Οπαδικά

Όχι, πείτε μου τώρα, τελείως οπαδικά...
Δεν θα ήταν η καλύτερή σας να του τη βίδωνε του Γιώργη, να ξύπναγε ένα έστω κύτταρο με το DNA του σαβουρογάμη του μπαμπά του και να έλεγε στον Αντωνάκη:
"Έτσι μωρή γριά; μου τα χώνεις εκ του ασφαλούς και κάνεις μαγκίτσες με το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών; κουνάς το ρυτιδωμένο σου χεράκι σαν Καλαματιανή τσατσά και μουρεύεις; με ποιόν μωρή τσουτσού θα με απειλήσεις; με τον γίγαντα του κοινοβουλευτισμού τον "κόκκινο Πάνο" που το μόνο έργο που άφησε στο υπουργείο του ήταν μια νοικιασμένη βιντεοκασέτα; με τον Μαρκόπουλο που μάλλον και σήμερα δεν ξέρει πού εδρεύει ο ΕΟΤ, τον φοβερό γραμματέα Ζαγορίτη ο οποίος έσπασε κάθε ρεκόρ αχρηστείας μη καταφέρνοντας να εκλεγεί παρότι επικεφαλής της εκλογικής μηχανής του κόμματος; Με τον Πάκη, τον Δασκαλάκη και τον Αρβανιτόπουλο; Με τους συμβούλους σου από τα παλιά τύπου Ζήση; Με τα φοβερά σου πολιτικά οράματα για "λάθος μείγμα", βλάκα που παριστάνεις τον Μαμαλάκη!
Έτσι μαλακομπισμπίκι μου;
Πάμε σε πρόωρες εκλογούλες τότε να μετρηθούμε και να μας δείξεις πώς ένας βλάξ μπορεί να χάσει με πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από έναν τεμπέλη. Πάμε τσουτσού μου κι ας γελάσει καλύτερα η Ντόρα. Χαζομαλάκα."
Και μετά ξύπνησα...