης για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια η Αλέκα το καταψήφιζε με το σκεπτικό «δεν πρέπει πάντα να υπακούμε στα κελεύσματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης», τώρα το ΚΚΕ πάλι καταψηφίζει επειδή το νομοσχέδιο είναι «προϊόν συναλλαγής μεταξύ Πασόκ, ΝΔ και Λάος» -ε, σάλτα παραδίπλα κυρα-Αλέκα μου, μη σου πω τίποτα χειρότερο! Αν νομίζεις οτι η τακτική σου έχει σχέση με την Αριστερά, θα σου θυμίσω οτι κι ο Χίτλερ εθνικοσοσιαλιστικό το ονόμαζε το κόμμα του!

Πολύ το αγριέψαμε –θα το μαλακώσω λοιπόν με ένα ανεκδοτάκι. Παρακολουθούσα τη δευτερολογία Καρατζαφέρη –λέει σε κάποια στιγμή το άτομο οτι ο Παπανδρέου φέρθηκε βάναυσα στη ΝΔ και τους μεταχειρίστηκε επιθετικά χωρίς να χρησιμοποιήσει καν λιπαντικό! Από κάτω τα παλικάρια του Λάος χαζογελάγανε θαυμάζοντας την ευφράδεια του Αρχηγού τους (ήταν σα σκηνή κακής ελληνικής ταινίας του Φίνου –με τους Γερμανούς κατακτητές να γελάνε όσο ο λοχίας τους ξεφτιλίζει τη φτωχή λουλουδού του μπουζουξίδικου). Αναρωτιέμαι λοιπόν: ο Καρατζαφέρης δεν παθαίνει ίκτερο κάθε φορά που το ΙΕΡΟ προαύλιο της Βουλής βεβηλώνεται από αναρχικούς; Πως ακριβώς μετράει τη βεβήλωση τελικά; Επειδή το να μιλάς για «πισωκολλητά χωρίς σάλιο» από το βήμα της Βουλής δεν μου φαίνεται και τόσο τιμητικό για τον «ιερό χώρο»! Έχω άδικο;

Άδικο έχω –γιατί εδώ πέρα η κοινοβουλευτική Αριστερά μοιάζει πιο απάνθρωπη από το συντηρητικό Κέντρο, εδώ πέρα κοντεύουμε να ξεχάσουμε «ποιοι είμαστε» επειδή μας έχει γονατίσει το «πως φαινόμαστε» -σε τέτοιες συνθήκες το να χρησιμοποιεί ο Αρχηγός ενός ακροδεξιού κόμματος ορολογία «Πρωταθλητή»/«Πράσινης» είναι το πλέον αναμενόμενο.

Τι έλεγα; Α, ναι! Καλημέρα και άντε γαμηθείτε.

http://themotorcycleboy.blogspot.com/2010/02/blog-post_09.html

Μόνο φωνές…

Του Γιάννη Γερονικολού

Τόσος ντόρος, τόση αγωνία, τόσο μελόδραμα, μέχρι και γκρίζα γραβάτα έβαλε ο πρωθυπουργός για να μας πεί τι; Ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δε θα πάρουν φέτος αύξηση, πέραν της «ωρίμανσης». Τέτοια συμφορά οι άνθρωποι! Κάτι τέτοια ακούει ο εργατοϋπάλληλος των 680 ευρώ για καθημερινό 12ωρο και μουντζώνει σε δύση και ανατολή.

Όμως, πένθιμη γραβάτα χρειαζόταν σίγουρα για τη ματσακολιά περί «προσδόκιμου χρόνου ζωής» και αύξησης των ορίων ηλικίας. Πρόταση η οποία θέλω να πιστεύω ότι έγινε μόνο για τα αυτιά των ευρωπαίων και ότι θα «μπαλωθεί» με την αύξηση μόνο του μέσου όρου συνταξιοδότησης που σήμερα είναι τα 61 χρόνια. Η μη αύξηση των ορίων ηλικίας ήταν δέσμευση όχι μόνο προεκλογική, αλλά πάγια και η ανατροπή της τίποτα δεν έχει να προσθέσει στην επίλυση του ασφαλιστικού ή την ανακούφιση του ελλείμματος.

Κι ενώ ακόμα δεν είμαστε ούτε στην αρχή των αλλαγών που πρέπει να γίνουν, έχουν αρχίσει όλοι να φωνάζουν. Άλλοι σωστά, άλλοι από κεκτημένη ταχύτητα και άλλοι «θεσμικά». Το ίδιο θα φώναζαν με άλλα μέτρα, με καθόλου μέτρα, ή με τα ίδια μέτρα από άλλους. Έτσι έχουν μάθει τόσα χρόνια. Φωνάζουν, παίρνουν, ψηφίζουν. Έτσι στήθηκε όλο το πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 35 χρόνια, ώστε όλοι να είναι βολεμένοι. Βολεμένοι στην πάγια τακτική ότι η κυβέρνηση αν «δεν έχει νέα ευχάριστα να πεί, καλύτερα να μην μας πεί κανένα.»

Φωνές απ όλους: «μα, από εμάς θα τα πάρει»; Και κάθε κάστα προσπαθεί η κρίση να περάσει μακριά από τον πισινό της και τα «κεκτημένα» της και όπου αλλού θέλει ας ξεσπάσει. Τίποτα δεν έχουμε καταλάβει…

Φωνάζουν οι καημενούληδες οι βολευτές γιατί τους κόβουν τα επιδόματα για τις εξεταστικές, και δεν σκέπτονται λιγάκι πώς θα αντικρίσουν το δόλιο ψηφοφόρο, όταν μόνο αυτούς απ΄ όλο το Δημόσιο δεν ακουμπά η χατζάρα του Γιώργη.

Φωνάζει ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο ταξιτζής, ο βενζινάς, για τα βιβλία και τη φορολόγηση μιας και είχε καλοβολευτεί τόσα χρόνια που μόνο τα υπόλοιπα κορόιδα πλήρωναν φόρο.

Φωνάζει ο καραβανάς που δε θα μπορεί να βγει στα 50 του στη σύνταξη, διότι κουράστηκε πολύ τόσα χρόνια να παίζει όλη μέρα στοίχημα και να καψονάρει τους φαντάρους.

Φωνές, που δεν μπορείς να κακίσεις ή να διαφωνήσεις, ότι αυτά που μας είπε ο Πρωθυπουργός και από άλλους τα 'χαμε ξανακούσει και τους μαυρίσαμε στις εκλογές και το πρόβλημα δε λύνουν αφού μόνο τους μισθωτούς βάζουν στον Προκρούστη. Ότι τίποτα από αυτά που εξαγγέλθηκαν δεν είναι δομικές αλλαγές, δεν δίνουν προοπτική ανάκαμψης και «επανεκκίνησης» της οικονομίας και δεν αποτελούν παρά λύση ανάγκης στα ταμειακά προβλήματα.

Φωνάζει το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» πως ο Γιώργος πήγε δεξιά, φωνάζουν οι εκσυγχρονιστές ότι άργησε, φωνάζει η ΝΔ που ενώ χρωστά θέλει και το βόδι, φωνάζει και η αριστερά για «πόλεμο» χωρίς όμως να μας πει ποιο είναι το δικό της σχέδιο και η πολιτική της αν σηκώσουμε μαζί της τα φισεκλίκια.

Φωνάζουν όμως και οι τσιφλικάδες, οι ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας, οι τραπεζίτες, οι έμποροι, οι βιομήχανοι, τα λαμόγια, οι εκδότες πλαστών τιμολογίων, οι Τρισέδες, οι «αναλυτές», οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και οι σόουμαν των οκτώ. Φωνάζουν όλοι και ούτε για μια στιγμή δεν βουλώνουν τα καλοταϊσμένα τους στόματα για να ακούσουν το βογκητό της κοινωνίας που θρηνεί από τώρα για τους ένα εκατομμύριο ανέργους που θα μετράμε σε λίγο.

Φωνές από παντού με αποτέλεσμα μια συντηρητική οχλαγωγία ανείπωτου τρόμου και λυσσαλέας αντίδρασης για αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Μια φασαρία φοβερή που σ΄ αναγκάζει να φωνάξεις κι εσύ: Σκάστε! Βγάλτε όλοι το σκασμό, αφουγκραστείτε τις ανάγκες και πείτε, όσοι έχετε, τις προτάσεις σας. Συγκεκριμένα και ολοκληρωμένα. Βοηθείστε ή διαφορετικά βουλώστε το και αφήστε όποιον μπορεί να κάνει ό,τι μπορεί και να κριθεί απ΄το αποτέλεσμα. Φτάνει πια.

Άπαιχτος!

Δεν πετάμε, χαρίζουμε

Λίστα από οργανισμούς/ομάδες όπου μπορεί κάποιος/α να δωρίσει αντικείμενα που δεν χρησιμοποιεί πια (αντί να τα πετάξει στα σκουπίδια). Ανάλογα με τα αντικείμενα, τον χρόνο που διαθέτει ο καθένας μας, τις προτιμήσεις στο τι θέλει να υποστηρίξει κάθε φορά, μπορούμε να απευθυνθούμε -να υπάρξουν αντίστοιχες ομάδες και σε άλλες πόλεις.
ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΣΤΕΓΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ έχει ανάγκη από ρούχα, σεντόνια, παπλώματα. Εάν έχετε ρούχα (παιδικά /γυναικεία/ανδρικά), σεντόνια, παπλώματα που δεν χρειάζεστε πια, το ίδρυμα αστέγων Κ.Υ.Α.Δ.Α. δέχεται καθημερινά προσφορές 8:00-3:00 στην Πειραιώς 35.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2105239465 και 2105246516, e-mail:
kyada@otenet.gr, ηλεκτρονική Διεύθυνση: http://www.kyada.gr/

· Το Χατζηκυριάκειο ίδρυμα παιδικής προστασίας χρειάζεται βιβλία όλων των ηλικιών για την ενίσχυση της βιβλιοθήκης του. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 2104515387 ή επισκεφτείτε το site http://www.xatzikiriakio.gr.
· Ο ΜΚΟ Praksis χρειάζεται φάρμακα για την κάλυψη αναγκών των πολυιατρείων του για μετανάστες, άστεγους κτλ. Δέχονται ακόμα και ανοιγμένα, χρησιμοποιημένα κουτιά φαρμάκων αρκεί να έχουν ημερομηνία λήξης ένα χρονικό όριο πέραν του έτους. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210 520 5200, 210 82 13 704 ή στο http://www.praksis.gr > .
Ομάδα ΡΕΤΟ, πρώην ναρκoμανών. Παίρνουν οτιδήποτε, είτε λειτουργεί, είτε όχι, και απασχολούν άτομα για επισκευές ή κατασκευές. Έχουν ένα ή δύο μαγαζιά με μεταχειρισμένα αντικείμενα/έπιπλα κτλ. Παραλαμβάνουν από το σπίτι, μεγάλα και μικρά αντικείμενα (έπιπλα, ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές συσκευές, ρούχα, παιχνίδια κ.ά). 210 66 25 096.

Οι δύο ιστοσελίδες χαριστικών παζαριών, www.freecycle<http://www.freecycle/>. com, και www.xariseto<http://www.xariseto.gr. Γίνεσαι μέλος και μπορείς να δίνεις και να παίρνεις χωρίς διακίνηση χρημάτων. Μπορείς να βρεις οτιδήποτε στην κυριολεξία.
"Τα παιδιά του δρόμου"*, Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165, Μεταξουργείο, Κολωνός Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός : κα Μυρτώ Λαιμού, Τηλέφωνο : *210.5239.402* και *210.5221.149, *Ώρες : 11.00 - 18.00 καθημερινά
Θεόφιλος - στέλνει σε πολύτεκνες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα: 2108819397
Οι ξένοι της Νέας Μάκρης (Foreigners of Nea Makri) οργανώνουν παζάρι κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα στο καφέ Τίκι, από περιοχές βορειοανατολικής Αττικής (Ραφήνα, Λούτσα, Πικέρμι, Νέα Μάρκη κ.ά) παραθέτω παλιά τους ανακοίνωση. Για περισσότερες πληροφορίες, καλέστε την Ingrid 6973350024, e-mail foreignersinneamakri@yahoo.gr
Habitat for Humanity, Greater Athens ,
Stratigou Eindou 14, 185 36 Piraeus , Greece , Tel: +30 (210) 418-2251,
Email address: hfhgr@ath.forthnet. gr
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΠΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 1 Τ.Κ. 105 53 ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛ. 210 3314334 - 210 3378412 - 2103816886, ΦΑΞ:210 3314334

Από τους Άνεργους Δημοσιογράφους