Θεσμικά

Δεν μπορώ να καταλάβω τι πόνος τους έπιασε όλους καλοκαιριάτικα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ξαφνικά όλοι οι πολιτικοί άρχισαν να κάνουν δηλώσεις λατρείας προς τον Θεσμό και το πρόσωπο λες κάποιος τους είπε ότι θα καταργηθεί. Τέτοια αγάπη, δε, για τον Παπούλια ούτε η Δήμητρα…

Αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα της χώρας ή στη χειρότερη να πάνε για κανα μπανάκι να ισιώσουν, οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται για το ποιος είναι περισσότερο… «θεσμικός». Αυτός που κλείνει με το έτσι θέλω τη βουλή, ή αυτός που την κοπανάει από την αναθεώρηση του Συντάγματος… Τα παλικάρια (λέμε τώρα) δεν παλεύονται με τίποτα. Τους ακούω στα ραδιόφωνα – διότι «ειδήσεις» αρνούμαι χρόνια τώρα να δω – και θέλω να αλλάξω πλανήτη.

Διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ο Τραγάκης (ναι, αυτός με τα κολπάκια για το άρθρο 24) για το θεσμικό ατόπημα του ΠΑΣΟΚ να λέει ότι θα προκαλέσει εκλογές μη ψηφίζοντας τον Πρόεδρο που θα προτείνει η ΝΔ. Και πού είναι το πρόβλημα; Αν δε γουστάρει ο Γιώργος να ψηφίσει Παπούλια εσείς τι ζόρι τραβάτε; Ας τα βρούνε μόνοι τους. Ή μήπως οι Τραγάκηδες και ο ανεκδιήγητος κυβερνητικός εκπρόσωπος – ούτε ο ίδιος το πιστεύει ακόμα ότι του εμπιστεύτηκαν αυτή τη θέση – θεωρούσαν ότι ο Παπανδρέου που κάνει υπνοθεραπεία με το «θέλω εκλογές» θα τους τη χάριζε;..

Από την άλλη υπάρχουν οι… Ρόβλιες! Ο πολιτικός αυτός γίγαντας με τις αστείρευτες νομικές γνώσεις διέγνωσε ότι «Σαφώς το εθνικό συμφέρον υπερισχύει της ερμηνείας και εφαρμογής ενός νομικού κειμένου, ακόμα και αν αυτό το νομικό κείμενο είναι το Σύνταγμα της χώρας». Θαυμάσια λοιπόν, άρα κατά το δοκούν η εφαρμογή του Συντάγματος. Αν κατά τη γνώμη μας είναι καλύτερα (για το Εθνικό συμφέρον πάντα) να το παρακάμψουμε, τότε το παρακάμπτουμε. Κάπως έτσι σκέφτηκαν ο Παπαδόπουλος και τα φιλαράκια του το ΄67. Κάπως έτσι δίνει άλλοθι στους πραξικοπηματίες ο βουλευτής Καρδίτσας του ΠΑΣΟΚ. Αν αρέσει στο «Κίνημα» το Σύνταγμα καλώς. Αν δεν του αρέσει υπερισχύει το «εθνικό συμφέρον». Βρε ούστ, μπαγλαμάδες.

Οι τύποι μας δουλεύουν για να κάνουν το κομμάτι τους με τα «Λέξους» στα χωριά τους και για να προσπαθούν κάθε λίγο και λιγάκι να περάσουν τροπολογίες για να τους πληρώνουμε εμείς και τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Παραγωγή πολιτικής είναι άγνωστη λέξη για την συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών μας (τους οποίους βέβαια εμείς οι ίδιοι ψηφίζουμε). Το μισό χρόνο της θητείας τους αναλώνονται σε εσωκομματικές ίντριγκες ώστε να αναρριχηθούν πιο κοντά στην κομματική νομενκλατούρα και τον άλλο μισό τρέχουν σε γάμους, κηδείες, βαφτίσια, «πίτες» και συνεστιάσεις για να μαζέψουν κανένα ψηφαλάκι. Στο ενδιάμεσο χειροκροτούν ακατάπαυστα τον αρχηγό, σφάζονται χωρίς λόγο και επιχειρήματα με τους «απέναντι» και λένε του κόσμου τις μπούρδες και αερολογίες στα μικρόφωνα.

Κάπως έτσι μας προκύπτει όλος ο κόσμος να ψάχνεται με την οικονομία, την ανεργία, την κρίση, την υγεία, την παιδεία και –προσφάτως- τη γρίπη, και στην Ελλάδα αντί να προβληματιζόμαστε για το μέλλον των παιδιών μας να ανησυχούμε για το μέλλον του… Παπούλια! Και το χειρότερο;.. Ερήμην του.