Διαβάζω στην ανακοίνωση της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, με αφορμή τη σαββατιάτικη (13/3) "γιορτή": "...Στο τέλος της γιορτής βέβαια όπως κάθε χρόνο, θα μοιραστούν τα δώρα στα παιδιά των μελών μας".
Χμμμ... "όπως κάθε χρόνο";
Συγχωρέστε με, αλλά "κάθε χρόνο" γιορτή δεν γινόταν Μάρτη μήνα, αλλά την περίοδο της πρωτοχρονιάς. 'Η κάνω λάθος; Και γιατί, παρακαλώ, φέτος γίνεται η γιορτή με ... πασχαλιάτικη καθυστέρηση; Μπορούν οι διοργανωτές να αιτιολογήσουν - δικαιολογήσουν αυτή την εξέλιξη;
Δεν νομίζω, δεν πιστεύω ειλικρινά ότι η φωνή μου μπορεί να εκφράσει κάποιον πέρα από τον εαυτό μου. Ωστόσο, εκτιμώ ότι έχω δικαίωμα έστω και τώρα, έστω και από αυτό το βήμα, να πω τη γνώμη μου. Και η γνώμη μου είναι ότι τα παιδιά των μελών της ΕΣΗΕΑ, ειδικά αυτή την περίοδο, ούτε δώρα από το "Μουστάκα" ή όποιον άλλο του είδους έχουν ανάγκη, ούτε το "πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγουδιστές, νεανικά μουσικά συγκροτήματα, παιδικό θέατρο, ταχυδακτυλουργούς, κλόουν και πολλές άλλες εκπλήξεις" είναι που τους λείπει...
Τα παιδιά των μελών της ΕΣΗΕΑ και όλων εκείνων που ακόμα δεν είναι μέλη της Ενωσης, νομίζω ότι αυτό που θέλουν είναι χαμογελαστούς γονείς, πατεράδες και μαμάδες χωρίς τη σκιά της ανασφάλειας για τα οικονομικά τους ή και για το εργασιακό τους μέλλον να πέφτει πάνω στην ψυχή, στην καρδιά και το βλέμμα τους. Και για τούτα, η ΕΣΗΕΑ μπορεί με άλλους τρόπους να μεριμνήσει. Και όχι με "γιορτές", εικόνες των οποίων θα "παίξουν" σε βραδινά τηλεοπτικά δελτία για την προβολή των υποψηφίοων στις επόμενες εκλογές της Ενωσης...
Εντάξει: Δεν θέλατε στο Ταμείο Ανεργίας; Δεν θέλατε να ενισχύσετε με κάποιον τρόπο τον ΕΔΟΕΑΠ; Τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τη φετινή γιορτή, τα δώρα, γιατί δεν αποφασίζατε τουλάχιστον να τα δώσετε στη Γιούνισεφ, στο Χαμόγελο του Παιδιού, στα νοσοκομεία Παίδων - ίσως για την αγορά χρήσιμου εξοπλισμού, στα παιδικά χωριά ΣΟΣ;
Πιστέψτε με: Κάνω το παν για να κρατήσω τη λάμψη της λαχτάρας και της υπερηφάνειας που ένοιωθα όταν έκανα αίτηση να γίνω μέλος της Ενωσής μας. Παρακαλώ, λοιπόν, φίλοι της Διοίκησης, κάντε κι εσείς κάτι να διατηρήσετε αυτή τη λάμψη ζωντανή...
Δεν κοστίζει τίποτα μια τέτοια προσπάθειά σας. Η αξία της, ωστόσο, νομίζω για πολύ κόσμο πως είναι ανεκτίμητη!
Από το http://edrana.blogspot.com το προσυπογράφω
Αναρτήσεις
