Τα αποσπάσματα από τους διαλόγους που φέρεται να πρωταγωνιστεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, είναι απολαυστικά. Η προσωπική ζωή του Ιταλού πρωθυπουργού, γίνεται φύλλο και φτερό στα media όμως είναι ο ίδιος που προκαλεί τα Μέσα να τον ελέγξουν. Και ένας πρωθυπουργός πρέπει να ελέγχεται για τα πάντα, σεβόμενοι πάντοτε την προσωπική ζωή των ανωνύμων.
Στην Ελλάδα , στα τέλη της δεκαετίας του 80 αλλά και αργότερα το 1995 τα media έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Για να χτυπήσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου, διέσυραν τη σύζυγό του Δήμητρα, γεμίζοντας τις εφημερίδες με τις γυμνές της φωτογραφίες, ως απόδειξη πως οι υπηρεσίες πάντοτε λειτουργούν.
Γιατί αυτές οι σκέψεις; Διότι ο Τύπος δεν είναι άγιος». Γράφουμε για την κρίση, και προτείνουμε λύσεις , αλλά δεν έχουμε την απάντηση στο κεντρικό ζήτημα. Γιατί ο αναγνώστης γύρισε την πλάτη στην εφημερίδα, και την αγοράζει μόνο για τις προσφορές του. Η απάντηση είναι δυστυχώς πολύ απλή. Διότι όλοι γνωρίζουν πως δεν θα διαβάζουν την αλήθεια. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα με τον απίστευτο αριθμό Μέσων υπάρχει ένας πολύ στενός πυρήνας ανθρώπων που είναι σε θέση να διαμορφώνει την πολιτική και πολιτιστική ατζέντα, σε τέτοιο σημείο που οτιδήποτε βρεθεί εκτός αυτής σχεδόν δεν υπάρχει. Έχοντας ανθρώπους από την αριστερά και τη δεξί μοντάρει καθημερινά την επικαιρότητα, φλερτάροντας με τους ισχυρούς του τόπου. Την ίδια ώρα που δείχνουν με το δάκτυλο κάτι κακόμοιρους πολιτικούς , απολαμβάνουν πολυτελή ταξίδια, χορηγούμενα από τις εταιρείες που ξέρουν ποιους ανθρώπους πρέπει να κολακέψουν. Φανατικοί υποστηρικτές του δόγματος «ανήθικο είναι ό,τι κάνουν οι άλλοι» απολαμβάνουν μια ιδιότυπη εξουσία, στηριγμένοι σε «σαθρά» νούμερα τηλεθέασης.
Αναρτήσεις
