Τζιμάκος όλα τα λεφτά!

Άπαιχτος! Εκλογική εκπομπή με δεκάδες ατάκες

Λευκή σελίδα

ΒΑΡΙΕΜΑΙ! βαριέμαι ασύλληπτα και πιο πολύ απ όλα βαριέμαι το ίδιο σκατοφαγητό που μας σερβίρουν τα κόμματα ενόψη εκλογών. Αηδία. Αηδία και απογοήτευση για μια ακόμα φορά.
Βαριέμαι και να γράψω! Κάτι που ουδόλως σας ενδιαφέρει βέβαια, αλλά εμένα το γράψιμο είναι η δουλειά μου.
Πολλές φορές αυτή την εβδομάδα ξεκίνησα να γράφω κάποιες σκέψεις για την εφημερίδα ή το μπλόγκ, μα κάνοντας μια βόλτα από φιλικά ιστολόγια ή στήλες συναδέλφων έβλεπα οτι κάποιοι είχαν προλάβει τις σκέψεις μου και μάλιστα είχαν καταθέσει τις δικές τους πολύ πιο όμορφα απ ότι εγώ θα μπορούσα. Ζήλια.

Ζήλια πρώτα για την ελεγεία στη βαρεμάρα από την άπαιχτη tsaousa:

"Βαριέμαι σαν σκύλος που δεν γυρνάει ούτε τον κώλο του να γλείψει.

Βαριέμαι σαν γάτα που τρώει τα νύχια της από ανία.

Βαριέμαι σαν πουλί που κελαηδάει playback.

Βαριέμαι και που λέω ότι βαριέμαι."

Ζήλια μετά - και σεβασμός - για τον Ρούσσο Βρανά και τους "δρόμους' του όπου γράφει για την αποχή στις Ευρωεκλογές:

"Ο ψόγος...

... του απολιτικού ας μην πέφτει λοιπόν στους λαούς που σνομπάρουν τις ευρωεκλογές. Γιατί συναντάμε σήμερα απολιτικούς ακόμη και εκεί που εξ ορισμού δεν θα έπρεπε να υπάρχουν: στους δύο μεγαλύτερους πολιτικούς σχηματισμούς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η «σύγκρουση» Κεντροδεξιάς - Κεντροαριστεράς δεν παίζει πια παρά έναν περιθωριακό ρόλο. Με σκανδαλώδη ευκολία, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα παραμερίζουν τις πολιτικές διαφορές τους και ψηφίζουν από κοινού τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, συντηρητικοί, μπορεί να «ξεσκίζονται» στις εθνικές εκλογές, αλλά συγκυβερνούν στην Ευρώπη"

Πολύ ωραίος και ο τρόπος που χειρίζεται το θέμα της χρηματοδότησης των κομμάτων ο apos

" Εδώ σε εμάς πώς γίνεται η χρηματοδότηση; Καταρχήν, το Κράτος. Δηλαδή, όλοι εμείς οι ηλίθιοι φορολογούμενοι (γιατί αυτό είναι το Κράτος) πληρώνουμε τις στρατιές υπαλλήλων σε όλα τα κόμματα. Σε όλα. Τα οποία κόμματα έχουν φεσώσει το σύμπαν: από την Ολυμπιακή μέχρι το μέντιουμ που έχουν στο υπόγειο.

Μετά, υποτίθεται ότι γίνεται εξόρμηση με κουπόνια, γαριδάκια, δρακουλίνια και πακοτίνια.

Και επειδή προφανέστατα δεν φτάνουν ούτε τα χρήματα των ηλίθιων φορολογούμενων ούτε τα δρακουλίνια, υπάρχει και μια τεράστια γκρίζα περιοχή χρηματοδότησης που κανείς δεν γνωρίζει."

Για να μη μιλήσω βέβαια για τον φοβερό "pitsiriko"

"Ήταν πραγματικά συγκλονιστικός ο Νίκος Χατζηνικολάου στη συνέντευξη που πήρε από τον Κώστα Καραμανλή. Τον κόλλησε στον τοίχο. Ο Νίκος Χατζηνικολάου ήταν τόσο σκληρός και αμείλικτος, που για μια στιγμή νόμισα πως θα ρωτούσε τον Καραμανλή τι θα γίνει επιτέλους με τα εικονικά τιμολόγια του Alter και γιατί ακυρώθηκε το πρόστιμο που είχε επιβάλει η εφορία στον τηλεοπτικό σταθμό."

Που και που χαίρομαι που νέα παιδιά μπορούν στα free press που προτιμούν, να διαβάσουν κείμενα σαν του Τσαγκαρουσιάνου της Lifo

"Καμιά φορά λέω: δες λίγο Star να πάρεις πρέφα σε τι κόσμο ζεις. Toν real κόσμο, με τη μύξα και το λίπος του. Και βλέπω λοιπόν: τις Ειδήσεις του Star.
Eίναι ένας άνκορμαν με κουστούμι, γκρίζους κροτάφους και γυαλιά και εκφωνεί τη μία μετά την άλλη ανοησία. Σοβαρός, με τόνο επείγοντα. Σκέφτομαι τα παιδιά του, που τον βλέπουν κάθε βράδυ να λέει αυτά που λέει. Τι πρότυπο έχουν. Πώς ορίζουν τον ανδρισμό και την αξιοπρέπεια. Τι πιστεύουν ότι είναι η δημοσιογραφία.
Το Star και τα κανάλια που του μοιάζουν είναι ο τόπος που επωάζεται το νέο λούμπεν. Όταν το βλέπεις, σου ‘ρχεται να ξεράσεις από θλίψη."

... ή του Στέλιου Κούλογλου

Πίσω από την εικονική πραγματικότητα των debates που πραγματοποιούνται λες και δεν τρέχει τίποτα, κρύβεται ο κίνδυνος κατάρρευσης. Του συστήματος της Παιδείας, της Υγείας, της Οικονομίας και των όποιων ηθικών αξιών έχουν απομείνει: οι ύποπτοι της Ζίμενς την κοπάνησαν, αφού κυκλοφορούσαν ελεύθεροι για κανά χρόνο, την ίδια στιγμή που σε μια εβδομάδα είχαν προφυλακίσει π.χ. την Τσέκου, που διακινούσε το DVD Ζαχόπουλου, ή το δικηγόρο της ως ύποπτους φυγής στο εξωτερικό! Από τη Βουλή, που παραμένει κλειστή λόγω σκανδάλων, μέχρι τη Δικαιοσύνη, τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο.

Στις ευρωεκλογές, λοιπόν, η κυβέρνηση θα πρέπει να εισπράξει ένα τόσο γερό μήνυμα, ώστε είτε να αλλάξει τελείως πορεία ή να μην μπορεί να κυβερνήσει και να παραιτηθεί. Είναι εθνική ανάγκη να καταψηφιστεί, ακόμη και αν δεν σας ενθουσιάζει καμία από τις εναλλακτικές λύσεις.

Μετά από αυτά - και πολλά πολλά άλλα βέβαια - πρέπει να κάτσω να γράψω κι εγώ κάτι... Πρόβλημα!

Η φωτό από το http://www.flickr.com/photos/altair/

Μπράβο στοΓιώργο!

Έτσι μπράβο! Ο Γιώργος αποδεικνύει ότι έχει κοχόνες αρχηγού και ότι εννοεί το «δε χρωστάω σε κανέναν» και πόσο μάλλον στο «αδελφάτο» του ΔΟΛ.

Ο Γ. Παπανδρέου έδωσε χθες το βράδυ εντολή στους επιτελής του να τηλεφωνήσουν στο «μεγάλο αφεντικό» του Συγκροτήματος Σταύρο Ψυχάρη και να αποσύρουν τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ στο Βήμα της Κυριακής. Αιτία η δημοσκόπηση – μαϊμού που δημοσίευσε το ΒΗΜΑ για το ντιμπέιτ και έφερνες κερδισμένο της βραδιάς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Τα στοιχεία του γκάλοπ –πίνακες κτλ - τα οποία ανέβηκαν στην ιστοσελίδα της εφημερίδας, είχαν φτιαχτεί ενώ η τηλεμαχία βρισκόταν σε εξέλιξη κάτι που έγινε αμέσως αντιληπτό και καταγγέλθηκε από χρήστες του διαδικτύου και μπλόγκερς.

Η κίνηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ έχει μεγάλη πολιτική σημασία καθώς είναι ο μόνος εδώ και δεκαετίες που τα βάζει ανοιχτά με το βασίλειο της διαπλοκής και τον «κάπο ντι κάπι» του Τύπου, τον κυρ Σταύρο. Για το γιουσουφάκι του το Γιαννάκη δε γίνεται λόγος διότι η κατηγορία που παίζει φτάνει το πολύ μέχρι τον Βενιζέλο, τον οποίο τώρα φαίνεται γιατί τον επιθυμούσαν τόσο πολύ έναντι του απρόβλεπτου Γιώργου.

Η σφαλιάρα σημειολογικά είναι μεγάλη και θυμίζει την εποχή στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκρούστηκε με τον Λαμπράκη πάλι για το Βήμα. Από τη σύγκρουση τότε ευνοήθηκε – σε πολλαπλό επίπεδο – ο νεόκοπος τότε εκδότης και εργολάβος κ. Μπόμπολας. Τώρα;..

Τηλε-παπαριές

Ωραία… Είδα και το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, το οποίο παρεμπιπτόντως έγινε με αφορμή τις Ευρωεκλογές με τις οποίες όμως ουδείς ασχολήθηκε. Μάλλον πρόκειται για ακόμα δύο χαμένες ώρες της ζωής μου. Σαν ένα αδιάφορο έργο στον κινηματογράφο, ή ένα ματσάκι που βγήκε «φάβα». Ωραία πέρασα, δε λέω. Σίγουρα πολύ καλύτερα από το να έβλεπα τα σώου των οκτώ, αλλά δεν ήταν αυτό το ζητούμενο… Ή μήπως ήταν;

Οι πολιτικοί κατέβηκαν στο γήπεδο με μόνο σκοπό να πάρουνε το «Χ» με κάθε τρόπο και έτσι πρώτο μέλημά τους ήταν να πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα. Ανάθεμα αν απάντησαν κανονικά σε μία ερώτηση. Αλαμάλα κακάλα οι απαντήσεις κι όποιος κατάλαβε μπράβο του, κερδίζει ένα ταξιδάκι στη Γερμανία τώρα που έγινε… και της μοδός.

Οι δε περφόρμερς των οκτώ έπαιζαν για την πάρτη τους. Ποιος θα φανεί πιο έξυπνος, πιο διαβασμένος και με τις πιο έξυπνες ερωτήσεις. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: Ερωτήσεις ηλίθιες (εντάξει, όχι όλες) ακόμα και προσβλητικές από κάποιους, ή με ύφος προσβλητικό.

Όπως δεν καταλαβαίνω γιατί ο πρωθυπουργός δεν απαντά στα ίσα σε μια ερώτηση, αλλά αντ αυτού λέει μιαν άλλη ιστορία, έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί οφείλει να ανέχεται το ύφος του Λιάτσου και την… τοποθέτηση αντί ερώτησης. Το ίδιο βέβαια ισχύει για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Δεν ξέρω, για παράδειγμα, τι υπομονή θα είχα στη θέση τους, απέναντι στις ηλιθιότητες για την κόρη του Παπανδρέου ή τις… άδειες δακτυλίου του ΣΥΝ. Στην τελική, αν θέλουμε τέτοιες ερωτήσεις και βέβαια τις ανάλογες απαντήσεις, γιατί δε βάζουμε τα φυντάνια του Μαλέλη ή τους διάφορους Περήδες να «ανακρίνουν» τους αρχηγούς και ο ΑΝΤ1 στέλνει τον Ευαγγελάτο αντί της Τατιάνας.

Είναι νομοτελειακό και το διδάσκουν στα… νηπιαγωγεία της δημοσιογραφίας και της νομικής: Η ηλίθια ερώτηση θα πάρει μια εξίσου ηλίθια απάντηση. Εξαιρούνται βέβαια απαντήσεις όπως αυτές του Γιώργου ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ανέκαθεν κόμμα της οικολογίας διότι έχει έμβλημα τον ήλιο και σημαία πράσινη!.. Εξαιρείται βεβαίως και η ατάκα της Αλέκας ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να παίρνουν καλό μισθό, εκτός όσων εργάζονται στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ διότι είναι κομμουνιστές. Για τις γνωστές εξυπνάδες του αρχηγού του Πλεύρη, περί ανέμων στα ρετιρέ ας μην επεκταθούμε…

Άρα, τι μάθαμε από από αυτή την «τηλεμαχία»;

• Ότι η Ευρώπη, είναι για το λαό χασούρα! (σύμφωνα με κάποια περίεργα λογιστικά της κας Παπαρήγα) και τίποτε άλλο καθώς οι άλλοι αρχηγοί δεν ασχολήθηκαν.
  
• Ότι σύμφωνα με τη λογική της Αλέκας, εφόσον το ΚΚΕ δεν είναι κόμμα εξουσίας δεν δέχεται έλεγχο από θεσμικά όργανα!
  
• Ότι οι μεταρρυθμίσεις μπορεί να μην έγιναν εδώ και 5 χρόνια αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
  
• Ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Καραμανλή, έχουμε καταφέρει το 98% της σύγκλισης!
  
• Ότι η πράσινη ανάπτυξη χρειάζεται πόρους από επενδύσεις, αλλά για κάτι τέτοιο χρειάζεται ένα κράτος που θα μπορεί να δανειστεί και όχι ένα χρεωμένο κράτος (άρα πάπαλα η πράσινη ανάπτυξη)!
  
• Ότι το ΛΑΟΣ δεν είναι των άκρων, αφού ποτέ δεν αποκλείει τον διάλογο (πχ με τους Χρυσαυγήτες) και…
  
• Αλαβάνος και Τσίπρας τα έβαλαν με Βραδυνή και Απογευματινή, καθώς ζήτησαν 100.000 προσλήψεις στο Δημόσιο σπάζοντας τα κοντέρ! Είναι νούμερο που κανείς άλλος δεν έχει αποτολμήσει.
  

  Με τις υγείες μας.

Ο...λήστής από το Πέραμα

Λήστεψε τράπεζα, για να πληρώσει τα χρέη του, παραδόθηκε οικειοθελώς στην Αστυνομία και επέστρεψε όσα χρήματα του … περίσσεψαν, αφού προηγουμένως «τακτοποίησε» τους δανειστές του.

Ο 42χρονος από το Πέραμα ήταν άνεργος και όπως είπε στην απολογία του στον Εισαγγελέα επέλεξε τη ληστεία, γιατί είχε περιέλθει σε δεινή οικονομική κατάσταση, εξαιτίας της ανεργίας. Το γεγονός, ότι πήγε μόνος του στο Αστυνομικό τμήμα του Περάματος και παραδόθηκε μάλλον συγκίνησε τον λειτουργό της Δικαιοσύνης, που τον άφησε ελεύθερο, με περιοριστικούς όρους, ορίζοντας τακτική δικάσιμο.

Ο άνεργος ληστής είχε αποσπάσει από υποκατάστημα της τράπεζας Πειραιώς στο Πέραμα 11.000 ευρώ και επέστρεψε τα 2400.

Απ΄ ότι φαίνεται ακόμα και οι… ληστές στο Πέραμα αποπνέουν άλλος ήθος!

ΠΗΓΗ www.antinews.gr

Βάλτε κάλπες στην αμμουδιά

Και τις τελευταίες προεκλογικές ημέρες, κατά τας γραφάς, ανακαλύφθηκαν οι πράσινοι παπαγάλοι, οι μπλέ βάρβαροι, οι κόκκινοι επιχειρηματίες και οι ρόζ… τίποτα!
Δεν ήταν κάτι που δεν περιμέναμε – ίσως άργησε και λίγο η ορχήστρα – ούτε κάτι που μας εξέπληξε. Νερό στο μύλο των ΜΜΕ ήταν, για να ασχοληθούν με κάτι που θα πουλήσει, διότι τα σημαντικά τσούζουν και τα ευρωπαϊκά τα τρώει η μαρμάγκα της AGB και των δελτίων κυκλοφορίας.
Στις επόμενες ημέρες όλα αυτά θα πυκνώσουν σαν τα σύννεφα πριν το μπουρίνι, αλλά πριν να μας έρθει ο ουρανός στο κεφάλι θα καταλαγιάσουν διότι θα υπάρξει η «λαϊκή ετυμηγορία» από την κάλπη.
Τώρα πως στην ευχή θα έχει βγει η απόφαση χωρίς κανείς να έχει ακούσει ούτε μια σοβαρή, υπεύθυνη και τεκμηριωμένη κουβέντα για την ευρωβουλή και τις παρατάξεις της, για τα σχέδια και τις προοπτικές των υποψηφίων και των κομμάτων, για το πρόγραμμά τους και το τι πρεσβεύουν, αυτό είναι απορίας άξιο.
Στήνουμε κάλπες για την ευρωβουλή κι εμείς εδώ τσακωνόμαστε για το τι χρώμα έχουν τα παπαγαλάκια. Σε λίγες μέρες θα έχουμε και το περίφημο ριάλιτι του ντιμπέιτ, με ολιγόλεπτους μονολόγους των πολιτικών αρχηγών σε χλιαρές και συνήθως ανούσιες ερωτήσεις των τηλεπερσόνων. Άλλος γύρος ανοησίας μετά, για το ποιος κέρδισε τις εντυπώσεις μέχρι το ποιος φόραγε την καλύτερη γραβάτα ή μανικετόκουμπο. Για την ευρώπη, βέβαια, ούτε κουβέντα. Ποιός ασχολείται τώρα με τα φιλικά όταν σε λίγους μήνες έρχεται το ντέρμπι…
Μετά από την σπατάλη τόσου κρατικού χρήματος για διαφημίσεις αλλά και για την εκλογική διαδικασία, μετά από εκατοντάδες στημένους τηλεκαβγάδες και τσακωμούς σε ραδιόφωνα, μετά από τη φόλα-ντιμπέιτ χωρίς διάλογο των αρχηγών, θα πάμε να ψηφίσουμε (όσοι δεν προτιμήσουν τις ακρογιαλιές λόγω τριημέρου). Και τι θα βγάλουμε το οποίο η αντιπολίτευση ονομάζει «δημοψήφισμα»; Είκοσι δύο εθνικούς αντιπροσώπους σε σύνολο 785 που αποτελούν το ευρωκοινοβούλιο! Το 2,8% του συνόλου. Σιγά μη σκίσουμε λοιπόν κανένα καλσόν.
Ακόμα πιο φαιδρό είναι το γεγονός ότι σκοτώνονται όλοι ως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ κτλ όταν ουδεμία σχέση έχουν αυτά τα κόμματα με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα καθώς τα κόμματα της Ευρωβουλής είναι τα εξής: -EPP-ED Ομάδα τoυ Ευρωπαϊκoύ Λαϊκoύ Κόμματoς (Χριστιαvoδημoκράτες) και των Ευρωπαίωv Δημoκρατώv (ανήκει η ΝΔ) -PES Σοσιαλιστική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ανήκει το ΠΑΣΟΚ) -ALDE/ADLE Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη -UEN Ομάδα ΄Εvωση για τηv Ευρώπη τωv Εθvώv -Πράσινοι/EFA Ομάδα τωv Πρασίvωv/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία - GUE-NGL Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (ανήκουν ΚΚΕ και ΣΥΝ) -IND/DEM Ομάδα Ανεξαρτησία και Δημοκρατία (ανήκει το ΛΑΟΣ)
Για να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε από ποιους αποτελούνται και τι πρεσβεύουν αυτές οι ομάδες θέλουμε ολόκληρες σελίδες. Γιατί λοιπόν αντί τα κόμματα να βγάζουν σποτάκια με ζωάκια και οι αρχηγοί να ψάχνουν εναγωνίως να βρούνε «λαμπερά πρόσωπα» για τις λίστες, δε μπαίνουν στη διαδικασία να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει για ποιο πράγμα ψηφίζει και τι πραγματικά διακυβεύεται στις Βρυξέλλες; Μάλλον γιατί είναι πιο εύκολο για τους Μαυρογιαλούριους κομματικούς μηχανισμούς να παίξουν το παιχνίδι της πόλωσης που πολύ καλά γνωρίζουν τόσα χρόνια, παρά να μπούνε στα δύσβατα γι αυτούς χωράφια της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής όπου παίρνονται οι αποφάσεις.
Έτσι, θα λουστούμε καλοκαιριάτικα τον κάθε πικραμένο πολιτικό να μας λέει τα γνωστά παραμύθια σα να μιλάει σε λοβοτομημένους ιδρυματικούς και με επιχειρήματα ζωολογικού κήπου να μας ζητάει να ψηφίσουμε τους εκλεκτούς του αρχηγού του, οι οποίοι θα κάνουν τουρισμό πολυτελείας (οι περισσότεροι τουλάχιστον όπως έχει δείξει η πράξη τόσα χρόνια) στις Βρυξέλλες.
Καλά μπάνια.

Γ.Γ.

Η γνώση είναι άραγε ζήτημα ποσότητας;

Από τον Ρούσσο Βρανά

....Αυτό αναρωτήθηκε ο Τζόρτζιο Ίσραελ, καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης, όταν μια μέρα μια «αυθεντία» τού υπέδειξε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Did you know 3.0».

Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η κοινωνία της γνώσης. Και δείχνει πως ένα στα οκτώ ζευγάρια που παντρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ γνωρίστηκαν μέσα από το Διαδίκτυο (τι να έχουν απογίνει άραγε;), πως η πρώτη χώρα στον κόσμο σε ευρυζωνικές συνδέσεις είναι οι Βερμούδες (σημαίνει άραγε αυτό πως είναι πρώτη και στην κοινωνία της γνώσης;), πως τα χρόνια που χρειάζεται ένα διαφημιστικό μήνυμα για να φτάσει σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους είναι 38 για το ραδιόφωνο, 13 για την τηλεόραση, 4 για το Διαδίκτυο και μόνο 2 για το «Facebook», πως οι τηλεφωνικές επικοινωνίες τριπλασιάζονται κάθε έξι μήνες και πως, ολόκληρο το 2006, η μηχανή αναζήτησης Google είχε δεχθεί 2,6 δισεκατομμύρια ερωτήσεις χρηστών, ενώ σήμερα δέχεται 31 δισεκατομμύρια τον μήνα (πόσο ουσιαστικό είναι άραγε το περιεχόμενό τους;).

Το ντοκιμαντέρ δείχνει επίσης ότι, μέσα σε μία εβδομάδα, οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» προσφέρουν περισσότερες πληροφορίες από όσες μπορούσε να συσσωρεύσει ο άνθρωπος του δέκατου αιώνα σε ολόκληρη τη ζωή του.

Μάλιστα, μόνο φέτος, παρήχθησαν 40x10^19 bytes πληροφοριών (40x10 στη δέκατη ένατη δύναμη), δηλαδή περισσότερες από όσες παρήχθησαν συνολικά τα τελευταία 5.000 χρόνια. «Σημαίνει άραγε αυτό πως ο όγκος των πληροφοριών μάς κάνει πιο μορφωμένους;» συλλογίζεται ο καθηγητής Ίσραελ. Και λέει: «Το αγγλικό λεξιλόγιο διαθέτει σήμερα περίπου 540.000 λέξεις, δηλαδή πέντε φορές περισσότερες από όσες είχε την εποχή του Σαίξπηρ. Όμως, παρά τον σύγχρονο πλούτο των λέξεων, οι άνθρωποι επιμένουν σήμερα να τον διαβάζουν τον ΄΄καημένο΄΄».

Όταν πέθανε ο φιλόσοφος Σπινόζα κι έψαξαν στο σπίτι του, βρήκαν δεν βρήκαν τριακόσια βιβλία. Ωστόσο, ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι υποστηρικτές της μεταμοντέρνας τεχνολογικής κοινωνίας δεν παύουν να ανατρέχουν ακόμη σε αυτόν.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σίγουρα, η αύξηση της ποσότητας είναι πολύ χρήσιμη, αλλά η γνώση δεν μπορεί να περιοριστεί στις πληροφορίες. Δεν θα έφταναν ούτε ένα τρισεκατομμύριο terabytes για να μπορέσουμε να ενοποιήσουμε την κβαντική μηχανική με τη θεωρία της σχετικότητας ή για να αποδείξουμε πως η θεωρία των χορδών είναι σωστή. Θα ήταν ευχής έργον, λοιπόν, να ξέρουμε να διαχειριζόμαστε σωστά την ορμητική ροή των πληροφοριών, χωρίς να ξεχνάμε ποτέ τα μεγάλα προβλήματα της γνώσης που βρίσκονται ακόμη ανοιχτά μπροστά μας.

Η «αυθεντία» συμβουλεύει τους «laudatores tempore acti», τους υμνητές των παλιών καιρών, να δουν οπωσδήποτε αυτό το ντοκιμαντέρ. «Όσο για μένα», λέει ο καθηγητής Ίσραελ, «ζω μια χαρά με τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς και πιστεύω πως ξέρω να τους χρησιμοποιώ καλύτερα από πολλούς υμνητές του παρόντος. Όπως ξέρω και να γράφω σωστά τη φράση ΄΄laudatores temporis acti΄΄, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγω στη βοήθεια του Google».

Ο βάρβαρος Κόναν και τα άλλα ζώα

Από το: monahikoslikos
Βγήκε ο ένας να μας διλληματίσει με το γνωστό δίλλημα που απασχολεί την ανθρωπότητα τον τελευταίο ενάμιση αιώνα: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και τρέξανε τα ζώα να διεκδικήσουν τον τίτλο του βαρβάρου…
Ποια ζώα?
Αυτά που μας κυβερνάνε 5 χρόνια με πρώτο το βάρβαρο …Κόναν.
Ναι!! Τα ζώα…

Καλατράβα η ρεύμα τσάμπα?...

Το στάδιο με την γαλάζια οροφή είναι ο εφιάλτης της κάθε ΔΕΗ.
Το 55.000 θέσεων εθνικό στάδιο της Taiwan που θα φιλοξενήσει του παγκόσμιους αγώνες του 2009, χάρις στην οροφή του από ηλιακούς συλλέκτες , καλύπτει το 75% των αναγκών του σε ηλεκτρικό ρεύμα. Τις υπόλοιπες μέρες (όταν δεν γίνονται παιχνίδια) πουλάει πολλά περισσευούμενα Μεγαβάτ στο δίκτυο της πόλης.
Αυτές λέγονται...
έξυπνες οικολογικές και άκρως συμφέρουσες λύσεις.
Εμείς όμως πληρώσαμε τον Καλατράβα, μόνο για τον σχεδιασμό του αισθητικου μέρος των Σταδίων, ενώ τα υπόλοιπα τα θεωρήσαμε λεπτομέρειες...

Από το http://nonews-news.blogspot.com

His master voice

Μου την έχει δώσει πολύ με αυτόν τον κουμπωμένο τυπάκο του lse που όπως λέγεται (οι άλλοι το ξέρουν;) θα γίνει ο νέος τσάρος της οικονομίας όταν το ΠΑΣΟΚ πάρει την εξουσία.

Μας έχουν ζαλίσει τα ούμπαλα στα κανάλια αν ο Παπακωνσταντίνου και η Μαριέττα θα μείνουν στο ευρωκοινοβούλιο ή θα γυρίσουν στην «κεντρική πολιτική σκηνή», στο θίασο δηλαδή που λέγεται Βουλή. Εν πρώτης χεστήκαμε για το τι θα κάνουν. Κατά δεύτερον σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι αν θα λείπουν στις Βρυξέλλες οι δύο ογκόλιθοι της πολιτικής ζωής του τόπου. Αυτό που με έκανε έξαλλο όμως ήταν η απάντηση του γίγαντα καλοσπουδαγμένου Κοζανίτη στο ως άνω ερώτημα των performers των 8.

Η «συντηρητική» Μαριέττα απάντησε ότι στην πολιτική «ποτέ μη λες ποτέ» αρνούμενη να πάρει θέση, ενώ ο «προοδευτικός» Γεώργιος τι μας είπε… «οι αρχηγοί απαφασίζουν στα κόμματα»!

Τι λες ρε κουμπάρε! Και τα συλλογικά όργανα; Και η προσωπικές φιλοδοξίες; Και η παραγωγή πολιτικής; Και η προσωπική ιστορία του καθενός; Ο εγωισμός; Αυτό είναι το νέο, το φρέσκο και το καινούριο που πρεσβεύεις;

Τίποτα από όλα αυτά για τον πρώην σύμβουλο του Σημίτη. «ό,τι πει ο αρχηγός» και τα σκυλιά δεμένα. Αυτή είναι η προοδευτική σοσιαλιστική (λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα) προσέγγισή του.

Μ αυτούς Γιώργο δεν αλλάζουν τα πράγματα. Αν θέλεις να σε γλύφουν πάρε σκύλο. Αν θέλεις να κυβερνήσεις και να κάνεις τη διαφορά πάρε ανθρώπους με «κοχόνες» που να μπορούν να σε αμφισβητούν, να πολεμούν και να προτείνουν, όχι να περιμένουν από εσένα βόλτα για κατούρημα.

Γ.Γ.

Οδηγίες επιβίωσης στην κρίση

from ANTI WEBLOG by Factorx

__________________________________________________________________________________________
Ο Dr. Marc Faber, γκουρού των επενδύσεων, ολοκλήρωσε τη μηνιαία αναφορά του με τα παρακάτω σχόλια :

«Αν ξοδεύουμε τα χρήματά μας στο Wal-Mart, αυτά καταλήγουν στην Κίνα. Αν τα ξοδέψουμε σε βενζίνη, πάνε στους Άραβες. Αν αγοράσουμε PC πάνε στην Ινδία. Αν αγοράσουμε φρούτα και λαχανικά, πάνε στο Μεξικό, την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα. Αν αγοράσουμε καλό αυτοκίνητο, πάνε στη Γερμανία. Τίποτε απ’ αυτά δε βοηθάει την Αμερικανική Οικονομία. Ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε τα λεφτά εντός συνόρων είναι να τα ξοδέψουμε σε πουτάνες και μπύρες, γιατί αυτά είναι τα μόνα προϊόντα πια, που παράγονται στις ΗΠΑ. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ….»

Λέω να το εφαρμόσουμε κι εδώ μπας και σωθούμε

Η θέση των αναπήρων στην Αθήνα

από http://pitsirikos.blogspot.com

Ονομάζομαι Ανάπηρος Ταλαιπωρημένος και κάθε ημέρα προσπαθώ να προσδιορίσω τον εαυτό μου για να δω πού πάω και τι κάνω στη ζωή μου. Η οικογένειά μου με θεωρεί έξυπνο και ταλαντούχο. Οι άγνωστοι με θεωρούν άχρηστο και καημένο. Και εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι είμαι τελικά μέσα στην κοινωνία.

Ξέρω πως όλοι έχουν ένα σκοπό! Η Ελλάδα έτσι και αλλιώς προσπαθεί να αναδείξει τις καλύτερες δυνατότητες του καθενός μας μέσα από τις κοινωνικές παροχές και την εκπλήρωση των αναγκών. Εμένα μου έχει δώσει ό,τι έχω ζητήσει ώστε να βιώνω άνετα και να εξυπηρετώ το σύνολο. Άλλωστε είπαμε, αγάπη για οτιδήποτε είναι ελληνικό. Με έλεγχο των επιδόσεων το κράτος πρόνοιας στο οποίο ζούμε, αξιολογεί ένα προς ένα στα μέλη του, τα χαρακτηριστικά που διαφαίνονται ξεκάθαρα!

Πέρασα και εγώ από αυτήν τη διαδικασία και η ζωή μου άλλαξε έτσι ξαφνικά. Κατάλαβα τι είμαι για το ελληνικό κράτος και πού με κατατάσσει. Μέχρι χτες φοβόμουν. Μπορούσα να εξαπατήσω τον περίγυρό μου και να πατήσω επί πτωμάτων ή ήμουν ένα τίποτα μέσα σε αυτήν, των ίσων ευκαιριών, κοινωνία; Μεγάλος προβληματισμός, μεγάλη αγωνία για το ποιος είμαι.

Το κράτος με λόγια απλά και λιτά μου έδειξε με μια εικόνα ακριβώς πού ανήκω. Αναδεικνύοντας και εφαρμόζοντας το απόφθεγμα "Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" των αρχαίων ΜΕΓΑΛΩΝ Ελλήνων, αφού και η εποχή μας έχει μεγάλους Έλληνες, μου έδωσε να καταλάβω πως είμαι ένα σκουπίδι. Μια ράμπα κατασκευάστηκε για να εξυπηρετεί την εύκολη τοποθέτηση του φυσικού μου χώρου, ενός σκουπιδοτενεκέ!
Επιτέλους, μπορώ να λέω περήφανα πως είμαι ένα ΣΚΟΥΠΙΔΙ, όχι όμως ένα τυχαίο, βρώμικο, πατημένο, λερωμένο σκουπίδι. ΕΙΜΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ανακυκλώσιμο που μπαίνω στα καλύτερα σαλόνια, σε μπλε κάδο!

Δεν επιβαρύνω το περιβάλλον και εξοικονομώ ενέργεια για το κράτος μου που τόσο με φροντίζει και με προσέχει! Είμαι χαρούμενος γιατί συνειδητοποίησα πολύ εύκολα τη σημασία που έχω για το κράτος μου. Είμαι ένα άχρηστο, με υπόσταση, τίποτα! Πλέον ξέρεις πού θα με βρεις!!! Μπροστά από μια ράμπα, υπενθυμίζοντας την ισότητα.

Άντε, σε αφήνω τώρα. Πάω να συναντήσω την κάστα μου για να χαθούμε και να εξαφανιστούμε ξανά μέσα στην ανυπαρξία που μας έχει τεθεί!

Υ.Γ. Μόλις μετακινήσεις το σπίτι μου κράτος -το μπλε κάδο- μπορείς να το αντικαταστήσεις γρήγορα γρήγορα με ένα αυτοκίνητο ή με μια ταμπέλα βρε αδελφέ! Ή μπορείς να καταστρέψεις τη ράμπα και να κάνεις ομοιόμορφο πεζοδρόμιο για να μη χαλάς και την αισθητική μας! Ιδέες έχω πολλές. Αν θες, κάλεσέ με!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ - stelioskib@hotmail.com

Το κείμενο είναι του κ. Στέλιου Κυμπουρόπουλου, ο οποίος είναι τετραπληγικός και σπουδάζει στην Ιατρική Σχολή. Ευχαριστώ τον κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο και τον συμφοιτητή του κ. Λάμπρο Κουσουλό.

Αήττητοι!

Μας δουλεύουν! Καθαρή περίπτωση. Μας δουλεύουν μπροστά στα μάτια μας και για μια ακόμα φορά το καταπίνουμε αμάσητο. Γέμισαν τα περίπτερα με πολεμικά πρωτοσέλιδα για το φοροκυνηγητό της κυβέρνησης στα ακριβά Ι.Χ. λες και βρήκε ξαφνικά το υπουργείο οικονομίας το μαγικό μαντζούνι που θα γεμίσει τα παντελώς άδεια ταμεία του κράτους.

Πήρε ο χασάπαρος πουλώντας μια καραβιά μπριζόλες χοιρινές το Λέξους (υβριδικό, να μην τον πούνε και βλάχο) και ζήλεψαν οι βουλευτάδες μας. Πόθεν έσχες ο χασάπης σου λέει… Μάλλον θα έκλεψε για να παρκάρει έξω από τα μπουζούκια τέτοιο εργαλείο, ενώ εμείς ιδρώνουμε στα βουλευτικά έδρανα για να μας το πάρει ο θείος Σιούφας. Και έτσι έβαλαν την ΥΠΕΕ (το παλιό ΣΔΟΕ, μόνο που εκείνο έκανε και καμιά δουλειά) να κάνει μπλόκα μαζί με τους Ζητάδες. Οι μεν θα σταματάνε τα παπιά και οι δε τις Πόρσε. Ω Mon Dieu, τι ξεφτίλα για τον φραγκάτο να τον ελέγχουν μαζί με τον ινδιανάκο με το δίχρονο…

Κάπως έτσι φαντάζονται ότι θα μαζέψουν και κανα φράγκο για τον άδειο κρατικό κορβανά. Αυτό που δεν κατάλαβα όμως είναι η υπερπροβολή του θέματος από τις εφημερίδες. Πού είναι η ειδησάρα και εγώ αδυνατώ να τη δώ; Είναι το ότι κάτι θα κάνει η ΥΠΕΕ πέρα από το να τρομοκρατεί περιπτεράδες; Είναι ότι το υπουργείο είχε επιτέλους μία ιδέα για να μαζέψει χρήμα; Είναι η ζήλια των συναδέλφων μου που δεν έχουν Καγιέν ενώ πολύ θα το ήθελαν; Πάντως μέτρο κατά της φοροδιαφυγής δεν είναι.

Δε μπορεί σε μια χώρα που φόρο πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να ανακάλυψαν ξαφνικά ότι κυκλοφορούν πολλές Μερτσέντες. Μια βόλτα στις μαρίνες της παραλιακής, από τον Πειραιά μέχρι το Καβούρι κάνει και τον κάτοικο του Μονακό να κοκκινίσει από τη ζήλια. Δισεκατομμύρια παρκαρισμένα στον ήλιο να κάνουν πλάτσα πλούτσα στα ήρεμα νερά του Αργοσαρωνικού. Πού ποιοί και πώς τα βρήκαν τα χρήματα να αγοράσουν και να συντηρούν αυτά τα θηρία; Δεν είναι μόνο τα είκοσι – τριάντα κότερα των γνωστών οικογενειών. Μιλάμε για εκατοντάδες ελλιμενιζόμενες περιουσίες.

Και δεν είναι μόνον αυτά. Μπλόκο και ελέγχους στα ακίνητα κανείς δε σκέφτηκε να κάνει; Οι βιλάρες του εκατομμυρίου έχουν γίνει πιο πολλές από τα δυάρια σε κάποιες περιοχές και αν πας μια βόλτα στα κοντινά νησιά θα δεις να έχουν γίνει εργοτάξια. Όπου ήταν πριν πλαγιά είναι τώρα οικισμός με πολυτελή πέτρινα σπίτια, με πισίνες για τους θαλασσοφοβικούς και λοιπά νεόπλουτα καλούδια. Ποιος τα αγοράζει αυτά; Ποιος δίνει 500 ή 800 χιλιάδες ευρώ για να πάρει εξοχικό στη Τζιά ή την Αίγινα; Όλοι αυτοί που δηλώνουν σχεδόν άποροι στην εφορία. Αυτούς να πάνε να μαζέψουνε και να αφήσουν τις κατινιές για τη μόστρα με τα πολυτελή ΙΧ. Αυτά είναι για να γράφουν κανένα παραπολιτικό τα κρατικοδίαιτα τσιράκια.

Για την άλλη φοβερή ιδέα με τα λαχεία και τις αποδείξεις δεν έχω λόγια. Είναι από αυτά που επιβεβαιώνουν τη ρήση ότι η ηλιθιότητα είναι ανίκητη… Ο τύπος που το σκέφτηκε και αυτοί που δεν τον άρχισαν στο μπίζ και να τον στείλουν μετά σπίτι του ή σε κάποιο ίδρυμα μέχρι να επανέλθει, χτύπησαν το τζάκ πότ της βλακείας. Μπράβο και σε καλή μεριά.
Γ.Γ.

Το θράσος του γαλατά

Του Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΤΕΤΡΑΔΗ από την "Ε"

Ο πρόεδρος των Ελληνικών Βιομηχανιών - πρώην Ελλήνων Βιομηχάνων- που αντιπροσωπεύει τους Ελληνες βιομήχανους, εμπόρους και πλοιοκτήτες, με μια ιστορική ομιλία του στη συνέλευση του οργάνου, που είναι γνωστό στους θνητούς ως ΣΕΒ, κατακεραύνωσε το σημερινό πολιτικό σύστημα για απιστία, διαφθορά, κομματοκρατία, ανηθικότητα, στείρο δημοσιοϋπαλληλισμό.

Στην κορύφωση της ομιλίας του ο Δ. Δασκαλόπουλος, μέχρι πρόσφατα ιδιοκτήτης της γαλακτοβιομηχανίας Δέλτα, απεφάνθη ότι το μεταπολιτευτικό σύστημα έχει στομώσει.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να τον χειροκροτήσουμε. Διαπιστώνει ό,τι και όλοι οι πολίτες και καταγγέλλει ό,τι οι πιο ανήσυχες πένες της αρθρογραφίας και οι πιο αριστερές πολιτικές φωνές. Μάλιστα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου, παρών στη γενική συνέλευση, έσπευσε ενθουσιασμένος να επικροτήσει τις καταγγελίες του προέδρου του ΣΕΒ. Ισως, γιατί οι θητείες του στα υπουργικά αξιώματα ήταν πριν τη μεταπολίτευση...

Εάν χειροκροτούσαμε, όμως, τον κ. Δασκαλόπουλο, που μιλούσε επ' ονόματι των 10.000 κεφαλαιούχων της χώρας θα ήταν σαν να χειροκροτούμε τον Ροκφέλερ εάν κατήγγελλε τον καπιταλισμό για απανθρωπιά. Ο Αμερικανός είχε ευτυχώς και επίγνωση των επιθυμιών του στη ζωή και το θάρρος να τις υπερασπίζεται κιόλας.

Είναι πλέον ή βέβαιο, ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ ξέρει καλύτερα από τον καθένα το μέγεθος της διαφθοράς στη χώρα. Για να είναι τόσο συγκεκριμένος θα ξέρει, ίσως, και ποιοι πολιτικοί και υπάλληλοι διαφθείρονται από ποιους και με ποιον τρόπο. Οχι γιατί έχει κάνει έρευνα. Αλλά, γιατί οι πολιτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι για να διαφθαρούν χρειάζονται κάποιον να τους διαφθείρει. Κοινώς, από κάπου να τα πάρουν, όπως χυδαία λέει ο λαός.

Ισως θα έχει ακούσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ για τα θαλασσοδάνεια των ξενοδόχων, επί δεκαετίες, τις κατασπαταλημένες επιδοτήσεις των βιομηχανιών και ναυτιλιακών εταιρειών, την απόλυτη φοροδιαφυγή κάθε κεφαλαιούχου ως φυσικού προσώπου, την καταλήστευση της τσέπης των φορολογουμένων με τα καρτέλ, την καταλήστευση του δημόσιου χρήματος από τις «δουλειές», τους στημένους διαγωνισμούς, τις προμήθειες, τις υπερτιμολογήσεις μιας απόλυτα κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Αυτής, που διαφθείρει ήδη από προπολεμικά το μεδούλι της ελληνικής κοινωνικότητας. Δηλαδή, της δυνατότητας του συνόλου των πολιτών να συνυπάρχουν, ευημερούντες με αλληλοσεβασμό.

Ο κ. Δασκαλόπουλος είναι ο εκπρόσωπος του ενός πόλου της διαφθοράς. Που έχει στομώσει την πολιτική ζωή από τη μεταπολίτευση και δώθε. Σαν τέτοιος, προφανώς ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα τη βρωμιά και με ονοματεπώνυμα.

Ισως, αν είχε κάτι να προσφέρει στον τόπο, αυτό δεν ήταν μια θρασύτατη, προκλητική στάση απέναντι στον ελληνικό λαό, που αυτοί που εκπροσωπεί κακοποιούν. Η προσφορά του θα ήταν να μας πει με ονοματεπώνυμα ποιοι από τους κεφαλαιούχους των ελληνικών εταιρειών διαφθείρουν ποιους του δημόσιου βίου και της υπαλληλίας. Αυτό μάλιστα.

Η προσφορά του θα ήταν ουσιαστική, επίσης, αν κατήγγελλε τους εργοδότες, που εκπροσωπεί, για απληστία και ανθρωποκυνηγητό, αντί να τους ενθαρρύνει να θεωρούν τους εαυτούς τους ευεργέτες, επειδή «δίνουν δουλειά στον κόσμο»! Χωρίς τον οποίο οι ίδιοι θα ήταν επίσης υπάλληλοι.

Πριν από δύο μέρες πήγα σε μια από τις τρεις γνωστότερες φίρμες εμπορίας επίπλων για να αγοράσω στρώμα, που το 'χε με έκπτωση.

Η ευγενέστατη και πολύ εξυπηρετική υπάλληλος μου ζήτησε -κατά τις επιθυμίες της επιχείρησης- να προκαταβάλω το ένα τρίτο της τιμής (!), να εξοφλήσω το προϊόν, χωρίς να το δω, τρεις μέρες πριν το παραλάβω (!), δεν είχε μηχανισμό πληρωμής με πιστωτική κάρτα από τηλεφώνου όπως έχουν όλες οι επιχειρήσεις της Εσπερίας, και απαιτούσε (η επιχείρηση) να περιμένουμε στο σπίτι 4 ώρες (!) τη μέρα της παραλαβής για να βολευτεί το σύστημα διανομής.

Αυτό δεν είναι ένα παράδειγμα-εξαίρεση. Είναι ο κανόνας για τον Ελληνα, που γίνεται επιχειρηματίας και που δουλεύει με όρους δεσποτείας προς ραγιάδες.

Φταίνε οι ραγιάδες που δεν τον έχουν καρπαζώσει, θα μου πεις. Ναι. Αυτός δεν είναι λόγος για να αποκτάει θράσος και ο πρώην ιδιοκτήτης μιας γαλακτοβιομηχανίας.

"Του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες!"

Από τη στήλη του Μιχάλη Λεάνη στην εφημερίδα Sportday μια άποψη αναγνώστη του, την οποία δημοσιεύει αυτούσια..
Εμένα μου το έστειλε ο νεομπαμπάς καραφλός μου φίλος που όλο παραπονιέται για τον χρόνο που δεν έχει και απειλεί οτι θα την κάνει για το Λούσιο...


Οκτώ ώρες δουλειά, μιάμιση ώρα να πας και να 'ρθεις στη δουλειά, οκτώ ώρες ύπνος, δύο ώρες για φαγητό, μία ώρα για καθαριότητα και φροντίδα του σώματος, μία ώρα για περπάτημα ή γυμναστική, μιάμιση ώρα για να δεις τηλεόραση και μία ώρα για διάφορες άλλες υποχρεώσεις, μας κάνουν σύνολο 24 ώρες. Δηλαδή ένας υγιής εργαζόμενος, χωρίς παιδιά, χωρίς άλλες υποχρεώσεις, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά βίας θα βρει χρόνο για να διαβάσει ένα βιβλίο, να ακούσει προσεκτικά ένα δίσκο κλασικής μουσικής ή να ενημερωθεί απ' την εφημερίδα του. Ολα αυτά συνήθως τα μεταθέτει στο Σαββατοκύριακο, μαζί με όποιας μορφής διασκέδαση, εκδρομή ή απόλαυση μιας συναυλίας ή ενός θεατρικού έργου (που κι αυτά δεν συνιστούν πάντα πνευματική απόλαυση).

Να τη, λοιπόν, η ζωή ενός μικρομεσαίου αστού. Ενός θετικού γενικά προσώπου, που δεν μπεκροπίνει, δεν χάνει τις ώρες του στα καφενεία και στις συζητήσεις, που δεν αναρωτιέται γιατί ο Μπέκετ, ο Σκαλκώτας, ο Στάινμπεργκ και ο Ρίλκε έγραψαν αυτά που έγραψαν, που ποτέ του δεν θα διαβάσει Πλάτωνα, Αριστοτέλη ή Σαρτρ!

Αυτός ο πληροφορημένος άνθρωπος θα σταθεί με απορία μπρος στις κατασκευές των σημερινών εικαστικών σε κάποιο μουσείο ή γκαλερί, θα πάει πιθανώς σε μια παράσταση χοροθεάτρου, θα δει οπωσδήποτε μια ταινία τον μήνα, αλλά δεν θα έχει ποτέ χρόνο και διάθεση να ζήσει ή να συζητήσει σε βάθος τις εντυπώσεις του.

Οταν με το πέρασμα του χρόνου θα αποκτήσει παιδιά, άρρωστους γονείς, βαρετή σχέση, περιττά κιλά, εξοχικό και τα σχετικά γκάτζετ, τότε είναι σίγουρο πως κάθε σκέψη για το ποιος είναι και τι κάνει πάει περίπατο και ο φιλαράκος μας μεταλλάσσεται στον αδιάφορο μέτριο ανθρωπάκο, τον συμπαθή εκείνον δημοκράτη που είναι συμβιβασμένος με τη μετριότητα και την ανημπόρια του.

Ετσι, αναπαράγονται η μελαγχολία που κυριαρχεί στις δυτικές κοινωνίες, ο προστατευτικός πέπλος του καρτεσιανικού καθωσπρεπισμού και η ηθική μέση άποψη. Οποιος έχει χρόνο για φλερτ, για έρωτα, για ποτό, για καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, για παρέα και κουβέντα, εκλαμβάνεται σαν ιδιόρρυθμος ή ψώνιο. Η παραχώρηση χρόνου σε μη παραγωγικές (οικονομικά επωφελείς) δραστηριότητες ή η προσπάθεια να ξεφύγει από την ιδιώτευση (από την ηλιθιότητα, όπως πιστεύει ο Θουκυδίδης, στην οποία ξεπέφτει ο άνθρωπος που αρνείται να είναι πολίτης και που οι Γάλλοι ονομάζουν idiot) θεωρείται ύποπτη. Το σύνθημα σε πολυκατοικία του Παγκρατίου έλεγε ότι "του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες". Το "πεσόντες" μάς το δείχνει καλά. Δεν είναι οι άνθρωποι κατ' ανάγκην κακοί. Πεσόντες είναι οι περισσότεροι. Θύματα της αδυναμίας τους. Ισως και να μην άξιζαν καλύτερη ζωή. Τι να το κάνει ολόκληρο ελεύθερο οκτάωρο ο άδειος;

Εγώ κλαίω αυτόν που το θέλει και δεν το έχει. Κάποιοι είναι ασυμβίβαστοι, τρελοί και ονειροπόλοι. Κάποιοι θέλουν να ζουν την κάθε μέρα με θάμβος! Οι πεσόντες μπορεί και να θέλουν να είναι πεσόντες. Γι' αυτό κι εγώ θα έγραφα στον τοίχο: "Τόλμα να πάρεις τον χρόνο που γουστάρεις"!.