30 Δεκ 2009

Η κρίση, ο Κρούγκμαν και η φύλαξη νηπίων!

Γράφει ο Γιάννης Γερονικολός

Οι φετινές γιορτές πέρασαν μέσα σε μια πρωτοφανή για τα νεοελληνικά δεδομένα μιζέρια, όπου τα μίντια μας βομβάρδιζαν από το πρωί έως το βράδυ με εκθέσεις γιάπηδων, υποβαθμίσεις, οικονομική τρομολαγνία και απειλές κάθε είδους. Δε θυμάμαι άλλη χρονιά να έχουμε δεχθεί τέτοιο μπαράζ αρνητικών δημοσιευμάτων, τόσο από το διεθνή Τύπο, όσο και από τα εντόπια ΜΜΕ. Οι μεν ξένοι καταγράφουν τη μουρμούρα των «αγορών», δηλαδή των σπεκουλαδόρων που παίζουν με τα κρατικά ομόλογα και το Ευρώ, οι δε Έλληνες καταγράφουν ό,τι λένε οι ξένοι συνάδελφοί τους, λες και είναι οι Δέκα Εντολές. Ό,τι γράφουν οι FT είναι για τους μπουρδολόγους των παραθύρων θέσφατο. Σα να τα έγραψε ο Μωησής από non paper του Πανάγαθου. Γίναμε όλοι ειδικοί στα Τραπεζικά spread και στις λαϊκές αγορές δικαιολογούν την τιμή στα αγγουράκια, με τις νέες δηλώσεις του Τρισέ.

Αποτέλεσμα; Φαύλος κύκλος: Οι καταναλωτές δεν ξοδεύουν χρήματα, τα μαγαζιά δε δουλεύουν και δεν παραγγέλνουν νέα προϊόντα, η παραγωγή μένει αδιάθετη, οι τράπεζες δε δανείζουν χρήματα φοβούμενες επισφάλειες και αρχίζουν οι απολύσεις.

Οι οικονομικοί συντάκτες μιλούν για «την κρίση» με τρόπο που ούτε οι ίδιοι καταλαβαίνουν τι λένε, το ίδιο και οι πολιτικοί ή οι οικονομολόγοι. Έτσι όταν το αφεντικό μειώνει το μισθό, κόβει τα επιδόματα ή απολύει λόγο… «ύφεσης», ούτε ο Αυτιάς δε μπορεί να εξηγήσει τι έγινε και χάθηκε το «μεροκαματάκι» σου. Μπορεί όμως ο Νομπελίστας Πόλ Κρούγκμαν!

Στο βιβλίο του «η κρίση του 2008» επιχειρώντας να δώσει μια απάντηση, καταφεύγει σε ένα απλό παράδειγμα. Όπως εξηγεί, πρόκειται για μια ιστορία που διηγούνται οι Τζόαν και Ρίτσαρντ Σουίνι, σε άρθρο τους που δημοσιεύτηκε το 1978 με τον τίτλο (σ. σ. μην τρομάξετε) «Η μονεταριστική θεωρία και η κρίση του συνεταιρισμού φύλαξης νηπίων του Λόφου του Καπιτωλίου».

Το κείμενο το πήρα από άρθρο του Γ. Μαντέλα που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή», αλλά καθώς είναι χωρίο βιβλίου το αντιγράφω ολόκληρο χωρίς καμία τύψη:

«Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, οι Σουίνι ήταν μέλη μιας συνεταιριστικής οργάνωσης φύλαξης νηπίων. Μιας ένωσης ζευγαριών, που εργάζονταν στο Κογκρέσο και κρατούσαν εναλλάξ τα παιδιά τους. Η οργάνωση ήταν ασυνήθιστα πολυπληθής, συμμετείχαν περίπου 150 ζευγάρια, πράγμα που δεν σήμαινε απλώς ότι υπήρχε πληθώρα δυνητικών νταντάδων, αλλά και ότι η διεύθυνση του συνεταιρισμού -και ιδίως η εξασφάλιση ότι το κάθε ζευγάρι θα έπαιρνε το μερίδιο που πραγματικά του αναλογούσε- δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Οπως πολλά τέτοια εγχειρήματα, ο συνεταιρισμός έλυσε το πρόβλημα εκδίδοντας ένα είδος χρεωστικού ομολόγου: κουπόνια που έδιναν στον φέροντα το δικαίωμα μιας ώρας φύλαξης. Οταν φύλαγαν παιδιά, οι μπέιμπι σίτερ λάμβαναν τον ανάλογο αριθμό κουπονιών από τους γονείς. Το σύστημα ήταν έτσι οργανωμένο ώστε να αποφεύγεται η ανευθυνότητα: εξασφάλιζε αυτόματα ότι κάθε ζευγάρι θα πρόσφερε πάντα ακριβώς τις ίδιες ώρες φύλαξης που θα λάμβανε. Το θέμα όμως δεν ήταν τόσο απλό. Διότι ένα τέτοιο σύστημα χρειάζεται να κυκλοφορούν πολλά κουπόνια. Τα ζευγάρια που είχαν αρκετά ελεύθερα απογεύματα στη σειρά και δεν σχεδίαζαν εξόδους άμεσα, θα προσπαθούσαν να μαζέψουν αποθέματα για το μέλλον. Αυτή η συσσώρευση θα αντιστοιχούσε με εξάντληση των αποθεμάτων άλλων ζευγαριών, αλλά συν τω χρόνω το κάθε ζευγάρι, κατά μέσο όρο, θα ήθελε πιθανώς να κρατάει αρκετά κουπόνια ώστε να βγαίνει αρκετές φορές ανάμεσα στις βάρδιες φύλαξης. Ετσι η έκδοση των κουπονιών ήταν μια περίπλοκη υπόθεση: τα ζευγάρια έπαιρναν κουπόνια όταν γίνονταν μέλη, τα οποία υποτίθεται ότι θα εξοφλούσαν όταν έφευγαν, αλλά πλήρωναν και αμοιβές σε κουπόνια φύλαξης, τα οποία χρησιμοποιούνταν για να πληρώνονται τα στελέχη του συνεταιρισμού και ούτω καθεξής. Οι λεπτομέρειες δεν είναι σημαντικές. Η ουσία είναι ότι ήρθε η στιγμή που κυκλοφορούσαν σχετικά λίγα κουπόνια - πολύ λίγα για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του συνεταιρισμού. Αυτό το αποτέλεσμα ήταν παράξενο. Τα ζευγάρια που θεωρούσαν ανεπαρκή τα αποθέματά τους σε κουπόνια ήθελαν πολύ να φυλάνε παιδάκια κι ήταν απρόθυμα να βγουν έξω. Στο συγκεκριμένο σύστημα όμως, όταν κάποιο ζευγάρι αποφάσιζε να βγει έξω αυτό σήμαινε ότι κάποιο άλλο ζευγάρι είχε την ευκαιρία να κάνει φύλαξη. Ετσι, έγινε δύσκολο να βρεθούν ευκαιρίες για φύλαξη, κάτι που έκανε τα ζευγάρια ακόμη πιο απρόθυμα να χρησιμοποιήσουν τα αποθέματά τους σε κουπόνια πλην ειδικών περιπτώσεων, κάτι που με τη σειρά του έκανε τις ευκαιρίες για φύλαξη ακόμη πιο σπάνιες...

Εν ολίγοις ο συνεταιρισμός εισήλθε σε ύφεση».

«Ναι, είμαι κι εγώ βαθύ Πασόκ!»

Μετά το άρθρο του Κώστα Γερονικολού «Το "Βαθύ" ΠΑΣΟΚ», δημιουργήθηκε σελίδα στο facebook με τίτλο "ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ":

"Εάν το να είσαι «Βαθύ ΠΑΣΟΚ» σημαίνει υποστήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου και στην επανειλημμένη δέσμευση του για εφαρμογή από την Κυβέρνηση μας ενός Προγράμματος το οποίο όλοι εμείς προετοιμάσαμε και υποστηρίξαμε, κι εάν σημαίνει εφαρμογή μίας σοσιαλιστικής πολιτικής σε αντίθεση με τις διεθνώς αποτυχημένες πολιτικές που κάποιοι εξακολουθούν να προσπαθούν να μας επιβάλουν, τότε ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ!"

Εάν το να είσαι «Βαθύ ΠΑΣΟΚ» σημαίνει υποστήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου και στην επανειλημμένη δέσμευση του για εφαρμογή από την Κυβέρνηση μας ενός Προγράμματος το οποίο όλοι εμείς προετοιμάσαμε και υποστηρίξαμε, κι εάν σημαίνει εφαρμογή μίας σοσιαλιστικής πολιτικής σε αντίθεση με τις διεθνώς αποτυχημένες πολιτικές που κάποιοι εξακολουθούν να προσπαθούν να μας επιβάλουν, τότε ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ!

http://www.facebook.com/pages/EIMAI-KI-EGO-BATHY-PASOK/224000647212?ref=nf

28 Δεκ 2009

Το "Βαθύ" ΠΑΣΟΚ

Καταπρόσωπο μου εχλεύασαν οι νέοι Αλεξανδρείς:

Ιδέστε, είπαν, ο αφελής περιηγητής του αιώνος!

Επειδή νου δεν έχει

κι από ξένα δάκρυα κέρδος δεν βγάνει. . .

ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ (Άξιον Εστί)

Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΡΟΝΙΚΟΛΟΣ

Στο χώρο τη πολιτικής, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου και ιδιαίτερα σε μια μερίδα του Τύπου, ιδιαίτερα του ηλεκτρονικού, με αποκορύφωμα αυτού, του λεγόμενου "μεγάλου καναλιού", υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που κατέχουν, μάλιστα, καίριες θέσεις, τους οποίους ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου χαρακτήριζε μονολεκτικά "Φιλέλληνες". Είναι όλοι αυτοί, που πάνω από το εθνικό συμφέρον και τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας, τοποθετούν τις απαιτήσεις και τις αναγκαιότητες του "συμμαχικού παράγοντα", που παλιότερα ήταν οι θελήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και σήμερα της γραφειοκρατικής ελίτ των Βρυξελλών.

Ο εσμός αυτός, που από χρόνια έχει απογαλακτιστεί από την ελληνική κοινωνία, με τα χρόνια ανδρώθηκε, κάτω από τις ευλογίες των "εκσυγχρονιστικών" κυβερνήσεων Σημίτη και πήρε διαστάσεις καθεστωτικής πρακτικής στα χρόνια της ανύπαρκτης διακυβέρνησης Καραμανλή.

Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες. . . .

Στις εκλογές του περασμένου Οκτώβρη ο λαός ανέθεσε στο ΠΑΣΟΚ και το Γιώργο Παπανδρέου τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και την ευθύνη να βγάλει τη χώρα από τη βαθειά οικονομικά, αλλά και δομική κρίση. Η προσπάθεια Τιτάνια, αλλά ο νέος πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του στους οικονομικούς τομείς του κυβερνητικού έργου ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι δεν θα αποστούν από τις καθαρές προγραμματικές δεσμεύσεις τους, που είναι η ενίσχυση του εισοδήματος των ασθενέστερων τάξεων του ελληνικού λαού, η αναδιανομή του εθνικού πλούτου υπέρ των μικρομεσαίων λαϊκών στρωμάτων και η ουσιαστική φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, καθώς και η πάταξη της φοροδιαφυγής.

Μ΄άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, σκέφτηκαν οι έχοντες και κατέχοντες και τα "γιουσουφάκια" τους, οι "φιλέλληνες". Μέχρι κι ο Καραμανλής μας τα 'πε αυτά και περάσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!. . .

Κάτι, όμως, άρχισε να δείχνει πως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Το "Σεράι", δηλαδή οι Μπαρόζοι, οι Αλμούνηδες, οι Τρισέδες και άλλοι εχθροί της πατρίδας, για να ψαρώσουν τη νέα κυβέρνηση, άρχισαν πρωτοφανείς πιέσεις, όχι προς το δρόμο να δουν οι Έλληνες κάποια καλύτερη μέρα, αλλά να επιστρέψουν σε καταστάσεις των αρχών του 20ου αιώνα. μειώσεις μισθών, εργασιακές σχέσεις Μεσαίωνα, παντελή εγκατάλειψη του κοινωνικού κράτους και ενίσχυση του τραπεζικού και μεγαλομεταπρακτικού κεφαλαίου.

Κι αγαλλιάζονταν οι αφελείς Πρεντεντέρηδες στα δελτία των 8 και σκιρτούσαν από ευτυχία στα άντρα της πλατείας Κολωνακίου οι αφανείς Ιούδες του "Φιλελληνισμού"

Έλα, όμως, που υποτίμησαν για μια ακόμα φορά το Γιωργάκη, που είναι Γιώργος και μάλιστα με κάτι. . . . να!. . . Φτυστός ο πατέρας του!. . . Που πήγε στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με καθαρά λόγια εξήγησε στους άλλους, ομότιμους αρχηγούς των χωρών της συμμαχίας, ότι εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε- γέλασε και οι συνταγές Ιρλανδίας, Ισλανδίας και άλλων χωρών του μπακαλιάρου δεν περνούν. Και παρά τις ικεσίες των Μπαρόζων και των Αλμούνηδων εξασφάλισε την ομόφωνη συγκατάβαση της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα, προκειμένου να ξεπεράσει η χώρα τη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνει.

Και τότε, μη έχοντας άλλα λόγια να εξηγήσουν τα τεκταινόμενα, οι αφελείς "Φιλέλληνες", αφού η λογική τους δεν μπορεί να συλλάβει τα πραγματικά γεγονότα και τη νέα δυναμική που έχει αναπτυχθεί στην ελληνική κοινωνία, προχώρησαν σε νέο εφεύρημα. Το "βαθύ" ΠΑΣΟΚ. Κατά το "βαθύ Κεμαλικό κράτος" της Τουρκίας.

Κι άρχισαν, οι δυστυχείς, να αναμασούν στα δελτία των 8, με προεξάρχοντες τον ανεκδιήγητο Πρετεντέρη και την ΚΝΙτσα που Τρέμη(προσοχή η ορθογραφία μένει ως έχει) ότι ο πρωθυπουργός πιέζεται ή εκβιάζεται από το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" για να εφαρμόσει την πολιτική, που ο ίδιος είχε εξαγγείλει και αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι είναι τόσο μικρόνοες, που δεν μπορούν να δεχθούν το γεγονός ότι ένας πρωθυπουργός επιμένει να υλοποιήσει τα αυτονόητα. Αυτά, δηλαδή, που είχε υποσχεθεί προεκλογικά στον ελληνικό λαό. Ίσως και γιατί αδυνατούν να το πιστέψουν, γιατί είναι στ' αλήθεια κάτι το πρωτόγνωρο για τα πολιτικά μας ήθη.

Η "καραμέλα", όμως για το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" και τους εκβιασμούς που, δήθεν, ασκεί στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, άρεσε και οι "Φιλέλληνες", κάθε κόπιας, κι άρχισαν να την αναπαράγουν. Στον Τύπο, στα παράθυρα των τηλεοπτικών ειδησεογραφικών δελτίων, αλλά και σ' αυτή ακόμα την πολιτική αντιπαράθεση της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση. Αδυνατώντας όλοι να εννοήσουν οτι μια κυβέρνηση δεν προέρχεται από παρθενογένεση, αλλά από την ψήφο εκατομμυρίων πολιτών, που άλλοι είναι οργανωμένοι, άλλοι φίλοι κι άλλοι ψηφοφόροι του συγκεκριμένου κομματικού οργανισμού, που κερδίζει τις εκλογές.

Υπάρχει "βαθύ ΠΑΣΟΚ"?

Η απάντηση μου είναι: ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ. . .

Όχι με την έννοια που του δίνουν τα φερέφωνα της παραπληροφόρησης του γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου. Το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" δεν είναι οι καρεκλοκένταυροι, θεσιθήρες και οι συνωστιζόμενοι στους προθαλάμους της εξουσίας, ούτε τα κομματικά στελέχη του κάθε νομού και επαρχίας, που περιμένουν να αρπάξουν κάποιο κόκκαλο από τη διανομή της εξουσίας. Ούτε οι διάφοροι Νεονάκηδες, που προσμένουν να λαφειραγωγήσουν.

Το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" είναι όσοι ακόμα επιζούν από τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης, οι αγωνιστές των αγώνων του 15% για την Παιδεία, του 114 και του αντιδικτατορικού αγώνα, που δεν εξαργύρωσαν την πρόσφορα τους για κάποια θέση σε κομματικά ψηφοδέλτια ή μια θέση με παχυλές αποδοχές σε κάποιους δημόσιους οργανισμούς, οι άνθρωποι της μεταπολιτευτικής γενιάς που προτίμησαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, δημιουργώντας δικές τους επιχειρήσεις και αρνούμενοι να γίνουν σκλάβοι μιας θέσης στο δημόσιο, οι άνθρωποι που αρνήθηκαν να συνδιαλλαγούν με την κυβερνητική εξουσία και παρέμειναν να αγωνίζονται περήφανοι στο χώρο της ιδιωτικής οικονομίας, τα εκατομμύρια Έλληνες πολίτες, σε κάθε γωνιά της επικράτειας, που είναι ΠΑΣΟΚ, όχι για να πάρουν, αλλά γιατί επιθυμούν να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους σε μια κοινωνία δίκαιη και δημοκρατική. Είναι τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών που κράτησαν τη βρώμικη διετία '89-90 όρθιο το ΠΑΣΟΚ, χλευαζόμενοι από δεξιά και αριστερά, ως κλέφτες και άτομα μειωμένης ηθικής. Είναι η νέα γενιά, που αφουγκράστηκε τον επαναστατικό λόγο του Γιώργου Παπανδρέου και πύκνωσε τις τάξεις του Κινήματος. Είμαστε εμείς όλοι, που για 35 χρόνια τώρα αγωνιζόμαστε για το "όραμα" μιας νέας κοινωνίας, που ξανοίγεται μπρος μας λουσμένο στο φως, χωρίς, ποτέ μα ποτέ, να σκεφτούμε κάποιο αντίδωρο για τον εαυτό μας.

Εμείς, αυτά τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών, είμαστε το "βαθύ ΠΑΣΟΚ" Κι είμαστε υπερήφανοι που η κυβέρνηση, που με την ψήφο μας εκλέξαμε, ακολουθεί την πολιτική που εμείς της δώσαμε την εντολή να υλοποιήσει. Είμαστε όλοι στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου και των συνεργατών του και στηρίζουμε με κάθε ικμάδα μας το δύσκολο έργο τους.

Νέα ξεφτίλα των ανύπαρκτων της ΕΣΗΕΑ

Τί μπορείς να σχολιάσεις για αυτή τη νέα ξεφτίλα;

Με ψήφους 4 έναντι 1 Το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ήρε την ποινή οριστικής διαγραφής που είχε επιβάλλει στον Δ. Καπράνο το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ίδιας και την αντικατέστησε με προσωρινή διαγραφή δύο χρόνων από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ (http://www.esiea.gr/gr/index.html)

25 Δεκ 2009

Οι καημένες οι τράπεζες


…Και ενώ είχα μπεί ολόκληρος μέσα στο συννεφάκι του «πνεύματος των Χριστουγέννων», χαμογελούσα σαν ηλίθιος με τα παιδικά που έβλεπαν από το πρωί οι κόρες μου και ετοιμαζόμουνα για το μεσημεριανό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ενώ ακόμα δεν έχω χωνέψει από αυτό της παραμονής, διάβασα το άρθρο του Μαρίνου στο Βήμα.

Πούφ! Πάει και το συννεφάκι, πάει και το «πνεύμα», πάει και η ηρεμία. Μυρμήγκιασμα στους κροτάφους, πόνος ψηλά στον αυχένα και μια Ταλιμπανιστική διάθεση να του ανατινάξω το σπίτι μαζί με το οικοδομικό τετράγωνο και τον ΔΟΛ που του δίνει Βήμα για να επικοινωνεί τον εμετό του.

Αυτή η υπέργηρη λούγκρα κατάφερε να με κάνει έξαλλο Χριστουγεννιάτικα! Τα ‘θελα και τα ‘παθα βέβαια. Θα μπορούσα να έβλεπα τα καρτούν μαζί με τα παιδάκια μου. Πιό εποικοδομητικό θα ήταν από της δεξιάς γριάς τη γραπτή παράκρουση…

23 Δεκ 2009

Hangover


Γράφει ο Γιάννης Γερονικολός

Περνάμε τα πρώτα Χριστούγεννα της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έχει περάσει η χώρα από τη μεταπολίτευση, σύμφωνα με τα μεγάλα λόγια των πολιτικών μας, αλλά τίποτα δε δείχνει διαφορετικό.

Ζούμε χρόνια τώρα τη «μέρα της Μαρμότας» στην Ελλάδα και ενώ «όλα τριγύρω αλλάζουνε, όλα τα ίδια μένουν» σε πείσμα όσων προσπαθούν να μας ξεκολλήσουν από την εικονική πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Μια πραγματικότητα που καθόλου δε μας χαλάει παρά τη διαχρονική γκρίνια και τις «κατάρες» στους «άλλους» που πάντα φταίνε.

Στη Βουλή, η συζήτηση για τον προϋπολογισμό κύλησε όπως όλες οι άλλες των τελευταίων ετών. Άπαντες οι συμμετέχοντες συμφώνησαν πως η κυβέρνηση λέει ψέματα και η αντιπολίτευση μπαρούφες. Δεν ακούστηκε απολύτως καμιά πρόταση, διαφορετική, να δώσει τροφή για σκέψη και προβληματισμό και όλες οι τοποθετήσεις ήταν επικεντρωμένες στο κομματικό ακροατήριο και όχι στην κοινωνία. Κατά τα άλλα επρόκειτο για τον πιο κρίσιμο προϋπολογισμό σύμφωνα με τα δικά τους λόγια.

Αυτά βλέπει ο γιάτρουλας με τις βίλες που δηλώνει σχεδόν άπορος και γελάει τρανταχτά στην υγειά των ανίατων κορόιδων. Αυτά ο υδραυλικός που έχει να κόψει απόδειξη από τότε που έκανε έναρξη επαγγέλματος στην τοπική ΔΟΥ, ο μαφιόζος σωματέμπορας με το νυχτερινό κέντρο στην παραλιακή στο οποίο έχει ελεύθερη πρόσβαση η μισή ΣΔΟΕ (η άλλη μισή πάει στον ανταγωνιστή), ο εκδότης με τα πλαστά τιμολόγια, ο επιχειρηματίας με τους «ομίλους εταιριών» και τις offshore και το κάθε κομματικό λαμόγιο. Αυτά ακούνε και οι Γερμανοί και θέλουν να μας χώσουν άμεσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για παραδειγματισμό.

Δε λέω ότι οι ξανθοί νταβατζήδες της ΕΕ γνωρίζουν τον οικονομικό και πολιτικό τρόπο διεξόδου από την κρίση, αλλά δε χωράνε πολλές δημοσιονομικές μαγκιές απέναντι σε μια χώρα όπου ο χωρικός φορολογείται, αν από το κτήμα του το νερό της βροχής πέφτει στον κοινόχρηστο δρόμο, διότι μ αυτόν τον τρόπο θα συντηρηθεί το δίκτυο όμβριων υδάτων. Σημειωτέων, δε, πως αν τα νερά δεν πέφτουν στο δρόμο, δε φορολογείται! Κι αυτό είναι που κάνει τη διαφορά…

Από τον άπιαστο Γερμανικό ορθολογισμό, όμως, μέχρι τον ελληνικό ωχαδελφισμό η απόσταση είναι χαώδης. Τόσο όσο το value for money ενός δίκλινου δωματίου σε πεντάστερο ξενοδοχείο του Βερολίνου σε σύγκριση με το σαφώς ακριβότερο ρημάδι στα… Τρίκαλα Κορινθίας! Για ποια κρίση να μιλήσεις σε όλους αυτούς που έφτασαν στο 100% την πληρότητα αυτών των εξωφρενικά ακριβών - σε βαθμό ληστείας – καταλυμάτων.

Για να το πω με απλά ελληνικά δε φταίει σε τίποτα ο Γερμανός εργάτης που συμφώνησε με την VW σε μείωση μισθού και πάγωμα αυξήσεων, ο οποίος πληρώνει τους πολύ αυξημένους του φόρους, ψωνίζει μόνο προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας σε εκπτωτικά σούπερ μάρκετ, ντύνεται μόνο στις εκπτώσεις και καταναλώνει σαφώς λιγότερα από αυτά που βγάζει, να πληρώνει τον Ελληναρά που θα πάει να πληρώσει ένα μηνιάτικο (μαύρα) για δυό μέρες στα Ζαγοροχώρια, θα δώσει άλλον έναν μισθό (κατάμαυρα) στα μπουζούκια την παραμονή το βράδυ, θα χαρτζιλικώσει με είκοσι ευρώπουλα (κατάμαυρα και κατά-παράνομα) τον παρκαδόρο και θα βρίζει την επομένη το κράτος που αύξησε τα τέλη κυκλοφορίας στο δίλιτρο τζίπ που αγόρασε για την Κυψέλη, με 500 μηνιαίες δόσεις και θα του κοστίσει τελικά όσο μια Μπέντλεϊ.

«Το πάρτυ τέλειωσε» μας λένε οι ευρωπαίοι αλλά εμείς είμαστε ακόμη σε hangover και δεν παίρνουμε χαμπάρι τίποτα. Περαστικά μας και χρόνια μας πολλά.

Reblog this post [with Zemanta]

22 Δεκ 2009

Καταρρέει

Ξεφτίλας συνέχεια για την ΕΣΗΕΑ και την κατάντια του άλλοτε κραταιού δημοσιογραφικού σωματείου, αυτή τη φορά με τις αρχαιρεσίες για το μεικτό. Ούτε οι μισοί δεν πήγαν να ψηφίσουν τον εκπρόσωπό τους σε κάποιες εφημερίδες και σταθμούς.

Στον πολύπαθο Ελεύθερο Τύπο από 78 εγγεγραμμένα μέλη της Ένωσης ψήφισαν μόλις οι 40, ενώ στο VETO από 39 οι 14 και στον NOVA ΣΠΟΡ FM 3 από τους 15!..

Πλήρης απαξίωση. Το μόνο που σώζει πια την ΕΣΗΕΑ είναι ότι πρέπει να είσαι μέλος της για να καλύπτεσαι από τον ΕΔΟΕΑΠ. Αλλά χωρίς ισχυρή ΕΣΗΕΑ για πόσο θα είναι ισχυρός ο ΕΔΟΕΑΠ;

21 Δεκ 2009

Στο Μητσέϊκο

Κατά την προσφιλή του συνήθεια ο μεγαλοξενοδόχος και μικροεκδότης Κ. Μήτσης κλήρωσε το Χριστουγεννιάτικο μποναμά για τους λιγοστούς πια εργαζόμενους στην ιστορική μα απαξιωμένη «Βραδυνή». Φετινή «τυχερή» στην οποία έτυχε «ο κλήρος ο λειψός», η συνάδελφος Έφη Πολυζώη από το πολιτικό τμήμα της εφημερίδας.

Η συνάδελφος, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, είχε προ ημερών διαπληκτιστεί για ασήμαντη αφορμή με την προϊσταμένη του διοικητικού, κάτι που της κόστισε τη δουλειά της τέσσερις ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα και μία ημέρα αφότου έκλεισε το ένα έτος το μικρό της παιδί και έπαυσε η προστασία από το νόμο.

Βέβαια, οι απολύσεις τις ημέρες των εορτών είναι εδώ και πολλά χρόνια «έθιμο» στην «Β» και ο τρόπος του ζεύγους Μήτση να δείχνει τη συμπάθειά του στους εργαζόμενους της εφημερίδας και την αγωγή του. Για τέτοιο ήθος και μεγαλείο μιλάμε…

Υ.Γ. Πώς είπατε; Τι κάνει η ΕΣΗΕΑ; Ποια ΕΣΗΕΑ;

19 Δεκ 2009

Ποια ΕΣΗΕΑ;

Μπορεί να μη συμφωνώ σε όλα από τα παρακάτω, αλλά περιγράφει το χάλι μας και την αγωνία όσων ακόμα ενδιαφέρονται...

Από το mediablog

Το συνδικαλιστικό μας σωματείο βρίσκεται εδώ και χρόνια σε κρίση. Για την ακρίβεια “πεθαίνει” και το ξέρουν όλοι, αλλά στρουθοκαμηλίζουν και συνεχίζουν την καθημερινότητα τους σαν να μη τρέχει τίποτα…

Το καταλαβαίνεις μόλις μπεις στο κτίριο της Ακαδημίας. Η 60s αίθουσα εκδηλώσεων με το καφενείο και το μπουφετζή, που θυμίζουν σκηνικό ελληνικής ταινίας δίνουν τον τόνο. Σταθεροί πελάτες δεκάδες συνταξιούχοι του ταμείου συντακτών που διαβάζουν δωρεάν εφημερίδες και αναπολούν τα παλιά. Πρόκειται γι αυτούς που καταφέρνουν κι εκλέγουν πάντα πρώτη την παραταξη που έχει στις τάξεις της δυο μέλη του Δ.Σ. που είναι και οι ίδιοι συνταξιούχοι, τον Πάνο Σόμπολο και το Χρήστο Κυρίτση. Αλλά και οι “προοδευτικοί” του χώρου είναι εξ ίσου ξεπερασμένοι και απογοητευτικοί. Όπως κι ολόκληρη η Ένωση από τους αγενέστατους -πάντα- υπαλλήλους μέχρι το ανύπαρκτο μορφωτικό της σωματείο και τις κακόγουστες και άχρηστες εκδόσεις της…

Την ώρα που:

- το επάγγελμα έχει απορρυθμιστεί πλήρως και μπορεί να δημοσιογραφήσει ο καθένας – ικανός ή μή

- οι εργοδότες είναι ανεξέλεγκτοι και δεν έχουν κανέναν έλεγχο από τις αρχές και καμία επικοινωνία με την Ένωση

- οι εξελίξεις στο χώρο (internet, social media, iptv, digital tv, newsroom integration) είναι καταιγιστικές

- η οικονομία της χώρας και το ασφαλιστικό είναι υπό κατάρρευση

esiea_sinelefsikatalipsis

τα μέλη όλων των παρατάξεων του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ επί 7 (εφτά) μήνες παίζουν κρυφτό και κλεφτοπόλεμο μεταξύ τους για το αν ο Πάνος Σόμπολος θα περατώσει ευδοκίμως την καριέρα του ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, αν θα πέσει το “κάστρο” στα χέρια των “Νταβανελλοτρίμηδων” ή αν θα υπάρξει και πάλι η μεγάλη συνεργασία ΚΚΕ – ΣΥΝ, έστω και σε επίπεδο δημοσιογράφων. Καυγάς καφενείου δηλαδή για θέματα του… κώλου, ενώ:

- εκατοντάδες νέα παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από εργοδότες που πληρώνουν 300 ευρώ μαύρα ή 500 ευρώ με δελτίο παροχής υπηρεσιών ή δεν πληρώνουν και τίποτα με το πρόσχημα της πρακτικής εκπαιδευσης

- δεκάδες δημοσιογράφοι με χρόνια προϋπηρεσίας απολύονται κάθε μήνα από μεγάλα συγκροτήματα με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και των περικοπών

- η όποια δύναμη είχε στο παρελθόν το Σωματείο έχει εξανεμιστεί και κανείς πλέον δεν την υπολογίζει σαν σοβαρό εταίρο και συνομιλητή

esiea-ekloges5

Αντί δηλαδή η ΕΣΗΕΑ να διεκδικεί σήμερα:

- την κατάργηση του τέρατος του Δελτίου παροχής υπηρεσιών

- την άμεση ασφάλιση και ένταξη όσων εργάζονται σε portals και ηλεκτρονικές υπηρεσίες στους κόλπους της

- την ασφάλιση από την πρώτη μέρα στο ΤΣΠΕΑΘ όσων προσλαμβάνονται ως δημοσιογράφοι

- την αναγνώριση του επαγγέλματος και των επαγγελματικών δικαιωμάτων όσων σπουδάζουν δημοσιογραφία

- τον έλεγχο και την αξιολόγηση των εκατοντάδων εργαστηρίων, ΙΕΚ, σχολών δι αλληλογραφίας, ΤΕΙ και ΑΕΙ που δίνουν διπλώματα και πτυχία δημοσιογραφίας

- τις καλύτερες συνθήκες εργασίας όσων τρέχουν στο ρεπορτάζ

- την επιμόρφωση των δημοσιογράφων στις νέες τεχνολογίες

- την εκκαθάριση του μητρώου της, την επένδυση των αποθεματικών της σε υπηρεσίες προς τα μέλη, την αναβάθμιση του ρόλου της και δεκάδες άλλα καίρια ζητήματα

το μόνο που διεκδικεί είναι η διατήρηση του αυτόνομου ασφαλιστικού της. Δεν λέει κανείς πως δεν είναι σημαντικό. Ωστόσο, δεν μπορεί να είναι το μοναδικό αίτημα, παρότι όλοι θέλουμε το καλό ταμείο του ΕΔΟΕΑΠ και την αξιοπρεπή σύνταξη του ΤΣΠΕΑΘ, γιατί έτσι γινόμαστε απωθητικοί προς τον κόσμο που μας θεωρεί προνομιούχους. Να διατηρήσουμε το καλό μας ταμείο, αλλά όχι εις βάρος του κοινού καλού και σίγουρα όχι εις βάρος των υπόλοιπων διεκδικήσεων μας. Γιατί έτσι πως εξελίσσεται η ΕΣΗΕΑ σε Σωματείο Συνταξιούχων, οι περισσότεροι από εμάς ούτε θα καταφέρουν να γίνουν μέλη, ώστε να βιώσουν τις παροχές του ΕΔΟΕΑΠ, ούτε φυσικά θα προλάβουν ποτέ να πάρουν σύνταξη από το ΤΣΠΕΑΘ…

Βέβαια ο λόγος που γίνεται αγώνας για το ασφαλιστικό είναι ένας… Ότι έτσι πως έχουν καταντήσει την ΕΣΗΕΑ, ο μόνος λόγος που θέλουν οι νεότεροι να γίνουν μέλη της είναι το ταμείο της. Συνεπώς, αν αυτό ενσωματωθεί στο ΙΚΑ και εκλείψει δεν θα καίγεταί κανείς να γίνει μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών και συνεπώς τέλος τα προεδρεία και οι τίτλοι….

Γι αυτό κύριοι σοβαρευτείτε, σε όποια παράταξη κι αν ανήκετε και:

- προκηρύξτε άμεσα εκλογές για την ανάδειξη αγωνιστικού προεδρείου στην ΕΣΗΕΑ

- διαφυλάξτε το κύρος της Ένωσης εκκαθαρίζοντας άμεσα το μητρώο από εκδότες, κομιστές, εκβιαστές, εμπόρους, λογιστές κλπ

- κάντε την Ένωση πραγματικό σωματείο προσφέροντας σεμινάρια, υποτροφίες, εκπαιδευτικά προγράμματα, νομικούς συμβούλους, σεμινάρια, συνέδρια και εκδηλώσεις. Δόξα τω Θεώ, αρκετά εκατομμύρια μας παραχωρεί ο ελληνικός λαός με το αγγελιόσημο.

- γίνετε επιτέλους πρωτοπόροι. Μη φοβάστε το internet και τις ενοποιημένες αίθουσες σύνταξης. Βγείτε μπροστά και δημιουργήστε εσείς τους κανόνες για να αποβάλλουμε από το χώρο εκβιαστές – bloggers και λαμόγια που παραδημοσιογραφούν εκμεταλλευόμενα την ανυπαρξία σας.

Εκτός κι αν σας εμπνέει η εικόνα της χθεσινής απεργίας με τους 150 νοματαίους μαζί με τους τεχνικούς της ΕΤΙΤΑ και τους φωτογράφους της ΕΦΕ και οι συνελεύσεις στο ΤΑΕ-ΚΒΟ-ΝΤΟ με τους 200 συνταξιούχους και τους 50 περαστικούς. Αν αυτή είναι η ένωση που ονειρεύστε ενημερώστε μας να καταθέσουμε τις ταυτότητες μας. Ξεφτίλες…

17 Δεκ 2009

Οι «οίκοι» και το χάλι μας


Γράφει ο Γιάννης Γερονικολός

Καταστροφή, πείνα, χρεωκοπία, ανασκολοπισμός, δυστυχία και απομόνωση. Κάπως έτσι ζωγραφίζουν το μέλλον της Ελλάδας τα κοράκια του νεοφιλελευθερισμού, οι εν Ελλάδι κήνσορές τους και οι διεθνείς θεματοφύλακές τους. Οι γνωστοί απατεώνες με τα κοστούμια, δηλαδή, που «αιματοκύλησαν» τις διεθνής αγορές αρχικά με τη φούσκα των χρηματιστηρίων και στη συνέχεια με τον σεισμό στα παράγωγα των ακινήτων.

Βγαίνουν οι διάφοροι «οίκοι», οι ίδιοι που χειροκροτούσαν την Ιρλανδία για το… οικονομικό της θαύμα και το Ντουμπάι για τις επενδύσεις του, και υποβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Είναι προφανές το παιχνίδι που κάνουν με τα κρατικά ομόλογα και τα δισεκατομμύρια που τζιράρουν, ανεξέλεγκτοι, με τον τρόπο αυτό. Μόνον οι αφελείς, οι Πρετεντέρηδες και ο Μητσοτάκης δεν θέλουν να το δουν και να το παραδεχτούν.

Έχουν άδικο λοιπόν οι κοστουμάτοι ληστές για τα χάλια μας; Σίγουρα όχι. Δεν είναι αυτό όμως το ζητούμενο. Το πρόβλημα είναι πως αναγνωρίζουν ως λύση έναν ξεπερασμένο από την ιστορία, την οικονομική θεωρία και την πραγματικότητα, Θατσερικό ή ρεπουμπλικάνικο μονόδρομο. Οποιαδήποτε άλλη πρόταση πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων διότι δε βολεύει την ελίτ, δηλαδή τους ίδιους και τους χρηματοδότες τους.

Αυτό που παραμένει δυσνόητο είναι το γιατί κάποιοι χειροκροτούν χαιρέκακα κάθε δυσμενές σχόλιο που γίνεται για την ελληνική οικονομία στον ιδιότυπο αυτό πόλεμο που μας κήρυξαν οι διεθνείς τζογαδόροι. Δεν ομιλώ για την ανόητη κόντρα περί παγώματος ή όχι των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι που ούτως ή άλλως δε λέει απολύτως τίποτα.(Ούτε στον υπάλληλο θα λείψουν τα 5 ευρώ το μήνα, ούτε το κράτος θα λύσει το πρόβλημά του αν του τα στερήσει). Μιλάω για τις φωνές που μπλοκάρουν αντί να βοηθούν τις δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε όλη την λειτουργία του κράτους και των φορέων του, αλλά και τις αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν στην Παιδεία και τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης. Αλλαγές που θα αποτελέσουν τα θεμέλια πάνω στα οποία θα στηθεί η νέα Ελληνική οικονομία.

Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Ήταν ανέκαθεν και παραμένει πρωτίστως πολιτικό. Καμιά «αγορά» δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική οικονομία. Καμιά «αγορά» δε μπορεί να βάλει τάξη στο χάος. Καμιά «αγορά» δε μπορεί να υποκαταστήσει τις κυβερνήσεις, να ανοίξει τα σχολεία, να μαζέψει τους φόρους, να λειτουργήσει τα νοσοκομεία, να δώσει τις συντάξεις.

Μάλλον δεν μπορούμε να διαολοστείλουμε τα γιαπάκια της κάθε «Standard & Ρoor΄s» και κατά πάσα πιθανότητα, αν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε για να αναγκαστούμε να βάλουμε κάποτε σε τάξη αυτή την απίστευτη χώρα. Άλλο όμως αυτό και άλλο να βγαίνουν φυλλάδες, κάποια δελτία «ειδήσεων», οικονομικοί συντάκτες που νομίζουν ότι έγιναν αναλυτές των F.T. και μερικοί ανόητοι βουλευτές, σχεδόν πανηγυρίζοντας διότι μας καταχερίζουν οι «αγορές».

Αν εξαιρέσουμε την Αλέκα, τις… «συνιστώσες» του Σύριζα και κάποιους αμετανόητους παλαιολιθικούς ΠΑΣΟΚους, όλοι οι υπόλοιποι έχουν πειστεί ότι όπως και αν τις ονομάσουμε, «μεταρρυθμίσεις» όπως τις έλεγε ο Καραμανλής ή «ανατροπές» όπως τις λέει ο Παπανδρέου, οι δομικές αλλαγές στο κράτος και την κοινωνία πρέπει να γίνουν άμεσα. Πρέπει επιτέλους αυτή η χώρα να αρχίσει πάλι να παράγει και κάποια προϊόντα εκτός από υπηρεσίες, λαμόγια και δείκτες. Πρέπει να επανεπενδύσει στα παιδιά της, στους ανθρώπους της. Ας συνεργαστούμε, επιτέλους, όλοι σ' αυτό και όταν το πετύχουμε συνεχίζουμε να βγάζουμε τα ματάκια μας και να διαφωνούμε για τα πάντα επειδή τα επιχειρεί ο πολιτικός αντίπαλος. Για το μέλλον μας είμαστε υπεύθυνοι εμείς και όχι οι «οίκοι».

photo: flickr by CAZZIE321

13 Δεκ 2009

Το μέλλον που παρήλθε


Από τη Θεά Τσαούσα

Τελευταία, με κουράζει πολύ η βαριά φορεσιά της Ελληνίδας.

Ξέρετε, της γυναίκας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, έστησε τη ζωή της εδώ σε κάθε τομέα, και εγκλωβίστηκε στη χειρότερη χώρα του Δυτικού κόσμου.

Βαριά η φορεσιά που μου έδωσες ρε μάνα, και λάθος μου που ενώ το κατάλαβα νωρίς, δεν την έβγαλα από πάνω μου.
Είχα την τρελή ελπίδα, ότι στο μέλλον θα ελαφρύνει.

Αλλά ποιο μέλλον;

Το μέλλον της Ελλάδας, είναι ήδη παρελθόν.

Το χρησιμοποίησαν πριν την ώρα του, οι ίδιοι οι Έλληνες.
Το δάγκωσαν, το τραβολόγησαν, το πάτησαν, το δάνεισαν, το έκλεψαν, και το παρέδωσαν κουφάρι σήμερα, το 2009.

Το 2009 θα είναι έτος μνήμης του μέλλοντος μας.
Γιατί ο Έλληνας είναι πολύ μεγάλος μαλάκας. Καλλιτέχνης μαλάκας.
Γεννημένος looser, ανόητος, απολίτιστος, ξερόλας, άπληστος, ιδιοτελής, αυτοκαταστροφικός, και κυρίως παλιοκαριόλης.


Μην το πιάσω από το 1.000 μ.Χ το θέμα, ούτε από τη μεταπολίτευση.
Θα το πιάσω από το 2004 που ανέλαβε η Νέα Δημοκρατία τη διακυβέρνηση της χώρας.
Λαμόγια-ξελαμόγια τα στελέχη του παλιού ΠΑΣΟΚ, παρέδωσαν τη χώρα με Ολυμπιακούς αγώνες και με ανοδικό δείκτη ανάπτυξης.

Ήρθαν οι γραβάτες της Δεξιάς και αντί να αξιοποιήσουν ό,τι καλό, και να καθαρίσουν, έστω στον βαθμό που γινόταν τη σαπίλα, έγιναν οι ίδιοι σαπίλα.


Κι ερχόμαστε σήμερα, το 2009, με ένα νέο κατά 50%, ΠΑΣΟΚ, στη διακυβέρνηση της χώρας.
Γι αυτό το 50% εγώ το ψήφισα και για τον Γιώργο Παπανδρέου φυσικά, τον οποίο θεωρώ τον τελευταίο άνθρωπο στην Ελλάδα που θα είχε λόγους να βυθιστεί στη νιρβάνα της εξουσίας και να κάνει τη χώρα μπουρδέλο.

Θα πεις, μπουρδέλο την παρέλαβε, το αρτιότερο μπουρδέλο της Ευρώπης, μην πω και του τρίτου κόσμου.


Τα σκουλήκια της Δεξιάς που κατάντησαν την Ελλάδα όπως την κατάντησαν, ΠΑΝΤΑ με την ανοχή του μαλάκα Έλληνα πολίτη, μάζεψαν τα κωλόχαρτα τους και πήγαν σπίτια τους, και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Έβγαλαν και νέο πρόεδρο, για να ξανακερδίσουν λέει τις εκλογές.
Στα αρχίδια τους, τσίπα, και ντροπή, και τιμωρία, δεν υπάρχει γι αυτούς τους εγκληματίες, που κανονικά θα έπρεπε να μπουν πίσω απ΄ τα κάγκελα.

Με πρώτο και καλύτερο τον πεντάχρηστο Καραμανλή, τον ανίκανο σαπιοκοιλιά μέσα κι έξω, που έριξε τη χαριστική βολή στην πατρίδα του, που μόνο έτσι δεν την αισθάνεται.
Κι όμως, όλοι αυτοί, με την ανοχή του μαλάκα του Έλληνα, θα ξαναγίνουν κάποτε κυβέρνηση.

Με την ανοχή του ζόμπι Αριστερού, του παράφρονα ακροδεξιού, του γλιτσιασμένου ακροαριστερού, του ανίκανου αντιεξουσιαστή, του δυσαρεστημένου ψηφοφόρου του ΠΑΣΟΚ που δεν διόρισε το γαμιοπαίδι του στο Δημόσιο, και φυσικά του λιμάρη μικροαστού που δεν έχει βρακί στον κώλο του να βάλει, αλλά θέλοντας να ταυτιστεί με το κεφάλαιο έστω και ως τσιμπούρι του, ψηφίζει Δεξιά.



2009.
Με το μέλλον παρελθόν, καλείται μια κυβέρνηση να κάνει το μπουρδέλο, σπίτι για οικογένεια με παιδιά.
Να πετάξει έξω τα στρώματα και τις καπότες, τα ξεραμένα σπέρματα στους τοίχους και τα δάπεδα.
Να ανοίξει τα παράθυρα, να βάψει τοίχους, να φέρει έπιπλα, βιβλία και παιχνίδια.


Κι ας πούμε, ότι αυτό με δουλειά γίνεται.
Αυτό που δεν γίνεται, και δύσκολα θα καταφέρει η κυβέρνηση, είναι να βγάλει έξω τις πουτάνες.

Πουτάνες με ανοιχτά τα πόδια και κλειστά μυαλά, που κάνουν τα πάντα για να παραμείνει το μπουρδέλο ως έχει.
Επειδή κάποιες δεν ξέρουν να ζουν έξω από το μπουρδέλο, και κάποιες, επειδή από αυτό πληρώνονται.
Δουλεύουν στο μπουρδέλο, πώς το λένε, αυτή είναι η δουλειά τους.
Πουτάνες της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και οι μικρότερες, που δεν αξίζει να αναφέρω.
Πουτάνες που έχουν τον Έλληνα πελάτη πιασμένο από τα αρχίδια και με 10 Ευρώ του δίνουν μέχρι κώλο.
Για να ξαναπάει, και να ξαναπάει.


Καλώς ή κακώς παλιομαλάκα Έλληνα, το μπουρδέλο νοικιάστηκε και θέλει να αλλάξει χρήση.
Επιβάλλεται να αλλάξει χρήση.
Για σένα μαλάκα φτιάχνεται, για να μένεις σε σπίτι.

Και οι πουτάνες δεν φεύγουν, και έχουν το κομπόδεμα κρυμμένο βαθιά στο μουνί τους, και σου΄ρθε μια κυβέρνηση που δεν έχει άλλη επιλογή από το να σε βάλει σε σπίτι.
Δεν έχει άλλη επιλογή, είναι μονόδρομος, πάρτο χαμπάρι, αλλά με σένα ρε καριόλη και τις φίλες σου τις καραπουτανάρες που φάγατε το μέλλον σε γαμήσια, δεν θα καταφέρει τίποτα.


Δεν θέλεις να πληρώσεις φόρους, θέλεις να πληρώνουν οι άλλοι όμως, δεν θέλεις μείωση μισθού, δεν θέλεις ούτε την εκπτωτική κάρτα στους ανέργους. Το κουπόνι όπως το λες, ρε βλάκα.
Δεν θέλεις να χάσεις τη δουλειά σου στο Δημόσιο, δεν θέλεις όμως άλλους στο Δημόσιο, δεν θες να βγεις αργά στη συνταξη, δεν θέλεις να πληρώνεις τα ταμεία, προσλαμβάνεις υπαλλήλους με μπλοκάκι, πας και δουλεύεις με μπλοκάκι, διαμαρτύρεσαι για τις τράπεζες αλλά είσαι ο καλύτερος πελάτης τους, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και η δικιά σου να γεννήσει τρίδυμα.

Να μην καίγεται η Αθήνα, αλλά να μην κουνιούνται οι μπάτσοι, να μην κοστίζει ο καφές 5 Ευρώ αλλά να τρέχεις να τον πίνεις, να μη γίνονται σκάνδαλα αλλά να τα ανέχεσαι σαν κότα, και να μιλάς....να μιλάς.....να μιλάς...ώρες ατέλειωτες για το πώς θα βελτιωθεί η ζωή σου.
Βιβλιοθήκες ολόκληρες στο τραπέζι, στα blogs, στις εφημερίδες, λέξεις, μακρόσυρτες φράσεις, αριστερές παπαρολογίες επί παπαρολογιών, αντίσταση, αντίδραση, αντίληψη μικρή.
Το μόνο που δεν σκέφτεσαι, είναι πως δεν σε βλέπουν οι άλλοι σκουλήκι, αλλά σκουλήκι αισθάνεσαι εσύ και το δηλώνεις.



Από βδομάδα η κυβέρνηση θα κληθεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μπουρδέλο και θα ζητήσει συναίνεση από τις πουτάνες.
Δυο τρίχες απ΄το πράμα τους θα πάρει.


Τίποτα, τίποτα δεν θα γίνει μαλάκα Έλληνα, θα μείνεις για πάντα στο μπουρδέλο.
Δεν έχεις μέλλον, το΄παμε, το μέλλον σου παρήλθε.




ΥΓ.
-Δώστε φράγκα στους άνεργους και όχι εκπτωτική κάρτα, οι πουτάνες θέλουν καινούργια βρακιά.
-Μειώστε το κόστος στα σηματάκια των αυτοκινήτων, γιατί ο μαλάκας ο Έλληνας φόρους δεν πληρώνει.
Προτιμά να πάρει καινούργιο αυτοκίνητο με 12.000 Ευρώ, παρά να δώσει 350 Ευρώ να γίνει το μπουρδέλο σπίτι.
-Ή βάλτε μια βόμβα μεγατόνων να εξαφανιστεί αυτή η χώρα από τον χάρτη.
Για να συντομεύουμε.



ΥΓ. 2
Τα καταλύματα στα χειμερινά θέρετρα για τις γιορτές που έρχονται, θα έχουν πληρότητα 95%.
Κάτι ήξερε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν έλεγε "Λεφτά υπάρχουν".

Από το μέλλον που παρήλθε υπάρχουν, αυτή είναι η διαφορά.