Στους υπονόμους του διαδικτύου

Η φασαρία που έγινε με την «παραίτηση» της Διαμαντοπούλου και την οργισμένη αντίδρασή της, έφερε για μια ακόμη φορά στον αφρό τη βρώμα της «εναλλακτικής» πληροφόρησης.

Έχω βαρεθεί να διαφωνώ με διάφορους ανόητους φίλους και γνωστούς για την τεράστια σημασία του «ποιος το είπε» στη μεταφορά μιας είδησης. Δηλαδή, είναι τελείως διαφορετικό να διαβάσεις στον «Πρωταθλητή» ότι ο Ολυμπιακός συζητάει με τον Ροναλντίνιο για μεταγραφή και διαφορετικό να το διαβάσεις στην «Καθημερινή». Στην πρώτη περίπτωση οφείλεις αν έχεις κουκούτσι μυαλό να γελάσεις με τη φαντασία του δημοσιογράφου και να το ξεχάσεις την επόμενη στιγμή, ενώ στη δεύτερη θα σκεφτείς ότι κάτι δεν πάει καλά με τον μάνατζερ του παίχτη. Αν, δε, πετύχεις την «είδηση» στο μπλόγκ του «thira7_poromenos.blogspot.com» τότε πάτα εκείνο το κόκκινο τετραγωνάκι με το «χ» πάνω δεξιά στην οθόνη σου, εκτός αν θέλεις απλά να διασκεδάσεις με τα σχόλια των γάβρων.

Στην χρεωκοπημένη μας και βαθειά νυχτωμένη ευρυζωνικά Ελλαδίτσα, μάθαμε ξαφνικά τα blog και τα κάναμε κατευθείαν μόδα. Μέχρι εδώ όλα καλά. Μπορεί ο καθένας, μη εμού εξαιρουμένου, να κάνει την ψυχανάλυσή του δημοσίως, να βγάλει τα εσώψυχά του, να κάνει τις πολιτικές ή οικονομικές του αναλύσεις, ή να κάνει απλά την πλάκα του. Το κακό είναι όταν κάποιοι νομίσουν ότι αυτό είναι δημοσιογραφία και χείριστο όταν θεωρήσουν τα ανώνυμα αυτά ιστολόγια «ενημερωτικά».

Πεδίο δόξης λαμπρό βρήκαν με την άνεση της ανωνυμίας τα ποντίκια της δημοσιογραφίας. Τα φτωχολαμόγια που κανείς δεν τους έδινε σημασία, κακοί γραφιάδες που κινούνταν στα όρια της γραφικότητας, απλά τρελοί με δημοσιογραφική ταυτότητα, βρήκαν ξαφνικά το δικό τους γήπεδο να παίξουν και με τους δικούς τους κανόνες στους υπονόμους του διαδικτύου. Καθόλου παράδοξο ότι στο παιχνίδι αυτό βγήκαν εύκολα πρωταθλητές με τον ανταγωνισμό πολύ πολύ μακριά και καταϊδρωμένο. Το παράδοξο είναι ότι υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που τους διαβάζουν και – αν είναι δυνατόν – τους πιστεύουν!

Το «troktiko» που έχει και τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα από αυτά τα εμετικά δήθεν ειδησεογραφικά blog έχει υποπέσει σε εκατοντάδες γκάφες και έχει δημοσιεύσει χιλιάδες ψεύδη. Κάντε μόνοι σας ένα απλό τέστ: στείλτε τους ένα mail οτι στην περιοχή όπου εργάζεστε ακούστηκαν πυροβολισμοί, ή άναψε μια πυρκαγιά, ή ότι έσκασε μια βόμβα, ή ακόμα ότι ο Πρωθυπουργός κάνει σκέιτμπορντ. Είναι σίγουρο ότι λίγα λεπτά μετά θα το δημοσιεύσουν. Αυτοί είναι οι ποντικοί που λυμαίνονται τη διαδικτυακή «ενημέρωση» και τολμούν να βρίζουν τις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους.

Όμως, ακόμα και η χειρότερη φυλλάδα στη χειρότερη μέρα της δε θα φτάσει ποτέ τόσο χαμηλά, γιατί πίσω από κάθε έντυπο υπάρχει η διασταύρωση και η υπογραφή. Υπάρχει η ταυτότητα και ο έλεγχος. Η εφημερίδα έχει συντάκτες, έχει δομή με υλατζήδες, αρχισυντάκτες και διευθυντή που θα ελέγξουν τι θα δημοσιευτεί και πώς. Το ίδιο και τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης μη εξαιρουμένων και των ειδησεογραφικών site. Η γκάφα εκεί δεν είναι λέξη άγνωστη, αλλά σίγουρα είναι ντροπή για όποιον την παθαίνει και πιο πολύ για το δημοσιογράφο που τη μετέφερε.

Σε αυτά τα «ενημερωτικά» blog όμως η γκάφα δεν τους ενοχλεί γιατί η είδηση είναι ο φερετζές, άλλος είναι ο στόχος. Υπάρχει ένας συρφετός μιασμάτων που εκτελούν συμβόλαια «θανάτου» πολιτικών ή επιχειρηματιών και τα πιάνουν χοντρά κάτω από το τραπέζι για να συκοφαντούν και να διασύρουν. Κατά καιρούς σκοτώνονται μεταξύ τους σε ένα διαρκές ξεκαθάρισμα λογαριασμών του διαδικτυακού υποκόσμου για τον έλεγχο της πίτας των εκβιασμών. Βρώμα και δυσωδία καλυμμένη πίσω από βροχή ανούσιων αναρτήσεων, πλακίτσας, παραπολιτικών σχολίων και «ρεπορτάζ» από τα καφέ της Βαλαωρίτου. Τρία – τέσσερα blog που συκοφαντούν όλους όσοι κατά καιρούς έπιασαν ένα πληκτρολόγιο για να πούν τον πόνο τους ή να μεταφέρουν κάτι σε όποιον επιθυμεί να γίνει κοινωνός της σκέψης τους. Μερικοί αλητήριοι που συκοφαντούν όλους όσους δουλεύουν σε εφημερίδα, ραδιόφωνο ή τηλεόραση.

Όλοι ξέρουμε ποιοι είναι, τόσο στην ηλεκτρονική τους μορφή όσο και στην πραγματική ζωή και αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι απλά να τους ξεσκεπάσουμε και να τους απομονώσουμε. Αν η «παραίτηση» της υπουργού ήταν μια από τις συνήθης μπαρούφες τους ή αν ήταν ένα ακόμα «συμβόλαιο» που τους ανατέθηκε λίγη σημασία έχει. Το θέμα είναι ότι κάποιοι, ακόμα και υπουργοί, βουλευτές ή δημοσιογράφοι έδωσαν βάση στη λασπουριά. Και αυτό είναι ένα ακόμα σημάδι ότι το πολιτικό και μιντιακό σύστημα έχει φτάσει στα όρια της αντοχής του και χρήζει άμεσα τεκτονικών αλλαγών.

Γ. Γ.