9 Σεπ 2009

Οι μοιραίοι


Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα

των νικημένων στρατιωτών. . . .

Μ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ


Του Κώστα Γερονικολού

Τα όσα εξέμεσε, το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Κωστάκης Καραμανλής, στάθηκαν η αφορμή να αποφασίσω να ξαναγράψω και πάλι τις όποιες απόψεις μου, γύρω και σχετικά με τις τρεχούμενες πολιτικές εξελίξεις.

Πρακτική που είχα απαγορεύσει στον εαυτό μου από το 2001, γιατί είχα διαπιστώσει, τότε, ότι τα όποια οράματα της γενιάς μου και για τα οποία είχα θυσιάσει πολλά, ως κι αυτή την προσωπική μου ελευθερία, είχαν σωριαστεί σε ατέλειωτα ερείπια.

Δυστυχώς, αντί η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες, είχε περάσει στην "αρμοδιότητα" των διάφορων γραφειοκρατών των Βρυξελλών, τύπου Μπαρόζο και Αλμούνια. Ο Στρατός αντί να ανήκει στο Έθνος είχε περάσει, μέσω των ΝΑΤΟικών διασυνδέσεων και "υποχρεώσεων" στον πλήρη έλεγχο του αμερικάνικου Πενταγώνου. Γεγονός που διαπίστωσα "ιδίοις όμμασι", συνοδεύοντας τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη σε επίσκεψη του στο Κοσσυφοπέδιο.

Και για να μη γελιόμαστε η Εξουσία είχε πάρει διαζύγιο από το Λαό και είχε περάσει στα χέρια των "νταβατζήδων" και των "Εθνικών Εργολάβων".

Παρ' όλα αυτά, που έβρισκαν και μένα και πολλούς άλλους συντρόφους μου αντίθετους, οι συνθήκες διαβίωσης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, χωρίς να είναι ιδανικές, ήταν σχετικά ανεκτές και μια τάση ευδαιμονισμού επικρατούσε στην ελληνική κοινωνία.

"Κι έπειτα ήλθαν οι μέλισσες". . . . .

Στις εκλογές του 2004 ο Λαός αποφάσισε να υπερψηφίσει τον Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία. Είχε "βαρεθεί" το ΠΑΣΟΚ και ακολούθησε, ως πρόβατο επι σφαγή, τη σκανδαλογία. (Όχι ότι δεν υπήρξαν σκάνδαλα…)

Κι αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια. Για τη χώρα, το Λαό και την Οικονομία.

Οι μαθητευόμενοι μάγοι του Νεοφιλελευθερισμού, με επικεφαλής τον Καραμανλή και τον ανεκδιήγητο Αλογοσκούφη, παραδίδουν την ελληνική οικονομία αιχμάλωτη στα χέρια των Αλμούνηδων των Βρυξελλών, των σπεκουλαδόρων της "ελεύθερης αγοράς" και των πρωθυπουργικών "κουμπάρων". Κι ακόμα χειρότερα, ανοίγουν φορολογικούς παραδείσους για το μεγάλο κεφάλαιο, το τραπεζικό κατεστημένο και τα πιράνχας της παραοικονομίας, ενώ παράλληλα, με συνεχή φορομπηχτικά μέτρα, απομυζούν τα μεσαία και κατώτερα εισοδήματα.

Ως εδώ, καλά. ( Με την πλατειά έννοια). Αυτή είναι η πολιτική της Νεοφιλελευθερης παράταξης και ο Λαός ας είναι πιό προσεκτικός. Αν οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν ποιό είναι το συμφέρον τους και ψηφίζουν υπέρ των εκμεταλλευτών τους, είναι άξιοι να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους.

Ήρθαν οι πρόωρες εκλογές του 2007, με καμένη τη μισή Πελοπόννησο, με ογδόντα και πλέον νεκρούς, αλλά και την οικονομία να έχει χτυπήσει κόκκινο, τα γαλάζια σκάνδαλα να κορυφώνονται, τα λαϊκά εισοδήματα να συρρικνώνονται κι όμως οι "αμνοί" να δίνουν και πάλι την εξουσία στον Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία.

Με ηλίθιους έχουμε να κάνουμε, συναποφάσισαν Βουλγαράκηδες, Δούκες, Παυλίδηδες και άλλοι εχθροί του Λαού και έπεσαν σαν τις ακρίδες στη δημόσια περιουσία.

Από κοντά κι ο αρχηγός τους, που έφτασε, πέρυσι τέτοιες μέρες, να υποστηρίξει από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, το σλόγκαν της "αρπαχτής", πως ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό.

Κι άρχισε ο κατήφορος της γαλάζιας διακυβέρνησης. Τα "πρόβατα" άρχισαν να ξυπνάνε. Η νέα μεγάλη διεθνής οικονομική κρίση ισοπέδωσε ότι είχε παραμείνει ακόμα ως ελπίδα για τους μη προνομιούχους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι έβλεπαν τον πρωθυπουργό και τους συν αυτώ, να παραμένουν "Δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι αντάμα, προσμένοντας μονάχα κάποιο θαύμα".

Κι ακολούθησε το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Τα καμπανάκια ηχούσαν δαιμονισμένα για το γαλάζιο στρατόπεδο και ο Λαός περίμενε κάποιες κινήσεις, σε κεντρικό επίπεδο.

Ο "καταλληλότερος" κρύβεται για μήνες, ανάμεσα στα καλοψημένα μπριζολάκια των ταβερνείων της Ραφήνας και της Χαλκιδικής, ενώ η χώρα βυθίζεται και το ενδεχόμενο της εθνικής πτώχευσης βρίσκεται στα πρόθυρα. Τίποτα δεν λειτουργεί στους τομείς της οικονομίας και η διαλυμένη φοροεισπρακτική μηχανή δεν κατορθώνει να εισπράξει ούτε ένα Ευρώ.

Και μέσα σ' αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, ο Καραμανλής αποφασίζει την πρόωρη προσφυγή στις εκλογές. Είναι μια λύση, για να σταματήσει η κατηφόρα προς το χάος και τη γενική διάλυση, αλλά και να προλάβει να φύγει πριν οι ευθύνες του πάρουν τη μορφή ανεξέλεγκτων για την παράταξη του συνεπειών.

Κι ενώ η χώρα ολόκληρη βράζει, ο παιδοβούβαλος εμφανίζεται στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και μας ανακοινώνει πως θα βγάλει τη χώρα από την μεγάλη οικονομική κρίση. Βρήκε τη χρυσή συνταγή. Θα παγώσει για δύο χρόνια τους μισθούς στο δημόσιο τομέα και θα περιορίσει τις υπερωρίες και τα εκτός έδρας των δημοσίων υπαλλήλων. "Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε". Και το κερασάκι στην τούρτα. Ο άκρατος λαϊκισμός, που μπροστά του ερυθριούν οι Δεληγιάννηδες του 19ου αιώνα. Τύφλα να ΄χει ο Μαυρογιαλούρος. Μείωση κατά 30% στους μισθούς υπουργών, βουλευτών, νομαρχών και δημάρχων, για τρία χρόνια.

Η οικονομία και η πατρίδα σώθηκαν.

Η σκυτάλη δόθηκε στη συνέχεια, από τους πλουσιοαμοιβόμενους ινστρούχτορες του Μαξίμου, στα αλαλάζοντα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα κύμβαλα της παράταξης και, δυστυχώς, όχι μόνο.

"Ο Καραμανλής βγάζει τη χώρα από την οικονομική κρίση. Το σχέδιο σωτηρίας", μας βομβαρδίσουν μέρες τώρα. Και δεν ντρέπονται ακόμα και κάποιοι σοβαροί άνθρωποι του Τύπου, να βάζουν το όνομα τους σε τέτοια ανουσιουργήματα.

Οι άνθρωποι μέχρι την τελική πτώση τους είναι αιχμάλωτοι των ιδεοληψιών τους, οι οποίες συνίστανται στο ξεζούμισμα των μικρομεσαίων στρωμάτων και την παράδοση, όποιου τελικά εθνικού πλούτου έχει απομείνει, στους καρχαρίες του τραπεζικού και του κομπραδόρικου μεγάλου κεφαλαίου.

Όσο, όμως, κι αν προσπαθούν και θέτουν εξωπραγματικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα, που ταλανίζουν τον τόπο, ο Καραμανλής και αυτοί που τον στηρίζουν, το ρολόι της ιστορίας έχει πλέον αρχίσει να μετράει αντίστροφα γι αυτούς.