Αρνηση

Δεν πρόκειται να κατέβω στους δρόμους την Πρωτομαγιά. Λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, αλλά δεν θα με μετρήσουν ως ένα ακόμα κεφάλι (έστω και καραφλό) οι συνδικαλιστές. Μου είναι παντελώς αδιάφορο ποια παράταξη εκπροσωπούν. Είναι μέρος του προβλήματος. Κομμάτι της ίδιας κρίσης. Την ανέχτηκαν 35 χρόνια και εμένα δεν πρόκειται να με ξεγελάσουν.Δεν κατέβηκαν ποτέ στο δρόμο να φωνάξουν για τη διαφθορά και το βόλεμα. Για την τσαλακωμένη αξιοπρέπεια του ηλίθιου πολίτη που έδινε φακελάκι, που έκανε ως Stage τη δουλειά του δημόσιου υπαλλήλου με τα κεκτημένα. Σκασίλα τους για τις γριές που στέκονταν με τις ώρες στο ΙΚΑ να περιμένουν έναν γελοίο γιατρό που ερχόταν ό,τι ώρα του καύλωνε. Σκασίλα τους για τους πολίτες που έμπλεκαν με δικτατορίσκους σε Εφορίες, Πολεοδομίες και Επιχειρήσεις Κοινής «Ωφέλειας». Για αυτά και πολλά άλλα δεν μίλησαν ποτέ. ΠΟΤΕ.

όλο το κείμενο εδώ: http://aposargentino.blogspot.com/2010/05/blog-post.html