Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ ρε testicles...
Αναρτήθηκε από tsaousa
...το ΠΑΣΟΚ είναι εγώ.Σήμερα ανακάλυψα τυχαία τέσσερα μπλογκς ακροδεξιών, που με χαρακτηρίζουν πουτάνα, καριόλα, και τα συναφή κουφέτα, επειδή είμαι ΠΑΣΟΚ.
Το χειρότερο είναι πως απειλούν ότι θα με σκοτώσουν.
Βέβαια, το χειρότερο γι αυτούς, όχι για μένα, γιατί οι άθλιοι δεν είναι ικανοί να σκοτώσουν ούτε τις ιδεολογικές μουνόψειρες που κουβαλάνε πάνω τους.
Το χειρότερο για μένα είναι να με χαρακτηρίζουν Πασοκτζού και να με απομονώνουν, ή να μου απευθύνονται περιφρονητικά, κάτι αριστερά αρχίδια με πανεπιστημιακή μόρφωση.
Οι υπερασπιστές των πάντων, πλην των διαφορετικών...
Ειδικά αυτές τις μέρες με το ΔΝΤ λύσσαξε η κωλοτρυπίδα τους.
Λοιπόν, μουνόπανα αριστερά ή τάχα μου απολιτικέ, δήθεν ευυπόληπτοι πολίτες, aka σοβαροί επιστήμονες, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, γραμματείς και φαρισαίοι, διορισμένα τσαχλοκούδουνα, πάρτε το άλλη μια:
Στη μουνάρα μου το ΔΝΤ !
Και ξέρετε γιατί;
Γιατί εγώ δεν εξαρτώμαι εργασιακά από το κράτος, δεν είμαι διορισμένη από κανέναν πούστη, δεν έγλειψα κανέναν κώλο για να βολευτώ, και το κυριότερο, προτιμώ να πεινάσω, παρά να ζω στο τριτοκοσμικό καθεστώς που με νύχια και με δόντια θέλετε να διαιωνίσετε στην Ελλάδα.
Αριστερά και μη, Ελληναριά και ακροδεξιά σκουλήκια, τα ίδια σκατά είσαστε, με άλλη ταμπελίτσα.
Χτυπιόσαστε γιατί είστε βολεμένοι.
Για την κωλοτρυπίδα σας πασχίζετε, άντε και κείνη του παιδιού σας.
Όπως πάσχισε πρωτύτερα ο πατέρας σας για σας.
Εγώ μάλλον ευτυχώς, έχασα μικρή τον πατέρα μου, γνωριμίες η μάνα μου δεν είχε, σε κόμμα δεν ήτανε γραμμένη, στο μεροκάματο γυρόφερνε η ζωή της, και στη σύνταξη του πατέρα μου.
Γι αυτό βρέθηκα στα 22 μου στην Αυστραλία να δουλεύω δασκάλα σε Ελληνικό σχολείο.
Δεν είχε εδώ δουλειά, πήγα εκεί.
Δεν κλαψομούνιασα μαλάκες, ούτε περίμενα το κόμμα, τον μπάρμπα μου, τον γαμιά μου, να με διορίσει.
Με 33 δολάρια στην τσέπη έφυγα και επέστρεψα με τα λεφτά του κόπου μου στην τσέπη, χρωστώντας μόνο στον Θεό που δεν έπεσε ας πούμε το αεροπλάνο, όταν πήγα ή όταν γύρισα.
Κι εδώ που ξαναήρθα, άλλαξα αντικείμενο.
Δεν διορίστηκα, άλλαξα δουλειά. Δουλειές μάλλον.
Καμαριέρα, λάντζα, ρεσεψιονίστ, μπαργούμαν, μέχρι που κατάφερα να προσληφθώ σε θέση που αφορούσε το νέο μου αντικείμενο.
Κι έφτασα να γίνω σύμβουλος του προέδρου της εταιρίας που δούλευα μουνάκια μου γλυκά.
Με βαρβάτο μισθό, αρχίδια μου ωραία.
Αλλά δεν κώλωσα και παραιτήθηκα, επειδή η εταιρία πήγε να μου φάει φράγκα για μια δουλειά που έκλεισα.
Δεν το κατάπια, για να μη χάσω τη θεσούλα μου, δεν έγινα το σκουλήκι με το χαμερπές θάρρος να λέει παπαριές για την εργοδοσία από το μπλογκ του.
Και πήγα αλλού και ξανά αλλού, αμειβόμενη την υπεραξία μου μέχρι τελευταία δεκάρα.
Εγώ αυτό θεωρώ πολιτική πράξη και όχι τα τρύπια πανό και τις αλλαξοκωλιές στους δρόμους.
Τι να σου κάνει η ντουντούκα, όταν πουλάς καριόλη τον συνάδελφο δίνοντας κώλο στο αφεντικό;
Τι να σου κάνει η πορεία όταν κουνιέσαι από τη θέση σου μόλις νιώσεις πως κινδυνεύουν τα δικά σου, τα δικά σου λέω, κεκτημένα;
Κι αν συμπίπτουν με μερικών άλλων, αρχίδια πάλι, σου το λέω να το ξέρεις.
Δεν κατέβηκα σε πορεία ποτέ.
Η άσκηση πολιτικής είναι μοναχική πράξη.
Ειδικά αυτές τις μέρες με το ΔΝΤ λύσσαξε η κωλοτρυπίδα τους.
Λοιπόν, μουνόπανα αριστερά ή τάχα μου απολιτικέ, δήθεν ευυπόληπτοι πολίτες, aka σοβαροί επιστήμονες, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, γραμματείς και φαρισαίοι, διορισμένα τσαχλοκούδουνα, πάρτε το άλλη μια:
Στη μουνάρα μου το ΔΝΤ !
Και ξέρετε γιατί;
Γιατί εγώ δεν εξαρτώμαι εργασιακά από το κράτος, δεν είμαι διορισμένη από κανέναν πούστη, δεν έγλειψα κανέναν κώλο για να βολευτώ, και το κυριότερο, προτιμώ να πεινάσω, παρά να ζω στο τριτοκοσμικό καθεστώς που με νύχια και με δόντια θέλετε να διαιωνίσετε στην Ελλάδα.
Αριστερά και μη, Ελληναριά και ακροδεξιά σκουλήκια, τα ίδια σκατά είσαστε, με άλλη ταμπελίτσα.
Χτυπιόσαστε γιατί είστε βολεμένοι.
Για την κωλοτρυπίδα σας πασχίζετε, άντε και κείνη του παιδιού σας.
Όπως πάσχισε πρωτύτερα ο πατέρας σας για σας.
Εγώ μάλλον ευτυχώς, έχασα μικρή τον πατέρα μου, γνωριμίες η μάνα μου δεν είχε, σε κόμμα δεν ήτανε γραμμένη, στο μεροκάματο γυρόφερνε η ζωή της, και στη σύνταξη του πατέρα μου.
Γι αυτό βρέθηκα στα 22 μου στην Αυστραλία να δουλεύω δασκάλα σε Ελληνικό σχολείο.
Δεν είχε εδώ δουλειά, πήγα εκεί.
Δεν κλαψομούνιασα μαλάκες, ούτε περίμενα το κόμμα, τον μπάρμπα μου, τον γαμιά μου, να με διορίσει.
Με 33 δολάρια στην τσέπη έφυγα και επέστρεψα με τα λεφτά του κόπου μου στην τσέπη, χρωστώντας μόνο στον Θεό που δεν έπεσε ας πούμε το αεροπλάνο, όταν πήγα ή όταν γύρισα.
Κι εδώ που ξαναήρθα, άλλαξα αντικείμενο.
Δεν διορίστηκα, άλλαξα δουλειά. Δουλειές μάλλον.
Καμαριέρα, λάντζα, ρεσεψιονίστ, μπαργούμαν, μέχρι που κατάφερα να προσληφθώ σε θέση που αφορούσε το νέο μου αντικείμενο.
Κι έφτασα να γίνω σύμβουλος του προέδρου της εταιρίας που δούλευα μουνάκια μου γλυκά.
Με βαρβάτο μισθό, αρχίδια μου ωραία.
Αλλά δεν κώλωσα και παραιτήθηκα, επειδή η εταιρία πήγε να μου φάει φράγκα για μια δουλειά που έκλεισα.
Δεν το κατάπια, για να μη χάσω τη θεσούλα μου, δεν έγινα το σκουλήκι με το χαμερπές θάρρος να λέει παπαριές για την εργοδοσία από το μπλογκ του.
Και πήγα αλλού και ξανά αλλού, αμειβόμενη την υπεραξία μου μέχρι τελευταία δεκάρα.
Εγώ αυτό θεωρώ πολιτική πράξη και όχι τα τρύπια πανό και τις αλλαξοκωλιές στους δρόμους.
Τι να σου κάνει η ντουντούκα, όταν πουλάς καριόλη τον συνάδελφο δίνοντας κώλο στο αφεντικό;
Τι να σου κάνει η πορεία όταν κουνιέσαι από τη θέση σου μόλις νιώσεις πως κινδυνεύουν τα δικά σου, τα δικά σου λέω, κεκτημένα;
Κι αν συμπίπτουν με μερικών άλλων, αρχίδια πάλι, σου το λέω να το ξέρεις.
Δεν κατέβηκα σε πορεία ποτέ.
Η άσκηση πολιτικής είναι μοναχική πράξη.
Δεν θέλει ούτε παρέα, ούτε κωλόπιασμα, ούτε ραντεβού στο Σύνταγμα.
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, είσαι πολιτικό ον.
Όχι όταν και άμα.
Πάνω απ΄όλα όμως, δεν πρέπει να νιώθεις εξαρτημένος από κανένα κράτος, καμία δουλειά, κανένα αφεντικό.
Θα πεινάσεις;
Σώπα ρε.
Εγώ και πείνασα και απλήρωτους λογαριασμούς άφησα αριστερέ μου επαναστάτη.
Πέρασα ένα καλοκαίρι τρώγοντας κάθε μέρα μακαρόνια με τους σκύλους μου.
Κι αν ήταν λίγα, τρώγανε μόνο αυτοί.
Ούτε από το φαΐ εξαρτώμαι.
Αυτό είναι επανάσταση μωρό μου.
Να μην εξαρτάσαι ούτε από τον εαυτό σου.
Εσύ τώρα γατζωμένος από χίλια δυο τσιγκέλια, τι ζητάς κάτω στους δρόμους;
Θα σου πω εγώ.
Εκείνο που δεν ήσουνα ποτέ, και δεν θα γίνεις, ψάχνεις.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ τρελό μου, έχω δει πολλά για να φοράω ταμπέλα.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ βολεμένο μου, γύρισα πολλά μέρη της γης για να μη μπορείς να με χαρακτηρίζεις όπως σου καυλώσει.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ βαρεμένο μου, απλώς ξέρω καλά σε ποιον κόσμο ζω.
Κι όπως έχω ξαναπεί, δεν είσαι εσύ αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο.
Τουλάχιστον, όχι έτσι.
Δεν θα αλλάξεις τον κόσμο διαδηλώνοντας για τα επιδόματα σου.
Παραιτήσου από το Δημόσιο αν έχεις κότσια, και πήγαινε να καθαρίσεις σκάλες για να ζήσεις.
Χάρισε τα επιδόματα σου στον εργάτη, τον συνταξιούχο, τον μετανάστη.Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, είσαι πολιτικό ον.
Όχι όταν και άμα.
Πάνω απ΄όλα όμως, δεν πρέπει να νιώθεις εξαρτημένος από κανένα κράτος, καμία δουλειά, κανένα αφεντικό.
Θα πεινάσεις;
Σώπα ρε.
Εγώ και πείνασα και απλήρωτους λογαριασμούς άφησα αριστερέ μου επαναστάτη.
Πέρασα ένα καλοκαίρι τρώγοντας κάθε μέρα μακαρόνια με τους σκύλους μου.
Κι αν ήταν λίγα, τρώγανε μόνο αυτοί.
Ούτε από το φαΐ εξαρτώμαι.
Αυτό είναι επανάσταση μωρό μου.
Να μην εξαρτάσαι ούτε από τον εαυτό σου.
Εσύ τώρα γατζωμένος από χίλια δυο τσιγκέλια, τι ζητάς κάτω στους δρόμους;
Θα σου πω εγώ.
Εκείνο που δεν ήσουνα ποτέ, και δεν θα γίνεις, ψάχνεις.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ τρελό μου, έχω δει πολλά για να φοράω ταμπέλα.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ βολεμένο μου, γύρισα πολλά μέρη της γης για να μη μπορείς να με χαρακτηρίζεις όπως σου καυλώσει.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ βαρεμένο μου, απλώς ξέρω καλά σε ποιον κόσμο ζω.
Κι όπως έχω ξαναπεί, δεν είσαι εσύ αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο.
Τουλάχιστον, όχι έτσι.
Δεν θα αλλάξεις τον κόσμο διαδηλώνοντας για τα επιδόματα σου.
Παραιτήσου από το Δημόσιο αν έχεις κότσια, και πήγαινε να καθαρίσεις σκάλες για να ζήσεις.
Αν είσαι εργάτης, μην πατήσεις ποτέ στο εργοστάσιο ή στο γιαπί, αν δεν εξασφαλίσεις όσα δίκαια ζητάς.
Αντέχεις;
Όχι.
Κάποτε άντεχαν οι εργάτες, τότε που ξέραν και στα λίγα.
Εσύ, είσαι εξαρτημένος και δεν θυσιάζεις τίποτα.
Μόνο 3 ώρες κάποιες Πέμπτες, άντε και ένα οχτάωρο που και που.
Εσύ θάβεις τον δημόσιο υπάλληλο κι αυτός θάβει εσένα, κι ας διαδηλώνετε παρέα.
Η εξαρτήσεις σας σάς χαντακώνουν.
Οι εξαρτήσεις σας χαντάκωσαν μια χώρα, τα παιδιά και τα εγγόνια σας.
Το ΔΝΤ γι' αυτό σας τρομάζει.
Γιατί τρέμετε για τις εξαρτήσεις σας.
Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα.
Καθόλου αργά όμως για να ξυπνήσεις πουτανάρα μου.
Με ατομική συνείδηση και όχι συλλογική, αφού ως τώρα η συλλογική σου συνείδηση ήταν του κώλου.
Γιατί τα κεκτημένα σου, κι αυτά ακόμα, άλλοι τα κερδίσανε για σένα.
Κάποιοι που δεν δίνανε ραντεβού στο Σύνταγμα, αλλά στον θάνατο.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ μαλάκα μου.
Το ΠΑΣΟΚ είναι μαζί μου, γιατί σιχαίνομαι τις εξαρτήσεις σου, κι αυτό, θέλει δεν θέλει, είναι αναγκασμένο να στις κόψει.
Σε καλό θα σου βγει, να το ξέρεις.
Αναρτήσεις
